راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی
سال:1398 | دوره:6 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه وهدف: امروزه پیشرفت تحصیلی دانشجویان یکی از شاخص های مهم در ارزیابی آموزش دانشگاهی می باشد. به نظر می رسد استفاده از راهبردهای شناختی یادگیری مناسب جهت ایجاد تغییرات مطلوب و پیشرفت تحصیلی نقش مهمی ایفا کند. لذا در این پژوهش تلاش شده است تا تأثیر آموزش راهبردهای شناختی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی مورد بررسی قرار بگیرد. روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه تجربی می باشد که بر روی دو گروه 50 نفری از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران اجرا گردید. بدین صورت که در گروه آزمایش علاوه بر ارائه محتوای درس، به مدت 20 دقیقه طی 6 جلسه در قالب فوق برنامه، راهبردهای شناختی ارائه و تمرین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات آزمون تحصیلی بود. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 وارد و تحلیل شدند. یافته ها: تمامی 100 دانشجو در مطالعه شرکت کردند. اختلاف معنادارآماری بین نمرات دانشجویان دو گروه قبل از آموزش راهبردهای شناختی وجود نداشت (28/0P=). در حالی که بعد از مداخله و ارائه آموزش اختلاف معناداری بین نمرات دانشجویان دو گروه مشاهده شد (01/0P=). همچنین نتابج آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین نمرات آزمون پایان دوره نهایی هر یک از گروه ها نسبت به پیش آزمون افزایش یافت ولی این افزایش در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده است (001/0P=). نتیجه گیری: آموزش راهبردهای شناختی در آموزش دانشگاهی موثر می باشد و منجر به ارتقای مهارت یادگیری فراگیران و به تبع آن پیشرفت تحصیلی خواهد شد لذا توجه به آن در برنامه ریزی های آموزشی توصیه می شود.

هدف: اعضای هیئت علمی دانشگاه، علاوه بر توانایی کاربست مهارت های تکنیکی و فنی تدریس، لازم است از هوش اخلاقی مناسبی نیز برخوردار باشند. این مطالعه باهدف تعیین رابطه سطح هوش اخلاقی و سبکهای تدریس اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی، انجام گردید. روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 96-95 بودهکه از بین آنها 191 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه سبک های تدریس Grasha و Richman (Teaching Style Inventory-TSI) و هوش اخلاقی Lennickو Kiel (Intelligence Moral Questionnaire) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از شاخصهای آماری فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، انجام شد. یافته ها: اهم یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین هوش اخلاقی و سبک های تدریس اعضای هیئت علمی، بیشترین رابطه وجود دارد (78/0=r) که در سطح05/0P< معنادار است. دیگر یافته پژوهش نشان داد هوش اخلاقی استادان با ضریب معناداری قدرت پیش بینی سبکهای تدریس آنها را دارد (82/0B=، 000/0P<. ). همچنین نتایج نشانداد متغیر هوش اخلاقی می تواند 55 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی سبک-های تدریس را پیشبینی کند (55/0= R2). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده نقش کلی سطح هوش اخلاقی اعضای هیئت علمی در کاربست سبکهای مختلف تدریس توسط آنها بوده است.

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی سبک-های فرزند پروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی و تعیین نقش میانجی سازگاری تحصیلی در رابطه بینمتغیرهای یادشده در بین دختران دانش آموز شهر زنجان انجام شد. روش ها: روش پژوهش توصیفی-مقطعی بود. جامعه-ی مورد نظر تمامی 1220 دانش آموزان دختر دوره اولمتوسطه ناحیه 2 شهر زنجان در سال تحصیلی 96-95 و والدین آن ها بودند که از بین آن ها 200 نفر به روش کوکران و با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده-ها شامل مقیاس سبک-های فرزند پروری بامریند، بلوغ عاطفی سینگ، ناگویی خلقی تورنتو و سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (1993) بود. تجزیه وتحلیلداده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و جهت تعیین نقش میانجی از روش 4 مرحله ای بارون کنی در نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت. یافته ها: بین سبک فرزند پروری سهل-گیر با عدم ثبات عاطفی، فروپاشی شخصیت و همچنین بلوغ عاطفی کل و همچنین بین سبک فرزند پروری مستبد با مؤلفه دشواری درتوصیف احساسات رابطه معناداری وجود داشت (05/0P<). سبک مقتدر با ناگویی خلقی کل و تمامی مؤلفه های آن نیز ارتباط معنادار داشت (05/0P<). نتایج آزمون رگرسیونچندگانه نیز نشان داد که هر سه سبک فرزندپروری توان تبیین برخی از مؤلفه های بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی را داشتند (05/0P<). در نهایت سازگاری تحصیلی در رابطهبین سبک های سهل گیر و مقتدر با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی نقش میانجی را داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه اصلاح سبک-های فرزند پروری در والدین با استفاده از مداخلات آموزشی و درمانی پیشنهاد می گردد.

مقدمه وهدف: شکاف نسبتاً عمیقی در روند آموزش مهارت های بالینی و عملکرد بالینی وجود دارد. از رویکردهای نوین آموزشی، برنامه منتورشیپ میباشد. مطالعه حاضر باهدف مرور سیستماتیک روش منتورشیپ در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر به شیوه مرور سیستماتیک انجام شد. جستجوی پایگاههای اطلاعاتی فارسی IranMedex, SID and Magiran با کلید واژه های منتور(مربی)، منتی(آموزش بیننده)، منتورینگ (مربیگری)، منتورشیپ، پرستاری، شایستگی بالینی به تنهایی و یا در ترکیب با هم و پایگاه های انگلیسی ERIC, PubMed, Google Scholar, Scopus, Ovide, Elsevier, ProQuestبا کلمات کلیدیMentor, Mentorship, Mentoring, Student Nursing, Mentee, از سال2007 تا 2018 انجام شد. مطالعات کمی مرتبط با منتورینگ در پرستاری جمع آوری و با استفاده از چک لیست کوکران و معیار نیگلسون به ترتیب کیفیت مقالات مطالعات تجربی و نیمه تجربی موردارزیابی قرار گرفت. یافته ها: درجستجوی پایگاههای اطلاعاتی ذکر شده 26 مقاله مرتبط با موضوع بدست آمد که 19 مقاله از پایگاههای لاتین و 7 مقاله از پایگاه های فارسی بود. از بین آنها تنها 5مقاله جهت تحلیل انتخاب شد. اگر چه مطالعات از نظر تعداد شرکت کننده، منتور، مطلب آموزش داده شده در کاراموزی به دانشجویان پرستاری متفاوت بودند ولی همه ذکرکردند که اجرای برنامه منتورشیپ باعث ارتقای شایستگی بالینی دانشجویان شده است. نتیجه گیری: استفاده از رویکرد منتورشیپ در آموزش بالینی بر یادگیری، یادداری، کسب مهارت و ارتقاء شایستگی بالینی دانشجویان پرستاری مؤثر است. توصیه می شودبرنامه منتورشیپ در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی استفاده گردد.

مقدمه و هدف: هدف از تدریس، یادگیری است. تاکنون الگوهای گوناگونی جهت یادگیری در علوم مختلف ارائه شده است. یکی از الگوهای نوین آموزشی که در آن رسیدن بهصلاحیت بالینی مدنظرمی باشد، الگوی یادگیری در حد تسلط است. مطالعه حاضر با هدف مرور سیستماتیک کاربرد الگوی یادگیری در حد تسلط در آموزش بالینیدانشجویان پرستاری انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر به شیوه مرور سیستماتیک انجام شد. جستجوی پایگاههای اطلاعاتی فارسی IranMedex, SID and Magiran و انگلیسی، ERIC, PubMed, Ovide, Elsevier, ProQuestو با کلید واژه های یادگیری، یادگیری در حد تسلط، آموزش پرستاری، آموزش بالینی از سال2007 تا 2018 انجام شد. یافته ها: تمام مقالات و مطالعات مرتبط بااین الگو جمع آوری شد که از بین آنها 10 مقاله معیارهای ورود را داشته و وارد مطالعه شدند. از10 مقاله ای که مرور شد، 6 مقالهانگلیسی و4 مقاله فارسی بود. شش مطالعه از ده مطالعه بعد از سال 2015 انجام گرفته بود. نتایج حاصل از مرور مطالعات فوق نشان داد اموزش از طریق الگوی یادگیری درحد تسلط در بالین یاعث یادگیری فعال و همچنین ایجاد صلاحیت بالینی در دانشجویان پرستاری می شود. نتیجه گیری: الگوی یادگیری در حد تسلط را می توان به عنوان یک الگوی نوین آموزشی جهت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی به مربیان و اعضاء هیأتعلمی دانشگاه ها آموزش داد.

مقدمه و هدف: در راستای ارتقاء کیفیت خدمات، هر نظام آموزشی نیازمند انجام پژوهش مستمر و به تبع آن اعمال مدیریت آموزشی است. این مطالعه به ارزیابی فرایند آموزشاز دیدگاه نحوه گذران اوقات دانشجویان کارآموزی رشته پزشکی در بخش های بالینی پرداخته است. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، پرسشنامه های تهیه شده در اختیار کلیه دانشجویان پزشکی سال های 5 تا6 مقطع کارآموزی در بخش های آموزشی داخلیبیمارستان شهیدبهشتی همدان که جمعا 70 نفر می باشند، قرار گرفت و پس از شرکت در کلاسهای توجیهی بطور روزانه نسبت به ثبت اطلاعات در پرسشنامه که شامل ده نوعفعالیت آموزشی رایج دربخش های داخلی می باشد، اقدام نمودند. بخش های آموزشی داخلی هفت-گانه شامل گوارش، هماتولوژی، نفرولوژی، روماتولوژی، غدد، ریه و جنرالمی باشد که طبق تقسیم بندی گروه داخلی، طول دوره آموزشی 3 ماهه بصورت مساوی بین 7 بخش توزیع شد. اطلاعات با استفاده از نرم-افزار SPSS نسخه 21 تحلیل و بهصورت"انحراف معیار± میانگین" گزارش شد. یافته ها: نتایج نشان داد دانشجویان در مجموع تمام بخش-ها، بطور متوسط، در جلسه آموزشی درمانگاه 7/3، در جلسه راند بخش7/5، در جلسه کلاس تئوری3/2، در جلسهکنفرانس بیمارستانی یک و در جلسه کشیک عصر6/2 ساعت حضور داشته-اند، همچنین در جلسات کنفرانس علمی بیمارستانی، ژورنال کلاب و C. P. C کمترین و در فعالیتهایحضور در راند بخش، اخذ شرح-حال از بیماران جدید و حضور در درمانگاه بیشترین میزان حضور را داشته اند. نتیجه گیری: دانشجویان در بخش ها ودرمانگاه-های آموزشی گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی همدان، در دوره کارآموزی، تمایل بیشتری به شرکت در برنامه-های آموزشیعملی نسبت به برنامه های آموزشی تئوری از خود نشان دادند.

مقدمه و هدف: دانشجویان از سبک های یادگیری متفاوتی استفاده می کنند که آشنایی با این سبک ها می تواند باعث کارایی بیشتر تدریس گردد. هدف این پژوهش مقایسه سبک های یادگیری دانشجویان کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان براساس مدل VARK می-باشد. روش ها: این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بودند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 145 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه استاندارد VARK گردآوری گردید. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: دانشجویان کتابداری و اطلاع رسانی از سبک های یادگیری متفاوتی استفاده می کنند که سبک ترجیحی آنها سبک خواندن/ نوشتن (با میانگین 42/62) می باشد. بین سبک یادگیری دانشجویان مقطع کارشناسی با مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تفاوت معنی داری وجود دارد. تفاوت معنی داری بین سبک های یادگیری دانشجویان دو دانشگاه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با درنظرگرفتن تفاوت سبک های یادگیری بین دانشجویان کتابداری و اطلاع رسانی و غالب بودن سبک یادگیری خواندن/نوشتن لازم است مسئولان آموزشی ضمن آگاهی از تفاوت های موجود، برنامه ها و روش های آموزشی خود را متناسب با نیازهای دانشجویان (در جهت آموزش کاربردی مطالب) طراحی و اجرا نمایند تا بازده آموزش و یادگیری در حد امکان بهبود یابد.

مقدمه و هدف: اشتیاق تحصیلی نقش مهمی در انگیزه و عملکرد تحصیلی دانشجویان داشته و فقدان آن پیامدهای منفی متعددی را به همراه داشته و شناسایی عوامل زمینهساز آن ضروری است. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه سرمایه روانشناختی با اشتیاق تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی انجام گرفت. روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی با طرح همبستگی است. تعداد 330 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کاشان (220 دختر و 110 پسر) در نیمسال اول 97-96 با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریگز و پرسشنامه سرمایه روانشناختی شامل مقیاس خودکارآمدی تحصیلی مکایلروی و بانتینگ، پرسشنامه تاب آوری تحصیلی مارتین و مارش، مقیاس امید اسنایدر و آزمون جهت گیری زندگی و سؤالات دموگرافیک پاسخ دادند. داده ها با استفاده تحلیل همبستگی کانونی از طریق نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که اشتیاق تحصیلی با خودکارآمدی، تاب آوری، امید و خوش بینی همبستگی مثبت معناداری دارد. ضریب همبستگی کانونی برابر با 60/0 بود. نتایج تحلیل کانونی نشان داد که تنها یک مجموعه معنادار بین سرمایه روانشناختی و مؤلفه های اشتیاق وجود دارد و هرچقدر سرمایه روانشناختی به ویژه خوش بینی و امید بالاتر باشد احتمال اشتیاق تحصیلی به ویژه در بعد اشتیاق رفتاری به عنوان مؤلفه اصلی اشتیاق تحصیلی افزایش می یابد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که سرمایه روانشناختی به ویژه امید و خوش بینی، نقش مهمی در اشتیاق تحصیلی به ویژه در بعد اشتیاق رفتاری دانشجویان دارد و تقویت سرمایه روانشناختی در فرآیند آموزش دانشگاهی می تواند عامل زمینهساز اشتیاق تحصیلی دانشجویان و بهبود وضعیت تحصیلی آنان باشد.