مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1390 | دوره:24 | شماره:2 (مسلسل 67) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: در دهه گذشته مطالعات متعددی جداسازی جمعیت سلول بنیادی را از منابع مختلف دندانی گزارش کرده اند، در حالیکه هنوز ماهیت مزانشیمی آنها مورد بحث است. هدف از مطالعه حاضر، جداسازی سلول بنیادی از پالپ و فولیکول دندان بالغ انسان و تعیین ماهیت مزانشیمی آنها قبل از تمایز بر اساس معیارهایISCT  (انجمن بین المللی سلول درمانی) بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از دندان مولر سوم افراد بالغ 25-18 سال که به دلایل پروفیلاکتیک یا ارتودونسی کشیده شدند، استفاده شد. دندان و فولیکول دندانی پس از کشیده شدن در دمای 4 درجه سانتیگراد در محیط RPMI 1640 حاوی آنتی بیوتیک نگهداری می شدند. پالپ و فولیکول دندان در شرایط کاملا استریل تهیه و پس از لیز با 4 mg/ml محلول کلاژناز تیپ I و دیسپاز با نسبت 1:1، سلول ها در محیط a-MEM کشت داده شدند. سلول ها در پاساژ سوم با روش فلوسایتومتری از نظر بیان آنتی ژن سطحیCD34 ، CD45، CD73، CD90، CD105 ارزیابی شدند.یافته ها: در مطالعه حاضر مشاهده شد که بافت پالپ و فولیکول دندان به شکل واحدهای کلونی که غالبا حاوی جمعیتی از سلول های شبه فیبروبلاست بود، رشد کردند. نتایج آنالیز فلوسایتومتری به دست آمده از نمونه ها با درجه بالایی نسبت به مارکرهای سلول بنیادی مزانشیمی CD73،CD90  و CD105 واکنش مثبت و نسبت به مارکرهای CD34 و CD45 که از مارکرهای هماتوپویتیک هستند، واکنش منفی نشان دادند.نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که سلول های بنیادی تخلیص شده از پالپ و فولیکول دندان مولر سوم قبل از تمایز ماهیت سلول بنیادی مزانشیمی را دارند و لذا به عنوان یک منبع با دسترسی آسان جهت تحقیقات کاربردی مرتبط با سلول بنیادی و مهندسی بافت می باشند.

زمینه و هدف: با توجه به تعداد زیاد شکست درمان های ایمپلنت به دلیل وجود استرس های بالا در اطراف آنها و در ناحیه تماس استخوان و ایمپلنت، این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر 3 ماکرو دیزاین مختلف ایمپلنت بر میزان و نحوه پخش استرس ها در اطراف آنها انجام گرفت.روش بررسی: در این تحقیق که به روش تجربی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد، 3 ایمپلنت مختلفBiohorizon (10.5×4 mm) ، Iler (4×10 mm)،Swiss Plus (4.1×10 mm) ، با استفاده از روش فتوالاستیک مطالعه شدند. مدل های فتوالاستیک که ایمپلنت در آن قرار داده شد در ابعاد 10×50×50 میلی متر ساخته شد، سپس از هر کدام به روش Open tray قالبگیری به عمل آمد. روکش های هر مدل تهیه و سمان شدند. هر کدام از مدل ها در دستگاه پلاریسکوپ تحت نیروهای عمودی و طرفی 100 N و 150 N قرار گرفتند و عکس های تهیه شده با استفاده از جدول Isochromatic Fringe Characteristcs بررسی شدند.یافته ها: تحت نیروهای عمودی 100 N و 150 N در نواحی سرویکال برای هر کدام از ایمپلنت هایBiohorizon ، Iler، Swiss Plus اعداد مربوط به حلقه ها به ترتیب 2.35) N و (3.60، 2.50) N و (3.10، 1.39) N و 2.35) و در نواحی اپیکال 1.63) N و (2.35، 1.82) N و 2.35) و 2.50) N و 3.10) بود. همچنین تحت نیروهای طرفی 100 N و 150 N اعداد در نواحی سرویکال به ترتیب (4.00 و 5.00)، (1.82 و 5.00) و (5.20 و 6.00) و در نواحی اپیکال 1.39) N و(2.00 ، 4.00) N و 2.35) و 2.35) N و 3.00) بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه نتیجه گیری می شود که تحت نیروهای عمودی کمترین میزان استرس ها در ناحیه سرویکال مربوط به ایمپلنت Swiss Plus و در ناحیه اپیکال مربوط به ایمپلنت Biohorizon بود. ایمپلنت Iler تحت نیروهای طرفی در نواحی سرویکال کمترین میزان استرس را نشان داد و در نواحی اپیکال ایمپلنت Biohorizon کمترین میزان استرس را نشان داد.

زمینه و هدف: مطالعات جمعیت شناختی کنونی در ارتودنسی از شاخص هایی استفاده می کنند که قادر به ارزیابی روابط فکی زیرین نمی باشند. منابع حاکی از تلاش هایی است که به گونه ای نه چندان موفق اقدام به پیش بینی روابط فکی از روی بافت نرم نموده اند. هدف از این مطالعه مقایسه اندازه گیری های قدامی خلفی روی بافت نرم و سخت با الهام از آنالیز مک نامارا بود.روش بررسی: سفالوگرام 36 بیمار که جهت درمان ارتودنسی پذیرش شده بودند، تریس شده و متغیرهای طول موثر ماگزیلا (Co-A) و مندیبل(Co-Gn) مطابق با آنالیز مک نامارا اندازه گیری و اختلاف این دو نیز محاسبه شد. همچنین به کمک خط کش مخصوص اندازه های آنتروپومتریک مجرای خارجی گوش تا زیر بینی (Ext-Sn) و مجرای خارجی تا پوگونیون بافت نرم(Ext´-Pog)  توسط دو عملگر هر کدام دو مرتبه اندازه گیری شد. اختلاف میان این دو اندازه گیری نیز محاسبه شد. داده های به دست آمده جهت بررسی همبستگی اندازه گیری های یک عملگر (Intra-rater) و همچنین همبستگی بین اندازه گیری های دو عملگر (Inter-rater) تحت آنالیز آماری و محاسبه شاخص آماری Intra-class Correlation Coefficient قرار گرفتند.یافته ها: پایایی اندازه گیری بافت نرم توسط خط کش، چه درون عملگر (P<0.05،ICC=0.87-0.91 ، برای کلیه متغیرها) و بین عملگرP<0.05) ، ICC=0.90-0.94، برای کلیه متغیرها) بسیار بالا بود. ضریب همبستگی میان طول بافت سخت و نرم ماگزیلا 0.89، مندیبل 0.87 و اختلاف این دو 0.82 به دست آمد (.(P<0.01نتیجه گیری: با انجام اصلاحاتی در ابزار اندازه گیری می توان از اندازه گیری های روی بافت نرم برای تخمین اندازه های طول موثر ماگزیلا و مندیبل مطابق با آنالیز مک نامارا با اعتماد قابل قبولی استفاده نمود.

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر کاربرد دو نوع پرایمر روی بیس براکت، بر قدرت باند برشی (SBS) و نحوه شکست باند انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه 75 دندان کشیده شده پرمولر انسان به سه گروه مساوی تقسیم شدند، گروه 1 (کنترل): در این گروه براکت ها پس از آماده سازی سطح مینا به روش معمول (اسید اچ + پرایمر) توسط کامپوزیت لایت کیور Transbond XT باند شدند. گروه  :(TX) 2در این گروه نیز براکت ها شبیه گروه 1 به سطح مینا باند شدند، تنها با این تفاوت که قبل از قرار دادن کامپوزیت، یک لایه پرایمر Transbond XT بر روی بیس براکت زده شد. گروه  :(PL) 3در این گروه نیز قبل از قرار دادن کامپوزیت یک لایه پرایمر Transbond Plus روی بیس براکت زده شد. بعد از 24 ساعت آزمون قدرت باند برشی با سرعت کراس هد 0.5 میلی متر بر دقیقه انجام گرفت. در ادامه به کمک استریو میکروسکوپ مقادیرARI (Adhesive remnant index)  و شاخص شکست کوهزیو محاسبه شد. نتایج قدرت باند برشی، توسط آزمون های ANOVA و دانکن آنالیز گردید. نتایج ARI و شاخص شکست کوهزیو نیز، توسط آزمون های کراسکال والیس ومن ویتنی بررسی شد.یافته ها: قدرت باند برشی بین سه گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد ( .(P<0.001بیشترین قدرت باند مربوط به گروه TX و کمترین مربوط به گروه PL بود. دو گروه کنترل و TX از نظر ARI تفاوت آماری معنی داری نداشتند ( (P=0.199این دو گروه از نظر شاخص شکست کوهزیو نیز اختلاف معنی داری نداشتند ( .(P=0.093گروه های کنترل و TX هر دو از نظر ARI و شاخص شکست کوهزیو دارای تفاوت معنی دار با گروه PL بودند (در تمامی مقایسه ها P<0.001 بود.(نتیجه گیری: کاربرد پرایمر Transbond XT روی بیس براکت بر قدرت و نحوه شکست باند موثر بوده و سبب استحکام بیشتر باند شده است، در حالیکه کاربرد پرایمر Transbond Plus از استحکام باند کاسته است.

زمینه و هدف: استفاده از سمان های گلاس آینومر در دندانپزشکی کودکان در حال افزایش است و اطلاعات محدودی در مورد اثر آلودگی با بزاق بر روی استحکام باند گلاس آینومر به عاج دندان های شیری وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر آلودگی با بزاق بر روی استحکام باند برشی 2 نوع گلاس آینومر (معمولی و نوری) به عاج مولرهای شیری بود.روش بررسی: در این مطالعه 36 دندان مولر شیری انسانی مورد استفاده قرار گرفت. نمونه ها بر حسب نوع ماده به 2 گروه اصلی و هر گروه به 3 زیر گروه تقسیم شدند، گروه 1: عاج غیرآلوده، گروه 2: عاج به بزاق آلوده شده، گروه 3: عاج به بزاق آلوده شده، شسته و خشک شده در زیر گروه 1 و 2 و 3 نمونه ها به گلاس آینومر معمولی و در زیر گروه 4 و 5 و 6 به گلاس آینومر نوری باند شدند. سپس استحکام باند برشی نمونه های فوق، توسط دستگاه اینسترون با سرعت 1 میلی متر در دقیقه اندازه گیری شد. از آنالیزهای آماری ANOVA و Tukey جهت تحلیل و تجزیه داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج آزمون آماری نشان داد که بین دو گروه 4 و 5 تفاوت معنی داری وجود دارد (0.05=P)، اما تفاوت آماری معنی داری بین گروه 1 و 2 ((P=0.16، 1 و 3 ( (P=0.93و همچنین گروه 4 و 6 ((P=0.98 وجود نداشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که آلودگی با بزاق می تواند بر روی استحکام باند برشی گلاس آینومر نوری در عاج مولرهای شیری اثر گذاشته و آن را کاهش دهد.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد براکت های بازیافت شده در درمان های ارتودنسی و احتمال بالاتر بودن میزان آزادسازی یون های فلزی در این نوع براکت ها و عوارض شناخته شده حاصل از آن، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر فرآیند بازیافت بر میزان یون های فلزی آزاد شده از براکت های ارتودنسی انجام گرفت.روش بررسی: این تحقیق به روش تجربی و بر روی 80 براکت از نوع Discovery باند مستقیم ساخت شرکت Dentarum آلمان انجام گرفت. تمام نمونه ها به 2 گروه 40 تایی شامل 40 براکت نو (20 عدد برای یک هفته و 20 عدد برای 6 ماه) و 40 براکت بازیافتی (20 عدد برای یک هفته و 20 عدد برای 6 ماه) تقسیم شدند، سپس تعداد 20 عدد براکت از هر گروه به مدت یک هفته و شش ماه در بزاق مصنوعی ساخته شده، حاوی یک میکرون NaNHNO3 بافری با pH=7 درون تیوپ های پلی پروپیلن، در انکوباتور با دمای ْ37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. ابتدا بعد از گذشت یک هفته، نیم میلی لیتر از محلول تیوپ های حاوی 20 براکت نو و 20 براکت بازیافتی (گروه های یک هفته ای) خارج و پنج مرتبه توسط دستگاه اسپکتروفتومتری، میزان عناصر نیکل، کروم وکبالت آنها بر حسب واحد ppb، اندازه گیری شد و سپس همین کار در مورد 40 براکت نو و بازیافتی بعدی (گروه های 6 ماهه) بعد از گذشت 6 ماه انجام شد. در انتها داده های بدست آمده توسط دو آزمون T-test و Paired T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: آنالیز داده ها بعد از گذشت یک هفته ، میزان یون های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبالت را به ترتیب در براکت های نو و بازیافت شده برابر با 0.65، 1.40 و ppb (Part per billion) 0.75 و 142، 2.61، ppb 1.43 نشان داد، که اختلاف بین دو گروه نو و بازیافتی در مورد هر سه یون فلزی از نظر آماری معنی دار بود ( .(P<0.001بعد از 6 ماه، میزان یون های فلزی آزاد شده نیکل، کروم و کبالت به ترتیب در براکت های نو و بازیافت شده 1200، 3.4، ppb 2.4 و2330 ، 6.9، ppb 10.8 بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (.(P<0.001نتیجه گیری: استفاده از براکت های بازیافت شده در درمان های طولانی مدت ارتودنسی باعث افزایش آزادسازی یون های فلزی و (به خصوص نیکل) می شود. استفاده از این براکت ها در درمان های طولانی مدت ارتودنسی پیشنهاد نمی شود.

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی روانشناختی است که در اثر تنش های مداوم با عوارضی چون غیبت، تضاد و تغییر شغل و غیره مشاهده می شود. علیرغم بهبود شرایط کاری، دندانپزشکان از آن رنج می برند. هدف این مطالعه تعیین فرسودگی شغلی دندانپزشکان بیرجند و ارایه راهکار بود.روش بررسی: مطالعه توصیفی - تحلیلی با روش سرشماری است، 38 دندانپزشک با پرسشنامه مازلاک بررسی شدند. مقایسه میانگین ها با آزمون مجذور کای دو و بین گروه ها با آزمون توکی با نرم افزار SPSS و در سطح معنی داری P£0.05 انجام شد.یافته ها: 68.4% مرد و 31.6% زن با میانگین سنی 37.9±7.6 سال و سابقه کار 12.5±7.3 سال، 15.8% مجرد و 84.2% متاهل بودند.21.1 % خستگی عاطفی متوسط، 81.6% مسخ شخصیت شدید و 100% احساس عدم موفقیت فردی شدید داشتند. ارتباط ابعاد فرسودگی شغلی با جنس، ورزش، تاهل و ساعات کار روزانه معنی دار نبود (.(P>0.05نتیجه گیری: حمایت و ارایه برنامه های آموزشی و تنوع کاری برای بهبود محیط کار دندانپزشکان ضروری است. پیشنهاد می شود مطالعات آینده با نمونه بیشتر انجام و تاثیر عوامل مشخص شود.

ساخت پروتز در بیمار مبتلا به میکروستومیا همواره دارای مشکلاتی بوده است. میکروستومیا به عنوان کوچکی غیر طبیعی مدخل دهان شناخته می شود. به علت محدودیت باز نمودن دهان در این بیماران تمامی مراحل کلینیکی از انتخاب تری پیش ساخته جهت قالب گیری اولیه تا طراحی پروتز نهایی با مشکلاتی همراه است. در این مطالعه روشی جهت قالب گیری از بیمارانی که به دلیل محدودیت باز شدن دهان امکان استفاده از تری قالب گیری یکپارچه وجود ندارد، شرح داده شد.