مقدمه: روند رو به رشد مبتلایان به نارسایی های کلیوی، نگاه درمانی در حوزه بالینی را به روش های جایگزین مقرون به صرفه و اثربخش مانند دیالیز صفاقی معطوف نموده است. ازاین رو پژوهش حاضر، اثربخشی دو روش دیالیز صفاقی سرپایی مداوم و خودکار را در بیماران نارسایی مزمن کلیوی مورد بررسی قرار می دهد. روش بررسی: این پژوهش در قالب مرور سیستماتیک انجام شده است. جست وجوی پیشرفته در پایگاه های داده ایPubMed, Cochrane Library, Scopus و در فیلدهای عنوان، چکیده و واژه های کلیدی بدون هیچ محدودیتی انجام شد. معیار ورود مطالعات شامل پژوهش های کارآزمایی بالینی متمرکز بر دو روش دیالیز صفاقی بود. فرایند استخراج اطلاعات با استفاده از چک لیست استاندارد انجام شد. کیفیت مطالعات به وسیله چک لیست ارزیابی کیفیت کاکرین ارزیابی شده و نتایج شاخص ها در قالب متاآنالیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: مجموعا 5 کارآزمایی بالینی شامل 311 بیمار، وارد پژوهش شدند. کلیه مطالعات کیفیت بالایی داشتند. روش خودکار مزیتی بر روش سرپایی مداوم با لحاظ عوارضی چون مرگ و میر (RR: 1. 43, 95% CI 0. 48 to 4. 22)، پریتونیت (RR: 0. 80, 95% CI 0. 50 to1. 29)، اگزیت سایت (RR: 1. 07, 95% CI 0. 53 to 2. 15) و تونل (RR 1. 01, 95%CI 0. 18 to 5. 67) نداشت. شاخص kt/v در روش خودکار نسبت به روش سرپایی مداوم بهتر بود (SMD 0. 37, 95%CI 0. 01 to 0. 73)، از طرفی کراتینین کلیرنس در روش سرپایی بهتر از روش خودکار انجام شده است (SMD-0. 40, 95%CI 0. 78 to 0. 02). نتیجه گیری: عوارض دو روش درمانی تفاوتی نداشته ولی باعنایت به شاخص های کفایت دیالیز، کراتینین کلیرنس در روش سرپایی مداوم بهتر صورت گرفته در حالیکه نتایج شاخص kt/v در روش خودکار بهتر بوده است. به نظر می رسد لحاظ آیتم های هزینه ای در کنار شاخص های بالینی، تصمیم گیری نهایی جهت سیاست گذاری های کلان در حوزه سلامت را بهتر یاری رساند.