آموزش پرستاری
سال:1393 | دوره:3 | شماره:1 (پیاپی 7) |تعداد مقالات:8

مقدمه: آموزش کافی و کنترل متابولیکی مطلوب می توانند پیامد بالینی کودکان دیابتی را بهبود بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر مدیریت قندخون کودکان سنین 10 تا 14 ساله مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر همدان در سال 1392، انجام گرفت.روش: در این مطالعه شبه تجربی تک گروهی پیش آزمون- پس آزمون با روش نمونه گیری تصادفی، 40 کودک به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت توانمندسازی کودک در مدیریت قندخون، 4 جلسه آموزش گروهی 30 تا 45 دقیقه ای برگزار شد و سپس کتابچه آموزشی در اختیار آنان قرار داده شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل برگه ثبت مقادیر گلوکز خون و پرسشنامه رفتارهای مدیریتی کودک دیابتی بود. آلفای کرونباخ 0.93-0.74 نمایانگر پایایی مناسب حیطه های پرسشنامه بود. داده ها با نرم افزار SPSS v.19 و آمار توصیفی و آزمون های تی زوج و ضریب پیرسون در سطح اطمینان 95% تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمرات رفتارهای مدیریتی کودک در چهار حیطه اندازه گیری قندخون (p=0.001، t=7.44) اصول انسولین درمانی (p<0.001، t=7.43) رژیم غذایی (P<0.001، t=9.72) و انجام فعالیت های بدنی (p<0.001، t=12.18) قبل و بعد از آموزش، میانگین قندخون ثبت شده در طول یک هفته (p<0.001، t=-3.97) قبل و بعد از آموزش و همچنین هموگلوبین گلیکوزیله قبل و سه ماه بعد از آموزش (p<0.001، t=-5.23) تفاوت معناداری آماری داشتند.نتیجه گیری: آموزش مدون و ارتقاء توانمندسازی کودک دیابتی 14-10 ساله در اندازه گیری قندخون، رعایت اصول انسولین درمانی، رعایت رژیم غذایی و انجام فعالیت های بدنی موجب کاهش میانگین قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله کودک شد. بنابراین آموزش مدون و درگیر نمودن کودک دیابتی در امر مراقبت و درمان سبب بهبود مدیریت قندخون می شود.

مقدمه: با توجه به آمار رو به فزونی جمعیت سالمندان و به دنبال آن، افزایش مبتلایان به اختلالات مزمن از جمله دمانس، انتظار می رود تعداد مراقبین خانوادگی و فراوانی عوارض مراقبتی به ویژه عوارض روانی نظیر اضطراب، افسردگی و ... افزایش یابد. بدین جهت مطالعه کنونی با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش خانواده بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس انجام گرفت.روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بوده که تاثیر یک برنامه آموزش خانواده را برروی 50 نفر از مراقبین خانوادگی در مراکز ارجاع سالمندان مبتلا به دمانس واقع در شهر اصفهان با استفاده از نمونه گیری آسان و تخصیص تصادفی برای قرارگیری در گروه های مطالعه بررسی نموده است. ابزار جمع آوری داده ها، آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی (MMSE) و پرسشنامه DASS (فرم 42 سوالی) بود. داده ها با نرم افزار SPSS v.16 و با استفاده از آزمون های کای دو، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری با یک دیگر نداشتند. میانگین نمره افسردگی، اضطراب و استرس در گروه آزمون به طور معناداری نسبت به گروه کنترل در مراقبین کاهش یافت (P<0.01).نتیجه گیری: از آنجایی که اجرای این برنامه توانست وضعیت روانی مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس را بهبود بخشد، پیشنهاد می شود که برنامه هایی در این راستا تدوین و توسعه یابند و ارزیابی آن ها در قالب پژوهش های مختلف انجام گیرد.

مقدمه: رویارویی با معضل شکاف بین آموزش نظری و بالین موجب ایجاد تغییر و توسعه حرفه می شود. هدف از این مطالعه تبیین تجارب مدرسین و مدیران پرستاری از مواجهه با شکاف بین آموزش نظری و بالین می باشد.روش: این مطالعه کیفی با مشارکت 32 نفر از مدرسین و مدیران پرستاری دانشگاه جندی شاپور اهواز، تهران و اصفهان با انجام مصاحبه های فردی و گروهی به صورت نیمه ساختار صورت گرفت. پس از کسب رضایت نامه، داده ها جمع-آوری، ضبط، دستنویس و به روش تحلیل محتوای متعارف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت حمایت از صحت و استحکام داده ها، معیار مقبولیت، تاییدپذیری و انتقال پذیری لحاظ گردید.یافته ها: مضامین اصلی پژوهش شامل مهندسی آموزش، شایسته سالاری و مشارکت حرفه ای است. مطابق با تجارب و درک مشارکت کنندگان، عملکرد حرفه ای و فعالیت های آموزشی آنان منطبق با برنامه ریزی متمرکز می باشد. به منظور کاهش شکاف بین آموزش و بالین باید آنان در استاندارد کردن محتوای آموزش و کسب توانمندی علمی و اعتبار بالینی از طریق مشارکت کارآمد تلاش کنند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه آگاهی و بصیرت لازم جهت رویارویی و حل معضل شکاف بین آموزش و بالین را در مدیران و مدرسان پرستاری فراهم می آورد. با توجه به نتایج حاصل از تجارب مشارکت کنندگان می توان به شناسایی عوامل تاثیرگذار بر این چالش پرداخته و با اصلاح و بهبود وضعیت موجود بستر مناسب جهت ارتقاء شایستگی و توانمندی دانشجویان و پرستاران را ایجاد نمایند. لذا پیشنهاد می شود ضمن حفظ استقلال مدرسان، بخش هایی از آموزش نظری و بالین به پرستاران کارآزموده بالینی واگذار شود تا زمینه تبادل دانش و تجربه فراهم گردد.

مقدمه: قاطعیت و تفکر انتقادی به دانشجویان پرستاری در جهت عملکرد تحصیلی آنان یاری می رساند. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین قاطعیت و تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری بوده است.روش: این مطالعه تحلیلی و همبستگی با مشارکت 213 نفر از دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1391 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های تفکر انتقادی کالیفرنیا و قاطعیت گمبریل و ریچی بودند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و با بهره گیری از آزمون های آنالیز واریانس، کای دو و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: نمره کلی قاطعیت دانشجویان 68.15±12.79 و نمره کلی تفکر انتقادی آنان 9.32±3.38 به دست آمد. %89.7 دانشجویان سطح قاطعیت متوسط داشتند و %94.8 آنان تفکر انتقادی زیر سطح هنجار داشتند. بین قاطعیت و تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری همبستگی مستقیم وجود داشت (r=0.045) در حالی که از نظر آماری معنادار نبود (P=0.510).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، لازم است در راهبردهای آموزشی برنامه درسی پرستاری جهت ارتقای مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری، بازنگری صورت گیرد. در صورتی که هدف، توسعه حرفه ای و تربیت پرستاران قاطع باشد، کوشش ها باید در جهت شناسایی و کمک به دانشجویان به ویژه آنان که از تفکر انتقادی پایین برخورد می باشند، متمرکز گردد.

مقدمه: در سال های اخیر سازه نوینی تحت عنوان سرمایه اجتماعی توجه خاصی را به خود جلب کرده است. مطالعات انجام شده در زمینه فرسودگی شغلی نشان می دهد که سرمایه اجتماعی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر فرسودگی شغلی می باشد؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی با فرسودگی شغلی در میان پرستاران زن انجام شدروش: جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دانشگاهی خرم آباد در سال 1392 بودند و 180 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. برای انتخاب حجم نمونه از هر بیمارستان از روش تصادفی طبقه ای استفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه ابعاد سرمایه اجتماعی پانتام و فرسودگی شغلی ماسلاچ استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده به کمک روش های آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روش های آماری استنباطی شامل ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که بین ابعاد سرمایه اجتماعی و فرسودگی شغلی در پرستاران همبستگی معناداری وجود دارد، همچنین ابعاد سرمایه اجتماعی می توانند 23% واریانس فرسودگی شغلی پرستاران را تبیین کنند، به طوری که مولفه های روابط اجتماعی غیررسمی با بتای -0.367 و تنوع در معاشرت ها و دوستی ها با -0.636 در پیش بینی نتایج موثر هستند اما بین مولفه های اعتماد با بتای 47%-، بخشش و روحیه داوطلبی -0.008 و رهبری و مشارکت مدنی -0.232 در پیش بینی نتایج موثر نبودند.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین سرمایه اجتماعی و فرسودگی شغلی، به نظر می رسد سرمایه اجتماعی از طریق کاهش فرسودگی شغلی باعث ارتقای عملکرد پرستاران شود؛ لذا به نظر می رسد تلاش در جهت افزایش و ارتقاء ابعاد سرمایه اجتماعی در میان پرستاران، ضروری است.

مقدمه: بررسی توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی در آموزش به مددجویان و مراجعین شان می تواند منجر به شناسایی مشکلات آموزشی، ارتقای کیفیت آموزش و همچنین ارتقای سلامت جامعه شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی شهری در آموزش به مددجویان و مراجعه کنندگان به این مراکز در شهر مشهد انجام شده است.روش : در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، 250 نفر از کارکنان مراکز بهداشتی شهری شهر مشهد؛ در سال 1392 که در واحدهای واکسیناسیون، مادر و کودک، مامایی، مبارزه با بیماری ها و بهداشت محیط این مراکز مشغول به کار بودند به روش نمونه گیری طبقه ای خوشه ای از نوع احتمالی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته سنجش توانمندی آموزشی شامل دو بخش (اطلاعات دموگرافیک و وضعیت توانمندی آموزشی) بود. پس از جمع آوری داده ها، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و تحلیلی (آزمون های همبستگی اسپیرمن، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه) تجزیه و تحلیل شد. سطح معناداری برای سنجش ارتباط میان اطلاعات دموگرافیک و وضعیت توانمندی آموزشی (p<0.05) در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد، توانمندی آموزشی 159 (63.5%) نفر از کارکنان مراکز بهداشتی در حد خوب و قابل قبول قرار دارد و بین توانمندی آموزشی کارکنان با مشخصات فردی آن ها نظیر سابقه کار، سن، مدرک تحصیلی، وضعیت استخدامی و میزان رضایتی که کارکنان از شغل خود داشتند، اختلاف معناداری وجود داشت؛ همچنین بین دوره هایی که کارکنان جهت ارتقای سطح علمی خود گذرانده بودند و کارگاه های آموزشی مبنی بر ارتقای مهارت های آموزشی با توانمندی آموزشی آن ها اختلاف معناداری دیده شد (p<0.05).نتیجه گیری: اگرچه توانمندی آموزشی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی در حد خوب و عالی می باشد اما وضعیت توانمندی در حیطه های مهارت های حین آموزش و توسعه و نحوه عملکرد و مسوولیت حرفه ای رضایت بخش نیست. نتایج مطالعه حاضر داده های مناسب در زمینه توانمندی آموزشی کارکنان را برای مدیران مراکز بهداشتی و درمانی فراهم نموده است. از آنجایی که مدیران و مددجویان نیز می توانند وضعیت توانمندی آموزشی کارکنان را ارزشیابی نمایند پیشنهاد می شود جهت کسب اطلاعات جامع، توانمندی آموزشی کارکنان بهداشتی از نظر مدیران و مددجویان نیز مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه: تجربیات دانشجویان در محیط های بالینی، خصوصا در استراتژی های نوین آموزش، بسیار اهمیت دارد. لذا، هدف از این پژوهش، تبیین تجربه یادگیری دانشجویان مامایی از استفاده استراتژی آموزشی ایفای نقش جهت یادگیری «مهارت مشاوره و آموزش گروهی مراجعین» بود.روش: پژوهش کیفی حاضر به روش تحلیل محتوا انجام گردید. با نمونه گیری مبتنی بر هدف تمامی 16 دانشجوی کارشناسی مامایی تحت آموزش به روش ایفای نقش، گروه نمونه را تشکیل دادند. داده ها با استفاده 16 مصاحبه نیمه ساختار یافته انفرادی و چهار مصاحبه گروه متمرکز، مشاهده و یادداشت برداری در فیلد گردآوری شد. میانگین مدت مصاحبه های فردی و گروه متمرکز به ترتیب 25.3(±8.7) و 48.7 (±12.2) دقیقه بود. هم زمان با گردآوری داده ها از تحلیل محتوا با رویکرد قراردادی استفاده شد.یافته ها: دانشجویان دارای میانگین سنی 21.3(±0.81) سال، همگی در ترم پنجم، مجرد و بدون تجربه کار دانشجویی بودند. تجزیه و تحلیل کیفی متن ها منجر به استخراج سه درون مایه «ایفای نقش نمایشی»، «ایفای نقش واقعی» و «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» گردید. درون مایه «ایفای نقش نمایشی» دارای طبقات «پذیرش نقش»، «فرصت به کارگیری دانش نظری» و «اهمیت نقش»؛ درون مایه «ایفای نقش واقعی» دارای طبقات «اضطراب اولیه»، «تسلط» و «رضایتمندی»؛ درون مایه «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» دارای طبقات «انجام وظایف حرفه ای» و «آینده حرفه ای» بود.نتیجه گیری: به کارگیری روش آموزشی ایفای نقش و متعاقب آن کاربرد در بالین می تواند تجربه «ایفای نقش نمایشی»، «ایفای نقش واقعی» و «گذار از دانشجویی به فرد حرفه ای» را در دانشجویان مامایی هنگام کارآموزی ایجاد نماید.

مقدمه: وظیفه اصلی دانشگاه تربیت نیروی انسانی کارآمد و موثر است. اما هر ساله تعدادی از دانشجویان به دلایل مختلف دچار افت تحصیلی می شوند. با توجه به پیامدهای منفی افت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی برای جامعه، بیماران، حرفه و دانشگاه، پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی افت تحصیلی و مقایسه عوامل موثر بر آن از دیدگاه دانشجویان با و بدون افت تحصیلی انجام شد.روش: این پژوهش توصیفی مقطعی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1390-1391 روی 148 دانشجوی دانشکده پرستاری مامایی خرم آباد به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. افت تحصیلی کاهش نمره استاندارد (z score) معدل ترم قبل نسبت به معدل دو ترم قبل به میزان 0.2 و بیشتر در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته بود که شامل اطلاعات جمعیت شناختی و 52 سوال در مورد عوامل موثر بر افت تحصیلی بود. سوالات به صورت مقیاس لیکرت 5 نقطه ای از خیلی زیاد تا خیلی کم، میزان موافقت دانشجویان با عوامل موثر بر افت تحصیلی را بررسی می کرد. پرسشنامه ها به روش خودگزارشی تکمیل شد. تجزیه تحلیل داده ها با آمار توصیفی،آزمون مجذور کای و تی مستقل انجام شد.یافته ها: 36.5% دانشجویان افت تحصیلی داشتند. مهم ترین علل افت تحصیلی از دیدگاه دانشجویان با افت تحصیلی فوت یک فرد نزدیک (4.13±1.25)، شیوه تدریس اساتید (4.11±1.7)، زیاد بودن واحدهای درسی در هر ترم (3.89±0.95) و هم زمانی ارایه دروس عملی و تئوری (3.76±1.09) و از دیدگاه دانشجویان بدون افت تحصیلی روش ارزیابی اساتید (4.03±1.36)، روش تدریس اساتید (3.81±1.1)، زیاد بودن واحدهای درسی در هر ترم (3.76±1.09) و برنامه ریزی آموزشی (3.76±1.14) گزارش شد. دیدگاه دانشجویان با و بدون افت تحصیلی از نظر عوامل موثر بر افت تحصیلی تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: بیش از یک سوم دانشجویان افت تحصیلی داشتند. اتخاذ تدابیری جهت شناسایی و حمایت دانشجویان در معرض افت تحصیلی توسط اساتید مشاور، تشویق و حمایت اساتید جهت استفاده از شیوه های با کارایی بیشتر جهت تدریس و ارزشیابی دانشجو، آموزش شیوه های صحیح مطالعه و یادگیری به دانشجویان و بازنگری برنامه آموزش پرستاری و مامایی ضروری به نظر می رسد.