مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1398 | دوره:74 | شماره:3 |تعداد مقالات:17

امروزه با گسترش تکنولوژی های نوین گامی بلند در جهت تشخیص، درمان و پیشگیری سرطان برداشته شده است. در گذشته هر چند تکنیک های مختلف پاتولوژی و برخی روش های مولکولی در تشخیص بیماری سرطان و تعیین پیش آگهی آن کمک کننده بودند، لیکن این روش ها از جهات مختلف دارای نقایصی هستند. فناوری امیکس به بررسی همزمان تعداد زیادی از یک جز سلولی (مانند ژن، پروتئین، رونوشت و متابولیت) می پردازد. آنالیز همزمان سبب می شود تا تصویر کلی تر و واقعی تری از روند حوادث سلولی بویژه در سلول های سرطانی بدست آید. امروزه این تکنولوژی در انسان بصورت گسترده ای جهت تشخیص و درمان سرطان و همچنین تعیین پیش آگهی و تخمین میزان بقای بیماران مبتلا مورد استفاده قرار می گیرد. همزمان و همگام با مطالعات انجام گرفته در انسان، مطالعات مشابهی در مقیاس کمتر در سگ انجام شده است. نظر به اهمیت معرفی روش های نوین در حوزه سرطان شناسی، در مقاله حاضر به معرفی مهمترین روش های امیکس یعنی ژنومیکس، ترانس کریپتومیکس و پروتئومیکس پرداخته شده است. همچنین در ادامه به کاربرد هر کدام از این روش ها در سرطان های سگ در قالب مطالعات انجام گرفته اشاره شده است.

زمینه ی مطالعه: توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته داخل سلولی اجباری زئونوز است که همه ی حیوانات خونگرم از جمله انسان را از سراسر دنیا آلوده می کند. انسان از طریق خوردن گوشت نیم پخته یا اُاُسیست به انگل توکسوپلاسما آلوده می شود. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی میزان آلودگی به انگل توکسوپلاسما در جنین سقط شده ی گوسفندان با استفاده از روش سرولوژی در استان خراسان شمالی بوده است. روش کار: در این مطالعه، از سال 1394 تا 1396، تعداد 133 نمونه از مایع قفسه صدری جنین های سقط شده گوسفندان از شهر های استان خراسان شمالی جمع آوری و به آزمایشگاه مرکزی بجنورد ارسال می گردید. برای هر نمونه پرسش نامه ای برای جمع آوری اطلاعاتی مانند سن و شهر تهیه شد و سپس با روش الایزا میزان آنتی بادی در هر نمونه تعیین گردید. نتایج: در این مطالعه، سن 133 جنین سقط شده ی گوسفند بیشتر از 120 روز بود. همچنین از کل 133 جنین سقط شده ی گوسفند، 14 نمونه (53/10درصد) آلوده به انگل توکسوپلاسما بودند. بیشترین و کمترین میزان عفونت با انگل توکسوپلاسما به ترتیب در سال 1395 و 1396 مشاهده شد. همچنین بیشترین آلودگی به این انگل در شهرهای شیروان و فاروج تعیین گردید. نتایج آزمون مربع کای نشان داد که بین سال و آلودگی با انگل توکسوپلاسما ارتباط معناداری وجود دارد) 05/0P<). همچنین آلودگی به انگل در مناطق مختلف تفاوت آماری معناداری نشان ندادند) 05/0P>). نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان می دهد که عفونت توکسوپلاسما گوندی یکی از عوامل سقط جنین گوسفندان در منطقه خراسان شمالی است و از آنجایی گوسفند یکی از منابع مهم تهیه گوشت و فراورده های لبنیاتی در این منطقه است لذا رعایت نکات بهداشت عمومی و پختن کامل گوشت و جوشاندن شیر تاکید می گردد.

زمینه ی مطالعه: هیداتیدوز عفونتی با انتشار جهانی است که توسط سستودهای جنس اکینوکوکوس ایجاد می شود. توانایی زنده ماندن انگل به مدت طولانی در میزبان نشان دهنده آن است که انگل دارای استراتژی هایی برای فرار از سیستم دفاعی میزبان است. مرگ های ایجاد شده توسط عفونت های انگلی اغلب در اثر آسیب های بافتی است که نتیجه یک نوع مرگ سلول میزبان است که تحت عنوان آپوپتوز شناخته شده است. بنابراین مهم است که نقش آپوپتوز را که توسط انگل ایجاد و یا کنترل می شود را کشف و بشناسیم. هدف: بررسی اثر سیتوتوکسیسیتی، القاء آپوپتوز و سازوکار القاء آپوپتوز مایع هیداتید گاوی بر روی لنفوسیت های گاو به عنوان سلول های کارآمد ایمنی علیه اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد. روش کار: در این پژوهش ابتدا اثر سیتوتوکسیسیتی مایع هیداتید گاوی بر روی لنفوسیت های گاو با روش MTS بررسی شد. سپس میانگین بیان ژن های آنتی آپوپتوتیک Bcl-2 و پروآپوپتوتیک Bax و شاخص آپوپتوزCaspase 3در لنفوسیت های گاوی تیمار شده با مایع کیست هیداتید بارور و غیربارور با روش Real Time PCR اندازه گیری شد. نتایج: میانگین زیستی لنفوسیت ها در گروه های تیمارشده با مایع کیست هیداتید بارور و غیربارور نسبت به یکدیگر و گروه کنترل اختلاف معنی دار (05/0 >P) داشت. میانگین بیان ژنBax در لنفوسیت های تیمار شده با مایع کیست بارور در مقایسه با لنفوسیت های تیمار شده با مایع کیست غیربارور و کنترل اختلاف معنی دار (046/0= P) داشت. اگرچه میانگین Caspase 3در این گروه بالاتر بیانشد ولی اختلاف معنی دار نبود. همچنین بیان ژن Bcl-2 در لنفوسیت های تیمار شده با مایع کیست بارور در مقایسه با غیربارور و کنترل، پائین و غیرمعنی دار به دست آمد. نتیجه گیری نهایی: این بررسی ها تعیین می کند که مولکول های مایع کیست هیداتید قادر به ایجاد آپوپتوز در سلول های ایمنی میزبان در محیط آزمایشگاهی می باشند و انگل با مهار پاسخ ایمنی میزبان از مسیر آپوپتوز، توانایی زنده ماندن به مدت طولانی را در بدن میزبان دارد.

زمینه ی مطالعه: کنه های سخت انگل های خارجی با اهمیت در نشخوارکنندگان می باشند و از نظر انتقال عوامل بیماری زا و ایجاد خسارات اقتصادی برای صنعت پرورش دام در ایران و جهان اهمیت دارند. هدف: در این مطالعه توزیع جغرافیایی، فراوانی و تنوع گونه ای کنه های سخت در نشخوارکنندگان بعضی از مناطق استان ایلام مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: از 445 راس دام نشخوارکننده (139 راس گاو، 162 راس گوسفند، 144 راس بز) در 120 گله از 30 روستا واقع در استان ایلام به روش تصادفی در تابستان 1394، کنه های ایکسودیده از سطح بدن دام های تحت مطالعه جمع آوری و بر اساس خصوصیات ریخت شناسی شناسایی گردیدند. نتایج: فراوانی آلودگی کنه ای در گاو 6/44 درصد، گوسفند 23/51 و بز 08/52 درصد با 1209 کنه بود. بیشترین فراوانی آلودگی در گاوهای ماده 3-2 ساله (55/15 درصد)، گوسفند های ماده 2-1ساله (75/19 درصد) و بز های ماده زیر یک سال (36/17 درصد) بود. نسبت تعداد کنه به هر راس دام در گاو 1/6، گوسفند 9/5 و بز 5/4 بود. بیشترین آلودگی کنه های سخت در گوش گاو (13/31 درصد)، گوسفند (41/34 درصد) و بز (9/28 درصد) مشاهده گردید. در این بررسی از بین گونه های کنه شناسایی شده، گونه غالب ریپی سفالوس سنگوینوس در گاو به میزان 16/22 درصد (31/11 درصد) و هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم در گوسفند به میزان 8/21 درصد و بز (77/24 درصد) بودند. نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق نشان داد که فراوانی و تنوع گونه ای کنه های ایکسودیده در نشخوارکنندگان اهلی مناطق مختلف استان ایلام قابل توجه بود.

زمینه ی مطالعه: بیماری های انگلی کرمی یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و حیوان بوده که سلامت جوامع بشری را تهدید می نمایند. امروزه از روش های گوناگون جهت بررسی و جداسازی تخم انگل ها از نمونه های خاک استفاده می گردد. لذا به منظور کاهش میزان اشتباه ناشی از وجود آرتیفکت ها نیاز به طراحی و استفاده از وسیله خاص به منظور جمع آوری تعداد بیشتر و بررسی دقیق تر تخم انگل های کرمی موجود در نمونه های خاک می باشد. هدف: هدف از تحقیق حاضر طراحی و به کارگیری نوعی روش سریع جهت جمع آوری تخم گونه های انگل توکسوکارا و مقایسه آن با روش مرسوم شناورسازی ساکاروز به عنوان یک روش استاندارد، به منظور بررسی شیوع آلودگی انگلی در خاک بوده است. روش کار: در این مطالعه جهت جداسازی تخم های گونه های مختلف توکسوکارا با استفاده از روش های مورد نظر، 200 نمونه از خاک مناطق مختلف جمع آوری، ابتدا با استفاده از روش مرسوم شناور سازی ساکاروز یا شیتر (Sheather's sugar flotation) و سپس به کمک الک غربالگر طراحی شده از جنس بدنه پلاستیکی (پلاستیک فشرده از جنس پلی وینیل کلراید) به صورت ساختار استوانه ای شکل حاوی توری با مش 150 میکرومتر (قابل تغییر) و نیز درپوش و نگهدارنده، و نیز بکارگیری روش اصلاح شده شناور سازی محلول ساکاروز اقدام به جداسازی و شناسایی گردید. نتایج: در مطالعه حاضر تخم های تک سلولی، چند سلولی و حاوی لارو آلوده کننده توکسوکارا از نمونه خاک های جمع آوری شده، مورد جداسازی قرار گرفت. بررسی نتایج شیوع تخم انگل توکسوکارا در نمونه خاک های جمع آوری شده نشان داد، با استفاده از الک عمودی غربالگر و روش اصلاح شده ساکاروز، 5/38درصد (فاصله اطمینان 95درصد، 40/45-03/32) و با به کارگیری روش های استاندارد مرسوم شناور سازی با استفاده از محلول ساکاروز اشباع 5/21درصد (فاصله اطمینان 95درصد، 70/27-37/16) از 200 نمونه خاک های جمع آوری شده مورد مطالعه به تخم گونه های انگل توکسوکارا آلوده بودند که اختلاف معنی داری بین دو روش مورد مطالعه مشاهده گردید )05/0>(P. نتیجه گیری نهایی: در مقایسه با روش مرسوم و استاندارد شناورسازی ساکاروز، با استفاده از الک عمودی غربالگری علاوه بر جداسازی تخم انگل توکسوکارا، می توان در بررسی وجود تخم انگل های نماتودی نظیر آسکاریس لومبریکوئیدس و تریکوسفال، و نیز سایر تخم انگل های کرمی زئونوز موجود در نمونه های خاک استفاده نموده و درصد میزان واقعی شیوع تخم انگل های کرمی را در نمونه خاک ها در مطالعات اپیدمیولوژیک گزارش کرد.

زمینه ی مطالعه: عدم استقرار کامل جمعیت میکروبی در دستگاه گوارش دام های شیرخوار، بروز هر نوع تنش سبب می شود که تعادل میکروبی دستگاه گوارش به هم خورده و ناهنجاری های گوارشی را برای حیوان ایجاد نماید. استفاده از پروبیوتیک ها در تغذیه این نوع دام ها با بهبود تولید اسیدهای چرب فرار به عنوان محرک های اصلی رشد پرزهای شکمبه، سبب استقرار سریع تر جمعیت میکروبی مفید و متعادل در دستگاه گوارش شده و موجب بهبود وضعیت سلامت و عملکرد دام می شود. هدف: هدف از این آزمایش بررسی اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر توسعه، تکامل و فراسنجه های شکمبه ای بره های شیرخوار زل بود. روش کار: برای انجام این تحقیق تعداد 24 راس بره نر زل در سن 10 روزگی با میانگین وزن کیلوگرم (53/0± 5/4) در 4 تیمار و 6 تکرار در هر تیمار در قفس های انفرادی به مدت 60 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک) و تیمارهای حاوی 3، 6 و 9 گرم مکمل پروبیوتیک "(cfu/g 109 ×) در جایگزین شیر مصرفی بودند. در روز 60 آزمایش اندازه گیری مقادیر pH توسط دستگاه دیجیتال قابل حمل و نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه در آزمایشگاه و نتایج ریخت شناسی شکمبه پس از کشتار دام انجام شد. نتایج: نتایج فراسنجه های شکمبه ای نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در سطح 9 گرم باعث افزایش معنی دار در نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه نسبت به سایر سطوح شد (05/0>P). از نظر pH و ترکیب اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. در نتایج ریخت شناسی شکمبه اختلاف معنی داری در حجم کل دستگاه گوارش، وزن خالی دستگاه گوارش، شکمبه، هزارلا و شیردان و حجم نگاری و شیردان در بین تیمارها وجود داشت (05/0>P) که اختلاف بین تیمار 9 گرم پروبیوتیک با سایر تیمارها معنی داری بود و همچنین اثر تیمار آزمایشی بر طول و عرض پرزهای شکمبه در ناحیه کیسه های کور پشتی، شکمی و جلویی معنی دار بود (05/0>P). طوری که سطح 9 گرم مکمل پروبیوتیک نسبت به سایر سطوح دارای مقادیر بالاتری بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در جایگزین شیر بره های شیرخوار سبب افزایش معنی دار نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و تکامل بافت های شکمبه شد، طوری که سطح 9 گرم به نسبت به سایر سطوح در صفات مورد آزمایش دارای عملکرد بهتری بود.

زمینه ی مطالعه: اگرچه اثرات مفید استفاده از کروم در شرایط عادی و تنش بر عملکرد جوجه های گوشتی نشان داده شده است، اما مقدار مناسب کروم در هر یک از این شرایط مشخص نیست. هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی مقادیر مختلف مکمل کروم بر عملکرد و هورمون های تیروئید و کورتیزول پلاسمای جوجه-هایگوشتی در شرایط عادی و تنش اجرا شد. روش کار: قطعه جوجه نر راس به یک آزمایش فاکتوریل 4×2 با دو عامل تنش (تنش و بدون تنش) و چهار سطح مکمل کروم-متیونین (صفر، 1000، 2000، 3000 ppb) از 18 روزگی اختصاص یافتند. یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 14 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. دگزامتازون به مدت یک هفته به عنوان عامل تنش زا استفاده شد (دوره تنش) و سپس آزمایش تا سن 46 روزگی ادامه یافت (دوره بازپروری). نتایج: در دوره تنش، پرندگان تحت تنشی که 1000 و 2000ppb کروم مصرف کردند در مقایسه با پرندگانی که صفر و 3000 ppb کروم در جیره داشتند ضریب تبدیل بهتر و هورمون T4 بالاتری داشتند (05/0P< ). در حالی که، مصرف خوراک، وزن بدن و غلظت هورمون T3 در پرندگان بدون تنشی که 1000 ppb کروم دریافت نمودند بالاتر بود (05/0. (P< هرچند اثر منفی تنش بر صفات عملکردی تا پایان دوره بازپروری باقی ماند اما پرندگانی که تنش را تجربه کردند ضریب تبدیل بهتری در این دوره داشتند. تغذیه پرندگان تحت تنش در هفته اول با 1000ppb کروم غلظت کورتیزول خون را افزایش ولی در شرایط بدون تنش غلظت آن را کاهش داد (05/0P< ). نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج این تحقیق استفاده از کروم به میزان 1000 و 2000 ppb اثرات منفی تنش فیزیولوژیک را کاهش داد. همچنین 1000 ppbکروم بهبود مصرف خوراک و وزن بدن را در شرایط عادی در هفته اول سبب شد. استفاده از مقادیر بالای کروم در هیچ یک از شرایط بهبود عملکرد را ایجاد نکرد.

زمینه ی مطالعه: زیرالنون یک زهرابه قارچی استروژنیک غیراستروئیدی است که به طور معمول در خوراک حیوانات یافت می-شود و سبب بروز نارسائی در کارکرد دستگاه تناسلی می شود. بیشتر جاذب های تجاری توانائی جذب زیرالنون را ندارند و ممکن است پیامدهای مصرفی زیانباری روی حیوان داشته باشند. بنابراین کشف و معرفی ترکیبات طبیعی سالم و ایمن جهت کاهش زیرالنون خوراک ضروری می باشد. هدف: هدف اصلی این پژوهش معرفی برخی گیاهان دارویی با توانایی تجزیه زیرالنون شیرابه شکمبه گاو در شرایط برون تنی می باشد. روش کار: در این پژوهش ابتدا کارایی اسانس و عصاره های ان-هگزانی، اتیل استاتی و متانولی بذرهای چهار گیاه دارویی از خانواده چتریان (Apiaceae) شامل گشنیز(Coriandrum sativum)، زیره سبز(Cuminum cyminum)، رازیانه(Foeniculum vulgare) و گلپر ایرانی (Heracleum persicum) بر تجزیه زیرالنون (2 میلی گرم اسانس/عصاره همراه با 4/0 میکروگرم زیرالنون در 1 میلی لیتر شیرابه شکمبه گاو) بررسی شد و سپس تاثیر اسانس و عصاره های امیدبخش در سه نسبت اسانس/ عصاره: توکسین (125: 1، 250: 1 و 00 5: 1) در طول 48 ساعت پایش شد. در هر مرحله محتوای زیرالنون توسط ستون ایمونوافینیتی استخراج و با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) دارای ردیاب فلورسنت اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد اسانس گشنیز (حاوی 5/76 درصد لینالول)، عصاره ان-هگزانی گشنیز و عصاره های متانولی و اتیل استاتی گلپر از توانائی قابل قبولی (بیش از 30 درصد) در تجزیه زیرالنون برخوردار هستند. پایش محتوای زیرالنون در حضور غلظت های مختلف اسانس و عصاره های امیدبخش نشان داد که اسانس گشنیز طی 48 ساعت با 5/79درصد تجزیه زیرالنون بیشترین تاثیر را در پاکسازی زیرالنون از شیرابه شکمبه دارد و عصاره ی ان-هگزانی گشنیز پس از 36 و 48 ساعت در نسبت 1: 500 به ترتیب با 8/67 درصد و 2/74 درصد تجزیه زیراانون در مرتبه بعدی قرار گرفت. همچنین عصاره های متانولی و اتیل استاتی گلپر در نسبت1: 500 به ترتیب قادر به کاهش 46 درصد و 8/41 درصد محتوای زیرالنون شیرابه شکمبه بودند. نتیجه گیری نهایی: گیاهان دارویی گشنیز و گلپر به عنوان دو افزودنی امید بخش برای تجزیه زیرالنون در خوراک دام معرفی می شوند.

زمینه ی مطالعه: گوشت مرغ جزء غذاهای فسادپذیر تقسیم بندی می شود و یکی از نگرانی های صنایع غذایی فساد میکروبی آن می باشد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثر پوشش کیتوزان حاوی غلظت های مختلف اسانس کاکوتی کوهی در مقایسه با گروه شاهد بر برخی خصوصیات حسی و میکروبی فیله مرغ در طول 12 روز نگهداری در دمای یخچالی (4 درجه سانتی گراد) بود. روش کار: در این مطالعه، اسانس گیاه کاکوتی کوهی به روش تقطیر با آب استخراج گردید و ترکیبات تشکیل دهنده آن با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی مشخص گردید. در این مطالعه، فیله های مرغ بصورت جداگانه در محلول پوششی کیتوزان 2 درصد حاوی 5/0 و 1 درصد اسانس کاکوتی کوهی و کیتوزان 2 درصد بدون اسانس غوطه ور و سپس بمدت 12 روز در دمای یخچالی نگهداری شدند. سپس در 7 فاصله (روزهای 0، 1، 3، 5، 7، 9 و 12) از نظر خصوصیات میکروبی (شمارش کلی، سرماگراها، گونه های سودوموناس، باکتری های مولد اسیدلاکتیک و خانواده انتروباکتریاسه) و حسی (رنگ، بو و طعم) مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: بیشترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس کاکونی کوهی شامل گرانیول (62/20درصد)، کارواکرول (17/18درصد)، آلفا-ترپینئول (49/7درصد)، 4-ترپینئول (83/6درصد) و تیمول (39/5درصد) بود. نتایج این مطالعه نشان داد که در تیمارهای پوشش داده شده با کیتوزان حاوی اسانس کاکوتی کوهی شمارش شاخص های میکروبی مذکور در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنی داری در طول دوره نگهداری کاهش یافت (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، پوشش فیله های مرغ با کیتوزان به تنهایی یا کیتوزان حاوی 5/0 درصد اسانس کاکوتی کوهی خصوصیات حسی بهتری نشان دادند. نتیجه گیری نهایی: پوشش کیتوزان حاوی 5/0 درصد اسانس کاکوتی کوهی پتانسیل افزایش زمان نگهداری فیله های مرغ را بدون ایجاد خصوصیات حسی نامطلوب دارد.

زمینه ی مطالعه: گیاه تنباکو با نام علمی Nicotiana tobaccum، گیاهی با اثرات سمی برای ماهیان است. هدف: در این مطالعه به بررسی تاثیر غلظت های مختلف عصاره هیدروالکلی تنباکو (1/0، 1، 10 و 100میلی گرم برلیتر) بر بافت های مختلف ماهی قزل آلای رنگین کمان پرداخته شده است. روش کار: نمونه های گرفته شده از کبد، کلیه و آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شده و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: ضایعات هیستوپاتولوژیکی مختلفی در کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان در مواجهه با غلظت های مختلف تنباکو قابل مشاهده بود. با افزایش غلظت تنباکو به 10 و 100 میلی گرم برلیتر، خونریزی افزایش یافته و بافت هپاتوسیت پیوستگی خود را از دست داده و حالت گسستگی را نشان می دهد. اتساع عروقی، خونریزی و تجمع لوکوسیتی، چماقی شدن انتهای تیغه ها، هیپرپلازی، جدا شدن غشای پایه و ایجاد فضای ادمی، کوتاه شدن لاملاها، واکوئولاسیون واتصال تیغه های ثانویه از جمله ضایعات مشاهده شده در آبشش ماهی قزل آلا در مواجهه با تنباکو بود. جدا شدن اپیتلیوم از غشای پایه، هیپرتروفی، اتساع مویرگ های گلومرولی و دژنره شدن لوله های ادراری نیز از جمله ضایعات مشاهده شده در کلیه ماهی قزل آلای رنگین کمان در همه تیمارهای تنباکو است. در غلظت های بالاتر تنباکو یعنی 10 و 100 میلی گرم برلیتر، نکروز لوله های ادراری نیز قابل مشاهده بود. به طور کلی نتایج هیستوپاتولوژیک کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان در مواجهه با تیمارهای مختلف تنباکو عوارض چندانی از تغییرات هیستوپاتولوژیکی را نشان نداد. نتیجه گیری نهایی: بر خلاف کبد و کلیه، آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان به دلیل ارتباط مستقیم با آلاینده، عوارض پاتولوژیکی بیشتری را در مواجهه با تنباکو نشان داد.

زمینه ی مطالعه: کبالت یک ماده غذایی ضروری برای نشخوارکنندگان است که برای سنتز ویتامین 12B توسط میکروفلور شکمبه مورد نیاز است. کمبود کبالت می تواند منجر به کمبود ویتامین 12B شود که در بسیاری از واکنش های متابولیکی بدن نقش اساسی دارد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی وضعیت کبالت در سرم خون و کبد گاو انجام گرفت. روش کار: غلظت کبالت سرم و کبد به ترتیب در 151 و 196 رأس گاو کشتاری در شهرستان ارومیه در فصول مختلف سال با روش جذب اتمی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که در 6/12درصد از نمونه های سرم و 4/21درصد از نمونه های کبد، به ترتیب با میانگین ± انحراف معیار، 25/0± 64/0 میکرو گرم در دسی لیتر و 04/0± 15/0 میکرو گرم در گرمDM، غلظت کبالت در کمتر از محدوده طبیعی است. تغییرات فصلی مقادیر کبالت در نمونه های سرم و کبد ارزیابی شد و به ترتیب نتایج زیر بدست آمد: فصل بهار (64/1± 18/2 میکرو گرم در دسی لیتر، 23/0± 13/0 میکرو گرم در گرم DM)، فصل تابستان (04/1± 42/3 میکرو گرم در دسی لیتر، 42/0± 27/0 میکرو گرم در گرمDM )، فصل پاییز (37/0± 45/3 میکرو گرم در دسی لیتر، 47/0± 38/0 میکرو گرم در گرمDM ) و فصل زمستان (59/0± 75/2 میکرو گرم در دسی لیتر، 09/0± 35/0 میکرو گرم در گرم DM ). نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، به نظر می رسد که در بین گاوهای این منطقه، کمبود کبالت به شکل تحت بالینی وجود داشته و توصیه می شود، اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از بروز عوارض و اختلالات ناشی از کمبود بالینی آن در نظر گرفته شود.

زمینه ی مطالعه: ویروس های بیماری زای بیماری نیوکاسل (vNDV) در کشور ما و در سراسر دنیا خسارات اقتصادی چشم گیری را بر صنعت پرورش طیور تحمیل می کنند. با این حال، مطالعات پراکنده و به نسبت اندکی در رابطه با تعیین هویت این ویروس ها در کشور ما انجام گرفته است. هدف: مطالعة حاضر با هدف تعیین هویت دو جدایه ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) بدست آمده از گله های طیور در استان اصفهان از طریق تعیین توالی کامل ژن هماگلوتینین-نورآمینیداز (HN) صورت پذیرفته است. روش کار: ژن HN هر کدام یک از دو جدایه NDV به کمک پرایمرهای اختصاصی تکثیر، تعیین توالی و مورد تجزیه و تحلیل شجره شناسی قرار گرفت. نتایج: ارزیابی های شجره شناسی بر اساس توالی کامل ناحیة کد شوندة ژن HN جدایه های NDV مورد بررسی را در تیپ ژنومی XIII و تحت تیپ XIIIa طبقه بندی کرد. این نتایج با نتایج حاصل از تحلیل توالی ناکامل ژن فیوژن (F) در این ویروس ها، که از بانک ژن اخذ شد؛ همخوانی داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه در راستای شناخت بیشتر همه گیرشناسی ملکولی جدایه های بومی NDV در ایران و تعیین تفاوت های موجود بین سویه های بومی و سویه های واکسینال متداول در سطح پروتئین های ایمنی زای اصلی مفید می باشد.

زمینه ی مطالعه: رشد و تمایز اسکلت کمربند سینه ای، بال و مراکز استخوان سازی این نواحی در زمان پس از هچینگ در کبوتر مورد بررسی قرار گرفت. هدف: هدف از این مطالعه تعیین سن بلوغ جسمی و ارزیابی رادیولوژی و بافت شناسی مراکز استخوان سازی اندام سینه ای در کبوتر بود. روش کار: 14کبوتر متعاقب هچینگ در شرایط همسان و استاندارد پرورش یافتند و هر 7 روز یکبار تا 90 روزگی نمونه برداری انجام شد. نتایج: نبر اساس نتایج رادیولوژی و بافت شناسی؛ استخوان های بازو، غرابی، ترقوه و کتف از 7 روزگی به بعد و جناغ سینه از 14 روزگی به بعد در همه ی نمونه ها مشاهده شدند. استخوان های رادیوس، اولنا، متاکارپII، متاکارپIII، متاکارپIV و بندانگشت پروگزیمال انگشتIII از 7 روزگی به بعد، استخوان رادیوسی مچ دستی، استخوان اولنایی مچ دستی، بندانگشت پروگزیمال انگشتII، بندانگشت دیستال انگشتII و بندانگشت دیستال انگشتIII در 14 روزگی، سر استخوان بازو، برجستگی شکمی بازو، بندانگشتِ انگشتIV و برجستگی پشتی بازو در 21 روزگی و کندیل شکمی بازو و کندیل پشتی بازو در 28 روزگی مشاهده شدند. نتایج بافت شناسی بر اساس بررسی مقاطع بافتی انتهای فوقانی استخوان بازو بود. نمونه های بافتی در یک روزگی فاقد مغز استخوان بودند و مغز استخوان از 7 روزگی به بعد شروع به تشکیل شدن می کند. در هیچ یک از نمونه ها صفحه رشد دیده نشد و این تکمیل کننده اطلاعات حاصل از بررسی رادیوگرافی می باشد. نتیجه گیری نهایی: بر اساس این مطالعه، تکمیل روند استخوان سازی و تشکیل همه قسمت های کمربند سینه ای و بال کبوتر، 28 روز بعد از هچینگ می باشد.

زمینه ی مطالعه: برداشت سر استخوان فمور در شکستگی ها یا بیماری های دژنراتیو به عنوان یک جراحی حمایتی بوده و ایجاد فیبروز و ترمیم در ناحیه جراحی معمول است. کوتاهی دوره ترمیم و ایجاد حداقل بافت فیبروزه و جایگزینی آن با بافت استخوان کمک موثری در بازگشت حیوان به شرایط سلامت می نماید. هدف: هدف تحقیق مطالعه تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده بعد از تجویز پلاسمای غنی از پلاکت در محل برداشت سر فمور در خرگوش بوده است. روش کار: 20 سر خرگوش سفید نیوزیلندی در دو گروه مساوی شامل گروه کنترل (برداشت سر استخوان فمورFHO ) و گروه تیمار (FHO همراه با قرار دادن پلاسمای غنی از پلاکت PRP) توزیع شدند. در هر دو گروه بعد از انجام بیهوشی عمومی با استفاده از رهیافت کرانیولترال نسبت به تروکانتر بزرگ، سر استخوان فمور برداشته شد. در گروه تیمار PRPاتولوگ در محل جراحی به عنوان بستر قرار گرفت. حیوانات بعد از هشت هفته یوتانایز شده و استخوان فمور از ناحیه راسی به طول 2 سانتی متر همراه با بافت های ترمیمی اطراف ناحیه جدا شده و از محل ترمیم هر کدام از نمونه ها مقاطع میکروسکوپی تهیه شده و با هماتوکسیلین₋ ائوزین و ماسون تری کروم رنگ آمیزی شدند. پس از مقایسه و ثبت تغییرات کیفی در ناحیه جراحی، با استفاده از اسکن های با بزرگ نمایی 50 برابر نسبت تشکیل بافت های جوانه گوشتی به غضروف، جوانه گوشتی به استخوان و غضروف به استخوان محاسبه شد. نتایج: در گروه تیمار تشکیل بافت های غضروف و استخوان در روند ترمیم از نظم و یک پارچگی بیشتری برخوردار بود. نسبت تشکیل بافت غضروف به بافت جوانه گوشتی و نسبت تشکیل بافت استخوان به بافت جوانه گوشتی در گروه PRP در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بود. این موضوع نشانگر گرایش بیشتر به استخوانی شدن و سرعت بیشتر در ترمیم ناحیه آسیب در گروه 2 است. نتیجه گیری نهایی: استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت باعث افزایش نظم و تسریع در روند ترمیم بافت استخوانی برداشت شده در راس استخوان فمور خرگوش گردید. به نظر می رسد بتوان استفاده از PRP را به عنوان یک پروتکل درمانی جهت تسریع در ترمیم بافت استخوانی برداشت شده در این موارد پیشنهاد نمود.

زمینه ی مطالعه: عناصر معدنی برای فعالیت های مختلف بیوشیمیایی، تولیدی و تولید مثلی حیوانات ضروری هستند و تحت تاثیر خاک و گیاهان هر منطقه غلظت آن در بدن دام متفاوت خواهد بود. هدف: هدف آزمایش حاضر تعیین غلظت عناصر معدنی کم نیاز و پر نیاز در خون شترهای چرا کننده در مراتع خوزستان بود. روش کار: تعداد 88 نفر شتر در قالب 11 گروه از نظر سن و شرایط مختلف فیزیولوژیک در سه ناحیه هویزه، جفیر و آبادان-خرمشهر، در طول فصل چرای پاییزی و زمستانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: غلظت کلسیم، منیزیوم، سدیم، پتاسیم، کلر و آهن سرم خون هر 11 گروه شتر در دامنه بهینه نسبت به سطح بحرانی (حداقل غلظتی که علائم بالینی کمبود بروز نمی یابد) قرار داشتند. غلظت عناصر روی و مس در سرم خون همه گروه های شتر کمتر از سطح بحرانی آنها بود و از نظر این دو عنصر با کمبود مواجه بودند، مقدار فسفر نیز در سرم شترها نزدیک به آستانه کمبود قرار داشت. در مورد غلظت منگنز سرم نیز دامنه پایین و نامطمئنی تخمین زده شد. نتیجه گیری نهایی: بنابراین، با توجه به نقش و اهمیت مواد معدنی، برای بهبود شرایط تولیدی و تولید مثلی شترهای این مناطق باید وضعیت عناصر معدنی جیره های دستی با استفاده از مکمل های مناسب معدنی بهبود داده شود که از نتایج آزمایش حاضر می توان برای این منظور استفاده کرد.