مجله پزشکی کوثر
سال:1383 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:5

هدف: اخیرا در بررسی کانالهای کلسیمی مستقر در اسپرم، ژن جدیدی کلون و شناسایی شد که یک کانال کلسیمی منحصر به فرد (Catsper) را در اسپرم کد می کند. کانال فوق تنها در بیضه بیان می شود و حضور آن برای قدرت باروری در موشهای نر، تحرک طبیعی اسپرم و نفوذ آن به تخمک ضروری می باشد. در این تحقیق الگوی بیان ژن Catsper در مردان با فقدان تحرک اسپرم و گروه کنترل (دارای اسپرم متحرک) بررسی شد. مواد و روشها: بدین منظور قطعه کوچکی از بافت بیضه که به وسیله نمونه برداری چند کانونی و یا عمل ارکیدکتومی استحصال شده بود برای واکنش Semi-Quantitative RT-PCR استفاده شد. RNA ی کل از نمونه های منجمد شده استخراج شد و بعد از واکنش رونویسی معکوس (RT)، محصول RT تحت 35 سیکل RCR با پرایمرهای اختصاصی CatSper قرار گرفت. برای کنترل میزان RNA بکار رفته اولیه، RT-PCR روی ژن β2m) β2-microglobulin) (به عنوان کنترل داخلی) انجام شد. بعد از الکتروفورز محصولات RT-PCR، نسبت بیان CatSper/ β2m در هر مورد سنجیده شد و نتایج با آزمون t-test آنالیز آماری شد. یافته ها: مقایسه نسبت بیان CatSper/ β2m در میان بیماران با فقدان تحرک اسپرم وگروه کنترل، اختلاف شدیدی را در میانگین بیان ژن CatSper (تا 5/3 برابر) نشان داد و در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی داری در میزان بیان ژن CatSper در مردان نابارور با فقدان اسپرم تحرک اسپرم مشاهده شد (P=0.009). نتیجه گیری: نتایج حاصله ضمن تایید نقش حیاتی CatSper در تحرک اسپرم و باروری در مردان، این ژن را به عنوان هدفی بالقوه، در شناسایی مکانیسم های مولکولی درگیر در ناباروری مردان و نیز اتخاذ راهکارهایی به منظور درمان ناباروری ناشی از فقدان تحرک اسپرم مطرح می سازد.

هدف. سلولهای دندریتیک از پیش سازهای مغز استخوان منشا می گیرند و از طریق خون وارد بافتهای لنفاوی و غیرلنفاوی می شوند. سلولهای دندریتیک را به زیرگروههای مختلفی تقسیم بندی می کنند و به هر کدام از این زیر دسته ها وظیفه خاصی را نسبت می دهند. سلولهای دندریتیک رده میلوئیدی غالبا باعث القا پاسخ ایمنی و سلولهای دندریتیک رده لنفوئیدی غالبا باعث القا شکیبایی ایمنی می شوند. به نظر می رسد که تفاوت در نسبت فراوانی زیر دسته های مختلف سلولهای دندریتیک در بافتهای لنفاوی مختلف یکی از علل تفاوت پاسخ های ایمنی در این بافتها باشد. مواد و روشها: در این مطالعه به منظور بررسی فنوتیپ و عملکرد سلولهای دندریتیک طحال، این سلولها با روشهای مکانیکی و آنزیمی از طحال موش جدا شدند و شاخصهای سطحی آنها با استفاده از روش فلوسیتومتری مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی توانایی این سلولها در القا پاسخ ایمنی، عملکرد آنها را با کمک آزمایش تکثیر لنفوسیتی مورد مطالعه قرار دادیم. یافته ها: با هضم بافت طحال توسط آنزیم کلاژناز و استفاده از محیط گرادیان نایکودنز 13 درصد و با استفاده از خاصیت چسبندگی سلولهای دندریتیک به کف پلیت کشت، بیش از 105×9-7 سلول دندریتیک با خلوص 95-90 درصد از هر طحال جدا شد. نتایج بررسی فنوتیپی این سلولها نشان میدهد که حداقل سه زیر جمعیت CD11b+, CD8α-, CD11c+, CD11b-, CD11c+, Cd8α+ و CD11b+, CD8α+, CD11c+ در طحال وجود دارد. نسبت سلولهای دندریتیک رده میلوئیدی (CD11b+, CD8a-, CD11c+) و لنفوئیدی CD8α (CD11b-+ ,CD11c+)  و در طحال تقریبا یکسان بود. نتایج آزمایش تکثیر لنفوسیتی نشان داد که میزان تکثیر لنفوسیتها در پاسخ به آنتی ژن اواآلبومین (OVA) در موشهایی که سلول دندریتیک پالس شده با آنتی ژن اواآلبومین دریافت نموده اند در مقایسه با گروه کنترل بیشتر است (P<0.004).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که سلولهای دندریتیک طحال قادرند در in vitro آنتی ژن را پردازش و عرضه نموده و موجب القا پاسخ اختصاصی آنتی ژن در in vitro گردند. نسبت یکسان سلولهای دندریتیک از رده لنفوئید و میلوئید در طحال ممکن است نشان دهنده نقش این عضو در تنظیم و تعادل پاسخهای ایمنی باشد.

هدف. یکی از مشکلات نگهداری بیماران آسیب نخاعی در بیمارستان کاهش سرعت زخم است. تأثیر قطع عصب بر ترمیم زخم به روشنی بررسی نشده است. در تحقیق حاضر اثر قطع عصب به صورت حذف اعصاب محیطی در مدل حیوانی بر روند بهبود زخم بوده است. مواد و روشها: حیوانات آزمایشی، خرگوشهای نر سفید بودند که در قفسهای استاندارد بدون محدودیت غذایی نگهداری می شدند. درجه حرارت حیوانخانه 2±20 درجه سانتی گراد و شرایط نور - تاریکی به صورت طبیعی بود. شیوه های قطع عصب شامل بریدن، گروه زدن و له کردن عصب سیاتیک بوده است. برای ایجاد زخم، پشت ران و ساق اندام عقبی حیوان ترشیده و تمیز می شد، پس از ایجاد بی هوشی، زخمهایی از نوع برش با ضخامت کامل (به طور 35 میلی متر) ایجاد می شد، روند بهبود زخم به وسیله اندازه گیری سطح و طول زخمها در روزهای مختلف جهت محاسبه درصد بهبودی مورد بررسی قرار گرفت. طول دوره بهبودی و اندازه گیری میزان استحکام زخم به روش تانسیومتری، از دیگر شاخصهای ارزیابی ترمیم زخم بودند. در حیواناتی که قطع عصب می شدند، پس از باز کردن ناحیه ران و پیدا شدن عصب سمپاتیک و فمورال انجام عمل قطع عصب و ناحیه باز شده بخیه زده می شد. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد 1. دو ماه پس از قطع عصب، طول مدت ترمیم به طور معنی داری بیش از گروه کنترل و سایر گروه های آموزشی می باشد. 2. روشهای برش و گره زدن عصب سیاتیک درصد بهبود زخم را نسبت به سایر گروه ها کاهش معنی داری می دهد. 3. قدرت کشش زخم در گروههای حذف عصب به طریق بریدن و گره زدن در مقایسه با گروه کنترل وکنترل کاذب به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت و له کردن عصب تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: براساس این موارد، نتیجه گیری می شود که در این مدل حیوانی، زخم به فاصله دوماه پس از حذف عصب عوارض بیشتری می یابد و بهبود آن به تعویق می افتد و همچنین بریدن و گره زدن عصب روشهای مناسبتری برای حذف عصب می باشند.

هدف. فلپ عصبی - پوششی شریان سورال که بهمراه ورید از خلف ساق پا تهیه می شود در سالهای اخیر به عنوان یکی از مهمترین روشها برای پوشش زخم های پاشنه، مچ و مالئولها شناخته شده است. در این مقاله نتایج درمانی پوشش دیفکت نسج نرم در پاشنه پا به وسیله فلپ نوروکوتانئوس شریان سورال مورد مطالعه قرار گرفته است. بیماران و روشها: در تجربه اینجانب تعداد پانزده مورد در طی سالهای 82-77 در بیمارستان بقیه الله (عج) بدلیل زخمهای حاد و مزمن کف پا، پاشنه، سطح پشتی پا، مالئول لترال و تاندون آشیل با استفاده از پوشش فلپ سورال تحت عمل قرار گرفته اند. یافته ها: در تمام موارد فلپها زنده ماندند و در 3 مورد ایسکمی حاشیه ای داشتیم که مشکلی ایجاد ننمودند. نتیجه گیری: با توجه به قوس چرخش فلپ و توانایی آن برای جابجایی در سطح پشتی و کف پا، پاشنه و مالئولها یک فلپ با پدیکول قابل اعتماد است و روش عمل جراحی آن سریع و غیرپیچیده می باشد که می توان جراح را از پوشش مناسب مطمئن کند عوارض ناشی از آن جوشگاه محل دهنده و بی حس مختصر در سطح لترال پای مربوطه می باشد.

هدف: سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری در اندام فوقانی است که اغلب در سنین 60-30 سالگی و در خانمها شایعتر است. حدود 4/0% از جمعیت عادی مبتلا می باشند. شایعترین علت آن ایدیوپاتیک است که پاتوفیزیولوژی روشنی ندارد، مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی آینده نگر با هدف بررسی لیگامان عرضی و یافتن علت هیستوپاتولوژیک برای سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک و بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) در طول سال 1380-1377 به انجام رسیده است.مواد و روشها: در این مطالعه 81 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های ارتوپدی بیمارستان با علایم کلینیکی سندرم تونل کارپ و تایید بر بررسیهای الکتروفیزیولوژیکال پس از سه ماه درمان غیرجراحی مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: شایعترین یافته هیستوپاتولوژیک در این بیماران عارضه فیبروز با 9/67% و واکنشهای التهابی با 1/2 % کمترین یافته هیستوپاتوژیک بود. ضمنا در این مطالعه میزان حساسیت برای تستهای فالن (Phalen Test) 81/95%، تست فشاری (Test Compresion) 81/95% و تست تینل (Tinnel Test) 76/5% بود. همچنین این مطالعه نشان داد که یک اختلاف معنی داری در ابتلا به سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک در دو جنس مرد و زن وجود دارد و زنان 76/5 برابر بیشتر از مردان مبتلا شدند (P:0.013).نتیجه گیری: فیبروز در سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک شایعترین یافته پاتولوژیکی می باشد.