مجله دانشگاه علوم پزشکی جیرفت
سال:1402 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: بیمارستان یکی از شایع­ترین سازمان هایی هستند که تحت تأثیر خطر انتقال عفونت­های مختلف و آسیب شغلی قرار دارد. کارکنان اتاق عمل به عنوان افرادی که عهده دار مراقبت از بیماران هستند، ازنظر ابتلا به بیماری های منتقله از راه خون جزو گروه های پرخطر به شمار می آیند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی شرکت در دوره­های آموزشی ضمن خدمت عفونت­ های منتقله از راه خون، بر میزان مواجه شغلی و آگاهی پرسنل اتاق عمل در بیمارستان­ها انجام گردید. روش کار: پژوهش حاضر بر روی 198 نفر از پرسنل اتاق عمل به صورت مقطعی در سال 1397 انجام شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سنجش میزان آگاهی، نگرش و عملکرد کارکنان در مواجهه شغلی استفاده شد. پرسشنامه به شیوه نمونه گیری در دسترس به افراد داده شد و پس از جمع آوری در نرم ­افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی 38/1±63/6 از 10 بود که نشان دهنده آگاهی نامطلوب پرسنل بود و 129 نفر (2/65%) از افراد شرکت کننده سابقه مواجهه شغلی با عفونت­های منتقله از راه خون را داشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه اکثر افراد آموزش های مربوطه را دیده بودند اما آگاهی افراد در حد مطلوب نبود و میزان مواجهه نیز در پرسنل، بالا گزارش گردید. بنابراین لازم است با آموزش مؤثرتر و نظارت منظم می توان به بهبود سیستم مواجهه شغلی و در نهایت کاهش خطر انتقال عفونت های منتقله از طریق خون کمک کرد.

مقدمه و هدف: امروزه به دلیل سبک زندگی ناسالم با افزایش بیماری­ های غیرواگیر از جمله سرطان ها مواجه هستیم. مطالعه حاضر با هدف تعیین بروز خام و استاندارد شده سنی 5 سرطان شایع در دانشگاه علوم پزشکی جیرفت انجام گرفت. روش کار: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی کلیه ی موارد تشخیص داده شده سرطان در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی جیرفت در سال 1396 انجام شد. پس از استخراج داده ها از نرم افزار داده های ثبت سرطان و حذف موارد تکراری، میزان بروز خام و استاندارد شده سنی 5 سرطان شایع محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ­ها: در این مطالعه 601 بیمار سرطانی در سال 1396 با میانگین سنی 82/21 ±53/55 سال مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد 347 مورد (57%) از سرطان ها در مردان بود. بیشترین میزان بروز سرطان در گروه سنی 60-64 با فراوانی76 (6/12%) بود. میزان بروز خام و بروز استاندارد شده سنی کل سرطان ها در جمعیت تحت پوشش دانشگاه، به ترتیب 21/88 نفر و 89/110 نفر در 100000 نفر بودند و شایع ترین سرطان ­ها در کل جمعیت شامل پستان، پوست، ریه، کبد، مغز و سیستم عصبی بودند. نتیجه گیری: کاهش سن سرطان در جمعیت مورد مطالعه و بروز بالا در مردان و همچنین متفاوت بودن 5 سرطان شایع در هر منطقه، نشان دهنده آن است که عوامل خطر در مناطق مختلف متفاوت است. لذا انجام تحقیقات کیفی، اجرای صحیح برنامه های غربالگری و تشخیص زودرس و آموزش همه گروه های جامعه جهت شناسایی عوامل خطر و تعدیل و کنترل آنها ضروری است.

مقدمه و هدف: یکی از عوامل مهم درد و ناتوانی در افراد جامعه، استئوآرتریت زانو به شمار می ­آید. هدف از این مطالعه بررسی میزان درد و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو تحت درمان با کپسول ژلاتینی سیاهدانه و درمان دارویی بود. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی بر روی بیماران مراجعه کننده با شکایت استئوآرتریت زانو به درمانگاه بقیه اله اعظم (عج) در سال 1400 انجام شد. در مجموع 120 بیمار به روش تصادفی در دو گروه درمان استاندارد (فیزیوتراپی، ورزش جهت تقویت عضلات و توصیه­ های تغذیه) و گروه دریافت­ کننده کپسول ژلاتینی سیاهدانه (650 میلی­ گرم، خوراکی و روزی دو عدد) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی، پرسشنامه عملکردی (WOMAC) و مقیاس میزان درد بصری (VAS) برای بیماران در دو گروه مورد و شاهد تکمیل شد. همگی اطلاعات جمع­آوری شده وارد نرم ­افزار SPSS شد و با استفاده از تست آماری Chi Squared و Student’s t-test آنالیز شدند. در تمامی آنالیزها حد معناداری نتایج 0/05 بود. یافته ­ها: بین نمره کیفیت زندگی بیماران بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری یافت نشد (0/05). اما بین نمره شدت درد بصری بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری مشاهده شد (0/05>p) در زیر مقیاس ­های پرسشنامه WOMAC، نیز بین نمره درد، خشکی مفاصل بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری مشاهده شد (0/05>p)، اما بین نمره فعالیت فیزیکی در بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05>p). نتیجه گیری: نتیجه مطالعه ما نشان داد که در مقایسه با درمان دارویی، روغن سیاهدانه باعث کاهش درد، بهبودی خشکی مفاصل، کاهش درد بصری می ­شود اما بر کیفیت زندگی تاثیر آماری معنی­ داری نداشت.

قدمه و هدف: نقش تغذیه و اختلالات خوردن در سلامت جسمانی و تصویر بدنی در سلامت روان بسیار مهم است. از این رو هدف این پژوهش رابطه دانش تغذیه­ای و اختلالات غذا خوردن با تصویر بدنی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز بود. روش کار: این پژوهش کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی بود که در سال 1401 و در شهر اهواز انجام شد. ابزار جمع­آوری اطلاعات دو پرسشنامه اختلالات خوردن و تصویر بدنی استیک و همکاران و پرسشنامه دانش تغذیه­ای پارمنتر و واردل بود. جامعه­ی ورزشکار حدود 300 نفر و تعداد جامعه­ی غیرورزشکار حدود 18 هزار نفر بود. با توجه به جدول مورگان دانشجویان غیر ورزشکار 377 نفر به صورت تصادفی و در دانشجویان ورزشکار 169 نفر به صورت در دسترس در نظر گرفته شد. آزمون­های مورد استفاده در این پژوهش ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون من ویتنی بود که با نرم­افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین دانش تغذیه ­ای با تصویر بدنی در هر دو گروه دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار رابطه ای منفی و معنی­دار برقرار و بین اختلالات خوردن با تصویر بدنی رابطه­ای مثبت و معنی ­دار برقرار است (0/05>p). نتیجه گیری: ورزش می­تواند در اختلالات خوردن و دانش تغذیه­ای مؤثر باشد. لذا با بهبود امکانات ورزشی و یا ایجاد انگیزه در دانشجویان برای پرداختن به فعالیت ورزشی می­توان زمینه را برای بهبود دانش تغذیه­ای و اختلالات خوردن دانشجویان فراهم نمود.

مقدمه و هدف: طلاق، به عنوان یکی از مهمترین پدیده ­های اجتماعی، عوارض روانی متعددی به دنبال دارد. از جمله این عوارض افسردگی می ­باشد. تداوم افسردگی می­ تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، ضروری است به وسیله روان درمانی ­های متعدد این عوارض درمانی تعدیل و درمان شود. لذا، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر افسردگی زنان مطلقه بود. روش کار: پژوهش حاضر یک طرح مداخله ­ای از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری 260 نفر از زنان مطلقه 20 تا 50 سال بودند. 60 نفر از زنان مذکور بر اساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی– رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مقیاس افسردگی آرون بک، بکوارد، مندلسون، مارک و ارباف (1986) بود. برای گروه های آزمایش، جلسات درمان به تعداد 12جلسه 75 دقیقه ای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروه ها، پرسشنامه مقیاس افسردگی را پر کردند. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 25 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها: در مقایسه میانگین نمره متغیرهای افسردگی بین سه گروه درمان شناختی-رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروه های درمان شناختی-رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پس آزمون اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>p). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که روش های درمان شناختی– رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان افسردگی در زنان مطلقه مؤثر می باشد. پیشنهاد می شود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش به منظور کاهش افسردگی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد.

مقدمه و هدف: خوددرمانی در کودکان به مشکل مهمی برای سلامت جامعه ایران تبدیل شده است. چرا که کودکان به علت فیزیولوژی نابالغ، نسبت به اثرات مضر داروها حساس­ ترند. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت خوددرمانی مادران در مورد بیماری­ های کودکان زیر پنج سال در روستاهای شهرستان اردکان انجام گردید. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 350 مادر دارای کودک زیر 5 سال در روستاهای شهرستان اردکان در سال 1398 انجام شد. نمونه ­گیری بصورت سرشماری انجام شد. داده ­ها با استفاده از پرسشنامه 5 قسمتی استاندارد خوددرمانی، جمع آوری گردید. داده ­ها به وسیله نرم­افزار SPSS24 و با استفاده از آماره­ های توصیفی و کای ­دو تجزیه وتحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد 57/28% از مادران بصورت خودسرانه به فرزند خود دارو داده بودند. مهم ترین علل مصرف خودسرانه دارو، نداشتن وسیله ای برای رفت و آمد به شهر با 38/92%، باز نبودن جاده رفت و آمد به شهر در تمام طول سال با 89/27% بود. همچنین داروهای سرماخوردگی با 88/96% و تب­ برها با 77/93% از عمده ترین داروی مصرفی بودند. بین وضعیت پوشش بیمه درمانی با خوددرمانی رابطه معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه حدود 80% از مادران اقدام به خوددرمانی می ­کنند و علل بسیاری از آنها نبود امکانات رفت و آمد به مراکز درمانی می­ باشد، ارتقاء و توسعه راه­ ها و جاده ­ها و همچنین توزیع عادلانه پزشک و خدمات درمانی در جوامع روستایی ضروری به نظر می­ رسد.

مقدمه و هدف: آموزش احیای قلبی_ریوی توسط ابزارهای نوین آموزشی برای نجات جان افراد نیازمند به احیای قلبی_ریوی در گروه سنی نوجوان از اهمیت بسزایی برخوردار است. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر آموزش احیای قلبی-ریوی (CPR)Cardio Pulmonary Resuscitation به روش حضوری و الکترونیک بر مهارت دانش آموزان متوسطه انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری طبس در سال تحصیلی 1398 بود و 62 نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آموزش الکترونیکی (31 نفر) و آموزش حضوری (31 نفر) قرار گرفتند و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و چک لیست مهارت های CPR و (AED) Automated external defibrillator در رابطه با انجام احیاء قلبی_ریوی بود. سپس هر دو گروه قبل، یک هفته و 2 ماه بعد از مداخله پرسشنامه ها را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و پس از اطمینان از نرمال بودن از آزمون تی تست مستقل استفاده شد. سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته­ ها: میانگین نمره مهارت CPR قبل از مداخله و یک هفته بعد از مداخله در هر دو گروه آموزش الکترونیکی و حضوری تفاوت آماری معناداری نداشت (0/05>p). در هر دو روش آموزش الکترونیکی و حضوری میانگین نمره مهارت CPR در قبل و 2 ماه بعد از مداخله افزایش معنی داری داشت و میانگین نمره گروه آموزش حضوری بالاتر بود (0/05

مقدمه و هدف: تمرین ورزشی یکی از عوامل پیشنهادی برای کاهش مرگ و میر ناشی از انواع سرطان به ویژه سرطان مغز است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بیان ژن­های Paxillin و PTK2 در بافت مغز موش ­های صحرایی مبتلا به گلیوبلاستومای مولتی ­فرم بدنبال تمرین ورزشی هوازی می­باشد. روش کار: 24 موش صحرایی نر ویستار به 3 گروه (8=n) کنترل سالم، تومور مغزی و تومور+ورزش هوازی (Aerobic training,AT) تقسیم شدند. گلیوبلاستوما در قشر فرونتال موش ها تزریق شد. گروه تمرینی به مدت 4 هفته و 3 روز در هفته با سرعت 18 متر در دقیقه به مدت 25 تا 40 دقیقه تمرینات هوازی را روی نوارگردان انجام دادند. در پایان، موش ها قربانی شدند و ژن­ های Paxillin و PTK2 بافت مغز به روش Real-time PCR آنالیز شدند. برای تایید تومور نیز از تصاویر هیستولوژی با روش H&E استفاده شد. یافته­ ها: گروه تومور افزایش نکروز و آسیب بافتی مغز را نسبت به گروه کنترل سالم نشان داد. همچنین گروه تومور افزایش معنی­ دار در بیان ژن­ های Paxillin وPTK2 را نسبت به گروه کنترل سالم نشان داد (0/001>p). این در حالی بود که انجام تمرین هوازی در حیوانات دارای تومور مغزی سبب کاهش معنی­ دار در Paxillin وPTK2، نسبت به گروه تومور شد(0/001>p). نتیجه گیری: انجام تمرین هوازی در حیوانات دارای تومور مغزی می­ تواند استحکام سلولی تومور را با کاهش بیان ژن­های Paxillin و PTK2 (مؤثر در ماتریکس خارج سلولی) کاهش دهد. با این وجود در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتر است.