جهانی شدن پدیده پیچیده ای است که شکل جدیدی از روابط اجتماعی را موجب گردیده است و این در حالی است که محدودیت های خاص خود را نیز به دنبال دارد. با وجود این که غرب بیش ترین بهره را از فن آوری اطلاعات در عرصه جهانی شدن می برد اما به نظر می رسد که بخش های عظیمی از مردم جهان به ویژه در منطقه خلیج فارس، با وجود برنامه های توسعه ای ملل متحد و ابزارهای حقوق بشر بین المللی و توجهات فزاینده نظام بین الملل به گسترش عدالت در سطوح ملی و بین ملتها، از این مزایا بی بهره مانده اند.این محدودیت اساسا نتیجه توزیع نابرابر فن آوری اطلاعات از یک سو و نامساعد بودن روابط بین دولتهای منطقه خلیج فارس و دولت- ملت ها از سوی دیگر است. با توجه به جنبه های جدید جهانی شدن و با توجه به این که پتانسیل فن آوری، ظرفیت گفتگو را افزایش داده است، این مقاله می کوشد تا ضمن بررسی تاثیر فن آوری اطلاعات بر گفتگوی فرهنگ ها در بستر جهانی شدن به این پرسش پاسخ دهد که فناوری اطلاعات چه تاثیری بر برقراری یک گفتگوی عادلانه بر پایه درک متقابل در منطقه خلیج فارس در عرصه جهانی شدن گذاشته است؟ فرضیه این تحقیق بر ناکارآمدی فن آوری اطلاعات در این منطقه تاکید دارد مبنی بر این که فن آوری اطلاعاتی فضای مناسبی را برای گفتگو در میان دولتها و دولت- ملت های منطقه خلیج فارس فراهم نیاورده است که علل این ناکاآمدی به تفضیل در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.