با مراجعی برخورد کردم که فرزندش مبتلا به اختلال اوتیسم بود و طبق روال معمول این کشور به دهها متخصص مغز و اعصاب و روان پزشک در تمامی شهرهای بزرگ تا سن 6 سالگی مراجعه کرده و هیچ نتیجه ای نگرفته بود و حتی محض رضای خدا یک نفر از این متخصصان او را به روان شناس کودک ارجاع نداده بودند و وقتی مادر به متخصص مغز پیشنهاد داده بود که کودکم را پیش روان شناس هم ببرم، در جواب میشنود روانی خودت هستی برو پیش روان شناس! وقتی یک متخصص تحصیل کرده این را میگوید، از جامعه عوام غیرمتخصص چه انتظاری میتوان داشت؟ ....