روان پرستاری
سال:1392 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی شایع ترین علت مرگ درسراسر جهان می باشد. علیرغم درمان های دارویی، بعضی از بیماران جهت تشخیص انسداد عروق کرونر نیازمند آنژیوگرافی بوده و این روش قطعی ترین روش تشخیصی به شمار می رود. آنژیوگرافی اثرات زیادی بر اضطراب بیماران داشته و رضایتمندی بیماران از فرایند درمانی و مراقبتی را تحت تاثیر قرار می دهد. این مطالعه با هدف تاثیر تور آشناسازی با رویه آنژیوگرافی براضطراب و رضایتمندی بیماران کاندید آنژیوگرافی در سال 91-1390 انجام شد.روش: دراین مطالعه تجربی، 148 بیمار کاندید آنژیوگرافی با روش نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. تخصیص بیماران به دو گروه به روش تخصیص تصادفی بلوکی انجام شد. بیماران گروه مداخله علاوه بر آموزش های روتین بخش، در قالب تور آشناسازی، به واحد آنژیوگرافی برده شدند. اضطراب بیماران در سه نوبت حین بستری، یک ساعت قبل از آنژیوگرفی و زمان ترخیص سنجیده و رضایتمندی آنها نیز حین ترخیص سنجیده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، اضطراب آشکار اشپیلبرگر و مقیاس مقیاس دیداری آنالوگ بود. اطلاعات بدست آمده با نرم افزار SPSSv.20 و با آزمون کای دو و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین امتیاز اضطراب بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (0.756=p). پس برگزاری تور آشناسازی در گروه مداخله میانگین اضطراب به طورمعنی داری درمقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (p<0.001). هم چنین میانگین نمره رضایتمندی بیماران هنگام ترخیص در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در سطح بالاتری بود که از نظر آماری این اختلاف معنادار بود (p<0.001).نتیجه گیری: تور آشناسازی در بیماران کاندید آنژیوگرافی منجر به کاهش اضطراب و افزایش رضایتمندی آنها می شود، لذا استفاده از این رویکرد آموزشی در بیماران کاندیدآنژیوگرافی توصیه می شود.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری نورولوژیک اکتسابی مزمن است که در برخی نواحی کشورمان با شیوع بالاتری دیده می شود. از خصوصیات بارز این بیماری آن است که اغلب بیماران را بالغین جوان تشکیل می دهند و ماهیت ناتوان کننده ای دارد. اختلالات روان شناختی از جمله افسردگی به طور قابل توجهی در بیماران مبتلا دیده می شود. مداخله پرستاری نگارش احساسات و برون ریزی احساسات (تخلیه هیجانی) به صورت نوشتن از روش های خودیار و مقرون به صرفه ای است که در چندین مطالعه تاثیر آن بر سلامت جسمانی، روانی و پیش آگهی بیماری های مزمن بررسی شده است. این روش تاکنون بر بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مطالعه نشده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر نگارش کتبی احساسات و هیجانات بر افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس صورت گرفته است. روش: این مطالعه به صورت مداخله ای و نیمه تجربی و به صورت قبل و بعد، در طی سال (1389) برروی 80 نفر از بیماران مبتلا به (MS) مراجعه کننده به انجمن MS ایران در تهران، انجام گردید. از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس پس از اخذ رضایت نامه کتبی و تکمیل پرسشنامه (DASS-21) از مددجویان گروه مداخله درخواست گردید که مداخله پژوهش را که نگارش کتبی روزانه احساسات و هیجانات منفی بوده است، را به صورت چهار هفته پشت سرهم روزی نیم ساعت بنویسند و برای گروه شاهد این مداخله انجام نگردید. پس از یک ماه مجددا پرسشنامه (DASS-21) را تکمیل نمایند. در پایان اطلاعات پرسشنامه ها با SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: شاخص افسردگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بالاتر از جمعیت عادی است. میانگین شاخص افسردگی در گروه مطالعه پس از مداخله به طور معناداری کاهش یافته بود (p=0.008). اثربخشی نگارش کتبی احساسات، به سن و جنس بیماران بستگی نداشت. نتیجه گیری: نگارش کتیب احساسات و برون ریزی هیجانات به صورت نوشتن بر شاخص افسردگی بیماران مبتلا به MS موثر می باشد.

مقدمه: عادت های فرهنگی متفاوت از طریق به وجود آوردن باورها و نگرش های متفاوت می توانند بر پدیده شناسی و شیوع نشانه های اختلال وسواس فکری - عملی تاثیر بگذارند. پژوهش حاضر با هدف نشانه شناسی اختلال وسواس فکری - عملی در مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر تهران با تاکید بر فرهنگ ایران انجام پذیرفت. روش: در این مطالعه توصیفی 103 بیمار مبتلا به اختلال وسواس فکری - عملی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه مقیاس وسواس فکری - عملی ییل براون با یک سوال باز پاسخ بود که جهت تعیین اعتبار و پایایی آن از روش اعتبار همگرا و آزمون مجدد استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که رایج ترین نشانه های وسواس فکری در بیماران ایرانی به ترتیب شامل وسواس آلودگی (92.33%)، وسواس فکری متفرقه (66.99%) و جسمی (57.28%) است و رایج ترین نشانه های وسواس عملی شامل وسواس عملی متفرقه (78.64%)، نظافت و شستشو (73.78%) وارسی کردن (64.07%) بودند. نتیجه گیری: الگوی کلی نشانه شناسی اختلال وسواس فکری  - عملی در نمونه های پژوهش حاضر با الگوی مشاهده شده در فرهنگ غربی و در بعضی کشورهای شرقی موافق و سازگار است به طوری که ویژگی های اصلی اختلال وسواس فکری - عملی نسبتا مستقل از متغیرهای فرهنگی بوده و تنها استثنا در این زمینه، محتوای علایم وسواس است که عوامل فرهنگی نقش معناداری را در آن بازی می کنند.

مقدمه: عزت نفس از جوانب مهم سازگاری در تمامی مراحل زندگی می باشد که در زمان سالمندی به ویژه در سلامت روان سالمندان اهمیت بیشتری می یابد. خاطره گویی نوعی از روان درمانی گروهی است که در این روش عزت نفس و صمیمیت اجتماعی از طریق تجدید تجارب گذشته، تحت تاثیر می یابد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر خاطره گویی بر عزت نفس سالمندان ساکن در خانه های سالمندان ارومیه انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر، مطالعه تجربی بود که در سال 1391 سالمندان ساکن در خانه های سالمندان فردوس، الزهرا، آرا و خانه سبز ارومیه که شرایط شرکت در مطالعه را بر اساس معیارهای ورود و خروج، داشتند وارد مطالعه شدند. پس از همانندسازی سالمندان هر مرکز در دو گروه، این دو گروه به صورت تصادفی به گروه شاهد و مداخله تخصیص داده شد. در گروه های مداخله جلسات گروه درمانی به شیوه خاطره گویی در هر مرکز شامل 8 جلسه، هفته ای دو بار تشکیل شد. پرسشنامه مقیاس عزت نفس روزنبرگ در دو مرحله، قبل و بعد از مداخله توسط سالمندان گروه های مداخله و شاهد تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات عزت نفس در گروه مداخله بعد از خاطره گویی (1.60±28.95) نسبت به قبل از مداخله (3.09±26.30) افزایش داشته است. مقایسه میانگین نمرات عزت نفس بین گروه شاهد و مداخله بعد از مداخله از نظر آماری معنادار بود (p<0.001). نتیجه گیری: اجرای گروه درمانی به شیوه خاطره گویی بر عزت نفس سالمندان ساکن در خانه های سالمندان ارومیه تاثیر مثبت دارد. این مداخله به عنوان یک مداخله ارزان، مستقل و آسان در پرستاری در کلیه مراکز سالمندی و حتی منزل پیشنهاد می شود.

مقدمه: بازنشستگی با تغییرات وسیع در زندگی روزمره، فرصت ها، انتظارات، آرزوها و نگرانی ها توام است. از آنجا که بازنشستگی رویداد عمده در زندگی بسیاری از افراد و نیازمند سازگاری است، بنابراین به عنوان مساله مهمی برای افراد حرفه ای مراقبت سلامتی مطرح می باشد. هدف این مطالعه مروری، تبیین سازگاری با بازنشستگی است. روش: در این مطالعه مروری نظامند که طی سال های 91-1388 انجام شد، کلیه منابع و مطالعات انجام شده به زبان فارسی و انگلیسی در زمینه بازنشستگی و سازگاری با بازنشستگی بدون محدودیت زمانی جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی ISI، CINAHL و MEDLINE که حد وسیعی از متون و مقالات معتبر علمی، پژوهشی منتشر شده را ایندکس می کنند، به دست آمد.مطالعات انجام شده در زبان فارسی نیز از طریق بانک های الکترونیکی فارسی مشتمل بر پایگاه اطلاعات علمی (SID)، بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران (IranMedex)، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (IranDoc)، اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و (Medlib) و در موتور جستجوگر (Google) با واژگان فارسی جستجو صورت گرفت. همچنین جستجوی غیرالکترونیکی با مراجعه به آرشیو مجلات کتابخانه ها، پایان نامه ها و کتب، همچنین منابع و مراجع ارایه شده در کنفرانس ها و بررسی منابع قابل دسترسی در زمینه بازنشستگی به دست آمد. نتیجه این جستجو دستیابی به 297 منبع مرتبط با موضوع بود که از این میان 98 مورد که مناسب ترین آن ها از نظر پوشش موضوع با تاکید بر جنبه های مختلف بازنشستگی و سازگاری با بازنشستگی بودند، برای نگارش این مقاله استفاده شد. این منابع شامل مطالعات کمی و کیفی، کتاب ها، طرح های پژوهشی و خلاصه مقالات بودند. یافته ها: مفاهیم کلیدی در سازگاری با بازنشستگی شامل «آمادگی»، «سلامتی»، «هویت یابی» و «حمایت» می باشند که با توجه به شناسایی دقیق، منظم و برنامه ریزی شده تمامی مطالعات مرتبط، می تواند در سازگاری با بازنشستگی موثر و مفید واقع گردد. نتیجه گیری: سازگاری با بازنشستگی از طریق ایجاد آمادگی برای بازنشستگی، هویت یابی افراد بازنشسته، حفظ سلامتی و برخورداری از حمایت های خانواده، مسوولین و سازمان ها و جامعه امکان پذیر می باشد. شناسایی این مفاهیم و ایجاد نگرش مثبت اجتماعی نسبت به پدیده بازنشستگی از ملزومات اساسی برای سازگاری با بازنشستگی است.

مقدمه: بروز بالای اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر می تواند همراه با عوارض جدی در بهبودی، افزایش مرگ و میر و پیامدهای قلبی مضر باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به عروق کرونر انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی- مقطعی برروی 300 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بیمارستان قلب جماران تهران در سال 1389 انجام شد. نمونه گیری بیماران به روش در دسترس انجام شد. جهت بررسی اضطراب و افسردگی از مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.17، آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات خرده مقیاس اضطراب و افسردگی به ترتیب (2.6) 7.23 و (2.6) 6.74 بود. از میان بیماران 45.7% دارای اضطراب و 38% افسردگی داشتند. ارتباط معنادار آماری بین سن و افسردگی و همچنین سطوح اضطراب و افسردگی دیده شد (0.67=r). بین سابقه فشارخون با سطح اضطراب و سابقه بستری با سطح افسردگی ارتباط معنادار وجود داشت (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده شیوع بالای اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر می باشد. لذا بررسی وضعیت روانی این بیماران در زمان بستری و برنامه ریزی مداخلات مناسب با توجه به نتایج غربالگری پیشنهاد می شود .

مقدمه: در سرتاسر جهان افسردگی یک مشکل جدی و ناتوان کننده در سلامت عمومی با شیوع بسیار بالا می باشد. درمان دارویی مناسب به طور بارز از علایم افسردگی و مرگ و میر ناشی از خودکشی می کاهد. همچنین، مداخلات روانی - اجتماعی اثربخشی داروها را افزایش می دهد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فردی مهارت رفتاردرمانی دیالکتیک در بهبود افسردگی و افکار خودکشی بیماران افسرده انجام شد. روش: این مطالعه از نوع شبه تجربی می باشد و نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران با تشخیص افسردگی اساسی که به درمانگاه بیمارستان تخصصی اعصاب و روان 505، مراجعه کردند، انتخاب شدند. 9 بیمار در گروه مداخله و 9 بیمار در گروه شاهد شرکت کردند. بیماران گروه مداخله تحت درمان دارویی و آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک در جلسات فردی، هفته ای یک جلسه به مدت 6 ماه و 20 جلسه قرار گرفتند و بیماران گروه شاهد فقط تحت درمان دارویی قرار گرفتند. بیماران در جلسه اول و آخر با مقیاس افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه دلایل زندگی لینهان (RFL)، مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، تحلیل شد. یافته ها: نتایج، کاهش معناداری در نمرات افسردگی (p=0.001) و افزایش معناداری در نمرات دلایل زندگی (p=0.008) بیماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد نشان داد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد ترکیب درمان دارویی و آموزش فردی مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک می تواند به کاهش افسردگی و افکار خودکشی بیانجامد. این کاهش در درمان دارویی هم دیده شد، اما در گروه مداخله این کاهش بیش از گروه شاهد بود. بنابراین می توان از آموزش این مهارت ها برای بهبود بیماران افسرده استفاده کرد.

مقدمه: اختلال بدریختی بدن، بیماری روانی است که 20% از داوطلبان جراحی پلاستیک آن را تجربه می کنند. اختلال بدریختی بدن باید توسط جراحان مورد بررسی و شناخت قرار گیرد. این پژوهش با هدف تعیین فراوانی اختلال بدریختی بدن و اختلالات روانی توام با آن در داوطلبان جراحی زیبایی بینی انجام شد. روش: در یک بررسی مقطعی - توصیفی، ابتدا 400 نفر داوطلب جراحی زیبایی بینی مراجعه کننده به یک کلینیک جراحی در شهر همدان در سال 1388، با روش نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه بالینی و بر اساس معیار DSM-IV از نظر فراوانی اختلال بدریختی بدن مورد بررسی قرار گرفتند. در گام بعدی مراجعین با تشخیص اختلال بدریختی بدن با آزمون استاندارد MMPI و مصاحبه بالینی از نظر اختلالات روانی همراه مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ها با آمار توصیفی تحلیل گردید. یافته ها: 21 نفر از بیماران اختلال بدریختی بدن داشتند که میانگین و انحراف معیار اختلالات روانی همراه در آنان در ابعاد خودبیمارانگاری 6.14 و 3.32، افسردگی 9.85 و 4.30، هیستری 12.28 و 3.45، انحراف روانی اجتماعی 9 و 4، پارانویا5.33  و 2.31، ضعف روانی 9.57 و 4.33، اسکیزوفرنیا 9 و 5 و در بعد هیپومانیا 5.66 و3.16  بود. نتیجه گیری: در افراد متقاضی جراحی زیبایی بینی باید به تعامل عوامل روان شناختی فردی توجه گردد و مشاوره های روانی برای بیماران مورد توجه قرار گیرد.