تحقیقات در علوم زیستی ورزشی
سال:1389 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

عارضه کندرومالاسی استخوان کشکک زانو یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی است که تعداد زیادی از افراد جامعه در سنین مختلف در نوجوانی تا کهنسالی بدان مبتلا می شوند. علت اصلی این عارضه، ضعف عضلات بازکننده زانو علی الخصوص عضله پهن داخلی مایل است. با توجه به اینکه برای درمان این عارضه اغلب از روش انقباض ایستا استفاده می شود و به ندرت از روش تحریک الکتریکی، ما در این تحقیق بر آن شدیم که اثر این دو روش درمانی را با هم مقایسه کنیم.مواد و روش: آزمودنی ها 21 نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرکز با میانگین سنی 25 سال که مبتلا به این عارضه بودند، انتخاب شدند و آنها را به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 10 نفر برای درمان از طریق تحریک الکتریکی و 11 نفر از طریق انقباض ایستا، به مدت 3 هفته و در هر هفته 4 جلسه، روند درمان ادامه داشت. شاخص های بهبودی: شامل، قدرت عضله چهارسر رانی که از طریق اندازه گیری در پیش آزمون و پس آزمون (در پایان هفته های اول، دوم و سوم)، و شاخص درد از طریق مقادیر مقیاس تالاگ در پیش آزمون و پایان هفته سوم (پس آزمون) اندازه گیری و مقایسه شدند. آزمون های تی استیودنت و تحلیل واریانس جهت تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد.یافته ها: مقایسه میانگین شاخص درد در پیش آزمون و پس آزمون حاکی از کاهش آن در هر دو گروه بود. مقایسه تفاوت میانگین های قدرت پای چپ در گروه تحریک الکتریکی در هفته اول و دوم، اول و سوم همچنین در پای راست هفته سوم و پیش آزمون معنی دار بود (p<%5). مقایسه تفاوت میانگین های محیط ران چپ 20 سانتی متر بالای زانو در هفته اول و سوم و ران راست در هفته دوم و سوم معنی دار بود (p<%5). مقایسه تفاوت میانگین های محیط ران در 10 سانتی متر بالا زانوی راست در پیش آزمون و هفته سوم، هفته اول و سوم، هفته دوم و سوم در گروه تحریک الکتریکی، هفته دوم و سوم در گروه ایستا معنی دار بود (p<%5).بحث و نتیجه گیری: طول دوره تمرینی در این تحقیق سه هفته بود که این مدت با حداقل دوره کاهش التهاب که علت اصلی درد است مطابقت دارد. ولی به نظر می رسد این مدت برای افزایش قدرت و محیط ران با توجه به نبودن مقاومت در مقابل حرکت و آمادگی آزمودنی ها کافی نبوده است. اغلب تحقیقات نیز تاثیر مثبت هر دو روش درمانی به ویژه تحریک الکتریکی را تایید کرده اند.

هدف این تحقیق بررسی اثر تداخل زمینه ای و تغییرپذیری تمرین بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال از شش نقطه با فواصل (4، 3، 4.5، 5، 3.5، 1.5 متری) و زوایای مختلف از حلقه بسکتبال بوده است. در روز اول، آزمودنی ها (30 نفر) پیش آزمون شامل 15 پرتاب آزاد از فواصل 3، 4.5 و 5 متری را به شیوه مسدود از حلقه انجام دادند. امتیاز پیش آزمون ملاکی برای انتخاب افراد در سه برنامه تمرینی ثابت، متغیر مسدود و متغیر تصادفی بود. در روز دوم تا چهارم، آزمودنی ها هر روز 36 کوشش را انجام می دادند. آزمودنی های گروه متغیر مسدود، شش کوشش متوالی از هر موقعیت، گروه ثابت، 36 کوشش متوالی از فاصله 4.5 متری، و گروه متغیر تصادفی، یک کوشش از هر موقعیت را در شش بار متوالی انجام می دادند. در روز پنجم، آزمون یادداری با 12 کوشش از فواصل 3، 4.5 و 5 متری (4 کوشش از هر نقطه)، 12 کوشش از فاصله 4.5 متری و 12 کوشش پرتاب آزاد به طور جداگانه با فاصله های کوتاه اجرا می شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر روی جلسات تمرین و بلوک حاکی از تفاوت معنی دار جلسات تمرین (p=0.000) و گروه (p=0.03) بود. در آزمون یادداری نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر روی آزمون و بلوک حاکی از معنی دار بودن اثر گروه (p=0.001) بود. نتایج تحقیق، حاکی از اثر تداخل زمینه ای در تکالیف با برنامه حرکتی یکسان در افراد ماهر بود. یافته های تحقیق نشان داد که برای یادگیری شوت بسکتبال در افراد ماهر، بهتر است تمرین متغیر تصادفی مورد استفاده قرار گیرد.

کیفیات سرعتی به عنوان جزء مهمی از آمادگی جسمانی، در توانبخشی کودکان معلول نقش بسزائی دارند. در کودکان عقب مانده ذهنی، ناپختگی فرآیندهای تحریکی و مهاری سیستم عصبی مرکزی، و کم تحرکی ناشی از محدودیت های اجتماعی، موجب نقصان قابل توجه تقریبا تمامی قابلیت های حرکتی می شود. امروزه عقیده بر آن است که این کودکان در تمامی کیفیات حرکتی از جمله سرعت، از هنجار همتایان سالم خود عقب می مانند. اگر چه اعتقاد بر این است که در صورت ایجاد شرایط برای فعالیت این کودکان، سازمان رشد ناهنجار به شدت در پی رفع خسارت های گذشته از طریق راه اندازی ساز و کارهای جبرانی خواهد بود اما از چگونگی تغییر آهنگ رشد هفتگی اجزاء تشکیل دهنده سرعت کودکان عقب مانده ذهنی، و اتخاذ تدابیر متناسب با آن در جلسات تمرینی، هنوز اطلاعاتی در دسترس نیست. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی پویائی رشد هفتگی سرعت واکنش دختران عقب مانده ذهنی و سالم در تمرینات دایره ای بوده است. محققین بر این فرض بوده اند که پویائی رشد هفتگی سرعت واکنش در کودکان عقب مانده ذهنی و سالم متفاوت است. آزمودنی های این پژوهش نیمه تجربی را دو گروه 15 نفره از دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر و سالم تشکیل می دادند که به طور تصادفی از مدارس استثنائی و همگانی شهر کرمانشاه انتخاب شدند. دو گروه به مدت 8 هفته 3 جلسه ای در تمرینات دایره ای شرکت داشتند. سرعت واکنش آزمودنی ها از طریق آزمون خط کش اندازه گیری شد. عملیات آماری از طریقANOVA  با اندازه های مکرر، آزمون T مستقل و همبسته در برنامه SPSS انجام گرفت (p<0.05). نتایج نشان داد که اگر چه آهنگ پیشرفت در تمامی هفته ها در دو گروه یکسان نبود، اما روند کلی پیشرفت هفتگی دو گروه در شاخص سرعت واکنش معنادار بود. در نتیجه، کودکان عقب مانده ذهنی در صورت وجود فرصت های حرکتی، در شاخص سرعت واکنش حرکتی از امکانات بالقوه پیشرفتی خوبی برخوردارند، اگر چه روش های تمرینی آنها با توجه به ساختار نقص باید تخصصی باشد.

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین مهارت های ارتباطی با راهبردهای مدیریت تعارض و مقایسه این متغیرها در مدیران و مربیان شاغل در کشتی استان خراسان شمالی می باشد. نمونه آماری تحقیق شامل 42 عضو می باشد (15 مدیر و 27 مربی). اطلاعات لازم به وسیله پرسشنامه های مهارت های ارتباطی برتون، پرسشنامه راهبردهای مدیریت تعارض رابینز و و پرسشنامه محقق ساخته مشخصات فردی مدیران و مربیان گردآوری شده است. این پرسشنامه ها استاندارد بوده و در داخل کشور اعتباریابی شده اند. نتایج تحقیق نشان داد بین مهارت های ارتباطی و انتخاب راهبرد کنترل برای مدیریت تعارض همبستگی منفی وجود دارد (p=0.001, r=-0.544). بین مهارت های ارتباطی و انتخاب راهبرد عدم مقابله ارتباط معنادار منفی مشاهده شد (p=0.012, r=-0.386). بین مهارت های ارتباطی و انتخاب راهبرد راه حل گرایی (همکاری، مصالحه) همبستگی معنی داری وجود دارد (p=0.044, r=0.312). بین مدیران و مربیان در ورزش کشتی استان خراسان شمالی از نظر میزان مهارت های ارتباطی و انتخاب راهبردهای مدیریت تعارض (راهبرد کنترل، راهبرد عدم مقابله، راهبرد راه حل گرایی) تفاوت معناداری مشاهده نشد (p=0.142, 0.367, 0.370, 0.758).

بتاهیدروکسی بتا متیل بوتیرات (HMB)، به طور گسترده ای، به خصوص در میان بدنسازان و ورزشکاران توانی یا قدرتی، به عنوان یک کمک ارگوژنیک مصرف می شود. تحقیقات نشان داده اند که مکمل سازی HMB در ترکیب با تمرین مقاومتی، به افزایش قدرت عضلانی و توده بدون چربی، و کاهش توده چربی و نشانگرهای آسیب عضلانی منجر می شود. در حالی که تحقیقات بسیاری از کارآیی مکمل HMB حمایت می کنند، نتایج ضد و نقیض بسیاری نیز در این زمینه وجود دارد. بنابراین، با هدف مطالعه اثرات مصرف مکمل HMB بر برخی از عوامل بیوشیمیایی، 16 کشتی گیر داوطلب انتخاب شده و به دو گروه همگن مصرف مکمل و دارونما تقسیم شدند که همراه با تمرینات مقاومتی، کپسول های تعیین شده (3 گرم در روز) را مصرف نمایند. قبل و بعد از دوره تمرینی، LDL، HDL، LDH، CPK، Ca، BUN، کلسترول تام، و تری گلیسرید ارزیابی شده و با هم و با گروه دارونما مقایسه شد. در هر دو گروه مصرف مکمل و دارونما، کاهش معناداری در مقدار LDH (به ترتیب p=0.005 و p=0.029) و افزایش معناداری در مقدار کلسیم (به ترتیب p=0.004 و p=0.049) مشاهده شد، اگر چه تغییرات در گروه مکمل به طور معناداری بزرگتر بود.

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات پلایومتریک بر توان انفجاری پاها، سرعت، چابکی و انعطاف پذیری تکواندوکاران بود.روش شناسی: نمونه پژوهش 20 نفر از تکواندوکاران 18 تا 23 سال مشهد بودند که داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. پس از انجام پیش آزمون، آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی، به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته) به انجام تمرینات منتخب پلایومتریک پرداختند. گروه کنترل، تمرینات عادی خود را دنبال می کردند. در پایان دوره تمرینی، پس آزمون گرفته شد.روش های آماری: از آزمون کلوموگروف - اسمیرنوف برای نرمال بودن داده ها و از آزمون T استودنت در گروه های مستقل و وابسته برای مقایسه میانگین پیش آزمون و پس آزمون متغیرها در گروه های تجربی و کنترل استفاده گردید (p<0.05).یافته ها: تمرینات پلایومتریک به طور معناداری باعث افزایش توان انفجاری پاها، سرعت، چابکی و انعطاف پذیری عضلات کمر و ران تکواندوکاران گردید.نتیجه اینکه تمرینات پلایومتریک سبب افزایش سرعت بازتاب کششی و فراخوانی بیشتر واحدهای حرکتی می شود، به نظر می رسد افزایش سرعت و کاهش زمان دویدن تکواندوکاران در اثر تمرینات پلایومتریک احتمالا در اثر سازگاری های عصبی - عضلانی و تغییرات سرعت در مرحله انقباض برون گرا و درون گرا باشد.

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین توسعه انسانی و کسب مدال کشورهای شرکت کننده در مسابقات المپیک 2004 و 2008 از طریق روش تحقیق تاریخی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کشورهایی است که در دو دوره المپیک فوق مدال کسب نموده اند. ابزار گردآوری اطلاعات آماری ارائه شده کمیته بین اللملی المپیک برای کسب مدال و آمار سازمان ملل متحد برای رتبه بندی توسعه انسانی و مولفه های آن یعنی میزان تحصیلات، امید به زندگی و درآمد سرانه کشورها است. جهت تحلیل فرضیات از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج تحقیق رابطه معنی داری را بین توسعه انسانی و مولفه های آن با کسب مدال در المپیک را تایید می کند. به نظر می رسد کشورهای توسعه یافته با بهره گیری از یافته های علمی، سرمایه گذاری در حوزه های مختلف ورزشی و ایجاد امید به زندگی توانسته اند، ورزش خود را پویا نموده و سهم بیشتری از کسب مدال های المپیک داشته باشند.

هدف از این پژوهش شناسایی عوامل مهم انگیزشی کارکنان ادارات تربیت بدنی استان اصفهان، در دو بعد وظایف و مسوولیت ها و وظایف افزون بر مسولیت ها و ارائه مدل بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی و از نوع پیمایشی است که در سال 88-89 انجام گرفت. جامعه آماری 412 نفر از کارکنان ادارات تربیت بدنی بود که متناسب با آن تعداد 202 نفر به عنوان نمونه و برای برازندگی عوامل مهم انگیزشی 114 نفر از کارشناسان ادارات تربیت بدنی، که از بین آنها تعداد 30 نفر به عنوان نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه تصادفی طبقه بندی شده انتخاب گردید. ابزار این تحقیق پرسشنامه شناسایی عوامل مهم انگیزشی و پرسشنامه تعیین برازندگی بود که اعتبار آن بر اساس آلفای کرونباخ محاسبه و به ترتیب 0.83 و 0.84 مشخص شد. روایی محتوایی پرسشنامه بر اساس قضاوت و داوری کارشناسان و استاد راهنما و مشاور مورد تایید قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که عوامل مهم انگیزشی در ابعاد انجام وظایف و مسوولیت ها و وظایف افزون بر مسولیت ها با یکدیگر تفاوت معنادار دارند. در بعد انجام وظایف و مسوولیت ها با برازندگی 0.89 انگیزه قدرت با میانگین (4.09) بالاترین اهمیت و در بعد وظایف افزون بر مسوولیت ها با برازندگی 0.95 انگیزه امنیت با میانگین (3.64) بالاترین اهمیت را داشت.