سلامت و مراقبت
سال:1394 | دوره:17 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: صرع یک اختلال شایع نورولوژیکی است که شمار زیادی از افراد در جهان گرفتار آن هستند. تاثیر صرع بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران از محدودیت هایی که خود تشنج به تنهایی ایجاد می کند زیاد است. نگرانی، بلاتکلیفی و ننگ اجتماعی ناشی از صرع می تواند روی کیفیت زندگی و خود کارآمدی این بیماران تاثیر داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی نقش نگرانی، بلاتکلیفی و ننگ اجتماعی در پیش بینی کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به صرع انجام شد.روش کار: روش مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و نمونه پژوهش شامل 60 نفر از بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به بخش نورولوژی بیمارستان علوی اردبیل در سال 1392 بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا، بلاتکلیفی، ننگ اجتماعی، کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به صرع بود. داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع با بلاتکلیفی، نگرانی و ننگ اجتماعی همبستگی منفی (p=0.000) و نیز خود کارآمدی با ننگ اجتماعی همبستگی منفی داشت (p=0.008). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 44 درصد واریانس کیفیت زندگی و 21 درصد واریانس خود کارآمدی بیماران توسط متغیرهای پیش بین بلاتکلیفی، نگرانی و ننگ اجتماعی تبیین می شود.نتیجه گیری: طبق یافته ها، بیماران مبتلا به صرع از ننگ حاصل از برخورد اطرافیان به خاطر بیماری شان، بلاتکلیفی و نگرانی رنج می برند و به تبع همین ننگ ادراک شده، حس خودکارآمدی نیز در آنان پایین می باشد و به حمایت از سوی اجتماع و خانواده نیاز دارند.

زمینه و هدف: خواب نقش مهمی در تکامل کودکان دارد و بر رشد فیزیکی، رفتاری، عواطف و عملکرد شناختی کودک موثر است. همچنین مهارتهای تحصیلی و اختلالات توجه متاثر از خواب است. هدف از این پژوهش تعیین میزان اختلالات خواب و عوامل مرتبط با آن در کودکان پیش دبستانی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران در سال 1392 بود.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بود که بر روی 400 کودک در سال 1392 انجام شد. نمونه های پژوهش را کودکانی تشکیل می دادند که برای ارزیابی رشد به مراکز بهداشتی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران مراجعه کرده بودند. نمونه گیری به صورت خوشه ای انجام شد. پرسشنامه ها توسط مادران کودکان بطریقه مصاحبه تکمیل گردید. عوامل مرتبط در این مطالعه شامل سن، شاخص توده بدنی، خواسته بودن کودک، شغل و تحصیلات مادر، شغل و تحصیلات پدر و ... بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر استفاده شد.یافته ها: میزان اختلال خواب در کودکان 36.3 درصد (144 نفر) بود. سن، شاخص توده بدن، وجود بیماری در مادر، مصرف مواد مخدر توسط پدر و وجود سازگاری زناشویی والدین با اختلالات خواب ارتباط داشت (p<0.05).نتیجه گیری: اختلالات خواب رشد و تکامل کودکان را تهدید می کند و باید به عنوان عاملی مهم و تاثیرگذار در سلامت کودکان مورد توجه قرار گیرد. مشکلات تغذیه ای که منجر به چاقی می شود، رفتارهای پرخطر والدین و بیماری مادر و مجادلات زناشویی ممکن است از علل مساعد کننده اختلالات خواب در کودکان باشد. لذا ایجاد محیطی امن و دور از هر گونه کشمکش درآموزش به والدین بایستی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: اضطراب یک احساس ناخوشایند و مبهم و اغلب به شکل دلواپسی است که با حس تردید نسبت به یک عامل ناشناخته تعریف می شود. دانشجویانی که در محیط های بیمارستانی مانند اتاق عمل فعالیت می کنند، تحت تاثیر عوامل استرسزا قرار می گیرند. آموزش مهارت حل مساله نوعی مداخله روانشناختی کوتاه مدت است که می تواند در حل مشکلات روانشناختی استفاده شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب دانشجویان اتاق عمل انجام شد.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون بر روی دانشجویان کارشناسی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1393 انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب اسپیل برگر استفاده شد. بعد از آزمون اولیه از 90 دانشجو به روش سرشماری، 60 دانشجو با اضطراب بالا شناسایی شد که به طور تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله در 8 جلسه بصورت هفته ای یک بار تحت آموزش مهارت حل مساله قرار گرفتند و دو ماه بعد از آزمون، پیگیری شدند. در حالی که برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کای اسکوئر و تی در spss-19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش حل مساله، اضطراب حالت دانشجویان را به صورت معناداری کاهش داد (p<0.001)، اما در اضطراب صفتی تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از برنامه های آموزشی مهارت حل مساله باعث بهبود اضطراب در دانشجویان اتاق عمل می شود، لذا به عنوان یک روش کم هزینه و ساده جهت کاهش اضطراب دانشجویان توصیه می شود.

زمینه و هدف: برنامه ریزی جهت ارائه خدمات سلامت، معمولا با میزانی از خطر همراه است. از آنجا که دستیابی به یک ایمنی فراگیر مستلزم برآوردی مقدماتی از وضعیت کنونی است، لذا پژوهش حاضر با ارزیابی وضعیت اصول ایمنی کودکان بستری در بخش های کودکان بیمارستان منتخب آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 93-1392 انجام شد.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی بود که در بخش های داخلی و جراحی کودکان بیمارستان مفید در سال 93-1392 انجام شد. داده ها از طریق مشاهده و چک لیست های محقق ساخته ایمنی کودک از نظر تجهیزات بخش، محیط فیزیکی و مراقبت های پرستاری جمع آوری گردید. بر اساس نمرات کسب شده وضعیت ایمنی در سه دسته شامل وضعیت مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب تقسیم بندی شد. نتایج با استفاده از SPSS-19 و روش های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان اجرای ایمنی کودک در رابطه با تجهیزات موجود در بخش 77.6 درصد (مطلوب)، محیط فیزیکی 45.6 درصد (نسبتا مطلوب) و در رابطه با مراقبت های پرستاری 66.5 درصد (مطلوب) بود.نتیجه گیری: وضعیت ایمنی بیمارستان مورد بررسی به ویژه در حیطه محیط فیزیکی در سطح نسبتا مطلوب قرار دارد که ممکن است باعث خطراتی برای کودکان شود. بنابراین برای کاهش خطرات و ارتقای وضعیت ایمنی بیمارستان در زمینه های دارای ضعف انجام تمهیدات و مداخلات لازم ضروری می باشد.

زمینه و هدف: عوارضی که بیماری تالاسمی بر کودکان می گذارد باعث می شود آن ها زندگی توام با خستگی، ضعف و رنجوری را در ایام کودکی و نوجوانی خود تجربه نمایند و قادر به تجربه محیط زندگی خود مانند افراد سالم نباشند. در شرایطی که پیچیدگی و سختی رفتار افزایش می یابد خودکارامدی تقلیل خواهد یافت. قصه گویی یک روش یادگیری مشاهده ای است که بر ارتقاء خودکارآمدی تاثیرگذار است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر قصه گویی بر خودکارآمدی کودکان 12- 7 سال مبتلا به تالاسمی در مشهد انجام شد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروهی 60 کودک 12- 7 سال مبتلا به تالاسمی در کلینیک فوق تخصصی کودکان سرور در سال 1393 در دو گروه «قصه گویی» و «کنترل» تخصیص یافتند. در گروه مداخله 8 جلسه 60 دقیقه ای قصه گویی گروهی اجرا شد و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. واحدهای مورد پژوهش ابزار خودکارآمدی موریس را در سه مرحله قبل از قصه گویی، بلافاصله و 1 ماه پس از قصه گویی تکمیل نمودند. تحلیل داده ها توسط آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری با استفاده از SPSS-16 انجام شد.یافته ها: بر اساس نتایج، میزان خودکارآمدی و ابعاد آن بین دو گروه طی سه مرحله ارزیابی تفاوت معنی داری داشت (p<0.001)، یعنی خودکارآمدی در گروه قصه گویی نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اثربخشی قصه گویی به صورت گروهی بر خودکارآمدی عمومی کودکان تالاسمی تاکید دارد. این پژوهش می تواند قصه گویی را به عنوان شیوه ای جذاب برای کودکان به بیمارستان های دوست دار کودک معرفی نماید.

زمینه و هدف: صرع یک بیماری عصبی مزمن بوده و شامل گروهی از اختلالات است که با تشنج های مکرر مشخص می شود و پیامدهای نوروبیولوژیک، روانی - اجتماعی و روان شناختی بسیاری برای مبتلایان به همراه دارد. بیماران صرعی از حمایت اجتماعی کم یا ناکافی از سوی جامعه برخوردارند. آگاهی یک نیاز اساسی برای خودمدیریتی بیماران می باشد ولی بیماران مبتلا به صرع از سطح آگاهی متوسط و پایین نسبت به بیماری خود برخوردارند. بر همین اساس هدف از این پژوهش بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و خودمدیریتی با کیفیت زندگی در بیماران صرعی می باشد.روش کار: روش مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و نمونه پژوهش شامل 60 نفر از بیماران مبتلا به صرع مراجعه کننده به بخش نورولوژی بیمارستان علوی اردبیل در سال 1392 بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی، مدیریت خود و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع بود. داده ها با SPSS-20 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند (p<0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی و مدیریت زندگی با کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنی داری داشتند (p=0.002) و این بدین معناست که با افزایش حمایت اجتماعی و آموزش خود مدیریتی به این بیماران، می توان کیفیت زندگی آنها را بالا برد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون هم نشان داد که 18.5 درصد از واریانس کیفیت زندگی توسط حمایت دوستان تبیین می شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، ضرورت حمایت درست و به جا از سوی جامعه و خانواده احساس می شود و همچنین لازم است راهکارهای خودمراقبتی را به آنان آموزش داد تا به صورت یک فرد عادی بتوانند در جامعه زندگی کنند و کیفیت زندگیشان بالاتر برود.

زمینه و هدف: خودمهارگری به عنوان یکی از سازه های بسیار مهم شخصیت انسان، نقش حائز اهمیتی در غلبه بر تمایلات و تکانه های ناسالم و همچنین انجام رفتارهای اجتماعی و سازگارانه دارد. پژوهش ها نشان داده اند که مذهب در مقابل گرایش نوجوانان به مصرف موادمخدر به عنوان یک سپر محافظتی عمل می کند. انتظار می رود یکی از فرآیندهای زیربنایی که مذهب از طریق آن نقش بازدارندگی خود را در برابر اعتیاد به مواد مخدر ایفا نماید، ظرفیت خودمهارگری است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش جهت گیری های مذهبی و خودمهارگری در پیش بینی آمادگی اعتیاد به مواد مخدر انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی بود که در نیمسال اول سال تحصیلی 94-1393 ساکن خوابگاه بودند. از این جامعه نمونه ای با حجم 110 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شد. از مقیاس های جهت گیری مذهبی آلپورت، فرم کوتاه خودمهارگری تانجنی و پرسشنامه آمادگی اعتیاد وید و بوچر به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون و استفاده از Spss-21 انجام شد.یافته ها: نتایج تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین جهت گیری مذهبی درونسو با آمادگی به اعتیاد (r=-0.30, p=0.001) و خودمهارگری با آمادگی به اعتیاد (r=-0.40, p=0.000) رابطه معنادار آماری وجود داشت. بر اساس تحلیل رگرسیون گام به گام، در مجموع دو متغیر جهت گیری مذهبی درون سو و خودمهارگری می توانند 19 درصد از تغییرات متغیر ملاک را پیش بینی نمایند.نتیجه گیری: جهت گیری های مذهبی به واسطه تاثیرات مهمی که در زندگی افراد دارد یک روش مقابله ای موثر در برابر رفتارهای انحرافی بوده و از طرفی با تقویت روحیه خودمهارگری می توان از بروز خطرپذیری و رفتارهای انحرافی نظیر آمادگی ابتلا به اعتیاد را در افراد پیشگیری نمود.

زمینه و هدف: زنان برخوردار از کیفیت زندگی بالا پایه های مستحکم زندگی خانوادگی سالم و توام با سعادت هستند. کیفیت زندگی ابعاد متفاوت سلامت و آسایش جسمی، روانی و اجتماعی زندگی افراد را در برداشته و متاثر از عوامل مختلفی می باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی زنان متاهل بر اساس دانش و نگرش جنسی و صفات شخصیت انجام گرفت.روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را زنان متاهل شهر رشت در سال 1394 تشکیل می دادند که 150 مادر به روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، مقیاس عملکرد جنسی زناشویی و پرسشنامه صفات شخصیتی نئو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در SPSS-16 استفاده گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دانش و نگرش جنسی با کیفیت زندگی زنان متاهل رابطه مستقیم معنادار (p<0.01)، بین صفات شخصیتی برونگرایی، انعطاف پذیری، دلپذیربودن و مسوولیت پذیری با کیفیت زندگی زنان متاهل رابطه مستقیم معنادار (p<0.01) و بین صفات شخصیتی روان رنجورخویی با کیفیت زندگی زنان متاهل رابطه معکوس معناداری وجود داشت (p<0.01). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که 45 درصد از کل واریانس کیفیت زندگی زنان متاهل به وسیله دانش و نگرش جنسی و صفات شخصیت پیش بینی می شد.نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که با افزایش دانش و نگرش جنسی و داشتن صفات شخصیتی همچون برونگرایی، انعطاف پذیری، دلپذیربودن و مسوولیت پذیری بر سطح کیفیت زندگی زنان متاهل افزوده می شود و با داشتن صفات شخصیتی مثل روان رنجورخویی، سطح کیفیت زندگی زنان متاهل کاهش می یابد. بنابراین با توجه به اهمیت کیفیت زندگی زنان متاهل و نقش تعیین کننده دانش و نگرش جنسی و صفات شخصیت در پیش بینی آن، لزوم توجه به آگاه کردن زنان در رابطه با دانش و نگرش جنسی و پرورش صفات شخصیتی مطلوب ضرورت می یابد.