بهداشت و ایمنی کار
سال:1395 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: با توجه به اهمیت کنترل های مهندسی در پیش گیری از مواجهه با پرتوهای مایکروویو، این مطالعه به منظور طراحی و ساخت نوع جدیدی از حفاظ های الکترومغناطیسی کامپوزیتی در باند بسامدی ایکس و بررسی عوامل موثر بر اثربخشی آن انجام شد. روش کار: در این تحقیق از رزین اپوکسی به عنوان بستر و نانوذرات اکسید نیکل به عنوان فیلر و در چهار درصد وزنی (5، 7، 9 و 11) برای ساخت حفاظ های کامپوزیتی با سه ضخامت گوناگون (2، 4 و 6 میلی متر) استفاده شد. مشخصه یابی حفاظ ها با استفاده از دستگاه های پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترون روبشی انتشار میدانی انجام و مقادیر اثربخشی حفاظتی، عمق نفوذ و آستانه نفوذ حفاظ ها با استفاده از دستگاه تحلیل گر شبکه اندازه گیری شد. با استفاده از آنالیز وزن سنجی دمایی نیز اثر افزایش دما بر تغییرات جرمی حفاظ ها بررسی گردید. یافته ها: حفاظ کامپوزیتی 11-6%mm، بیش ترین مقدار اثربخشی حفاظتی (84.18 درصد) را در فرکانس 8.01 گیگاهرتز و حفاظ7-4%mm ، بیش ترین مقدار میانگین اثربخشی حفاظتی (66.72 درصد) را در باند بسامدی ایکس، به دست آورد. ضخامت 4 میلی متر ضخامت بهینه و بحرانی در این مطالعه بود و مقدار عمق نفوذ بیش تر از ضخامت کامپوزیت ها به دست آمد. افزایش مقدار نانوذرات اثر قابل توجهی بر اثربخشی حفاظتی حفاظ ها نداشت. حفاظ های مورد مطالعه تا دمای 150 درجه سانتی گراد مقاوم به حرارت بودند و دچار افت وزن نشدند. نانوذرات اکسید نیکل از توزیع و پراشیدگی مطلوبی در بستر اپوکسی برخوردار بودند و آستانه نفوذ در مقادیر اندک نانوذرات اکسید نیکل ظهور نمود. نتیجه گیری: این مطالعه توانست با به کارگیری ضخامت کم و مقدار اندک نانوذرات به حفاظی با اثربخشی چشم گیر جهت اهداف بهداشت حرفه ای دست یابد، ضمن این که از مزایایی چون تولید آسان و ارزان، مقاومت در برابر رطوبت و خوردگی و سبک وزن بودن نیز برخودار باشد. کامپوزیت های اکسید نیکل / اپوکسی می توانند معرف نسل جدیدی از حفاظ های الکترومغناطیس و گزینه مناسبی جهت حفاظت شغلی در برابر پرتوهای مایکروویو باشند. پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی، با کاهش عمق نفوذ اثربخشی این حفاظ ها بهبود یافته و کارایی آنها در محیط های کاری نیز بررسی گردد.

مقدمه: امروزه جوش کاری با الکترود دستی پوشش دار یا SMAW (Shielded Metal Arc Welding) پرمصرف ترین نوع جوش کاری در میان جوش کاری های قوس الکتریکی می باشد. در طول عملیات جوش کاری معمولا عوامل زیان آور مختلفی از قبیل فیوم ها، گازها، گرما، صدا و پرتو فرابنفش تولید می شوندکه از دیدگاه بهداشت شغلی، مهم ترین این عوامل فیوم های جوش کاری می باشند. مطالعه حاضر سعی دارد تا با مقایسه تراکم عددی و جرمی فیوم های منتشره در فرآیندهای جوش کاری SMAW مشخص کند که کدام یک از تراکم های عددی یا جرمی شاخص بهتری از مواجهه با فیوم ها را در فرآیندهای جوش کاری نشان می دهد. روش کار: این در مطالعه حاضر، دستگاه پایش گر گردوغبار GRIMM مدل 1.106 برای ارزیابی تراکم عددی و جرمی فیوم های جوش کاری SAMW بر روی استیل زنگ نزن 304 با ضخامت 0.4 میلی متر مورد استفاده قرار گرفت. نمونه برداری از هوا به منظور پایش ذرات در فاصله 41 سانتی متری که نماینده ناحیه تنفسی اپراتور جوش کار می باشد، انجام شد. سنجش تراکم عددی و جرمی فیوم ها در شرایطی صورت گرفت که ولتاژ 25 ولت و قطبیت الکترود به صورت جریان مستقیم الکترود مثبت یا DCEP (Direct Current Electrode Negative) بود. یافته ها: میزان تراکم عددی و جرمی کلی فیوم های جوش کاری در ناحیه تنفسی اپراتور جوش کار به ترتیب 1140451 ذره بر لیتر و 1631.11mg/m3 است.بیش ترین تراکم عددی مربوط به ذرات در ردیف اندازه 0.35 تا 0.5 میکرومتر (NC1) با 938976 ذره بر لیتر و کم ترین آن مربوط به ذرات در ردیف اندازه 5 تا 6.5 میکرومتر (NC7) و ذرات بزرگ تر از 6.5 میکرومتر (NC8) به ترتیب با 288 و463 ذره بر لیتر بود. هم چنین، بالاترین میزان تراکم جرمی مربوط به ذرات در ردیف اندازه0.35  تا 0.5 میکرومتر (MC1) و ذرات بزرگ تر از6.5  میکرومتر (MC8) به ترتیب با میزان 450 و355mg/m3  می باشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بین تراکم عددی و جرمی به عنوان دو شاخص ارزیابی ذرات در محدوده سایزی تطابق وجود ندارد و با کوچک تر شدن سایز ذرات این عدم تطابق مشهودتر است. از آن جایی که ذرات کوچک تر به قسمت های تحتانی دستگاه تنفسی نفوذ می کنند و پتانسیل بالاتری برای اعمال اثرات نامطلوب بهداشتی را دارند، لزوم سنجش و ارزیابی ذرات در ردیف اندازه های مختلف و بخصوص کسر ریزتر ذرات احساس می شود. لذا تصور می شود صرفا در نظر گرفتن تراکم جرمی و عدم توجه به تراکم عددی در ارزیابی مواجهه با ذرات در محیط های کار صنعتی و به خصوص در فرآیند جوش کاری، ارزیابی صحیح و درستی از اثرات بهداشتی فیوم های جوش کاری به عنوان سم سیستمیک ارگان های بدن منعکس نخواهد کرد.

مقدمه: خطاهای انسانی از مهم ترین چالش های محیط کاری می باشد. یکی از سیستم هایی که خطاهای انسانی به وفور در آن رخ می دهد، سیستم مراقبت های بهداشتی می باشد. بر اساس مطالعات مختلف بیش از دوسوم خطاهای پزشکی قابل پیش گیری هستند. برای ارزیابی خطاهای انسانی روش های مختلفی ارایه شده که تمامی آنها در صنایع مختلف، مخصوصا صنایع هسته ای گسترش پیدا کرده است. هدف این مطالعه ارزیابی کاربرد روش HEART در سیستم های بهداشتی و درمانی و صحت نتایج می باشد. روش کار: این مطالعه به صورت کیفی در بخش مراقبت های ویژه جراحی یکی از بیمارستان های شیراز انجام گرفت. خطاهای ثبت شده پرستاران بخش مراقبت های ویژه برحسب وظیفه تفکیک و سپس وظایف برحسب تعداد خطاهای ثبت شده رتبه بندی شدند. با استفاده از روش AHP-HEART احتمال خطای وظایف پرستاران برآورد شد و رتبه بندی حاصل از نتایج روش AHP-HEART و خطاهای ثبت شده پرستاران در بیمارستان با یک دیگر مقایسه گردید. هم چنین اولویت بندی عوامل موثر بر خطا با استفاده از روش های AHP و AHP-HEART با استفاده از آزمون پیرسون با یک دیگر مقایسه شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که در اولویت بندی وظایف برحسب وفور خطا بین روش HEART و داده های ثبت شده خطای پرستاران سازگاری وجود دارد و در مقابل در اولویت بندی عوامل موثر بر خطا بین روش های AHP و AHP-HEART هیچ هم بستگی معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود، اگرچه روش HEART در رتبه بندی وظایف از نظر بزرگی احتمال خطا موفق بود، اما برای ارایه راه کار و اقدامات کنترلی مناسب و موفق تر لازم می باشد که ضرایب شرایط به وجود آورنده خطا برای وظایف پرستاران بومی سازی شود.

مقدمه: نگرش مثبت ایمنی کارکنان در ارتباط مستقیم با افزایش سطح ایمنی در محیط کار بوده و از طریق افزایش تعداد رفتارهای ایمن کارگران موجب کاهش حوادث شغلی می شود. بررسی نگرش ایمنی کارکنان در محیطهای کاری می تواند در شناسایی علل زمینه ای اعمال ناایمن خیلی کمک کننده باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی نگرش ایمنی و میزان ارتباط آن با متغیرهای مختلف فردی و شغلی در تعدادی از شرکت های تولیدی واقع در شهرستان ارومیه بود. روش کار: در این مطالعه، نگرش ایمنی تعداد 194نفر از کارکنان شاغل در 9 شرکت تولیدی با استفاده از یک پرسش نامه با سطح روایی و پایایی قابل قبول اندازه گیری شد. پرسش نامه مورد استفاده در دو بخش تنظیم شد که بخش اول شامل اطلاعات شغلی و فردی شرکت کنندگان و بخش دوم شامل 46 سوال مرتبط با نگرش ایمنی بود.نگرش ایمنی در قالب ده فاکتور اصلی با استفاده از مقیاس اندازه گیری لیکرت پنج نمره ای سنجیده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اکثر شرکت کنندگان دارای نگرش ایمنی متوسط (78.9%) بوده و میانگین نمره نگرش کلی ایمنی آن ها3.19 (0.25±) بود. «تعهد به ایمنی و مشارکت در امور ایمنی» و «گفتگو در زمینه ایمنی و مبادله اطلاعات ریسک» به ترتیب با میانگین (انحراف معیار) های 3.97 (0.52±) و2.53 (0.58±) بیش ترین و کم ترین نمره های فاکتورهای نگرش ایمنی را دارا بودند. به علاوه، شرکت کنندگان شرکت های تولیدی خصوصی نگرش ایمنی بهتری در مقایسه با شرکت های تولیدی دولتی داشتند (0.05>P). مدیران و کارگرانی که قبلا در زمینه ایمنی آموزش دیده بودند نگرش متفاوتی به فاکتورهای مختلف نگرش ایمنی در مقایسه با گروه های آموزش ندیده گزارش کردند. نتیجه گیری: با توجه به این که اکثر شرکت کنندگان مطالعه دارای نگرش ایمنی در حد متوسط بودند، این مطالعه پیشنهاد می کند که شرکت های مطالعه شده از طریق افزایش کمیت و کیفیت دوره های آموزشی مورد نیاز ایمنی و گفتگوی بیش تر مدیران و سرپرستان با کارگران در زمینه ایمنی به منظور بهبود نگرش ایمنی و بالتبع کاهش حوادث شغلی تلاش کنند.

مقدمه: استرس گرمایی در محیط های کاری روباز معدن سنگ آهن وجود دارد و می تواند باعث مشکلات بهداشتی و ایمنی کارگران شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی استرس گرمایی در مشاغل یک معدن روباز سنگ آهن بر اساس شاخص دمای ترگویسان و ارتباط آن با استرین فیزیولوژیکی می باشد. روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی در تابستان 1393 در معدن روباز، بر روی 120 نفر نمونه مرد شاغل انجام گرفت. پارامترهای فیزیولوژیکی دمای عمقی و ضربان قلب بر اساس استاندارد ISO9886 اندازه گیری شد و شاخص های استرین فیزیولوژیکی شامل PSI و PSIHR با استفاده از فرمول محاسبه گردید. متغیرهای محیطی در طول شیفت کاری و نیز به طور هم زمان با پارامترهای فیزیولوژیکی اندازه گیری و ثبت شدند. شاخص دمای تر گویسان بر اساس استاندارد ISO7243 و با استفاده از فرمول محاسبه گردید. با استفاده از نرم افزار SPSS22 تجزیه و تحلیل آماری انجام گرفت. یافته ها: میانگین شاخص دمای تر گویسان محاسبه شده برای افراد 29.9oC به دست آمد، واحدهای حفاری بیش ترین و کراشر و کارخانه کم ترین میزان شاخص دمای تر گویسان را دارا بودند (به ترتیب 31.6oC و 29.05oC). میزان مواجهه کارگران با استرس گرمایی بر اساس شاخص دمای تر گویسان در مقایسه با استاندارد در کلیه واحدهای کاری بالاتر از حدود مجاز توصیه شده تعیین گردید. بین شاخص دمای تر گویسان با شاخص های استرین فیزیولوژیکی رابطه معناداری وجود داشت (0.001>P). ضریب هم بستگی پیرسون بین شاخص دمای تر گویسان با شاخص استرین فیزیولوژیکی و شاخص استرین فیزیولوژیکی بر پایه ضربان قلب به ترتیب مساوی 0.658و 0.566 به دست آمد. نتیجه گیری: شاخص دمای تر گویسان هم بستگی بالاتری با شاخص استرین فیزیولوژیکی نشان داد و میزان استرس گرمایی در واحدهای کاری معدن بیش تر از حدود مجاز توصیه شده بود که باید تدابیری برای کنترل استرس گرمایی جهت مراقبت از کارگران اتخاذ شود.

مقدمه: هرسال شاهد میزان بالایی از حوادث و رخدادهای قابل پیش گیری برای بیماران بستری در مراکز درمانی هستیم که برای جلوگیری از این حوادث نیاز به شناخت کافی از مولفه های آن می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین مولفه های فرهنگ ایمنی بیمار با میزان رخداد این خطاها و چگونگی کاهش آن ها انجام گرفت. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی 380 نفر از کارکنان مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه در سطح شهر کرمانشاه وبا استفاده از پرسش نامه فرهنگ ایمنی بیمار، نسخه بیمارستانی انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و روش های آماری، تحلیل واریانس و هم بستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: فرهنگ ایمنی بیمار در مراکز درمانی مورد مطالعه در سطح نامطلوبی بود. از بین مولفه های فرهنگ ایمنی، مسایل مربوط به کارکنان با 23 درصد و گزارش دهی با 26 درصد کم ترین میانگین نمره مثبت و مولفه های کار تیمی درون واحدها با 59 درصد و یادگیری سازمانی با 57 درصد بیش ترین میانگین نمره مثبت را به خود اختصاص دادند. 58 درصد شرکت کنندگان نیز هیچ خطایی گزارش نکردند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر بر ایجاد جو سازمانی پذیرنده، لزوم مشارکت کارکنان در سطوح مختلف تصمیم گیری و ایجاد فرهنگ گفت و گو و گزارش دهی خطاها به منظور بازشناسی علل ایجاد کننده آن ها در جهت افزایش ارتقاء فرهنگ ایمنی بیماران تاکید دارد.

مقدمه: استرس گرمایی درصنایع ریخته گری و دایکاست و راه سازی یکی ازمخاطرات زیان آور درمحیط کارمی باشد که نه تنها باعث بیماری های ناشی ازکار می گردد بلکه ازنظرعملکرد وایمنی کارگران نیز مهم است. ازآنجایی که شاخص هایی که برای ارزیابی استرس گرمایی مورد استفاده می گیرند بسیار زیاد هستند انتخاب یک شاخص مناسب سخت است.هدف ازانجام این مطالعه تعیین شاخص بهینه استرس حرارتی درصنعت ریخته گری ذوب فلزات و دایکاست و راه سازی به روش FAHP و Topsis می باشد. روش کار: جهت تعیین شاخص بهینه استرس حرارتی در صنعت ریخته گری، ذوب فلزات و دایکاست، ابتدا معیارها که شامل دقت اندازه گیری و راحتی اندازه گیری، جامعیت، زمان، هزینه، معیار هم بستگی می باشد توسط خبرگان تعریف شده و سپس بر اساس این معیارها بهترین شاخص استرس حرارتی طبق نظرات گروهی صاحب نظران و با استفاده از روش سلسله مراتبی فازی FAHP و Topsis تعیین شدند. یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که با توجه به معیارها و شرایط موجود شاخص WBGT، P4 SR در سه صنعت ریخته گری، دایکاست و راه سازی به ترتیب رتبه اول و دوم را بهخود اختصاص دادند. نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که شاخص WBGT با توجه به معیارهای جامعیت، دقت، هزینه، هم بستگی با استرین ها، راحتی و زمان بهترین شاخص ارزیابی استرس حرارتی در سه صنایع ریخته گری، دایکاست و راه سازی و مهم ترین علت قرار گیری شاخص HSI در رتبه های آخر پیچیدگی و هزینه بر بودن محاسبات آن می باشد.

مقدمه: درصد بالایی از اختلالات اسکلتی - عضلانی محیط کار به علت وضعیت بدنی نامناسب و طراحی غیر ارگونومیک ایستگاه کار در حین برداشتن و جابه جایی بار می باشد. برای اجتناب از این صدمات باید مشاغل به گونه ای طراحی شوند تا ریسک فاکتورهای ارگونومی را به طور مناسبی کنترل کرد. هدف از این مطالعه به کارگیری اقدامات مداخله ای ارگونومیک برای کاهش ریسک فاکتورهای ارگونومیک در واحد کیسه گیری یک کارخانه تولید مواد معدنی پودری می باشد. روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 20 نفر از کارگران بخش کیسه گیری انجام شد. شناسایی ریسک فاکتورهای ارگونومیکی از طریق فیلم برداری، بررسی پرونده های پزشکی، مصاحبه با کارگران و نیز استفاده از روش REBA صورت گرفت. مداخلات انجام شده، شامل تغییر ارتفاع نوار نقاله و استفاده از پالت فنری (Spring table) بود.آنالیز داده ها با استفاده از آزمون تی - تست زوجی به وسیله نرم افزار SPSS 18 انجام شد. یافته ها: قبل از انجام مداخله ارگونومیکی، در مجموع 75 درصد پوسچرهای ارزیابی شده توسط روش REBA نمره 8- 10 (سطح خطر بالا) و 25 درصد آن ها نمره 11 تا 15 (سطح خطر خیلی بالا) را به دست آوردند که به ترتیب سطح اولویت های اقدام اصلاحی 3و 4 را نشان میدهند. پس از اجرای مداخلات ارگونومیکی، در مجموع 90 درصد از پوسچرهای آنالیز شده سطح اولویت اقدام اصلاحی 2 با سطح خطر متوسط و 10 درصد پوسچر های آنالیز شده باقی مانده سطح خطر بالا را نشان دادند. مقایسه نتایج به دست آمده روش REBA قبل و بعد از انجام مداخله اختلاف معناداری را نشان داد (P-Value<0.05). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش، به کارگیری مداخلات ارگونومیکی سطح اقدامات اصلاحی را به مقدار زیادی کاهش داده و ممکن است قادر به بهبود پوسچرهای مرتبط با کار باشد.