علوم پزشکی رازی
سال:1401 | دوره:29 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: گذران اوقات فراغت نقش مهمی در تربیت و تعلیم جامعه دارد؛ لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تاثیر گذران اوقات فراغت مبتنی بر رفتار برنامه ریزی شده بر گرایش به فعالیت جسمانی در دانش آموزان می باشد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان چالوس بود که تعداد نمونه آماری از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 40 نفر انتخاب گردید و این افراد به دو گروه 20 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل بسته آموزشی طراحی شده (که ده جلسه به طول انجامید) و پرسشنامه گرایش به فعالیت جسمانی جندقی (1396) با 18 سوال و 5 مولفه نگرش به گرایش به فعالیت جسمانی، آگاهی، هنجارهای انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری بود. برای تجزیه و تحلیل داده های از آزمون های t مستقل و t همبسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمره گرایش به فعالیت جسمانی دانش آموزان قبل و بعد از مداخله درون گروه مداخله اختلاف معناداری مشاهده شد (001/0=p). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد در گروه مداخله با توجه به آموزش گذران اوقات فراغت مبتنی بر مدل رفتار برنامه ریزی شده بر گرایش به فعالیت جسمانی در دانش آموزان افزایش مشاهده شده است که تفاضل بین قبل و بعد از مداخله برابر 1/8 می باشد که میانیگن از 2/42 به 3/53 افزایش یافت. نتیجه گیری: به طور کلی می توان اینگونه بیان کرد که اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده می تواند در ارتقاء و گرایش دانش آموزان به فعالیت جسمانی تاثیر داشته باشد.

زمینه و هدف: بیماری کرونا ویروس COVID-19 که ناشی از عفونت با ویروس کرونا از نوع SARS-COV2 می باشد عمدتا موجب درگیری راه های هوایی و سیستم ایمنی می شود اما می تواند سایر ارگان ها مانند کلیه، سیستم قلبی عروقی، ریه و سیستم عصبی را نیز درگیر کرده و موجب افزایش مرگ و میر گردد (1، 2). مطالعات مختلف نشان دهنده افزایش تعداد بیمارانی است که عوارض طولانی مدت ناشی ازCOVID-19 را دارند. اینها بیمارانی هستند که علایم مزمن بیماری را هفته ها یا حتی ماه ها پس از شروع بیماری از خود نشان می دهند. گزارش ها حاکی از آن است که 66%-87% از بیماران COVID-19 حداقل یک علامت ادامه دار و مزمن ناشی از بیماری را از خود نشان می دهند که شایع ترین آنها عبارتند از: خستگی، سرفه، اختلال بویایی، سردرد، درد استخوانی و درد قفسه سینه. این علامت ها در همه شدت هایCOVID-19 و در بیماران بستری و سرپایی دیده می شود (3). دپارتمان های تصویر برداری در سراسر دنیادر جستجوی راه های مختلف برای کمک به کنترل عوارض دراز مدت COVID-19 هستند (4). یکی از عوارض مهم با مرگ و میر بالا عوارض کلیوی است مطالعات نشان داده است که 5% تا 23% بیمارانCOVID-19 علایم آسیب حاد کلیه را دارند که شامل وجود پروتیین در ادرار، افزایش اوره و کراتینین خون، هماچوری و آسیب های هیستوپاتولوژیک است (5). تهاجم ارگان های مختلف در کووید 19 ناشی از انتشار وسیع گیرنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین 2 (ACE2) در این اندام ها است، کلیه بالاترین میزان گیرنده های ACE2 در بدن را دارا می باشد، سلول های مزانژیال، پدوسیت ها، اپیتلیوم جداری کپسول بومن و مجاری جمع کننده بیشترین میزان از گیرنده هایACE2 را نمایش می دهند. مکانیزم های مختلف برای تظاهرات کلیوی کووید 19 پیشنهاد شده اند که شامل تهاجم مستقیم ویروس به کلیه و همینطور اختلال در سیستم رنین آنژیوتانسین آلدوسترون است (6). این ویروس به گیرنده های ACE2 می چسبد و باعث التهاب سیستمیک و اختلال در سیستم ایمنی اندام های مختلف می شود (7، 8). این تهاجم و همچنین استفاده از داروهای نفروتوکسیک و ایسکمی و هایپوکسی ناشی از بیماری منجر به عوارض کلیوی کووید 19 می شود که شامل آسیب حاد کلیوی و همچنین پیشرفت آسیب کلیه در بیماران دچار بیماری مزمن کلیوی (Chronic Kidney Disease) می باشد (9)...

زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری های شایع در ایران و جهان می باشد. این بیماری به عنوان یک عامل خطر در بیماران مبتلا به 19-COVID می باشد. ریسک علایم شدید و مرگ میر در بیماران دیابتی مبتلا به 19-COVID بیشتر از سایرین می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تفاوت شدت درگیری ریه در سی تی اسکن قفسه سینه بیماران دیابتی و غیردیابتی مبتلا به کووید-19 انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که به صورت مقطعی بر روی 148 بیمار مبتلا به کووید شامل 74 بیمار دیابتی و 74 بیمار غیر دیابتی در در سال 1399 انجام شد. ابتدا مشخصات دموگرافیک و اولیه بیماران ثبت شد. سپس اولین سی تی اسکن آنها توسط یک نفر رادیولوژیست ماهر و با تجربه بررسی و نمره دهی شد. یافته ها: تفاوت آماری معناداری بین سن بیماران مبتلا به کرونا در دو گروه بیماران دیابتی و غیر دیابتی مشاهده شد (002/0=P). ولی بین جنسیت بیماران مبتلا به کرونا در دو گروه بیماران دیابتی و غیر دیابتی تفاوتی مشاهده نشد. میانگین معیار نمره سی تی اسکن قفسه سینه در بیماران دیابتی و غیر دیابتی مبتلا به کووید19 به ترتیب برابر 2/21 و. 04/20 بوده است. تفاوت آماری معناداری بین نمره سی تی اسکن قفسه سینه در دو گروه بیماران دیابتی و غیر دیابتی مشاهده نشد. هم چنین تفاوت آماری معناداری بین نمره سی تی اسکن قفسه سینه بیماران مبتلا به کووید 19 به تفکیک جنس و سن در دو گروه دیابتی و غیر دیابتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: اگر چه درگیری ریوی بیماران دیابتی مبتلا به کووید 19 بیشتر از بیماران غیردیابتی میباشد، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست.

سردبیر محترم: در سال اخیر، سارس کروناویروس 2 در سطح جهان گسترش یافته و جمعیتی را که فاقد ایمنی برای این ویروس بوده اند را آلوده کرده و مسبب بیماری و مرگ و میر قابل توجهی گردیده است (1، 2). ایمنی به سارس کروناویروس 2 چه از طریق عفونت طبیعی و چه از طریق واکسیناسیون، تا حدی سبب حفاظت و کاهش خطر پیامدهای بالینی مهم آن می گردد. برای مثال، تخمین زده شده که افراد بهبود یافته سروپازیتیو، می توانند تا 89% حفاظت در برابر عفونت مجدد داشته باشند (3) و اثربخشی واکسن نیز 50 تا 95% گزارش شده است (4). با این وجود طول دوره ایمنی ایجاد شده مشخص نیست و با گذشت زمان این ایمنی، تضعیف می شود (5، 6). به علاوه نگرانی فرار واریانت های جدید از سیستم ایمنی نیز وجود دارد (7). یک سوال مهم که در اینجا مطرح می شود شناسایی ارتباط ایمنی با حفاظت علیه سارس کروناویروس 2 و بنابراین پیش بینی این که چطور این تغییرات، بر نتایج بالینی بیماری اثرگذار است می باشد. تیتر آنتی بادی خنثی کننده یک پیشگوی مهم کارایی واکسن های در حال تولید و آینده می باشد. مطالعات نشان می دهند که سطح آنتی بادی خنثی کننده به مرور زمان کاهش می یابد و ممکن است در یک سال، نیاز به بوستر هم وجود داشته باشد. با این حال حفاظت علیه فرم شدید بیماری ممکن است بطور قابل ملاحظه ای دوام بیشتری داشته باشد. می توان گفت که ایجاد پاسخ همورال قوی یا ضعیف، بستگی به اینتراکشن ویروس و میزبان و التهابی که ایجاد می شود، دارد. اگر این چالش در سطح پایین باشد، آنتی بادی ایجاد شده، عملکرد ضعیف تری دارد اما اگر این چالش در سطح بالا باشد، آنتی بادی تولید شده فانکشنال تر و در برابر مواجهه مجدد با پاتوژن، پاسخ تهاجمی تر را نشان می دهد. به علاوه، در این زمینه پاسخ های ایمنی سلولی می توانند نقش برجسته ای را ایفا کنند (8). بنابراین اگر واکسن های موجود، مثل عفونت طبیعی قادر باشند علاوه بر تولید آنتی بادی های خنثی کننده، پاسخ ایمنی سلولی را هم برانگیزند، ماندگاری ایمنی ناشی از واکسن نیز افزایش می یابد. سوال دیگر که مطرح می شود این است که آیا تعیین تیتر آنتی بادی، پس از عفونت طبیعی یا واکسیناسیون می تواند مارکر درستی از وضعیت حفاظت در برابر عفونت باشد؟ آنتی بادی ها به عنوان مارکرهای عفونت می باشند و اگر تداوم داشته باشند می توانند سبب ایمنی طولانی مدت شوند...

زمینه و هدف: زندگی با سرطان پستان، چالش های قابل توجهی را برای زنان ایجاد کرده است. به نظر می رسد مولفه های روان شناختی بسیاری در مواجهه با چالش های همراه با درمان بیماری نقش دارد. هدف پژوهش حاضر نیز تعیین نقش ادراک از بیماری، حمایت اجتماعی ادراک شده و شیوه های مقابله با استرس در امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار: جامعه ی مورد نظر زنان مبتلا به سرطان پستان در شهر اهواز بودند که از بین آن ها 60 زن داوطلب شرکت در پژوهش شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل فرم مختصر شده ی ادراک از بیماری (بردبنت، 2006)، حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی (زیمت و همکاران، 1998)، سبک های مقابله ای در موقعیت های ویژه (بیلینگز و موس، 1981) و امید به زندگی (اشنایدر، 1991) بود. در این پژوهش به منظور تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی و سبک مقابله ای مسیله مدار با امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (001/0=P). همچنین، بین ادراک بیماری و سبک مقابله ای هیجان مدار با امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان رابطه منفی معنی داری وجود دارد (001/0=P). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت امید، در زندگی و درمان مبتلایان به سرطان، پیشنهاد می شود که کادر درمان و روان شناسان در مداخلات و پروتکل درمانی خود به نقش امید به زندگی به ویژه در مبتلایان به سرطان پستان توجه کنند.

زمینه و هدف: توقع مهم از الگوی ازدواج در جهان امروز این است که زوج ها به نیازهای یکدیگر به عشق، صمیمیت و عاطفه توجه کنند، بنابراین هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی وجودی بر صمیمیت و رضایت زناشویی زنان افسرده متاهل بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری پژوشه را 56 زن افسرده مراجعه کننده به دو مرکز مشاوره و روانشناسی در مشهد در سال 1398 تشکیل دادند. از این جامعه 30 زن افسرده متاهل به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی 15 زن در هر یک از دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، 1989؛ و همچنین برنامه مداخله بسته آموزشی-درمانی نظریه وجودی مدل فرانکل و یالوم در 8 جلسه 90 دقیقه ای گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر درمان وجودی بر صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی بود و صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون افزایش داشته و این افزایش در مرحله پیگیری نیز پایدار نشان می دهد (05/0> p)؛ ولی در گروه گواه تغییری مشاهده نمی شود (05/0

شیوع بالای سرطان در سراسر دنیا، این بیماری را به یک معضل بهداشت جهانی تبدیل کرده است. راهکارهای درمانی متعددی از جمله شیمی درمانی برای سرطان وجود دارد. داروهای آنتی نیوپلاستیک معمولا به صورت ترکیبی می توانند در روند شیمی درمانی به کار روند. این داروها علاوه بر آسیب رساندن و از بین بردن سلول های سرطانی به سلول های سالم نیز آسیب می رسانند و عوارض جانبی فراوانی مانند تهوع، سرکوب مغز استخوان، و عوارض قلبی و کلیوی ایجاد می کنند. از جمله داروهای پرکاربرد در شیمی درمانی آنتراسایکلین ها هستند. دوکسوروبیسین به عنوان پرکاربردترین عضو این خانواده مکانیسم های آسیب سلولی متعددی داشته و سمیت قلبی ناشی از آن بسیار شایع است. اتصالات شکاف دار از مهم ترین ساختارها در سلول های عضله ی قلبی هستند. وجود اتصالات شکاف دار در سلول های قلبی برای حفظ یکپارچگی انقباضات عضله ی قلبی، گسترش منظم موج تحریکی و تحریک الکتریکی قلب لازم است. اتصالات بین سلولی (اتصالات شکاف دار) از مهم ترین ساختارها در سلول های عضله ی قلبی یا کاردیومیوسیت ها هستند. ضرورت حضور اتصالات شکاف دار برای حفظ یکپارچگی انقباضات عضله ی قلبی، گسترش منظم موج تحریکی و تحریک الکتریکی غیر قابل انکار است. اتصالات شکاف دار ارتباط بین سلول های مجاور را تشکیل می دهند که از زیرواحدهای پروتیین کانکسین تشکیل شده اند و امکان ارتباط مستقیم بین سلولی را فراهم می کنند. در یک قلب طبیعی 3 ایزوفرم اصلی پروتیین کانکسین CX40، CX43 و CX45 وجود دارد که شایع ترین ایزوفرم آن در قلب کانکسین 43 است. CX43 در میوکارد دهلیزها و بطن ها بیشترین بیان را دارند. سیرتویین ها یک رده ی پروتیینی هستند که تقریبا در تمامی گونه ها از باکتری تا پستانداران وجود دارند. فعالیت سیرتویین با کنترل متابولیک، آپوپتوز، بقای سلول، پیشرفت التهاب و پیری مرتبط است. سیرتویین 3 به طور اختصاصی در ماتریکس میتوکندری موجود است و در هسته نیز دیده شده است، این پروتیین نقش مهمی در متابولیسم انرژی سلولی یا تنظیم ردوکس بازی می کند. موش های دارای نقص سیرتویین 3 علایم هیپرتروفی قلبی، افزایش در بیان مارکرهای استرس قلبی، فیبروز و همچنین توانایی تحمل استرس اکسیداتیو کمتری در مقایسه با موش های طبیعی دارند. تا به حال مکانیسم های پرشماری در توجیه علت ایجاد سمیت قلبی توسط دوکسوروبیسین بیان شده اند ولی با توجه به اهمیت پروتیین های مذکور در قلب، هدف از این مطالعه بررسی نقش کانکسین ها و سیرتویین ها در سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین بود.

زمینه و هدف: بیماری های متابولیک از جمله چاقی و دیابت علاوه بر تاثیرات محیطی می توانند باعث آلزایمر و اختلالات شناختی شوند. دلیل اصلی ایجاد آلزایمر و اختلالات شناختی رسوب خارج سلولی پلاک های بتا آمیلویید و ظاهر شدن تجمعات پروتیین فسفریله تاو است که در نهایت موجب تخریب نورون های هیپوکمپ می شود. این آسیب ها حتی می تواند یک قدم فراتر گذاشته و تهدید کننده زندگی افراد باشد. یکی از روش های پیشگیری و درمان این عوارض تمرینات تناوبی با شدت زیاد است که به علت صرفه جویی در زمان بسیار و تاثیر گذاری بیشتری نسبت به انواع دیگر تمرینات مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، مرور اثر تمرینات تناوبی با شدت زیاد بر اختلالات شناختی و. . . ناشی از چاقی و دیابت می باشد. روش کار: بدین منظور پایگاه های Google Scholar، PubMed، Scopus، SID، نور و مگیران مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه مروری، علاوه بر تمرین تناوبی با شدت زیاد حداقل یکی از کلید واژه های اختلالات شناختی، هیپوکمپ و آلزایمر باید در عنوان یا کلمات کلیدی مطالعات وجود می داشت و مطالعات چاپ شده بین سال های 2000 تا 30 جولای 2021 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در جست و جوی اولیه 152 مطالعه براساس عنوان و کلید واژه های مورد نظر یافت شد و بعد از بررسی های اولیه، 84 مطالعه به علت مرتبط نبودن چکیده با مفاهیم مورد نظر حذف شد. از بین مطالعات باقی مانده 38 مورد به علت دارا نبودن حداقل یک ترکیب از سه کلید واژه مورد نظر حذف شد. در مرحله سوم متن کامل 30 مطالعه، بررسی شد و 15 مطالعه به علت مرتبط نبودن متن کامل با مفاهیم مورد نظر حذف شدند و در نهایت اطلاعات 15 مطالعه حیوانی و انسانی به دو زبان فارسی و انگلیسی مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: مرور این مطالعات نشان می دهد که تمرینات تناوبی با شدت زیاد باعث بهبود اختلالات شناختی و افزایش یادگیری و حافظه می شوند. با این حال جهت انتخاب تاثیرگذار ترین پروتکل تمرین بر اساس نقش متغیرهای تمرینی مانند نوع، شدت و حجم تمرین به پژوهش های مقایسه ای بیشتری نیاز است.

زمینه و هدف: استخوان جز بافت هایی است که برای داشتن عملکرد طبیعی نیازمند دریافت بار مکانیکی می باشد. تاثیر تمرین مقاومتی و عصاره گرده لقاح خرما بر تراکم بافت استخوان و تکثیر سلول های استیوبلاست در رت های نر جوان بود. روش کار: برای انجام تحقیق تجربی حاضر 36 سر رت نر 8 هفته ای و دامنه وزنی 20±, 220 گرم از انستیتو پاستور ایران خریداری شده و به طور تصادفی به 6 گروه 1) شم، 2) تمرین، 3) گرده نخل، 4) تستوسترون، 5) تمرین+گرده نخل و 6) تمرین+ تستوسترون تقسیم شدند. پس از یک هفته سازگاری رت های گروه های 2، 4 و 6 به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند، گروه های 3 و 5 پنج روز در هفته mg/kg 100 گرده لقاح خرما به صورت گاواژ دریافت کردند همچنین گروه های 4 و 6 پنج جلسه در هفته mg/kg 2 تستوسترون پروپیونات به صورت صفاقی دریافت نمودند. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین مقاومتی، عصاره خرما و تستوسترون پروپیونات بیان ژن استیوکلسین، ALP، استیوپنتین و استیووژنز پروتیین ALP را افزایش داد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج استفاده همزمان از تمرین مقاومتی و عصاره گرده لقاح خرما جهت روند استخوان زایی با مشورت توصیه می شود.

زمینه و هدف: فعالیت بدنی با وجود فواید گوناگونی که برای سلامتی عمومی دارد، می تواند به دلیل افزایش فشار اکسایشی از طریق افزایش تولید گونه های واکنش پذیر، موجب آسیب احتمالی بافت های مختلف بدن شود و هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی سنتی و TRX روی شاخص های آسیب عضلانی دانشجویان زنان غیر فعال می باشد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد (28) دختر غیرفعال سالم با میانگین سن 38/1±, 00/21 سال به طور تصادفی به سه گروه: تمرین مقاومتی سنتی (9)، تمرین TRX(9) و کنترل (10) تقسیم شدند. گروه های تجربی پروتکل تمرینی را سه جلسه در هفته به مدت 8 هفته با شدت 65 الی 80 درصد اجرا کردند. نمونه های خونی قبل از شروع تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین اخذ و میزان کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، تی وابسته و تحلیل واریانس یک سویه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در سطح کراتین کیناز خون در سه گروه وجود نداشت ولی در میزان فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز در گروه تمرین مقاومتی سنتی و در گروه TRX از مرحله پیش آزمون به پس آزمون کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری در سطح لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه تجربی با گروه کنترل و بین گروه های تجربی نشان داد (05/0

زمینه و هدف: بررسی ویژگی های فیزیولوژیکی و شناخت عوامل پاتولوژیکی قلبی هنگام فعالیت های ورزشی استقامتی می تواند زمینه مناسبی را در شناسایی ورزشکارانی که در معرض خطر هستند، فراهم کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مکمل کافیین-نیترات بر NTproBNP و IL-6 به دنبال یک دوره فعالیت هوازی در دوندگان حرفه ای استقامتی بود. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی-میدانی آزمایشگاهی بود، 15دونده نخبه مرد با میانگین سنی 8/3±, 5/27، میانگین قد 7±, 7/176، میانگین وزن 8/7±, 9/69 و شاخص توده بدنی 5/1±, 3/22 و حداکثر اکسیژن مصرفی (ml/kg/min) 6/4±, 2/52 انتخاب و به صورت سه سوکور و تصادفی، به سه گروه: 1) دوز بالا (9. 6میلی مول نیترات و 400میلی گرم کافیین)، 2) دوز پایین (4. 8 و 200) و 3) دارونما تقسیم شدند. آزمودنی ها از هفت روز قبل از آزمون، روزانه دو بارمکمل را به همراه 250سی سی آب مصرف کردند. فعالیت ورزشی هوازی شامل دویدن روی تردمیل به مسافت 5 کیلومتر بود. یافته ها: نتایج نشان داد که مصرف مکمل تاثیر معناداری بر میزان NTproBNP (821/0=p) نداشته، ولی باعث کاهش IL-6 (001/0=p) شد. همچنین یک جلسه فعالیت ورزشی سبب افزایش معنی داری در سطح NTproBNP (05/0

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین آثار هشت هفته تمرین مقاومتی بر شاخص های ترکیب بدنی، نیمرخ چربی و کبد چرب در زنان دیابتی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی اجرا شد. روش کار: در این مطالعه 30 زن دیابتی (سن 8 ±,48 سال، قد 2 ±,158سانتی متر، وزن 8 ±, 76 کیلوگرم) دارای کبد چرب غیر الکلی (درجه دو و سه) شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15=n) و تمرین (15=n) تقسیم شدند. گروه تمرین، تمرینات مقاومتی عضلات بالاتنه و پایین تنه را به صورت سه ست (70-50 درصد یک تکرار بیشینه، 16-10 تکرار) در هر جلسه و سه جلسه در هر هفته و طی هشت هفته اجرا کردند. از آزمون یک تکرار بیشینه و تکنیک الایزا به ترتیب جهت اندازه گیری قدرت حداکثر عضلات پا و سینه و شاخص های نیمرخ چربی و کبد چرب استفاده شد. از روش آماری آنووای دو راهه با اندازه گیری مکرر جهت تعیین تفاوت ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای HDL، ALT و AST تفاوت معنادارای در گروه کنترل در مقایسه درون گروهی داشتند (05/0