زمینه و اهداف: آب استخرهای شنا به وسیله شناگران آلوده شده و در تماس با بدن یا بلع اتفاقی موجب انتقال و شیوع انواع بیماری میکروبی می شود. کلرزنی صحیح آب همراه با نظارت بهداشتی از جانب متولیان سلامت و سنجش منظم کلر باقیمانده و pH می تواند موجب اطمینان از عدم ابتلا به بیماری های فوق الذکر باشد. مواد و روش ها: از بین 57 استخر شنای موجود طی چهار فصل سال، کلر باقیمانده، دمای آب، دمای محیط و pH در 44 استخر فعال تبریز بررسی و نتایج ضمن استخراج پارامترهای توصیفی، برای مقایسه میانگین تحت آنالیز واریانس قرار گرفت. یافته ها: دراین استخرها مقدار کمینه کلر باقیمانده در حد صفر و مقدار بیشینه 5 میلیگرم در لیتر و pH استخرها اغلب نزدیک به خنثی و بیشتر قلیایی (>7) بود. در استخرهای اصلی تفاوت معنی داری بین میانگین پارامترها در فصول مختلف وجود نداشت (P>0.05). آنالیز همبستگی ارتباط معکوس معنی داری را بین کلر باقیمانده با دمای آب در این استخرها نشان داد (R=0.694, P<0.01). با در نظر گرفتن یک جای کلر باقیمانده، دمای آب و دمای محیط، در استخرهای اصلی %26، در جکوزیها %93، در استخرهای چیلر 95% و در استخرهای کودکان در 30% موارد عدم تطابق با استانداردهای وزارت بهداشت وجود داشت. نتیجه گیری: مشخص گردید که در موارد متعددی استانداردهای توصیه شده در خصوص کلر باقیمانده، pH، دمای استخر و دمای هوای محیط رعایت نمی شود. در جکوزی ها و چیلر وضعیت از نظر کلر باقیمانده و pH آب نامطلوب تر بوده و توجه جدی تری را می طلبد.