مجله دانشکده علوم پزشکی نیشابور
سال:1396 | دوره:5 | شماره:2 (پیاپی 15) |تعداد مقالات:8

سرطان پستان از شایع ترین سرطان های زنان با شیوع رو به افزایش در کشورهای در حال توسعه می باشد. دی دایمر یک مارکر مولکولی از رشد تومور و متاستاز در بیماران مبتلا به سرطان پستان است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات سطح سرمی دی دایمر در بیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی روی 100 بیمار زن با تشخیص سرطان پستان که به کلینیک فوق تخصصی انکولوژی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر مراجعه کرده بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد.یافته هامیانگین دی دایمر سرم در مرحله IV بیماری به میزان 627±304 mg/ml، در مرحله III، 229±101 mg/ml و در مرحله II به میزان 180±29 mg/ml بوده است. همچنین فراوانی دی دایمر غیرنرمال در بیماران مرحله IV بیشتر بوده است. سطح دی دایمر و فراوانی افراد با دی دایمر بالاتر از حد طبیعی، در بیمارانی که درگیری غدد لنفاوی داشتند بیشتر بوده است. در بیمارانی که تومورمارکر CA15-3، CEA غیر نرمال داشتند، سطح دی دایمر بالاتری گزارش شد. سطح دی دایمر سرم در مبتلایان گروه سنی 41-50 سال بیشتر از سایر گروه ها بوده است.نتیجه گیری افزایش سطح دی دایمر سرم با افزایش مرحله بیماری، درگیری غدد لنفاوی و پیش آگهی نامطلوب بیماری همراه است و از آنجاکه دی دایمر مارکری ایمن، ارزان و در دسترس می باشد می توان از آن در جهت ارزیابی پروگنوز و بقا بیمار استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خود شفقتی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط بود.مواد و روش ها3 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. در این پژوهش طرح تک آزمودنی با خط پایه چندگانه استفاده شد. اضطراب و افسردگی و خودشفقتی بیماران نه بار بوسیله پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم و مقیاس خود شفقتی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های تغییرات روند، شیب، میزان تغییرپذیری کوهن و تفسیر فراز و فرود متغیرها در نمودارها و برای تعیین معنی داری بالینی از درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.یافته هاتمامی بیماران تغییرات چشمگیری در متغیرهای افسردگی و اضطراب و خود شفقتی نشان دادند و همگی توانستند این پیشرفت را تا مرحله پیگیری 60 روزه حفظ کنند.نتیجه گیریشناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند باعث افزایش خود شفقتی و نیز بهبود علائم اضطرابی و افسردگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب افسردگی مختلط گردد.

ژیاردیا لامبلیا یکی از شایع ترین تک یاخته های دستگاه گوارش انسان می باشد. در حال حاضر داروهای ضد ژیاردیایی دارای اثرات جانبی مختلفی می باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخودوس بر روی ژیاردیا لامبلیا می باشد.مواد و روش هادر مطالعه حاضر تعداد 25 سر موش سوری بطور تصادفی به 5 گروه که عبارتند از: کنترل سالم، کنترل دارو (مترونیدازول) و 3 گروه آلوده به انگل تحت درمان با دوزهای 200، 100 و 400 mg/ml عصاره اسطوخودوس تقسیم شدند. عصاره اسطوخودوس به حیوانات تاثیر داده شد و پس از گذشت 10 روز، درصد کیست های زنده محاسبه گردید. روش های آماری بکار رفته بر مبنی تحلیل واریانس یک طرفه و مقایسه t زوجی بوده که به روش معمول برای مقادیر نرمال و به روش بوت استرپ برای مقادیری که توزیع شان نرمال نبود با توجه به حجم پایین نمونه استفاده گردید.یافته هامیانگین وزن موش ها در گروه آلوده به انگل و درمان شده با دوز 100 mg/ml اسطوخودوس در مقایسه با دو گروه آلوده به انگل و درمان شده با دوز 200 و 400 mg/ml اسطوخودوس دارای وزن بیشتری بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که کاهش تعداد کیست در گروه های 100، 200 و 400 mg/ml به ترتیب برابر با 77.7، 84.3 و 95.1 درصد بوده است.نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که گیاه اسطوخودوس در شرایط درون تنی اثرات بسیار خوبی از خود نشان داده است و می تواند پتانسیل درمانی برای عفونت ناشی از ژیاردیا را داشته باشد.

مطالعه حاضر با هدف طراحی و روان سنجی ابزار بومی برای سنجش رفتارهای پیشگیری کننده از لیشمانیوز و شناخت عوامل مرتبط با آن بر اساس مدل بزنف در دانش آموزان شهر نیشابور انجام شد.مواد و روش هادر مطالعه مقطعی حاضر، برای 25 نفر از جامعه مورد بررسی، ابزار اولیه طراحی شد. اعتبار صوری با مشارکت 20 نفر از دانش آموزان و اعتبار محتوا از طریق پانل خبرگان با مشارکت 10 نفر متخصص آموزش بهداشت و متخصص طراحی ابزار انجام شد. اعتبار سازه در نرم افزار LISREL با انتخاب 226 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه به روش تصادفی چند مرحله ای انجام شد. برای تعیین پایایی ابزار از همسانی درونی و روش آزمون مجدد استفاده گردید.یافته هانسخه اولیه پرسشنامه با 46 آیتم طراحی شد که با انجام روائی صوری و محتوا به صورت کیفی بعضی آیتم ها اصلاح گردید. در روایی صوری کمی 2 آیتم به دلیل کسب نمره تاثیر کمتر از 1.5 حذف شدند و در روایی محتوا با در نظر گرفتن نقطه برش 0.79 برای سنجش شاخص اعتبار محتوا و نقطه برش 0.62 برای نسبت اعتبار محتوا، تعداد 8 آیتم حذف شدند. در روایی سازه مقدار AGFI=0.9 و RMSEA=0.04 بدست آمد. پایایی ابزار هم با استفاده از همسانی درونی (a=0.864) و ثبات آن از طریق آزمون مجدد (ICC=0.993) تایید گردید.نتیجه گیرینتایج نشان داد که پرسشنامه رفتارهای پیشگیری کننده از سالک جلدی بر اساس مدل بزنف با 36 آیتم معتبر و پایا می باشد و به دلیل استحکام ساختار عاملی و ویژگی های روان سنجی مناسب، قابلیت بکارگیری آن توسط پژوهشگران در مطالعات مرتبط وجود دارد.

اسکولیوز از ناهنجاری های با شیوع نسبتا بالا می باشد که کاهش در کیفیت زندگی، ناتوانی، درد، بدشکلی های ظاهری، در بعضی موارد مشکلات تنفسی و حتی افزایش زاویه اسکولیوز در بزرگسالی را به دنبال دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات کششی، قدرتی و ثبات مرکزی بر اسکولیوز دانش آموزان دختر 9-13 سال بود.مواد و روش هامطالعه انجام شده از نوع پژوهش های مداخله ای نیمه تجربی بوده و جامعه آماری از دانش آموزان دختر 9-13 سال دارای ناهنجاری اسکولیوز تشکیل شد. 60 دانش آموز دختر دارای ناهنجاری اسکولیوز پشتی به صورت هدفمند انتخاب و بطورتصادفی ساده در 3 گروه 20 نفری (دو گروه تجربی، گروه اول شامل تمرینات کششی، قدرتی و گروه دوم شامل تمرینات کششی و قدرتی و ثبات مرکزی و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. برنامه تمرینی 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 25-40 دقیقه بود. اندازه گیری اسکولیوز پشتی با صفحه شطرنجی و روش فتوگرامتری انجام گردید.یافته هانتایج نمرات پس آزمون زاویه اسکولیوز نشان داد که برنامه تمرینات اصلاحی تفاوت معنی داری در بین سه گروه ایجاد نموده است، بطوریکه باعث کاهش معنی داری در میزان زاویه اسکولیوز آزمودنی های هر دو گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. این مقدار در آزمودنی های گروه تجربی دوم (تمرینات کششی، قدرتی و ثبات مرکزی) نسبت به آزمودنی های گروه تجربی اول (تمرینات کششی و قدرتی) کاهش بیشتری (غیر معنی دار) نشان داد.نتیجه گیریبه نظر می رسد که 8 هفته برنامه تمرینات اصلاحی با تاکید بر تمرینات ترکیبی (ثبات مرکزی) می تواند به عنوان یک روش غیر تهاجمی اثر مطلوبی در درمان اسکولیوز دانش آموزان داشته باشد.

نقش گلیسین به عنوان یک نوروترانسمیتر و تعدیل کننده عصبی در تنظیم اشتهای پستانداران ثابت شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر گلیسین بر دریافت غذا و تداخل آن با گیرنده های بتا آدرنرژیک بود.مواد و روش هادر این بررسی از 40 سر موش صحرایی نر بالغ (250-300 گرم) استفاده شد. بررسی حاضر در 4 مرحله متوالی با فاصله 3 روز انجام شد. در مرحله اول گلیسین با دوز 100، 200 و mg/kg 400 تزریق شد. در مرحله دوم اثر تزریق استریکنین هیدروکلرید (آنتاگونیست رقابتی گیرنده های پس سیناپسی گلیسین) با دوز 0.2، 0.4 و 0.8 mg/kg بررسی شد. در مرحله سوم اثر پیش تزریق ایزوپروترنول (آگونیست گیرنده های بتا آدرنرژیک) بر رفتار تغذیه ای ناشی از گلیسین بررسی شد. در مرحله چهارم آزمایش، تداخل ایزوپوترنول و استریکنین بر رفتار تغذیه ای بررسی شد. در هر مرحله، مصرف غذای تجمعی در فواصل 60 120٬ و 180 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد.یافته هاتزریق گلیسین با دوز 100، 200 و mg/kg 400 در تمام دقایق پس از تزریق٬ اخذ غذا را افزایش داد (p<0.05). تزریق استریکنین با دوز 0.8 mg/kg اخذ غذا را در دقایق 120 و 180 بطور معنی دار کاهش داد. پیش تزریق ایزوپروترنول نتوانست اثر افزاینده اشتهای گلیسین را مهار کند. در مرحله چهارم آزمایش، پیش تزریق ایزوپرترنول تاثیر معنی داری بر اخذ غذای ناشی از استریکنین نداشت.نتیجه گیریاثر افزاینده اشتهای گلیسین در موش صحرایی احتمالا بصورت مستقل از گیرنده های محیطی بتا آدرنرژیک انجام می شود.

پلی فنول ها و فعالیت بدنی به عنوان دو فاکتور اثر گذار بر میزان هورمون های تستوسترون، فاکتور رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) و کورتیزول شناخته می شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ترکیبی به همراه مصرف قهوه سبز بر میزان سرمی هورمون های تستوسترون، IGF-1 و کورتیزول در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.مواد و روش ها30 زن جوان چاق و دارای اضافه وزن داوطلب به صورت تصادفی به سه گروه تمرین ترکیبی، قهوه سبز و تمرین ترکیبی- قهوه سبز تقسیم شدند. تمرینات چهار جلسه در هفته و به مدت شش هفته انجام شد. مقدار قهوه سبز مصرفی 250 mg در روز به مدت 6 هفته بود. میزان سرمی هورمون های تستوسترون، IGF-1 و کورتیزول 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از مداخلات اندازه گیری شدند.یافته هانتایج نشان داد میزان سرمی تستوسترون و کورتیزول در هر سه گروه تمرین ترکیبی، قهوه سبز و تمرین ترکیبی- قهوه سبز بود تغییر معنی داری نداشت (p>0.05). میزان IGF-1 در گروه تمرین ترکیبی افزایش معنی دار (p=0.01) و در گروه قهوه سبز کاهش معنی داری داشت (p=0.03). تغییرات در گروه تمرین ترکیبی- قهوه سبز معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیرینتایج نشان داد تمرین ترکیبی توانست در بهبود میزان IGF-1 موثر باشد. با این حال، تمرین ترکیبی و قهوه سبز بر مقادیر هورمون های تستوسترون و کورتیزول موثر نبودند. پژوهش های بیشتری برای تایید یافته ها لازم است.

تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات ناهمسویی درباره تاثیر انواع تمرین ورزشی به ویژه تمرینات مقاومتی بر فاکتورهای انعقادی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی چند مفصله و تک مفصله بر برخی فاکتورهای انعقادی و خونی مردان جوان فعال بود.مواد و روش ها30 آزمودنی (20-26 سال) با آرایش تصادفی در گروه های کنترل (n=10)، تمرین مقاومتی تک مفصله (n=10) و تمرین مقاومتی چند مفصله (n=10) توزیع شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه پروتکل های تمرینی مخصوص را انجام دادند. برای تعیین طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیروویلک و جهت محاسبه مقادیر تغییرات در دو پروتکل از آزمون تحلیل کوواریانس و در صورت معنی دار بودن از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته هاتمرین مقاومتی تک مفصله و چند مفصله تاثیر معنی داری بر تعداد پلاکت ها داشته است (p<0.001). نوع پروتکل و تمرین مقاومتی تاثیر معنی داری بر پهنای توزیع پلاکتی نداشته است (p=0.34). بر اساس یافته ها می توان گفت هر دو نوع تمرین، تاثیر معنی داری بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز داشته است (p=0.001) و بطور کلی تاثیر فعالیت مقاومتی صرف نظر از نوع آن بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز موثر بود (p=0.003 و p<0.001).نتیجه گیری8 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش سطح تعداد پلاکت ها و همچنین کاهش هماتوکریت و کاهش سدیمانتاسیون گلبول قرمز می شود که نشان دهنده کاهش احتمال خطرات قلبی - عروقی حین اجرای فعالیت های ورزشی است.