جزایر ایران در خلیج فارس که با برخورداری از جاذبه های طبیعی و مکان های گردشگری منحصر به فرد مجموعه ای کم نظیر از اکوتوریسم را در جنوب ایران را در خود جای داده است، علی رغم تلاش های صورت گرفته، هنوز سهم بسیار ناچیزی از توسعه ملی را به خود اختصاص داده و حتی در مواردی از محرومیت های عجیب نیز رنج می برند. علاوه بر این، توسعه پایدار جزایر ایرانی واقع در خلیج فارس با توجه به ماهیت جغرافیایی جزایر از نظر اکولوژیکی و حضور اکوسیستم های خاصی چون جزایر مرجانی، جنگل های حرا و اراضی خاص و وسیع داخلی آن موقعیت هر جزیره به دریا و ساحل، در کنار روند نامنظم توسعه گذشته مستلزم دقت خاصی است که باید حتما بر شناخت دقیق وضعیت موجود، برنامه ریزی و مدیریتی مستمر از نظر محیط زیست مبتنی باشد. این مقاله با توجه به ماهیت و محورهای همایش خلیج فارس (با رویکرد گردشگری و تعاملات بین المللی) بر آن است تا با روشی متفاوت و با استناد به مطالعات و تجربیات صورت گرفته در زمینه گردشگری ساحلی و موفقیت نسبی همسایگان جنوبی ایران در این زمینه را تحلیل کند و روند تاثیر آن را در توسعه گردشگری مناطق مستعد و جذاب خلیج فارس با ارائه مدل مفهومی راهبردی نشان دهد. آن چه از تحلیل و نتیجه گیری مباحث مطرح شده بر می آید این است که، لزوم بهره مندی از همه روش های موثر اعم از جذاب سازی محیط تا ابزارهای نوین فناوری در ارتقای سطح فعلی این مناطق از نگاه گردشگری برای کشور ایران امری ضروری به شمار می آید که لازم است بر اساس عوامل علمی و تحقیقاتی مورد توجه قرار گیرد.