مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:41 | شماره:709 |تعداد مقالات:3

مقاله پژوهشیمقدمه: مسمومیت با مواد شیمیایی خانگی، یکی از علل شایع مراجعه به اورژانس های مسمومین است. هدف از این مطالعه، بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک و یافته های آزمایشگاهی بیماران دچار مسمومیت با مواد شیمیایی خانگی بود.روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی که به صورت گذشته نگر انجام شد، داده های موجود در پرونده ی بیماران مسموم با مواد شیمیایی خانگی که از ابتدای فروردین ماه 1395 تا پایان اسفند ماه 1398، در بخش اورژانس مسمومین بیمارستان خورشید اصفهان بستری شده بودند، به روش سرشماری، گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، Chi-square و T-test انجام شد.یافته ها: در این مطالعه، 281 بیمار بررسی شدند که 48 درصد از آن ها مرد بودند. نسبت زن به مرد برابر با 1/08 بود. میانگین سنی بیماران 17/14 ± 32/95 سال (83-1 سال) بود. بیشترین میزان مسمومیت با آفت کش ها (37/3 درصد) و کم ترین میزان مسمومیت با ترکیبات جیوه (0/4 درصد) اتفاق افتاده بود؛ میانگین طول بستری 25/02 ساعت بوده است. میزان مورتالیتی برابر 0/7 درصد (2 نفر) بود که به علت مسمومیت با آفت کش ها اتفاق افتاده است. روند مسمومیت از سال 95 تا 97 افزایشی بوده (233 درصد افزایش در سال 97 نسبت به 95) اما در سال 98 کاهش یافت (64 درصد کاهش در سال 98 نسبت به 97).نتیجه گیری: آفت کش های خانگی و مواد خورنده، شایع ترین عوامل مسمومیت زا بودند؛ همچنین مسمومیت با این مواد در جنس مؤنث شایع تر بود. این نتایج، اهمیت حمایت عاطفی و روانی از بیماران (بخصوص خانم ها) و آموزش روش درست استفاده از مواد شیمیایی خانگی را متذکر می شود.

مقاله پژوهشیمقدمه: چاقی با افزایش خطر بیماری های متابولیک مانند دیابت نوع 2 ارتباط دارد. از طرف دیگر تمرینات هوازی در پیشگیری از بیماری های متابولیک نقش مثبتی ایفا می کند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی نسفاتین-1، انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین زنان چاق بود.روش ها: پژوهش حاضر از نوع  نیمه تجربی بود. برای این منظور تعداد 24 زن چاق (سن 2 ± 25 سال و شاخص توده بدنی 3/1 ± 30) از بین زنان چاق مراجعه کننده به باشگاه های شهر کرمان انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی (11 نفر) و شاهد (11 نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل 30 تا 45 دقیقه دویدن بر اساس 50 تا 70 درصد از ضربان قلب هدف به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته توسط گروه تجربی انجام شد. متغیرهای مورد نظر قبل و بعد از پروتکل تمرینی اندازه گیری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز کواریانس استفاده شد.یافته ها: تفاوت غیرمعنی داری در میزان وزن و شاخص توده ی بدنی گروه های پژوهش در پایان پژوهش مشاهده شد. بین میزان نسفاتین-1 در گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت. میزان مقادیر انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین در گروه تجربی نسبت به شاهد به طور معنی داری پایین تر بود. همچنین تمرین هوازی سبب کاهش درصد چربی و افزایش Vo2max در گروه تجربی نسبت به شاهد شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود زنان چاق به منظور بهبود درصد چربی بدن، استقامت هوازی و شاخص های مرتبط با بیماری دیابت از تمرینات هوازی استفاده کنند.

مقاله پژوهشیمقدمه: مچ دست مکعبی شکل، در مطالعات گذشته به عنوان یک فاکتور مستعد کننده برای ابتلا به سندرم کارپال تونل مطرح شده است. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی سرعت هدایت و اندازه ی سطح مقطع عصب مدین در مچ دست افراد سالم با و بدون مچ دست مکعبی شکل در مطالعات الکترود یاگنوستیک و سونوگرافی انجام گرفت.روش ها: مطالعه ی حاضر از نوع تحلیلی- مقطعی بود که در سال 99-1398 در اصفهان انجام شد. در ابتدای مطالعه، قطر قدامی- خلفی و قطر خارجی و داخلی مچ دست شرکت کنندگان توسط کولیس اندازه گیری شد و افرادی که Wrist ratio بیشتر یا مساوی 0/7 داشتند به عنوان گروه مورد و افراد با Wrist ratio کمتر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. سطح مقطع عصب مدین در ورودی تونل کارپال توسط سونوگرافی و سرعت هدایت عصبی توسط تست های الکترودیاگنوستیک هر دو گروه ارزیابی شد.یافته ها: طی این مطالعه، 80 دست سالم در دو گروه 40تایی با و بدون مچ دست مکعبی بررسی شدند. میانگین سرعت هدایت عصبی در عصب مدین در افراد دارای مچ دست مکعبی 47/15 و در افراد سالم 51/93 متر بر ثانیه بود. همچنین میانگین سطح مقطع عصب مدین در افراد با مچ دست مکعبی به طور معنی داری از افراد با مچ دست نرمال بیشتر بود.نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که میانگین سطح مقطع عصب مدین در افراد سالم با مچ دست مکعبی بالاتر بوده و استفاده از سونوگرافی در تشخیص سندرم کارپال تونل در این افراد ممکن است با موارد مثبت کاذب همراه باشد. بنابراین در نظر گرفتن wrist ratio و ارزیابی های بیشتر در این افراد ضروری می باشد.