مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1397 | دوره:73 | شماره:2 |تعداد مقالات:17

زمینه مطالعه: امروزه مقاومت کنه ها در برابر سموم شیمیایی به وضوح دیده می شود. بنابراین تحقیقات مستمر به دنبال جایگزین های بهتر برای آفت کش های شیمیایی فعلی است. در این میان، ترکیبات فعال گیاهان دارای خصوصیات حشره کشی، راه امیدوار کننده برای کنترل کنه ها و سایر بند پایان هستند. هدف: هدف اصلی این مطالعه ارزیابی تاثیر رقت های مختلف عصاره ی ماتریکاریا کامومیل بر مراحل نوزادی و بالغ کنه آرگاس پرسیکوس و تعیین میزان حساسیت آن در برابر عصاره ی این گیاه است. روش کار: از روش غوطه ورسازی جهت تعیین اثر بخشی عصاره بر روی مراحل نوزاد و بالغ کنه آرگاس پرسیکوس استفاده گردید. برای این منظور گروه های بالغ با سه بار تکرار و گروه های نوزاد با دو بار تکرار در معرض سه رقت 5/0%، 2%، 8% عصاره بابونه قرار گرفتند. برای گروه شاهد از الکل60% درعصاره بابونه استفاده شد. عدم تحرک پس از برگرداندن آن ها به سطح پشتی معیار زنده یا مرده بودن کنه ها بود. نتایج: عصاره گیاه مذکور در نوزاد کنه ها تاثیر ضد کنه ای قابل توجهی در مقایسه با گروه شاهد داشتندP<0. 05)). عصاره بابونه در رقت5/0%، 60% کشندگی و در دیگر رقت ها 100% کشندگی داد. این در حالی است که در مورد کنه بالغ این تاثیر در هر دو عصاره 0% بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره این گیاه اثر کشندگی قابل توجهی روی نوزاد کنه داشته در حالی که علیه کنه بالغ آرگاس پرسیکوس هیچ اثر کشندگی گزارش نشد.

زمینه مطالعه: توکسوپلاسما گوندی یک انگل داخل سلولی است که به طور گسترد ه در بین گوسفندان در سرتاسر جهان شایع است. آلودگی به این انگل م یتواند مادرزادی یا اکتسابی باشد. توکسوپلاسموزیس مادرزادی در گوسفند بدنبال نخستین آلودگی در میش آبستن رخ م یدهد و منجر به سقط جنین و مرد هزایی و در نتیجه خسارات اقتصادی فراوان به صنعت پرورش گوسفند م یشود. هدف: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی حضور DNA توکسوپلاسما گوندی در نمون ههای مغزی بدست آمده از جنین می شهای کشتارشده در شهرستان خر مآباد، غرب ایران انجام گردید. رو شکار: در مجموع 60 نمونه مغز جنین گوسفند جم عآوری گردید. جنی نهای مورد مطالعه در سه گروه سنی دست هبندی شدند )کمتر از 2 ماه، 4-2 ماه و بیشتر از 4 ماه(. از هر نمونه 50 g درون هاون چینی هموژنیزه گردید. استخراج DNA با استفاده از کیت تجاری ) MBST، ایران( انجام شد. از واکنش زنجیر های پلیمراز ) PCR ( به منظور تکثیر توالی تکرارشونده ) RE ( توکسوپلاسما در نمون ههای بافتی استفاده گردید. نمون ههایی که باند مورد انتظار ) 529 bp ( را نشان دادند به عنوان نمونه مثبت در نظر گرفته شدند. نتایچ: توکسوپلاسما گوندی در 7/ 6% از جنینهای مورد مطالعه ردیابی شد. در هی چیک از جنی نهای کمتر از 2 ماه آلودگی مشاهده نشد. بین آلودگی و سن جنین در گرو ههای سنی مختلف ارتباط آماری معن یداری مشاهده نشد ) 0. 30=p (. نتیج هگیر ینهایی: سطح بالای انتقال مادرزادی در بین جنی نهای مورد مطالعه، نشانگر آن است که توکسوپلاسما گوندی احتمالا به عنوان یکی از عوامل اصلی سقط جنین در گوسفندان این ناحیه مطرح است.

زمینه مطالعه: مواد فیتوژنیک از جمله افزودنی های غیر آنتی بیوتیکی برای جیره طیور هستند که احتمالا بخشی از تاثیر مثبت آنها بر عملکرد و سلامت طیور با تحریک ترشحات هضمی در کانال گوارش تحقق می یابد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سطوح جیره ای پودر مرزه خوزستانی بر دستگاه گوارش، لیپیدهای کبد و خون در خروسهای بالغ بومی اصفهان اجرا شد. روش کار: تعداد 36 قطعه خروس بالغ بومی اصفهان در سن 40 هفتگی در قفس های انفرادی تحت برنامه نوردهی 14 ساعت نور و 10 ساعت تاریکی نگهداری و با سه جیره حاوی سطوح صفر (گروه شاهد)، 20 یا 40 گرم در کیلوگرم پودر مرزه خوزستانی در 12 تکرار برای مدت 10 هفته تغذیه شدند. در پایان آزمایش، همه خروس ها کشتار و صفات مربوط به کبد، وزن کیسه صفرا، غلظت کلسترول و بیلی روبین صفرا، pH دئودنوم، ایلیوم و سکوم و همچنین لیپیدهای خون (تری گلیسریدها، کلسترول تام، LDL و HDL کلسترول)، لیپیدتام کبد و وزن نسبی پانکراس، دئودنوم، ایلیوم و سکوم اندازه گیری شد. نتایج: pH سکوم برای خروس های تغذیه شده با جیره حاوی 40 گرم در کیلوگرم مرزه به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). افزودن 20 گرم در کیلوگرم پودر مرزه به جیره، درصد لیپیدتام در بافت کبد خروس را در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش داد (05/0>P). نمره ارزیابی ظاهری سلامت کبد برای خروس های تغذیه شده با جیره حاوی سطح بالاتر پودر مرزه تفاوت معنی داری با گروه شاهد داشت (05/0>P). نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که پودر گیاه مرزه خوزستانی خاصیت کلرنرژیک در خروس بالغ ندارد ولی باعث کاهش لیپید تام و افزایش سلامت کبد می شود.

زمینه مطالعه: جایگزنی مواد طبیعی بجای داروهای شیمیایی به منظور افزایش تولید و ایمنی. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تجویز خوراکی عصاره زنجبیل بعنوان محرک ایمنی طبیعی بر برخی شاخص های رشد، خون، بیوشیمی و ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. روشکار: بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی g 2/0± 1/14 به روش خوراکی و با سطوح 5/0% و 1% عصاره هیدروالکلی زنجبیل به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره تغذیه از ورید ساقه دمی ماهیان خونگیری شد. شاخص های رشد (وزن نهایی، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، خون (گلبول سفید، گلبول قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، لنفوسیت، مونوست، نوتروفیل)، بیوشیمی (پروتئین، آلبومین، کلسترول، تری گلیسرید، گلوکز، کورتیزول، آنزیم آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و ایمنی (لیزوزیم، ایمنوگلبولین کل، سوپراکسیددسموتاز، فعالیت مسیر جانبی کمپلمان) مورد سنجش قرار گرفتند. گروه شاهد نیز بدون استفاده از عصاره گیاهی و با شرایط یکسان با سایر تیمارها مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج: نتایج مطالعه حاضر تفاوت معنی داری در شاخص های رشد، خون، بیوشیمی و آنزیم های سرمی بین تیمارهای حاوی عصاره زنجبیل در مقایسه با گروه شاهد نشان نداد (05/0p). افزایش معنی داری در فعالیت لیزوزیم سرم در تیمار 5/0% عصاره زنجبیل مشاهده شد (05/0>p). نتیجهگیرینهایی: تجویز خوراکی عصاره زنجبیل در سطح 5/0% می تواند بعنوان محرک ایمنی طبیعی جهت بهبود پارامترهای رشد و ایمنی ماهی قزل آلا مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه مطالعه: کاهش اثرات زیان بخش رادیکال های آزاد، در سامانه های غذایی و بیولوژیکی، توسط آنتی اکسیدان ها امری مهم تلقی می شود لذا تأمین ذخایر آنتی اکسیدانی که بتواند بهداشت و ایمنی جامعه را دربر داشته باشد ضروری بنظر می رسد. هدف: این تحقیق جهت بررسی اثر آنتی اکسیدانی و آنتی رادیکالی عصاره های الکلی و آبی برگ انگور در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. روش کار: گیاه برگ انگور با استفاده از حلال های آب مقطر، اتانول و متانول عصاره گیری شد و میزان فعالیت آنتی اکسیدانی با استفاده از روش های DPPH و بتاکاروتن لینولئیک اسید محاسبه شد و میزان ترکیبات فنولی تام و فلاوونوئید تام هم در مورد همه ی عصاره ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: میزان IC50 در آزمون DPPH به ترتیب در عصاره های آبی، اتانولی و متانولی (µ g/ml 714/0± 90/71، 481/0± 66/46 و 318/0± 38/37) و % مهار رادیکال آزاد در آزمون بتاکاروتن لینولئیک اسید به ترتیب (84/1± 51/86، 30/1± 08/97و 27/1± 20/88) بود و مقادیر BHT در آزمون DPPH برابر با µ g/ml 000/0± 58/13 و در آزمون لینولئیک اسید 62/0± 56/94 بود. ترکیبات فنولی کل (mg/g 39/1± 02/158، 55/1± 60/ 201و 26/2± 19/180) و ترکیبات فلاوونوئید کل (mg/g 64/1± 16/37، 83/0± 74/ 54 و 18/0± 07/46) محاسبه شد. همانطور که مشاهده می شود در همه ی آزمون ها به ترتیب عصاره اتانولی و بعد عصاره متانولی و آبی بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد که عصاره اتانولی برگ انگور می تواند به عنوان یک منبع آنتی اکسیدان طبیعی و ارزان قیمت در صنعت غذایی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه مطالعه: القای تریپلوییدی که از آن برای تولید ماهیان عقیم استفاده می شود در تکثیر و پرورش ماهیان رواج و گسترش زیادی یافته است و می تواند منجر به تغییراتی در ویژگی های فیزیولوژیک ماهی شود. هدف: تأثیر القاء تریپلوییدی به وسیله شوک دمایی بر شاخص های رشد و ترکیب اسیدهای آمینه قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss). روشکار: این آزمایش در قالب سه تیمار، شاهد، شاهد فیزیکی و تریپلویید طراحی شد. برای این کار از 8 مولد ماده با میانگین وزن g 246± 1600 و 6 مولد نر با میانگین وزن g 186± 1393، 4 ساله استفاده گردید. برای القای تریپلوییدی از شوک دمایی استفاده شد. بعد از تخم گشایی و جذب کیسه زرده غذای بیومار معادل 7 ٪ وزن بدن و در 12 نوبت در روز برای تغذیه لاروها به مدت 38 روز مورد استفاده قرار گرفت. تعیین درصد القای تریپلوییدی از طریق تهیه گسترش خونی در پایان صورت گرفت. نتایج: در ماهیان گروه تریپلویید درصد القای تریپلوییدی 1/87 بود. بین سایر شاخص های رشد و تغذیه بین دو گروه شاهد و تریپلویید اختلاف معنی دار دیده شد (05/0>p). از نظر بازماندگی بین سه گروه اختلاف معنی دار وجود نداشت (05/0p). بین درصد اسیدهای آمینه در دو گروه شاهد و شاهد فیزیکی اختلاف معنی داری دیده نشد (05/0

زمینه مطالعه: در آبزی پروری رشد سریع، کارایی مناسب تغذیه و افزایش مقاومت در برابر بیماری ها بسیار مطلوب است. یکی از راهکارهای مناسب برای بهبود شاخص های رشد و مقاومت ماهی استفاده از باکتری های پروبیوتیکی است. هدف: مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر پروبیوتیکی باکتری لاکتوباسیلوس بولگاریکوس ریزپوشانی شده با نانوذرات آلژینات/کیتوزان بر رشد و کارایی تغذیه در فیل ماهی جوان (Huso huso) انجام گرفت. روش کار: این آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب چهار گروه تیمار و یک گروه شاهد هرکدام با سه تکرار صورت پذیرفت، برای این منظور تعداد 375 قطعه فیل ماهی با میانگین وزنی gr8/2± 2/27 در پنج گروه تقسیم شدند. تیمار های آزمایشی شامل: T1 با غذای حاوی آلژینات/کیتوزان بدون باکتری، T2 با غذای حاوی باکتری ریزپوشانی شده به روش امولسیون، T3 با غذای حاوی باکتری ریزپوشانی شده به روش ژلاسیون یونی، T4 با غذای حاوی باکتری بدون پوشش و گروه شاهد با غذای پایه تغذیه شدند. ماهیان روزانه به میزان 3 % وزن بدن تغذیه شدند. نتایج: نتایج نشان دادند که حداکثرمقدار ضریب تبدیل غذایی (FCR) در T3 (11/0± 64/1) و کمترین آن درT4 (06/0± 14/1) بود. T4 در شاخص های SGR، PER، FER، در روز 30 و 60 دارای بهترین عملکرد نسبت به سایر تیمارها بود. نتیجهگیرینهایی: براساس نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که عملکرد رشد در تیمارهایی که کیتوزان و آلژینات به عنوان پوشش حضور داشتند نسبت به تیمار لاکتوباسیلوس بدون پوشش پایین تر بود.

زمینه مطالعه: نژادهای مختلف اسب دارای پروفایل متابولیکی مختص به خود می باشند که اطلاعات مربوط به این پروفایل نشان دهنده وضعیت سلامت آن هاست. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، معرفی پروفایل متابولیک اسب های نژاد دره شوری و بررسی ارتباط آن ها با یکدیگر است. روش کار: نمونه های خون از 56 راس اسب دره شوری (5 تا 7 ساله) شامل26 راس مادیان غیر باردار و غیر شیرده و 30 راس نریان اخذ شد و در سرم آن ها گلوکز، انسولین، بتا هیدروکسی بوتیریک اسید، اسیدهای چرب غیر استریفه، کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین های با چگالی بالا، کم و خیلی کم سنجیده شد. نتایج: غلظت سرمی بتا هیدروکسی بوتیریک اسید به طور معنی داری در نریان ها بالاتر از مادیان ها بود. سایر شاخصه های متابولیکی سرم فاقد تفاوت معنی دار بین دو گروه مورد مطالعه بودند. ارتباط منفی و غیر معنی داری بین انسولین و گلوکز در هر دو جنس از اسب های دره شوری مشاهده شد. انسولین رابطه ای منفی با کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین های با چگالی بالا، کم و خیلی کم در دو گروه مورد مطالعه داشت. ارتباط منفی بین گلوکز با کلسترول، تری گلیسرید و لیپوپروتئین های با چگالی بالا، کم و خیلی کم در مادیان ها و نریان هامشاهده شد. نتیجهگیرینهایی: نتایج مطالعه حاضر الگویی از مقادیر فیزیولوژیک پروفایل متابولیک نریان ها و مادیان های دره شوری غیر باردار را نشان داد که در نظر گرفتن این مقادیر، ممکن است دامپزشکان را در ارزیابی و شناسایی اختلالات متابولیکی اسب های دره شوری یاری دهد. هر چند که قرارگیری اسب های دره شوری در شرایط متفاوت فصلی، سنی، مدیریتی، تغذیه ای و فیزیولوژیک ممکن است این مقادیر را دستخوش تغییراتی نماید که در نظر داشتن شرایط مذکور در ارزیابی پروفایل متابولیک آن ها حائز اهمیت است.

زمینه مطالعه: علی رغم اینکه ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 و باکتری اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) به تنهایی قادر به ایجاد جراحات هیستوپاتولوژیک در پرندگان عفونی هستند. اما تا به حال، مطالعه ای در خصوص جراحات بافتی ناشی از این عوامل بیماریزا به صورت همزمان در جوجه های عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) انجام نشده است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی نوع، شدت و میزان جراحات بافتی عفونت همزمان ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپH9N2 و باکتری اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال در جوجه های SPF می باشد. روشکار: تعداد 60 قطعه جوجه SPF نژاد لگهورن یک روزه به صورت تصادفی در سه گروه بیست تایی تقسیم شدند. سپس در سن 21 روزگی، جوجه های گروه اول فقط با ویروس آنفلوانزا و جوجه های گروه دوم با ویروس آنفلوانزا و باکتری ORT به طور همزمان تلقیح شدند و گروه سوم بعنوان کنترل PBS دریافت کردند. در روزهای 2 تا 16 پس از تلقیح، سه پرنده از هر گروه به صورت تصادفی انتخاب و مورد کالبدگشایی قرار گرفتند. نمونه های بافتی از نای، ریه، کبد، کلیه، بورس فابریسیوس، تیموس، طحال و لوزه های سکومی جهت مطالعه هیستوپاتولوژی اخذ گردید و پس از آماده سازی و تهیه مقاطع بافتی به ضخامت های 6-5 میکرونی با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج: شدت جراحات هیستوپاتولوژی در جوجه های گروه دوم نسبت به گروه اول بیشتر بود. هیچ گونه تغییرات بافتی در گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجهگیرینهایی: نتایج این مطالعه نشان داد در جوجه های عفونی شده به طور همزمان با تحت تیپ H9N2 ویروس آنفلوانزا و باکتری ORT، جراحات هیستوپاتولوژی ناشی از ویروس آنفلوانزا تشدید می یابد.

زمینه مطالعه: آمادهسازی رودهها پیش از انجام تصویربرداری با اشعه ایکس برای نیل به یک تشخیص صحیح الزامی است. هدف: این مطالعه به منظور مقایسه اثرات سنا و پلیاتیلن گلیکول در آمادهسازی روده سگها پیش از رادیوگرافی از محوطه شکمی صورت گرفت. روشکار: شش قلاده سگ بالغ سالم از نژاد مخلوط، از هر دو جنس به فاصله سه هفته یکی از دو دوز g 4 و 8 به ازای هر کیلوگرم پلی اتیلن گلیکول و یاmg 20 به ازای هر کیلوگرم سنا را از طریق لوله معدی دریافت کردند. از حدود 12 ساعت قبل از تجویز داروها به سگها غذا داده نشد. رادیوگرافهای استاندارد توسط رادیولوژیست غیر مطلع از نوع رژیم آمادهسازی، بررسی و وجود مدفوع و گاز در کولون و راست روده، رادیواپسیته مدفوع و کیفیت رادیوگرافها جهت تشخیص، با یک معیار از صفر تا سه (صفر = نامناسب تا سه = عالی) امتیازبندی شد. نتایج: هر دو دوز پلیاتیلن گلیکول و سنا امتیاز آمادهسازی روده در سگها را به شکل معنیداری بهبود بخشیدند (05/0>p). هیچگونه اختلاف معنیداری بین سه گروه از نظر امتیاز آمادهسازی کولون، رادیواپسیته مدفوع و کیفیت رادیوگرافها وجود نداشت (05/0≤ p). پلیاتیلن گلیکول با دوز g 8 به ازای هر کیلوگرم در مقایسه با دوز g 4به ازای هر کیلوگرم به شکل معنیداری حضور مدفوع در راست روده را کاهش داد (05/0>p). همچنین از نظر بالینی و عوارض جانبی داروها، سگهای سه گروه تفاوتی نداشتند. نتیجهگیری نهایی: چنین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از پلیاتیلن گلیکول با دوز g 8 به ازای هر کیلوگرم و سنا برای آمادهسازی روده در سگها بیخطر و مؤثر بوده و به خوبی توسط سگها تحمل میشود.

زمینه مطالعه: بیماریهای متابولیک استخوانی از بیماریهای شایع در بین خزندگانی است که به عنوان حیوان خانگی نگهداری میشوند. تشخیص به موقع این بیماریها در ایگوانا نقش مهمی در اقدام درمانی به هنگام و جلوگیری از عوارض غیر قابل برگشت آنها خواهد داشت. از آنجا که بیماریهای متابولیک استخوانی سبب کاهش دانسیته استخوانها میشوند، فرض بر این است سی تی اسکن میتواند به عنوان یک روش مناسب برای تشخیص زودهنگام تغییرات ایجاد شده در تراکم استخوان استفاده شود. هدف: این طرح با هدف ارائه محدوده عدد هانسفیلد استخوان ترابکولار و کورتیکال مهرههای سینهای و کمری با استفاده از سی تی اسکن در ایگوانای سبز سالم انجام شد که میتواند به عنوان رفرانس استفاده شود. روش کار: تعداد 12 عدد ایگوآنای سبز سالم تهیه شد و با توجه به طول بدن به سه گروه تقسیم شدند. در مورد هر ایگوآنا اطلاعات کامل نحوه نگهداری و تغذیه در پرسشنامههایی به همین منظور ثبت گردید. رادیو گرافهای جانبی و پشتی-شکمی با استفاده از دستگاه رادیولوژی دیجیتال به منظور اطمینان از سلامت سیستم اسکلتی از هر ایگوآنا تهیه شد. برای اخذ سی تی اسکن حیوان به روش قنداقپیچ مقید شد. پس از اخذ توپوگرام، با کمک پروتکل استئو، تصاویر مقطعی با انتخاب تصادفی مهرههای سینهای و کمری گرفته میشد و ارزیابی دانسیته مهرهها بر روی تصاویر گرفته شده توسط نرمافزار پزشکیSyngo MMWP VE40A انجام شد. سپس آنالیز آماری دادهها توسط نرم افزار آماری SPSS صورت پذیرفت. نتایج: بر اساس نتایج این تحقیق، محدوده عدد هانسفیلد استخوان ترابکولار و کورتیکال مهرههای سینهای و کمری با توجه به طول بدن در ایگوانای سبز سالم ارائه شد. از آنجایی که تراکم استخوان کورتیکال مهرههای کمری در هر سه گروه با یکدیگر تفاوت آماری معنیداری داشتند و تنها متغیر طول بدن بر تراکم استخوان کورتیکال مهرههای کمری تأثیرگذار بود. نتیجهگیرینهایی: از این پس میتوان از استخوان کورتیکال مهرههای کمری به عنوان رفرانس برای بررسی تغییرات زود هنگام دانسیته استخوانی در ایگواناهای ارجاعی استفاده کرد. سی تی اسکن میتواند یک جایگزین عالی برای تشخیص زود هنگام بیماریهای متابولیک استخوانی در ایگواناهای سبز خانگی باشد.

زمینه مطالعه: دمای محیط تأثیر مهمی بر عملکرد غده تیروئید دارد. با اولتراسونوگرافی و اندازهگیری هورمونهای T3 و T4 میتوان غده تیروئید را بررسی کرد. هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی یافتههای اولتراسونوگرافی غده تیروئید و هورمونهای T3 و T4 در دو فصل سرد (بهمن) و گرم (تیر) در گربههای سالم بود. روش کار: تحقیق روی 30 قلاده گربه بالغ بومی سالم انجام گرفت. هورمونهای تیروئیدی مشتمل بر T3 و T4 قبل از انجام اولتراسونوگرافی در هر گربه اندازهگیری شدند. پس از یافتن تیروئید، اکوژنسیته، طول، عرض و ارتفاع هر کدام از لوبهای چپ و راست اندازهگیری شدند. نتایج: هر دو لوب تیروئید، در هر سمت، قابل اسکن و متقارن بود. شکل غده تیروئید در اسکن طولی یا ساجیتال، دوکی شکل و کشیده و در اسکن عرضی، بیضی یا مثلثی شکل بود. پارانشیم تیروئید دارای اکوژنیسیته یکنواخت بود. اکوژنیسیته غده تیروئید نسبت به عضلات گردن بیشتر بود و در دو فصل سرد و گرم تفاوت را نشان نداد. ابعاد و حجم غده در فصل سرد کمی بزرگتر از گرم بود. اندازه عرض و حجم غده تیروئید، در فصل سرد بهطور معنیداری بیشتر از فصل گرم بود (05/0>p)، اما در مورد طول و عمق، در دو فصل سرد و گرم تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0p). نتیجهگیری نهایی: به نظر میرسد که کاهش دمای هوا، تأثیر فوقالعادهای در افزایش اندازه غده تیروئید و میزان هورمونهای تیروئیدی در گربههای بالغ بومی در شهرستان اهواز داشته باشد که این اثر را میتوان با توجه به تأثیر سرما در افزایش متابولیسم بدن و عملکرد غده تیروئید توجیه نمود.

زمینه مطالعه: بتائین مشتق تریمتیله ای ازآمینواسیدگلایسین است که در بدن بسیاری از جانوران یافت می شود. هدف: این پژوهش به منظور تعیین اثر افزودن مکمل بتائین در جیره بر بیان ژن و فعالیت آنزیمهای لیپوژنیک و لیپیدهای سرم و کبد در جوجههای گوشتی انجام شد. روش کار: در مجموع 320 قطعه جوجه گوشتی (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار، با جیره های آزمایشی که شامل تیمار شاهد، بدون مصرف مکمل بتائین، و تیمارهای دوم، سوم و چهارم که به ترتیب شامل 05/0، 08/0 و 11/0٪ بتائین هیدروکلراید بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: افزودن بتائین به جیره اثر معنی داری بر بیان ژن لیپوپروتئینلیپاز و فعالیت آنزیمهای استیلکوآنزیم A کربوکسیلاز و فتیاسید سینتاز نداشت (0. 05p). نتیجه گیری نهایی: به طور کلی نتایج نشان داد که بیان ژن لیپوپروتئینلیپاز و فعالیت آنزیمهای استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز و فتی اسیدسینتاز در جوجههای گوشتی، کمتر زیر تأثیر افزودن بتائین به جیره قرار می گیرد.

زمینه مطالعه: نهان بیضگی نقصی در فرود یک یا هر دو بیضه به درون کیسه ی اسکرتوم است. هدف: هدف از پژوهش حاضر توصیف ساختار آناتومیکی و بافت شناسی بیضه ی داخل مغابنی در الاغ بالای 7 سال بود. روش کار: در این مطالعه بعد از بررسی 59 الاغ، سه رأس با نهان بیضگی داخل مغابنی یک طرفه شناسایی شدند. پس از آسان کشی آنها، بیضه ها از بدن بیرون آورده شده و مورد بررسی بیومتریک قرار گرفتند. سپس نمونه ها با فرمالین ده درصد تثبیت و پس از تهیه ی مقاطع، با استفاده از هماتوکسین-ائوزین و PAS رنگ آمیزی شده و زیر میکروسکوپ نوری بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بیضه های داخل مغابنی سفت و فاقد اپیدیدیمِ مشخص بوده و در مقایسه با بیضه های داخل اسکروتومی اندازه و وزن کمتری دارند. تفاوت در وزن بیضه ها داخل مغابنی نسبت به بیضه های دیگر از نظر آماری معنیدار بود (05/0>p). لوله های اسپرم ساز شکل طبیعی خود را از دست داده بودند و حفره ی داخلی لوله ها فاقد سلول های زایگر بوده و تنها تعداد محدودی سلول سرتولی دیده شد. لوله های باقی مانده تنها در بخش مدیاستن بافت بیضه قابل مشاهده بود و بخش های قشری و نواحی زیر کپسول فاقد لوله ها بودند و توسط بافت همبند سست پرعروق اشغال شده بودند. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان دهنده ی این است که بیضه داخل مغابنی در الاغ با سن بالا ساختار طبیعی خود را کاملاًً از دست داده و بیشتر حاوی بافت همبندی و عروق خونی می باشد.

زمینه مطالعه: اسهال یکی از بیماری  های شایع و مهمترین عامل مرگ و میر و تاخیر رشد در گوساله  های زیر یک ماه است. در بین سویه  هایاشریشیا کلی انتروتوکسیژنیک که مسبب اسهال در گوساله  های یک تا هفت روزه هستند، سویه های واجد فیمبریه F5 اهمیت زیادی دارند. بخش FanC فیمبریهF5 نقش اساسی در اتصال باکتری به یاخته  های روده و آغاز بیماری داشته و پادتن  های تولید شده بر علیه آن اثر حفاظتی دارند. هدف: ساخت و ارزیابی بیان پروتئین نوترکیب FanC اشریشیا کلی انتروتوکسیژنیک مرتبط با اسهال گوساله. روش کار: در این مطالعه پلاسمید پروکاریوتی pET-28a حاوی قسمت fanC فیمبریه F5 طراحی و ساخته شد و تولید پروتئین حاصل از پلاسمید طراحی شده در باکتری (DE3) ا BL21 اثبات رسید. نتایج: حاصل این تحقیق ساخت پلاسمید پروکاریوتی pET-28a حامل ژن FanC و تهیه پروتئین خالص آن پس از بیان ژن در باکتری (DE3)اBL21 بود که با روش های تعیین توالی و وسترن بلاتینگ به اثبات رسید. نتیجهگیری نهایی: پروتئین FanC و سویه باکتری نوترکیب تولید شده را می توان در آزمون های تشخیصی و همچنین طراحی و تولید واکسن کلی باسیلوز گوساله به کار برد.