پژوهش های گیاهی
سال:1393 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

کادمیوم به عنوان یک عنصر فلزی سنگین، نقش مهمی در آلودگی محیط و ایجاد سمیت و تنش در موجودات زنده ایفا می کند. به منظور بررسی اثر کادمیوم بر رشد و نمو گندم، پنج رقم گندم نان و دوروم به روش هیدروپونیک در مقادیر مختلف کادمیوم مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کادمیوم در کلیه صفات بجز شاخص تحمل وزن خشک ریشه و طول ریشه معنی دار بود. میزان تجمع کادمیوم در اندام هوایی و ریشه ارقام گندم با قرار گرفتن در معرض کادمیوم افزایش یافت. ارقام دوروم تجمع بیشتری نسبت به ارقام گندم نان نشان دادند. کادمیوم سبب کاهش بیومس (وزن خشک کل)، وزن خشک اندام هوایی و ریشه گیاهچه های گندم گردید. در این بین میزان تولید ماده خشک کل و اندام هوایی در مقایسه با ریشه حساسیت بیشتری به کادمیوم نشان داد. ویژگی های فیزیولوژیک شامل هدایت روزنه ای، میزان کلروفیل و Fv/Fm نیز با افزایش کادمیوم دارای روند کاهشی بود. در مجموع، نتایج مطالعه حاضر حکایت از تاثیر کادمیوم بر کلیه فرایندهای رشدی گندم و نیز تفاوت قابل ملاحظه ژنوتیپ های گندم در سطح بین و درون گونه داشت.

این پژوهش در قطعه زاگرس باغ گیاه شناسی ملی ایران با مساحت 3.2 هکتار و با هدف تعیین معادلات آلومتریک برای برآورد زی توده و اندوخته کربن برگ سه گونه برودار (Quercus brantii)، مازودار (Q. infectoria) و وی ول (Q.libani) انجام شد. همچنین میزان کربن ترسیب شده در برگ سه گونه فوق محاسبه شد. ابتدا با استفاده از روش نمونه برداری طبقه ای تصادفی از هر گونه 15 درخت انتخاب، شماره گذاری و فاکتورهای کمی آنها اندازه گیری شد. سپس برگ های یک قطاع 45 درجه تاج جمع آوری، توزین (وزن تر) و پس از خشک کردن در داخل آون مجددا وزن (وزن خشک) شدند. پس از سوزاندن مقدار کافی از برگ های خشک شده در کوره الکتریکی و توزین خاکستر، وزن مواد آلی برگ و مقدار کربن برگ ها بدست آمد. همچنین میزان دی اکسید کربن جذب شده از جو توسط برگ ها تعیین و با استفاده از مدل رگرسیونی توانی روابط آلومتریک محاسبه شد. براساس نتایج، متوسط زی توده برگ برودار، مازودار و وی ول به ترتیب 282.1، 216.3 و 152.3 کیلوگرم در هکتار و متوسط اندوخته کربن برگ سه گونه فوق نیز به ترتیب 140.2، 107.3 و 75.6 کیلوگرم برآورد شد. همچنین در دو گونه برودار و مازودار مدل رگرسیونی بر مبنای متغیر مستقل قطر برابر سینه و در وی ول بر مبنای متغیر مستقل قطر متوسط تاج به عنوان بهترین مدل انتخاب شدند.

در این تحقیق به بررسی جذب کاتیونهای کادمیوم و سرب از محلول آبی توسط جلبک قهوه ای به نام سیستوسرا ایندیکا پرداخته شده است. توانایی جذب این جلبک به مقداری زیادی تحت تاثیر pH محلول قرار دارد، یعنی با افزایش میزان pH محلول، مقدار جذب هر دو فلز به وسیله جلبک افزایش یافته است. مناسب ترین pH برای جذب زیستی این فلزات بین 6 تا 7 بوده است. بیشترین جذب برای یون Cd(II) در مقادیر جذب 1 گرم و 2.5 گرم به ترتیب 79.1 درصد و 89.2 درصد و برای pb(II) 73.2 و 69 درصد مشاهده گردید. از دیگر عوامل محیطی موثر در جذب این جلبک مدت زمان تماس جاذب و درجه حرارت محیط بوده است. با افزایش زمان از 10 به 40 دقیقه میزان جذب افزایش یافته و حداکثر جذب برای هر دو فلز در درجه حرارت بین 40 تا 50 درجه سانتی گراد مشاهده گردید. در این تحقیق اثر میزان غلظت بیومس جلبک در میزان جذب بررسی شد، که تغییر معنی دار در میزان جذب مشاهده نگردید. بررسیهای کینتیکی نیز نشان داد که معادله سرعت شبه درجه دوم برای هر دو فلز در مقادیر 1 و 2.5 گرم بیومس جلبک به ترتیب با ثابت سرعت (کادمیوم، 12.1 x 10-3 g mg-1 min-1، 11.14 و سرب 8.96 x 10-3 g mg-1 min-1، 12.41) بوده است. کینتیک جذب دو کاتیون توسط سیستوسیرا ایندیکا از مدل جذب کینتیکی درجه دوم پیروی می کند. نتایج نشان داده مدل فروندلیچ برای تفیسر تعادل جذب در مقایسه با مدل لانگموئیر بهتر می باشد. آزمایشها نشان داد، جلبک سیستوسیرا ایندیکا جاذب مناسب و مقرون به صرفه جهت جذب فلز کادمیوم و نیکل از آب می باشد.

شوری خاک یک مساله محیطی جدی است که آثار منفی بر رشد و تولید گیاهان دارد. از سوی دیگر سالیسیلیک اسید یکی از گزینه های موثر برای بهبود اثرات تنش می باشد که اخیرا از آن به عنوان یک شبه هورمون گیاهی یاد شده است. این مطالعه جهت بررسی آثار تنش شوری (180 mM) و سالیسیلیک اسید (0.2 mM) بر پارامترهای رشد و اسمولیت های گیاه تربچه (Raphanus sativus L.) صورت گرفت. نتایج نشان دادند که سالیسیلیک اسید و تنش شوری هر دو بر رشد گیاه تاثیر منفی داشتند به طوری که اثر تنش شوری توام با سالیسیلیک اسید روی رشد گیاهان بسیار مشهود بود. تیمار شوری و تیمار شوری به همراه سالیسیلیک اسید موجب افزایش مقدار قندهای محلول در برگ ها و ریشه ها گردید. اگرچه شوری روی محتوای اسیدهای آمینه آزاد تاثیری نداشت ولی تیمار با سالیسیلیک اسید موجب افزایش آن در برگ ها و ریشه ها شد. محتوای پروتئین های محلول در شرایط شوری، کاهش و با تیمار سالیسیلیک اسید افزایش یافت. هر دو تیمار موجب منفی تر شدن پتانسیل اسمزی برگ ها شدند.

این تحقیق به بررسی تاثیر جاده جنگلی بر تغییرات پوشش علفی و ترکیب گونه های گیاهی از لبه جاده ها بسمت بخشهای داخلی آن در سه منطقه مختلف و در دو جاده آسفالته و خاکی می پردازد. بصورت انتخابی شرایط مشابه از نظر شرایط توپوگرافی، شیب و جهت مشخص گردید و در هر طرف جاده از میکروپلات های 2×2 متر برای اندازه گیری تنوع زیستی و ترکیب پوشش علفی استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که شاخصهای تنوع زیستی در بالا و پایین جاده، جاده آسفالته و خاکی و در سه منطقه مورد بررسی تفاوت معنی داری نداشتند و تنها عامل اثرگذار موقعیت است که با فاصله از جاده های آسفالته و خاکی تنوع زیستی کاهش می یابد. همچنین گونه های نورپسند همانند Alnus glutinosa (L) Gaertn، Sambucus ebulus L. و Rubus hyrcanus juz و در حاشیه جاده های جنگلی دارای حضور بیشتری بوده اند.

برای کنترل علف های هرز در مزارع صیفی جات از علف کش های مختلف و به ویژه متری بوزین استفاده می شود. این مواد می توانند اثرات نامطلوبی را روی خود محصول به جای بگذارند. به منظور ارزیابی تاثیرات همزیستی میکوریزی بر سمیت علف کش متری بوزین در گیاه کدوی خورشتی، آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با 4 سطح غلظت این علف کش (صفر، 0.002، 0.005 و 0.02 گرم بر لیتر) و با دو تیمار میکوریز آربوسکولار Glomus etunicatum و غیرمیکوریزی در 3 تکرار انجام شد. افزایش غلظت متری بوزین باعث کاهش وزن خشک، رنگیزه های فتوسنتزی (شامل کلروفیل a و b)، پروتئین کل و مقدار قندهای محلول در ریشه و اندام هوایی گیاهان میکوریزی و غیرمیکوریزی در غلظت های بالا شد که این کاهش در گیاهان میکوریزی کمتر از گیاهان شاهد بود. همچنین، با افزایش غلظت علف کش مقدار پرولین در گیاهان میکوریزی و شاهد نیز افزایش یافت؛ اما این افزایش در گیاهان میکوریزی بالاتر بود. نتایج به طور کلی نمایانگر بهبود شرایط فیزیولوژیک گیاهان کدو تحت سمیت متری بوزین در اثر همزیستی میکوریزی با قارچ فوق می باشد.

یکی از گیاهان معطر و دارویی خانواده لابیاته در ایران Ziziphora clinopodioides Lam (کاکوتی کوهی) است. اسانس این گونه حاوی پولگون است و از آن به عنوان آرام بخش، مقوی معده، درمان سرماخوردگی، افسردگی، اسهال، سرفه، میگرن، تب و به عنوان ضدعفونی کننده استفاده می شود. این تحقیق با هدف شناسایی رویشگاه های گونه دارویی Ziziphora clinopodioides Lam در استان همدان و بررسی تاثیر شرایط رویشگاهی روی کمیت و کیفیت ماده موثره گونه فوق در این استان بعمل آمد. نمونه برداری از 11 منطقه رویشی این گیاه در استان همدان انجام گردید. از هر رویشگاه اندام های هوایی گیاه مورد نظر در مرحله گلدهی کامل جمع آوری شد. برای مقایسه بازده اسانس نمونه های مختلف، از آزمون دانکن استفاده شد. ترکیبات تشکیل دهنده همه اسانس ها با استفاده از دستگاه های GC و GC/MS مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفتند. مقایسات نشان داد که میانگین اسانس ها در سه مرتبه اسانس گیری در سطح 0.01 و a=0.05 به طور معنی داری با هم تفاوت دارند. با مقایسه میانگین اسانس ها مشخص شد که بیشترین بازده اسانس با میانگین %1.08 مربوط به استان همدان، شهرستان ملایر، منطقه حفاظت شده لشگردر و کمترین بازده اسانس با میانگین %0.31 مربوط به استان همدان، شهرستان رزن، و منطقه گرمک می باشد. آنالیز GC و GC/M منجر به شناسایی 26 ترکیب در اسانس ها گردید. شناسایی ترکیب های موجود در اسانس ها نشان داد که میزان ترکیب های عمده اسانس (پولگون و 8،1-سینئول) و سایر ترکیب ها در نمونه های مختلف متفاوت است که نشان دهنده تاثیر شرایط رویشگاهی بر کیفیت اسانس است.

در این پژوهش، تراکم درختچه های بادام (Amygdalus eburnea Spach) با شش روش کوادرات، ترانسکت خطی، بایت و ریپلی، نمونه برداری مربع T، فاصله مرتب و ربع نقطه ای با هدف تعیین دقت و کارایی (سرعت عمل) این روش ها در مراتع شهرستان شهر بابک واقع در استان کرمان در طول فصل تابستان 1387 در رویشگاه هایی متراکم، نیمه متراکم و تنک مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه روش ها با شاهد از آزمون -t استیودنت استفاده شد. در بین روش های استفاده شده برای برآورد تراکم، فقط روش کوادرات (مربع شکل) دارای اختلاف معنی دار با شاهد در سطح 5 درصد است و آنالیز سایر روش ها اختلاف معنی داری با شاهد نشان نداد. مقایسه روش ها در رویشگاه هایی با تراکم های مختلف این گونه نشان داد که در سه رویشگاه تنک، نیمه متراکم و متراکم بادام به ترتیب روش های فاصله مرتب، مربع T و ترانسکت خطی، بالاترین صحت و کمترین اختلاف نسبی تراکم را با شاهد دارند. روش کوادرات در رویشگاه های نیمه متراکم و متراکم با کمترین صحت و بیشترین زمان، نامناسب ترین روش برای گونه مورد نظر بود. روش ترانسکت خطی نیز برای رویشگاه تنک از صحت قابل قبولی برخوردار نبود. به طور کلی در گیاه Amygdalus eburnea برای برآورد تراکم بر مبنای صرف زمان و میزان صحت، روش مربع T روش قابل توصیه می باشد.

گلپر گرگانی (Heracleum gorganicum Rech. f.) یکی از گونه های دارویی تیره چتریان (Apiaceae) می باشد که در مناطق کوهستانی شمال ایران به صورت خودرو رویش دارد. به منظور بررسی مقدار و ترکیب شیمیایی روغن اسانسی جمعیت های مختلف این گونه، میوه های رسیده چهار جمعیت از استان های گلستان، گیلان و البرز جمع آوری شدند. ابتدا اسانس میوه ها به روش تقطیر با آب استخراج و سپس اجزای شیمیایی آن ها به روش های گازکروماتوگرافی(GC) و گازکروماتوگرافی-طیف سنجی جرمی(GC-MS) شناسایی شدند. محتوای اسانس میوه های مورد مطالعه در محدوده %2.8 و %4.8 (درصد وزنی-وزنی) برآورد شدند. تعداد 35 ترکیب در تمامی نمونه ها شناسایی شدند که مجموع مقادیر آن ها از %93.47 تا %96.85 کل اسانس هر یک از نمونه ها متغیر بود. دو ترکیب هگزیل بوتیرات و اکتیل استات مهم ترین اجزای اسانس میوه های مورد مطالعه بودند. اسانس میوه جمعیت های شهرستانک (%30.88) و رشت (%49.28) کم ترین و بیش ترین مقدار هگزیل بوتیرات را دارا بودند. کم ترین مقدار اکتیل استات (%14.06) برای اسانس میوه جمعیت رامیان و بیش ترین مقدار آن (%24.44) برای اسانس میوه جمعیت درازنو به دست آمد. نمودار خوشه بندی جمعیت ها بر اساس درصد ترکیبات تشکیل دهنده روغن اسانسی، نشان داد که جمیت های رامیان و رشت در یک خوشه و جمعیت های درازنو و شهرستانک در خوشه دیگر قرار می گیرند. در یک نتیجه گیری کلی به نظر می رسد که تنوع شیمیایی مشاهده شده در ترکیب و مقدار اسانس میوه بیش تر از تنوع ژنتیکی جمعیت های مورد مطالعه ناشی شده است و از میان عوامل محیطی چون طول و عرض جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا و شرایط اقلیمی، همبستگی مثبت اما نه چندان قوی بین تغییرات در مقدار اسانس میوه و ارتفاع منطقه رویش جمعیت های مورد مطالعه وجود داشت.

این تحقیق به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و روابط بین صفات مورفولوژیک در 15 ژنوتیپ بادرشبویه (Dracocephalum moldavica L.) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. صفات مورفولوژی شامل وزن تر گیاه، وزن خشک گیاه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه های جانبی، تعداد برگ در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد اسانس و درصد اسانس بود. براساس نتایج تجزیه واریانس، اختلاف ژنوتیپ های مورد مطالعه برای کلیه صفات بجز درصد اسانس در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. ضرایب تغییرات فنوتیپی و ژنوتیپی برای بیشتر صفات بالا بود، که نشان از تنوع بالا در صفات مورد بررسی دارد. دامنه تغییرات عملکرد اسانس در بین ژنوتیپ های مورد بررسی از 0.49 میلی لیتر در ژنوتیپ خمینی شهر تا 0.81 میلی لیتر در ژنوتیپ بیرجند متغیر بود. برآورد ضرایب همبستگی بین صفات نشان داد که عملکرد اسانس با صفات وزن تر گیاه، تعداد شاخه های جانبی، ارتفاع بوته، وزن خشک و درصد اسانس همبستگی مثبت و بالایی دارد. بر اساس تجزیه خوشه ای 15 ژنوتیپ مورد مطالعه در سه گروه مختلف قرار گرفتند. ژنوتیپ های موجود در گروه اول از لحاظ عملکرد اسانس، وزن تر گیاه، وزن خشک گیاه، ارتفاع گیاه و تعداد شاخه های جانبی نسبت به بقیه گروه ها برتری داشتند. نتایج بدست آمده نشان دهنده وجود پتانسیل ژنتیکی بالا در ژنوتیپ های بادرشبویه جهت استفاده در برنامه های به نژادی و انتخاب نسبت به تولید ارقام با خصوصیات زراعی مطلوب است.

به منظور بررسی اثرات آللوپاتی گیاهان مختلف بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های گندم، آزمایشی روی گندم (Triticum aestivum L.) رقم پیشتاز آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه و گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1388 اجرا شد.در این بررسی اثر عصاره قسمتهای هوایی 6 گونه گیاهی رایج در مزارع و مراتع استان گلستان شامل پیر بهار، تلخه، گند جارو، زنجبیل شامی، تاج ریزی و توق در کاهش درصد جوانه زنی بذر گندم در شرایط آزمایشگاهی تعیین گردید. شاخص های مورد بررسی عبارت بود از درصد جوانه زنی بذر گندم در زمانهای مختلف پس از کاشت، وزن خشک اندام های هوایی و وزن خشک ریشه گیاهچه ها در پایان هر آزمایش. نتایج نشان داد که اثر عصاره قسمتهای هوایی توق، تلخه و پیر بهار معنی دار بود و جوانه زنی بذر گندم را به ترتیب 42%، 47% و 20% در مقایسه با شاهد کاهش داد. اثرات آللوپاتی بقایا و عصاره های تلخه و تا حد کمتری توق بر جوانه زنی و رشد گیاهچه گندم مشخص بود و باعث کاهش معنی دار درصد جوانه زنی، طول ریشه، طول ساقه و وزن خشک اندام های هوایی گندم شد. به طور کلی ریشه های گندم در مقایسه با قسمت های هوایی حساسیت بیشتری به عصاره ها داشتند. از سوی دیگر اثرات مضر عصاره قسمت های هوایی بیش از عصاره های ریشه بود. در مجموع نتیجه گرفته شد که عصاره ها و نیز بقایای سه گیاه مذکور باعث کاهش جوانه زنی، طول ریشه، طول ساقه و وزن خشک ریشه گیاهچه های گندم شد و در این میان طول وزن خشک ریشه بیشتر از همه تحت تاثیر قرار گرفت. بررسی نتایج نشان می دهد که عصاره گیاه تلخه دارای اثر دگرآسیبی قوی بوده که این امر احتمالا می تواند در تولید علف کشهای با منشا طبیعی مورد استفاده قرار گیرد.

در پژوهش حاضر، تغییرات خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ضمن پیری در گلبرگهای چهار رقم گل شاخه بریده رز (آوالانج، یلوایسلند، کول واتر و باکارا) بررسی گردید. صفاتی مانند جذب آب، وزن تر، قطر گل، ماندگاری، میزان پروتئین، پراکسیده شدن لیپید و میزان پرولین در مراحل مختلف اندازه گیری شد. اختلاف معنی داری بین ماندگاری گلهای مختلف وجود داشت؛ رقم آوالانج با گلهای سفید ماندگاری بیشتر و کول واتر با گلهای صورتی ماندگاری کمتری را نشان داد. در تمامی ارقام وزن تر و جذب آب تقریبا همزمان با باز شدن کامل گلها افزایش و پس از آن تا پیری کاهش یافت. کمترین میزان جذب آب در رقم کول واتر و بیشترین آن در آوالانج مشاهده شد. میزان پروتئین کل در مرحله غنچه بالا بوده و در زمان پیری کاهش یافت. رقم آوالانج با بالاترین ماندگاری بیشترین غلظت پروتئین را در مراحل مختلف نشان داد و کمترین آن در کول واتر دیده شد. پراکسیده شدن لیپیدها با آغاز پیری گلها افزایش یافت، اما پس از پیری کامل گلبرگها کاهشی در میزان آن مشاهده شد. بنابراین، افزایش پراکسیده شدن لیپید و تجمع پرولین در طی پیری ارقام کوتاه عمر ممکن است ناشی از تنش اکسیداتیو باشد.

در این پژوهش، اثر سه محیط کشت مختلف (MS، WP و QL) بر تکثیر در شیشه گل محمدی از طریق کشت قطعات جداکشت گره واجد جوانه جانبی بررسی شد و اثر این محیط های پایه بر تکثیر نوشاخه و قهوه ای شدن محیط کشت پایه ارزیابی شد. به منظور تکثیر نوشاخه، قطعات جداکشت گره واجد جوانه جانبی به محیط های کشت فوق، واجد BAP یا kin (1 و 3 میلی گرم در لیتر) منتقل شدند. بیشترین تعداد شاخه و تعداد برگ سبز در قطعه جداکشت در محیط کشت QL در تیمار BAP 3mg/l به دست آمد. به علاوه نوشاخه های تشکیل شده در محیط QL شاداب تر بوده و پایداری بیشتری داشتند. بنابراین محیط اخیر برای ریزازدیادی گل محمدی از سایر محیط ها مناسب تر بود. در بررسی ریشه زایی، شاخه های پرآوری شده در محیط کشت WP حاوی 0.2 میلی گرم در لیتر NAA ریشه دار شدند.

گیاهان بطور اعم و درختان بطور خاص نسبت به تغییرات اقلیمی و محیطی خود واکنش نشان می دهند. درختان میتوانند بمانند آرشیوی تغییرات محیطی محل رویش خود را حفظ نمایند. با وجود اینکه پارک های جنگلی شهری مورد مراقبت و آبیاری قرار می گیرند، همچنان تحت تاثیر عمومی تغییرات اقلیمی و محیطی هستند. در این تحقیق به منظور بررسی تفاوت واکنش درختان جنگلی نسبت به تغییرات اقلیمی و محیطی از روش گاهشناسی درختی (دندروکرونولوژی) استفاده شده است. محل مورد مطالعه پارک جنگلی لویزان در قسمت شمال تهران بوده و گونه های بررسی شده کاج، سرو، زبان گنجشک، اقاقیا و داغداغان می باشند. مدت زمان مورد بررسی از ابتدای کاشت این درختان تا سال 1390 می باشد. لازم به ذکر است که زمان کاشت درختان متفاوت است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده واکنش های متفاوتی است که درختان مورد مطالعه نسبت به تغییرات اقلیمی و محیطی از خود نشان داده اند. ضریب تعیین بالا در گونه های کاج و سرو و زبان گنجشک (ون)، نشانگر رابطه مناسب درون گونه ای بین نمونه های اندازه گیری شده است. گونه های اقاقیا و داغداغان همبستگی درون گونه ای پایینی دارند ولی در مقایسه با گونه های دیگر و با استفاده از آزمون پیرسون، رابطه معنی دار و همبستگی بالایی بین این دو گونه و گونه های دیگر بدست آمده است (جدول2). گونه سرو همبستگی مناسبی با گونه های دیگر از خود نشان نداده و روند تغییرات آن نیز متفاوت می باشد. اگرچه، عوامل اقلیمی بارش و دما به عنوان عامل عمومی حاکم بر کل مجموعه تاثیرگذار هستند، ولی در داخل پارک به دلیل شرایط میکروکلیما، عوامل دیگری مانند جهت شیب، درصد شیب، نزدیکی به مناطق شهری، خاک منطقه و آلودگی هوا تاثیرگذارتر بوده و فاکتور رشد را به شدت تحت تاثیر قرار داده اند.

در این مطالعه اثر میکوریزهای خاکهای متفاوت روی رشد گیاهان ذرت (Zea maize) تحت تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. چهار نوع خاک میکوریزی با منشا جغرافیایی متفاوت (کرمان، بردسیر، بافت و رفسنجان) و سه سطح شوری (0، 30 و 60 میلی مولار نمک) به عنوان تیمار مورد استفاده قرار گرفت. درصد آغشتگی ریشه گیاهان رشد کرده در خاک کرمان و بافت با افزایش سطح شوری کاهش یافت. اما نتایج نشان داد که درصد آغشتگی ریشه گیاهان رشد کرده در خاک بردسیر در سطح شوری 30 میلی مولار افزایش یافت. مقدار قند برگ و ریشه در گیاهان رشد کرده تحت تنش شوری، در مقایسه با گیاهان غیر شور، در خاک کرمان افزایش و در گیاهان رشد کرده در خاک بردسیر، بافت و رفسنجان کاهش یافت. در سطح شوری 30 میلی مولار مقدار پرولین برگ و ریشه گیاهان رشد کرده در خاک بردسیر و رفسنجان، نسبت به گیاهان غیر شور افزایش یافت. مقدار سدیم ریشه ها در گیاهان رشد کرده تحت تنش شوری، در مقایسه با گیاهان غیر شور، در تمام خاکها افزایش یافت، ولی سدیم برگ در همه خاکها کمتر از گیاهان شاهد بود و تنها در سطح شوری 60 میلی مولار و در گیاهان رشد کرده در خاک کرمان و رفسنجان افزایش سدیم قابل توجه بود. مقدار فسفر برگ گیاهان رشد کرده در خاک میکوریزی کرمان و فسفر ریشه در گیاهان رشد کرده در خاک میکوریزی کرمان، بردسیر و رفسنجان افزایش یافت. نتایج بدست آمده از آزمایش های انجام شده در این تحقیق، بیانگر این مطلب است که احتمالا یکی از سازوکارهای اعمال شده بوسیله قارچهای میکوریزی در بهبود رشد گیاه در شرایط تنش شوری کاهش مقدار سدیم در اندام هوایی از طریق ممانعت از انتقال این یون به اندام هوایی است. البته بین خاکهای مقایسه شده در این تحقیق، خاک بردسیر و بافت بهترین نتیجه را در این رابطه ایجاد کرده اند.