علوم و فناوری کامپوزیت
سال:1400 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

امروزه پنجره های هوشمند پایه پلیمری به واسطه قابلیت های نوری و دمایی خود به منظور کاهش مصرف انرژی در ساختمان مورد توجّه قرار گرفته اند. موضوع مهم در مورد این محصولات هوشمند، طراحی و ساخت بهینه آنها می باشد که محور اصلی مقاله حاضر را تشکیل می دهد. پنجره پیشنهادی به گونه ای عمل می کند که درصد عبور نور از پنجره به میزان تطابق ضریب شکست نانوسیال داخل پنجره و صفحات پلیمری وابسته است. همچنین فیلم نانوکامپوزیت جهت فراهم آوردن ویژگی خودتمیزشوندگی و رفتار فوتوکاتالیستی در سطوح خارجی مورد استفاده قرار گرفته است. مواد مورد استفاده شامل پلیمر پلی متیل متاکریلات (صفحات)، سیال متیل سالیسیلات، و نانوذرّات اکسید روی است. این مواد برای ساخت فیلم نانوکامپوزیت (نانوذرّات و پلیمر) و نانوسیّال (نانوذرّات و سیال) نیز مورد استفاده قرار گرفته اند. پس از انجام مراحل طراحی و ساخت، آزمایشات مشخّصه یابی به منظور تعیین خواص مکانیکی (استحکام کششی، چقرمگی، استحکام خمشی)، فیزیکی (زاویه تماس)، ساختاری (اندازه و شکل نانو ذرّات)، نوری (میزان عبور نور)، و حرارتی (محدوده های دمایی، ضریب انتقال حرارت) بیان شده است. همچنین عملکرد پنجره از لحاظ میزان مصرف انرژی و عبور نور، در یک تحلیل کمّی و به کمک دو پارامتر بی بعد نسبت عبور نور و تفاضل دما، مورد تحلیل و مقایسه با سایر پنجره های هوشمند قرار گرفته است. با توجّه به نتایج حاصل از این تحلیل، بازه تغییر شفافیت پنجره پیشنهادی بیش از 2 برابر حداکثر این مقدار برای سایر پنجره های هوشمند بوده، راندمان آن در حیطه مصرف انرژی و تعدیل دما در فصول گرم و سرد 2. 1 برابر سایر پنجره های هوشمند بوده است.

در سال های اخیر نانوکامپوزیت های مبتنی بر پایه پلیمر به دلیل خواص مکانیکی، شیمیایی و حرارتی خوب، کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف مثل کشتی سازی، هوا فضا، خودرو سازی و پزشکی داشته است. هدف از انجام این تحقیق مطالعه و بررسی تاثیر نانوذرات نانولوله هالوسایت (HNTs) و لاستیک اکریلونیتریل بوتادین رابر (NBR) بر خواص مکانیکی و ریز ساختار ترموپلاستیک الاستومر بر پایه پلی وینیل کلراید/لاستیک اکریلونیتریل بوتادین رابر است. روش پاسخ سطح ((RSM با استفاده از طرح مرکب مرکزی (CCD) برای بررسی خواص مکانیکی مثل استحکام کششی و ازدیاد طول در هنگام شکست مورد استفاده قرار گرفت. ریز ساختار نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین استحکام کششی در 4. 7 درصد وزنی نانو لوله های هالوسایت بدست می آید و برای درصد های بالا، استحکام کششی کاهش می یابد. افزایش مقدار لاستیک NBR از 20 تا 40 درصد وزنی، باعث کاهش مداوم استحکام کششی می شود. ازدیاد طول در هنگام شکست با افزایش مقدار NBR افزایش می یابد درحالی که ازدیاد طول در هنگام شکست با افزایش مقدر HNT کاهش می یابد. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که سطح شکست نمونه ها با افزایش استحکام، زیرتر می شود.

در این تحقیق، رفتار استحکام اولیه سازه استوانه مشبک کامپوزیتی تحت نیروی محوری فشاری در بارگذاری مرتبه اول و استحکام باقی مانده آن در بارگذاری مرتبه دوم، مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور، در روش تجربی، ابتدا سازه استوانه ای مشبک، با الگوی شبکه شش ضلعی، با استفاده از قالب سیلیکونی و دستگاه رشته-پیچی، ساخته شده است. در آزمون بارگذاری تجربی مرتبه اول، سازه تحت نیروی محوری فشاری قرار گرفته و استحکام اولیه آن در آستانه فروریزش (اولین آسیب)، بدست آمده است. سپس، به منظور مطالعه استحکام باقی مانده، سازه آسیب دیده. پس از باربرداری کامل و بازگشت به طول اولیه، تحت بارگذاری مرتبه دوم قرار گرفته است. اعتبارسنجی نتایج نیرو-جابجایی حاصل از نرم افزار المان محدود آباکوس با مقایسه با نتایج آزمون های بارگذاری تجربی صورت گرفته است. در ادامه، تحلیل عددی اثر انواع الگوهای شبکه لوزی و مثلثی بر استحکام اولیه و استحکام باقی مانده سازه انجام پذیرفته است. نتایج نشان می دهند که بیشترین نسبت نیروی تحمل شده به وزن (استحکام ویژه) در آستانه فروریزش سازه، به ترتیب مربوط به الگوهای شبکه مثلثی، شش ضلعی و لوزی در بارگذاری مرتبه اول و الگوهای شبکه شش ضلعی، مثلثی و لوزی در بارگذاری مرتبه دوم است. به طوری که در مرتبه دوم بارگذاری، الگوهای شبکه شش ضلعی، مثلثی و لوزی، به ترتیب 80. 5، 69. 11 و 54. 01 درصد از استحکام اولیه خود را حفظ کرده اند. همچنین، الگوهای شبکه شش ضلعی، مثلثی و لوزی، به ترتیب از بیشترین انرژی جذب شده ویژه تا آستانه فروریزش برخوردارند.

در این مطالعه تاثیرات دماهای مختلف محیطی و لایه چینی الیاف بر رفتار خمشی کامپوزیت های هیبریدی متشکل از رزین اپوکسی، الیاف بازالت و الیاف نازک تک جهته کربن مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت های هیبریدی با استفاده از روش لایه گذاری دستی 2 لایه الیاف نازک تک جهته کربن و 6 لایه الیاف بازالت ساخته شدند. نمونه ها با سه نوع مختلف لایه چینی به طوری که موقعیت الیاف نازک تک جهته کربن از مرکز به سطوح نمونه ها تغییر می کرد، آماده شدند. همچنین، تاثیر دما بر رفتار خمشی نمونه ها با استفاده از دماهای 25، 60 و 95 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. تمامی نمونه ها دارای شکست تدریجی بودند و به دلیل حضور الیاف نازک تک جهته کربن، رفتار شبه انعطاف پذیر نشان دادند. نتایج نشان دادند که با قرار دادن الیاف نازک تک جهته کربن در بیرونی ترین لایه ها، استحکام و مدول خمشی نمونه ها به شدت افزایش یافت. به عنوان نمونه، در دمای 25 درجه سانتی گراد، مدول خمشی نمونه هایی که الیاف نازک تک جهته کربن در بیرونی ترین لایه هایش قرار داشتند، حدود 42 درصد بالاتر از مدول خمشی نمونه های با الیاف نازک تک جهته کربن در مرکز بود. با این وجود، مقادیر کرنش شکست نمونه ها با نزدیک کردن الیاف نازک تک جهته کربن به مرکز نمونه ها افزایش داشت. همچنین، نتایج نشان داد که افزایش دما منجر به کاهش مقادیر استحکام و مدول خمشی نمونه ها شده، در حالی که مقادیر کرنش افزایش یافته است.

در این تحقیق، تأثیر فشار دینامیکی سیال بر روی ارتعاشات خطی قطاع دایروی توخالی از جنس مواد تابعی بررسی شده است. تجزیه و تحلیل ورق براساس نظریه تغییر شکل برشی مرتبه اول و با در نظر گرفتن اثرات اینرسی دورانی و نیروهای برشی انجام شده است. معادلات حاکم بر حرکت ورق با درنظر گرفتن انرژی های جنبشی و پتانسیل و استفاده از اصل همیلتون استخراج گردیده است. همچنین، فشار وارد شده از سیال به ورق با استفاده از حل تابع پتانسیل سرعت سیال و برابری سرعت در سطح تماس سیال و قطاع بر حسب جابه جایی عمودی قطاع تعیین شده است. شکل مدهای فرضی بر اساس ارضای شرایط مرزی ورق در نظر گرفته شده است. با جایگذاری مدهای فرضی، پاسخ هارمونیک و استفاده از روش گالرکین، معادله حاکم به معادله مشخصه تبدیل شده و فرکانس طبیعی ورق بدست آمده است. با استفاده از روش نیمه تحلیلی مورد استفاده در این پژوهش تمامی حالت های شرایط مرزی قابل بررسی می باشند. در ادامه، نتایج عددی برای یک ورق نمونه ارائه شده و تأثیر پارامترهایی مانند زاویه قطاع، شرایط مرزی، چگالی سیال و ارتفاع سیال بررسی شده است. در پایان نتایج به دست آمده بدون در نظر گرفتن سیال با پژوهش های پیشین، و درحالت تماس با سیال با نرم افزار المان محدود انسیس اعتبار سنجی شده است.

در پژوهش های اخیر، استفاده از گرافن به دلیل تأثیر مثبت بر خواص کامپوزیت ها از جمله خواص مکانیکی، الکتریکی و حرارتی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، خواص ریزساختاری و مکانیکی نانوکامپوزیت ریختگی آلومینیوم خالص تقویت شده با 0. 5درصد وزنی گرافن با همزنی مکانیکی-الکترومغناطیسی و سپس اکستروژن داغ و نهایتا آنیل، در دو روشِ استفاده از آسیاب گلوله ای و بدون استفاده از آسیاب گلوله ای بررسی شد. با بکار بردن روش های همزنی مکانیکی و الکترومغناطیسی، ترکیب دو نیروی برشی و حجمی، تلاطم بیشتری را در فلز مذاب ایجاد کرده که منجر به توزیع مناسب ذرات تقویت کننده، کاهش ساختارهای دندریتی و اصلاح اندازه دانه در طول انجماد می شود. مطالعات ریزساختاری نشان داد که در روش آسیاب گلوله ای توزیع نانو ذرات گرافن در فاز زمینه و کاهش اندازه دانه، نسبت به روش بدون آسیاب گلوله ای مطلوب تر می باشد. در روش آسیاب گلوله ای، سختی، استحکام کششی و استحکام فشاری به ترتیب 19. 7، 142. 8 و 11. 7 درصد و در روش بدون آسیاب به ترتیب 9، 85. 2 و 13. 5 درصد نسبت به آلومینیوم خالص افزایش یافته است. تغییر طول در روش آسیاب گلوله ای 6. 8 و در روش بدون آسیاب گلوله ای 35. 4 درصد کاهش نشان می دهد.

هدف از این پژوهش، دستیابی به حداکثر بار قابل تحمل در بارگذاری محوری فشاری برای یک سازه ی استوانه ای مشبک کامپوزیتی با هندسه مشخص به روش تجربی-آماری است. پس از مطالعه ی پژوهش های صورت گرفته در زمینه ی فاکتورهای ساخت سازه های تولید شده با فرایند رشته پیچی و همچنین امکانات موجود، اثر چهار فاکتور کشش الیاف، سرعت پیچش، شرایط پخت و نوع الیاف بر کیفیت ساخت و استحکام استوانه های مشبک کامپوزیتی بررسی شد. برای این منظور، با استفاده از روش طراحی آزمایش های تاگوچی، اثر فاکتورهای ساخت مذکور در سه سطح و بدون در نظر گرفتن اثرات متقابل آن ها بر متغیر پاسخ، مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس روش تاگوچی، 9 نمونه ساخته و تحت آزمون قرار داده شده اند و نتایج حاصل از آزمون ها، با استفاده از تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفته اند تا میزان تأثیرگذاری فاکتورهای ساخت بر متغیرهای پاسخ، مشخص شود. دو متغیر پاسخ شامل حداکثر بار تحمل شده ی ویژه و کارایی فشاری در نظر گرفته شده اند. فاکتورهای نوع الیاف با 88. 33% و کشش الیاف 9. 67% به ترتیب بیشترین تأثیر را بر روی متغیر پاسخ حداکثر بار تحمل شده ی ویژه داشته اند و اثر دو فاکتور سرعت پیچش با 0. 70% و شرایط پخت با 0. 29% قابل صرف نظر بوده است. فاکتورهای نوع الیاف با 54. 20%، کشش الیاف با 23. 54% و سرعت پیچش با 14. 86%، به ترتیب تأثیرگذارترین عوامل بر روی متغیر پاسخ کارایی فشاری بوده اند و اثر فاکتور شرایط پخت با 1. 85% قابل صرف نظر بوده است. بهینه سازی شرایط ساخت، بر اساس متغیر کارایی فشاری صورت گرفته است.

ساختارهای آگزتیک سازه های هستند که دارای نسبت پوآسون منفی هستند، از این رو استفاده از این سازه ها به دلیل رفتار منحصربه فردشان در صنایع هوایی و خودرویی رو به افزایش است. تخمین نسبت پوآسون در این ساختارها به منظور طراحی سازه های شخصی سازی شده مورد توجه است. برخی روابط تئوری جهت پیش بینی نسبت پوآسون سازه های آگزتیک دو بعدی ارائه شده است که به دلیل در نظر نگرفتن برخی پارامترهای هندسی از دقت کمی برخوردار هستند. در این پژوهش ابتدا یک مدل عددی بر پایه روش اجزا محدود به وسیله مقایسه و تحلیل نتایج آزمایشگاهی اعتبار سنجی می شود. به منظور اعتبار سنجی مدل عددی، نمونه ها در ابتدا به کمک یک چاپگر سه بعدی ساخته و به کمک روش پردازش تصویر نسبت پوآسون آن ها مورد ارزیابی قرار می گیرد. سپس، با توجه به جدول طراحی متغیرهای هندسی، یک ضریب تصحیح بر پایه پارامترهای هندسی سازه به ویژه ضخامت اضلاع طوری تعریف می شود که در عین بی بعد بودن با کمترین تعداد پارامتر بتواند مدل تئوری را به بیشترین دقت در تخمین نسبت پوآسون برساند. نتایج نشان داد که با افزایش زاویه درونی و ضخامت اضلاع خطای رابطه تئوری افزایش می یابد که با در نظر گرفتن ضریب تصحیح ارائه شده تخمین نتایج بهبود قابل توجهی یافت به طوری که این ضریب می تواند خطای نتایج تئوری را از 800% به زیر 2% کاهش دهد.

در این پژوهش خواص فیزیکی و زیست تجزیه پذیری کامپوزیت های سبز، حاصل از پارچه ی پنبه ای و رزین های زیست تجزیه پذیر (ترکیب نشاسته، پلی وینیل الکل (PVA) و کربوکسی متیل سلولز (CMC))، از روش ریخته گری محلول مطالعه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که بهترین استحکام کششی (معادل ±,2. 1 MPa 27. 8 MPa) و همچنین بیشترین مقدار مدول یانگ (GPa ±,0. 8 GPa 8. 3)، در کامپوزیت ساخته شده از نسبت 60% حجمی پارچه ی پنبه ای و رزین نشاسته (5% وزنی)، پلی وینیل الکل (7% وزنی) و کربوکسی متیل سلولز (1. 5%وزنی) مشاهده می شود، که با کامپوزیت های متداول قابل مقایسه است. این خاصیت به تنهایی از پارچه ی پنبه ای و فیلم تهیه شده از رزین زیست تجزیه پذیر بیشتر است. بررسی مورفولوژیکی توسط عکس های میکروسکپ الکترونی، بیانگر تقویت کامپوزیت توسط الیاف پنبه هستند. این امر به فعلوانفعال قوی میان پارچه ی پنبهای و رزین قابل تجزیه ی بیولوژیکی مرتبط میشود. با افزایش درصد کربوکسی متیل سلولز، مقاومت کامپوزیت ها در برابر نفوذ رطوبت بهبود می یابد. تست زیست تجزیه پذیری نشان می دهد که افزودن کربوکسی متیل سلولز، سبب کاهش زیست تجزیه پذیری کامپوزیت ها و افزودن نشاسته و پلی وینیل الکل، باعث افزایش آن می شود. این کامپوزیت ها می توانند کاندید مناسبی برای کامپوزیت های زیست تجزیه پذیر پلیمری با کارایی بالا باشند.

یکی از روش های تقویت استحکام کامپوزیت ها به عنوان جایگزینی سبک و بهینه برای مواد متداول نظیر فلزات، استفاده از تقویت کننده های نانویی می باشد. افزودن نانوذرات می تواند با هدف تقویت مقاومت و استحکام در بارگذاری های مختلف انجام گیرد. این مطالعه به منظور بررسی اثر افزودن نانو ذرات سیلیکا و رس در میزان تغییرات مقاومت به ضربه صفحات ساندویچی در آزمون ضربه سرعت پایین می باشد. رویه ها از الیاف شیشه و رزین اپوکسی همراه با ذرات سیلیکا و رس ساخته شده است. فرآیند ساخت به صورت لایه گذاری دستی می باشد. به منظور توزیع بهتر نانو ذرات در ماتریس رویه صفحات ساندویچی از دستگاه اولتراسونیک استفاده شده است. آزمون های ضربه سرعت پایین توسط دستگاه وزنه افتان انجام شده است. آزمون ضربه سرعت پایین در 2 سطح انرژی 15 و 30 ژول انجام شد. مناطق آسیب دیده صفحات توسط SEM مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجربی نشان داده اند که میزان مقاومت به ضربه صفحات ساندویچی بعد از استفاده از نانو ذرات، تغییر کرده و بهبود یافته اند. بطوریکه میزان مقاومت به ضربه صفحه ساندویچی در حالت دارای 3% نانو سیلیکا و 1% نانو رس 13. 65% بالاتر از حالت بدون نانو و حالت 1% نانو سیلیکا و 3% نانو رس 6. 6% بیشتر از حالت بدون نانو می باشد.

استفاده از رزین ها و کامپوزیت های استخوانی یکی از روش ها مناسب برای تقویت استخوان های آسیب دیده و دچار پوکی می باشد. تزریق سیمان یکی از روش های رایج جهت تقویت فوری استخوان های صدمه دیده است. چنانچه در هنگام تزریق سیمان استخوانی به بافت استخوان در فصل مشترک اتصال ناپیوستگی و عدم چسبندگی به وجود آید، این عدم چسبندگی همچون یک ترک رفتار نموده و در اثر اعمال بارهای مکانیکی می تواند باعث جدایش اتصال سیستم دو ماده ای استخوان-سیمان شود. در این مقاله با استفاده از قطعه دو ماده ای (بافت اسفنجی استخوان مهره گاو-سیمان استخوانی هیدروکسی آپاتیت) به شکل دیسک برزیلی به بررسی رفتار شکست فصل مشترک اتصال در حالت های مختلف بارگذاری پرداخته می شود. آزمایش های شکست مود ترکیبی در زوایای مختلف 0، 9، 18 و 27 درجه نسبت به فصل مشترک اتصال انجام و مقادیر متناظر بار و انرژی شکست نمونه ها به دست آمد. نتایج نشان می دهد که با افزایش زاویه بارگذاری و افزایش مود لغزشی، مقدار بار و انرژی شکست اندکی افزایش می یابد. همچنین در تمامی حالت های بارگذاری، شکست در فصل مشترک استخوان-سیمان اتفاق می افتد. مقایسه نمونه های دو ماده ای استخوان-سیمان و تک ماده استخوان نشان دهنده افزایش نیرو و انرژی شکست در نمونه های استخوان-سیمان به نسبت نمونه تک ماده ای استخوان می باشد.

در این مقاله تاثیر افزودن نانوذرات به ماده زمینه در بهبود استحکام کمانشی صفحات نانوکامپوزیتی پایه پلیمری از طریق مدل سازی اجزا محدود بررسی شد. نانوذرات از دو جنس نانولوله های کربنی و نانو رس با درصد های حجمی مختلف با توزیع تصادفی به ماده زمینه افزوده شد و خواص مکانیکی ماتریس تقویت شده از طریق شبیه سازی اجزا محدود به کمک المان نماینده حجم در نرم افزار آباکوس محاسبه گردید. در ادامه با کدنویسی پایتون، نانولوله های کربنی به صورت جهت دهی شده درون ماده زمینه توزیع گردید و مدول یانگ موثر برای جهت های افقی و عمودی به صورت جداگانه به دست آمد. با داشتن خواص مکانیکی ماتریس تقویت شده، بررسی بار بحرانی کمانش برای صفحات ساخته شده از نانوکامپوزیت های پایه پلیمری از جنس اپوکسی و الیاف تک جهته شیشه از طریق روش تحلیل مقادیر ویژه انجام شد. مقایسه نتایج حاصل از این پژوهش با نتایج پژوهش های پیشین تطابق خوبی نشان داد. با افزودن نانوذرات افزایش بار بحرانی کمانشی صفحه با افزایش درصد حجمی مشاهده گردید. در حالتی که الیاف وجود دارند، هنگامی که نانوذرات در راستای الیاف که همان راستای بارگذاری هست توزیع شدند، بار بحرانی کمانش افزایش بیشتری نشان داد. در حالت بدون وجود الیاف و تقویت صفحه پلیمری خالص، در حالت جهت دهی طولی نانوذرات بار بحرانی کمانشی در راستای محوری 55. 3% افزایش یافت، اما برای توزیع تصادفی افزایش به میزان 14. 2% بود. درنهایت مطالعه پارامتری بر اثر جهت گیری نانوذرات، نسبت منظری صفحه، بارگذاری در جهت عرضی صفحه، جنس و درصد حجمی نانوذرات بر بار بحرانی کمانش صفحات پلیمری صورت پذیرفت.

کاربرد لوله های چندلایه به دلیل مزیت های مکانیکی و شیمیایی آن ها به عنوان جایگزین لوله های همگن جهت انتقال نفت، گاز و مواد پتروشیمی در حال افزایش است. جهت جلوگیری از مسدود شدن خطوط انتقال و زیان وارده از آن می بایست که بازرسی ها و آزمونهای غیر مخرب مانند آزمونهای فراصوت برای اطمینان از صحت کارکرد آن ها به صورت مداوم انجام گیرند. ازاین رو در این تحقیق، ابتدا معادلات انتشار موج پیچشی در لوله چندلایه مورد بررسی قرار گرفته و روابط میدان های جابجایی و تنش های دینامیکی در لوله چندلایه استخراج شده است، سپس نمودارهای دیسپرژن و سرعت گروه برای لوله چندلایه با توجه به شرایط مرزی مسئله رسم شده است. همچنین، انتشار موج پیچشی در لوله چندلایه با استفاده از روش اجزاء محدود در نرم افزار ABAQUS شبیه سازی شده است. با مقایسه نتایج تحلیلی و شبیه سازی عددی مشاهده می شود که نتایج کامل با یکدیگر تطابق داشته و مدل سازی به درستی انجام گرفته است. در انتها نیز تأثیر عوامل مؤثر بر انتشار موج پیچشی در لوله های دولایه و سه لایه بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که ضخامت لایه ها، ترتیب لایه ها و جنس تشکیل دهنده لایه های لوله بر سرعت انتشار موج پیچشی در لوله های چندلایه تأثیرگذار است.

در این مطالعه، رفتار ساندویچ پنل هسته ذوزنقه ای آلومینیومی با پوسته های کامپوزیتی شیشه/اپوکسی تقویت شده با آلیاژ حافظه دار تحت بار ضربه ای سرعت بالا، بصورت تجربی و عددی مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های کامپوزیتی جهت انجام آزمایش های کشش، فار و برش ساخته شدند و خواص مورد نیاز از آزمایش ها به دست آمد. سپس سازه های ساندویچی با هسته موجدار آلومینیومی و پوسته های 4 لایه کامپوزیت شیشه ای/اپوکسی با استفاده از روش لایه چینی دستی ساخته شد. به منظور تقویت پوسته های کامپوزیتی، از سیم آلیاژ حافظه دار در سه حالت، سه سیم بدون پیش کرنش، سه سیم با 3% پیش کرنش و سه سیم با 6% پیش کرنش استفاده شده است. نمونه ها تحت آزمایش ضربه سرعت بالا به وسیله تفنگ گازی قرار گرفتند. برای اعتبارسنجی و مقایسه نتایج، مدل های عددی نمونه ها در نرم افزار LS-Dyna با در نظر گرفتن شرایط آزمایش تجربی تهیه شد. نتایج شامل سرعت محدود بالستیک و انرژی جذب شده توسط سازه با راه حل های تجربی مقایسه و اعتبارسنجی شد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر افزودن سیم آلیاژ حافظه دار به جهت تقویت پوسته ها و تأثیر پیش کرنش بر رفتار بالستیکی سازه ساندویچی بوده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که وجود سیم آلیاژ حافظه دار و اعمال پیش کرنش باعث افزایش میزان جذب انرژی می شود. میزان جذب انرژی در مقایسه با نمونه بدون سیم، در نمونه 3 سیم بدون پیش کرنش تقریبا 10%، در نمونه 3 سیم با 3 درصد پیش کرنش تقریبا 22% و در نمونه 3 سیم با 6 درصد پیش کرنش تقریبا 30% افزایش یافته است.