طب و تزکیه
سال:1389 | دوره:- | شماره:77 |تعداد مقالات:10

مفصل زانو در انجام اعمال مختلف اندام تحتانی اهمیت و نقش بسیار مهمی را برعهده دارد. در میان عناصر مختلف سازنده مفصل زانو لیگامان متقاطع قدامی به خاطر نحوه قرارگیری در مفصل و پیچیدگیهای ساختمانی خاص خود و همچنین داشتن گیرنده های عصبی متعدد و متنوع و نیز آسیب پذیری بالای آن مورد توجه خاص قرار گرفته است. بعد از آسیب این لیگامان گشتاور اکستانسوری زانو کاهش می یابد ولی عقیده بر این است که این کاهش توسط عضلات مچ پا و ران جبران می گردد.هدف از این پژوهش این است که با توجه به روند توانبخشی در افراد با ضایعه مزمن لیگامان متقاطع قدامی در ایران آیا کاهش توانایی عضله کوادری سپس در تولید گشتاور اکستانسوری زانو وجود دارد.روش تحقیق:در این تحقیق 10 نفر مرد سالم در محدوده سنی 35-22 سال و 10 نفر بیمار مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی در محدوده سنی 42-23 سال شرکت نمودند پس از طی مراحل مقدماتی تست عملکردی پرش عمودی روی یک پا برای هر پا جداگانه صورت گرفت. همچنین پرسشنامه Lysholm توسط افراد تکمیل گردید.نتایج:از روشهای آماری ویلکاکسون، من ویتنی و آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. در مقایسه میانگین نمره پرش عمودی افراد سالم، بین پای غالب و غیر غالب، تفاوت معنی دار بود (P<0.05). این تفوت بین پای آسیب دیده و سالم افراد بیمار نیز مشاهده شد (P<0.01). همچنین بین میانگین نمره پرسشنامه Lysholm افراد سالم و افراد بیمار تفاوت معنی دار بود (P=0.002). در زمینه ارتباط بین میانگین نمره پرسشنامه Lysholm و نمره تست عملکردی پرش عمودی، در پای غالب و غیر غالب افراد سالم، هیچگونه ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری:آنچه مسلم است این می باشد که پس از آسیب لیگامان متقاطع قدامی، علی رغم تمرینات توانبخشی، گشتاور اکستانسوری زانو کاهش می یابد بطوری که بیمار نمی تواند با پای آسیب دیده یک پرش عمودی قوی داشته باشد. بنابراین ممکن است از مکانیزمهای جبرانی استفاده نماید.

مقدمه: چنانچه در راس سازمان ها، مدیران کارآمد، شایسته، ماهر و باتجربه قرار گیرند، موفقیت سازمانها در رسیدن به اهداف خود خواهد شد و همچنین سازمان کارا شده و با حداقل امکانات می تواند به بیشترین بازدهی دست یابد.روش بررسی: این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین شایستگی مدیران و کارایی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1389 انجام شد. برای انجام این پژوهش که از نوع مطالعات همبستگی بود جهت جمع آوری داده های مربوط به شایستگی مدیران از پرسشنامه استاندارد شرکت برون که بر اساس مدل بازخور 360 درجه و در 8 محور ارتباطات، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت منابع انسانی، کنترل، رهبری، تصمیم گیری و کار تیمی طراحی شده استفاده شد. 63 پرسشنامه بین افراد مورد نظر که در این پژوهش کلیه مدیران، روسا، همتایان مدیر و مدیران زیرمجموعه ایشان در 7 بیمارستان شریعتی، سینا، امیراعلم، مرکز طبی کودکان، فارابی، ولیعصر (عج) و امام خمینی (ره) تهران که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند توزیع گردید. همچنین جهت جمع آوری داده های مربوط به کارایی سه شاخص درصد اشغال تخت، متوسط اقامت بیمار و میزان گردش تخت از واحد آمار و مدارک پزشکی بیمارستان های مورد مطالعه اخذ گردید. تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت.نتایج: مدیران مورد مطالعه در زمینه کار تیمی دارای بیشترین توانایی و در زمینه مهارت مدیریت منابع انسانی دارای توانایی کمتری بوده اند. بین شایستگی مدیران و محورهای آن با متوسط اقامت بیمار و میزان گردش تخت ارتباط معنادار دیده نشد. بین رهبری با درصد اشغال تخت (P value=0.016) و برنامه ریزی با درصد اشغال تخت (P value=0.018) ارتباط معنادار وجود داشت. بین شایستگی مدیران با درصد اشغال تخت ارتباط معنادار وجود داشت (P value=0.033).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش بین شایستگی مدیر با درصد اشغال تخت ارتباط معنادار تایید گردید بنابراین جهت ارتقا و پیشرفت مدیران باید آگاهی ها و آموزش های لازم به مدیران داده شود تا موجب بهبود شاخص مذکور شوند.

مقدمه: امید زندگی (Life Expectancy) در بدو تولد معرف متوسط سال هایی است که یک نوزاد به دنیا آمده عمر خواهد کرد. در کنار میزان های مرگ و میر، امید زندگی از شاخص های مهم و نه تنها متاثر از «مولفه های اجتماعی سلامت یا SDH ((Social Determinants of Health» بلکه بیانگر وضعیت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی هر جامعه است شاخص امید زندگی به یکی از نشانگرهای نوسانات نابرابری های سلامت (Health Inequalities) در جوامع گوناگون تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف برآورد امید زندگی و ارتباط آن با عوامل اجتماعی موثر بر سلامت – برای نخستین بار در سطح یک کلان شهر – در جمعیت شهری ساکن در مناطق مختلف شهر تهران در سال 1387 به انجام رسید.روش بررسی: جهت اجرای این پژوهش اطلاعات مورتالیتی جمع آوری شده از طریق «طرح سنجش عدالت» شهر تهران (Tehran Urban HEART Study) به همراه سایر متغیرهای ثبت شده در زمینه عوامل اجتماعی موثر بر سلامت مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور 22492 خانوار شامل 81665 نفر مشتمل بر 41585 نفر مرد و 40080 نفر زن در 5 منطقه شهر تهران (شمال، شرق، غرب، مرکز و جنوب) در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته و متغیرهای مربوط به متوفیان در سال 1387 شامل تعداد، جنسیت و سن فوت در کنار متغیرهای مربوط به عوامل اجتماعی موثر بر سلامت در خانوار، همچون شاخص های اقتصادی، اجتماعی، هزینه های خانوار، سطح تحصیلات، وضعیت مسکن و پوشش بیمه ای، شغل سرپرست، سرمایه اجتماعی و ... در کنار متغیرهای زمینه ای و نیز محل سکونت هر خانوار از آنها استخراج شد. سپس جداول عمر کلی و مقدار امید زندگی، به تفکیک دو جنس و همچنین به تفکیک مناطق مختلف محاسبه گردید و با استفاده از نرم افزارهای SPSS v.17 و STATA v.10 آنالیزهای اکولوژیک و تراکم (Concentration Analysis) جهت بررسی تاثیر عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت بر نابرابری های مورتالیتی و امید زندگی به انجام رسید.یافته ها: امید زندگی در جمعیت شهر تهران به طور کلی (75.50-78.69،%95 CI ) 77.98 سال محاسبه گردید که در زنان 77.79-82.13)، (%95 CI 79.96 سال به طور معنی داری بیش از مردان 72.22-76.85)، (%95 CI 74.53 سال بود (P<0.05). در حالی که بالاترین مقدار امید زندگی در مناطق شرقی 81.64 و شمالی 79.43 تهران محاسبه گردید، جنوب شهر با 74.38 سال از کمترین امید زندگی برخوردار بود. نتایج آنالیز تحلیلی حاکی از آن بود که به طور معنی داری مورتالیتی در خانوارهای با هزینه های غیرخوراکی کمتر (P<0.0001، -0.1599=ضریب تراکم) و نیز افراد با سطوح تحصیلی پایین تر (P<0.0001، -0.177=ضریب تراکم) متراکم شده است. در آنالیز اکولوژیک نیز امید زندگی به طور معنی داری با بعد خانوار (P=0.025، r=-0.486) و فراوانی زیرگروه اقتصادی – اجتماعی پنجم یا 5-SC (P=0.029، r=-0.476) همبستگی معکوس و با هزینه های غیرخوراکی خانوار (P<0.001، r=+0.695)، سرانه هزینه (P=0.009، r=+0.553) و نیز فراوانی زیرگروه اقتصادی – اجتماعی اول یا 1-SC (P<0.001، r=+0.437) همبستگی مستقیم دارد.نتیجه گیری: هرچند برآوردهای امید زندگی در مناطق مختلف شهر تهران بیش از مقادیر کشوری و یا مقادیر مورد انتظار بود، لیکن برابری در این مقادیر به ویژه بین مناطق مرفه و محروم شهر قابل توجه و بارز می باشد. عوامل اجتماعی نظیر جنسیت، سرانه هزینه و هزینه های غیرخوراکی خانوار، سطح تحصیلات، زیرگروه اقتصادی – اجتماعی و بعد خانوار به طور معنی داری با میزان های مورتالیتی و امید زندگی در ارتباط هستند. مطالعه حاضر برای نخستین بار ارتباط بین SDH و امید زندگی در سطح یک کلان شهر در دنیا را نشان میدهد. به نظر می رسد سیاستگزازان نظام سلامت و برنامه ریزان شهری می بایست توجه بیشتری به نابرابری های اجتماعی – اقتصادی و تاثیر آن بر نابرابری های سلامت داشته باشند.

سابقه و هدف: مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی، از چالش های سیاست گذاران در امر سلامت می باشد. دستیابی به سلامت، درمان قطعی، نیاز به فناوری ها و درمان های پیچیده و هزینه های سنگین بخش قابل توجهی از منابع سلامت را به خود اختصاص داده است. بنابراین نوسازی و سازماندهی مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی در ابعاد ساختار تشکیلاتی، نحوه تامین منابع مالی، گسترش پوشش جمعیتی و بهبود نحوه ارائه خدمات و تعیین شیوه های پرداخت و عرضه کنندگان خدمات درمانی و تعیین نقش سامانه های طبقه بندی متعارف در مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله سعی بر آن است که با مطالعه تطبیقی مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی در کشورهای منتخب راهکارهای مناسبی برای ایران ارائه گردد.روش بررسی: این پژوهش از نوع پژوهش کاربردی است و روش آن توصیفی تطبیقی بوده و بصورت تطبیقی بین کشورهای آمریکا و استرالیا و ایران در طی سال 1388 صورت پذیرفته است.یافته ها: مطالعه نشان داد که سیاست گذاری در زمینه مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی در کشورهای مورد مطالعه زیر نظر وزارت سلامت و رفاه و یا بالاترین شوراهای سلامت که مرکب از نمایندگان وزارت خانه ها هستند صورت می گیرد. در اکثر کشورهای منتخب میزان مداخله دولت در اجرای طرح ها و نقشی که برای بخش خصوصی قائل شده با نوع حکومت ها ارتباط نزدیکی دارد. گسترش پوشش خدمات سلامت مورد نیاز شهروندان در اکثر کشورها شامل سه سطح پیشگیری، درمان و توانبخشی است و تطبیق پوشش جمعیتی آن بر حسب اقامت و پرداخت حق بیمه می باشد. تامین منابع مالی بیمه های درمانی در تمامی کشورهای مورد بررسی تحت تاثیر دولت هاست که به نوعی درگیر تامین بودجه ارائه خدمات بیمه های درمانی هستند و شیوه های پرداخت به عرضه کنندگان خدمات درمانی در کشورهای منتخب شیوه پرداخت کارانه، پرداخت حقوق بگیری، پرداخت موردی (گروههای مرتبط تشخیصی) و بودجه ای می باشد.نتیجه گیری: ایران دارای یک ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی است. ولی علاوه بر وجود ساختار، تامین منابع مالی نظام های بیمه درمانی که از طریق مالیات ها، مشارکت مردمی، سرمایه گذاری های بخش دولتی و خصوصی تامین می گردد و گسترش پوشش جمعیتی به طوری که سطح خدمات متناسب با نیاز جمعیت تحت پوشش را مدنظر قرار دهد و تدوین نظام پرداخت معلوم حق الزحمه به ارائه کنندگان خدمات درمانی از جمله عواملی می باشند که می تواند در بهبود مکانیزم پرداخت بیمه های درمانی نقش مهمی را ایفا نمایند.

مقدمه: آموزش پزشکی جامعه نگر معمولا به آموزش پزشکی که خارج از سطوح سوم یا دوم ارائه خدمات که در بیمارستان پایه گذاری شده است اشاره دارد. با آموزش مبتنی بر نیازهای جامعه، آگاهی از نیازهای بیماران و ارتقا عملکرد پزشکی بطور کلی افزایش پیدا خواهد کرد. در این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آموزش پزشکی جامعه نگر در ایران کلیه دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور توسط مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد بررسی قرار گرفتند.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات کیفی است و از نمونه گیری هدفمند (مبتنی بر هدف) با مشارکت افرادی که تجربه ارائه خدمات جامعه نگر را داشته اند و افراد کلیدی و موثری که در مدیریت آموزشی نقش دارند و تجارب متفاوتی را دارا بودند به نحوی که گستردگی تجارب آنها باعث بدست آوردن کدهای متنوع گردید، استفاده شد.یافته ها: نقاط قوت و ضعف همچنین فرصتها و تهدیدها در آموزش پزشکی جامعه نگر در کشور مشخص گردید. جایگاه آموزش پزشکی جامعه نگر تعیین گردید و علل و عوامل ایجادکننده آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.بحث: نتیجه مطالعه با تحلیل سیستماتیک (درونداد، فرایند و برونداد) به صورت طبقه بندی هایی شامل، رسالت و چشم انداز، انگیزه، مدیریت آموزشی و ساختار، ساختار آموزشی (برنامه آموزشی)، پژوهش، ارتباطات، ساختارهای فیزیکی و تجهیزات، و نظارت و ارزشیابی مشخص گردید.نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه، ضرورت و تغییرات و تحول بنیادین و همه جانبه در اجرای برنامه های آموزشی و ارتقای روند آنها کاملا مشخص گردید.

سابقه و هدف: بر اساس گزارش WHO تقریبا یک سوم مردم جهان به مایکوباکتریوتوبرکولوزیس آلوده شده اند و در خطر ابتلا به بیماری سل قرار دارند و هر ساله حدود 9میلیون نفر به سل فعال مبتلا شده و 3 میلیون نفر به علت این بیماری جان خود را از دست می دهند. تشخیص زودرس و شروع درمان در ابتدای بیماری سل نقش اساسی در کنترل آن دارد. تاخیر در تشخیص و درمان ممکن است باعث بدتر شدن وضعیت بیماری، افزایش خطر مرگ و میر و افزایش انتقال در جامعه شد. این پژوهش به صورت توصیفی – مقطعی و تحلیلی، جهت تعیین زمان تاخیر در تشخیص و درمان سل ریوی در استان کردستان انجام شد.روش کار: تمامی بیماران جدید سل ریوی اسمیر مثبت تشخیص داده شده در سال 1388 در استان کردستان وارد مطالعه شدند. داده های مورد نیاز از پرونده بیماران مسلول موجود در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کردستان و واحد بیماری سل شهرستان ها جمع آوری شد. این پژوهش به صورت توصیفی – مقطعی و تحلیل، جهت تعیین هر یک از زمان های تاخیر در تشخیص و درمان سل و عوامل مرتبط با آن انجام شد. برای هر بیمار اطلاعات دموگرافیک، علایم بالینی، تاریخ شروع علایم بالینی، تاریخ تشخیص و درمان بیماری جمع آوری گردید. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS شد. برای تحلیل متغیرها از آزمون های ANOVA t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی استفاده شد و در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: دراین پژوهش میانگین کلی هر یک از زمان های تاخیر بیمار، تاخیر در تشخیص، تاخیر در درمان و کل زمان تاخیر به ترتیب 45.6±36.5، 16.8±22.2، 1.7±0.9 و 64.2±46.2 روز بود.میانگین تاخیر بیمار و کل زمان تاخیر در افراد مجرد کمترین افراد متاهل بود (P=0.01). میانگین تاخیر بیمار در مردان کمتر از زنان بود (P=0.03).نتیجه گیری: دراین پژوهش هر یک از زمان های تاخیر در مقایسه با سایر مطالعات در ایران و مناطق مختلف دنیا کمتر و قابل قبول می باشد با این حال نیاز به افزایش توان علمی و آگاهی های پرسنل بهداشتی و درمانی در مورد سل ریوی وجود دارد زیرا این زمان های تاخیر جهت تحت کنترل در آوردن سل زیاد می باشد. زمان تاخیر بیمار در مردان کمتر از زنان بود. هر یک از زمان های تاخیر در افراد مجرد بیشتر بود.

بیماری سرطان بر پایه و اساس اختلالات ژنتیکی بنا نهاده شده است. به همین دلیل امروزه نقشی بسیار مهم در این دسته از بیماری ها را برای آن در نظر می گیرند. این اختلالات می تواند بزرگ (در مقیایس مولکولی) در حد کروموزوم و یا بسیار کوچک در حد نوکلئوتید باشد که نهایتا منجر به تغییرات غیرقابل بازگشت در سلول می گردد. روش های تکنیکی موسوم در ژنتیک سرطانی عمدتا بر پایه بررسی های مولکولی و یا سیتوژنتیکی می باشد. بر این اساس قادر خواهیم بود سرطان های فامیلیال را در خانواده غربال کرده و در برخی موارد خواهیم توانست به تشخیص بیماری و یا بررسی احتمال عود، میزان پاسخگویی به درمان و پیش بینی پیش آگهی سرطان کمک کنیم. در بعد درمانی، روش های ژن درمانی عمدتا به عنوان درمان مکمل و نه قطعی به کار می روند. در این مقاله سعی بر این خواهد بود تا کلیاتی از کاربرد این علم در سرطان مورد بحث قرار گیرد.

زمینه و هدف: از جمله موهبات الهی که به بشر عنایت شده، صدای خوش است، آن گونه که خداوند انبیا را افضل نوع بشر هستند، خوش صدا مبعوث فرموده و در حدیث شریفی نیز آمده است: «ما بعث اله نبیا الا حسن الصوت». خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرمود مگر این که از صفات آن پیامبر صدای خوش بود. برخی از افراد از صوت حسن که از نعمت های الهی است سوء استفاده می نمایند. طی این مقاله ما بر آن شدیم تا موارد حسن استفاده و سوء استفاده از این نعمت الهی را بر اساس داده های آیات و روایات و دانش پزشکی (موسیقی درمانی) بررسی و معرفی نماییم.روش اجرا: در این مطالعه که از نوع کتابخانه ای است پس از مطالعه اولیه و بررسی متون و مشورت با اهل فن و تعریف کلمات کلیدی، مطالب علمی مرتبط با موضوع ار متون اسلامی و یافته های علم پزشکی استخراج شده تا ضمن دسته بندی با رعایت دقت و امانت در اختیار پژوهشگران قرار گیرد.یافته ها: با توجه به دریافت داده های متون اسلامی و دانش پزشکی (موسیقی درمانی) 1. موسیقی نه مطلقا حرام و نه مطلقا حلال است. 2. موسیقی با نظر کارشناسان علم طب می تواند شفابخش باشد. 3. موسیقی طبیعی مفید و حلال است. 4. موسیقی مصنوعی در صورت همگان بودن با موسیقی طبیعی بر اساس نظر کارشناسان دارای ثمرات شفابخش و حلال می باشد. 5. با توجه به اینکه موسیقی در برخی از موارد حرام نیست، ساخت و نگهداری آلات آن حلال و جایز است.بحث و نتیجه گیری: موسیقی نه مطلقا حرام و مضر و نه مطلقا حلال و مفید، بلکه با شرایطی حلال و مفید و با شرایطی مضر و حرام می باشد. لذا برای جلوگیری از افراط و تفریط در ابراز نظر در مورد این مساله و مسائلی از این دست، هم اندیشی و مراوده علمی بین اندیشمندان حوزوی و دانشگاهی یک ضرورت به نظر می رسد.