علوم مراقبتی نظامی
سال:1396 | دوره:4 | شماره:4 (مسلسل 14) |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: در ایران تعداد زیادی از جانبازان از اختلال استرس پس از آسیب رنج می برند و تلاش های زیادی برای ارزیابی انواع درمان های روانشناختی در این زمینه صورت گرفته است. یکی از درمان هایی که می تواند در این زمینه موثر باشد درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس است.هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر انعطاف پذیری روانشناختی، تحمل پریشانی و تجربه مجدد ضربه در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب بود.مواد و روش ها: این پژوهش در سال 1395 با یک طرح نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری کلیه جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب مراجعه کننده به بیمارستان شهید رجایی شهرستان نجف آباد بود که از بین آنها تعداد 40 جانباز مبتلا به صورت نمونه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه پذیرش و عمل، مقیاس تحمل پریشانی و مقیاس استرس ضربه ثانوی بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس صرفا برای گروه آزمایش اجرا شد و پس از آن پس آزمون برای هر دو گروه انجام گرفت.یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر تحمل پریشانی (P<0.05، F=16.4) و تجربه مجدد ضربه (P<0.05، F=10.92) در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب تاثیر معنی داری دارد ولی بر انعطاف پذیری روانشناختی در جانبازان مبتلا به این اختلال تاثیر معنی داری ندارد (P>0.05، F=2.14). این تاثیرپذیری در مورد خرده مقیاس های تحمل پریشانی (تحمل، جذب، ارزیابی و تنظیم) و تجربه مجدد ضربه (مزاحمت، اجتناب و برانگیختگی) نیز معنی دار شد. میانگین و انحراف معیار نمرات انعطاف پذیری در گروه آزمایش در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب (S=4.08، M=33.21) و (S=3.34، M=36.21) و در گروه کنترل به ترتیب (S=5.83، M=33.48) و (S=5.57، M=33.17) و در مورد تحمل پریشانی در گروه آزمایش به ترتیب (S=7.68، M=33.62) و (S=8.05، M=39.87) و گروه کنترل به ترتیب (S=9.66، M=34.77) و (S=10.00، M=9.66) می باشد. در تجربه مجدد ضربه در گروه آزمایش به ترتیب (S=7.47، M=62.86) و (S=10.64، M=57.24) و در گروه کنترل به ترتیب (S=10.64، M=57.24) و (S=12.52، M=54.76) به دست آمد.بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش فوق نشان داد که ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس می تواند در افزایش تحمل پریشانی و کاهش علائم اختلال استرس پس از آسیب تاثیرگذار باشد. آموزش ذهن آگاهی باعث می شود افراد بدون تلاش در جهت هر نوع تغییر، صرفا تجارب هیجانی خود را مشاهده و بپذیرند. نتیجه به دست آمده در مورد متغیر انعطاف پذیری روانشناختی احتمالا به علت حجم کم نمونه بوده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: بررسی های انجام شده بر روی زندانیان مرد نشان داده است که میزان شیوع اختلال های روانی در زندان، دو تا سه برابر بیشتر از میزان شیوع آن در جمعیت عمومی است.هدف: هدف این مطالعه تعیین میزان شیوع اختلالات روانی در زندانیان مرد مراجعه کننده به درمانگاه زندان همدان در سال 1395 بود. مواد و روش ها: این پژوهش بر روی 446 نفر از زندانیان مرد انجام شده بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند. این افراد با شکایت از وضعیت روانی خود در طول یک سال اخیر به درمانگاه زندان مراجعه کرده بودند. شرکت کنندگان توسط پزشک مورد غربالگری اولیه قرار گرفتند. گروه نمونه چک لیست نشانگان اختلالات روانی (SCL 90) را تکمیل نمودند و موارد دارای نشانگان بالینی بالاتر از خط برش 2.5، تحت مصاحبه بالینی روانشناس و روانپزشک قرار گرفتند.یافته ها: 45 درصد افراد متاهل، 45 درصد مجرد و 10 درصد مطلقه بودند. بیشترین فراوانی از نظر وضعیت تحصیلی را افراد با تحصیلات ابتدایی (34 درصد) و راهنمایی (35 درصد) تشکیل دادند. بیشترین شیوع اختلال در افراد 26 تا 35 سال (50 درصد) مشاهده شد. در 96 درصد (427 نفر) افراد، حداقل یک اختلال، تشخیص داده شد. بر اساس نتایج تحلیل در محور یک، اختلالات افسردگی (41 درصد)، اختلالات دوقطبی (19 درصد)، اختلالات مرتبط با آسیب و عامل استرس (9 درصد)، اختلالات اضطرابی (8.8 درصد) و اختلالات مرتبط با مواد (8 درصد) به ترتیب بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادهاند. بیش از 50 درصد از زندانیان از 2 یا چند اختلال روانی بهصورت همزمان رنج می بردند.بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش، شیوع اختلالات روانی در زندانیان به ویژه اختلالات خلقی (دوقطبی - افسردگی) بسیار بیشتر از جمعیت عادی است.

مقدمه: هوش اخلاقی به توانایی تشخیص درست از غلط، انتخاب درست و در نهایت رفتار مبتنی بر اخلاق اطلاق می شود. هوش اخلاقی به عنوان عامل موثر در افزایش تعهد، مسوولیت پذیری، عملکرد مطلوب و تحقق اهداف سازمان محسوب می شود. لنیک و کیل (Lennick and Kiel) ساختار هوش اخلاقی را شامل چهار مولفه اصلی درستکاری، مسوولیت پذیری، بخشش و همدلی عنوان می کنند که برای موفقیت مداوم سازمانی و شخصی ضروری است؛ بنابراین اعمال افراد با هوش اخلاقی بالا، پیوسته با ارزش ها و عقایدشان هماهنگ است، عملکرد بالایی دارند و همیشه کارها را با اصول اخلاقی پیوند می دهند. پرستاران نیز به خاطر نفوذ در خدمات بهداشتی - درمانی و قبول مسوولیت های عظیم، مسوول پذیرش عملکردهای خود می باشند.هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان هوش اخلاقی و ویژگی های جمعیت شناختی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی (توصیفی - تحلیلی)، تعداد 267 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های شهر تهران در سال 1392 به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و از نظر هوش اخلاقی مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از نسخه فارسی پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفته است؛ استفاده شد. سپس داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تعداد کل نمونه ها 267 نفر بودند که در محدوده ی سنی 50-20 سال قرار داشتند. از این تعداد 65.54 درصد زن بودند و اکثریت واحدهای پژوهش، متاهل (73.78 درصد) و دارای سطح تحصیلات کارشناسی (80.52 درصد) بودند. آزمونهای آماری نشان دادند که هوش اخلاقی بیشتر پرستاران در حد متوسط 168 (%62.9) بود. همچنین بین متغیرهای جنس (P=0.006)، سطح تحصیلات (P=0.004) و میزان ساعات اضافه کار (P=0.004) با هوش اخلاقی پرستاران بخش مراقبت های ویژه ارتباط آماری معناداری وجود داشت و بین متغیرهای سن (P=0.01)، سابقه ی کار (P=0.09) و وضعیت تاهل (P=0.3) ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به ماهیت حرفه پرستاری و با تکیه بر یافته های این پژوهش، ارائه راهکار مناسب در زمینه چینش نیروها، برگزاری کارگاه های اخلاق ضمن خدمت، جذب و حفظ پرستاران واجد شرایط و انجام مطالعات مداخله ای در این زمینه جهت ارتقاء هوش اخلاقی و در نهایت موفقیت سازمان نظام سلامت پیشنهاد می شود.

مقدمه: در سال های اخیر با توجه به تغییر نگرش دانشجویان پزشکی در فرایند یادگیری و ارزیابی، این فرایند از رویکرد سنتی به سمت دانشجو محوری سوق داده شده است. در این راستا باید از ابزار و روش های جدید یادگیری و ارزیابی جهت مشارکت فعال دانشجویان استفاده کرد. لذا، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از کارپوشه در انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز صورت گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری مطالعه، دانشجویان پزشکی سال شش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 95-96 بودند که به روش سرشماری، 70 نفر از دانشجویان سال شش پزشکی وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی و پایایی آن توسط اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد تائید قرار گرفت (آلفای کرونباخ 0.8). پرسشنامه در دو بخش، تاثیر کارپوشه را بر یادگیری و ارزیابی مورد بررسی قرار میداد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 14 و با آزمونهای آماری در سطح P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه اکثر (80%) دانشجویان در رده سنی 23 تا 26 سال قرار داشتند. 70% نمونهها زن بودند؛ که 70% آنها با کارپوشه آشنایی نداشتند. 75% دانشجویان موافقند که پورتفولیو سبب افزایش انگیزه برای یادگیری و شرکت در بحثهای گروهی، افزایش کیفیت یادگیری و پایداری یادگیری دانشجویان میشود. %83.3 دانشجویان کاملا بر این باورند که به کارگیری کارپوشه در فرایند ارزیابی سبب مشارکت دانشجو در ارزیابی خود و همچنین فراهم شدن فرصت خود ارزیابی (%79.2) میشود. تفاوت معنی داری بین جنس و انگیزش یادگیری و یادگیری عمیق مشاهده شد (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: از آنجا که پورتفولیو به عنوان یک ابزار خودارزیابی جهت اصلاح یا بهبود روند یادگیری که منطبق بر یادگیری بزرگسالان است مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در امر یادگیری و ارزیابی دانشجویان بکار گرفته شود، لذا، بایستی اساتید تمهیدات لازم را جهت استفاده از این ابزار آموزشی با تمرکز بر یادگیری و ارزیابی فراگیران فراهم سازند.