مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1395 | دوره:8 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

ژن گیرنده پروتئین مورفوژنتیک استخوان (BMPR1B) یکی از ژن های بزرگ اثر است که نقش مهمی در افزایش میزان تخمک گذاری در گوسفندان دارد. بر این اساس، هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه چندشکلی های موجود در اگزون 8 ژن BMPR1B و ارتباط آن با صفت چندقلوزایی در جمعیت گوسفندان نژاد لری بختیاری، شال، قزل و افشاری بود.لذا، نمونه خون از قوچ ها و میش های تک قلو و چندقلوزا اخذ و پس از تکثیر این جایگاه، جهت تعیین الگوی ژنوتیپی نمونه ها از روش PCR-SSCP استفاده شد. نتایج SSCP حضور سه الگوی ژنوتیپی را در این 4 جمعیت گوسفندان نژاد ایرانی نشان داد که بیشترین فراوانی مربوط به الگوی ژنوتیپی 1 (73%) و کمترین آن مربوط به الگوی ژنوتیپی 2 (8%) بود. همچنین نتایج نشان داد که در رابطه با اثر الگوهای ژنوتیپی اگزون 8 ژن BMPR1B بر میانگین تعداد نتاج در هر زایش، بین سه الگوی ژنوتیپی اختلاف معنی داری وجود داشت. گوسفندان دارای الگوی 2 با 1.7 بره در هر زایش و گوسفندان دارای الگوی 3 با 1.4 بره در هر زایش به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد بره در هر زایش را داشتند. سپس، توالی یابی این قطعه تکثیر شده از اگزون 8انجام شد. نتایج توالی یابی نشان دهنده وجود چهار جهش در توالی mRNA بود. جایگزینی باز C در موقعیت 855 که موجب ایجاد یک کدون توقف در موقعیت 266 (I266*) می شود. همچنین جهش تبدیلی تک نوکلئوتیدی در موقعیت های G812T، T854A و C855A نیز مشاهده گردید که به موجب آن ها به ترتیب اسیدآمینه تریپتوفان به لیزین در موقعیت 219 (W219L)، فنیل آلانین به تیروزین در موقعیت 233 (F233Y) و فنیل آلانین به لیزین در موقعیت 233 (F233L) تبدیل گردید. به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که در اگزون 8 ژن BMPR1B در گوسفندان ایرانی نژادهای مختلف جهش های مهمی وجود دارد که میتوانند بر صفات مرتبط با تعداد نتاج در هر زایش موثر باشند.

یکی از مهم ترین تنش های محیطی موثر در درختان پسته که به طور قابل توجهی باعث کاهش محصول می گردد، تنش شوری می باشد. در این آزمایش، الگوی بیان پروتئین و بررسی برخی خصوصیات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی در پایه های پسته بادامی سفید و بادامی زرند تحت تنش شوری انجام گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و 20تکرار در گلخانه ای با شرایط کنترل شده اجرا شد. در این پژوهش سه سطح تنش شوری شامل تیمار شاهد (آب مقطر)، تنش متوسط (60 میلی مولار کلریدسدیم) و تنش شدید (120میلی مولار کلریدسدیم) اعمال گردید. زمانیکه اندازه دانهال به طول 15-20 سانتی متر رسید، تنش شوری اعمال و به مدت شش ماه ادامه یافت و در این مدت علائم تنش شوری (کاهش رشد رویشی و کاهش سطح برگ) مشخص و الگوی بیان پروتئین و برخی خصوصیات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین گردید. نتایج نشان داد که الگوی بیان پروتئین و خصوصیات رشدی و بیوشیمیایی تحت تاثیر تنش شوری واقع شدند و دو پایه عکس العمل های کاملا متفاوتی نشان دادند، به طوریکه کاهش شدت بیان و یا حذف باندهای پروتئینی در برگ پسته بادامی سفید بیشتر از برگ پسته بادامی زرند بود. نتایج نشان داد که کاهش رشد رویشی و کاهش میزان کلروفیل کل در پایه بادامی سفید بیشتر از پایه بادامی زرند تحت تنش شوری واقع شده است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری، میزان پرولین برگ و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در پایه بادامی زرند نسبت به پایه بادامی سفید افزایش یافت. با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد پسته بادامی زرند توانایی بیش تری در حفظ پروتئین های برگ و مقاومت بالاتری نسبت به تنش شوری دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

خارمریم (Silybum marianum L.) یکی از گیاهان دارویی مهم است که از زمان های باستان برای درمان بیماری کبد و بیماری های مرتبط با صفرا و همچنین مسمومیت حاد ناشی از مصرف قارچ های سمی مورد استفاده قرار می گرفت. شناخت تنوع ژنتیکی در گیاه خارمریم همانند سایر گیاهان کمک بزرگی در جهت تحقیقات به نژادی و بررسی و شناسایی تنوع موجود در ذخایر ژرم پلاسم این گیاه می نماید. هدف از این مطالعه بررسی تنوع ژنتیکی 23 اکوتیپ خارمریم مربوط به مناطق زیستی مختلف ایران با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR بود. به این منظور از 9 نشانگر ISSR استفاده شد که برمبنای آنها بین اکوتیپ ها چندشکلی مشاهده گردید. این آغازگرها مجموعا 41 باند چندشکل و تکرارپذیر ایجاد نمودند. در این بررسی میانگین میزان محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC)، میانگین شاخص اطلاعاتی شانون و میانگین شاخص ضریب تنوع نی به ترتیب برابر با 0.38، 0.30 و 0.20 بدست آمد. تجزیه خوشه ای با استفاده از الگوریتم UPGMA و ماتریس تشابه جاکارد، اکوتیپ های خارمریم را در 4 گروه اصلی تقسیم بندی نمود. در مجموع بین این گروه بندی و مناطق پراکنش جغرافیایی اکوتیپ ها تطابق کاملی وجود نداشت. نتایج این پژوهش مبین وجود تنوع ژنتیکی مناسب در بین اکوتیپ های خارمریم ایران جهت آغاز مطالعات پروژه های به نژادی است.

نقشه های ژنتیکی با تراکم و پوشش بالای ژنومی نقش بسزایی در تحقیقات پایه ای و کاربردی ژنتیک ایفا می کنند.در دهه های اخیر با پیدایش نشانگرهای DNA تحول عظیمی در تهیه و اشباع نقشه های ژنتیکی در گیاهان مختلف فراهم شده است. در این تحقیق از نشانگرهای رتروترنسپوزونی IRAP و REMAP و نشانگرهای ISSR جهت اشباع نقشه ژنتیکی جو در 149 فرد هاپلوئید مضاعف حاصل از تلاقی دو والد Clipper و Sahara استفاده شد. از چهارچوب نقشه ژنتیکی این جمعیت به عنوان نقشه پایه در تجزیه و تحلیل های بعدی استفاده شد. از 120 آغازگر به کار رفته، 6 آغازگر IRAP، 7 آغازگر REMAP و 3 آغازگر ISSR بین والدین چندشکلی نشان دادند که از این میان 11 باند چندشکل برای نشانگر IRAP، 8 باند چندشکل برای نشانگر REMAP و 4 باند چندشکل برای نشانگر ISSR بدست آمد.درکل 18 نشانگر چندشکل در جمعیت تفرق نشان دادند که از این تعداد 12 نشانگر به هفت گروه لینکاژی جو منتسب شدند. دو نشانگر از نسبت مندلی 1:1 انحراف نشان دادند.بیشترین تعداد نشانگرها به گروه لینکاژی دوم منتسب شدند. نشانگرهای رتروترنسپوزونی در این مطالعه به خوبی توانستند بخشی از نواحی خالی گروه های لینکاژی 1، 3، 5 و 6را در نقشه ژنتیکی جو پر کنند. نتایج تحقیق نشان داد که نشانگرهای رتروترنسپوزونی می تواند بطور موثری جهت اشباع نقشه ژنتیکی جو مورد استفاده قرار گیرند.

الگوهای حاصل از داده های مولکولی می توانند جهت شناسایی ارتباط میان جمعیت های یک گونه به کار گرفته شوند.در ایران، شتر به عنوان یکی از منابع مهم جهت تامین شیر، گوشت و الیاف کاربرد گسترده ای دارد. با استفاده از 8 جفت نشانگر ریزماهواره (YWLL08، VOLP03، VOLP08، YWLL38، CVR01، YWLL44، VOLP32 و VOLP67) ساختار و فاصله ژنتیکی جمعیت 81 نفره شتر، ارزیابی گردید. با استفاده از روش نمکی بهینه یافته، DNA ژنومی شترها استخراج و تکثیر جایگاه های ریزماهواره از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز با موفقیت انجام شد و فرآورده های حاصل روی ژل پلی آکریل آمید 8% واسرشته ساز الکتروفورز شدند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت شهربابک و صحرای جهاد (0.56) و کمترین آن بین دو جمعیت رفسنجان (0.11) مشاهده گردید. نتایج PCA به بهترین شکل تعداد گروه های ژنتیکی موجود در مجموعه داده ها را توجیه کرد و نشان داد که کل نمونه ها به 3 مولفه اصلی تفکیک شدند. هم چنین نتایج خوشه بندی سلسله مراتبی نشان داد که در اولین سطح خوشه بندی، جمعیت های شهربابک، رفسنجان 1 و رفسنجان 2 در خوشه مشترکی قرار دارند و جمعیت شمشیرآباد خوشه متمایز دیگری را به خود اختصاص داده است، در حالی که جمعیت صحرای جهاد در یک خوشه کاملا مستقل قرار گرفته است. در کل نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده مطابقت خوشه بندی ژنتیکی جمعیت ها با فواصل جغرافیایی آنهاست.

بیماری اسکلروتینیا از بیماری های قارچی مهم آفتابگردان در ایران می باشد که باعث کاهش رشد و عملکرد محصول می شود. در پژوهش حاضر واکنش 100 لاین آفتابگردان روغنی به 6 جدایه قارچ اسکلروتینیا مورد بررسی قرار گرفت و سپس به منظور شناسایی مکان های ژنی دخیل در مقاومت به بیماری از 128 جایگاه ژنومی تکثیر شده توسط آغازگرهای رتروترنسپوزونی IRAP استفاده شد.نتایج نشان داد که تنوع بالایی در ژر م پلاسم مورد مطالعه برای مقاومت به بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه وجود دارد. بررسی ساختار جمعیت، لاین های مورد مطالعه را به 3 زیرجمعیت احتمالی (3 =K) تقسیم نمود. در تجزیه ارتباط با دو مدل GLM و MLM به ترتیب 14 و 11 مکان ژنومی پیوسته با مقاومت به بیماری (P£0.01) شناسایی شد. نشانگرهای LTR 1063-65، LTR 1064-65 و LTR 1062 با ژن های کنترل کننده مقاومت به چندین جدایه قارچ عامل بیماری پیوسته بودند. نشانگرهای مشترک به دلیل تسهیل گزینش همزمان برای ایجاد مقاومت به چندین جدایه قارچی، می توانند در برنامه های به نژادی آفتابگردان نظیر انتخاب به کمک نشانگر (MAS) بخوبی استفاده شوند.

میوستاتین عضوی از خانواده بزرگ فاکتور رشد تغییر شکل یافته B است که یک تنظیم کننده منفی مهم در رشد ماهیچه در مهره داران می باشد. در این مطالعه بخشی از توالی ژن میوستاتین (اینترون 1) در جمعیت شترهای ایران مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از روش توالی یابی، دو چندشکلی و یک حذف و اضافه در اینترون 1 این ژن شناسایی شد. جهش ها باعث دو جابجایی شامل تغییر C به T در موقعیت 16 و تغییر T به C در موقعیت 136 و همینطور یک حذف یا اضافه شدن باز T در موقعیت 218 شدند. جهش های مشاهده شده در سه موقعیت اینترون 1 باعث ایجاد سه هاپلوتیپ متفاوت شدند که هر سه هاپلوتیپ در دو گونه شترهای دوکوهانه و یک کوهانه مشترک بود و هیچ هاپلوتیپی محدود به یک منطقه خاص یا نژاد خاص نبود. آزمون تاجیما D به جز جمعیت ایستگاه طرود مثبت به دست آمد ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری با صفر نداشت.