مراقبت اورژانس
سال:1396 | دوره:1 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: مراقبت اساس حرفه پرستاری است و برای مواجهه با مشکلات اخلاقی در امر مراقبت از بیماران، نیاز است که پرستاران از سطح استدلال اخلاقی بالایی برخوردار باشند. استدلال اخلاقی همان توانایی فرد برای قضاوت درست در مواجهه با مسائل اخلاقی مطرح می شود. با توجه به ضرورت بکارگیری استدلال اخلاقی در جهت مراقبت اخلاق محور، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران اورژانس صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه، یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی بود. 272 پرستار به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد رفتار مراقبتی و پرسشنامه آزمون معمای اخلاقی Crisham استفاده شد. داده های مطالعه با آمار توصیفی، آزمون های تی مستقل، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره از طریق نرم افزار SPSS (V20) تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره تفکر اخلاقی پرستاران 22/7± 10/45، میانگین نمره ملاحظات بالینی 72/3± 67/21 و میانگین نمره رفتار مراقبتی پرستاران 42/0± 65/4 بدست آمد. در تحلیل چند متغیره رابطه مثبت و معنی دار آماری بین استدلال اخلاقی و رفتار مراقبتی (019/0β =، 001/0p<) به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه مستقیم استدلال اخلاقی با رفتار مراقبتی به نظر می رسد ارتقای استدلال اخلاقی پرستاران می تواند در ارتقای عملکرد بهتر آنان و افزایش کیفیت مراقبت موثر باشد.

زمینه و هدف: تروما به عنوان یک مشکل در حیطه سلامت است که آمار آن در سراسر جهان در حال افزایش است. استفاده از روش های پیشگیری کننده در زمینه تروما زمانی مؤثر واقع می شود که اطلاعات درستی از انواع تروما و عوامل مرتبط با آن در دسترس باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های افراد ترومایی، انواع تروما و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی آیت الله موسوی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، داده های جمعیت شناختی و عوامل مرتبط با تروما از طریق برگه داده از 154 بیمار ترومایی که در فاصله زمانی اول آذر تا پایان اسفند ماه سال 1396 به بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی آیت الله موسوی مراجعه نموده بودند، جمع آوری شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و با روش های آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد بین نوع تروما و جنسیت رابطه معنی داری از نظر آماری وجود دارد (047/0p=) و همه گروه های سنی در معرض خطر یکسان برای تصادف با وسیله نقلیه موتوری در جاده های بین شهری نسبت به سایر انواع مکانیسم تروما هستند (039/0p=). از لحاظ علل تروما، تصادفات رانندگی با 9/53 درصد، سقوط از ارتفاع با 6/28 درصد و صدمات مربوط به له شدگی بافت با 4/10 درصد موارد شایع ترین علل تروما به حساب آمدند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که ثبت اطلاعات بیماران ترومایی می تواند به عنوان یک اولویت در مواجه با تروما مد نظر قرار گیرد. انجام مداخلات پیشگیرانه برای انواع مختلف علل و مکانیسم های تروما لازم می باشد و ارتقاء کیفیت ارائه خدمات بیمارستانی و پیش بیمارستانی می تواند بار آسیب زایی آن را بر نظام سلامت کاهش دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: با شناسایی عوامل خطر مادر و نوزادی و انجام احیای به موقع در زمان تولد، می توان از آسیفکسی که سومین علت مرگ نوزادان در جهان است، پیشگیری کرد. این مطالعه به منظور تعیین نیاز به احیاء نوزاد و عوامل مرتبط با آن در زایشگاه های استان زنجان انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که به مدت دو سال انجام شد، شیوع و عوامل خطر احیای نوزادان، مراحل احیاء و پیش آگهی کوتاه مدت آن استخراج شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره و چند متغیره، توسط نرم افزار SPSS Ver. 18 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 9/9 درصد نوزادان نیاز به احیاء پایه و 5/1 درصد نیاز به احیاء پیشرفته داشتند. زایمان به روش سزارین و زایمان طبیعی به وسیله ابزارهای کمکی از قبیل فورسپس و واکیوم، داشتن بیماری در مادر و انجام مداخلات حین زایمان، احتمال نیاز به احیاء نوزاد را افزایش داد. به ازای هر هفته افزایش سن بارداری و هر گرم افزایش در وزن نوزاد و افزایش تحصیلات مادر احتمال نیاز به احیای نوزاد کاهش یافت. نتیجه گیری: نوع زایمان، بیماری های دوران بارداری مادر، مداخلات حین زایمان، عوامل دموگرافیک مادری، سن بارداری و تولد نوزاد در هنگام تولد از مهمترین عوامل خطر مرتبط با احیاء نوزاد بود. شناسایی عوامل پیشگویی کننده احتمال نیاز به احیاء در نوزاد، به جهت انجام برنامه ریزی و مداخله موثر حائز اهمیت می باشد.

زمینه و هدف: در تیم سلامت اولین مواجهه با موارد قانونی توسط کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی صورت می گیرد. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت دانش، نگرش و عملکرد کارکنان فوریت های پزشکی کاشان در خصوص موضوعات مرتبط با پزشکی قانونی در سال 1396 می باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی با مشارکت 110 نفر از کارکنان فوریت های پزشکی کاشان با استفاده از سرشماری انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته دانش، نگرش و عملکرد جمع آوری گردید. پرسشنامه محقق ساخته شامل 42 سوال که 10 سوال مربوط به بخش دانش، 10 سوال مربوط به بخش نگرش و 22 سوال مربوط به بخش عملکرد بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری T، مجذور کای و ANOVA از طریق نرم افزارSPSS ویرایش 16 تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمرات دانش کارکنان فوریت های پزشکی در خصوص موضوعات مرتبط با پزشکی قانونی 14/2± 69/5، نگرش 26/9± 95/30 و عملکرد 40/4± 95/14 بود. یافته ها نشان داد وضعیت دانش، نگرش و عملکرد با سطح تحصیلات (001/0P<) و نوع استخدام (01/0P<) ارتباط دارد و با تأهل، سن، سابقه، نوع مدرک تحصیلی ارتباط ندارد. نتیجه گیری: دانش، نگرش و عملکرد کارکنان فوریت های پزشکی کاشان در خصوص موضوعات مرتبط با پزشکی قانونی در سطح متوسطی قرار داشت. روزآمدسازی دانش، نگرش و عملکرد کارکنان فوریت های پزشکی در این زمینه برای کمک در کشف و یا روشن سازی پرونده های پزشکی قانونی و محافظت از آثار و شواهد مربوطه اهمیت به سزایی دارد.

زمینه و هدف: بیماران مراجعه کننده به بخش های اورژانس نیاز به اقدامات درمانی فوری توسط پرسنل بخش اورژانس دارند. مدیریت زمان در ارائه خدمات درمانی بسیار حیاتی و کوتاهی از آن می تواند جان بیماران را به خطر اندازد. این مطالعه با هدف تعیین شاخص های زمانی و عوامل مرتبط با آن در بخش اورژانس بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 250 بیمار مراجعه کننده به بخش اورژانس به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها فرم بازنگری شده "زمانی و گردش کار خدمات اورژانس" و زمان سنج بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمون های ناپارامتری من ویتنی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: زمان ورود بیمار تا تریاژ 2/13± 2/7 دقیقه، زمان تریاژ تا ویزیت پزشک 8/37± 3/21 دقیقه، زمان ویزیت پزشک تا تعیین تکلیف 5/40± 9/28 ساعت، زمان تعیین تکلیف تا خروج 5/60± 8 ساعت و زمان کل ورود تا خروج از بخش 07/17± 4/15 ساعت بدست آمد. میانگین زمان های مورد بررسی بر حسب تأهل، شدت بیماری و علت بیماری اختلاف معنی داری (05/0>p) داشتند به طوری که بیشترین میانگین زمان کل ورود تا خروج در گروه بیماران متأهل، بیماران با شدت بیماری فوری و علت داخلی اتفاق افتاده بود. نتیجه گیری: رعایت شاخص های زمانی در بخش های اورژانس بیمارستان ها به مدیریت زمان مسئولین نیاز دارد. رسیدن به استاندارد بین المللی نیازمند اصلاح خطی مشی ها، اصول و فرایندهای اجرایی مدیریت بیمارستان است. سیاست گذاری باید بر پایه ی سازماندهی اقدامات درمانی و پیشگیری از ازدحام و جلوگیری از اثرات نامناسب آن بر مراقبت بیماران بنا شود.

زمینه و هدف: آموزش دانشجویان پزشکی در رابطه با مدیریت بیماران اورژانس و چگونگی عملکرد آنان در شرایط مختلف اورژانس اهمیت حیاتی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر آموزش های بخش طب اورژانس در ارتقاء آمادگی بالینی و رضایت کارورزان دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال1394 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-مقایسه ای بود که 56 نفر از کارورزان پزشکی در دوره یک ماهه طب اورژانس در مرکز آموزش و درمانی آیت الله موسوی مورد بررسی قرار گرفتند. کارورزان در این دوره یک ماهه در کلاس های نظری و کارورزی در بخش های اورژانس حضور پیدا کردند. آمادگی بالینی و رضایت آنها از کارورزی قبل و بعد از دوره با ابزارهای یکسان مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج حاصله باهم مقایسه شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط سه نفر از متخصصان طب اورژانس دانشگاه انجام گردید و برای تعیین پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده گردید که حدود 82 درصد بدست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون T زوجی و نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین و انحراف معیار نمرات پیش آزمون کارورزان 84/1± 3/9 و میانگین و انحراف معیار نمرات پس آزمون کارورزان 94/1± 73/13 تفاوت معنی دار (001/0>P) داشته است. در همه موارد نمرات پس آزمون به طور معنی داری بالاتر از نمرات پیش آزمون بود. 9/66 درصد از کارورزان از دوره طب اورژانس، رضایت خوب تا عالی داشتند. نتیجه گیری: آموزش های تئوری و عملی در بخش اورژانس بر آمادگی بالینی کارورزان تأثیر داشته است و اکثریت کارورزان از آموزش های این بخش رضایت داشتند.

زمینه و هدف: بیوتروریسم یک مسئله بهداشتی مهم در سطح جهان است. میزان آمادگی برای کاهش مرگ های ناشی از حملات بیوتروریستی بستگی به دسترسی به منابع و نیروهای کارآمد دارد. بهترین روش دفاع، بالا بردن سطح اطلاعات دفاعی مردم است. در این میان افزایش آگاهی دانشجویان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش بیوتروریسم از طریق کارگاه و کتابچه آموزشی بر آگاهی دانشجویان پرستاری می باشد. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 90 دانشجوی سال مقطع کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی همدان بصورت قبل و بعد انجام شد. دانشجویان به روش تخصیص تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابتدا با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته میزان آگاهی دانشجویان پرستاری ازحیطه های مختلف بیوتروریسم ارزیابی گردید. مداخله به صورت برگزاری کارگاه آموزشی و همچنین ارائه کتابچه آموزشی بود. دو هفته بعد از آموزش مجدداً پرسشنامه تکمیل و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس آزمون تی زوجی میانگین نمرات آگاهی دانشجویان در مورد بیوتروریسم قبل و بعد از آموزش در گروه مداخله به طور معنی داری متفاوت بوده است (001/0>P). اما میانگین نمرات قبل و بعد از آموزش در کنترل تفاوت معنی داری نداشته است (504/0p=). نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که میانگین نمرات آگاهی دانشجویان قبل از آموزش در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشته است (253/0p=)، اما میانگین نمرات بعد از آموزش در دو گروه متفاوت بوده است و به صورت معنی داری در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بوده است (001/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه و مطالعات مشابه، آموزش منجر به افزایش سطح آگاهی دانشجویان پرستاری در زمینه حملات بیوتروریسمی می شود.

زمینه و هدف: ارائه خدمت در اورژانس پیش بیمارستانی همواره کارکنان را در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی و گسترش عفونت در جامعه قرار می دهد. رعایت احتیاطات استاندارد یک بخش اساسی در عملکرد این کارکنان می باشد. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان آگاهی و عملکرد کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی در زمینه احتیاطات استاندارد کنترل عفونت صورت پذیرفت. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی-تحلیلی بر روی 160 نفر از کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی شاغل در بخش عملیات شهرستان همدان و استان کرمانشاه انجام گرفت. نمونه های مورد پژوهش به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده ازپرسشنامه ای پایا و روا درخصوص سنجش آگاهی و عملکرد این کارکنان درزمینه احتیاطات استاندارد کنترل عفونت جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزارSPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سن افراد مورد پژوهش 38/7± 24/33 بود. بیش از یک سوم افراد (37/34 درصد) سابقه نیدل استیک داشتند. ارتباط معنی داری بین آگاهی و عملکرد کارکنان (05/0p) بود. میانگین نمره آگاهی نمونه ها در مورد احتیاطات استاندارد کنترل عفونت (28/15± 15/47) در حد ضعیف بود و میانگین نمره عملکرد نمونه ها در حد متوسط (87/11± 46/56 ) گزارش شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه اکثر کارکنان آگاهی و عملکرد خوبی نسبت به اصول پیشگیری از عفونت ها نداشتند؛ بنابراین توجه بیشتر مسئولین به طراحی اقدامات لازم در جهت آموزش کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی ضروری است.