مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1389 | دوره:23 | شماره:1 (مسلسل 62) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: آزاد شدن اجزاء شیمیایی رزین  های کامپوزیتی به محیط دهان می تواند دارای اثرات سو روی سلامت انسان داشته باشد و همچنین دوام کلینیکی ترمیم ها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر مایعات مشابه غذا بر روی میزان آزاد شدن مونومرهای BisGMA،TEGDMA  و UDMA از دو نوع رزین کامپوزیتی P60 و Gradia در محیط های اتانول 25% و 50% و 75% و هپتان 50% به مدت 24 ساعت و 7 روز بود.روش بررسی: تعداد 40 نمونه از هر کامپوزیت تهیه شد. تعداد 5 نمونه از هر کامپوزیت در لوله هایی با حجم cc2 محتوی محلول های مورد آزمایش به مدت 24 ساعت و 7 روز قرار گرفتند. سپس محتویات لوله ها جهت بررسی منومرهای آزادشده به دستگاه GC/MS (Gas Chromatography/Mass Spectroscopy) تزریق شدند. نتایج توسط تست های آماری Three way ANOVA و One way بررسی شدند. P<0.05 سطح معنی داری در نظرگرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تنها منومر TEGDMA از تمامی نمونه ها آزاد شد .Gradia به صورت معنی داری TEGDMA بیشتری آزاد می کند. غلظت های بالاتر اتانول (75%) موجب آزادسازی بیشتر منومر نسبت به غلظت های پایین تر می شود. از سوی دیگر هپتان نسبت به اتانول به طور کلی موجب آزادسازی کمتر منومر TEGDMA می شود. باافزایش زمان از 24 ساعت تا 7 روز، میزان منومر بیشتری آزاد می شود.نتیجه گیری: اتانول بیش از هپتان باعث آزادسازی منومرها می شود، همچنان که غلظت بالاتر اتانول تاثیر بیشتری در رهاسازی منومرها دارد. از سوی دیگر کامپوزیت Gradia بیش از P60 سبب آزادسازی منومرها می شود. افزایش زمان نگهداری منومرها نیز باعث ادامه روند آزادسازی منومرها می گردد.

زمینه و هدف: یکی از معایب دستگاه های رادیوگرافی پانورامیک همپوشانی سطوح پروگزیمال در تصاویر رادیوگرافیک دندان های خلفی است. برای غلبه بر این مشکل، اخیرا گزینه ایی تحت عنوان Improved interproximal mode در دستگاه Planemeca Promax ایجاد شده که با ایجاد زاویه افقی کمتر با ناحیه تماس دندانی حین حرکت دستگاه میزان همپوشانی تصاویر رادیوگرافی پانورامیک از دندان های خلفی به ویژه دندان های پرمولر را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان همپوشانی دندان های خلفی در دو تکنیک Improved interproximal panoramic program و Standard panoramic انجام شد.روش بررسی: یک مطالعه تشخیصی بر روی 32 بیمار نیازمند رادیوگرافی پانورامیک در دندان های خلفی در مسیر روتین درمان و تشخیص خود با میانگین سنی 27.3 سال انجام شد. هیچ یک از بیماران در دندان های خلفی خود Crowding نداشته و تمامی دندان های خلفی آنان موجود و بدون هرگونه ترمیم بودند. رادیوگرافی پانورامیک نمونه ها به صورت تصادفی با استفاده از تکنیک Improved interproximal panoramic و Standard panoramic با دستگاه Planmeca Promax انجام و همپوشانی نواحی پروگزیمال در تصاویر رادیوگرافی به دست آمده به صورت Blind انجام شد. وجود همپوشانی در تصاویر دو گروه با فراوانی نسبی و مطلق گزارش شد. مقایسه  دو گروه با آزمون Chi-square و برآورد نسبت شانس همپوشانی در دو گروه نسبت به یکدیگر با آزمون رگرسیون تعیین شد.یافته ها: در مجموع میزان همپوشانی در تکنیک استاندارد برابر 38.5% (148 ناحیه از 384 ناحیه تماس) و در تکنیک Improved interproximal برابر 18.8% (72 ناحیه از 384 ناحیه تماس) برآورد شد، که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه به دست آمد (P<0.0001) .همپوشانی ناحیه تماس  دندان های 5-4 در تکنیک استاندارد، 66.4% و در تکنیک اصلاح شده، 39.1% بود. همچنین این میزان در دو تکنیک به ترتیب در ناحیه تماس دندان های 6-5 برابر 39.1% و 12.5% و در ناحیه تماس دندان های 7-6 برابر 10.2% و 4.7% به دست آمد. شانس همپوشانی در تکنیک استاندارد نسبت به تکنیکImproved ،  72/2برابر و در نواحی تماس دندانی 5-4 و 6-5 نسبت به ناحیه تماس دندان های 7-6 به ترتیب 16.40 و 4.61 برابر بیشتر برآورد گردید (P<0.001، در تمامی موارد). با این حال، تفاوتی در میزان همپوشانی تصاویر برحسب نوع فک و سمت دهان بیماران دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد استفاده از تکنیک Improved interproximal panoramic در مقایسه با تکنیک استاندارد پانورامیک موجب کاهش آشکاری در میزان همپوشانی سطوح پروگزیمال در تصاویر پانورامیک دندان های خلفی بیماران شده است. بنابراین استفاده از این تکنیک برای افزایش دقت تشخیصی رادیوگرافی پانورامیک در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی توصیه می شود. شایان ذکر است که تاثیر این گزینه در سایر قسمت های تصویر پانورامیک می بایست مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد.

زمینه و هدف: لیزر با مشخصات مختلف جهت تاثیرات تحریکی بر روی سرعت حرکات ارتودنتیک دندانی و درد در انسان مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به نتایج متناقض به دست آمده، در این مطالعه تاثیر درمان با Low Level Laser (LLLT) بر روی درد حین حرکات ارتودنتیک دندانی در انسان بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 12 بیمار که پرمولر اول بالای آنها کشیده شده بود و نیاز به Retraction کانین به فضای Extraction داشتند، انتخاب شدند. درحالی که در هر سمت دندان کانین توسط Niti coil spring رترکت می شد، یک سمت تحت درمان با لیزر GaAlAs با طول موج 890nm قرار گرفت.LLLT  بر روی مخاط باکال و پالاتال به شکل حرکت آرام پروب صورت گرفت. دو روز پس از آغاز رترکشن از بیماران راجع به درد احساس شده در دو سمت سوال شد و بر اساس VAS مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه میزان درد در سمت تحت درمان با لیزر کم توان به طور معنی داری کاهش یافته بود (P=0.007).بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، یک دوز تابش لیزر GaAlAs با دوز انرژی 12J برای هر دندان می تواند میزان درد احساس شده را کاهش دهد.

زمینه و هدف: فرموکرزول یکی از معمول ترین داروها در پالپوتومی دندان های شیری است. با توجه به عوارض سیستمیک و موضعی این دارو جایگزینی آن با مواد دیگر ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات پالپ دندان های شیری پس از پالپوتومی با فرموکرزول و هیپوکلریت سدیم بود.روش بررسی: در این مطالعه که به روش کارآزمایی بالینی تصادفی انجام گرفت، 22 دندان نیش که می بایست در طی درمان ارتودنسی خارج می شدند انتخاب گردیدند. دندان ها به طور تصادفی به 2 گروه برای پالپوتومی با فرموکرزول و هیپوکلریت سدیم تقسیم شدند .(n=11) دندان ها بعد از دو ماه خارج شدند و پاسخ پالپی بر اساس میزان التهاب و وسعت درگیری پالپ ارزیابی شد. تشکیل پل عاج نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نهایتا داده ها با آزمونMann-Withney  آنالیز گردید.یافته ها: در گروه فرموکرزول التهاب خفیف در 4 دندان و التهاب متوسط در 3 مورد و التهاب شدید در 4 دندان دیده شد. در گروه هیپو کلریت سدیم التهاب خفیف در 6 مورد و التهاب متوسط در 4 مورد و التهاب شدید در 1 مورد دیده شد. آزمون من ویتنی نشان داد که این اختلاف معنی دار نبود (P>0.05). در گروه فرموکرزول نکروز در 5 دندان مشاهده شد و آبسه و تحلیل در هیچ موردی دیده نشد. در گروه هیپو کلریت سدیم در 3 دندان تحلیل داخلی دیده شد. آبسه و نکروز در هیچ موردی دیده نشد. آزمون من ویتنی نشان داد که اختلاف دو گروه در مورد نکروز از نظر آماری معنی دار بود (P=0.02) .در این گروه در 3 مورد پل عاجی تشکیل شد. در گروه فرموکرزول تشکیل پل عاجی دیده نشد. آزمون من ویتنی اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان در پالپوتومی دندان های شیری از هیپوکلریت سدیم استفاده کرد.

زمینه و هدف: هدف اصلی این مطالعه تعیین اثر فایبرهای پلی اتیلن و کامپوزیت های ونیردهنده روی اپسیتی (Contrast Ratio) درکامپوزیت های تقویت شده با فایبر (FRC) بود.روش بررسی: نمونه ها به چهارگروه تقسیم شدند. دو گروه به عنوان گروه های کنترل بدون فایبر ساخته شدند. فایبرهای پلی اتیلن (Fibre-Braid) به همراه کامپوزیت Basement توصیه شده توسط کارخانه سازنده به عنوان مواد فریم ورک وکامپوزیت های Filtek Z250 و گرادیا (shade A2)، به عنوان مواد ونیردهنده استفاده شدند. نمونه ها باضخامت کلی3 میلی متر و قطر 13 میلی متر بودند و در مولد فلزی دیسکی شکل آماده شدند. عمل کیورکامپوزیت ها طبق دستور کارخانه سازنده انجام شد. Contrast Ratio (CR) هر نمونه با قراردادن آن بر روی زمینه سفید و سیاه توسط اسپکتروفوتومتر انعکاسی تعیین شد. انعکاس با گام های 10 نانومتر و از طول موج 400 تا 750 نانومتر اندازه گیری شد. آنالیز داده ها به وسیله آزمون تحلیل واریانس دو طرفه Two-way ANOVA و تست Tukey HSD انجام گرفت.یافته ها: اختلاف در CR بین گروه های مختلف از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). کامپوزیت Z250 دارای کمترین مقدار در CR بودند و همچنین CR با افزایش طول موج از 400 تا 750 نانومتر تمایل به کاهش نشان داد. به عبارت دیگر بیشترین تفاوت در مقدار CR بین گروه ها، در طول موج های بالاتر مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که فایبرهای پلی اتیلن میزان ترنسلوسنسی را در نمونه های FRC کاهش می دهند. این نتیجه نیز به دست آمد که خواص انعکاس نوری، شامل وابستگی به طول موج، نقش مهمی در CR ترمیم های FRC دارند.

زمینه و هدف:Missing  یک یا چند دندان یکی از شایع ترین آنومالی های تکاملی است. روند تکامل سیستم دندانی انسان به سمت کاهش تعداد دندان ها می رود و در این بین Missing دندان مولر سوم به دلیل تنوع آن در نژادهای مختلف موضوع جالبی برای دندانپزشکان و محققان ژنتیک می باشد. از طرفی بررسی ارتباط و تاثیر دو جانبه Missing مولر سوم با روابط فکی حائز اهمیت می باشد. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه میزان Missing مولر سوم در بیماران cl I و cl II اسکلتال بود.روش بررسی: پرونده بیماران مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی تهران بررسی شد. از این تعداد 121 نفر دارای رابطه فکی Cl I و 60 بیمار دارای رابطه فکی Cl II بودند. رابطه فکی بر اساس زاویه ANB از رادیوگرافی لترال سفالومتری تعیین شد. بیماران دارای چرخش فکین بر اساس زاویهSN- Go Gn  از مطالعه حذف شدند. سپس توسط رادیوگرافی پانورامیک وجود یا فقدان مولر سوم در هر کوادرانت، فک بالا یا پایین و چپ یا راست بررسی شد. نتایج به دست آمده با تست Chi-square مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: میزان Missing یک یا چند مولر سوم در Cl I اسکلتال 43% و در Cl II اسکلتال 33.3% بود. بدین ترتیب Missing مولر سوم در Cl II کمتر از Cl I بوده ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط مستقیمی بین روابط فکی Cl I و Cl II با میزان Missing مولر سوم وجود نداشت.

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهند که جویدن آدامس حاوی ساکاروز پوسیدگی زا است. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر دو نوع آدامس با و بدون ساکاروز بر تجمع پلاک دندانی و مقایسه آن با گروه کنترل بود.روش بررسی: این مطالعه تجربی با همکاری داوطلبانه بیست و سه دانشجوی مرد دندانپزشکی درسه دوره هفت روزه با فواصل دو هفته استراحت انجام شد. در دوره اول از داوطلبان خواسته شد که روزانه تعداد پنج عدد آدامس الیپس (حاوی ساکاروز) و در دوره دوم، آدامس اربیت (فاقد ساکاروز) را به مدت 20 دقیقه بعد از صرف وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها بجوند. دوره سوم بدون مصرف آدامس انجام گردید. قبل و بعد از هر دوره شاخصSillness & Loe  اندازه گیری شد درضمن از داوطلبان خواسته شد. تا در این دوره ها از مصرف هرگونه آدامس دیگر خودداری نمایند. تحلیل یافته ها توسط آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری و paired T-test انجام گرفتیافته ها: نتایج نشان داد که نه تنها جویدن آدامس فاقد ساکاروز بلکه جویدن آدامس حاوی ساکاروز نیز باعث کاهش معنی دار پلاک دندانی  شد (P<0.001). مقایسه میانگین تجمع پلاک دندان ها در دو گروه آدامس حاوی ساکاروز و فاقد ساکاروز نشان داد که آدامس فاقد ساکاروز به طور معنی داری در کاهش تجمع پلاک دندانی ازآدامس حاوی ساکاروز موثرتر بود (P>0.001).نتیجه گیری: اگرچه تاثیر آدامس فاقد ساکاروز به طور معنی داری نسبت به آدامس حاوی ساکاروز در کاهش تجمع پلاک دندانی بیشتر بود، جویدن آدامس حتی از نوع حاوی ساکاروز نیزموجب کاهش تجمع پلاک دندانی می شود.

بسیاری از مشکلاتی که در حین جراحی و تهیه پروتز در ایمپلنتولوژی بوجود می آیند غالبا ناشی از تشخیص غلط، طرح درمان نادرست و قرار دادن نامناسب ایمپلنت می باشند. با توجه به اینکه این قبیل مشکلات همواره مورد بحث محافل علمی بوده و هست، در این مقاله سعی بر آنست که از طریق روش CAD/CAM ویژه ای که به آن Rapid prototyping اطلاق می شود و با استفاده از ابزار آلات پیشرفته و نرم افزارهای مدرن، روش نوینی در معالجات ایمپلنت به همگان معرفی گردد. در این روش با کمک روش های سه بعدی گرافیکی و شبیه سازی دقیق نحوه قرار دادن ایمپلنت، یکسری راهنمای جراحی بسیار دقیق به دست می آید که در آن بهترین مسیر قرارگیری ایمپلنت بر حسب میزان درجه تراکم و دانسیتی استخوان از یک طرف و بهترین محل از نقطه نظر اکلوژن فعلی از طرف دیگر به دقت مشخص شده و به سادگی در دهان بیمار پیاده می شود. در این مقاله تا حد امکان مفاهیم، قابلیت ها و کارآیی یکی از پیشرفته ترین روش های مزبور از جهات مختلف مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

این مقاله مراحل ساخت استنت جراحی جهت قرار دادن ایمپلنت های ماگزیلوفیشیال برای پروتز گوش را توضیح می دهد. قالب از ناحیه ضایعه گرفته شد و مدل مومی گوش از دست رفته، کامل و روی صورت بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل مومی با آکریل شفاف پخته شد. همچنین رکورد اکلوزالی آکریلی ساخته شد و به کمک بار آکریلی خارج دهانی به گوش آکریلی متصل گردید. استنت جراحی مادامی که به قوس فک بالا متصل باشد موقعیت مناسبی را برای گوش آکریلی فراهم می کند. این استنت جراحی برای ارزیابی رادیوگرافی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

میکروستومیا به عنوان کوچکی غیرطبیعی مدخل دهان شناخته می شود. این حالت می تواند از عواملی همچون ترومای ناشی از سوختگی شیمیایی، الکتریکی و ترومای ناشی از جراحی ایجاد شود. درمان پروتزی بیماران مبتلا به میکروستومیا در تمام مراحل درمان از قالب گیری اولیه تا طراحی نهایی پروتز به علت محدودیت بار نمودن دهان با مشکلاتی همراه است. با مرور مقالات گذشته می توان دریافت که روش های گوناگونی جهت ایجاد اجزا چند قطعه ای در مراحل قالب گیری و رکورد گیری ارایه شده است. همچنین طرح هایی مانند پروتزهای Swing hinge و یا Collapsible در ساخت پروتز نهایی برای مقابله با این مشکلات ارایه شده که با مشکلاتی از جمله هزینه بالا، مراحل ساخت پیچیده تر و شرایط استفاده و نگهداری مخصوص به خود مواجه اند. مقالاتی در ارتباط با ساخت پروتز های چند قطعه ای با طرح های گوناگون ارایه شده اند. هدف این مطالعه ارایه روشی جدید و در دسترس جهت ساخت پروتز دو قطعه ای در بیماران مبتلا به محدودیت باز نمودن دهان است. در این مطالعه با استفاده از ترکیب طراحی پروتز پارسیل فلزی کروم کبالت همراه با طرح پروتز کامل، تکنیکی جهت ساخت پروتز دو قطعه ای (Sectional) در درمان یک بیمار مبتلا به محدودیت باز نمودن دهان ناشی از ترومای جراحی ارایه شده است. استفاده از طرح ترکیبی پروتز کامل و پارسیل، روشی موثر و در دسترس برای درمان بیماران بی دندان مبتلا به میکروستومیا می باشد.