هدف: اسکولیوز ایدوپاتیک نوجوانی یک ناهنجاری ستون فقرات می باشد که در آن انحنای جانبی ستون مهره ها با چرخش مهره ها همراه است. بریس بر کاهش و کنترل پیشرفت انحنا اثر دارد با این وجود چگونگی تغییر طول تارهای عضلانی مشخص نیست. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استفاده از بریس بر طول تار عضلات تنه و کمر بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک حین راه رفتن بود.روش بررسی: تعداد 5 دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک با انحنای C شکل (راس انحنای سه نفر به چپ و دو نفر به راست) با میانگین سن، قد و وزن به ترتیب 1.16±12.68 سال، 0.08±1.53 متر و 6.1±35.6 کیلوگرم به صورت نمونه در دسترس و 5 دختر سالم با دامنه قد و وزن و جنس مشابه در این مطالعه شرکت کردند. سیستم تحلیل حرکتی و یک صفحه نیروی جهت ثبت متغیرهای کینماتیکی (دامنه حرکتی مفاصل) و کینتیکی(قله گشتاور عضلانی، نیروهای تماس مفصلی و طول تار عضلانی) استفاده شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری (a=0.05) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تغییرات طول عضله اکسترنال ابلیک بیماران اسکولیوز 4 میلیمتر در سمت راست (a=0.02) و 18 میلیمتر در سمت چپ (a=0.01) کمتر از گروه سالم بود. دامنه حرکت مفصل ران بیماران اسکولیوز در صفحه عرضی به مقدار 6.5 درجه از گروه سالم کمتر بود (a=0.01) چرخش لگن در بیماران اسکولیوز به مقدار 9.8 درجه درصفحه افقی از گروه سالم کمتر بود (a=0.04).نتیجه گیری: اکثر متغیرهای کینتیکی، کینماتیکی و نیروی تماس مفصلی بین افراداسکولیوزی و سالم و همچنین در سمت تحدب و تقعر تفاوت معنی دار نداشت که می تواند نشانگر آن باشد که بریس در کاهش دامنه حرکتی لگن و تنه بیماران اسکولیوز مفید است. بنابراین بریس در جلوگیری از پیشرفت بیماری، نامتقارن ساختن نیروی تماس مفصلی و طول تارهای عضلانی می تواند موثر باشد. با این حال توان بخشی در جهت افزایش طول تارهای عضله اکسترنال ابلیک سمت تحدب و تقعر بیمارانی که از بریس استفاده می کنند باید مد نظر متخصصین توانبخشی قرار گیرد.