لازمه حفاظت از منابع خاک، مدیریت و ارائه راهکارهای مناسبی می باشد که با شناخت ماهیت واحدهای سنگی و اطلاع از اهمیت نسبی منابع اصلی رسوب حاصل می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین سهم هرکدام از واحدهای سنگی در تولید رسوب و تشخیص وضعیت فرسایشی آن ها می باشد. بدین منظور پس از نمونه برداری از منابع رسوب و رسوبات موجود در بستر آبراهه های حوزه آبخیز خیاوچای، اقدام به عملیات دانه بندی ذرات به روش خشک شد. سپس الک های 600 میکرون و چهار میلی متر به عنوان الک های شاخص انتخاب شدند و با انتخاب 100 دانه رسوبی از هر نمونه، بررسی های کانی شناسی با استفاده از بینوکلر با بزرگنمایی 40 برابر و با توجه به واقعیت رسوبی منطقه، صورت پذیرفت و جنس کانی ها و خرده سنگ ها تعیین و با شمارش تعداد آن ها و تعیین سهم هر کدام از کانی ها و خرده سنگ ها، نتایج را با واحدهای سنگ شناسی مقایسه و تطبیق داده، سنگ و واحد تولیدکننده هر کانی و خرده سنگ و درصد سهم هر واحد سنگی در تولید رسوب مشخص شد. نتایج نشان داد واحد سنگی Qvl با 45.51 درصد بیش ترین سهم را در تولید رسوب حوضه دارد که با نمره کل شاخص فرسایش 1053.14 در وضعیت فرسایشی خیلی شدید قرار دارد که به دلیل تخریب مکانیکی گسترده و نیز گسترش آن در دو طرف زهکش اصلی کاملا توجیه پذیر است. پس از واحد سنگ شناسی Qvl، واحد Qds2 و Qvb به ترتیب با 30.87 و 10.54 درصد بیش ترین سهم در تولید رسوب را داشته و واحد Qtaslبا 1.22 درصد کم ترین سهم را دارا می باشد.