پژوهش در طب ورزشی و فناوری
سال:1397 | دوره:8 | شماره:16 |تعداد مقالات:7

رایج ترین عارضه جانبی متاثر از فعالیت بدنی، خطر آسیب عضلانی اسکلتی است که آسیب لیگامان صلیبی قدامی، از شایع ترین آن ها است. هدف این تحقیق مقایسه تاثیر شش هفته تمرینات جامع پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی همراه بازخورد درونی و بیرونی بر حس عمقی و عملکرد مفصل زانو زنان فعال دانشگاهی بود. 45 زن فعال دانشگاهی 25-18 سال، داوطلبانه و تصادفی در سه گروه (بازخورد درونی، بیرونی و کنترل) به مدت 6 هفته، سه جلسه در هفته پروتکل تمرینی را اجرا نمودند. برای اندازه گیری حس عمقی و عملکرد زانو از گونیامتر و آزمون های عملکردی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. آزمون های آماری کواریانس، تی زوجی و آزمون تعقیبی کوکی برای تجزیه و تحلیل آماری با سطح معناداری 0/05≥ p استفاده شد. نتایج کلی تحقیق نشان داد پروتکل تمرینی حاضر همراه بازخورد درونی و بیرونی، تأثیر معنی داری بر حس عمقی p≤ 0/001 و عملکرد p=0/000 زانو داشته و تفاوت معناداری میان دو گروه تمرینی مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود، این پروتکل تمرینی همچون ابزار و روشی مکمل در کنار روش های دیگر تمرینی برای افراد مستعد آسیب لیگامان صلیبی قدامی مورد استفاده مربیان و متخصصین علوم ورزشی قرار گیرد.

مهم ترین شاخص تندرستی و آمادگی جسمانی، توان هوازی (VO2max) است. دشواری اجرایی اندازه گیری آزمایشگاهی توان هوازی، موجب توسعه مدلهای برآورد توان هوازی با آزمون های ورزشی میدانی شده است. هدف این پژوهش طراحی معادله بومی برآورد توان هوازی با آزمون ساده و ایمن شش دقیقه پیاده روی (6MWT) در کودکان بود. VO2max 192پسر سالم 8 تا 12ساله در آزمون بروس تعدیل شده به روش آنالیز گازهای تنفسی اندازه گیری شد. آزمون 6MWT و متغیرهای ترکیب بدن به روش استاندارد اندازه گیری شد. از رگرسیون چندمتغیره برای طراحی معادله برآورد توان هوازی نسبی (ml/kg/min) استفاده شد. برای اعتبار سنجی معادله توان هوازی از روش همبستگی و مدل گرافیکی بلاند-آلتمن استفاده شد. همبستگی بالایی میان VO2max اندازه گیری شده به روش مستقیم و متغیرهای مستقل مشاهده شد (0/001≥ p، 0/25-0/734=r). توان هوازی پسران با استفاده از وزن و آزمون 6MWT قابل برآورد بود (0/001≥ p، ml/kg/min 2/74=SEE، 0/743= r2). صحت مدل بومی توان هوازی با همبستگی بالا میان VO2max اندازه گیری شده و برآوردشده تایید شد (0/001≥ p، 0/861=r)؛ همچنین، مدل گرافیکی بلاند-آلتمن حاکی از توافق بالا میان VO2max اندازه گیری شده بود. به نظر می رسد، مربیان ورزش و تندرستی با کاربست معادله بومی برآورد توان هوازی برمبنای آزمون 6MWT می توانند به سادگی توان هوازی کودکان را اندازه گیری و بنابراین ارزیابی مناسبی از تاثیر تمرین های ورزشی بر آمادگی قلبی-تنفسی ایشان در اختیار داشته باشند.

مصرف ویتامینC در جذب آهن اهمیت خاصی دارد. هفته مصرف مکمل ویتامینC بر وضعیت آهن و شاخص های هماتولوژی فوتبالیست های باشگاهی بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 40 سال، شاخص توده بدنی 0/47± 29/26 میلی لیتر بر کیلوگرم بردقیقه)، به طور تصادفی به 2روز آزمودنی های گروه مکمل 400 ساعت پس از دوره ی مکمل دهی، آزمون وامانده ساز بروس انجام شد. نمونههای خون جهت اندازه گیری سطوح آهن و فریتین، گلوبول قرمز و هموگلوبین، پیش و پس از مکمل دهی، بلافاصله بعد و 72 =p=p=p=0/008) نشان داد. پس از فعالیت وامانده ساز هوازی، سطوح گلوبول قرمز (0/034)، آهن (0/023) و فریتین (0/031) گروه مکمل نسبت به دارونما کاهش معنی داری یافت. پس از 72 =0/036هفته مکمل ویتامینC می تواند موجب بهبود وضعیت آهن و فریتین سرم، گلوبول قرمز و هموگلوبین بازیکنان فوتبال باشگاهی پیش از فعالیت های شدید و در دوره ریکاوری شود.

آکواپورین-5 (AQP5) پروتئین غشایی و انتگرالی است که نقش مهمی در حفظ هومئوستاز آب ریه در دوران بالیدگی ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره کاهش بار تمرینی توام با مصرف عصاره دانه گیاه سیاه دانه بر سطوح AQP5 بافت ریه موش های در حال بالیدگی است. 110 سر موش صحرایی ویستار نر نوزاد سه هفته ای با میانگین وزن 9± 68 گرم تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم بندی شدند. پس از پایان دوره شش هفته ای تمرین، گروه کنترل به دو گروه با و بدون مصرف عصاره دانه گیاه سیاه دانه و گروه تمرین به شش گروه کاهش بار تمرین (تکرار، تواتر و شدت) توام با مصرف عصاره دانه گیاه سیاه دانه و بدون مصرف عصاره دانه گیاه سیاه دانه، تقسیم بندی شدند. مکمل عصاره دانه گیاه سیاه دانه پس از هفته شش، روزانه به مقدار 500 mg/kgوزن بدن به صورت گاواژ به گروه های سیاهدانه خورانده-شد. تمرین تناوبی فزاینده به مدت شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه و سپس مرحله کاهش بار تمرین به مدت سه هفته در سه الگوی کاهش تکرار، تواتر و شدت انجام شد. اندازه گیری سطوح AQP5 به روشELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 0/05≥ α انجام شد. همچنان که مصرف عصاره دانه گیاه سیاه دانه میانگین سطوح AQP5 گروه های کاهش بار تمرین تکرار، تواتر و شدت را افزایش داد، اما تفاوت معنی داری (0/45 ≤ p) میان سطوح AQP5 گروه های با و بدون مکمل عصاره دانه گیاه سیاه دانه ملاحظه نشد؛ همچنین، کاهش بار تمرین سه هفته ای در مقایسه با کاهش بار تمرین دو هفته ای موجب افزایش معناداری سطوح AQP5 شد. پیشنهاد می شود اثرات آنتی هیستامینی و ضد آسمی دانه گیاه سیاه دانه به همراه یک دوره کاهش بار تمرینی با افزایش سطوح آکواپورین-5 موجب بهبود شاخص های فیزیولوژیکی و عملکردی ریه در دوران بالیدگی شود.

هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر زاویه ابداکشن شانه، برتر و غیربرتر بودن دست و اعمال بار خارجی بر نسبت هم انقباضی عضلات شانه ورزشکاران پرتاب از بالای سر و افراد غیرورزشکار هم زمان با ابداکشن بازو در سطح کتف بود. 10 نفر شناگر، 10 نفر بازیکن هندبال، 10 نفر بازیکن تنیس و 10 نفر غیرورزشکار داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات شانه (دلتوئید میانی و قدامی، ذوزنقه فوقانی، میانی و تحتانی، تحت خاری، پشتی بزرگ و دندانه ای قدامی) در وضعیت دینامیکی و استاتیکی ابداکشن بازو در سه زاویه (0-45 درجه به مدت یک ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه، 90-0 درجه به مدت دو ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه، 135-0 درجه به مدت سه ثانیه و نگه داری آن به مدت سه ثانیه) در شانه برتر و غیربرتر در شرایط اعمال بار خارجی و بدون اعمال بار ثبت گردید. نسبت هم انقباضی عضلات در دو گروه مقایسه شد. نتایج مطالعه نشان داد که بار خارجی، غالب بودن دست و زاویه ابداکشن بازو بر نسبت هم انقباضی عضلات مجموعه شانه در ابداکشن بازو (ابداکشن دینامیک) و نگه داری آن (ابداکشن ایستا) در سطح کتف تأثیرگذار است و در نسبت هم انقباضی عضلات مجموعه شانه در ابداکشن بازو و نگه داری آن در سطح کتف میان گروه های مختلف تحقیق تفاوت معنی داری دارد (p≤ 0/05). تفاوت در نسبت هم انقباضی عضلات شانه در میان ورزشکاران و در مقایسه ورزشکاران با غیرورزشکاران در زوایای مختلف ابداکشن بازو ممکن است به دلیل ماهیت هر رشته ورزشی و سازگاری ورزشکاران با تمرینات و استفاده زیاد از اندام فوقانی در اجرای مهارت ورزشی باشد.

میلومننگوسل پس از فلج مغزی شایع ترین نقص مادر زادی سیستم عصبی است که موجب اختلال در عملکرد بسیاری از ساختارهای بدن می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات جسمانی منتخب بر تعادل، کنترل قامت و عملکرد اندام تحتانی کودکان میلومننگوسلی بود. در این مطالعه شبه آزمایشگاهی 10 پسر 10 تا 11 ساله مبتلا به میلومننگوسل با ضایعه در سطوح L4-L5 که مستقلاً قادر به ایستادن و برداشتن حداقل پنج گام بودند، انتخاب و پس از اخذ رضایت نامه کتبی از والدین در یک گروه تجربی قرار گرفتند. پیش و پس از شش هفته (چهار جلسه 60 دقیقه ای در هفته) انجام پروتکل تمرینی محقق ساخته، متغیرهای تعادل ایستا و پویا (مقیاس تعادلیPBS)، نوسانات پاسچر (دستگاه فوت اسکن)، زاویه کرانیوورتبرال گردن و دامنه حرکتی زانو و ران (گونیامتر)، زاویه قوس پشتی (خط کش منعطف)، قدرت اکستنسورهای تنه و زانو (دینامومتر) آزمودنی ها اندازه گیری شد. اطلاعات با آزمون تی وابسته در نرم افزار SPSS 22 تحلیل گردید (0/05≥ P). نتایج نشان دهنده ی تفاوت معنادار میان پیش آزمون و پس آزمون در همه متغیرها به جز شاخص کلی نوسانات قامتی و قدرت اکستنسورهای تنه (0/05≤ P) بود. باتوجه به اثربخشی پروتکل تمرینی استفاده شده، می توان از این پروتکل، برای بهبود وضعیت قامت، تعادل و عملکرد اندام تحتانی در توانبخشی مبتلایان میلومننگوسل و افراد مشابه با این افراد استفاده کرد.

جودو یکی از پرمخاطب ترین هنرهای رزمی دنیا است، پژوهشگران خطر بروز آسیب در هنگام تمرین جودو را بیشتر از زمان مسابقه گزارش کرده اند. بنابراین، رو ش های تمرین ایمن تر و اثربخش تر باید مورد توجه قرار گیرد. با توجه به ضرورت توسعه و کاربرد رویکردهای پیشگیری از آسیب و بهبود عملکرد ورزشی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین عملکردی اختصاصی جودو بر عوامل خطرزای بروز آسیب و عملکرد ورزشی جودوکاران پسر غیرنخبه می باشد. 46 نفر جودوکار غیرنخبه هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش(23نفر) و کنترل(23نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته در برنامه ی تمرینات عملکردی اختصاصی جودو که محققان طراحی کرده بودند، شرکت نمودند. گروه کنترل در مدت مشابه، به تمرینات مرسوم جودو پرداختند. تمرینات سه بار در هفته و در هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. آزمودنی ها 24 ساعت پیش از شروع و پس از پایان دوره در پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند. برای بررسی نرمال بودن داده ها از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) در سطح معنی داری (05/. 0≥ p) استفاده شد. آنالیزها با استفاده از نرم افزار SPSS21 انجام شد. بر اساس یافته ها افزایش معناداری در امتیاز آزمون های غربالگری حرکت عملکردی (0/001=p)، تعادل y اندام فوقانی (0/001=p)، پرش عمودی (0/001=p) و آمادگی اختصاصی جودو (0/001=p) در گروه تجربی مشاهده شد. مداخله تمرینی این پژوهش همزمان بر کاهش یا تعدیل عوامل خطرزای بروز آسیب و ارتقای عملکرد ورزشی اختصاصی موثر بود؛ بنابر این نسبت به برنامه های تمرینی رایج کارآمدتر است.