مقدمه: از جمله عوارض لوله گذاری داخل نای، تحریک سمپاتیک و تغییرات همودینامیک شامل ضربان قلب و فشار خون (HR, BP) می باشد که همواره متخصص بیهوشی در پی اجتناب از آن می باشد. در این مطالعه تغییرات همودینامیک، با دو روش لوله گذاری نای با لارنگوسکوپ مکینتاش و برونکوسکوپ فیبراپتیک مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: 97 بیمار ASA class I, II کاندید جراحی الکتیو در دو گروه 45 و 52 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با لوله گذاری مشکل، چاقی مفرط، بیماری های سیستمیکی نظیر فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت، تیرویید و بیماران کاندید سزارین از این مطالعه حذف شدند. پس از برقراری مانیتورینگ استاندارد، پره مدیکاسیون و القا بیهوشی به صورت یکسان برای تمامی بیماران صورت گرفت. تغییرات همودینامیک از قبیل HR، BP، ثبت گردید. اضافه بر آن تغییرات SaO2 نیز مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده توسط برنامه آماری SPSS، و آزمون آماری t-test و کای دو مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: تفاوت معنی دار توزیع سن، جنس و طول مدت عمل در دو گروه بیماران دیده نشد. طول مدت لوله گذاری داخل نای در دو گروه بطور معنی داری متفاوت بود. میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی در 30 ثانیه بعد از لوله گذاری، تفاوت معنی دار بین دو گروه داشت. متوسط فشار خون شریانی 30 ثانیه بعد از لوله گذاری تفاوت معنی دار بین دو گروه داشت. تعداد ضربان قلب در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق می توان گفت که لوله گذاری با برونکوسکوپ فیبراپتیک قابل انعطاف می تواند تغییرات همودینامیک بیشتری نسبت به لارنگوسکوپ مکینتاش ایجاد کند. با توجه به شرایط مساوی از نظر عوامل موثر از قبیل نوع بیهوشی، پره مدیکاسیون، سن، جنس بیماران و ... این تغییرات بعلت تفاوت معنی دار در طول مدت لوله گذاری و تحریکات قسمت های پایین تر تراشه توسط برونکوسکوپ فیبراپتیک بوجود می آیند.