مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1384 | دوره:7 | شماره:(ضمیمه 4) |تعداد مقالات:14

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی ارتباط فعالیت پروتئین انتقال دهنده کلسترول استریفیه با پلی مورفیسم های TaqI و -629A/C و اثر آن بر میزان HDL-C انجام شده است. مواد و روش ها: از میان جمعیت مورد بررسی در مطالعه قند و لیپید تهران 335 نفر در سه گروه با HDL کم، متوسط و بالا انتخاب شدند. DNA ژنومی در این سه گروه استخراج و قطعه ای از پروموتر ژن CETP و قطعه ای از اینترون 1 این ژن با روش PCR تکثیر شدند و سپس با روش RFLP اثر آنزیم Van19 I و TaqI بر این قطعات بررسی گردید. 103 نفر از افراد هموزیگوت برای هر دو الل انتخاب شد و فعالیت CETP بر روی سرم این افراد اندازه گیری گردید. یافته ها: فعالیت پروتئین انتقال دهنده کلسترول استریفیه در حضور الل B2 در پلی مورفیسم TaqI و همچنین در حضور الل A در پلی مورفیسم -629A/C کاهش معنی داری یافته بود (62.8pmol/L:B2 در مقابل 67.8 pmo/L، p:0.010) و (62.7pmol/L:A در مقابل 68.6pmo/L، p:0.002) که این کاهش فعالیت باعث افزایش میزان HDL-C شده بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که حضور الل B2 باعث کاهش فعالیت CETP و در نتیجه افزایش میزان HDL-C در جمعیت مورد بررسی گردید و نتایج مشابهی در صورت حضور الل A در پلی مورفیسم -629A/C مشاهده می شود.

مقدمه: ژن b3-Adrenoceptor (ADRB3) یکی از ژن های دخیل در متابولیسم لیپید است که به ویژه در چاقی نقش دارد. از آنجا که پلی مورفیسم Trp64Arg ژن ADRB3 و چاقی ارتباطی نشان داده است، این مطالعه برای بررسی این پلی مورفیسم در تهران انجام شد. مواد و روش ها: افراد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران در چهار گروه بر اساس نمایه توده بدنی قرار گرفتند:BMI<20, 20£BMI<25, 25£BMI<30, BMI³30  و از میان آنها در مجموع 431 نفر (211 مرد، 220 زن) به طور تصادفی در چهار گروه انتخاب شدند. میزان قند خون ناشتا، HDL-C، تری گلیسرید و کلسترول اندازه گیری شد و سایر عوامل موثر در چاقی نیز مانند مصرف سیگار، نمایه توده بدنی، وزن ایده ال بدن و فشارخون مشخص گردیدند. یک قطعه از ژن مورد نظر با استفاده از تکنیک PCR تکثیر و سپس پلی مورفیسم مورد نظر با استفاده از تکنیک RFLP مشخص شد (BSTN1). یافته ها: فراوانی الل A در افراد مورد مطالعه 0.08 بود و حضور آن با افزایش نمایه توده بدنی (25.4±5.5kg/m2:TT در مقابل 27±5.6kg/m2 :TA/A، p:0.041) و سایر عوامل مرتبط از قبیل قندخون ناشتا، تری گلیسرید، میزان کلسترول و کاهش وزن ایده آل بدن، ارتباط معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: این یافته ها ارتباط پلی مورفیسم Trp64Arg ژن b3-Adenoceptor را با افزایش نمایه توده بدنی و کاهش وزن ایده ال بدن در افراد مورد مطالعه نشان می دهند.

مقدمه: در این مطالعه، تعادل هاردی واینبرگ برای الل های بررسی شده در پلی مورفیسم های TaqI و -629A/C در ژن CETP و میزان پیوستگی غیر تعادلی بین الل های B2 و A محاسبه شده است.مواد و روش ها: از میان جمعیت مورد بررسی در مطالعه قند و لیپید تهران 335 نفر در سه گروه با HDL کم، متوسط و بالا انتخاب شدند. DNA ژنومی در این سه گروه استخراج و قطعه ای از پروموتر ژن CETP و قطعه ای از اینترون 1 این ژن با روش PCR تکثیر شدند و سپس با روش RFLP اثر آنزیم Van 19 I و TaqI بر این قطعات بررسی شد.یافته ها: فراوانی الل B2 در پلی مورفیسم TaqI برابر با 0.382 و فراوانی الل A در پلی مورفیسم -629A/C برابر با 0.462 به دست آمد و در بررسی، پیوستگی غیر تعادلی مقادیر D=0.0965 و D’=0.4695 است.نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که الل های B1 و B2 در اینترون 1 و الل های A و C در پروموتر این ژن در جامعه مورد بررسی متعادل است و بین دو الل B2 و A پیوستگی غیر تعادلی وجود دارد.

مقدمه: تعیین عوامل تاثیرگذار بر میزان قند دو ساعته در جریان آزمون تحمل گلوکز خوراکی و همچنین تعیین عوامل پیش گویی کننده هیپرگلیسمی ایزوله پس از آزمون تحمل گلوکز  IPH(قند ناشتای کمتر از 126 میلی گرم در دسی لیتر و قند دوساعته مساوی یا بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر) در یک مطالعه جمعیتی هدف این مطالعه بوده است. مواد و روش ها: از 15005 فرد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران نتایج تست تحمل گلوکز خوراکی در 5386 نفر (2909 زن و 2437مرد) از افراد بالای بیست سال عاری از دیابت شناخته شده سایر عوامل تاثیرگذار بر متابولیسم گلوکز مورد بررسی قرار گرفت. مدل رگسیون خطی چندمتغیره و مدل رگرسیون لجستیک به ترتیب جهت بررسی عوامل تاثیرگذار بر قند دوساعته و میزان بروز IPH طراحی شد. یافته ها: در مدل رگرسیون خطی شش متغیر قند ناشتا، سن، جنس، تری گلیسرید، فشارخون سیستولیک و دور کمر مستقلا رابطه مثبتی با قند دوساعته نشان دادند. مدل قادر به پیش گویی %47.7 از کل تغییرات قند خون دوساعته بوده و قدرت پیش گویی کننده هر یک از متغیرهای فوق به ترتیب معادل %41.7، %2.2، %1.7، 1.2، %0.7 و %0.2 است. شیوع افراد غیردیابتی،IPH  و دیابت نوع 2 تشخیص داده نشده (قند مساوی یا بالای 126 میلی گرم در دسی لیتر) به ترتیب معادل %94.5 (5088 نفر)، %2.5 (133 نفر) و %3.1 (165 نفر) بوده است. نسبت شانس (OR) ابتلا به IPH معادل (%95 CI: 1.8-2.1) 1.95 برای هر 5 میلی گرم در دسی لیتر افزایش قند ناشتا، (%95 CI:1.3-3.2) 2.0 برای سن مساوی و بالای 40 سال، (%95 CI:1.4-3.1) 2.1 برای دورکمر غیرطبیعی و (%95 CI: 1.3-3.1) 2.0 برای تری گلیسرید افزایش یافته بود. نتیجه گیری: پس از قند ناشتا متغیرهای سن، جنس، تری گلیسرید، فشارخون سیستولیک و دورکمر مهمترین عوامل تاثیرگذار بر میزان قند خون دوساعته می باشند. با توجه به آنالیز لجستیک در افرادی با قند خون زیر 126 میلی گرم در دسی لیتر در حضور دورکمر و تری گلیسرید غیرطبیعی و سن مساوی یا بالای 40 به ویژه با نزدیکتر شدن قند خون ناشتا به مرز 126 میلی گرم در دسی لیتر، تست تحمل خوراکی گلوکز می تواند توصیه شود.

مقدمه: اهمیت نسبی شاخص های چاقی شکمی در پیش بینی بروز دیابت در جمعیت های مختلف هنوز در مقالات متعدد موضوع مورد بحث است. هدف این بررسی مقایسه قدرت پیش بینی شاخص های چاقی شکمی یعنی WC، WHR و WHtR در بروز دیابت نوع 2 در مقابل BMI می باشد. مواد و روش ها: مطالعه آینده نگر حاضر بر روی 1852 نفر مرد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران با سن بیشتر یا برابر 20 سال صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شده و شاخص های تن سنجی طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری شدند. فراسنج های بیوشیمیایی در نمونه خون ناشتا اندازه گیری شدند. دیابت به صورت قند خون ناشتا 126mg/dL£ یا قند خون 2 ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز خوراکی 200mg/dL£ بر اساس ADA تعریف شد. رگرسیون لجستیک با روش مرحله ای برای تخمین خطر نسبی بروز دیابت در ارتباط با هریک از شاخص های تن سنجی قبل و بعد از تعدیل برای عامل اختلال تحمل گلوکز انجام گرفت. جهت تعیین قدرت پیش بینی بروز دیابت در هریک از شاخص های تن سنجی از منحنی راک استفاده شد و مقایسه سطوح زیر منحنی هر یک از شاخص ها با یکدیگر توسط روش Delong انجام گرفت. یافته ها: میزان خطر تعدیل شده و 95% فاصله اطمینان آن در پیش بینی بروز دیابت بعد از تعدیل اختلال تحمل گلوکز برای WHtR، WC،WHR  و BMI به ترتیب 4.6، 3.0، 2.5 و 1.7 بود. قدرت آماری هریک از شاخص های فوق در پیش بینی بروز دیابت بعد از تعدیل اختلال تحمل گلوکز نسبت به قبل از آن کاهش داشت. در بین شاخص های چاقی شکمی، سطح زیر منحنی راک برای WHtR به میزان معنی داری بالاتر از BMI بود (0.716 در مقابل 0.693، P<0.05). همچنین WHtR در شرکت کنندگانی که دارای 27>BMI kg/m2 بودند نیز بهترین شاخص چاقی شکمی در مقایسه با BMI بود، در حالی که در افراد با 27>BMI kg/m2 هیچ کدام از شاخص های چاقی شکمی برتری معنی داری نسبت به BMI برای پیش بینی بروز دیابت نداشتند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که WHtR تنها شاخص چاقی شکمی در بین مردان است که در پیش بینی بروز دیابت به BMI برتری دارد. هم چنین این مطالعه بر تداوم اندازه گیری قد در بررسی های اپیدمیولوژیک تاکید دارد.

مقدمه: کنترل کامل و دقیق قند خون در بیماران دیابتی معمولا بر پایه تجربیات بالینی پزشکان طی فرآیند نسبتا طولانی آزمون و خطا و به سختی به دست می آید. هدف از این مطالعه، ارزیابی کارایی رویکرد شبکه عصبی مصنوعی در پیش بینی دوزاژ روزانه کنترل کننده انسولین در آن دسته از بیماران دیابتی است که جهت کنترل قند خون بستری شده اند. در صورت کارایی این رویکرد، پزشک می تواند با در نظر داشتن دوزاژ پیش بینی شده به عنوان هدف درمانی، روند درمان را به نحو معقول تری طراحی کرده زمان بستری بیمار را کوتاه تر نماید. مواد و روش: در این مطالعه، پس از فهرست کردن متغیرهای احتمالی دخیل در تعیین دوزاژ کنترل کننده انسولین (از جمله سن، وزن، قد، نوع دیابت، رژیم درمانی پیش از بستری، مدت تشخیص دیابت، آخرین سطح گلوکز خون پیش از آغاز رژیم درمانی در بیمارستان، اولین دوز انسولین رگولر و NPH تزریق شده در بیمارستان و سطح گلوکز خون در پاسخ به آنها)، پرونده 200 بیمار دیابتی که منحصرا جهت کنترل قند خون در بیمارستان آیت اله طالقانی تهران بستری شده بودند، از بایگانی بیمارستان تحویل گرفته شد و اطلاعات مورد نیاز استخراج شد. با استفاده از نرم افزار MatLab 6.0، یک شبکه عصبی پیش خوراند سه لایه طراحی و با استفاده از اطلاعات 150 بیمار به عنوان گروه آموزش و کاربرد الگوریتم یادگیری Error-back propagation، آموزش داده شد. پس از دستیابی به هم گرایی شبکه که نشانه آموزش موفق شبکه بود، دقت پیش بینی شبکه با استفاده از اطلاعات 50 بیمار دیگر به عنوان گروه آزمون ارزیابی شد. یافته ها: شبکه آموزش دیده توانست در %74 موارد، دوز کنترل کننده انسولین را در محدوده ±%5 پیش بینی نماید. نتیجه گیری: این امر نشان دهنده کارایی نسبی اگرچه کاملا محدود رویکرد شبکه عصبی در پیش بینی دوز کنترل کننده انسولین است.

مقدمه: بررسی اندکی درباره عاقبت فعالیت تیروئید در مبتلایان به تیروئیدیت پس از زایمان وجود دارد. در این مطالعه تعداد زیادی از این بیماران برای بررسی بروز کم کاری تیروئید پیگیری شدند. مواد و روش ها: از 213 بیمار مبتلا به تیروئیدیت پس از زایمان، 172 (81 درصد) برای پیگیری مراجعه کردند. 27 مورد (16 درصد) کم کاری زیربالینی (گروه 1) و 145 مورد (84 درصد) کم کاری آشکار (گروه 2) داشتند. همه بیماران با لووتیروکسین به مدت 23±16 ماه درمان شده پس از قطع دارو از نظر فعالیت تیروئید پیگیری شدند. یافته ها: در گروه 1، زمان بروز تیروئیدیت پس از زایمان دیرتر، غلظت سرمی T4 بالاتر و غلظت TSH کمتر از گروه 2 بود. بعد از قطع درمان با T4، 59 و 64 درصد از بیماران گروه 1 و 2 مبتلا به کم کاری دایمی تیروئید شدند؛ با وجود این، غلظت TSH در گروه 2 به مقدار بالاتری رسید (29.7±28.4 در مقابل16.4±15.4mU/L ، P<0.002). طول مدت درستکاری تیروئید، اندکس های T4 و T3 آزاد سرم و آنتی بادی ضد TPO در دو گروه تفاوتی را نشان نداد. نتیجه گیری: درصد بالایی از بیماران مبتلا به تیروئید پس از زایمان کم کاری تیروئید دارند (هم زیربالینی و هم آشکار) که به کم کاری دایمی تیروئید می انجامد. تشخیص به هنگام موارد خفیف تا شدید این بیماری و مراقبت صحیح سبب بهبود زندگی مادر و کودک می شود.

مقدمه: علاقه فزاینده به بررسی اثرات نیتریک اکساید بیانگر اهمیت نیاز به یک روش ساده برای اندازه گیری غلظت این ماده است. به دلیل کوتاه بودن نیمه عمر، اندازه گیری مستقیم نیتریک اکساید نسبتا مشکل است، لذا با استفاده از متابولیت های پایدار آن یعنی نیتریت و نیترات اندازه گیری آن انجام پذیر است و این سنجش یک تخمین قابل اطمینان از برون ده نیتریک اکساید در محیطin vivo  فراهم می آورد. اگرچه اندازه گیری این آنیون ها به روش گریس از مدت ها قبل انجام می شود، با توجه به نیاز به حجم بالای اندازه گیری نیتریک اکساید در طرح های پژوهشی مختلف، هدف از این مطالعه راه اندازی، بهینه سازی و بررسی اعتبار اندازه گیری میزان نیتریت + نیترات(NOx)  سرم طبق واکنش گریس در میکروپلیت با روشی ساده و ارزان است. مواد و روش ها: برای انجام این کار نیترات موجود در نمونه ها با استفاده از کلرید وانادیوم به نیتریت تبدیل شد. سپس از دی آزوتاسیون سولفونامید به کمک نیتریت در محیط اسیدی و کنژوگاسیون آن با یک آمین دو حلقه ای ماده رنگی تشکیل و جذب نوری آن در 540 نانومتر خوانده شد و با استفاده از منحنی استاندارد غلظت نمونه های مجهول محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که منحنی استاندارد رسم شده تا غلظت 150 میکرومولار خطی و حساسیت روش 2 میکرومولار بود. ضریب تغییرات درون و برون آزمون کمتر از 6 درصد و بازیافت 93-91 درصد نشان دهنده دقت و صحت قابل قبول روش است. نتیجه گیری: استفاده از روش ارایه شده برای اندازه گیری متابولیت های نیتریک اکساید با استفاده از واکنش گریس در میکروپلیت از دقت و صحت قابل قبولی برخوردار است.

مقدمه: از آنجایی که اطلاعات کنونی درباره شیوع بیماری عروق کرونر (Coronary Heart Disease) در جمعیت شهری ایران اندک است، مطالعه کنونی قصد دارد تا به تخمین شیوع CHD بر اساس 3 معیار آنژین صدری، سابقه قبلی CHD و ECG مثبت بپردازد و عوامل خطرساز همراه آن را مشخص کند. مواد و روش ها: در این مطالعه از داده های فاز اول مطالعه قند و لیپید تهران (Tehran Lipid & Glucose Study) بین سال های 80-1378 اسفاده شده است. افراد مورد بررسی پرسشنامه استانداردی را در زمینه سابقه قبلی CHD و آنژین صدری بر اساس پرسشنامه Rose، تکمیل کردند. ECG استاندارد در حالت خوابیده در 5984 مرد و زن بالای 30 سال گرفته و بر اساس معیارهای مینه سوتا کدگذاری شد. تمامی عوامل خطرساز عمده بیماری های غیر واگیر شامل شاخص های تن سنجی، قند خون ناشتا و 2 ساعته (OGGT) و لیپیدهای سرم در حالت ناشتا نیز اندازه گیری شدند. از آزمون رگرسیون لجستیک به منظور تعیین عوامل خطرساز همراه CHD استفاده شد. نتایج: شیوع تعدیل شده برای سن آنژین صدری، سابقه قبلی CHD و ECG مثبت به ترتیب 10.7، 6.0 و %11.8 بود. در افراد بالای 65 سال شیوع آنژین %62 و شیوع سابقه قبلی CHD بیش از 4 برابر و شیوع ECG مثبت 2.7 برابر بیشتر نسبت به افراد 64-30 سال بود (تمام مقادیرp  کمتر از 0.001). شیوع آنژین صدری در زنان و شیوع سابقه قبلی IHD در مردان به میزان معنی داری از جنس مخالف بالاتر بود ( Pبه ترتیب P<0.001 و P<0.01) شیوع تعدیل شده CHD بر اساس وجود حداقل یکی از معیارهای ذکر شده %21.8 (22.3 و %18.8 به ترتیب در زنان و مردان، P=0.05) بود. جنس مونث، سن، فشار خون سیستولیک، نمایه توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به دور باسن، قند 2 ساعته و نیز نسبت LDL/HDL عوامل خطرساز مستقل همراه با CHD بودند. نیتجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که CHD یکی از مشکلات عمده سلامتی در جمعیت شهری ایران به ویژه در زنان است. برنامه ریزی ملی به منظور کاهش عوامل خطرساز CHD از طریق تغییر عادات غذایی و افزایش فعالیت بدنی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: بیماری مزمن کلیوی (CKD) و دیابت از عوامل خطرساز بیماری کرونری قلب (CHD) می باشند. هدف از بررسی کنونی پاسخ به این سوال است که در صورت کنترل فشارخون، آیا میزان شیوع یافته های غیرطبیعی نوار قلبی در بیماری مزمن کلیوی و دیابت قندی مشابه است یا خیر؟ مواد و روش ها: داده های جمع آوری شده از 5942 مرد و زن، در سنین 30 تا 69 سال در مرحله اول مطالعه قند و لیپید تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. این مرحله بخش مقطعی مطالعه قند و لیپید تهران است که در سال 1377 آغاز و در سال 1380 تمام شد. یافته های نوار قلبی به دست آمده از تمامی نمونه ها، بر اساس معیارهای کدگذاری مینه سوتا و یافته های غیرطبیعی نوار قلبی موید ایسکمی بر اساس معیارهای وایت هال طبقه بندی شدند. میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) با استفاده از معادله کوکرافت ـ گات تخمین زده شد و دیابت بر اساس معیارهای انجمن دیابت آمریکا تعریف شد. نمونه های غیردیابتی مبتلا به CKD با شدت متوسط با بیماران دیابتی بدون CKD مقایسه شدند. در حالی که میزان شیوع پرفشاری خون در گروه ها مشابه بود، آنالیز آماری برای تمام یافته های غیرطبیعی ایسکمیک در نوار قلبی به صورت ترکیبی و برای موج Q پاتولوژیک به صورت مجزا انجام شد. نتایج: شیوع یافته های غیرطبیعی نوار قلبی موید ایسکمی در بیماران مبتلا به CKD با شدت متوسط نسبت به بیماران دیابتی بالاتر بود، در حالی که شیوع مصرف سیگار در تمام گروه ها مشابه و شیوع دیس لیپیدمی و پرفشاری خون در بیماران مبتلا به CKD با شدت متوسط پایین تر بود. %19.7 بیماران مبتلا به CKD، یافته های غیرطبیعی در نوار قلبی داشتند در حالی که در بیماران دیابتی این آمار %14.7 بود (P<0.05). همچنین میزان شیوع موج Q پاتولوژیک در بیماران مبتلا به %11.5CKD و در بیماران دیابتی %10.8 بود. پس از تعدیل برای سن، شیوع یافته های غیرطبیعی نوار قلبی در زیر گروه بیماران دیابتی بدون CKD تفاوت معنی داری با و در بیماران غیردیابتی مبتلا به CKD نداشت. شیوع موج  Q پاتولوژیک در هر دو گروه مشابه و 11.5 درصد بود. نتیجه گیری: شیوع یافته های غیرطبیعی نوار قلبی موید ایسکمی در بیماری مزمن کلیوی با شدت متوسط مشابه با یا حتی بیشتر از بیماری دیابت است. به این ترتیب، بیماری مزمن کلیوی نیز می تواند مانند دیابت به عنوان یک عامل خطر برای بیماری های کرونری قلب به شمار آید.

مقدمه: در بین عوامل اثرگذار بر حجم تیروئید و ید ادراری، تعداد زایمان به عنوان عامل محیطی تاثیرگذار مطرح شده است. منظور از این مطالعه بررسی رابطه بین حجم تیروئید و ید ادرار با تعداد زایمان در زنان باردار بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه از تمامی زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان مهدیه، 144 زن باردار که دارای معیار ورود به مطالعه بودند به طور تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. مادرانی که در طول مطالعه زایمان داشتند نوزادشان نیز 10 روز پس از زایمان بررسی شدند. پرسشنامه طرح شامل اطلاعات مامایی برای این زنان تکمیل و حجم تیروئید مادران و نوزادان شان به وسیله سونوگرافی محاسبه و ید ادرار آنها اندازه گیری شد. تعداد زایمان بر اساس سابقه اولین بارداری، یک زایمان، دو و بیشتر از دو زایمان تعریف شد.سپس یافته ها در این سه گروه از مادران و نوزادان شان بر اساس میزان ید ادرار و حجم تیروئید مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در نمونه های مورد بررسی 94 خانم باردار در گروه یک (ید ادرار مساوی یا بیشتر از 150 میکروگرم در لیتر) و 50 خانم باردار در گروه دو (ید ادرار کمتر از 150 میکروگرم در لیتر) داشتند. میانگین سنی در گروه یک و دو به ترتیب 25.5±5.0 و 25.0±5.0 بود. اثر سن در گروه های مختلف بارداری تعدیل شد. پس از تعدیل سنی ارتباط بین تعداد بارداری و ید ادرار در زنان گروه دو نشان داد که میانگین میزان ید ادرار در زنان با اولین بارداری و در زنان دو یا بیشتر از دو زایمان به ترتیب 133±39 و 97±27 میکروگرم بر لیتر بود که با P<0.01 تفاوت میانگین ها معنی دار بود. در حالی که ید ادرار در گروه یک در تعداد زایمان های متفاوت، تفاوت معنی داری نداشت. حجم تیروئید در دو گروه نیز تفاوت معنی داری نداشت. ضریب همبستگی بین ید ادرار وحجم تیروئید در زنان نخست زا در کل جمعیت معنی دار بود (r=0.29 و P<0.05). در نوزادان مادران گروه دو میزان ید ادرار و حجم تیروئید در زنان نخست زا و در زنان چندزا تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: در مواردی که دریافت ید ناکافی است میزان ید ادرار در میان زنان چندزا در مقایسه با زنان نخست زا به میزان معنی داری پایین تر است.