گردشگری، پس از صنایع خودرو، نفت و محصولات شیمیایی، چهارمین صنعت درآمدزا و اشتغال آفرین جهانی است. لیک برخلاف صنایع رقبای خود از زمره و رسته خدمات است. توفیق کشورها در ایجاد یا معرفی جاذبه های گردشگری و جلب گردشگر به عوامل بسیار متعدد بستگی دارد. کشور ایران، طبق آمارهای سازمان جهانی یونسکو، جزو ده کشور اول دنیا به لحاظ داشتن دارایی های گردشگری است، اما سهم کشورمان در جذب گردشگر و درآمدهای حاصله تفاوت معناداری با پتانسیل های نهفته در این حوزه دارد که حکایت از موانع و چالش های متعدد بر سر راه این امر دارد. این نوشتار بر آن است که یکی از موانع عمده و تهدیدهای حوزه گردشگری در ایران، بازنمایی باژگونه ایماژ ایران در اذهان و ادراک گردشگران از ایران به عنوان مقصد گردشگری به واسطه تعارضات ساختاری سیاست خارجی ایران با جهان هژمون را بررسی کند، لذا، ضرورت اصلاح و بازسازی این تصویر برساخته با استفاده از ابزارهای در دسترس پیش شرط تسهیل جذب گردشگر در کشورمان به ویژه حوزه گردش پذیر خلیج فارس است. این نوشتار با بهره گیری از روش اسنادی و کتابخانه ای و رهیافت گفتمانی- ادراکی درصدد تایید انگاره مطروحه است.