پوست و زیبایی
سال:1401 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

همکاران ارجمند و اساتید گرامی، در واپسین روزهای بهار 1401 که گرمای هوا افزایش یافته و دما خبر از تابستانی داغ را می دهد، شماره بهار فصلنامه پوست و زیبایی را تقدیم همکاران و خوانندگان می کنیم. از مشارکتی که همکاران در پربارتر کردن مجله معمول می دارند، صمیمانه سپاس گزاریم. امیدواریم که با این سطح مشارکت، شاهد اعتلای کیفی شماره به شماره مجله باشیم. . .

زمینه و هدف: ریزش مو یکی از درگیری ها و مشکلات رایج بین بیماری های مرتبط با پوست و مو است. ریزش مو ممکن است منجربه اضطراب، افسردگی، کاهش عزت نفس و نارضایتی از ظاهر گردد. روش اجرا: بیماران با ریزش موی آندروژنتیک، درصورت داشتن شرایط، وارد مطالعه شدند. سپس این افراد به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. از شرکت کنندگان در تحقیق خواسته شد طبق پروتکل درمانی (روزی دو بار) به طور تصادفی محلول والپروییک اسید 3/8% یا محلول ماینوکسیدیل 5% را روی موضع دچار ریزش استعمال نمایند. بررسی موها در شروع مطالعه و 2 ماه بعد از درمان با استفاده از دستگاه FotoFinder_trichoscale صورت گرفت. یافته ها: 2 ماه بعد از درمان در گروه والپروییک اسید در مقایسه با قبل از درمان، شاخص anagen hair count (02/0P=)، شاخص general hair count (03/0P=) و شاخص terminal hair count (012/0P=) تغییر معنی دار نشان دادند، درحالی که شاخص telogen hair count (059/0P=) و vellus hair count (097/0P=) تغییر معنی داری نشان نداد. این تغییرات در گروه مانوکسیدیل بیشتر بود. نتیجه گیری: محلول والپروییک اسید 3/8 درصد می تواند در افزایش تعداد مو و کاهش درصد موهای تلوژن اثرات مثبتی نشان دهد. به علت مکانیسم تاخیری والپروییک اسید، طول مدت درمان با این ترکیب می بایست بیشتر از ماینوکسیدیل به عنوان کنترل مثبت درنظر گرفته شود.

زمینه و هدف: لیکن پلان دهانی یک بیماری ایمونوپاتولوژی پوستی مخاطی مزمن است که به طور شایع مخاط دهان را درگیر می کند. ازطرفی کاندیدا آلبیکنس شایع ترین پاتوژن مرتبط با کاندیدیازیس دهانی است. هدف این مطالعه تعیین اثر طول موج لیزر کم توان 810 نانومتر به عنوان کمکی در درمان کاندیدا آلبیکنس مقاوم به نیستاتین در بیماران لیکن پلان دهان است. روش اجرا: در این مطالعه 5 ایزوله ک. آلبیکنس مقاوم به نیستاتین و یک گونه ک. آلبیکنس استاندارد آزمایش شدند. تست حساسیت دارویی براساس CLSI-M27-A3 انجام شد و نشان داد که این ایزوله ها به نیستاتین مقاوم بودند. سوسپانسیون قارچی با رقت 5/0 مک فارلند در مواجهه با لیزر دایود با طول موج 810 نانومتر و انرژی دانسیته j/cm238/20 با زمان 20 ثانیه قرار گرفت. برای هر گروه نتایج حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) ثبت گردید. یافته ها: طول موج لیزر باعث کاهش معنی دار کلونی ک. آلبیکنس مقاوم به نیستاتین شد (001/0P<). میزان MIC بعد از مواجهه با لیزر کاهش معناداری پیدا نکرد. نتیجه گیری: تابش لیزر باعث کاهش تعداد کلونی های ک. آلبیکنس مقاوم به نیستاتین می شود؛ اما این تاثیر لزوما در میزان MIC تغییری ایجاد نمی کند. دندان پزشکان دقت کنند در موارد مواجهه با گونه های مقاوم به درمان کاندیدا، لیزر دایود کم توان با طول موج 810 نانومتر می تواند در کاهش کلونی ها و پاسخ دهی بهتر به درمان استاندارد نقش داشته باشد.

زمینه و هدف: صدمات پوستی با علل مختلف، احتمال منتهی شدن به شکایت قضایی دارند. قبل از اظهارنظر کمیسیون تخصصی پزشکی قانونی، شاکیان به مراجع تخصصی مانند بیمارستان رازی ارجاع داده می شوند. بررسی حاضر به مطالعه دموگرافیک شکایات بیماران در بدو ارجاع و تشخیص اولیه در یک دوره 6 ماهه پرداخته است. روش اجرا: در این مطالعه گذشته نگر، بیماران ارجاعی از پزشکی قانونی در شش ماهه دوم سال 1397 برای ویزیت اولیه، مورد بررسی قرار گرفتند. شکایت بیمار در بدو مراجعه و تشخیص بالینی مطرح شده، در معاینه اولیه ثبت گردید. یافته ها: در کل تعداد 220 بیمار شامل 176 زن (80%) و 44 مرد (20%) با میانگین سنی 8/34 سال بررسی شدند. 42 شکایت مختلف ازجمله کنده شدن تروماتیک موها با 91 مورد (4/41%) شایع ترین مورد و بعد از آن صدمات ناشی از لیزر موی زاید با 32 مورد (6/14%) و تزریق فیلر با 16 مورد (3/7%) مستند گردید. اسکار ناشی از تروما، واکنش به مواد شیمیایی در حین کار یا برخورد تصادفی، صدمات نادر ناشی از اقدامات درمانی و حتی در مواردی شکایت به خاطر پدیکولوز (آلودگی محل اقامت) یا زوستر (شکایت از وضعیت نگهداری در مرکز درمانی) و غیره به صورت موردی دیده شد. نتیجه گیری: کنده شدن تروماتیک موها (عمدتا در اثر نزاع) شایع ترین شکایت بود. آگاهی از موارد دیگر می تواند به گسترش افق دید پزشکان درخصوص طیف وسیع شکایات قابل طرح و اصلاح روند برخی اقدامات درمانی منجر گردد.

زمینه و هدف: پسوریازیس یک بیماری التهابی پوستی مزمن، تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و مبتنی بر ایمنی است که با التهاب پوست همراه است. ژل آلویه ورا به طور سنتی برای درمان بیماری های پوستی ازجمله پسوریازیس استفاده می شود. روش اجرا: در این مطالعه عصاره اتانولی ژل آلویه ورا برای فعالیت ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی در سلول های A431 مشتق شده از پوست مورد ارزیابی قرار گرفت. در ابتدا پس از تهیه عصاره و در مرحله بعد سنتز سبز نانوذرات طلا با استفاده از عصاره، تاثیر آن ها را در بیان ژن های التهابی و هم چنین خاصیت آنتی اکسیدانی بررسی شد. یافته ها: استفاده از غلظت های مختلف عصاره آلویه ورا سبب افزایش نسبی در سطوح بیان EGFR و Nrf2 و کاهش بیان ژن های التهابی NF-κ, B، TNF-α,و IL-6 در سلول های A431 پوست شد؛ اما تاثیر نانوذرات سنتزشده در مقایسه با عصاره آلویه ورا در تغییر بیان ژن های سیگنالینگ و التهابی بیشتر بود. نتیجه گیری: عصاره و نانوذرات سنتزشده خاصیت آنتی اکسیدانی داشتند و هم چنین سبب کاهش بیان ژن های التهابی در سلول ها شدند؛ البته تاثیر نانوذرات نسبت به عصاره در کاهش ژن های التهابی خیلی بیشتر بود.

زمینه و هدف: ایمنوفلورسانس مستقیم (DIF) به عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص بیماری های تاولی خودایمن مطرح است. محیط مورد قبول برای حفظ نمونه های بیوپسی پوست و مخاط، قبل از معاینه دیف نرمال سالین، نیتروژن مایع و محلول میشل است. گاهی پزشکان، نمونه بیوپسی گرفته شده برای دیف را در فرمالین ده درصد قرار می دهند و گاهی نیز به صورت هم زمان درخواست دیف می کنند و فقط یک نمونه مواجهه یافته با فرمالین و فرورفته در پارافین در دسترس است. در این مطالعه معین کردن ارزش تشخیصی دیف روی نمونه های بیوپسی پوست و مخاط مواجهه یافته با فرمالین 10% در مقایسه با نمونه های مشابه مواجهه یافته با نرمال سالین مورد بررسی قرار گرفت. روش اجرا: در 74 بیمار (38 بیمار تاولی و 23 بیمار درماتیت مزمن) که گروه دوم نقش کنترل سالم را داشتند، دو بیوپسی پانچ از کنار ضایعه از پوست یا مخاط انجام شد که یکی در فرمالین 10% گذاشته شد و در پارافین ثابت شد و یکی در نرمال سالین گذاشته شد و DIF روی دو نمونه انجام شد. یافته ها: حساسیت و ویژگی DIF با IgG، به ترتیب 31 و 100% در پمفیگوس، 15 و 93% در بی پی و با C3، 39 و 100% در پمفیگوس و 7 و 91% در بولوس پمفیگویید بود. نتیجه گیری: DIF در نمونه های مواجهه یافته با فرمالین نسبت به نرمال سالین در تشخیص پمفیگوس و بی پی کمتر حساس و تقریبا یکسان است؛ به ویژه در بیماران پمفیگوس وقتی فقط یک نمونه مواجهه یافته با فرمالین در دسترس است، سودمند است.

پاندمی کووید 19 از آغاز سال 2020 منجر به مرگ ومیر فراوان در سراسر جهان شده است. با توجه به عدم مواجهه قبلی با چنین موردی، بالتبع داروی اخثصاصی نیز برای درمان وجود نداشت. تنها دانسته بشر، لزوم محافظت شدید با استفاده از ماسک، دستکش، پوشش های خاص و ضدعفونی کردن مرتب دست ها و سطوح بود ازاین رو، درمان های دارویی و غیردارویی متعدد مورد آزمون قرار گرفتند. سازمان بهداشت جهانی از هفته های آغازین پاندمی، پروتکل های درمانی خاصی منتشر نمود که با گذشت زمان تغییراتی داشته است؛ اما با توجه به ثابت بودن برخی علایم و ازسویی متغیربودن برخی دیگر، در بیماران مختلف و در کشورهای گوناگون درمان ها نیز تفاوت هایی داشته اند. برخی از این داروها از دیرباز در درمان بیماری های ویروسی یا غیرویروسی دیگر استفاده می شدند؛ نظیر تامیفلو (که در درمان آنفولانزا استفاده شده است)، ریباویرین (داروی موثر در درمان هپاتیت C)، ایمونوگلوبولین (که در درمان بیماری های گوناگون نظیر سندرم استیونس جانسون کاربرد دارد)، هیدوکسی کلروکین (از داروهای پرکاربرد در درمان لوپوس و سایر بیماری های روماتیسمی)، آزیترومایسین (که در درمان عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سینوزیت به کار می رود) و همین طور مصرف ادویه جاتی نظیر زنجبیل و زردچوبه، ویتامین هایی مثل ویتامین C و D و نیز ترکیبات روی پیشنهاد شده است. با گذشت زمان، عوارض چه به صورت عوارض دارویی و چه عوارض ناشی از مصرف وسایل محافظتی بیشتر نمایان شد. این عوارض شامل طیف وسیعی از علایم نظیر بثورات پوستی خفیف و حتی بروز سندرم استیونس جانسون و آنژیوادم بوده اند. تشدید و عود انواع درماتیت ها نیز با استفاده از وسایل محافظتی و مواد ضدعفونی کننده دیده شده است. بدیهی است که آگاهی از انواع عوارض شایع احتمالی درمان، منجر به تشخیص و مدیریت زودرس و پیشگیری از مرگ ومیر و هزینه های گزاف خواهد بود. این مقاله درنظر دارد برخی از عوارض پوستی مهم داروهای شایع و درمان های غیردارویی مورداستفاده و نیز عوارض پوستی وسایل پیش گیری از کووید 19 را بررسی کند.

ضایعات portwine stains (PWS) از شایع ترین مالفورماسیون های عروقی کودکی به شمار می روند که بدون درمان، به تدریج افزایش رنگ و ضخامت پبدا کرده و تاثیر مخرب و عمیق روانی روی کودک دارند. به همین دلیل و نیز به دلیل مقاوم شدن ضایعات به درمان با گذشت زمان، درمان زودرس اولیه این ضایعات اهمیت فراوانی دارد. لیزر Pulsed Dye Laser (PDL) درحال حاضر درمان انتخابی اولیه این ضایعات محسوب می شود. تقریبا در تمام جنبه های مربوط به درمان این ضایعات با لیزر PDL، اختلاف نظر و بعضا داده های ضدونقیض در میان مطالعات مختلف یافت می شود. این موارد شامل نامشخص بودن تعداد بهینه جلسات درمان، سن مناسب شروع درمان، پارامترهای بهینه برای شروع درمان و روش های ممکن برای افزایش اثربخشی درمان با لیزر، عوارض احتمالی درمان و نحوه مواجهه با آن ها و نیز استفاده از روش های مختلف برای کاستن از ناراحتی بیمار حین درمان هستند. مقاله حاضر به جمع آوری و مرور مطالعات موجود در این زمینه پرداخته است.

اونیکومایکوزیس یک عفونت ناخن است که توسط درماتوفیت ها، کپک های غیردرماتوفیتی و مخمرها ایجاد می شود. درگیری ناخن یکی از ویژگی های پسوریازیس است؛ اگرچه تظاهرات پوستی، اصلی ترین یافته در پسوریازیس است. اونیکومایکوزیس و پسوریازیس هر دو از اختلالات رایج در جوامع هستند. ممکن است در برخی بیماران این دو بیماری همزمان وجود داشته باشند. یک مطالعه مروری با استفاده از کلیدواژه های nail psoriasis، onychomycoses، dermatophytes، non-dermatophyte molds و yeasts در پایگاه های اطلاعاتی پزشکی معتبر مانند PubMed، Google Scholar، Scopus و Science Direct انجام شد و مقالاتی که بیشترین ارتباط را با اهداف پژوهش داشتند، انتخاب و مطالعه شدند. ما میزان بروز و عملکرد بیماری زای عوامل قارچی را در ایجاد عفونت قارچی ناخن پسوریازیس بررسی کردیم.