طب توانبخشی
سال:1395 | دوره:5 | شماره:3 |تعداد مقالات:21

مقدمه و اهداف: اختلالات یادگیری و بیش فعالی/نقص توجه از شایع ترین اختلالات دوره کودکی به شمار می رود که در بسیاری از موارد با یکدیگر هم آیند بوده و تاثیر فراوانی ازنظر تحصیلی بر زندگی و آینده کودکان مبتلا دارد. ازاین روی، دانش و نگرش در خصوص این اختلالات از سوی معلمان به خصوص در سال های اولیه تحصیلی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از انجام پژوهش پیش رو بررسی دانش و نگرش معلمان ابتدایی شهر تهران در مورد اختلال نقص توجه/بیش فعالی و ارتباط آن با ویژگی های معلمان بود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 200 نفر از معلمان ابتدایی تهران انجام شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای از مناطق آموزش و پرورش در چهار قسمت شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انجام شده است و سپس، از بین آن ها مدارس نهایی به صورت تصادفی انتخاب شدند. بررسی با استفاده از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سنجش دانش و نگرش اختلال نقص توجه/بیش فعالی و سنجش دانش و نگرش اختلال یادگیری انجام شد. اعتبار پرسشنامه به تائید پنج نفر از روان پزشکان کودک رسید و برای بررسی پایایی آن، آزمون باز آزمون انجام شد که ضریب آلفای کرونباخ 0.89 به دست آمد. یافته ها: بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و دانش و نگرش آن ها درباره بیش فعالی/نقص توجه رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. میانگین نمره دانش هر دو اختلال در زنان به صورت معناداری بالاتر از میانگین مردان بود، اما بین دانش و نگرش معلمان درباره اختلالات یادگیری و نقص توجه/بیش فعالی با سن، مدرک تحصیلی و سابقه تدریس آن ها رابطه معناداری دیده نشد. نتیجه گیری: معلمانی که درباره یکی از این دو اختلال دانش بیشتر و نگرش مثبت تری داشتند، در اختلال دیگر نیز نمرات بالاتری به دست آوردند. معلمان زن دانش بیشتری درباره این دو اختلال نسبت به معلمان مرد داشتند. به نظر می رسد معلمان مرد نیازمند آموزش بیشتری در این زمینه می باشند.

مقدمه و اهداف: پا تنها ساختار آناتومیکی بدن است که حین راه رفتن، با زمین در تماس بوده و به عنوان انتهایی ترین بخش زنجیره اندام تحتانی در برابر نیروهای وارده مقاومت می کند. توزیع نامناسب نیروها سبب ایجاد حرکت غیرطبیعی و اعمال استرس زیاد شده و آسیب بافت و عضلات پا را به دنبال دارد و لذا می تواند طیف گسترده ای از ناهنجاری های پا را به وجود آورد. یکی از علل مهم درد و ناراحتی پا می تواند فشار زیاد و یا توزیع نامناسب آن باشد. از آن جایی که امروزه درصد قابل توجهی از خانم ها به طور مرتب از کفش پاشنه بلند استفاده می کنند، استفاده طولانی مدت از کفش پاشنه بلند می تواند اثرات قابل ملاحظه ای بر ساختار اسکلتی افراد استفاده کننده به وجود آورد. هدف از مطالعه پیش رو بررسی اثر کفش پاشنه بلند بر توزیع فشار کف پایی خانم ها است.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، مشاهده ای-تحلیلی از نوع موردی-شاهدی، از 2 گروه 35 نفری شامل گروه آزمون، خانم هایی که حداقل سابقه 2 سال پوشیدن کفش پاشنه بلند را داشتند، و گروه کنترل، خانم هایی که عادت به پوشیدن کفش با پاشنه نرمال داشتند، استفاده شد. برای بررسی فشار کف پایی از دستگاه پدوباروگراف Zebris استفاده شد. نمونه ها در دو حالت ایستاتیک و دینامیک، بدون کفش بر روی دستگاه قرار می گرفتند. یافته ها: آنالیز آماری حاکی از افزایش معنادار درصد نیروی وارده بر قدام پا در گروه کفش پاشنه بلند نسبت به گروه کفش با پاشنه نرمال، در حالتی که نمونه ها بدون کفش بر روی دستگاه پدوباروگراف ایستادند، بود. (P<0.001) نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که در اثر استفاده طولانی مدت از کفش پاشنه بلند تغییراتی در توزیع نیروی وزن بدن بر کف پا صورت می گیرد، بدین ترتیب که این افراد، حتی زمانی که کفش پاشنه بلند نپوشیده اند، درصد بیشتری از نیروی وزن بدن خود را بر روی قدام کف پا وارد می کنند. این تغییرات ابنورمال در توزیع نیروی وزن بدن می تواند پینه، میخچه و زخم را در کف پا به دنبال داشته باشد.

مقدمه و اهداف: هندلینگ مادری، نقش مهمی در زندگی روزمره کودکان فلج مغزی و مادرانشان ایفا می کند، به نحوی که بیشترین میزان هندلینگ کودک فلج مغزی توسط مادر و در منزل انجام می شود. لذا هدف از مطالعه پیش رو، تبیین موانع ساختاری هندلینگ مادری کودکان دارای فلج مغزی در منزل بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر کیفی به شیوه نظریه بسترزاد در شهر تهران انجام گرفت. روش نمونه گیری در ابتدا هدفمند بود و در ادامه از نمونه گیری نظری استفاده شد. انتخاب مشارکت کنندگان تا اشباع نظری ادامه یافت. مشارکت کنندگان 26 نفر و شامل: 14 مراقب، 3 کودک مبتلا به فلج مغزی، 5 نفر کاردرمانگر، 1 نفر فیزیوتراپیست و 3 نفر مدیر توانبخشی بودند. منبع اصلی جمع آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختارمند بود. داده ها بر اساس رویکرد کوربین و اشتروس (2008) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: موانع ساختاری هندلینگ مادری در پنج طبقه اصلی شامل: عوامل مربوط به مراقب، عوامل مربوط به کودک، عوامل مربوط به درمانگر، عوامل مرتبط با جامعه و عوامل دولتی، از داده ها استخراج شد. نتیجه گیری: شناخت موانع و چالش های مراقبتی کودکان فلج مغزی در منزل به درک تجربیات مراقبان، زمانی که مشغول هندلینگ کودک فلج مغزی هستند، کمک می کند و می تواند به توانمندی آن ها در جهت رسیدن به مدیریت صحیح و اثر بخش هندلینگ کمک کند. نتایج پژوهش پیش رو می تواند دید وسیعی به درمانگران، مدیران و سیاست گذاران توانبخشی برای درک نیازها، رفع چالش ها و دغدغه های مراقبان و کودکان فلج مغزی جهت برنامه ریزی جامع در خصوص هندلینگ مادری کودک فلج مغزی در منزل، بدهد.

مقدمه و اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی ساختار یافته بر عملکرد اجرایی کودکان اتیسم با عملکرد بالا 5 تا 12 سال بود. مواد و روش ها: پژوهش پیش رو به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر نیز شامل کلیه یکودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا 5 تا 12 سال مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1394 بودند. نمونه پژوهش 24 کودک اتیسم با عملکرد بالا بود که از میان کلیه کودکان مبتلا به اتیسم مراجعه کننده به مراکز درمانی کودکان شهر تهران انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی استفاده گردید. گروه آزمایش، بازی ساختار یافته را طی 16 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمود. نتایج: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که بین میانگین نمرات توانایی نظارت، توانایی برنامه ریزی، توانایی سازماندهی، توانایی حافظه کاری، توانایی شروع کردن، توانایی کنترل هیجان، توانایی تغییر و توانایی مهار بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.05). به عبارت دیگر بازی ساختاریافته بر کارکردهای اجرایی موثر بوده است (P<0.05). نتیجه گیری: طبق نتایج، بازی های ساختار یافته لگو درمانی کارکردهای اجرایی را در کودکان اتیسم با عملکرد بالا به طور معناداری در پس آزمون گروه آزمایش افزایش داده است. لگو درمانی با استفاده از علایق طبیعی کودک و انگیزه یادگیری، تغییر رفتار را ایجاد می کند.

مقدمه و اهداف: وظایف حرکتی عصبی شناختی، ارتباط تاثیر گذاری بر هماهنگی عصبی عضلانی، عملکرد ورزشی و آسیب های عضلانی اسکلتی دارد. بهبود مهارت های عصب شناختی در کنار قدرت عضلانی ازعوامل موثر بازگشت به فعالیت های ورزشی می باشد. هدف مطالعه پش رو بررسی تاثیر توانبخشی عصبی عضلانی بر مهارت های عصبی شناختی مردان ورزشکار با بازسازی آسیب غیر برخوردی رباط صلیبی قدامی بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، ده مرد ورزشکار پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی، (ACL Reconstruction) شرکت کردند. زمان عکس العمل انتخابی بینایی و شنوایی، زمان عکس العمل انتخابی پیچیده بینایی و شنوایی، مهارت پیش بینی با سرعت بالا و پایین با استفاده از آزمون های نرم افزار کامپیوتری Speed Anticipation Reaction Test قبل و بعد از دوره توانبخشی 12 هفته ای بررسی شد. توانبخشی بر اساس مدل Accelerate پروتکل Brotzman اجراشد. برای مقایسه میانگین متغیرها از آزمون t زوجی استفاده شد. یافته ها: ازنظر آماری، تفاوت معناداری در سه متغیر زمان عکس العمل انتخابی بینایی (p=0.001)، پیچیده بینایی (p=0.001) و مهارت پیش بینی با سرعت پایین (p=0.013) قبل و بعد از توانبخشی مشاهده شد، اما متغیر های زمان عکس العمل انتخابی شنوایی (p=0.156) و پیچیده شنوایی (p=0.658) و نیز مهارت پیش بینی با سرعت بالا) p=0.071) با وجود بهبود نسبت به قبل از دوره توانبخشی از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد کاهش مهارت های عصبی شناختی اعم از مهارت پیش بینی و عکس العمل بینایی با کاهش کنترل های عصبی عضلانی در ارتباط است. ازسویی دیگر، دوره توانبخشی مبتنی بر مهارت های عصبی عضلانی در بهبود فاکتور های عصبی شناختی موثر است و باعث ارتقای مهارت پیش بینی و عکس العمل بینایی می شود.

مقدمه و اهداف: یکی از شایع ترین آسیب های ناشی از پرکاری، درد ساق می باشد که در قسمت قدام ساق، حین دویدن بروز می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قدرت عضلانی و دامنه حرکتی اندام تحتانی در افراد با و بدون سندروم فشار داخلی تیبیا و ارتباط آن با پاسچرپا می باشد. مواد و روش ها: نمونه آماری این تحقیق را30 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه گیلان، شامل 15 آزمودنی مبتلا به سندروم فشار داخلی تیبیا و 15 آزمودنی سالم را تشکیل داد. به منظور ارزیابی وضعیت پوسچر پای ورزشکاران مبتلا به سندروم فشار داخلی تیبیا از شاخص پاسچر پا استفاده شد. همچنین، قدرت ایزومتریک و دامنه حرکتی اندام تحتانی به وسیله دینامومتر و گونیامتر یونیورسال اندازه گیری شد. یافته ها: در ابتدا نتایج ارتباط بین پوسچر پا با میزان سندروم فشار داخلی تیبیا نشان داد، پوسچر پای متداول افراد دارای سندروم فشار داخلی تیبیا، پرونیشن (46.7) درصد بوده است (P=0.02). نتایج دیگر این تحقیق نشان داد، تفاوت معنی داری در قدرت عضلات ابداکتور، اداکتور ران و دورسی و پلانتار فلکسور مچ پا، بین دوگروه دارای سندروم فشار داخلی تیبیا و کنترل وجود دارد (p³0.05). بطوریکه قدرت عضلات اداکتور ران (p=0.022) و پلانتار فلکسور مچ (P=0.020) درگروه دارای سندروم فشار داخلی تیبیا، قوی تر از عضلات اداکتور ران و پلانتار فلکسور مچ پای گروه کنترل ولی قدرت عضلات ابداکتور ران (P=0.018) و دورسی فلکسور مچ (P=0.046) درگروه دارای این سندروم، ضعیف تر از عضلات ابداکتور ران و دورسی فلکسور مچ گروه کنترل بودند. دیگر بررسی ها نشان داد که تفاوت معنی داری در دامنه حرکتی چرخش خارجی ران و پلانتار فکسور مفصل مچ پا بین دو گروه دارای سندروم فشار داخلی ساق با گروه کنترل وجود دارد (p³0.05) و گروه دارای سندروم، دامنه چرخش به خارج ران (P=0.011) و پلانتار فلکسور (P=0.003) بیشتری نسبت به گروه کنترل دارند. تفاوت معنی داری در دامنه چرخش داخلی ران، اینورشن، اورشن و دورسی فکشن مچ پا بین دوگروه یافت نشد (P£0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از برنامه های تمرینی مناسب برای بهبود قدرت و انعطاف پذیری عضلات و مفاصل اندام تحتانی، می تواند منجر به پیشگیری از ابتلا به سندروم فشار داخلی تیبیا شود.از طرفی مشاهده شد پرونیشن پا می تواند از عوامل مهم بروز سندروم فشار داخلی تیبیا باشد. بنابراین، به مربیان پیشنهاد می شود، در خصوص این ناهنجاری اصلاحاتی مانند استفاده از نوارهای ضد پرونیشن وکفی های مخصوص بیاندیشند.

مقدمه و هدف: رضایتمندی مفهومی است که امروزه در مراقبت های بهداشتی درمانی اهمیت شایانی یافته است. بررسی رضایت بیماران یکی از مهم ترین عوامل در ارتقا سطح کیفیت ارائه خدمات در کلینیک ها به شمار می رود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رضایتمندی مراجعه کنندگان به کلینیک های دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه پیش رو به صورت مقطعی طی شش ماه اول سال 1391 در دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، بر روی 200 نفر مراجعه کننده به کلینیک های دانشکده صورت گرفت. اطلاعات از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه بررسی گردید. یافته ها به صورت کدگذاری شده توسط نرم افزار Spss 18 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: در بررسی حاضر در مجموع %5/83 بیماران مراجعه کننده به دانشکده از خدماتی که برای آن ها انجام شده بود رضایت کامل داشتند، که در کل %96.3 بیماران بیان کردند که در صورت نیاز در آینده، مجددا به این دانشکده مراجعه می کنند. بیشترین رضایتمندی مربوط به برخورد پرسنل بخش حراست (نگهبانی) و رضایتمندی از سرعت عمل و دقت درمانگران در انجام آزمایشات و کمترین رضایتمندی مربوط به نظافت سرویس بهداشتی کلینیک فیزیوتراپی و مدت زمان انتظار بالا در کلینیک شنوایی شناسی بوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها میزان رضایتمندی در کلینیک های دانشکده، بر اساس عوامل در نظر گرفته شده متفاوت است. اگرچه رضایت کلی بیماران قابل قبول است، اما با توجه به کمبودها و مشکلاتی که بیماران در پرسشنامه ها ذکر کرده اند و با ارائه آن ها به مدیران گروه و ریاست و معاونین دانشکده، راه حل مناسبی برای کاهش این مشکلات و افزایش رضایتمندی بیماران ارائه داده می شود.

مقدمه و اهداف: اختلال خواندن یا دیسلکسیا شناخته شده ترین اختلال یادگیری خاص با منشا عصب زیست شناختی است. این اختلال، به مشکل در یادگیری خواندن علیرغم هوش بهنجار و فراهم بودن محیط آموزشی مناسب در خانه و مدرسه باز می گردد. شناسایی دیرهنگام اختلال یادگیری و مداخله بهنگام آن، آینده فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر نیز طراحی برنامه عصبی-شناختی جهت اندازه گیری و بررسی حافظه فعال کودکان پیش دبستانی جهت غربالگری و تشخیص زودهنگام کودکان با عملکرد متفاوت متفاوت می باشد. مواد و روش ها: برنامه عصبی شناختی طراحی شده با تکیه بر نظریه های عصبی-شناختی، بویژه نظریه پردازش اطلاعات، و توسط نرم افزار سی شاپ طراحی گردید. برای تعیین خروجی برنامه و به زبانی دیگر هوشمندسازی برنامه، به داده ها و کارکرد نمونه هایی با تشخیص قطعی دیسلکسیا و یا بدون اختلال، نیاز بود. بدین منظور، 256 کودک بصبوت تصادفی خوشه ای انتخاب و عملکرد آنها در انجام برنامه ثبت و ذخیره گردید. این کودکان به مدت دو سال پیگیری شدند. در انتهای دوم دبستان از داده های 237 نفر از همان نمونه اولیه که تشخیص آنها قطعی شده بود، برای خروجی و هوشمندسازی برنامه استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که برنامه عصبی-شناختی رایانه-محور طراحی شده، دارای روایی قابل قبول از نظر متخصصان بوده و پایایی برنامه نیز در سطح معناداری 0.05 برای حافظه دیداری 0.87 و حافظه شنیداری 0.91 به دست آمد. اعتبار برنامه نیزبه ترتیب، 0.67 و 0.78 برای حافظه فعال دیداری و شنیداری حاصل گردید که در سطح 0.001 معنادار بود. نتیجه گیری: برنامه عصبی-شناختی طراحی شده، ابزاری معتبر برای اندازه گیری و بررسی حافظه فعال است. این برنامه قادر است به عنوان یک ابزار غربالگری برای تشخیص زودهنگام کودکان مستعد دیسلکسیا بکار گرفته شود.

مقدمه و هدف: دریافت بازخورد بینایی از طریق آئینه (آئینه درمانی) یکی از مداخلات جدیدی است که بر مشاهده حرکات دست سالم در آئینه جهت بهبود حرکات دست آسیب دیده تمرکز می کند، پایه این روش بر مبنای مفهوم بازنمایی مرکزی عضو قطع شده یا آسیب دیده می باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر آئینه درمانی به عنوان یک روش مکمل در نتایج حاصل از بازآموزی حسی پس از ترمیم عصب مدین/ اولنار در اندام فوقانی می باشد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 10 بیمار با آسیب عصب مدین/ اولنار (میانگین سن: 32 سال) از جامعه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی با روش Random card در 2 گروه درمان و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه کنترل و آئینه درمانی، برنامه های معمول توانبخشی را 3 جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه دریافت کردند. علاوه بر این بیماران گروه مداخله تکنیک آئینه درمانی را روزانه 15 دقیقه و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته دریافت نمودند. وضعیت حسی توسط (SWMS) Semmes_ Weinstein Monofilaments و (TPD) Two Points Discrimination و کارکرد حسی توسط تست Stereognosis، قبل (6-4 هفته بعد از جراحی) و بعد از اتمام مداخلات (12هفته بعد از جراحی) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: آنالیز نهایی بر روی 10 بیمار صورت گرفت. نمرات ابزارهای ارزیابی SWMS و TPD در هر دو گروه بهبودی معناداری در جلسه پس از درمان نشان داد. تغییرات در نمرات SWMS و TPD و استرگنوزیس در گروه آئینه درمانی به مراتب بیشتر از گروه کنترل بود (P£0.05). نتیجه گیری: رویکرد دریافت بازخورد بینایی از طریق آئینه در ترکیب با برنامه های معمول باز آموزی حسی، سبب بهبودی بیشتری درحس سطحی و تمایز لمسی دست نسبت به گروه کنترل در فاز اول برنامه های بازآموزی حسی گردید که می توانست به علت استفاده از پتانسیل نوروپلاستی سیتی مغزی و تحریک نواحی حسی-پیکری و شبکه های حرکتی وتعدیل بازسازماندهی مغزی زودهنگام و جلوگیری از تغییرات بیشتر آن باشد.

مقدمه و هدف: تاثیرات مثبت بلندمدت ورزش های هوازی مداوم بر سیستم های مختلف بدن مکررا گزارش شده، ولی به ندرت به مقایسه تاثیر انواع مداوم و منقطع ورزش هوازی بر فشارخون پرداخته شده است. به ویژه تاثیر آنی و میزان پایایی آن در روش های مداوم و منقطع ورزش هوازی بر واکنش های فیزیولوژیکی قلب مورد مقایسه قرار نگرفته است. با توجه به انگیزه بیشتر افراد برای انجام ورزش های کوتاه مدت و منقطع و از طرف دیگر شیوع پرفشارخونی در جامعه به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات سلامتی، هدف مطالعه پیش رو، مقایسه اثرآنی یک جلسه فعالیت هوازی مداوم و منقطع بر فشار خون بود. مواد و روش ها: مطالعه از نوع شبه تجربی بود. 20 نفر داوطلب سالم و کم تحرک (با میانگین سنی 26±3.5 سال وشاخص توده بدن Kg/m2 24.4±2.8) در دو جلسه فعالیت فیزیکی شامل راه رفتن روی تردمیل شرکت کردند. برای بررسی سلامت قلبی و محاسبه حداکثر ضربان قلب هدف، یک هفته پیش از مداخلات، تست ورزشی با نظارت پزشک متخصص قلب انجام شد. سپس در طی دو جلسه متوالی و با فاصله زمانی 48 ساعت و با ترتیب تصادفی مداخلات هوازی مداوم تحت بیشینه (با شدت معادل 60 درصد حداکثر ضربان قلب هدف) و هوازی منقطع (با شدت معادل 50 و 80 درصدضربان قلب هدف) انجام شد. ضربان قلب و فشار خون قبل، بعد و تا 15 دقیقه پس از اتمام مداخلات اندازه گیری و با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بررسی آماری شد. یافته ها: به دنبال یک جلسه ورزش هوازی مداوم (P=0.02) و منقطع (P=0.04)، کاهش معنادار فشار خون دیاستولی مشاهده شد. میزان تغییرات فشار خون در اثر دو نوع مداخله اختلاف معناداری با هم نداشتند. نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر دال بر تاثیر گذاری یک جلسه ورزش هوازی مداوم و منقطع بر فشار خون دیاستولی و قابل مقایسه بودن تاثیر ورزش هوازی منقطع با مداوم بود.

مقدمه و اهداف: کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک از لحاظ حرکتی و تعادل مشکلات فراوانی دارند. تعادل یکی از مولفه های ضروری حرکت است که مهارت های عملکردی را تسهیل می کند. هدف از مطالعه پیش رو ترجمه، بررسی روایی صوری و محتوایی مقیاس تعادلی کودکان (PBS) در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی از روش روان سنجی استفاده شد. ترجمه این مقیاس به صورت پیش رو- پس رو صورت گرفت. پس از آن روایی صوری توسط 10 متخصص کاردرمانی دارای تجربه در زمینه کار بالینی و روایی محتوایی توسط 10 متخصص کاردرمانی دیگر دارای تجربه در زمینه کار بالینی و پژوهشی به صورت کمی بررسی شد. نسبت روایی محتوایی (CVR) و شاخص روایی محتوایی (CVI) محاسبه گردید. یافته ها: در قسمت ترجمه یک سوال از لحاظ مفهومی تغییر کرد. روایی صوری بسیار بالا (2.87-4.70) برای این مقیاس به دست آمد. بر اساس نسبت، روایی محتوایی (0.8 - 1) و شاخص روایی محتوایی در محدوه قابل قبول (0.97) قرار گرفت. نتیجه گیری: مقیاس تعادلی کودکان دارای روایی صوری و محتوایی مناسب برای سنجش تعادل عملکردی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک می باشد.

مقدمه و اهداف: سندروم درد پاتلوفمورال یکی از آسیب های شایع به خصوص در زنان است که با درد در ناحیه کشکک همراه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات آب درمانی در دو عمق مختلف بر روی تعادل ایستا و درد دانشجویان دختر دارای سندروم کشککی رانی بود. موادو روش: پس از ارزیابی های اولیه و تعیین افراد مبتلا به سندرم کشککی رانی، 32 نفر از بین 60 نفر (سن 22.6±1.8 سال، وزن 53.7±6.5 کیلوگرم و قد 1.56±0.1 متر) به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین در آب کم عمق، عمیق و کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرینات 6 هفته ای (3جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی، تعادل ایستا با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس و درد به وسیله پرسشنامه VAS اندازه گیری شد. در مدت زمان تحقیق گروه کنترل هیچ گونه تمرینات آب درمانی را تجربه نکردند. یافته ها: نتایج آزمون سنجش مکرر ترکیبی نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون در تمامی گروه ها وجود دارد (P=0.001). کاهش معناداری در هر دو گروه تمرینی در میزان تعادل (کم عمق: P=0.016، عمیق: P=0.047) و درد (کم عمق: P=0.046، عمیق: P=0.001) در پس آزمون مشاهده شد، اما درگروه کنترل (تعادل: P=0.063، درد: P=0.468) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر انجام تمرینات آب درمانی موجب بهبود تعادل ایستا و درد در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. اما با وجود بهبودی بیشتر در تعادل ایستا و درد در آب عمیق تفاوتی در میزان بهبود تعادل ایستا و درد در این دو گروه آب درمانی وجود ندارد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان آب درمانی را به عنوان یکی از روش های بهبود تعادل ایستا و کاهش درد در افراد دارای سندروم درد پاتلوفمورال توصیه کرد.

مقدمه واهداف: سیستم تنفسی منبع تامین کننده انرژی جهت ارتعاش نرمال تارآواها بدون هیچ گونه فشار مضاعف بر عضلات داخلی و خارجی حنجره بوده و برای کاربران حرفه ای صوت از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. با توجه به شیوع بالای اختلالات صوتی در آموزگاران به عنوان یکی از گروه های مهم کاربران حرفه ای صوت، پژوهش حاضر برای مقایسه کفایت تنفسی به وسیله دو معیار MPT و s/z Ratio در دوگروه آموزگاران با و بدون خطر ابتلا به مشکلات صوت بر اساس چک لیست SIVD طراحی شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر درچهارچوب یک پژوهش مقطعی بر روی 100 آموزگار مقطع ابتدایی انجام شده است. آموزگاران ابتدا چک لیست SIVD را تکمیل کرده و پس از آن معیار های MPT و s/z Ratio آن ها محاسبه شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در آموزگاران مرد تفاوت معناداری بین دو گروه به لحاظ میانگین MPT و s/z Ratio دیده نشد (p>0.05). در گروه آموزگاران زن میانگین MPT در گروه در معرض ریسک ابتلا به مشکل صوت و گروه بدون ریسک ابتلا تفاوت معنادار بود (Pv=0.01). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که کفایت تنفسی در آموزگاران به شکل کلی کمتر از نرمال است اما با وجود عدم تفاوت معنادار بین میانگین ها در دو گروه با ریسک ابتلا به مشکل صوت و بدون آن، می توان گفت که با وجود اهمیت کفایت تنفسی در آواسازی، احتمالا به تنهایی تاثیر مستقیمی بر خطر ابتلا به مشکلات صوت ندارد.

مقدمه و اهداف: در پژوهش حاضر، هدف مقایسه نتایح آزمون یادگیری نوایی کلامی ری در دو گروه جمعیت دانش آموزان مدارس عادی و تیز هوش است. مواد و روش ها: نمونه ای از 148 دانش آموز پسر در محدوده سنی 12 تا 14 سال که به روش نمونه گیری غیراحتمالی برگزیده شده بودند، به دو گروه شامل 75 دانش آموز مدرسه عادی (IQ بین 90-110) و 72 دانش آموز مدرسه تیزهوشان (IQ بین 10-130) تقسیم شدند. سپس بر پایه معاینات سیستم شنوایی، توسط آزمون یادگیری شنوایی-کلامی ری به روش استاندارد ارزیابی شدند. یافته ها: اختلاف میانگین مراحل مختلف آزمون ری در دو گروه دانش آموز تیزهوش و عادی معنادار به دست آمد (P <0.005). در بررسی امتیازات این مراحل در گروه های سنی مختلف تفاوت معناداری به دست نیامد، اما به طور کلی دانش آموزان 14 ساله در دو گروه امتیاز بالاتری نسبت به بقیه کسب کرده اند. در بررسی ارتباط بین هوشبهر با مراحل آزمون، همبستگی مثبت و هم جهتی بین هوشبهر و تمامی مراحل آزمون Rey مشاهده شد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، هوش تاثیر مثبتی در کسب نمرات بهتر در RAVLT داشت به عبارت دیگر دانش آموزان تیزهوش دارای ظرفیت حافظه بالاتری بودند، اما از آنجا که وجوه مختلف شناختی ارتباط پیچیده ای با هم دارند، پیدا کردن رابطه علی این دو عامل کار بسیار دشواری است از این رو بررسی های دقیق در این زمینه کمک به شناخت بهتر توانایی ها ذهنی افراد و یافتن راههای بهتر جهت بهبود وضعیت یادگیری می کند.

مقدمه و اهداف: نقص در حوزه های مختلف شناختی و اجرایی همچون مسیرهای دخیل در یادگیری حرکتی در بیماران اسکیزوفرنی تا حدودی مشهود است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه دو نوع یادگیری حرکتی ضمنی و یادگیری حرکتی صریح در بیماران اسکیزوفرنی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع پس رویدادی (مقایسه ای) است. جامعه پژوهش حاضر شامل بیمارانی با تشخیص اسکیزوفرنیا (بین سنین 25 تا 40 سال) در مرکز توانبخشی بهروان و بیمارستان شهید زارع شهر ساری بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 35 فرد مبتلا به اسکیزوفرنی در دو گروه یادگیری صریح (18 نفر) و یادگیری ضمنی (17 نفر) بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس (آسان) انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از نرم افزار سنجش SRT (Serial Reaction Time Task) صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های کالموگروف- اسمیرنوف و یومان ویتنی استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد کهبین دو گروه از بیماران اسکیزوفرنیا یادگیری حرکتی ضمنی و حرکتی صریح از نظر زمان پاسخ در روز اول در دو بلاک اول و هشتم تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0.05). همچنین از نظر تعداد خطا در روز اول و همچنین تغییرات زمان پاسخ تفاوت معناداری بین دو گروه از بیمارمان اسکیزوفرنی یادگیری حرکتی ضمنی و صریح وجود ندارد (P>0.05). اما از نظر تعداد خطا در بلاک هشتم روز اول و بلاک دوم روز دوم بین دو گروه اسکیزوفرنی یادگیری حرکتی صریح و ضمنی تفاوت معناداری وجود داشت (P=0.04).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر مشخص گردید که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی یادگیری حرکتی ضمنی از نظر یادگیری کمی ضعیف تر از همتایان خود در گروه یادگیری حرکتی صریح عمل کردند. بنابراین مناسب است حین آموزش مهارت ها به بیماران اسکیزوفرنیا اطلاعات آگاهانه نیز ارائه شود.

مقدمه و اهداف: هدف از این مطالعه تعیین نتایج فوتورفراکتیو کراتکتومی (PRK) در بیماران نزدیک بین بعد از 5 سال می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه پیش رو مقطعی به صورت تمام شماری کلیه بیمارانی که در بازه زمانی اول آبان ماه 1386 تا 29 اسفند ماه 1387 بین سنین 18 تا 51 سال بوده اند و به روش Wavefront-optimized توسط یک جراح و به وسیله دستگاه اگزایمر لیزر Allegreto Wave Eye-Q در یک کلینیکمورد عمل PRK قرار گرفته بودند، بررسی شده اند. در مطالعه حاضر، قبل از عمل میزان حداکثر حدت بینایی با استفاده از تصحیح اپتیکی (BCVA)، حداکثر حدت بینایی بدون تصحیح اپتیکی (UCVA)، میزان عیب انکساری و قدرت قرنیه اندازه گیری شده و بعد از فراخوانی بیماران 5 سال پس از عمل معاینات چشمی شامل حداکثر حدت بینایی با استفاده از حداکثر تصحیح اپتیکی (BCVA)، حداکثر حدت بینایی بدون تصحیح اپتیکی (UCVA)، میزان عیب انکساری و نیز بررسی دقیق عدم وجود عیب پاتولوژیک انجام شد. یافته ها: میانگین نزدیک بینی قبل از عمل که تعداد 74 نفر مورد بررسی قرار گرفته بودند، (25 مرد و 49 زن) -3.40±1.73 دیوپتر بود. میانگین اکی والان اسفر 5 سال پس از عمل -0.08M0.400 PRK دیوپتر به دست آمد. میانگینحداکثر حدت بینایی بدون تصحیح اپتیکی (logUCVA) 5 سال پس از عمل 0.02±0.76 و میانگینحداکثر حدت بینایی با استفاده از حداکثر تصحیح اپتیکی (logBCVA) 5 سال پس از عمل 0.00±0.044 به دست آمد. نتیجه گیری فوتورفراکتیو کراتکتومی با استفاده از Mitomicyne C و دستگاه Allegretto Wave Eye-Q روشی مناسب جهت اصلاح نزدیک بینی می باشد، و وجود متغیرهایی مانند جنسیت، سن و وجود آستیگماتیسم قبل از عمل تاثیر به سزایی در نتیجه این عمل ندارد.

مقدمه و اهداف: کودکان دارای اتیسم در نشستن و اشتغال به فعالیت در کلاس مشکل دارند. نشستن بر توپ و بالشتک ممکن است به افزایش این رفتارهای کلاسی کمک کنند. در تحقیق حاضر تاثیر سه نوع صندلی شامل صندلی معمولی کلاسی، توپ و بالشتکهای بادی بر روی رفتار کلاسی این دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: تحقیق پیش رو با طراحی مطالعه موردی A-B-A-C، چند مداخله ای در شهر مشهد در سال 1392-1393 انجام شد. در پژوهش حاضر، 15 دانش آموز بین سنین 5 تا 12 سال دارای طیف اتیسم شرکت داشتند. رفتار دانش آموزان در سه مرحله توسط دوربین ثبت شد: نشستن روی صندلی معمولی (دوره مبنایی) در طی مرحله A، نشستن روی بالشتک بادی در مرحله B، و نشستن روی توپ در مرحله. C تعداد دفعاتی که کودک نشسته و مشغول فعالیت کلاسی بوده در طی دو مرحله مداخله و دوره های مبنایی در طی 8 هفته شمارش شده و مقایسه شد. یافته ها: در مرحله استفاده از توپ به جای صندلی افزایش معنادار رفتار نشستن در 87% با (p<0.001) و افزایش اشتغال به فعالیت در 53% (8 نفر از 15مورد) را نشان می دهد. همچنین نتایج نشان دهنده کاهش رفتارهای اتیستیک شامل حرکات کلیشه ای و افزایش روابط اجتماعی و ارتباطی (p=0.017) با نشستن روی توپ و بالشتکهای بادی بود. نتیجه گیری: استفاده از توپ درمانی و بالشتکهای بادی رفتار کلاسی را بهبود بخشیده ولی کاربرد توپها و بالشتکهای بادی بایستی به صورتی انفرادی با توجه به واکنش هر کودک به نوع صندلی انتخاب شود.

مقدمه و اهداف: مطالعات زیادی در موردتاثیر تحریک الکتریکی مغز با جریان مستقیم در بیماریهای مختلف در افراد بزرگسال انجام شده است اما در گروه کودکان و نوجوانان به دلیل نگرانیهای استفاده از این تحریک، مطالعات کمتری انجام شده است و مطالعات محدودی در سال های اخیر به بررسی اثرات این تحریک در این گروه پرداخته اند.هدف از این مقاله بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مغز در اختلالات حرکتی کودکان و نوجوانان و همینطور بررسی عوارض ناشی از تحریک در این گروه می باشد.مواد و روش ها: این مقاله مطالعه ای مروری است که درآن باجمع آوریاطلاعاتازطریقجستجودرمنابع جستجوی Chocrane، google scolar، Springer، PubMed، Ovid، Science Direct از سال 2000تا سال 2015 انجام شد و مطالعاتی که اثر و عوارض تحریک الکتریکی مغز از طریق جریان مستقیمرا دراختلالاتحرکتی کودکان و نوجوانان بررسی کرده بودند، مورد مطالعه و بررسیقرار گرفتند. یافته ها: از بین 162 مطالعه یافته شده در نهایت با توجه به معیار های ورود و خروج تنها 9 مطالعه باقی ماندند. تحریک الکتریکی مغز با جریان مستقیم همراه با درمانهای دیگر نظیر فیزیوتراپی معمول، تردمیل و واقعیت مجازی در کودکان و نوجوانان در اندام تحتانی موجب بهبود تعادل و عملکرد راه رفتن و در اندام فوقانی کاهش اسپاستی سیته میگردد.در این مطالعات تنها اثرات سوء جزئی نظیر قرمزی، سوزش و خارش پوست و گاه اختلال گذرای خلق گزارش شده است.همینطور این جریان نه تنها موجب تشنج نمیشود، بلکه بعنوان یک روش درمانی تشنج میتوانداستفاده شود. نتیجه گیری: این جریان در کودکان غیراز سوزش و خارش و تغییرخلق به صورت گذرا، لااقل در کوتاه مدت اثرات نامطلوب دیگری ایجادنمی کند. همینطور وقتی این جریان با روشهای درمانی دیگر مورد استفاده قرار گیرد می تواند موجب ایجاد اثرات مفید درمانی در کودکان و نوجوانان دارای اختلال حرکتی گردد.

مقدمه و هدف: کودکان دارای فلج مغزی از ابتدای تولد با آسیب های متفاوتی روبرو هستند. بنابراین دریافت خدمات از سوی متخصصین مختلف ضروری به نظر می رسد که نیازمند صرف هزینه مالی و زمانی بسیار است. با توجه به اینکه مراقبت نامناسب والدین گاهی وضعیت فعلی کودکان را تشدید می کند و میزان آموزش و مداخله در هر جلسه درمانی در کلینیک، برای ایجاد تغییرات نوروپلاستیک درمغز و تعامل با محیط ناکافی می باشد، لازم است مداخلات و آموزش ها به صورتی ارائه شود تا علاوه بر تاثیر بیشتر بر عملکرد کودکان، در وقت و هزینه والدین و متخصصین صرفه جویی شود. در مطالعه پیش رو، مروری روایتی بر آموزش مراقبت به والدین کودکان دارای فلج مغزی انجام می گردد. مواد و روش ها: با توجه به هدف پژوهش حاضر، منابع مورد بررسی قرار گرفتند. پایگاه های داده های Pub med، OVID، ProQuest، Web of science، Elsevier، OT seeker، SID، Magiran، IRAN MEDEX، MEDLIB و موتور جستجوگر Google scholar با کلیدواژه هایی شامل ارائه مداخلات (caring، self-care، home nursing)، شرکت کننده ها (parents، caregivers، mother)، نوع مداخله (teaching، training، education)، و ناتوانی (cerebral palsy or physical disabilities) به گونه ای سازمان یافته جستجو شد. مقالات از 1990تا ژوئن 2015 بررسی شدند. عنوان و  چکیده 427 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 14 مقاله در مرور وارد شد. اثرگذاری آموزش مراقبت در مطالعات از دو وجه والد و کودک، عوامل تاثیر گذار بر پیروی والد از آموزش ها و ارائه آموزش ها از طرق مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه گیری: آموزش مراقبت به مراقب کودک دارای فلج مغزی بر سلامت روانی مراقب و هم چنین بر مشارکت کودک در فعالیت های روزمره زندگی و عملکرد حرکتی ظریف و درشت وی نیز تاثیر مثبتی دارد. ولی بررسی های بیشتری برای ارائه روش و محتوایی متناسب با نیازهای مراقب برای آموزش و افزایش ارتباط بین مراقب، متخصص و مراقبان با شرایط مشابه ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و هدف: یکی از روش های درمانی نوین در مبتلایان به سندروم تونل کارپال به کارگیری تکنیک های گلایدینگ عصب (نوروموبیلیزاسیون) است که با تناقض های زیادی در مورد میزان اثربخشی آن روبروست. هدف از مطالعه حاضر، مروری نظام مند بر مطالعات گذشته در ارتباط با تکنیک های گلایدینگ عصب در افراد مبتلا به سندروم تونل کارپال می باشد. مواد و روش ها: با استفاده از کلیدواژه های سندروم تونل کارپال، عصب مدین، نوروموبیلیزاسیون و فیزیوتراپی جستجو در بانک های اطلاعاتی Science Direct، Pubmed، PEDro، Google Scholar برای یافتن مقالات انگلیسی در فاصله زمانی1998 تا 2015 انجام شد. یافته ها: از بین مقالات به دست آمده فقط آن هایی که گروه کنترل داشته و حتما از روش موبیلیزاسیون عصب استفاده کرده بودند، وارد مطالعه شدند و بدین ترتیب از 20 مقاله به دست آمده تنها 9 مقاله با معیارهای ورود تطابق داشته و بقیه حذف شدند. نتیجه گیری: با وجود کاهش درد، بهبودی حسی و حرکتی وافزایش قدرت در مبتلایان به سندروم تونل کارپال پس از اعمال تکنیک های گلایدینگ عصب در برخی از مطالعات و کسب نتایج ضعیف در برخی دیگر از مطالعات، به نظر می رسد میزان اثر بخشی نوروموبیلیزاسیون در درمان این افراد واضح نمی باشد و همچنین عدم توجه به شدت درگیری عصب مدین در انتخاب نمونه های یک تحقیق می تواند منجر به بروز خطا در نتیجه گیری و قضاوت نادرست در مورد مداخله مورد نظر گردد. بدیهی است به تحقیقات بیشتر و جامع تری با تعداد نمونه آماری بالاتر و مدت پیگیری طولانی تر جهت رفع این تناقضات نیاز است.

مقدمه و اهداف: مواجهه با نویز بلند می تواند منجر به تشکیل رادیکال های آزاد گردد. افزایش تولید رادیکال های آزاد نقش مهمی در ایجاد کم شنوایی ناشی از نویز دارد. مواد و روش ها: پس از جستجو در مقالاتی که از سال 2000 تاکنون در زمینه آنتی اکسیدان ها و کم شنوایی ناشی از نویز منتشر گردیده است، 73 مقاله مرتبط از google scholar-proquest-pubmed-sciencedirect یافت شد و 24 مقاله بر گزیده شد. یافته ها: آنتی اکسیدان ها می توانند رادیکال های آزاد را خنثی کرده و کاهش دهند. این نقش آنتی اکسیدان ها در کاهش کم شنوایی موضوع مورد علاقه اخیر بوده است. نتیجه گیری: مطالعات قابل توجهی به بررسی آنتی اکسیدان ها در جلوگیری از شروع یا پیشروی کم شنوایی ناشی از نویز پرداخته است. این استراتژی جدید می تواند مدنظر متخصصین گوش و حلق و بینی و شنوایی شناسان قرار گیرد و امکان پتانسیل جهت اهداف درمانی را فراهم نماید.