دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1400 | دوره:29 | شماره:156 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: ارتباط بین مارکرهای غربالگری سه ماهه اول بارداری با افزایش خطر ابتلا به عوارض بارداری گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح سرمی PAPP-A و β, hCG آزاد سه ماهه اول با عوارض بارداری پژوهش انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه آینده نگر روی 200 مادر باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران از مرداد ماه 1399 تا فروردین 1400 که به دلیل غربالگری آنوپلوییدی سه ماهه اول در 11-14 هفته، اندازه گیری سطح سرمی PAPP-A و β,-hCGآزاد انجام شد. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، اطلاعات دموگرافیک و بارداری، نتایج آزمایشات ثبت و تا زمان زایمان پیگیری شدند. وزن زمان تولد نوزاد و سرنوشت بارداری شامل سقط، زایمان زودرس، دیابت بارداری، پره اکلامپسی ثبت شد. با روش های آماری توصیفی و آزمون های تحلیلی تی تست، فیشر، من ویتنی، همبستگی و کای دو نسبت به تعیین ارتباط بین متغیرها اقدام شد. نتایج: 5/18% (37 نفر) دیابت بارداری، 5/9% (19 نفر) پره اکلامپسی، 5% (10 نفر) زایمان زودرس و5/1% (3 نفر) سقط داشتند. بین PAPP-A با دیابت بارداری (782/0=P)، پره اکلامپسی (059/0=P)، زایمان زودرس (350/0=P) و وزن کم زمان تولد (000/1=P) ارتباط معنادار آماری مشاهده نشد. بین میزان β,-hCG سرم با دیابت بارداری (271/0=P)، پره اکلامپسی (365/0=P) و زایمان زودرس (000/1=P) و وزن کم نوزاد بدو تولد (241/0=P)، ارتباط آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: بین سطح سرمی PAPP-A و β,-hCG آزاد با پره اکلامپسی، دیابت بارداری، زایمان زودرس و وزن کم بدو تولد نوزاد ارتباط مشخص وجود ندارد.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر فعالیت های ورزشی بر مکانیسم های سلولی و مولکولی (تنظیم کلسیم و رشد سلولی) بافت قلب صورت گرفت. مواد و روش ها: روش تحقیق تجربی بوده و به همین منظور تعداد 24 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار با محدوده وزنی20±, 200 گرم و سن هشت هفته، تهیه و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی تناوبی شدید؛ 30 دقیقه دویدن تناوبی و گروه تداومی زیر بیشینه (30 تا60 دقیقه) پنج روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. بیان ژن متغیرهای مورد نظر در بافت قلب اندازه گیری شد. نتایج: بین هشت هفته اجرای تمرین تناوبی شدید و تداومی زیر بیشینه به نسبت گروه کنترل در میزان تغییرات بیان ژن در هر سه متغیر (TGF-ß, 1، SERCA2a، PI3K) تفاوت معناداری وجود دارد (p<0. 05). تمرینات ورزشی تناوبی و تداومی (هر دو نسبت به کنترل) منجر به افزایش معنادار بیان ژن TGF-ß, 1 در قلب موش های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار می شود. نتایج نشان داد میزان آنزیم PI3K در تمرین تداومی زیربیشینه و تناوبی شدید افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل دارد، اختلافی بین گروه تناوبی شدید و کنترل وجود ندارد و تفاوت معناداری بین دو گروه تمرینی در میزان SERCA2a مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر شدت تمرین بالاتر می تواند تنظیم سلولی و ملکولی را بهتر انجام دهد که نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده دارد. لذا یافته های پژوهش حاضر با احتیاط بیان شده است و نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده می باشد.

مقدمه و هدف: سازمان بهداشت جهانی، سواد سلامت را به عنوان یکی از بزرگترین تعیین کننده های امر سلامت معرفی نموده است. هدف از این مطالعه تعیین سطح سواد سلامت و موانع دستیابی به اطلاعات سلامت در مراجعین به بیمارستان شهید مصطفی خمینی بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مطالعه ای مقطعی در سال 1399 بر روی 385 نفر از مراجعین به بیمارستان انجام گرفت. ابزار گردآوری، پرسشنامه ای حاوی سه بخش سیوالات فردی و دموگرافیک، سوالات بررسی سطح سواد سلامت، سوالات بررسی موانع دستیابی به اطلاعات سلامت می باشد. داده های جمع آوری شده در این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS (ver 22) آنالیزشد و از آزمون های کای اسکویر، فیشر و رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظرگرفته شده است. نتایج: از مجموع افراد شرکت کننده 1/55 در صد زن بودند، میانگین سنی افراد مورد مطالعه 44/15 ±,69/41 بود. حدود 8/67 درصد از شرکت کنندگان در گروه سواد سلامت ناکافی و مرزی بودند. بین سطح سواد سلامت و سن، جنسیت، تحصیلات و تاهل شرکت کنندگان ارتباط معناداری وجود داشت (P<0. 0001). بیشترین مانع در هر دو گروه، سواد سلامت کافی و سواد سلامت ناکافی، "نزدیک نبودن مرکز سلامت به منزل ما" بود. بهترین متغیرها برای پیش گویی سطح سواد سلامت، جنسیت و موانع دستیابی به اطلاعات سلامت، "نمی دانم چگونه مراقب سلامت خود باشم"، "نمی دانم چگونه با اینترنت کارکنم"، "اطلاعات کمک به تصمیم گیریم نمی کند" بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر افراد با سواد سلامت مطلوب درصد کمی را به خود اختصاص می دهند؛ لذا سیاست گذاران سلامت در امر افزایش سواد سلامت در جامعه به ویژه در افراد مسن تر و یا با تحصیلات کمتر باید بیشتر تلاش و برنامه ریزی نمایند.

مقدمه و هدف: دیابت بیماری متابولیکی شایعی است که به اختلال در سنتز گلیکوژن کبدی منجرمی شود. پژوهش حاضر به تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف کافیین بر بیان گلیکوژن سنتاز (GYS2) و میزان گلیکوژن کبدی موش های بزرگ آزمایشگاهی دیابتی می پردازد. مواد و روش ها: در یک مطالعه ی حیوانی بالینی-مداخله ای 50 سر موش بزرگ آزمایشگاهی ویستار که با استروپتوزوسین القا دیابت شدند به 5 گروه مساوی کنترل (C)، دیابتی (D)، دیابتی با مکمل (D+CAF)، دیابتی با تمرین (D+T)، دیابتی با مکمل و تمرین (D+CAF+T) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین شامل هشت هفته، هفته ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه ای با شدت 90-85 درصد سرعت ماگزیمم) بود و هفته ای پنج روز mg/kg70 کافیین هیدراته تزریق شد. بعد از بیهوش کردن موش ها، بافت کبد استخراج و میزان بیان GYS2و گلیکوژن کبدی ارزیابی شد. تحلیل داده ها با آزمون های t مستقل و تحلیل واریانس دو راهه در سطح معناداری (P<0. 05) انجام شد. نتایج: القای دیابت باعث کاهش معنی دار گلیکوژن کبدی و بیان GYS2 شد (001/0>P). همچنین کافیین (001/0>P) و HIIT (024/0=P) هر دو موجب افزایش معنی دار GYS2 شدند که مصرف کافیین با اندازه اثر 44 درصدی تاثیر بیشتری داشت. همچنین HIIT (529/0=P) و کافیین (761/0=P) هیچ کدام بتنهایی و در ترکیب با هم (12/0=P) موجب افزایش معنی دار گلیکوژن کبدی نشدند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، احتمالا بتوان تمرینات HIIT و مصرف کافیین را به عنوان مداخله ی موثر در بهبود بیان GYS2 پیشنهاد داد. هر چند اظهار نظر صریح تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد.

هدف: در این مطالعه با بررسی بیان دو پروتئین شاخص استرس شبکه آندوپلاسمی (ER), GRP78 و CHOP در استریاتوم و جسم سیاه (SN) در مدل حیوانی 6-هیدروکسی دپامین (6-OHDA) بیماری پارکینسون نقش این استرس در پیشرفت این بیماری بررسی شد. مواد و روش ها: سم 6-OHDA به ناحیه دسته مغزی جلویی میانی تزریق شد. آزمون های رفتاری در هفته های دوم، چهارم، ششم و هشتم پس از سم انجام شد. در هفته هشتم مغز برخی موش ها پرفیوز و بررسی های ایمونوهیستوشیمی برای ارزیابی بقاء نورون های دپامینرژیک در جسم سیاه و میزان بیان GRP78 وCHOP در استریاتوم صورت گرفت. مغز دیگر موش ها تازه دراورده شد و بیان GRP78 و CHOP در SN بوسیله وسترن بلاتینگ بررسی شد. نتایج: شدت علایم رفتاری در موش های دریافت کننده سم بتدریج افزایش یافت و در هفته هشتم به حداکثر رسید. ردیابی ایمونو هیستوشیمی در SN نشان داد که بیش از 80 درصد از نورون های دپامینرژیک جسم سیاه در موش های دریافت کننده سم تخریب شدند. همچنین با وجود آنکه درگروه کنترل تنها 5% از سلول ها در استریاتوم پروتئین های GRP78 و CHOP را بیان کردند در گروه دریافت کننده سم میزان بیان این پروتئین ها 42% بود. در جسم سیاه گروه سم نیز بیان این پروتئین ها نزدیک به 400% افزایش یافت. نتیجه گیری: استرس ER در پیشرفت پارکینسونیسم القاء شده با 6-OHDA در موش بزرگ ازمایشگاهی نقش دارد که دلالت می کند این استرس ممکن است نقشی در پیشرفت بیماری پارکینسون در انسان داشته باشد.

مقدمه و هدف: روش سلول درمانی در ترمیم زخم های سوختگی از چالش برانگیزترین روش های درمانی در دنیا محسوب می شود. هدف از این تحقیق تعیین اثر هیدروژل کیتوسان حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم سوختگی در مدل حیوانی بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت تجربی با استفاده از 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار انجام شد. زخم سوختگی در پوست موش ها ایجاد و موش ها به دو گروه کنترل (تحت تیمار با نرمال سالین) و گروه تیمار با هیدروژل کیتوسان حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق ار بافت چربی تقسیم شدند. روند بهبود زخم سوختگی به صورت کمی و کیفی در روزهای هفتم، چهاردهم و بیست و یکم نسبت به روز صفر مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: غلظت 10 درصد کیتوسان اثر سیتوتوکسیک معناداری بر سلولهای بنیادی مزانشیمی نداشت و دارای قوام و شفافیت مناسب بوده و بررسی با میکروسکوپ SEM نشانگر تخلل مناسب در کیتوسان تهیه شده بود. بررسی بیان مارکرهای تخصصی در سلولهای بنیادی مزانشیمی و پتانسیل تمایز آنها به سلول های چربی و استخوان موید ماهیت مزانشیمی سلولها بود. مساحت زخم در روزهای 7، 14 و 21 در گروه تیمار شده با کیتوسان حاوی سلولهای مزانشیمی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود. نتیجه گیری: سلول های بنیادی مزانشیمی انتقال یافته توسط کیتوسان به محل زخم، باعث ترمیم سریع تر زخم سوختگی شده و بر این اساس، ارزیابی استفاده از این پانسمان در ترمیم زخم های سوختگی در بیماران حایز اهمیت است.

مقدمه و هدف: آنفلوانزا یک بیماری حاد دستگاه تنفسی با قدرت واگیری زیاد است که آموزش افراد به خصوص سفیران سلامت به عنوان بازوان اجرایی کادر بهداشتی می تواند در پیشگیری از این بیماری در جامعه موثر باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین تاثیرآموزش بهداشت با مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتارهای پیشگیری کننده از آنفلوانزاA (H1N1) در سفیران سلامت شهری شهرستان باخرز می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بر روی 104 نفر از سفیران سلامت باخرز که به روش آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل هر کدام 52 نفر اجرا گردید. ابزار مورد استفاده پرسشنامه پژوهشگر ساخته مبتنی برمدل اعتقادبهداشتی بود که بر اساس طیف نگرش سنج 5 گزینه ای لیکرت طراحی شده بود. گروه مداخله در قالب کارگاه آموزشی 5 جلسه ای آموزش دیده و نهایتا داده ها از هر دو گروه دو ماه بعد از مداخله جمع آوری و توسط آزمونهای کای دو و آنالیز کوواریانس (ANCOVA) مقایسه شدند. نتایج: بعد از آموزش میانگین نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در گروه مداخله افزایش یافت به گونه ای که رفتار های پیشگیری کننده قبل از مداخله از 07/2±, 73/10 به70/2±, 86/13 بعد از مداخله افزایش معنی داری یافت (001/0>p). نتیجه گیری: برنامه آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی همراه با پیگیری های فعال در خصوص اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده از آنفلوانزاH1N1 در سفیران سلامت موثراست، بنابراین پیشنهاد می گردد که برنامه های مبتنی برمدل اعتقاد بهداشتی جهت آموزش رفتارهای پیشگیری از آنفلوانزا به کارگرفته شود.

مقدمه و هدف: تمایز سلولهای بنیادین مزانشیمی مغز استخوان BMMSC (bone marrow mesenchymal stem cell) به رده های مختلف سلولی بررسی شده است. سیگنال های مختلف بیوشیمیایی و توپوگرافیک می توانند در تکثیر و تمایز سلولهای بنیادین به یک رده سلولی خاص تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه ارزیابی توانایی BMMSC برای تمایز به سلولهای شبه نورونی است. مواد و روش ها: از داربست ریخته گری انجمادی و خشک انجمادی ژلاتین/ پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید (PLGA) با نانوذرات آهن (MNPs) و بدون نانوذرات آهن (MNPs-free) به عنوان یک ساختار توپوگرافی سه بعدی استفاده شد. تمایز BMMSC به سلولهای شبه نورون تحت اثر محیط های نوروژنیک به مدت 20 روز انجام شد. میزان تکثیر BMMSC با تست MTT و بیان مارکرهای خاص نورون با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. در این مطالعه، روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA، Post Hock Tukey و آزمون نان پارامتریک Mann-Whitney استفاده شد. نتایج: داربست ریخته گری انجمادی ژلاتین-PLGA-NPs حاوی نانوذرات آهن ساختار مناسبی برای تمایز به سلولهای شبه نورونی فراهم می کند. نتایج بقا سلولی (میانگین 7600/0 و انحراف معیار 02000/0 بعد از 72 ساعت) و بیان ژنها (میانگین 00/79 و انحراف معیار 000/1) نشان می دهد که میزان تکثیر سلول ها بر روی داربستهای فریز کست شده حاوی نانوذرات بیشتر از داربستهای فریزداری شده می باشد (001/0>P). نتیجه گیری: داربست ریخته گری انجمادی ژلاتین-PLGA حاوی نانوذرات آهن می تواند انتخاب مناسبی برای ترمیم و بازسازی سیستم عصبی باشد.