مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1394 | دوره:70 | شماره:2 |تعداد مقالات:18

زمینه مطالعه: پپتیدهای ضد میکروبی به طور معمول نسبتا کوتاه (12 تا 100 آمینو اسید) با بار مثبت (بار خالص (+9)-(+2)) و آمفی فیلیک هستند که از بسیاری از موجودات زنده جدا شده اند. چنین پپتیدهایی اخیرا به عنوان یک جزئی از پاسخ ایمنی ذاتی با خاصیت ضد میکروبی وسیع شناسایی شده اند. امروزه بیش از 500 نوع پپتید ضد میکروبی با منشا غدد پوست دوزیستان گزارش شده است.هدف: مطالعه حاضر به بررسی اثر ضد قارچی پپتیدهای جداشده از پوست قورباغه بر روی مخمرهای تحت مطالعه پرداخته است.روش کار: در این مطالعه پپتیدهای پوست قورباغه با روش الکل اسید استخراج شده و پس از خالص سازی با ستون Sep-Pack و سفادکس، اثر ممانعت از رشد تنها فراکشن بدست آمده از آن در غلظتهای مختلف (0.2-100 mg=mL) با روش میکرودایلوشن بر روی 9 سوش مخمری از گونه های کاندیدا آلبیکنس حساس به فلوکونازول، کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول و کاندیدا گلابراتا مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: مقایسه آماری نشان داد که بیشترین تاثیر ممانعت از رشد پپتید در غلظت های 25 mg=mL، 50 و 100 بوده است و پپتیدها کمترین تاثیر ممانعت از رشد را روی کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول داشته اند (p>0.05).نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر اثر ضد کاندیدایی پپتیدهای کاتیونیک پوست قورباغه را تایید می نماید.

زمینه مطالعه: ویبریو پاراهمولیتیکوس یکی از عوامل مولد بروز بیماری ویبریوزیس در مزارع تکثیر و پرورش ماهیان و میگوها می باشد که در صورت بروز شرایط مساعد موجب تلفات قابل توجه می نماید.هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر پرتو گاما بر غیرفعال سازی ویبریو پاراهمولیتیکوس در شرایط کشت تازه و لیوفیلیزه می باشد.روش کار: ویال های حاوی 0.5 mL سوسپانسیون باکتری با رقت 1.5´1010 عدد سلول باکتری در میلی لیتر در حالت کشت تازه با دزهای 1 KGY، 1.5، 2، 2.5، 3 و 4 و ویال های باکتری لیوفیلیزه با دزهای 2 KGY، 4، 7 و 8 پرتودهی گردیدند. سپس رفتار رشد باکتری های پرتودیده مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که حداقل دز مطلوب برای غیرفعال سازی این باکتری به صورت کشت تازه و در حالت لیوفیلیزه با پرتو گاما به ترتیب 4 KGY و 10 برآورد شد.نتیجه گیری نهایی: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که غیر فعال سازی ویبریو پاراهمولیتیکوس در شرایط کشت تازه با میزان کمتر از نصف دز مورد نیاز برای غیر فعال سازی یان با پرتوگاما مورد نیاز می باشد.

زمینه مطالعه: امروزه استفاده از مواد شیمیایی نظیر مالاشیت گرین جهت ضد عفونی تخم ماهیان به دلیل مشکلات زیست محیطی آنها در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع شده است.هدف: هدف از این مطالعه بررسی عصاره میوه گیاه سماق به عنوان ماده ضدقارچ در طی دوره انکوباسیون تخم های ماهی سفیدک سیستان Schizothorax zarudnyi و مقایسه اثرات آن با مالاشیت گرین است.روش کار: بدین منظور 24 ساعت پس از لقاح، جهت ضد عفونی تخم های ماهی سفیدک، عصاره متانولی میوه سماق در چهار گروه با غلظت 1000 mg/L، 750، 500 و 1250 و سه تکرار به ازای هر غلظت به صورت حمام 20 دقیقه ای به فاصله هر 12 ساعت و گروه مالاشیت گرین با غلظت 0.1 mg/L به صورت حمام 6 دقیقه ای و دو بار در روز استفاده شد. گروه شاهد نیز بدون استفاده از مواد ضدقارچی و با شرایط یکسان با سایر تیمارها مورد آزمایش قرار گرفت.نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین میزان درصد قارچ زدگی برای گروه شاهد به میزان %20.23±5.75 و کمترین آن برای تیمار 1250 mg/L عصاره سماق به میزان %0.91±0.51 بدست آمد. همچنین بررسی نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین تیمارهای غلظت های مختلف سماق با هم و همچنین با گروه مالاشیت گرین از نظر قارچ زدگی، درصد لقاح و بازماندگی وجود ندارد (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: از آنجا که هیچگونه بدشکلی و ناهنجاری ظاهری در لاروهای تفریخ شده مشاهده نشد لذا عصاره میوه گیاه سماق با غلظت 500 mg/L می تواند بعنوان ماده ای ضد قارچ و بی خطر برای انسان و محیط زیست جهت ضدعفونی تخم های ماهی سفیدک سیستان طی دوره انکوباسیون بکار رود.

زمینه مطالعه: سمی بودن آفلاتوکسین ها برای انسان و حیوان، دستیابی به روش های مناسب برای کنترل آنها را ضروری ساخته است.هدف: اثر اسانس و عصاره های مختلف مرزه خوزستانی و مرزه ماکروسیفون در جلوگیری از رشد میسلیومی، تولید آفلاتوکسین توسط قارچ آسپرژیلوس فلاووس و تجزیه آفلاتوکسین B1 در محیط کشت مایع بررسی شد.روش کار: اسانس به روش تقطیر با آب و به کمک دستگاه کلونجر تهیه شد و عصاره ها با حلال های آب، اتانول و اتانول %70 استخراج شدند. تاثیر اسانس 0 mg/L)، 62.5، 125، 250، 375 و 500) و عصاره ها 0 mg/L)، 500، 1000، 2000، 4000 و 6000) بر کاهش رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس و آفلاتوکسین به روش اختلاط با محیط کشت مایع، مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان آفلاتوکسین با استفاده از کروماتوگرافی نازک با کارایی بالا سنجش شد.نتایج: اسانس و عصاره های اتانولی و اتانولی %70 مرزه خوزستانی بیشترین تاثیر در جلوگیری از رشد قارچ داشتند و بترتیب در غلظت های 375 mg/L، 4000 و 6000 علیه قارچ آسپرژیلوس فلاووس مهارکنندگی کامل نشان دادند. اسانس و عصاره های مرزه ماکروسیفون حتی در بیشینه غلظت مورد استفاده قادر به مهار کامل رشد قارچ نبودند. اسانس های مرزه خوزستانی و مرزه ماکروسیفون در غلظت 250 mg/L به ترتیب باعث 98 و %33.52 بازدارندگی از تولید آفلاتوکسین B1 شدند. عصاره های مختلف گیاه مرزه خوزستانی در مقایسه با مرزه ماکروسیفون در کاهش آفلاتوکسین قارچ از فعالیت بالاتری برخوردار بودند بطوری که در غلظت 4000 mg/L از عصاره های اتانولی، اتانولی %70 و آبی بترتیب 100، 96 و %32.37 کاهش در میزان آفلاتوکسین تولیدی مشاهده شد. از سوی دیگر، اسانس و عصاره های اتانولی و اتانولی %70 هر دو گیاه، قادر به تجزیه قابل توجه آفلاتوکسین B1 محیط نبوده در حالی که عصاره های آبی مرزه ماکروسیفون و مرزه خوزستانی در غلظت 4000 mg/L بترتیب باعث تجزیه 32.16 و %25 آفلاتوکسین B1 شدند.نتیجه گیری نهایی: اسانس و عصاره اتانولی مرزه خوزستانی بطور قابل توجهی از رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین جلوگیری کردند در حالیکه عصاره آبی مرزه ماکروسیفون فعالیت تجزیه کنندگی بالاتر آفلاتوکسین B1 را نشان داد و بعنوان کاندیدای امیدبخش جهت تجزیه و کاهش آفلاتوکسین معرفی شد.

زمینه مطالعه: در دهه گذشته موارد متعددی از بیماری آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H9N2 بصورت پانزئوتیک رخ داده و از سال 1377 موارد متعددی از بیماری آنفلوانزای پرندگان (تحت تیپ H9N2) در صنعت طیور ایران گزارش شده است و از آن زمان واکسن کشته H9N2 برای کنترل بیماری در ایران استفاده شد.هدف: هدف از این مطالعه بررسی تعیین هویت مولکولی و شجره شناسی بر اساس ژن ماتریکس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H9N2 جدا شده از گله های گوشتی استان تهران از سال 1387-1377 می باشد.روش کار: در این مطالعه منطقه کد کننده ژن ماتریکس هشت ویروس آنفلوانزای پرندگان H9N2 جداسازی شده از گله های گوشتی استان تهران از سال 1998 تا 2007 به طور کامل تعیین توالی گردید.نتایج: تجزیه و تحلیل حاصل از بررسی توالی مناطق ژن ماتریکس و مطالعه شجره شناسی ویروس های مورد مطالعه بیانگر این است که توالی ژنی این منطقه از ویروس های جداسازی شده در مقایسه با توالی سویه استاندارد که در بانک ژن وجود دارد، تفاوتی هایی را در سطوح مختلف نشان می دهد. تجزیه و تحلیل سکانس ژن ماتریکس نشان از جهش هایی در این ژن می باشد. مطالعه شجره شناسی نشان می دهد که این ویروس های جداسازی شده مربوط به تحت دودمان G1 می باشند. در این مطالعه نشان داده شده است که سویه های ایران بر اساس این ژن به دو گروه تقسیم گردیده اند. همچنین در این مطالعه نشان داده شده است ژن ماتریکس ویروس های H9N2 سویه های ایران در بین سال های مورد مطالعه بیشترین شباهت را به سویه های پاکستان، فلسطین اشغالی و امارت متحده عربی دارد.نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان می دهد که ژن ماتریکس سویه های در حال گردش در ایران دچار تغییر شده و حفاظت در مورد این ژن رخ نداده است. نتایج این مطالعه بر پایش دقیق و ادامه دار در زمینه بیماری آنفلوانزای پرندگان در کشور را تاکید می کند.

زمینه مطالعه: سلول های گرانولوزا دارای نقشی کلیدی در مسیر استروئیدوژنسیز هستند.هدف: از مطالعه حاضر بررسی تراکم سلول های گرانولوزا کشت داده شده حاصل از فولیکول های 2-5 mm بر تراوش استرادیول و بیان ژن های مرتبط با ساخت استرادیول و پروژسترون بود.روش کار: به طور خلاصه، فولیکول های 2-5 mm از تخمدان گاوهای بالغ از کشتارگاه جمع آوری شدند، پس از جدا سازی و شمارش سلول ها با استفاده از رنگ تریپان بلو %0.4، سلول های گرانولوزا در محیط DMEM/F12 به مدت شش روز کشت داده شدند. تیمارها شامل 500 (1 هزار سلول در 500 mL محیط کشت، 500 (2 هزار سلول در 200 mL محیط کشت، 250 (3 هزار سلول در 500 mL محیط کشت و 250 (4 هزار سلول در 200 mL محیط کشت بود. داده های مربوط به بیان ژن ها با استفاده از نرم افزار JMP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: در شرایطی که مقدار محیط کشت ثابت بود کاهش تعداد سلول ها (کاهش تراکم) منجر به افزایش غلظت استرادیول گردید و در شرایطی که تعداد سلول ها ثابت بود کاهش محیط کشت (افزایش تراکم) سبب کاهش غلظت استرادیول گردید. میزان پروتئین و RNA استخراجی تفاوتی بین تیمارها نداشت. با کاهش تراکم بیان ژن های CYP19، FSHR، 17bHSD افزایش و بیان ژن های GADD45b و StAR کاهش یافت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد کاهش تراکم سلول سبب افزایش تولید استرادیول و همچنین افزایش mRNA کد کننده آنزیم های استروژنیک گردید ولی بالعکس سبب کاهش بیان mRNA کد کننده آنزیم های پروژستژنیک (Progestagenic) گردید.نتیجه گیری نهایی: غلظت پروتئین با کاهش تراکم سلول تغییر نکرد در نتیجه می توان سلول را از اثرات مضر افزایش تراکم محافظت کرد.

زمینه مطالعه: مجتمع عمده پذیرش بافتی (MHC) نقشی مرکزی در چگونگی پاسخ به بیماریهای عفونی دارد و پاسخ های ایمنی تحت کنترل ژن های این مجتمع هستند. بدلیل تنوع MHC تفاوت های فردی در پاسخ به واکسن های مختلف طیور مشاهده می شود. بررسی ارتباط آلل های MHC طیور با توان پاسخ به واکسن های معمول، به توفیق واکسیناسیون و کنترل بیماریها کمک خواهد نمود.هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تنوع MHC در جمعیت طیور بومی خراسان و ارتباط آن با پاسخ پادتن به واکسن های گامبورو، نیوکاسل و آنفلوانزا است.روش کار: به منظور تعیین ژنوتیپ های MHC از نشانگر ریزماهواره LEI0258 و روش تحلیل قطعه ای استفاده شد. عیار پادتن تولید شده بر ضد واکسن های نیوکاسل و آنفلوانزا با آزمون ممانعت هماگلوتیناسیون و واکسن گامبورو با آزمون الایزا اندازه گیری شدند. تحلیل آماری با کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 صورت پذیرفت. جهت تعیین ضرایب تاثیر آلل ها از تحلیل رگرسیون تک متغیره با روش حداقل مربعات استفاده شد.نتایج: در جمعیت طیور بومی خراسان 13 آلل ریزماهواره LEI0258 شناسایی شد که نشان دهنده تنوع بالای MHC در این جمعیت است. آلل 361 بیشترین (%28.48) و آلل 350 کمترین (%0.69) فراوانی را در جمعیت داشتند. در بررسی ارتباط MHC با پاسخ ایمنی، آلل 266 ریزماهواره LEI0258 با کاهش عیار پادتن ضد واکسن گامبورو و آلل های 311 و 313 با افزایش پاسخ پادتن به واکسن نیوکاسل همراه بودند (p>0.05).نتیجه گیری نهایی: با توجه به نقش قابل ملاحظه MHC در مقاومت یا حساسیت در برابر بیماریهای عفونی ویروسی و کیفیت پاسخ های ایمنی، از روش ها و نتایج بدست آمده می توان برای انتخاب و بهبود جمعیت های در حال اصلاح نژاد بهره برد.

زمینه مطالعه: استفاده از منابع مختلف چربی و اثر اسیدهای چرب بر روی عملکرد تخمدان از موضوعاتی روز مراکز علمی و تحقیقاتی می باشد.هدف: هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر تغذیه منابع مختلف چربی (از لحاظ پروفایل اسید چرب) در دوره آماده به زایش بر سنجش جمعیت و اندازه فولیکول های تخمدان و فراسنجه های خونی مرتبط با وضعیت انرژی بدن در پس از زایش در گاوهای هلشتاین بود.روش کار: بدین منظور 15 راس گاو شیری هلشتاین انتطار به زایش (حدود 30 روز به زایش) انتخاب و به صورت تصادفی در هر یک از 3 تیمار آزمایشی توزیع گشتند که شامل (1 کنترل (منبع کربوهیدراتی)، (2 مکمل پودر چربی (محتوی اسیدهای چرب اشباع) و (3 سویای حرارت داده شده (محتوی اسیدهای چرب غیر اشباع) بودند. برای بررسی وضعیت متابولیکی گاوها در دوره گذار، نمونه خون از همه گاوها در روزهای -21، -14، -7، 1، 7، 14، 21 مربوط به زایش گرفته شد همچنین ماده خشک مصرفی و نمره بدنی دام ها نیز اندازه گیری گردید و برای بررسی عمل کرد تخمدانی، گاوها در 2 دوره 10 روزه بعد از زایش مورد اولتراسونوگرافی تخمدان قرار گرفتند.نتایج: تفاوت معنی داری در غلظت گلوکز و کلسترول در بین تیمارها مشاهده گردید. همچنین در دوره اول اولتراسونوگرافی تعداد کلاس های فولیکولی بزرگ از لحاظ عددی در گاوهای تغذیه شده با مکمل های چربی نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. در دوره دوم نیز تفاوت معنی داری بین 3 گروه تیماری مشاهده نشد.نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج این آزمایش به نظر می رسد اسیدهای چرب غیر اشباع برای بهبود دادن وضعیت انرژی و نهایتا عملکرد تخمدان مزیت بیشتری نسبت به اسیدهای چرب اشباع دارند.

زمینه مطالعه: تعیین مقادیر مینرال ها در شرایط متفاوت خصوصا در دام هایی همچون اسب اصیل عرب که در منطقه و جهان جایگاه ویژه ای دارد، می تواند اطلاعات ارزشمندی را ارائه نماید.هدف: به منظور مطالعه تغییرات احتمالی این مینرال ها در شرایط آبستنی تحقیق حاضر بر اسب اصیل عرب صورت پذیرفت.روش کار: از تعداد 100 راس مادیان اصیل عرب به ظاهرسالم ازمناطق مختلف اهواز شامل 50 راس آبستن (سبک، متوسط و سنگین) و 50 راس غیرآبستن خون گیری بعمل آمد. در مطالعه حاضر ماکرومینرال ها (کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم و پتاسیم) و میکرومینرال ها (مس، روی و آهن) با استفاده از روش های استاندارد، اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری کلسیم از روش ارتوکرزول فتالئین، فسفر روش احیای مولیبدات، منیزیم روش زایلیدیل بلو، سدیم و پتاسیم روش فلیم فتومتری، مس، روی و آهن، جذب اتمی استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده از نرم افزار SPSS-17 استفاده شد.نتایج: در بررسی میزان کلسیم، منیزیم و سدیم سرم، بین مادیان های آبستن و غیرآبستن اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در این مطالعه میزان فسفر سرم در مادیان های آبستن و غیرآبستن اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.05). همچنین سطح فسفرسرم طی مراحل مختلف آبستنی دارای اختلاف معنی داری بوده (p<0.05) و میزان فسفر سرم در طول آبستنی نسبت به مادیان های غیر آبستن در مجموع کاهش می یافت. تغییرات میزان پتاسیم سرم در مطالعه حاضراختلاف معنی داری بین دو گروه آبستن و غیرآبستن رانشان داد (p<0.05). مقدار پتاسیم سرم در مادیان های آبستن نسبت به غیرآبستن کاهش یافته و کمترین غلظت پتاسیم، در آبستنی متوسط مشاهده گردید. در مطالعه انجام شده، در مادیان های غیرآبستن و در دوره های مختلف آبستنی، میزان مس و آهن سرم تغییرات معنی داری نداشت، اما میزان روی سرم، در گروه های مورد مقایسه اختلاف معنی داری را نشان داد، این در حالی بود که بالاترین میزان روی، در طی آبستنی سبک مشاهده شد.نتیجه گیری نهایی: به غیر از فسفر، پتاسیم و روی سایر شاخص های معدنی سرم به دنبال آبستنی تغییرات چندانی را از خود نشان نمی دهند. اگرچه ارتباط میان این تغییرات و آبستنی می تواند نتیجه روندهای فیزیولوزیک آبستنی باشد، ولی در این میان نمی توان سایر عوامل موثر همچون تعداد زایمان های انجام شده، سن، تغذیه، فصل، شرایط اقلیمی و سایر عوامل را از نظر دور داشت. لذا بررسی دوره ای این پارامترها در مراحل مختلف آبستنی می تواند در کنترل رخدادهای آبستنی در اسب مفید واقع شود.

زمینه مطالعه: گربه کوسه لکه دار (Chiloscyllium punctatum) یکی از ماهیان غضروفی آب های خلیج فارس می باشد.هدف: با وجود مطالعات درباره تاثیر هورمون های تیروئیدی بر روی تولید مثل ماهیان استخوانی، هدف از این مطالعه بررسی نقش این هورمون ها در تولیدمثل کوسه ماهیان می باشد.روش کار: در این تحقیق تعداد 36 قطعه گربه کوسه لکه دار شامل 17 قطعه در فصل پاییز (زمان قبل از تولیدمثل) و 19 قطعه در فصل بهار (زمان تولیدمثل) از خور درویش در شمال خلیج فارس با استفاده از تور گوشگیر صید شدند. پس از صید کوسه ها ابتدا از ماهیان خون گیری به عمل آمده و سپس مورد توزین، بیومتری و شماره گذاری قرار گرفتند. جهت اندازه گیری غلظت هورمون های تیروئیدی سرم از روش الایزا استفاده گردید.نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که غلظت هورمون های تیروئیدی در فصل پاییز در بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری وجود ندارد (p>0.05)، اما بین غلظت های هورمونی کوسه های صید شده در فصل پاییز با کوسه های صید شده در فصل بهار اختلاف معنی داری مشاهده گردید (p<0.05). از طرف دیگر، با دسته بندی کوسه ها به گروه های مختلف طولی مشخص شد که غلظت این هورمون ها در بین کوسه های بزرگتر نسبت به کوسه کوچکتر افزایش معنی داری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: نتیجه قابل توجه این پژوهش، افزایش غلظت هورمون های تیروئیدی در فصل تولیدمثل نسبت به فصل غیر تولیدمثل می باشد، به طوری که احتمالا برای تکوین تخم در کوسه های ماده غلظت هورمون T4 خون افزایش چشم گیری می یابد.

زمینه مطالعه: اسانس ها به عنوان محرک های رشد نقش مهمی در بهبود فلور میکروبی و خصوصیات مورفولوژیکی روده و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی دارند.هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی بر مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی سکوم و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی بود.روش کار: از 200 قطعه جوجه یک روزه سویه راس (308) در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه)، سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی (100 mg/kg، 200 و +300 جیره پایه) و 600 mg/kg آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول + جیره پایه بودند. در 42 روزگی، خصوصیات مورفولوژی و جمعیت میکروبی روده و سیستم ایمنی از طریق اندازه گیری وزن بورس و طحال و اندازه گیری پادتن تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح 300 mg/kg و تیمار آنتی بیوتیک بیشترین جمعیت لاکتوباسیل و کمترین جمعیت اشرشیاکلی را در بین تیمارهای آزمایشی داشتند (p<0.0001). تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک بیشترین ارتفاع پرز را در بخش دئودنوم نسبت به تیمار شاهد داشتند (p<0.01). ضخامت لایه اپیتلیوم و تعداد سلول های گابلت در تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک در تمامی بخش های روده کوچک کمتر از تیمار شاهد بود (p<0.05). از نظر عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح 300 mg/kg دارای بیشترین مقدار تیتر نیوکاسل بود (p>0.01).نتیجه گیری نهایی: افزودن اسانس درمنه دشتی در سطح 300 mg/kg به جیره غذایی جوجه های گوشتی می تواند در تثبیت میکروفلورای مفید (لاکتوباسیل) و کاهش باکتری های مضر (اشرشیاکلی) سکوم موثر باشد.

زمینه مطالعه: بلوغ جنسی ماهی کپور نقره ای در یک میانگین سنی وسیعی بین 2-8 سالگی قرار دارد که این دامنه وسیع بلوغ جنسی به شرایط محیطی به خصوص فوتوپریود و درجه حرارت محیط و آب بستگی دارد.هدف: تعیین وضعیت بلوغ و شناسایی ساختار بافتی تخمدان ماهی کپور نقره ای در دو گروه سنی 2 و 4 سال در شرایط آب و هوایی استان خوزستان می باشد.روش کار: تخمدان 20 ماهی کپور نقره ای ماده در دو گروه سنی شامل گروه سنی 2 ساله با تعداد 10 عدد ماهی میانگین طولی 46±1.33 Cm و میانگین وزنی 1050±0.09 g، و گروه سنی 4 ساله با تعداد 10 عدد ماهی میانگین طولی 86±3.64 و میانگین وزنی 5460±800 g مورد مطالعه قرار گرفت. جهت مطالعه هیستومورفومتریک، پس از ثبوت به روش معمول تهیه مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 5 m تا 6 تهیه و مورد رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و PAS قرار گرفتند.نتایج: تخمدان ماهیان گروه سنی 2 ساله،، تیغه هایی از کپسول به نام تیغه های تخمک زا به داخل تخمدان کشیده شده و حاوی سلول های جنسی اولیه، اووگونی و فولیکول های کروماتین نوکلئولوس، پری نوکلئولوس و کورتیکال آلوئولوس می باشند که سلول های اووگونی بیشترین درصد سلولی موجود در این تیغه ها را تشکیل می دهند. تخمدان گروه سنی 2 ساله، فاقد فولیکول در مراحل زرده ای و بالغ بود. در تخمدان ماهیان گروه سنی 4 ساله، رشد و تکامل فولیکولی تا تشکیل فولیکول های زرده ای و بالغ ادامه یافته و بیشترین نوع فولیکول های تخمدانی را تشکیل می دهند. در قطر فولیکول، اووسیت، هسته اووسیت و تعداد هستک ها در بین گروه های سنی 2 و 4 ساله، اختلاف معنی داری وجود دارد. ضخامت زونا پلوسیدا در انتهای مرحله کورتیکال آلوئوس (1.53±1.11 m) و در فولیکول بالغ به بیشترین ضخامت خود (6.88±0.21 m) رسید.نتیجه گیری نهایی: در شرایط آب و هوایی استان خوزستان تخمدان ماهیان گروه سنی 2 ساله، نابالغ ولی تخمدان ماهیان گروه سنی 4 ساله، بالغ می باشند.

زمینه مطالعه: شناخت پتانسیل های دامی و گیاهی هر منطقه راهی برای جبران کمبود منابع علوفه ای و استفاده بهینه از منابع خوراکی آن کشور می باشد، خارمریم از جمله گیاهان دارویی است که برای دام های بومی خوزستان مصرف علوفه ای نیز دارد.هدف: تحقیق حاضر با هدف مطالعه تاثیر جیره های حاوی مقادیر مختلف خارمریم بر فعالیت قارچ ها و کل میکروارگانیسم های شکمبه گاومیش خوزستان در جیره های حاوی دانه با سرعت تجزیه شکمبه ای متفاوت انجام شد.روش کار: اثر جیره های حاوی سطوح مختلف خارمریم (0 g/kg DM، 100 و 200) بر کل میکروارگانیسم ها و قارچ های شکمبه ی گاومیش با استفاده از روش های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: پتانسیل و نرخ تولید گاز جیره های آزمایشی توسط کل میکروارگانیسم ها تفاوت معنی داری نداشت. پتانسیل و نرخ تولید گاز جیره های آزمایشی توسط قارچ های شکمبه گاومیش تفاوت معنی دار داشت و در جیره های حاوی خارمریم افزایش یافتند (p<0.05). در جیره بر پایه جو افزودن خارمریم باعث افزایش عددی قابلیت هضم ماده خشک و NDF گردید در حالی که در جیره بر پایه ذرت، باعث کاهش ناچیز هضم ماده خشک و NDF شد. در محیط کشت اختصاصی قارچ ها، قابلیت هضم NDF، در هر دو جیره پایه در زمان 9 روز و کل دوره تحت تاثیر جیره های حاوی خارمریم قرار گرفت و با افزایش سطح خارمریم، هضم NDF کاهش یافت (p<0.05). صرف نظر از نوع جیره پایه، قابلیت هضم (p>0.05) NDF و ماده خشک (p<0.05) در هر دو جیره پایه در زمان 6 روز، با ازدیاد مقدار خارمریم افزایش داشت.نتیجه گیری نهایی: در کل استفاده از خارمریم اثر منفی بر میکروارگانیسم ها و هضم مواد مغذی توسط آنها نداشت، بنابراین نتایج نشان می دهد که می توان از خارمریم تا %20 جیره گاومیش بدون اثرات منفی بر هضم و تخمیر توسط کل میکروارگانیسم ها و قارچ ها استفاده کرد.

زمینه مطالعه: تامین منابع آنتی اکسیدانی از طریق خوراک یا آب برای مرغ گوشتی ضمن کاهش اثرات زیانبار رادیکال های آزاد در بدن پرنده متاثر از تنش گرمایی، به افزایش پتانسیل آنتی اکسیداتیو و پایداری لیپیدها در بافت های مختلف کمک می کند.هدف: این مطالعه به منظور بررسی تاثیر اسانس مرزه خوزستانی (Satureja khuzistanica) بر تغییرات پس از کشتار pH و پتانسیل آنتی اکسیداتیو عضله سینه در مرغ گوشتی اجرا شد.روش کار: تعداد 720 قطعه جوجه یکروزه سویه آرین تهیه و اثر شش تیمار آزمایش شامل سطوح 0 mg/L، 200، 300، 400 و 500 اسانس مرزه خوزستانی و 500 mg/L پلی سوربات-80 در آب آشامیدنی، در 6 تکرار (شامل 20 پرنده)، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، طی 42 روز بررسی شد. فعالیت آنزیم کاتالاز (با استفاده از روش کینتیکی)، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز (با استفاده از کیت های راندوکس) بوسیله اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. میزان پراکسیداسیون لیپید با سنجش میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید (TBARS) به روش شیمیایی در عضله سینه انجام گرفت.نتایج: وزن سینه، pH اولیه و نهایی عضله سینه مرغ در سن 42 روزگی، تحت تاثیر افزودن اسانس مرزه به آب آشامیدنی قرار نگرفت (p<0.05). سطوح بالاتر از 200 mg/L اسانس مرزه، میزان TBARS موجود در عضله سینه را به طور معنی داری کاهش داد (p>0.05). فعالیت آنزیم کاتالاز در عضله سینه پرندگان دریافت کننده آب حاوی اسانس، بالاتر از گروه های شاهد بود. فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در عضله سینه مرغ های دریافت کننده سطوح 400 mg/L و 500 اسانس مرزه به طور معنی داری بالاتر از مرغ های دریافت کننده آب فاقد اسانس بود (p>0.05). افزودن اسانس مرزه به آب تا سطح 400 mg/L باعث افزایش میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز عضله سینه گردید (p>0.05).نتیجه گیری نهایی: افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی مرغ گوشتی تحت تنش گرمایی، با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش پراکسیداسیون لیپید، موجب افزایش پتانسیل آنتی اکسیداتیو عضله سینه مرغ می شود.

سلول های نورواندوکرین از سلول های ترشح کننده پپتید ها و آمین ها می باشند که با منشا اندودرمال در بسیاری از ارگان ها و بافت ها بخصوص دستگاه تنفسی و دستگاه گوارشی حضور دارند. کارسینوئید، توموری برخاسته از سیستم نورواندوکرینی منتشر است که در انسان و حیوانات بسیار نادر می باشد. در این گزارش وجود تومور با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی تایید می گردد. مورد گزارش یک قلاده سگ نر 10 ساله نژاد مخلوط است که بدلیل کاهش وزن شدید، بی اشتهایی، استفراغ مکرر، بیحالی و غش ارجاع گردید. سطح سرمی آنزیم های ALT و AST بسیار بالاتر از حد طبیعی بود و در عین حال علائمی نظیر کم خونی و لوکوسیتوز نیز مشاهده گردید. در رادیولوژی توده های کوچک و بزرگ با دانسیته بالا در کبد، نواحی اطراف کبد و نیز محوطه شکمی و سینه ای تشخیص داده شد. در کالبدگشایی توده های ندولی یا بزرگ چند لوبی متعدد با قوام سخت مشاهده گردید که البته مجاری صفراوی خارج کبدی و کیسه صفرا را تحت تاثیر قرار نداده بود. متاستاز در ریه ها، کلیه ها، گره های لنفاوی مزانتریک و بیضه ها نیز مشاهده گردید. در زیر میکروسکوپ نوری توده مورد نظر حاوی تجمعاتی از سلول هایی یکدست با هسته هایی گرد تا بیضی، هیپرکروماتیک و سیتوپلاسمی دانه دار و ائوزینوفیلیک بود که آرایش گل رزی (rosette formation) و ترابکولار داشت. همچنین استرومای فیبرووسکولار فراوانی این ترابکول ها را از یکدیگر جدا نموده بود. در بررسی ایمونوهیستوشیمی سلول های نئوپلاستیک با مارکرهای NSE و پروتئین S100، مثبت و توسط سیناپتوفیزین، کروموگرانین CD34، CEA، A، CK20، AE3/AE1 و آنتی ژن هپاتوسیتی (HA) منفی گردیدند. منفی بودن CEA، HA و CD34 به ترتیب، احتمال هپاتوسلولار کارسینوما، کولانژیو کارسینوما و ریشه عروقی یا اجداد خونساز بودن تومور مورد مطالعه را به حداقل می رساند. منفی بودن CK20، آدنوکارسینومای متاستاتیک را بطور کامل رد می کند، در حالیکه مثبت شدن پروتئین S100 و NSE دال بر شبه کارسینوئید بودن تومور مذکور است. منفی بودن کروموگرانین A نیز نمی تواند به تنهایی دلیلی بر رد کارسینوئید باشد. به طور کل بهره گیری از روش ایمونوهیستوشیمی در تشخیص تفریقی این تومور مفید می باشد.