دانشور پزشکی
سال:1381 | دوره:9 | شماره:40 |تعداد مقالات:11

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که به منظور مقایسه آثار دو نوع تمرین درمانی افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه و تقویت دیافراگم بر کیفیت تنفسی مددجویان مبتلا به ضایعات نخاعی انجام شده است. در این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، مددجویان بستری در آسایشگاه با استفاده از جدول اعداد تصادفی و با در نظر گرفتن کلیه شرایط یکسان سازی نمونه ها و نیز کنترل عوامل مخدوش کننده در دو گروه 20 نفری قرار گرفتند. به علت لزوم مقایسه تغییرات فاکتورهای ارزیابی کننده کیفیت وضعیت تنفسی پس از تمرینات درمانی در هر دو گروه آزمایشی، ابتدا مددجویان از لحاظ علایم کلینیکی عوارض ریوی (وجود تنگی نفس، سرفه و دفع ترشحات تنفسی) و با اجرای تست فعالیت ریوی و گازهای خون شریانی مورد بررسی قرار گرفتند و سپس گروه اول روش های تقویت دیافراگم، شامل تمرینات با وزنه روی اپی گاسترو استفاده از کمربند باراچ و گروه دوم روش های افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه، شامل تنفس عمیق شکمی، تنفس حلقی زبانی و مانور جابه جایی هوا را هر یک در 15 جلسه و هر جلسه به مدت 20 دقیقه انجام دادند. پس از اتمام تمرینات تنفسی، مددجویان هر دو گروه با دیگر با استفاده از روش های ارزیابی قبل از تمرینات تنفسی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند که نتایجی به شرح زیر حاصل شد:ــ در هر دو گروه آزمایشی، آزمون ((تی)) به طور معنادار افزایش ظرفیت حیاتی ریوی، ظرفیت حیاتی فشاری و حجم هوای بازدم فشاری در ثانیه اول را نشان می دهد. در مقایسه دو گروه با انجام آزمون ((تی)) روش افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه با (p<0/05) تاثیر بیش تری داشته است.ــ در آنالیز گازهای خون شریانی آزمون ((تی)) با (p<0/05) موید افزایش فشار سهمی اکسیژن و کاهش فشار سهمی دی اکسیدکربن در خون شریانی در گروه افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه است، در صورتی که فاکتورهای مذکور در گروه تقویت دیافراگم تغییر معناداری نداشته است.ــ در بررسی و مقایسه معیارهای کلینیکی، آزمون مک نمار با (p<0/05) نمایانگر افزایش معنادار دفع ترشحات تنفسی پس از تمرینات تنفسی در گروه افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه است در صورتی که در گروه تقویت دیافراگم، تغییرات معنادار نبوده است.ــ آزمون مک نمار با (p<0/05) در گروه تقویت دیافراگم نشان می دهد که مددجویان در حین تمرینات تنفسی دچار تنگی نفس شده اند، ولی در گروه افزاینده قابلیت حرکت قفسه سینه، میزان تنگی نفس ایجاد شده معنادار نبوده است.

بروز اختلالات سیکل ماهیانه در زنان مصرف کننده قرص شیردهی از مشکلات و دلایل قطع زود هنگام این روش موثر پیشگیری از بارداری دردوران شیردهی است. بدین منظور با هدف تعیین میزان بروز اختلال سیکل ماهیانه در زنان مصرف کننده قرص شیردهی (لاینسترنول) مطالعه آینده نگری در مورد 927 نفر از زنان واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر همدان از بهمن ماه سال 1376 تا آذر 1378 انجام گرفت.در این مطالعه افراد مورد پژوهش در دو گروه زنان با شیردهی انحصاری و زنان با شیردهی غیرانحصاری که از هفته ششم تا دوازدهم بعد از زایمان قرص شیردهی مصرف می کردند، قرار گرفتند. این زنان تا مدت یک سال بعد از زایمان به طور ماهیانه پیگیری می شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسشنامه بود. پرسشنامه شامل دو قسمت اطلاعات زمینه ای و چک لیست بود. در هر کدام از دفعات مراجعه ماهیانه فرد مورد مطالعه، سوالاتی در مورد نحوه شیردهی، شروع عادت ماهیانه، بروز اختلال سیکل ماهیانه و غیره از او پرسیده می شد و در پرسشنامه درج می گردید. سرانجام دو گروه از لحاظ بروز اختلال سیکل ماهیانه با یکدیگر مورد مقایسه قرار می گرفتند.میانگین و انحراف معیار سنی افراد مورد مطالعه 25±5 سال بود. میزان بروز اختلال سیکل ماهیانه در کل افراد مورد مطالعه 130 در هزار بود که این میزان در گروه با شیردهی انحصاری 97 در هزار و در گروه غیرانحصاری 159 در هزار بود که بین دو گروه از این نظر اختلاف معنادار وجود داشت (P<0/01). شایع ترین اختلال سیکل ماهیانه، متروراژی بود (1/61 درصد). بین افزایش مدت تغذیه انحصاری و کاهش اختلال سیکل ماهیانه، همبستگی ضعیفی وجود داشت r=0/07) با اطمینان 95 درصد، (0.01< r<0/14. میانگین و انحراف معیار مدت استفاده از قرص های شیردهی 300±92 روز بود. 4/47 درصد از افراد قبل از یک سال روش را قطع کردند که شایع ترین دلیل قطع مصرف، تقاضای تغییر روش توسط فرد (66 درصد) بود و شکایت از خونریزی 6/12 درصد از موارد قطع مصرف را شامل می شد.نتایج این پژوهش نشان می دهد که هر چه مدت زمان تغذیه با شیر مادر طولانی تر باشد، اختلال سیکل ماهیانه در زنان مصرف کننده قرص شیردهی کم تر است. لذا باید زنان را به تغذیه انحصاری با شیرمادر و افزایش طول مدت شیردهی ترغیب کرد.

یکی از باکتری هایی که به طور شایع در انسان ایجاد مسمومیت غذایی می کند، باکتری سالمونلاتایفی موریوم است که گسترش جهانی دارد. این باکتری که با مکانیسم بیماری زایی بسیار پیچیده، مقاومت زیادی در شرایط نامساعد از خود نشان می دهد می تواند آنتروکولیت، سپتی سمی و تب روده ای ایجاد کند. از طرف دیگر درمان های دارویی متداول علیه سالمونلاتایفی موریوم با مشکل مواجه شده است. مقاومت میکروبی و آثار جانبی در داروهای متداول از عللی است که باعث شده تا سالمونلوزیس ناشی از سالمونلاتایفی موریوم به یک مشکل عمده بهداشتی در جهان تبدیل شود. از طرفی، سیر گیاهی است که سال ها مورد توجه و مطالعه پژوهشگران قرار گرفته و آثار درمانی فراوانی برای آن ذکر گردیده است. عصاره کلروفرمی سیر همدان با غلظت های40mg/kg ،20mg/kg ،10mg/kg  به گروه های مطالعاتی که خرگوش های سفید آزمایشگاهی بودند و در شرایط استاندارد زندگی می کردند، به صورت خوراکی داده شد. قبل از آن آلوده سازی حیوانات در گروه های مختلف با غلظت های 109 ، 1010 ،1011 باکتری در هر میلی لیتر از محیط کشت توسط سالمونلاتایفی موریوم انجام شده بود. وزن حیوانات و درجه حرارت بدن آن ها از طریق رکتوم از یک روز قبل از آلوده سازی تا شش روز بعد از درمان اندازه گیری شد. در کنار این آزمایش ها، قطر هاله بازدارندگی از رشد نیز سنجیده شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس بررسی گردید.به عنوان یک نتیجه گیری کلی، سیر توانسته بود در کاهش درجه حرارت بدن حیوانات و جلوگیری از کاهش وزن آن ها به طور معنادار تاثیر بگذارد (P<0.05) و میانگین قطر هاله تشکیل شده طی چهار مرحله 17 میلی متر گردید. پیشنهاد می شود مطالعاتی بر روی ماده موثر سیر و مکانیسم اثر آن علیه سالمونلا تایفی موریوم صورت گیرد.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که به منظور بررسی تاثیر برنامه ورزشی منظم بر میزان افسردگی کودکان 12-8 ساله تحت درمان با همودیالیز در مراکز تهران انجام شده است. بدین منظور 48 کودک 12-8 ساله تحت درمان با همودیالیز و مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان تهران، از طریق نمونه گیری غیرتصادفی ساده انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند (32 نفر گروه آزمون و 16 نفر در گروه شاهد).ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سنجش افسردگی کودکان (سی .دی .اس) و چک لیست علایم جسمی بود. داده ها در دو مرحله قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و شاهد جمع آوری شدند. اجرای برنامه ورزشی منظم توسط نمونه ها در گروه آزمون به مدت 12 هفته صورت گرفت. بعد از مداخله، میزان افسردگی نمونه های مورد پژوهش در دو گروه سنجیده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که میانگین نمره افسردگی کودکان گروه آزمون 41/17±13/126 و میانگین نمره افسردگی گروه شاهد 69/14±69/141 است که آزمون آماری ((تی)) مستقل با p=0/005 فرضیه پژوهش، یعنی ((میزان افسردگی کودکانی که برنامه ورزشی منظم دارند (گروه آزمون) نسبت به کودکانی که برنامه ورزشی منظم ندارند (گروه شاهد) کاهش می یابد)) را تایید می کند. لذا می توان گفت که به کارگیری برنامه ورزشی منظم، میزان افسردگی کودکان 8-12 ساله تحت درمان با همودیالیز را کاهش می دهد و یکی از روش های مناسب برای بهبود افسردگی و در نتیجه، ارتقای کیفیت زندگی آنان است.

استفاده از انرژی امواج صوتی از زمان های گذشته در درمان فیزیکی شروع شده است. تاثیر فیزیکی امواج صوتی بر بافت های بدن از طریق دو مکانیسم حرارتی و غیرحرارتی اعمال می گردد. در روش حرارتی، گرمای ایجاد شده تحت کنترل، اثر مطلوبی در تسکین درد، کاهش خشکی مفصل، رفع محدودیت حرکتی و چسبندگی و افزایش جریان خون و جریان ترمیم زخم و التهاب دارد. اثر غیرحرارتی امواج صوتی نیز سبب ترمیم بافت نرم و تحریک در ساختن پروتئین و ترمیم استخوان ها به همراه افزایش جریان خون در بافت هایی می شود که دچار ایسکمی یا کم خونی اند.نفوذ امواج صوتی در محلی که دچار التهاب گردیده سبب مهاجرت سلول های پلاکت، ماست سل، ماکروفاژ، نوتروفیل به محل و سرانجام تغییر در نفوذپذیری غشای سلول شده، با افزایش نفوذپذیری غشا به یون کلسیم به عنوان پیامبر داخل سلولی، سبب ایجاد سری سیگنال های درون سلولی و در نتیجه، آزاد شدن سروتونین و هیستامین از ماست سل می گردد .در این تحقیق در مورد 30 بیمار مراجعه کننده به مرکز توانبخشی که با تشخیص قطعی بیماری دکوروین یا التهاب غلاف تاندون عضلات بازکننده کوتاه شست و دورکننده بلند شست توسط پزشک متخصص ارتوپدی معرفی شده انجام گرفت. در روش درمانی از فونوفورز یا همان روش استفاده از امواج صوتی حاصل از دستگاه اولتراسون استفاده گردید و بیماران به دو گروه درمانی تقسیم شدند.در مورد گروه مورد مطالعه از پماد هیدروکورتیزون ده درصد که پمادی از گروه کورتیکو استروئیدی است استفاده گردید و در هر دو گروه برای کاهش مقاومت سطحی پوست و به منظور عبور امواج صوتی حاصل از دستگاه در روش های مختلف درمانی با اولتراسون از ژل اولتراسون استفاده شده است.بررسی نتایج حاصل از تحقیق به کمک روش های آماری نشان می دهد که فونوفورز هیدروکورتیزون ده درصد سبب افزایش سرعت ترمیم التهاب غلاف تاندون می شود، به طوری که تسریع در جریان بهبود بیماری و رفع محدودیت حرکت نزدیک کردن مچ دست (Adduction) با P<0.05و نیز درجه درد بر اساس وقوع با P<0/05 مشاهده گردید و بین حرکت دور کردن مچ دست (Abduction) با P>0/05 و رفع محدودیت حرکتی با P>0/05 و درجه درد بر اساس شدت با P>0/05 ارتباط معناداری با مصرف داروی هیدروکورتیزون مشاهده نگردید.

هدف از انجام این مطالعه، بررسی ظرفیت القای استخوان سازی ژلاتین ماتریکس استخوانی (bone matrix gelatin: BMG) و فرایند ترمیم حاصل در ضایعات استخوان های کرانیال است. در این پژوهش از 68 سر موش صحرایی بالغ استفاده شد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم گردیدند BMG .مورد استفاده طبق روش یوریست (Urist) آماده گردید. ضایعه ای به قطر 5 میلی متر بر روی استخوان پاریتال ایجاد شد و در گروه آزمایشی به وسیله 5 میلی گرم  BMG پر گردید. به منظور بررسی چگونگی القا و فرایند استخوان سازی در روزهای 3 ، 5 ، 7 ، 10، 14، 21 و 28 نمونه برداری صورت گرفت. پس از طی مراحل آماده سازی بافتی، از نمونه های به دست آمده، مقاطع 6 میکرونی تهیه شد.مقاطع بافتی به وسیله H&E، آلسین بلو و آلیزارین رد اس رنگ آمیزی شدند و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.در طی روزهای سوم تا پنجم پس از کاشتBMG ، ارتشاح سلول های آماسی، عروق خونی، سلول های فیبروبلاست و سلول های ژانت چند هسته ای در بافت همبند اطراف BMG مشاهده گردید و ماتریکس استخوانی جدید ساخته شده به وسیله سلول های استئوبلاست احاطه شده بود. فرایند ترمیم با ظهور سلول های غضروفی در قسمت مرکزی ضایعه، افزایش عروق خونی و استخوان سازی جدید در حاشیه ضایعه در طی روز هفتم ادامه یافته است. در روز دهم، بافت غضروفی شروع به کلسیفیه شدن کرده و استخوان جدید ساخته شده گسترش بیش تری یافت. به واسطه افزایش کلسیفیکاسیون بافت غضروفی و حاشیه قطعات BMG در طی روز چهاردهم بر میزان رسوبات کلسیم افزوده شد و استخوان جدید ساخته شده همراه با حفرات مغز استخوان، ترابکول های استخوانی را تشکیل داد. در روز بیست و یکم، ضمن افزایش میزان استخوان جدید، در پاره ای از نمونه ها، بافت غضروفی شدیدا کلسیفیه مشاهده شد. در پایان روز بیست و هشتم، استخوان نسبتا بالغ و محتوی استئوسیت به صورت ردیف های منظم و حلقوی، سلول های استئوبلاست فعال و استئوکلاست گردید.در گروه کنترل در پایان روز بیست و هشتم، قسمت اعظم ضایعه ایجاد شده به وسیله بافت همبند متراکم اشغال، و جزایر کوچکی از استخوان جدید در مجاورت استخوان میزبان مشاهده گردید.یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که BMG در صورت کاشته شدن در ضایعات استخوان های کرانیال، دارای توانایی و ظرفیت القای استخوان سازی به هر دو طریق معمول درون غضروفی و درون غشایی و با ارجحیت روش درون غشایی بوده، می تواند برای ترمیم نقص های جمجمه مفید واقع شود.

هدف از این مط العه ، بررسی اثر تزریق وریدی هیوسین در مرحله اول زایمان بر پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس بوده است . به دلیل عوارض مادری سزارین ، کاهش میزان سزارین از اهداف سازمان بهداشت جهانی در سال 2000 بوده است . در طی این تحقیق ، به دنبال استفاده از هیوسین در پی پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان بودیم تا از این راه بتوانیم از میزان سزارین بکاهیم . مرحله اول زایمان در 70 خانم با پاریتی 2 و 3 با سن مشابه و شرایط یکسان مقایسه شد. بیماران به دو گروه مورد (30 نفر) و شاهد (35 نفر) بامشخصات دموگرافیک و مامایی یکسان تقسیم شدند. هیوسین در گروه مورد و آب مقط ر در گروه شاهد در شروع مرحله فعال زایمان به صورت وریدی و دو سویه کور (double blind) تزریق شد که اثری موضعی بر پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان نداشت .(P>0/05) در نتیجه این تحقیق مشخص شد که تزریق هیوسین اثری در ط ول مرحله دوم زایمان ندارد.

انجماد تک اسپرم، تکنیک جدید نگهداری طولانی مدت اسپرم است که برای اولین بار توسط کوهن (Cohen) و همکارانش در سال 1997 مطرح شد و پس از آن محققان دیگر نیز گزارش هایی در این مورد ارایه کرده اند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی کارایی روش انجمادی فوق برای اسپرم به دست آمده از مایع منی، اپیدیدیم و بیضه و مقایسه ای از نظر قدرت حیات و تحرک آن بوده است.به این منظور، اسپرم مورد آزمایش از بیماران مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری کوثر پس از اتمام مرحله درمانی به دست آمد. اسپرم سه گروه بیمار مورد آزمایش قرار گرفت:الف) بیمارانی که در مایع منی خود دارای اسپرم متحرک بودند.ب) بیمارانی که اسپرم با درجه تحرک کم در نمونه PESA آن ها وجود داشت.ج) بیمارانی که تحت جراحی بیوپسی بیضه قرار گرفته، در نمونه بیوپسی آنان اسپرم متحرک مشاهده شد.در هر یک از موارد فوق برای هر گروه 10 زوناپلاسیدا تخلیه شد که به این منظور از تخمک های انسانی دژنره شده یا نابالغ و یا آن هایی که بارور نشده بودند استفاده گردید.پس از تخلیه کامل هر زونا تعداد 8-10 اسپرم وارد آن شد و سپس زوناها با استفاده از ضد یخی محتوی مایع فولیکولی با 15 درصد گلیسرول منجمد شدند. پس از ذوب زوناها، اسپرم های آن ها خارج و با رنگ آمیزی ائوزین، تعداد اسپرم های زنده شمارش شد. همچنین تعداد اسپرم های به دست آمده و اسپرم های متحرک نیز گزارش و تجزیه و تحلیل آماری مابین گروه ها انجام شد.نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که کم تر از 12 درصد اسپرم ها پس از ذوب به دست نیامدند و از این نظر بین گروه ها تفاوتی نبود. میزان درصد زنده ماندن پس از ذوب 80-83 درصد بود و میزان درصد تحرک اسپرم ها پس از انجماد - ذوب 70 تا 74 درصد که از این نظر تفاوت های معناداری بین گروه ها مشاهده نشد. در مجموع می توان نتیجه گیری کرد که روش انجمادی فوق برای بیمارانی که تعداد بسیار محدودی اسپرم دارند مفید است; چرا که اسپرم با میزان درصد زنده ماندن و تحرک بالا به دست می آید و می توان از تکرار جراحی ها در این گونه بیماران اجتناب کرد.

مرگ سلولی به صورت کلاسیک به دو نوع، اپوپتوزیس و نکروزیس، تقسیم می شود. تشخیص و تعیین نوع مرگ سلولی در ارایه راهکارهای درمانی نقش اساسی دارد. از آن جا که در مورد مرگ سلولی در سلول های سرطانی پستان از نوع رده سلولی MCF-7 به دنبال استفاده از سیس پلاتین، تناقضاتی وجود داشت. در این مطالعه، برای تعیین نوع مرگ سلولی از میکروسکوپ الکترونی که وسیله ای دقیق است استفاده شده است.در این تحقیق، سلول های MCF-7 تا مرحله Late exponential در محیط کشت کامل (10 FCS+ RPMI%+آنتی بیوتیک) کشت داده شدند. سلول ها در این مرحله به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. سلول های هر گروه آزمایشی با Cisplatin1mm به مدت یک ساعت تیمار شدند. سپس سلول های هر گروه از دارو شستشو و به مدت 48 ساعت دیگر انکوبه شدند. بعد از اتمام زمان انکوباسیون، سلول های کنده شده و چسبیده به سطح فلاسک جداگانه جمع آوری و برای میکروسکوپ الکترونی و نوری آماده شدند. نتایج نشان داد که مورفولوژی سلول های کنده شده  MCF-7گروه آزمایشی مشابه مورفولوژی سلول های چسبیده گروه کنترل است.سلول های چسبیده با میکروویلی طبیعی در غشای سیتوپلاسمی و ارگانل های طبیعی و هسته یوکروماتین مشاهده شدند. در سلول های کنده شده، سه نوع سلول اپوپتوزیس، نکروز ثانویه و طبیعی تشخیص داده شد. سلول های اپوپتوتیک با هسته ای هتروکروماتین، سیتوپلاسمی صاف شده و سیتوپلاسم متراکم با تعدادی واکوئول مشاهده شد. تعدادی از سلول های اپوپتوتیک با ایجاد اجسام اپوپتوتیک و تعدادی دیگر به صورت نکروز ثانویه به طور کامل تخریب می شوند. از این مطالعه نتیجه گرفته شد که سلول های MCF-7 به دنبال استفاده از سیس پلاتین دچار مرگ سلولی از نوع اپوپتوزیس می شوند.