پژوهش در ورزش تربیتی
سال:1393 | دوره:2 | شماره:6 |تعداد مقالات:6

با توجه به افزایش فارغ التحصیلان دانشگاهی در طی سال های اخیر و تمایل آنها برای ورود به بازار کار، بعضا مشکلاتی بر سر راه این دانشجویان دیده شده و یا از طریق آنها گزارش می شود. در همین راستا این مطالعه برای بررسی موانع تجربه شده برای ورود به بازار کار توسط دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز طراحی شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی این دانشگاه بود (263 نفر) که بر اساس جدول مورگان 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته موانع کارآفرینی جمع آوری شد، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از اساتید کارآفرینی و مدیریت ورزشی مورد تایید قرارگرفت. پایایی درونی از طریق آلفای کرونباخ 0.81 محاسبه شد کفایت حجم نمونه نیز از طریق شاخص KMO=0.78 گزارش شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ها با استفاده از روش تحلیلی تاپسیس مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از آزمون یو من ویتنی نیز برای بررسی اختلاف نظر بین دانشجویان پسر و دختر در خصوص موانع کارآفرینی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که بیشترین وزن از نظر دانشجویان به موانع آموزشی و سپس فردی اختصاص یافت. محتوای درسی دانشجویان در دوره تحصیلی و روش تدریس از مهم ترین عواملی بودند که در تحقیق حاضر شناسایی شد. ترس از دست دادن سرمایه اندک خود و نداشتن اعتماد به نفس و عدم احساس حمایت از دانشجویان کارآفرین از دیگر عوامل هستند. به نظر می رسد طراحی دوباره و هدفمند محتوای آموزشی و حمایت ملموس از دانشجویان باعث ترغیب دانشجویان به سمت کارآفرینی خواهد شد.

امروزه اهمیت نیروی داوطلبی بر مدیران سازمان ها و رویدادهای ورزشی پوشیده نیست و سازمان های مختلف در به خدمت گرفتن نیروهای داوطلبی با یکدیگر رقابت می نمایند. از این رو، مدیران سازمان ها با چالش های مهمی در خصوص حفظ و نگهداری داوطلبان روبرو هستند. هدف از این تحقیق، طراحی و تبیین مدل حفظ و نگهداری داوطلبان در ورزش دانشجویی دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. این تحقیق از نوع همبستگی بوده و به صورت میدانی اجرا شد. جامعه تحقیق، کلیه دانشجویانی بودند که با اداره های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی شهر تهران همکاری داشتند (N=338). به منظور نمونه گیری از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده شد. با توجه به روش مدل سازی معادلات ساختاری 286 داوطلب به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، محقق از پرسش نامه های توانمندسازی روانی، تعهد سازمانی، پرسش نامه انگیزش داوطلبان ورزشی، رضایت وظیفه ای، جامعه پذیری سازمانی، پرسش نامه تمایل به ادامه همکاری داوطلبی و پرسش نامه خصوصیات جمعیت شناختی استفاده نمود. از آمار توصیفی و مدل یابی معادلات ساختاری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای سازمانی توانمندسازی (0.57)، تعهد سازمانی (0.18)، انگیزش (0.44) و رضایت وظیفه ای (0.4) بر تمایل به ادامه همکاری داوطلبان اثر مثبت و معناداری دارند، اما جامعه پذیری تاثیری منفی و معناداری بر تمایل به ادامه همکاری داوطلبان دارد (0.92-). به طور کلی متغیرهای سازمانی نقش مهمی در حفظ داوطلبان دارند. مدیران با تکیه بر متغیرهای سازمانی می توانند بازگشت داوطلبان را تقویت کنند.

هدف پژوهش، مقایسه ادراک ریسک دانشجویان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی دانشگاه مازندران بود. این پژوهش ازنوع توصیفی - پیمایشی و شیوه جمع آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری دانشجویان دختر و پسر شرکت کننده درکلاس های آموزشی، فوق برنامه ها و اعضای تیم های ورزشی بودند که نمونه آماری به صورت تمام شمار 901 نفرانتخاب شد. از پرسش نامه محقق ساخته ای تحت عنوان ادراک ریسک استفاده شد که روایی آن توسط 11 نفر از خبرگان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0.84 برآورد گردید. نتایج حاصل از داده های تحقیق با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف و یو- من ویتنی استخراج شد. نتایج آزمون یو من ویتنی نشان داد که بین ادراک ریسک دانشجویان دختر و پسر در شاخص های هیجان خواهی، ترس از مصدومیت، اعتماد به نفس، تجربه و مهارت تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، بین ادراک ریسک دانشجویان دختر و پسر در تاثیر سابقه مصدومیت و سابقه موفقیت در تکرار فعالیت های خطرناک اختلاف معناداری مشاهده نشد که خود بیانگر نگرش و ادراک نزدیک دختران و پسران در شاخص های مذکور است. بنابراین، مدیران ورزش برای بقای سازمان خود و همچنین تامین ایمنی و سلامت ورزشکاران باید به درک طرز تلقی شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی بپردازند تا از این طریق گام های مهم و اساسی برای شناسایی ادراک دانشجویان از ریسک هایی که می تواند منجر به عدم مشارکت آنها در فعالیت های ورزشی گردد، برداشته شود.

با توجه به اهمیت و نقش گرم کردن، امروزه مربیان روش های مختلف گرم کردن را جهت بهبود عملکرد ورزشکاران خود انجام می دهند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر حاد سه پروتکل مختلف گرم کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی در مردان رشته والیبال بود. سی و یک ورزشکار مرد رشته والیبال (میانگین سن 1.7±21.2 سال، وزن 8.9±72.1 کیلوگرم، قد 5.0±180.5 سانتی متر) به صورت تصادفی در 4 گروه ماساژ، کشش پویا، حسی عمقی و کنترل تقسیم شدند. در جلسه اول، متعاقب 5 دقیقه دویدن آهسته، آزمون های منتخب آمادگی جسمانی (توان بی هوازی، چابکی و انعطاف پذیری) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. در جلسه دوم، آزمودنی های سه گروه تجربی (متعاقب 15 دقیقه گرم کردن اختصاصی) و گروه کنترل، آزمون های آمادگی جسمانی مربوطه را مجددا انجام دادند. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند (P<0.05). نتایج نشان داد در آزمون چابکی، هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری عملکرد بهتری داشتند (P<0.05) و نتایج گروه حس عمقی به طور معناداری برتر از گروه کشش و ماساژ بود (P=0.001). نتایج آزمون توان بی هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به طور معناداری بهتر از گروه های کشش پویا و کنترل بود (P<0.05). ضمن بهبود معنادار انعطاف پذیری در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه ها به طور معناداری بهتر بود (P<0.05). به نظر می رسد استفاده از تمرینات تخصصی گرم کردن حس عمقی و ماساژ، نسبت به سایر روش های گرم کردن، می تواند باعث بهبود بیشتری در عملکرد ورزشکاران رشته والیبال گردد.

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران بود که با استفاده از روش پیمایشی به انجام رسید. نمونه آماری این پژوهش شامل اعضای کمیسیون اقتصادی و کمیسیون اصل 44 مجلس، کارشناسان سازمان خصوصی سازی، اعضای هیات علمی رشته های اقتصاد و تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور، اعضای شرکت شهرک های صنعتی، اعضای اتاق بازرگانی استان ها و سرمایه گذاران شهرک های صنعتی بودند که به صورت هدفمند از اضلاع مثلث خصوصی سازی انتخاب شدند. روش های کیفی و کمی شامل مطالعه ادبیات پژوهش، مصاحبه عمیق، کدگذاری سیستماتیک، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل سلسله مراتبی که به صورت مناسبی با یکدیگر ترکیب شده بودند، فرآیند این پژوهش را تشکیل می دادند. یافته های پژوهش نشان داد که در ضلع نهادهای سیاست گذار و مجری موانع خصوصی سازی امکانات ورزش دانشگاه ها به ترتیب اولویت عبارتند از موانع سیاسی (0.361)، برنامه ریزی ـ راهبردی (0.226)، مدیریتی ـ اجرایی (0.158)، فرهنگی ـ اجتماعی (0.133)، قانونی (0.090)، کلان سرمایه گذاری (0.055)، اقتصادی (0.052) و بازاریابی (0.025). همچنین در ضلع دستگاه واگذارنده موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع برنامه ریزی ـ راهبردی (0.316)، مدیریتی ـ اجرایی (0.239)، سیاسی (0.197)، نوسازی سازمانی (0.117)، فرهنگی ـ اجتماعی (0.101) و فردی (0.030) بودند. در ضلع بخش خصوصی نیز موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع اقتصادی (0.482)، خرد سرمایه گذاری (0.295)، فرهنگی ـ اجتماعی (0.170) و حرفه ای ـ تخصصی (0.053) بودند. بنابراین اجرای سیاست خصوصی سازی نیازمند تعیین چشم اندازها و ایجاد برنامه های بلندمدت و کوتاه مدت برای دستیابی به آنهاست. تنها در چنین شرایطی است که خصوصی سازی به عنوان راهکاری اثربخش برای انجام اصلاحات و افزایش بهره وری امکانات ورزشی دانشگاه ها مطرح خواهد بود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه امید و تعهد ورزشی با رضایت ورزشی دانشجویان ورزشکار پسر شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی کشور بود. جامعه آماری تحقیق شامل 1001 دانشجوی ورزشکار پسر شرکت کننده در مسابقات بود که بر اساس جدول مورگان 278 آزمودنی به طور تصادفی طبقه ای برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دست یابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه های سنجش امید، تعهد ورزشی و رضایت ورزشی استفاده شد که روایی آنها به تایید متخصصین رسید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی به ترتیب 0.74، 0.76 و 0.79 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله کلموگروف اسمیرنف، آزمون تی تک گروهی، رگرسیون خطی و چندگانه استفاده گردید. نتایج حاکی از ارتباط بین امید با تعهد و رضایت ورزشی دانشجویان بود. دیگر یافته ها نشان داد که بین امید و رضایت ورزشی دانشجویان از طریق تعهد ورزشی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین امید و تعهد ورزشی عامل پیش بینی کننده رضایت ورزشی به شمار می روند. با توجه به ارتباط امید، تعهد و رضایت دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی و نقش مثبت دانشجویان پس از فراغت از تحصیل در سلامت افراد جامعه، برگزاری فعالیت های مختلف از جمله رویدادهای ورزشی در دوران تحصیل برای تقویت میزان امید، تعهد و رضایت دانشجویان ضروری به نظر می رسد.