مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1385 | دوره:61 | شماره:2 |تعداد مقالات:21

هدف: مطالعه اثر افزودن چربی از منابع متفاوت به جیره گشن افزایی بر نرخ تخمک گذاری و بازده تولید مثل میش های زندی.طرح: بلوک کامل تصادفی (وزن بدن به عنوان بلوک).حیوانات: 52 راس میش زندی 6 ساله غیر شیرده و غیر آبستن.روش: تقسیم میشها به چهار گروه آزمایشی بر اساس جیره غذایی. جیره ها عبارت بودند از: 1- جیره بدون چربی مکمل 2- جیره حاوی 4.5 درصد نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب از منشا پیه گاو 3- جیره حاوی 4.5 درصد نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب از منشا روغن سویا 4- جیره حاوی 2.25 درصد نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب از منشا پیه گاو + 2.25 درصد نمکهای کلسیمی اسیدهای چرب از منشا روغن سویا. لاپاراسکوپی در مرحله دی استروس و شمارش جسم زردها (به عنوان شاخص نرخ تخمک گذاری) و فولیکولهای درشت تر از 3 میلیمتر روی هر دو تخمدان، ثبت تعداد، جنس و وزن تولد بره ها در هنگام زایمان.تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و با رویه GLM.نتایج: نرخ تخمک گذاری در گروه 3 به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود. مجموع فولیکولهای درشت تر از 3 میلیمتر روی دو تخمدان در گروه 2 به طور معنی داری کمتر از سایر گروه ها بود. نرخ آبستنی در اولین فحلی، مجموع دو و مجموع سه فحلی اول پس از قوچ اندازی در گروه 3 نسبت به گروه های دیگر به طور معنی داری بیشتر بود، همچنین نرخ آبستنی در اولین فحلی و مجموع دو فحلی اول پس از قوچ اندازی در گروه های 2 و 4 نسبت به گروه 1 به طور معنی داری بیشتر بود. بیشترین نرخ بره زایی و تولید بره به ازای هر راس میش ناشی از هر سه دوره فحلی پس از قوچ اندازی مربوط به گروه 3 و کمترین آنها مربوط به گروه 1 بود. نرخ دوقلوزایی ناشی از اولین فحلی پس از قوچ اندازی در گروه 3 نسبت به سایر گروه ها و در گروه های 2 و 4 نسبت به گروه 1 به طور معنی داری بیشتر بود. نرخ دوقلوزایی ناشی از مجموع دو فحلی اول پس از قوچ اندازی در گروه های 3 و 4 نسبت به گروه 1 به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت افزدون چربی به ویژه از منابع غنی از اسیدهای چرب غیر اشباع (گیاهی) به جیره گشن افزایی بر نرخ تخمک گذاری و بازده تولید مثل میشها اثر مثبت دارد.

هدف: بررسی تغییرات بعضی از آنزیمها و الگوی الکتروفورتیکی پروتئین ها در فرآورده های گوشتی تحت تاثیر حرارت در زمانهای مختلف به عنوان شاخصی برای تعیین میزان حرارت داده شده به فرآورده های گوشتی.روش: در مطالعه حاضر فعالیت آنزیمهای لاکتات دهیدروژناز (LDH)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) با روش اسپکتروسکوپی در گوشت گاو و فرآورده های گوشتی که در زمانهای متفاوت با دماهای مختلف حرارت دیده بودند، اندازه گیری شد. برای تعیین الگوی الکتروفورتیکی از روش SDS-PAGE استفاده گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس و مقایسه میانگین ها با استفاده از روش آزمون تعقیبی دانکن.نتایج: آنزیم LDH در نمونه های گوشت و محصول گوشتی که تا دمای 65 درجه سانتیگراد حرارت دیده بود پایداری حرارتی خوبی داشت و از آن پس فعالیتش رو به کاهش گذاشت و در نمونه هایی که 70 درجه سانتیگراد حرارت دیده بودند، به صفر نزدیک شد. بنابراین LDH برای فرآورده هایی که باید در حدود 70 درجه سانتیگراد حرارت را متحمل شوند مناسب بوده و از آن به عنوان یک شاخص مناسب می توان استفاده کرد. فعالیت آنزیم AST نیز در نمونه هایی که تا 70 درجه سانتیگراد به مدت 30 دقیقه حرارت دیده بودند پایداری داشته و از آن پس فعالیت این آنزیم رو به کاهش گذاشت به نحوی که پس از 30 دقیقه در 75 درجه سانتیگراد فعالیتش به صفر رسید. آنزیم ALT نیز مشابه با آنزیم AST عمل می کند. فرآورده های گوشتی حرارت دیده در مقایسه با فرآورده های حرارت ندیده دارای تغییرات بارز در الگوی الکتروفورز پروتیین بودند.نتیجه گیری: دقت عمل، سادگی و اقتصادی بودن از مزایای استفاده از روش های آنزیمی برای تشخیص میزان حرارت داده شده به فرآورده های گوشتی می باشد. آنزیم LDH به دلیل غیر فعال شدن در حداقل دمای مورد نیاز برای فرآورده های گوشتی (70 درجه سانتیگراد) شاخص خوبی به نظر می رسد. مطالعه تغییرات الگوی الکتروفورزی نیز چگونگی تغییرات پروتئین های محلول در نمونه ها را مشخص می کند.

هدف: بررسی میزان آلودگی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری و شناسایی آنها در تخم مرغهای قابل جوجه کشی.طرح: مطالعه آینده نگر طولی.حیوانات: 120 عدد تخم مرغ قابل جوجه کشی و 30 قطعه جوجه یک روزه گوشتی.روش: الف) نمونه گیری از تخم مرغهای قابل جوجه کشی و جوجه یک روزه در 5 مرحله مختلف شامل بلافاصله بعد از تخمگذاری، قبل از ضدعفونی، بعد از ضدعفونی، قبل از انتقال از ستر به هچر و جوجه های یکروزه. ب) کشت، جداسازی و شناسایی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری در پوسته، زرده تخم مرغ و کیسه زرده.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون فیشر.نتایج: میزان آلودگی پوسته در مرحله بلافاصله بعد از تخم گذاری 96.66 درصد، قبل از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله بعد از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله چهارم 90 درصد و میزان آلودگی زرده در مرحله بعد از ضدعفونی 3.3 درصد و در بقیه مراحل منفی و میزان آلودگی کیسه زرده جوجه یک روزه 6.6 درصد بود. از پوسته گونه های مختلف باسیلوس و استافیلوکوکوس جدا گردید که فراوانی باکتری باسیلوس سرئوس 44.15 درصد، باسیلوس سابتیلیس 64.16 درصد، باسیلوس پلی میکزا 7.4 درصد، باسیلوس کوآگلنس 2.5 درصد، باکتری استافیلوکوکوس ارئوس 5.8 درصد و استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس 10 درصد، بود. فراوانی استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس در زرده و کیسه زرده به ترتیب 3.3 درصد و 6.6 درصد بود.نتیجه گیری: منشا اصلی آلودگی باکتریایی زرده و ایجاد عفونت کیسه زرده، آلودگی پوسته تخم مرغ می باشد. در روش آماری با استفاده از تست فیشر اختلاف معنی داری در میزان آلودگی در مراحل مختلف وجود نداشت. لذا وجود آلودگی در مراحل مختلف نمایانگر این است که روشهای معمول جمع آوری، پاکسازی و ضدعفونی تخم مرغهای قابل جوجه کشی تاثیر چندانی در کاهش میزان آلودگی نداشته و باکتری می تواند در طی دوره انکوباسیون وارده زرده تخم مرغ شده و سبب ایجاد عفونت کیسه زرده در جوجه ها و تلفات در روزهای اولیه پرورش شود.

هدف: گزارش یک مورد لنفوم چند کانونی (مولتی سنتریک) در سگ.حیوان: یک قلاده سگ نژاد ژرمن شپرد 11 ساله.روش: مطالعه بالینی، آزمایشگاهی، رادیوگرافی و هیستوپاتولوژیک.نتایج: یک قلاده سگ ماده 11 ساله از نژاد ژرمن شپرد با علایم بی حالی، کم اشتهایی و لاغری به کلینیک دانشکده دامپزشکی شیراز ارجاع گردید. پس از معاینه و آزمایش خون با توجه به بزرگی غدد لنفاوی و لنفوسیتوز به لنفوم مشکوک و با آزمایش مجدد خون در دو هفته بعد، و آزمایش سیتولوژی از غدد لنفاوی و مطالعه هیستوپاتولوژیک غدد لنفاوی و ارگانهای داخلی، تشخیص لنفوم چند کانونی قطعی گردید.

هدف: مقایسه ابعاد و نواحی قشری و مرکزی غدد فوق کلیه چپ و راست در گوسفند لری – بختیاری.طرح: مطالعه ای توصیفی.حیوانات: 100 زوج غدد فوق کلیه گوسفند لری – بختیاری.روش: در این تحقیق صد زوج غده فوق کلیه چپ و راست گوسفند در دو سن 6 ماه تا یک سال و یک تا 1.5 سال از کشتارگاه شهرکرد جمع آوری گردید. پس از وزن نمودن غدد، با استفاده از کولیس ابعاد هر غده از قبیل (طول، عرض و ضخامت) اندازه گیری و ثبت گردید. جهت مطالعات میکروسکوپی مقاطعی از غدد فوق کلیه چپ و راست را جدا نموده و پس از طی نمودن مراحل آماده سازی بافت و رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین نواحی قسمت قشری آنها مشخص گردید و اندازه آنها با روش میکرومتری اندازه گیری گردید. اطلاعات بدست آمده بین غدد فوق کلیه چپ و راست گوسفند مقایسه گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون تی استیودنت.نتایج: در بررسی نتایج مشخص شد که میانگین وزن و طول غده فوق کلیه سمت چپ در هر دو سن مورد مطالعه بیشتر از راست بوده و اختلاف معنی داری دارند. بر خلاف سن 1 تا 1.5 سال، در سن 6 ماه تا یک سال میانگین عرض غده آدرنال سمت راست بیشتر از چپ بوده و اختلاف حاصله از نظر آماری معنی دار بود. در مقایسه موارد اندازه گیری شده بین دو سن، تمام فاکتورها در سن 1 تا 1.5 سال بزرگتر بوده و از نظر آماری نیز اختلاف معنی داری دیده شد (P<0.001). در بررسی هیستومتری نواحی قشری و قسمت مرکزی مشخص گردید که در سن 1 تا 1.5 سال اندازه نواحی قشری غده فوق کلیه راست بیشتر از چپ بوده و بین ناحیه فاسیکولاتا در سمت راست (3450.00±43.30µm) و چپ (2766.66±144.33µm) اختلاف معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: از نظر مورفولوژی غده فوق کلیه چپ نسبت به راست در گوسفند لری – بختیاری ابعاد بزرگتری دارد. در اندازه گیری نواحی قشری، ناحیه فاسیکولاتا در غده فوق کلیه راست دارای وسعت بیشتری در مقایسه با چپ داشته و اختلاف حاصله در سن 1.5-1 سال بین سمت چپ و راست از نظر آماری معنی دار است (P<0.05).

هدف: مشخص کردن آلودگی احتمالی گله های مرغ مادر گوشتی واقع در اطراف شهرستان ارومیه به نوموویروس (Avin Pneamovirus) از طریق مطالعه سرولوژیک.طرح: بررسی میدانی.حیوانات: مرغ مادر گوشتی.روش: در این مطالعه از 39 گله مرغ مادر گوشتی واقع در شهرستان ارومیه جمعا 552 نمونه خون اخذ گردید. گله های مورد آزمایش به 3 گروه سنی 20-0 هفته، 35-21 هفته و 55-36 هفته تقسیم و سرم های جمع آوری شده با استفاده از یک کیت الیزای تجارتی جهت تعیین حضور آنتی بادیهای ضد نوموویروس پرندگان مورد آزمایش قرار گرفتند.تجزیه و تحلیل آماری: آمار توصیفی.نتایج: در مطالعه حاضر از 552 نمونه خون اخذ شده، (37 درصد)، 207 مورد مثبت، (28 درصد) 153 نمونه مشکوک و (35 درصد) 192 نمونه منفی تشخیص داده شدند. بیشترین نمونه های مثبت در گله های مسن و پرندگانی بود که در دوران پس از پیک تولید تخم مرغ قرار داشتند. از سوی دیگر تنها 23 درصد نمونه های مورد آزمایش از گله های جوان در حال پرورش بودند که دارای آنتی بادی بر علیه نوموویروس پرندگان بودند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج حاصل از این مطالعه می توان اظهار نمود که، گله های مرغ مادر واقع در شهرستان ارومیه در رابطه با نوموویروس پرندگان از نظر سرمی مثبت می باشند. با توجه به اینکه علایم بالینی و جراحات کالبدگشایی ناشی از ابتلا به نوموویروس پرندگان اختصاصی نمی باشند، لذا توصیه می شود که در هنگام بروز بیماریهای تنفسی در گله های طیور علاوه بر ردیابی عوامل بیماریزای رایج (مانند نیوکاسل، برونشیت عفونی، انفلوانزامایکوپلاسما، کلی باسیل). حضور احتمالی نوموویروس پرندگان نیز مورد توجه قرار گیرد.

هدف: اثرات اسانس آویشن شیرازی، اسید استیک، درجه حرارت و زمان نگهداری بر روی احتمال رشد یک سلول و سلولهای مورد نیاز سالمونلاتایفی موریم در یک محیط مدل برات مورد بررسی قرار گرفت.طرح: مشاهده رشد در مدل برات و محاسبه لگاریتم درصد احتمال رشد (Log P%).روش: لگاریتم درصد احتمال رشد (Log P%) سالمونلاتایفی موریم در محیط آبگوشت قلب و مغز (brain heart infusion broth) بصورت مدل متاثر از غلظت های مختلف اسانس آویشن شیرازی (صفر، 0.03 و 0.06 درصد)، اسید استیک (7.4 و 6، pH)، درجه حرارت (35، 25 و 15 درجه سانتیگراد) و زمان نگهداری (تا 43 روز) مورد بررسی قرار گرفت.تجزیه و تحلیل آماری: تعیین اثرات تنها و توامان فاکتورهای رشد بر روی لگاریتم درصد احتمال رشد با استفاده از آنالیز واریانس.نتایج: مقادیر Log P% سالمونلاتایفی موریم، بطور معنی داری (P<0.05، با آنالیز واریانس) تحت تاثیر غلظت های مختلف اسانس، مقادیر pH، درجه حرارت نگهداری و اثرات تداخلی آنها قرار گرفت. حداکثر لگاریتم درصد احتمال رشد در غلظت صفر درصد اسانس و pH برابر 7.4 (محیط آبگوشت) در درجات حرارت 35، 25، 15 درجه سانتیگراد به ترتیب 1.07، 1.07 و 0.41 بود. در این pH و درجات حرارت اشاره شده بالا با غلظت 0.03 درصد اسانس به ترتیب به 2.93-، 3.24- و 3.24- کاهش یافته و با افزایش اسانس به 0.06 درصد، مقادیر Log P% به ترتیب به 4.23-، 4.23- و 4.23- کاهش پیدا نمود. با کاهش pH محیط به 6 در غلظت صفر درصد اسانس در درجات حرارت 35، 25، 15 به ترتیب 2، 0.76 و 1.41 بود و با افزایش مقدار اسانس به 0.03 درصد و pH برابر 6، مقادیر Log P% در سه درجه حرارت موردنظر به ترتیب به 1.93-، 2.59- و 4.23- کاهش پیدا نمود و در این حالت با افزایش غلظت اسانس به 0.06 مقادیر Log P% به ترتیب به 4.93-، 4.93- و 4.93- کاهش پیدا نمود که بیانگر توقف رشد کامل باکتری بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق، اسانس آویشن شیرازی احتمالا می تواند بعنوان یک نگهدارنده و ضد باکتری مناسب لااقل علیه برخی از باکتری های گرم منفی از جمله باکتری مورد مطالعه، در برخی از مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: تشخیص هیستومونیازیس.طرح: گزارش بیماری.حیوانات: 80 قطعه بوقلمون (3-2 ماهه) از یک گله کوچک پرنده در شهرستان مشهد.تاریخچه بیماری: در بهمن ماه 1382، در یک گله کوچک بوقلمون (80 قطعه بوقلمون) که به همراه 200 قطعه مرغ بومی و 70 قطعه اردک در یک محل نگهداری می شدند، بیماری با علایم کم اشتهایی، اسهال، سیاه شدن تاج با میزان واگیری 75 درصد و میزان مرگ و میر 66 درصد بروز نمود. تعداد 5 لاشه به همراه 2 قطعه از جوجه بوقلمون های بیمار برای تشخیص و درمان به درمانگاه طیور دانشکده دامپزشکی ارجاع داده شدند. در کالبدگشایی، کبد و روده ها متورم و پر خون بوده و در هر دو بافت نقاط نکروتیک و خاکستری در مخاط روده و پارانشیم کبد مشاهده گردید. با توجه به علایم بالینی و کالبد گشایی، احتمال بروز هیستومونیازیس بسیار بالا بود و جهت تشخیص قطعی از سکوم و کبد بوقلمونهای تلف شده (برای بررسی های انگل شناسی و پاتولوژیک) نمونه برداری شد. گسترشهای تهیه شده از مخاط سکوم و کبد باگیمسا و مقاطع بافتی تهیه شده از این دو بافت با هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی گردیدند. همچنین برای تعیین آلودگی مرغهای بومی به کرم هتراکیس آزمایش مدفوع انجام گردید. نتیجه آزمایش نشان دهنده آلودگی بالای مرغهای بومی به دو کرم آسکارید یا هتراکیس بود.نتیجه: در بررسی میکروسکپی گسترشها و مقاطع بافتی رنگ آمیزی شده از سکوم و کبد فرم آزاد هیستوموناس در سکوم و فرم نسجی آن در کبد مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده اهمیت بیماری هیستومونیازیس در پرورش توام بوقلمونها و ماکیان ایران می باشد.

هدف: مقایسه پاستورلاهای جدا شده از کشت ناحیه بینی – حلقی گوساله های سالم با گوساله های بیمار (پنومونی گوساله های گاوهای شیری).طرح: مطالعه شاهد – مورد.حیوانات: 60 راس گوساله هلشتاین بین سنین دو هفته تا شش ماه انتخاب شده از گاوداریهای شیری اطراف مشهد.روش: هر گوساله بیمار پس از نشان دادن علایم پنومونی مورد معاینه قرار می گرفت. پس از انجام معاینات بالینی، یافته های درمانگاهی در فرم ثبت مشاهدات درمانگاهی برای هر گوساله جداگانه ثبت گردید. در ادامه سواپ از ناحیه بینی – حلقی گرفته شد. همچنین یک گوساله سالم (کنترل) برای هر گوساله بیمار از گوساله های همان فارم انتخاب و وارد مطالعه شد.تجزیه و تحلیل آماری: با آزمون t مستقل، من – ویتنی و مربع کای.نتایج: پارامترهای درمانگاهی شامل بر تعداد ضربان قلب در دقیقه، تعداد تنفس در دقیقه، درجه حرارت اخذ شده از رکتوم و شاخص بیماری اختلاف آماری معنی داری بین گوساله های سالم با گوساله های مبتلا به پنومونی نشان دادند (P<0.05). تفاوت بین اجرام بیماریزای جدا شده با بهره گیری از جدول توافقی مربع کای مورد ارزیابی قرار گرفت. جداسازی پاستورلا مولتی سیدا از ناحیه بینی – حلقی در گوساله های بیمار نسبت به گوساله های سالم بیشتر بود (P<0.05). منهیمیا همولیتیکا از گوساله های بیمار بیشتر جداسازی شد ولی اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: جداسازی پاستورلا مولتی سیدا از ناحیه بینی – حلقی در گوساله های بیمار نسبت به گوساله های سالم بیشتر مشاهده شد ولی جداسازی منهیمیا همولیتیکا با بیماری تنفسی ارتباط محکمی را نشان نداد.

هدف: ارزیابی وضعیت ویتامین E سرم خون و میزان همبستگی آن با شکنندگی گلبول های قرمز و استفاده از این تست به عنوان معیاری برای تخمین سطح سرمی ویتامین E گوسفند.طرح: مطالعه مشاهده ای.حیوانات 223 راس گوسفند (عمدتا نژادهای قزل و ماکویی).روش: گوسفندان تحت مطالعه در 3 گروه سنی کمتر از 1 سال، بین 1 تا 2 سال و بالاتر از 2 سال طبقه بندی و نمونه های خون از ورید و داج آنها اخذ گردید. مقادیر ویتامین E (آلفا توکوفرول) سرم با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کاربرد بالا (HPLC) اندازه گیری شد. حساسیت شکنندگی اسموتیک گلبولهای قرمز با استفاده از آزمایش OFT مورد ارزیابی قرار گرفت.تجزیه و تحلیل آماری: از نرم افزار SPSS و آزمون تجزیه واریانس Duncan، آزمون همبستگی و رگرسیون استفاده گردید.نتایج: میانگین و انحراف معیار مقادیر ویتامین E در گروههای سنی کمتر از 1 سال، بین 1 تا 2 سال و بالاتر از 2 سال به ترتیب 20.78±1.46، 22.59±0.59 و 23.31±0.82 میکروگرم در میلی لیتر و برای MCF به ترتیب 0.52±0.018، 0.49±0.014 و 0.47±0.018 گرم در دسی لیتر تعیین گردید. مقایسه نتایج بدست آمده در خصوص ویتامین E و MCF در گروههای سنی تحت مطالعه نشان دهنده اختلاف آماری معنی داری در بین گروهها بود (P<0.001). بررسی نتایج آنالیز همبستگی بیانگر وجود ارتباط و همبستگی معنی داری بین مقادیر ویتامین E، سن حیوان و MCF بود (P<0.001)، بگونه ای که با افزایش سن حیوان، مقادیر ویتامین E به صورت معنی داری افزایش (r=0.64) و در مقابل از مقادیر MCF (r=-0.70) کاسته شد. بررسی رابطه بین شکنندگی گلبولهای قرمز (MCF) و مقادیر ویتامین E بیانگر وجود ارتباط منفی در حد P<0.001 و r=-0.91 بود. بعبارتی بهتر با افزایش مقادیر ویتامین E پایداری غشا گلبولهای قرمز بیشتر شده و شکنندگی اسموتیک آنها به شدت کاهش یافته و مقاومت گلبولهای قرمز در برابر محیط های هایپوتونیک افزایش می یابد.نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه می توان چنین استنباط نمود که کمبود ویتامین E می تواند منجر به افزایش شکنندگی اسموتیک گلبول های قرمز در گوسفند گردد. همچنین بر اساس نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که تست شکنندگی گلبولهای قرمز می تواند به عنوان یک روش بسیار ارزان قیمت و سهل الوصول و آسان برای ارزیابی سطح ویتامین E در گوسفند به کار گرفته شود.

هدف: بررسی ژیاردیا در سگهای خانگی شهرستان اصفهان.طرح: مطالعه مقطعی.حیوانات: 120 قلاده.روش: در این بررسی 120 نمونه مدفوع از سگهای خانگی ارجاع شده به کلینیک شهر اصفهان از نظر آلودگی به ژیاردیا مورد بررسی قرار گرفته تشخیص آلودگی به ژیاردیا بر مبنای جستجوی ترفوزوئیت یا کیست انگل یا هر دو در مدفوع صورت گرفت. برای انجام آزمایش مدفوع از روشهای مستقیم و فرمالین ات و رنگ آمیزی تری کروم استفاده گردید.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون آماری صحت فیشر “Fisher Exact Test”.نتایج: طبق نتایج به دست آمده 4 قلاده «3.33 درصد: به ژیاردیا آلوده بودند که از این تعداد 1 قلاده ساده و زیر یکسال و 3 قلاده نرو بین 1 تا 2 سال داشتند.نتیجه گیری: با توجه به حضور آلودگی در شهرستان اصفهان و مشترک بودن بیماری مذکور در انسان و دام و همچنین انتقال آسان آلودگی باید ضمن معدوم نمودن سگهای ولگرد و درمان سگهای آلوده به انگل فوق را کنترل نمود.

هدف: تعیین فون و میزان شیوع انگلی در شتر (کاملوس درومداریوس) از کشتارگاه کرمان.طرح: بررسی نمونه.حیوانات: 60 نفر شتر کشتار شده در کشتارگاه کرمان.روش: بازرسی لوله گوارش، محوطه بطنی، کبد، ریه، حفرات بینی، کلیه، قلب و گسترش خون از نظر آلودگی به انگلهای مختلف. جدا کردن، شمارش و تعیین جنس و گونه انگلهای جدا شده (بدنبال شفاف شدن در لاکتوفنل و رنگ آمیزی با محلول رنگ اشنایدراستوکارمین) فون انگلی سایر اندامها متعاقب مشاهده با چشم غیر مسلح و تکه تکه کردن آنها مورد مطالعه قرار گرفت. گسترش خون رنگ آمیزی شده نیز از نظر آلودگی انگلی مطالعه شد.نتایج: از میان اندامهای بازرسی شده در لوله گوارش، کبد، ریه، حفرات بینی و گسترش خون آلودگی انگلی دیده شد. مجموعا، هشت گونه انگل بر حسب اندامهای آلوده شامل: شیردان: همونکوس کونتورتوس (6.67 درصد)، روده باریک: مونیزیا اکسپانسا (5 درصد)، مونیزیا بندنی (6.67 درصد)، استیلزا گلوبیپونکتاتا (8.3 درصد)، کبد: کیست هیداتیک (28 درصد)، ریه: کیست هیداتیک (3.3 درصد)، دیکتیوکولوس فیلاریا (10 درصد)، حفرات بینی: سفالوپینا تیتیلاتور (63.3 درصد)، گسترش خون: تریپانورومااوانسی (1.6 درصد) دیده شد.نتیجه گیری: کلیه انگلهای گزارش شده در این بررسی برای اولین بار از شترهای کرمان گزارش می شود، میانگین تعداد انگلهای گزارش شده بین 1.5 (کیست هیداتیک) و 27.5 عدد (همونکوس کونتوتوس) متغیر بود. این تعداد انگل نمی توانند موجب بیماری در حیوانات آلوده شوند. البته در یک نفر شتر با تعداد 43 لاروسفالوپینا تیتیلاتور علایم عطسه و خرناس مشاهده گردید.

هدف: تعیین ارتباط میان پارازیتمی و برخی از پارامترهای هماتولوژیک در سگهای آلوده به تریپانوزوما اوانسی (آلودگی تجربی).طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: پنج قلاده سگ هشت ماهه از نژاد مخلوط ایرانی با میانگین وزنی 15 کیلوگرم.روش کار: تهیه نمونه خون و سرم، چهار بار پیش از آلودگی (به عنوان شاهد)، آلوده کردن سگها با تزریق داخل وریدی 2×105 تریپانوزومااوانسی، تهیه نمونه خون و سرم بطور روزانه برای ده روز پس از آلودگی و اندازه گیری مقادیر پارازیتمی، پارامترهای هماتولوژیک شامل هماتوکریت (PCV)، هموگلوبین (Hb)، تعداد گلبولهای قرمز (RBC)، میانگین حجم گلبولی (MCV)، میانگین غلظت هموگلوبین گلبولی (MCHC)، میانگین شکنندگی گلبولی (MCF) و فعالیت آنزیم های لاکتات دهیدروژناز (LDH) و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) انجام شد.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس، دانکن و رگرسیون.نتایج: نتایج نشان داد که هر چه میزان پارازیتمی افزایش یابد تعداد گلبولهای قرمز (r=-0.8)، میزان هموگلوبین (r=-0.8)، (r=-0.8) PCV و فعالیت آنزیم (r=-0.87) SOD کاهش و میزان شکنندگی گلبولی (r=+0.87) افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که بین PCV و فعالیت آنزیم (r=+0.96) SOD، هموگلوبین و (r=+0.96) SOD، تعداد گلبولهای قرمز و (r=+0.96) SOD همبستگی مثبت وجود دارد. همبستگی منفی بین PCV و (r=-0.95) MCF، هموگلوبین و (r=-0.96) MCF و تعداد گلبولهای قرمز و (r=-0.96) MCF به دست آمد (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، به نظر می رسد که در خلال تریپانوزومیازیس، کاهش فعالیت آنزیم SOD موجب حساس شدن گلبولهای قرمز شده و احتمالا این سلولها به وسیله عامل اکسیدان در خارج از عروق خونی تخریب می شوند.

هدف: بررسی اثر آگونیست سروتونین (ال – تریپتوفان) بر غلظت پلاسمایی هورمون رشد و هورمونهای تیروییدی (T4, T3) در بره های پرواری می باشد.طرح: در این آزمایش از قالب طرح اندازه گیری های مکرر به روش مدل خطی عمومی استفاده شد.حیوانات: بیست راس بره نر کردی 4-3 ماهه.روش: حیوانات به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. گروه اول یا شاهد دو میلی لیتر سرم فیزیولوژیک و گروههای دوم، سوم و چهارم به ترتیب 120، 240، 480 میکروگرم آگونیست سروتونین (اسید آمینه ال – تریپتوفان) دو میلی لیتر محلول به ازای هر کیلوگرم وزن از طریق تزریق داخل وریدی دریافت کردند. تزریقات در روزهای 15-6 به فاصله 12 ساعت و در روزهای 34-16 به فاصله 24 ساعت صورت گرفت. نمونه های خونی در سه دوره زمانی قبل (4 مرتبه)، حین (14 مرتبه) و بعد (3 مرتبه) از تزریق از رگ و داج گرفته شد. غلظت پلاسمایی هورمونهای مذکور با استفاده از روش رادیوایمنواسی اندازه گیری شد.نتایج: نتایج نشان داد که هر سه مقدار مصرفی آگونیست سروتونین میانگین غلظت پلاسمایی هورمون رشد را نسبت به گروه شاهد افزایش می دهد (P<0.01). اما بین گروههای آزمایشی اختلاف معنی دار وجود نداشت (P<0.05). اثر نوبتهای خونگیری، زمانهای قبل، حین و بعد و همچنین اثر متقابل آنها با گروه نیز معنی دار بود (P<0.01). میانگین غلظت پلاسمایی هورمونهای تیروئیدی (T4, T3) در تمام گروههای آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (P<0.01). بین گروههای آزمایشی از لحاظ افزایش میانگین غلظت این هورمونها اختلاف معنی داری وجود نداشت (P<0.05). بعلاوه اثرات زمان و همچنین اثرات متقابل زمان در گروه نیز معنی دار بود (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها می توان اظهار داشت که آگونیست سروتونین (ال – تریپتوفان) موجب ترشح همزمان هورمونهای رشد و تیروییدی در بره های در حال رشد می شود.

هدف: ارزیابی کارآیی تجویز ملاتونین در قوچ نژاد آتابای، روی شاخصهای باروری میش.طرح: مورد شاهد (case control).حیوانات: تعداد 177 راس میش با میانگین سن 2.7 سال و میانگین وزن 56±3 کیلوگرم و تعداد 8 راس قوچ با میانگین سن 2.9 سال و میانگین وزن 90 کیلوگرم و با انحراف معیار 5 کیلوگرم.روش: آزمایش حاضر در بهار سال 1382 در مزرعه نمونه سازمان اتکا واقع در شهرستان گرگان و بر روی تعداد 177 راس میش و 8 راس مش و 8 راس قوچ نژاد آتابای با سابقه تولید مثلی مطلوب انجام شد. از اول فروردین تا اول خرداد ماه قوچها به فاصله حدود 3 کیلومتری از میشها نگهداری شدند. سپس هر یک از قوچهای مخصوص گروه تیمار (4 راس) در فاصله 35 روز قبل از قوچ اندازی 3 عدد ایمپلنت ملاتونین (18 میلی گرم، ملوین، شرکت سوا، فرانسه) پس از ضد عفونی ناحیه قاعده گوش بصورت زیر جلدی دریافت داشتند. در اول خرداد ماه قوچ اندازی در گروه تیمار (راس قوچ ملاتونین دار + 91 راس میش) و گروه کنترل (4 راس قوچ بدون ملاتونین +86 راس میش) صورت پذیرفت. پس از دو ماه قوچگیری انجام شد و دو گروه میش مجددا بصورت یک گله نگهداری شدند و نهایتا در هنگام زایش اطلاعات تعداد زایش، چند قلوزایی برای هر دو گروه میش ثبت گردید.تجزیه و تحلیل آماری: نتایج با استفاده از آزمون مربع کای ارزیابی شد.نتایج: میزان باروری، چند قلوزایی و تزاید گله در دو گروه تیمار و کنترل به ترتیب 87.1 درصد، 103.8 درصد، 91.2 درصد و 88.4 درصد، 102.6 درصد، 90.7 درصد بود و مقایسه بین آنها در دو گروه آزمایش اختلاف معنی دار را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: در قوچ نژاد آتابای استفاده از ملاتونین اثر مثبتی روی بهبود وضعیت تولید مثلی میشها ندارد.

هدف: بررسی بافت شناسی غدد جنسی ماهیان قزل آلای رنگین کمانی که به منظور تغییر جنسیت به نر تحت تجویز هورمون 17 آلفا – متیل تستوسترون قرار گرفته بودند. طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: ماهی قزل آلای رنگین کمان.روش: تجویز هورمون 17 آلفا – متیل تستوسترون (MT) با استفاده از دو روش غوطه وری و خوراکی در دو فصل و در 5 و 11 تیمار و منظور نمودن یک گروه شاهد در دو فصل. تجویز 250 میکروگرم در لیتر هورمون MT.به تخمهای چشم زده و لاروهای دارای کیسه زرده در دو نوبت 2 ساعته با فواصل زمانی 4 و 8 روز در روش غوطه وری. تجویز مقادیر 0.5ppm، 1، 2، 3 و 30 هورمون MT به لاروها از زمان شروع تغذیه فعال برای دوره های زمانی 60، 70، 90 و 120 روزه در روش خوراکی. تهیه لامهای بافتی از غدد جنسی 20 عدد ماهی از هر یک از تیمارهای فصل اول و دوم به ترتیب در سن 24 و 11 ماهگی. بررسی تغییرات بافتی احتمالی در غدد جنسی و نیز تعیین نسبتهای جنسی (نر، ماده، جنسیت بینابینی و عقیمی) در هر تیمار و نیز در گروه شاهد.نتایج: در مقاطع بافت شناسی غدد جنسی ماهیان در تیمارهای هر دو فصل، وضعیت های جنسی نر، ماده، جنسیت بینابینی و عقیمی مشاهده گردید. در مقاطع بافت شناسی بیضه یکی از ماهیان نر فصل اول، در میان انبوه سلولهای اسپرماتوزوئید، چند عدد فولیکول نیز مشاهده شد. در جنسیت بینابینی، سلولهای جنسی نر و ماده در کنار یکدیگر مشاهده شدند و در حالیت عقیمی که خود شامل سه گروه نر عقیم، ماده عقیم و کاملا عقیم گردید، غدد جنسی به طور نسبی و یا مطلق عاری از سلولهای جنسی نر یا ماده بودند. در مقاطع بافت غدد جنسی تعدادی از ماهیان نر عقیم و ماهیان دارای جنسیت بینابینی در تیمارهای اول و بعضی از ماهیان نر در تیمارهای فصل دوم، سیستمهایی که مملو از اسپرماتوزویید بودند در مجاورت سلولهای تمایز نیافته مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه به مشاهدات بافت شناسی در این مطالعه می توان اظهار داشت که ایجاد نرسازی با روش تجویز خوراکی هورمون 17 آلفا – متیل تستوسترون میسر می باشد.

هدف: تعیین ژن تهاجم سالمونلاها با روش PCR.طرح: مطالعه آزمایشگاهی.روش: تعداد 60 نمونه سالمونلای جدا شده از منابع مختلف انسانی و دامی ابتدا با آزمایشات بیوشیمیایی، مورد تایید قرار گرفتند و سپس گروه سرمی این نمونه ها با وسیله آنتی سرم های پلی والان و مونووالان تشخیصی معین گردید. برای استخراج DNA آنها از روش جوشاندن استفاده گردید. از دو پرایمر اختصاصی S139 و S141 مطابق برنامه خاصی برای تکثیر ژن invA استفاده گردید و سپس محصول PCR به وسیله الکتروفورز روی ژل آگارز 1.2 درصد مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: تمام شصت نمونه سالمونلا در آزمایش PCR از نظر ژن invA مثبت شدند و باند 284 بازنوکلئوتیدی مربوط به ژن فوق را ایجاد کردند که معادل باند ایجاد شده در مورد شاهدهای مثبت (سویه استاندارد سالمونلا) و باند مشخص مارکر DNA بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده این روش برای تشخیص سالمونلاها، روش بسیار موثر و مناسبی است به طوری که می توان در کمتر از 12 ساعت در مورد نمونه های مشکوک به سالمونلا اظهار نظر نمود.