مجله علمی پژوهان
سال:1395 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: دیابت بیماری ناتوان کننده ای است که بر عملکرد شغلی و کیفیت زندگی افراد تاثیر منفی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین عزت نفس، تاب آوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهر همدان انجام شده است.روش کار: در این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، 186 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارای پرونده در مرکز دیابت شهر همدان در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها شامل: پرسشنامه های عزت نفس کوپراسمیت، تاب آوری کانر-دیویدسون و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: دو متغیر عزت نفس (p>0.001) و تاب آوری (p=0.02) ارتباط مثبت و معنی داری با کیفیت زندگی بیماران دیابتی داشتند. افزایش عزت نفس و تاب آوری باعث ارتقای کیفیت زندگی شد، اما این افزایش در مورد تاب آوری معنی دار نبود (p=0.46). ختلاف معنادار در متغیرهای کیفیت زندگی (p=0.021)، عزت نفس (p=0.02) و تاب آوری (p=0.008) بین دو گروه مرد و زن بیماران دیابتی وجود داشت.نتیجه گیری: با افزایش عزت نفس و تاب آوری در بیماران مبتلا به دیابت کیفیت زندگی آنها بهبود خواهد یافت. ارائه راهکارهای مناسب جهت افزایش عزت نفس و تاب آوری در بیماران دیابتی موجب اصلاح و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران خواهد شد.

مقدمه: دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود و امروزه یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران، بررسی کیفیت زندگی آن ها است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش منبع کنترل بیماری و همجوشی شناختی در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیابتی صورت پذیرفت.روش کار: روش اجرای پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران دیابتی نوع دو شهر اردبیل در سال 1394 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس 116 نفر از بیماران دیابتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس منبع کنترل راتر (1966)، مقیاس همجوشی شناختی گیلاندرز (2014) و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) استفاده شد. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد بین منبع کنترل و کیفیت زندگی بیماران دیابتی رابطه معناداری وجود دارد (p=0.001 و r=0.467). هم چنین بین همجوشی شناختی و کیفت زندگی بیماران دیابتی همبستگی معناداری وجود دارد (p=0.001 و r=-0.346). ضرایب بتا نیز نشان داد که منبع کنترل درونی 0.46 (p=0.001) و همجوشی شناختی (p=0.001) -0.31 به شکل معناداری کیفیت زندگی بیماران دیابتی را تبیین می کنند.نتیجه گیری: در مجموع می توان بیان نمود که منبع کنترل و همجوشی شناختی در زمره متغیرهای مرتبط با کیفیت زندگی بیماران دیابتی بودند و توانایی پیش بینی آن را دارند.

مقدمه: بهنجاری و نابهنجاری جامعه در گرو شرایط عمومی خانواده هاست. اغلب مداخله ها و روش های زوج درمانی در صدد افزایش رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین ناسازگار می باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر کیفیت زندگی زوجین ناسازگار بود.روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان کلیه زوجین مراجعه کننده به بهزیستی شهر شیراز در سال 1390 تعداد 30 زوج که به صورت نمونه گیری در دسترس به طور تصادفی در دوگروه آزمایش 15 زوج و گروه کنترل 15 زوج گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایش 8 جلسه مداخله را دریافت کردند و آزمودنی های گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با مقیاس کیفیت زندگی SF-36 جمع آوری گردید. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی باعث بهبود کیفیت زندگی به طور کلی می شود (p<0.001). همچنین بین مولفه های عملکرد جسمانی، محدودیت جسمانی، تحمل درد، سرزندگی و نشاط، محدودیت عاطفی و هیجانی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.001). اما اختلاف معناداری در مولفه های سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و سلامت روانی بین دو گروه وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، کیفیت زندگی زوجین را ارتقا می دهد. لذا تدوین برنامه های این گونه می تواند باعث افزایش بهزیستی و کیفیت زندگی زوجین ناسازگار گردد.

مقدمه: با توجه به روند رو به رشد مصرف قلیان به عنوان یکی از تهدیدکننده های جدی سلامت در افراد جامعه به خصوص نوجوانان است. این طرح با هدف بررسی و تعیین عوامل پیشگویی کننده مصرف قلیان در دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی شهرستان یزد انجام گرفت.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی-توصیفی بود که بر روی 704 نفر از دانش آموزان مدارس پیش دانشگاهی شهر یزد در سال 1394 انجام گردید. نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود. اطلاعات بر اساس پرسشنامه جهانی GYTS و پرسشنامه استاندارد عوامل خطرساز و محافظت کننده مصرف مواد، جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: در نتایج حاصل از این مطالعه در مجموع 219 نفر (31.1 درصد) مصرف کننده قلیان بودند. از میان متغیرهای جمعیت شناختی مورد بررسی، جنسیت، وضعیت تحصیلی دانش آموز، تحصیلات پدر، در آمد خانواده و میزان تمایل به مصرف قلیان ارتباط معناداری با مصرف قلیان داشتند. در بین متغیرهای مربوط به عوامل خطرساز فردی، خانوادگی و اجتماعی، متغیرهای نگرش نادرست نوجوان، هیجان خواهی، حساسیت به اضطراب، بی نظمی محیط اجتماعی و اختلال در فضای روانی اجتماعی مدرسه، به عنوان عوامل پیشگویی کننده مصرف قلیان در نظر گرفته شدند.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد پسران دانش آموز بیش از دختران مصرف کننده قلیان بودند. همچنین مشخص شد عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی مختلفی پیشگویی کننده مصرف قلیان بودند.

مقدمه: پیشرفت یا عملکرد تحصیلی مفهومی است که ابعاد گسترده ای دارد، که عوامل محیطی و درون فردی مهمی از جمله هوش هیجانی و کمرویی بر آن اثر می گذارند. این مطالعه با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع پیش دانشگاهی بر اساس هوش هیجانی و کمرویی در آنان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود.با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 120 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع پیش دانشگاهی منطقه 2 آموزش و پرورش استان تهران که در سال تحصیلی 1395-1394 در رشته ریاضی مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی شوت و آزمون کمرویی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16 استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد، بین هوش هیجانی و کمرویی با متغیر پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان همبستگی معنادار وجود دارد (p<0.05). همچنین بین پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس کمرویی و هوش هیجانی و جنسیت تفاوت معنادار وجود دارد (p<0.05). یافته دیگر پژوهش نشان داد که از بین مولفه های هوش هیجانی تنها مولفه مدیریت هیجان های خود با متغیر پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد اما چنین همبستگی در مورد سایر مولفه های هوش هیجانی و همچنین متغییر کمرویی مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بر اساس هوش هیجانی، می توان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی نمود. لذا توجه و تقویت هوش هیجانی در کنار سایر عوامل تاثیر گذار در پیشرفت تحصیلی می تواند باعث افزایش میزان عملکرد آنان شود.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شهر کبودراهنگ بوده است که در وضعیت نگرش به مصرف مواد، احساس افسردگی، جرات مندی، خودکنترلی و هیجان خواهی مورد مقایسه قرار گرفته اند.روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است.جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر در معرض خطر هستند که در دبیرستان های حاشیه شهر کبودرآهنگ در سال 1394 تحصیل می کردند. نمونه پژوهش شامل 50 نفر (در هر گروه آزمایش و گروه کنترل 25 نفر) می باشد، که به منظور انتخاب نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای، از بین کلاس های موجود در هر دبیرستان با توجه به وضعیت خانوادگی و تحصیلی، تربیتی آنها بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسشنامه تشخیص رفتارهای پرخطر همتا سازی شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای بر گرفته از پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد (RAPI) بوده است.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد، آموزش مهارت های زندگی موجب شده است تا نوع نگرش دانش آموزان در معرض خطر نسبت به مصرف مواد مخدر و میزان احساس افسردگی در آن ها و همچنین مشکلات دانش آموزان پسر در زمینه جرات مندی و خودکنترلی و میزان هیجان خواهی طور معناداری کاسته شود.نتیجه گیری: بطور کلی، این نتیجه به دست آمد که آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر در شهر کبودراهنگ گردیده است.

مقدمه: آگاهی و نگرش بیشتر و بهتر مادر در دوره بعد از زایمان نسبت به شیردهی باعث افزایش اعتماد به نفس و موفقیت در شیردهی میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره تغذیه انحصاری با شیر مادر بر آگاهی و نگرش مادران با نوزاد نارس انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر بصورت کارآزمایی های بالینی تصادفی شده بر روی 124 نفر از مادران با نوزاد نارس بستری در بیمارستان فاطمیه همدان، به مدت 8 ماه طی سال 1394-1393 انجام شد. نمونه ها بطور تصادفی در دو گروه آزمون (62 نفر) و کنترل (62 نفر) قرار گرفتند. از چک لیست مشاهده و مشاوره عملکرد شیردهی و پرسشنامه بزنف در خصوص حیطه آگاهی و نگرش مادران از شیردهی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS-16 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و تی زوجی و آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بین میزان آگاهی و نگرش در دو گروه قبل از مشاوره اختلاف معناداری وجود نداشت (p<0.05) اما بعد از مشاوره، در ماه اول تا چهارم پیگیری این اختلاف بین دو گروه معنادار بود (p<0.001). به طوری که نمرات آگاهی و نگرش در گروه آزمون به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند که مشاوره سبب بهبود تداوم تغذیه انحصاری با شیر مادر می شود به طوری که می تواند سبب افزایش دفعات شیردهی مادر به نوزاد نارس در شبانه روز، کاهش موارد استفاده از مایعات، تغذیه غیر از شیر مادر و شیرخشک در شبانه روز جهت تغذیه نوزاد نارس شود.

مقدمه: اختلالات خلقی گروه وسیعی از اختلالات را شامل می شوند که با اختلال خلق، فقدان کنترل بر خلق و تجربه ناراحتی ذهنی شدید همراه هستند. کسانی که خلق بالا دارند (مانیا)، حالت انبساط خاطر، پرش افکار، کاهش نیاز به خواب، افزایش اعتماد به نفس و افکار بزرگ منشانه نشان می دهند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی علائم و نشانه های مانیا در بیماران بستری مبتلا به اختلال دوقطبی I در حمله مانیا در بخش روانپزشکی بیمارستان فرشچیان شهر همدان بود.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیل از نوع مقطعی بر روی کلیه 230 بیمار دوقطبی مبتلا به حمله مانیا، که در طول سال 1392 در بخش روانپزشکی بیمارستان فرشچیان بستری شده بودند انجام شد، داده ها بوسیله چک لیست محقق ساخته بر اساس معیارهای DSM-IV-TR جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و با نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.یافته ها: فراوانی علائم و نشانه های مانیا به ترتیب عبارت بودند از:کاهش نیاز به خواب (88.3 درصد)، پرحرفی (86.95 درصد)، سراسیمگی روانی حرکتی (86.2 درصد)، بزرگ منشی (80.4 درصد)، ویژگی های سایکوتیک (71.3 درصد)، حواس پرتی (6.69 درصد)، پرش افکار (63.9 درصد)، بخشندگی (56.5 درصد)، افزایش میل جنسی (30.9 درصد) و تفاوت معناداری بین فراوانی علائم بین زن و مرد به جز در ویژگی های سایکوتیک وجود نداشت (p<0.05). به طوری که ویژگی های سایکوتیک در زنان بیشتر مشاهده گردید (p<0.01).نتیجه گیری: چهار نشانه کاهش نیاز به خواب، سراسیمگی روانی حرکتی، بزرگ منشی، پرحرفی بطور کلی فراوان ترین علائم و نشانه های مشاهده شده در بیماران بود.بنابراین توصیه می شود کادر درمان به این علائم توجه بیشتری نماید.