جغرافیا و برنامه ریزی محیطی
سال:1401 | دوره:33 | شماره:3 ( پیاپی 87) |تعداد مقالات:7

استان بلوچستان در کشور پاکستان اغلب به دلیل بارندگی کم در معرض خشکسالی های شدید قرار دارد. چندین نوع محرک آب وهوایی بزرگ مقیاس (LSCD) به دلیل تأثیرشان بر بارندگی در سراسر جهان شناخته شده اند، اما در منطقة بلوچستان مطالعاتی در این زمینه وجود ندارد. این مطالعه با هدف شناسایی LSCDهای معنا دار در بلوچستان و بهبود مهارت پیش بینی بارش ماهانه با استفاده از تجزیه و تحلیل مؤلفة اصلی (PCA)، شبکة عصبی مصنوعی (ANN)، شبکة عصبی منظم شدة بیزین (BRNN) و تحلیل رگرسیون چندگانه (MRA) انجام شد. LSCDهای 12ماهه مانند Nino-1+2، Nino-3، Nino-3.4، Nino-4، QBO در 30 و 50 هکتوپاسکال (QBOI و QBOII)، دمای سطح دریا (SST)، دمای هوا (T2M)، ارتفاعات ژئوپتانسیل 500 و 850 هکتوپاسکال، سرعت مداری (500U) و نصف النهاری (V500 وV 850)، شار گرمای نهان و محسوس (LHFOL و SHFOL) و رطوبت ویژه در سطح (SSH) بررسی شدند. همچنین از مجموعه داده های سیستم جهانی جمع آوری داده های زمین (GLDAS)، اندازه گیری بارندگی استوایی (TRMM)، MERRA-2، NOAA و HadISST استفاده شد. نتایج نشان داد LSCDهای معنا دار در سطح اطمینان 99% شامل SSH، SST، LHFOL، SHFOL، T2M، U500، Nino-3.4 و Nino-4 بودند. در طول دورة آزمون، در مقایسه با مدل های MR با ضریب همبستگی 0.15 تا 0.49 و مؤلفه های اصلی با ضریب همبستگی 0.16- تا 0.43، مدل های ANN و BRNN به ترتیب مهارت های پیش بینی بهتری با ضرایب همبستگی 0.40 تا 0.74 و 0.34 تا 0.70 داشتند. نتایج بیانگر توان مدل های ANN و BRNN در پیش بینی بارش ماهانة بلوچستان با استفاده از LSCDهای دارای تأخیر است.

افق های وزیکولار در سطح لندفرم های مناطق خشک معمول هستند و نقش مهمی در ویژگی های چرخة هیدرولوژی و فرایندهای پدوژنیک در این مناطق دارند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های فیزیکی، شیمیایی، ژئوشیمیایی و کانی شناسی افق های وزیکولار در سطوح مختلف ارتفاعی سه لندفرم در ناحیة شرق اصفهان در اطراف پلایای سگزی است. لندفرم های مطالعه شده شامل یک سطح قدیمی باقی مانده در امتداد رودخانة زاینده رود (RP)، یک پدیمنت در شهرک صنعتی جی (JP) و یک مخروط افکنه در نزدیکی زفره (ZA) هستند. برای انجام پژوهش، هفت نمونه از افق های وزیکولار شامل دو نمونه در RP و دو نمونه در JP و سه نمونه در ZA در سطوح ارتفاعی مختلف برداشت شد. ضخامت افق های وزیکولار مطالعه شده در دامنة 3- 6 سانتی متر متغیر بود. همة نمونه ها توزیع دونمایی در بخش شن و سیلت داشتند که نشان دهندة مشارکت دست کم دو فرایند در انتقال ذرات در تشکیل این افق ها بود. کوارتز و کلسیت در همة نمونه ها غالب بودند، ولی ازنظر وجود میکا و کانی های فیبری تفاوت داشتند. مقایسة ویژگی های ژئوشیمیایی افق های وزیکولار با سنگ های همراه نشان دهندة غنی شدن SO3 و CaO نسبت به مادة مادری متناظر آنها بود که با افزودن املاح محلول، کربنات ها و به ویژه گچ به سطح لندفرم ها توسط فعالیت های بادرفتی ارتباط داشت. نسبت Zr/Al2O3 با افزایش مقدار سیلت، روند افزایشی داشت که منبع بادرفتی ذرات سیلت را ثابت می کند. وجود افق های وزیکولار توسعه یافته در سطوح لندفرم های منطقه نشان دهندة فرایندهای طولانی مدت فرسایش بادی و رسوب گذاری غبار در این منطقه است که این فرایند طبیعی به واسطة فعالیت های انسانی در سال های اخیر تشدید شده است.

خطوط ریلی یکی از مهم ترین و امن ترین راههای حمل ونقل در بخش گردشگری است. نوشتار حاضر می کوشد در چارچوب این امر که گردشگری بدون بهبود و توسعة گستردة شبکه و کیفیت حمل ونقل میسر نیست، برنامه های قطارهای گردشگری را به مثابة پیشرانی (گردشگری موجب به حرکت درآمدن چرخ های اقتصادی و استفادة بهتر از منابع می شود) در توسعة گردشگری منطقه و وفاداری گردشگران به جامعة میزبان مورد مداقه قرار دهد. واحد تحلیل این پژوهش قطار گردشگری استان لرستان بوده و جامعة نمونه از گردشگرانی انتخاب شده است که در یک سفر با این قطار به مقصد لرستان سفر می کنند. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار Smart pls و سناریوی ویزارد صورت گرفته است. نتایج یافته ها نشان می دهد مهم ترین مؤلفه های تأثیرگذار بر برنامه های مبدأ- مقصد قطار گردشگری، توجه به انتظارات و خواسته های گردشگر، گردشگری خلاقانه و به روز مقصد و خلق مقصد جذاب، وجود آثار گردشگری متعدد و جذاب و به کارگیری افراد آموزش دیده و مجرب در فعالیت ها بوده است. با توجه به یافته های پژوهش و در چهارچوب ظرفیت سازی گردشگری با تأکید بر تکرار سفر گردشگران سناریوهایی مطرح شده و بیشترین ضریب تحقق برای سناریوهای با وضعیت نامطلوب بوده است. این مسئله می تواند نشان دهندة وضعیت شکنندة اقتصاد گردشگری در جوامع گردشگرپذیر باشد؛ زیرا با شیوع ویروس کرونا در جامعه، گردشگری با رکود روبه رو شده و مشاغل مرتبط با خود را نیز تحت الشعاع قرار داده است. با توجه به ظرفیت های گردشگری ایران به نظر می رسد این موضوع از طریق قطارهای گردشگری و توسعة آن در پهنة سرزمینی جبران پذیر باشد.

یکی از معضلات شهرهای معاصر، وجود بافت های ناکارآمد شهری است که اغلب موجب ناپایداری در ابعاد مختلف شده و محلات شهری را با چالش های جدی مواجه کرده است. با عنایت به ضرورت احیای این نوع فضاها، هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل مؤثر در ارتقای کیفی فضاهای ناکارآمد شهری از دیدگاه ساکنان محلات مستقر در این نوع بافت هاست. در این پژوهش کاربردی، که به روش توصیفی- تحلیلی تهیه شده است، وضعیت عوامل پنج گانۀ «کالبدی»، «اجتماعی»، «عملکردی»، «اقتصادی» و «مدیریتی» با نظرسنجی از ساکنان محله و انجام آزمون T تک نمونه ای ارزیابی و سپس با استفاده از آزمون تحلیل عاملی اولویت بندی شده است. جامعۀ آماری پژوهش را، ساکنان محلۀ بیسیم زنجان و نمونۀ آماری را ساکنان 20 سال به بالای این محله تشکیل می دهد. نتایج بررسی ها حکایت از سطح پایین کیفیت محیطی و نارضایتی ساکنان از وضعیت نامناسب محلۀ بیسیم دارد که بهبود این وضعیت مستلزم توجه به ترجیحات ساکنان و تصورات ذهنی آنهاست. ارزیابی ها نیز نشان دهندۀ آن است که عامل «اقتصادی» با وزن 621/0 در رتبۀ نخست اولویت، عوامل «عملکردی» و «کالبدی» با وزن 592/0 در رتبۀ دوم و عوامل «مدیریتی» و «اجتماعی» نیز با وزن 583/0 و 507/0 به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارد. درخصوص متغیرها نیز «قیمت مسکن»، «حضورپذیری فضاها»، «تعمیر و نگهداری ساختمان ها»، «سازمان فضایی و نفوذپذیری» و «دسترسی و ارتباطات فضایی» به ترتیب بیشترین تأثیر را در ارتقای کیفیت محیطی این محله دارد.

ژئوتوریسم یکی از ارکان گردشگری است که نقش مهمی در توسعة اقتصادی و اجتماعی مناطق دارد. یکی از مناطق دارای ظرفیت زیاد برای اهداف توسعة ژئوتوریسم، مناطق کارستیک است. شهرستان کامیاران به دلیل قرار گرفتن در منطقة کارستیک، ظرفیت ژئوتوریسمی زیادی دارد. به همین دلیل در این پژوهش، وضعیت ژئوتوریسمی شهرستان کامیاران بررسی و همچنین الگوهای بهینة ژئوتوریسمی در این شهرستان ارائه شده است. در این پژوهش، به منظور دستیابی به اهداف مدنظر از اطلاعات کتابخانه ای، مصاحبه، بازدیدهای میدانی، مدل رقومی ارتفاعی 30 متر، نقشه های زمین شناسی 1:100000 و نقشه های توپوگرافی 1:50000 به مثابة داده های پژوهش استفاده شده است. نرم افزارهای ArcGIS و SPSS ابزارهای پژوهش محسوب می شوند. این پژوهش در سه مرحله انجام شده است. در مرحلة اول، ژئوسایت ها شناسایی و با استفاده از مدل کوبالیکوا ارزیابی شدند. در مرحلة دوم، با استفاده از مدل های منطق فازی و ANP، مناطق مستعد توسعة ژئوتوریسم شناسایی شدند. در مرحلة سوم، برمبنای نتایج به دست آمده از مراحل پیشین و همچنین موقعیت ژئوسایت ها، مسیرهای بهینة بازدید از ژئوسایت ها تعریف شدند. نتایج پژوهش حاکی است که ازنظر روش کوبالیکوا، ژئوسایت های مناطق غربی شهرستان کامیاران، ازجمله درة پالنگان با 25/10 امتیاز، بیشترین امتیاز را دارند و همچنین بخش زیادی از این مناطق در پهنه های بسیار مناسب برای اهداف توسعة ژئوتوریسم واقع شده است. علاوه بر این، از بین الگوهای ارائه شده برای بازدید ژئوسایت ها، الگوی ششم که از کامیاران شروع و به درة پالنگان ختم می شود، به دلیل اینکه بخش زیادی از ژئوسایت های مستعد منطقه را دربرمی گیرد، بیشترین ارزش را دارد.

امروزه مسائل زیست محیطی، یکی از مشکلات جدی جوامع است و انسان ها با آگاهی، در حفاظت از آن مؤثر هستند. تلویزیون به عنوان رسانه ای جذاب، در افزایش آگاهی اثربخش است. در پژوهش حاضر، رابطۀ تماشای تلویزیون و افزایش سواد زیست محیطی براساس سه بعد دانش، نگرش و رفتار بررسی می شود. این پژوهش، ازلحاظ ماهیت، کاربردی و ازلحاظ روش، پیمایش است؛ همچنین جامعۀ آماری آن، شهروندان تهرانی بوده است. حجم نمونه با فرمول کوکران 384 نفر است که به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انجام شد. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامۀ محقق ساخته به کار گرفته و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار 22SPSS استفاده شد. اعتبار پرسشنامه، به شیوۀ صوری و پایایی پرسشنامه با استفاده از «ضریب آلفای کرونباخ» بررسی و در سطوح دانش، نگرش و رفتار به ترتیب برابر با 91/0، 84/0 و 78/0 تعیین شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که 62 درصد پاسخگویان، آگاهی خود را از تلویزیون کسب می کنند. مقدار ضریب همبستگی در بعد دانش 648/0، نگرش 679/0، رفتار 599/0 و سواد زیست محیطی 694/0 بود که وجود رابطۀ معناداری تأیید شد. این بدان معناست که تماشای تلویزیون با کسب دانش، نگرش و رفتار، رابطۀ معناداری دارد. درمجموع تماشای تلویزیون، تقویت سواد زیست محیطی را تبیین می کند. برای حصول نتیجۀ بهتر، پیش بینی می شود که در رسانۀ ملی برای تقویت دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی سیاست گذاری های لازم صورت گیرد.

همواره ادراک مخاطرات و آگاهی از اثرهای آنها براساس ماهیت عقلایی زیستی بشر و تمایل وی برای بقا، موجب تلاش برای کاهش احتمال وقوع مخاطرات و ارتــقــای آمــادگــی در برابر اثرهای احتمالی می شود. در این راستا، در پژوهش حاضر، تأثیر ادراک از خطر سیلاب بر میزان تاب آوری جوامع محلی در خانواده های روستایی شهرستان بینالود بررسی و تحلیل می شود. این پژوهش ازنظر روش، توصیفی تحلیلی و از حیث هدف، کاربردی است. واحد تحلیل در این پژوهش، 190 خانوارهای روستایی منطقه با استفاده از فرمول کوکران و با خطای 07/0 تعیین شده است. نتایج تحلیل آزمون های آماری نشان دهندۀ این است که شاخص های بعد ادراک احساسی و شناختی به ترتیب با میانگین 5/3 و 1/3 بیشترین تأثیر و سپس عملکردی با میانگین 5/2 کمترین مقدار را در سطح نمونه ها دارد؛ همچنین نتایج ارزیابی میزان اثرگذاری ابعاد ادراک خطر بر میزان تاب آوری با استفاده از آزمون رگرسیون نشان دهندۀ این است که از بین ابعاد ادراک خطر، بعد شناختی بیشترین اثر را در تاب آوری روستاهای مطالعه شده داشته است. از سویی، براساس نتایج به دست آمده از آزمون تحلیل واریانس، اختلاف معناداری بین تاب آوری گروه های با سطح ادراک خطر متفاوت در جوامع محلی وجود دارد و گروه های با سطح ادراک متوسط بیشترین میزان تاب آوری را بین سایر گروه ها دارد؛ همچنین زنان روستایی درک بیشتری از سیلاب و احتمال وقوع آن داشته و درنتیجه تاب آوری آنها بیشتر است. از طرفی، مقایسۀ ادراک و تاب آوری بین افراد بیمه شده و نشده نشان دهندۀ آن بود که افراد بیمه شده ادراک و تاب آوری بیشتری نسبت به افراد بیمه نشده دارند.