غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1391 | دوره:14 | شماره:1 (مسلسل 61) |تعداد مقالات:14

مقدمه: نوجوانی مهمترین دوره ایجاد عادات غذایی است. هدف پژوهش حاضر تعیین الگوهای غذایی در نوجوانان و ارتباط آن با نمایه های تن سنجی و فشارخون بود.مواد و روش ها: در پژوهش حاضر، 507 نوجوان 19-10 ساله جمعیت قند و لیپید تهران مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی دریافت های غذایی فرد با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک نیمه کمی انجام شد. شاخص های تن سنجی (وزن، قد، دور کمر) و فشارخون، و فعالیت بدنی افراد نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: دو الگوی غذایی با استفاده از روش تحلیل عاملی - تحلیل مولفه های اصلی با دوران واریماکس روی 21 گروه غذایی به دست آمد. الگوی غذایی سالم شامل سبزی، لبنیات کم چرب و غلات کامل، و الگوی غذایی ناسالم شامل غذاهای آماده، نوشیدنی های شیرین و غلات تصفیه شده بود. تفاوت معنی داری در توزیع الگوی غذایی سالم بین دختران و پسران، و همچنین بین گروه های سنی مختلف مشاهده گردید، امتیاز الگوی غذایی سالم در پسران بیشتر از دختران و با بالا رفتن سن افزایش یافت. ارتباط معنی داری بین امتیاز الگوی غذایی ناسالم با میزان فعالیت بدنی وجود داشت و با افزایش امتیاز الگوی غذایی ناسالم، درصد فعالیت بدنی متوسط تا زیاد کاهش یافت. پس از تعدیل عوامل مداخله گر، بین الگوی غذایی ناسالم و نمایه توده بدن و دور کمر ارتباط معنی داری مشاهده گردید. ارتباط معنی داری بین فشارخون و هیچ کدام از الگوهای غذایی مشاهده نشد.نتیجه گیری: پیروی از الگوی غذایی ناسالم در نوجوانان یکی از عوامل مهم افزایش نمایه توده بدن و ایجاد چاقی شکمی می باشد.

مقدمه: سندرم متابولیک یکی از عوامل مهم خطرساز بیماری های قلبی - عروقی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط پلی مورفیسم G360T در ژن کدکننده آپولیپوپروتئین A-IV با بروز سندرم متابولیک بود.مواد و روش ها: در پژوهش مقطعی حاضر 782 نفر، 325 مرد (61 نفر مبتلا به سندرم متابولیک و 264 نفر سالم) و 457 زن (131 نفر مبتلا به سندرم متابولیک و 326 نفر سالم) در محدوده سنی بالاتر از 19 سال از جمعیت TLGS به صورت تصادفی انتخاب و شاخص های تن سنجی و بیوشیمیایی اندازه گیری شدند. قطعه مورد نظر از ژن Apo A-IV به روشPCR  تکثیر شد و پلی مورفیسم انتخابی با استفاده از آنزیم محدودالاثر Fnu4HI به روشRFLP  تعیین گردید.یافته ها: فراوانی الل G و الل T به ترتیب در مردان مبتلا به سندرم متابولیک و کنترل به ترتیب 85.2، 14.8 و 83.3، %16.7 و در زنان مبتلا به سندرم متابولیک و کنترل به ترتیب 82.4، 17.6 و 85.9، %14.1 بود که تفاوت معنی داری را با هم نداشتند. ژنوتیپ GG بیشترین فراوانی (%84.4) و ژنوتیپ TT کمترین فراوانی (%0.3) را دارا بودند. تجزیه و تحیل یافته های پژوهش حاضر نشان داد حضور الل T با کاهش میزان کلسترول - (P<0.05) HDL در زنان سندرم متابولیکی، و کاهش میزان غلظت آپولیپوپروتئین (P<0.05) CIII در زنان طبیعی، و همچنین با افزایش فشارخون دیاستولی (P<0.05) در مردان طبیعی ارتباط معنی داری را نشان می دهد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد در جمعیت ایرانی تغییرات ژنتیکی اثرات واضحی بر تغییرات میزان کلسترول HDL - در زنان مبتلا به سندرم متابولیک دارد.

مقدمه: بررسی مسایل سالمندی مانند سایر دوره های زندگی اهمیت زیادی دارد. وجود بیماری های مزمن می تواند بر کیفیت زندگی سالمندان تاثیر بسیاری داشته باشد. از جمله این بیماری ها دیابت است که بر جنبه های جسمی، روحی و اجتماعی فرد تاثیر می گذارد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی بود که روی سالمندان دیابتی مقیم سرای سالمندان کهریزک در سال 1390 انجام گرفت. تعداد 93 نفر از سالمندان دیابتی این مرکز به روش تصادفی ساده انتخاب شده، و به پرسشنامه آمارنگاری و پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 با آزمون تی مستقل و آنوا آنالیز گردید.یافته ها: در بررسی حاضر 34 مرد و 59 زن سالمند دیابتی با میانگین سنی 74.2±8 سال در ابعاد مختلف کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، مردان در بعد جسمی کیفیت زندگی نمره بالاتری را به دست آوردند (P=0.017). رابطه بعد اجتماعی نیز با وضعیت تاهل معنی دار (P=0.009) بود و میانگین نمرات افراد متاهل بالاتر بود. همچنین، رابطه کیفیت زندگی و درآمد در بعد روانی به صورت معنی داری مشاهده گردید (P=0.035). در بررسی حاضر رابطه معنی داری بین وضعیت تحصیلی و کیفیت زندگی به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه روند رو به رشد جمعیت سالمندان و دیابت در آنها و اهمیت جنبه های گوناگون کیفیت زندگی، برنامه ریزی برای بهبود وضعیت محیطی، اجتماعی و روانی این افراد، جدا از مشکلات جسمی آنها امری ضروری می باشد.

مقدمه: موانع مربوط به سیستم های بهداشتی - درمانی، گروهی مهم از موانع دستیابی به کنترل قندخون می باشند و شناسایی اهمیت آنها، از دیدگاه سه گروه بیمار، خانواده و کادر درمانی (اعضای اصلی تیم درمان)، گامی مهم به منظور برنامه ریزی صحیح و کنترل موثر قندخون است. پژوهش حاضر، با هدف تعیین و مقایسه دیدگاه بیمار، خانواده و کادر درمانی از نظر موانع مربوط به سیستم های بهداشتی - درمانی کنترل قندخون در مراکز دیابت شهر اصفهان، انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک پژوهش توصیفی بود که به صورت سه گروهی، تک مرحله ای و مقطعی انجام گردید. در کل 938 نفر شامل 420 بیمار، 420 عضو خانواده و 98 نفر کادر درمانی در این پژوهش شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای پژوهشگرساز بود که توسط نمونه ها تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری توصیفی - تحلیلی و نرم افزار SPSS استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر بیان گر وجود اختلاف معنی دار بین میانگین امتیاز دیدگاه سه گروه بیمار، خانواده و کادر درمانی از نظر موانع مربوط به سیستم های بهداشتی - درمانی کنترل قندخون بود (P<0.001)، به گونه ای که کادر درمانی بیشترین میانگین امتیاز و بیماران کمترین میانگین امتیاز را برای این دسته موانع قایل شدند.نتیجه گیری: با توجه به اختلاف معنی دار به دست آمده، می توان نتیجه گرفت شاید علت عدم کنترل قندخون بیماران، وجود اختلاف بین دیدگاه ها باشد، زیرا کادر درمانی برای کنترل موانعی برنامه ریزی می نماید که از دیدگاه بیمار و یا خانواده از اهمیت کمی برخوردارند، و از سوی دیگر موانع مهم از دیدگاه بیمار، کمتر توسط کادر درمانی مورد توجه قرار می گیرند.

مقدمه: تفاوت شیوع بیماری های متابولیک و قلبی - عروقی در زنان و مردان می تواند ناشی از اختلاف الگوی هورمونی آنها باشد. بنابراین، پژوهش حاضر به بررسی ارتباط بین شاخص های سندرم متابولیک با الگوی هورمونی در جمعیت زنان سنین باروری پرداخته شد.مواد و روش ها: از بین 1126 زن غیر یائسه 45-18 ساله ای که به روش خوشه ای چند مرحله ای از بین زنان مناطق شهری 4 استان منتخب کشور (گلستان، هرمزگان، کرمانشاه، قزوین) انتخاب شده بودند، 423 زن فاقد اختلال هورمونی برای بررسی حاضر در نظر گرفته شدند. افراد تحت معاینه های بالینی و بررسی شاخص های تن سنجی، بیوشیمیایی و هورمونی قرار گرفتند. ارتباط شاخص های سندرم متابولیک با هورمون ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون یا اسپیرمن و رگرسیون لجستیک بررسی شد.یافته ها: یافته های مقایسه شاخص های سندرم متابولیک در چارک های اول و چهارم نشان داد که فشارخون دیاستولی، قندخون ناشتا، دور کمر و کلسترول HDL - به طور معنی داری بین چارک اول و چهارم غلظت هورمون محرک تیروئید اختلاف دارند. همچنین، قندخون ناشتا و دور کمر در دو چارک اول و چهارم با گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی (SHBG) تفاوت معنی داری را نشان داد. چاقی مرکزی با سطح کاهش یافته SHBG ارتباط داشت و این ارتباط حتی بعد از همسان سازی برای سن و نمایه توده بدن نیز مشاهده گردید.نتیجه گیری: تغییر در سطح هورمون ها حتی در محدوده طبیعی می تواند با شاخص سندرم متابولیک و خطرات قلبی - عروقی ارتباط داشته باشد، بنابراین نیازمند توجه ویژه به منظور شناسایی افراد در معرض خطر می باشد.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک یک بیماری غدد درون ریز است که عدم تخمک گذاری، هیرسوتیسم، افزایش آندروژن خون، اختلال تحمل گلوکز، مقاومت به انسولین و چاقی از ویژگی های آن می باشد. امروزه تغییر شیوه زندگی به طور موفقیت آمیزی در درمان زنان چاق یا اضافه وزن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک به کار گرفته شده است. از این رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه تمرین هوازی بر سطح هورمون های لوتئینی، محرک فولیکولی، تستوسترون و دهیدرواپی اندرسترون پلاسمای زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بود.مواد و روش ها: 17 بیمار چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با دامنه سنی 30-15 سال و میانگین نمایه توده بدن 29.35±2.88 کیلوگرم بر مترمربع به صورت نمونه گیری در دسترس، گزینش و پس از تکمیل پرسشنامه به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته در برنامه تمرین هوازی شرکت کردند. پیش و پس از تمرین هوازی اندازه های بدنی، هورمونی و متابولیکی اندازه گیری شدند.یافته ها: کاهش معنی داری در وزن، درصد چربی بدن، محیط کمر، هورمون لوتئینی و افزایش معنی داری در اکسیژن مصرفی اوج مشاهده گردید. تغییرات به دست آمده در نمایه توده بدن، هورمون های فولیکولی و دهیدرواپی اندروسترون معنی دار نبود.نتیجه گیری: این یافته ها پیشنهاد می کنند که تمرین های هوازی از راه اثرگذاری بر برخی از متغیرهای بدنی و هورمونی و نیز بهبود وضعیت متابولیکی ممکن است اختلالات باروری و متابولیکی همراه با PCOS را بهبود بخشد.

مقدمه: آدیپونکتین در توسعه سرطان پستان نقش دارد. شواهد برخی پژوهش ها پیشنهاد کرده ‏اند فعالیت ورزشی موجب افزایش سطح آدیپونکتین پلاسما می ‏ گردد. اما در مورد اثر فعالیت ورزشی بر سطح آدیپونکتین در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان داده های اندکی وجود دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته پیاده‏ روی بر غلظت آدیپونکتین پلاسما در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان بود.مواد و روش ها: 19 زن یائسه مبتلا به سرطان پستان (با میانگین و انحراف معیار سن 55±2.7 سال) که جراحی، شیمی درمانی، و پرتو درمانی را انجام داده، و مورد هورمون درمانی توسط لتروزول قرار داشتند به دو گروه کنترل (8=تعداد) و تجربی (11=تعداد) تقسیم شدند. آزمودنی ‏های گروه تجربی 12 هفته فعالیت ورزشی شامل 25 تا 45 دقیقه پیاده ‏روی با شدت 45 تا 65% ضربان قلب هدف و 3 جلسه در هفته اجرا نمودند.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد بیشینه اکسیژن مصرفی پلاسمای آزمودنی ‏ها پس از 12 هفته پیاده‏ روی نسبت به گروه کنترل افزایش و سطح انسولین حالت ناشتا کاهش معنی ‏داری پیدا کرد (P<0.05). این در حالی بود که پس از 12 هفته پیاده‏ روی اختلاف معنی داری در سطح آدیپونکتین، گلوکز و مقاومت به انسولین بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه‏ گیری: پژوهش حاضر نشان داد اگر چه 12 هفته پیاده ‏روی موجب بهبود توان هوازی می ‏شود، اما تاثیری بر غلظت آدیپونکتین پلاسما در زنان یائسه مبتلا به سرطان پستان ندارد.

مقدمه: از آنجا که سرطان پستان رایج ترین سرطان در میان زنان جهان است و تاکید کمتری روی الگوهای غذایی گردیده، بررسی رابطه سرطان پستان با الگوهای غذایی در زنان هدف پژوهش حاضر قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی، تعداد 100 بیمار مبتلا به سرطان پستان 65-30 ساله به عنوان مورد و 174 فرد غیر مبتلا به عنوان گروه شاهد از میان مراجعه کنندگان به بیمارستان شهدای تجریش تهران، انتخاب شدند. پرسشنامه مربوط به داده های فردی، بسامد خوراک و فعالیت بدنی از راه مصاحبه حضوری تکمیل گردید. با استفاده از روش تحلیل عاملی، الگوهای غذایی غالب به دست آمد، سپس نسبت شانس ابتلا به سرطان پستان با الگوهای غذایی از راه رگرسیون لجستیک سنجیده شد.یافته ها: دو الگوی غذایی غالب شناسایی گردید. الگوی غذایی سالم شامل مصرف بالای سبزی ها، میوه ها، لبنیات کم چرب، حبوبات، روغن مایع و زیتون، ادویه، ماهی، احشا، طیور و ماکیان، انواع ترشی، سویا و غلات کامل، و الگوی غذایی ناسالم شامل نوشابه ها، قند و شکر، چای و قهوه، سیب زمینی سرخ شده و چیپس، نمک، شیرینی و دسر، روغن جامد و حیوانی، مغزها، آب میو ه مصنوعی، غلات تصفیه شده، گوشت قرمز و فرآوری شده بود. پس از تعدیل اثر متغیرهای مختلف مصرف بالاترین سهک الگوی غذایی سالم نسبت به پایین ترین سهک، شانس ابتلا به سرطان پستان را 66% کاهش داد (نسبت شانس: 0.34، فاصله اطمینان 95%: 0.11-1.05)، در حالی که افزایش مصرف الگوی غذایی ناسالم خطر ابتلا به سرطان پستان را 5.17 برابر افزایش داد (نسبت شانس: 5.17، فاصله اطمینان 95%: 1.56-17.14).نتیجه گیری: الگوی غذایی سالم ارتباط معکوس و الگوی غذایی ناسالم ارتباط مستقیمی را با خطر سرطان پستان نشان داد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی شیر مادر و عوامل مرتبط با لوسمی حاد در کودکان انجام پذیرفت.روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مورد - شاهدی بود. گروه مورد شامل 300 نفر از کودکان 13-2 سال در ق‍ید ح‍یات مبتلا به لوسم‍ی لنفوییدی و م‍یلوییدی حاد، و گروه شاهد 300 کودک غیر مبتلا به لوسم‍ی بود، که از سن، جنس و محل سکونت با گروه مورد همگون بودند. نمونه گیری به روش مستمر انجام گرفت. داده ها از راه پرسشنامه و مصاحبه چهره به چهره با مادران جمع آوری گردید.یافته ها: کودکانی که 18-13 ماه و 24-19 ماه از شیر مادر تغذیه کرده بودند به ترتیب 2.45 و 3.54 مرتبه، و کودکانی که بیشتر از 24 ماه شیر مادر خورده بودند 2.2 مرتبه کمتر از کودکانی که زیر 1 ماه شیر مادر خورده بودند به لوسمی حاد مبتلا شده بودند. خانواده هایی که 2 و بیشتر از 2 فرزند داشتند نسبت به خانواده هایی که یک فرزند داشتند 1.42 احتمال شانس ابتلا بیشتر بود. احتمال شانس ابتلا به لوسمی در کودکان خانواده های کم درآمد نسبت به خانواده های با درآمد خوب، 0.6 برابر بیشتر مشاهده گردید.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد ابتلا به لوسمی حاد می تواند با مدت زمان تغذیه با شیر مادر، وضعیت اقتصادی و تعداد فرزندان ارتباط داشته باشد. با توجه به این که پ‍ژوهش حاضر به صورت مورد - شاهدی انجام گرفت، پیشنهاد می گردد که پ‍ژوهشی به صورت کوهورت (آینده نگر) نیز در مورد عوامل مرتبط ابتلا به لوسمی حاد انجام گیرد.

مقدمه: واسپین، آدیپوکین جدیدی است که بالقوه حساسیت انسولینی را افزایش می دهد. داده های اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت واسپین در سرم وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطح واسپین و برخی شاخص های التهابی سرم در وضعیت دیابتی می باشد.مواد و روش ها: 36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 288±22 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، تمرین غیردیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. گروه های تمرینی یک برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. وزن بدن، غلظت گلوکز، واسپین، اینترلوکین-6 (IL-6)، پروتئین واکنشی C (CRP) و عامل نکروز توموری آلفا (TNF-a) در سرم اندازه گیری گردید.یافته ها: 4 هفته تمرین مقاومتی در موش های صحرایی غیردیابتی به طور معنی داری سطح واسپین را در سرم کاهش داد، در حالی که در گروه تمرین دیابتی سطح واسپین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش نشان داد. هر چند، این برنامه تمرین مقاومتی غلظت گلوکز، IL-6 و TNF-a را تغییر نداد، اما کاهش CRP در گروه های تمرینی، در مقایسه با گروه های کنترل مشاهده گردید.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی به طور متفاوتی بر مقدار واسپین در سرم گروه های دیابتی و غیردیابتی موش های صحرایی تاثیر می گذارد. هر چند، به منظور روشن نمودن نقش واسپین و ساز و کارهای ملکولی مرتبط با آن پژوهش های بیشتر ضرورت دارد. همچنین کاهش غلظت CRP ممکن است حاکی از تاثیر بالقوه تمرین مقاومتی بر تعدیل التهاب ناشی از دیابت باشد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوارگردان بر میزان HSP72 و TAC هیپوکامپ موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود.مواد و روش ها: به این منظور 40 سر موش صحرایی ویستار با وزن 165±1 گرم و سن 8-6 هفته، به طور تصادفی در چهار گروه، کنترل دیابتی و سه گروه دیابتی + تمرین حاد استقامتی (گروه های 1، 2 و 3 که به ترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند)، تقسیم گردیدند. موش ها با تزریق استروپتوزوتوسین (STZ) (50 میلی گرم بر کیلوگرم) محلول در بافر سیترات 0.1 مولار (pH=4.5)، دیابتی شدند. برنامه شامل دویدن روی نوارگردان بود که با سرعت 10 متر در دقیقه آغاز و به تدریج به 18 متر در دقیقه رسید. مدت دویدن به طور تقریبی 60 دقیقه در نظر گرفته شد. داده ها از راه آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در P£0.05 مقایسه شدند.یافته ها: فعالیت ورزشی حاد میزان Hsp72 هیپوکامپ را در تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل افزایش داد که فقط در گروه 2 نسبت به گروه کنترل، 1.82 نانوگرم بر میلی لیتر (P=0.043) افزایش معنی داری داشت. TAC در گروه 1 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (P=0.036) را نشان داد؛ اما افزایش در گروه های 2 و 3 معنادار نبود.نتیجه گیری: این یافته ها نشان دهنده اثرات مفید فعالیت استقامتی حاد بر سطح Hsp72 و TAC هیپوکامپ در بیماری دیابت است. با توجه به این موارد، می توان فعالیت استقامتی حاد را به عنوان یک توصیه پیشگیرانه به منظور مقابله با عوارض این بیماری به کار برد.

مقدمه: عوامل متعدد نوراندوکرینی از جمله ارکسین به عنوان پیام متابولیکی برای محور تولیدمثلی عمل می کنند. از آنجا که تاکنون تاثیر هورمون های رشد و تستوسترون روی میزان سطح هورمون ارکسین در گوسفندان بررسی نشده است، هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر هورمون های رشد و تستوسترون بر میانگین غلظت پلاسمایی ارکسین در گوسفندان نر با محدودیت غذایی می باشد.مواد و روش ها: 20 راس گوسفند نر نژاد زندی به طور تصادفی انتخاب، و به 2 گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه 1 و 2 به ترتیب 100 و 50% غذا به صورت روزانه در طی 10 روز دریافت کردند. حیوانات در هر گروه در روزهای هفتم و هشتم، 6 میکروگرم تستوسترون و در روزهای نهم و دهم 6 میکروگرم تستوسترون و 5 میکروگرم هورمون رشد به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن از راه رگ وداج دریافت کردند. نمونه های خونی جمع آوری شده به منظور تعیین غلظت ارکسین با روش رادیوایمنواسی مورد آزمایش قرار گرفتند.یافته ها: تزریق تستوسترون و هومون رشد در رژیم 50% موجب افزایش معنی دار (P£0.05) میانگین غلظت ارکسین شد، در حالی که در رژیم 100%، تزریق تستوسترون و هورمون رشد اثری بر میانگین غلظت ارکسین نداشت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیان گر آن است که تستوسترون و هورمون رشد تنها در حیوانات با محدودیت غذایی، اثر افزایشی بر میانگین غلظت ارکسین دارند.