مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1389 | دوره:65 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

به دنبال آشکار شدن جنبه های منفی استفاده از آنتی بیوتیک های محرک رشد در تغذیه طیور، استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان میکرو ارگانیسم هایی با اثرات مفید بر میزبان، مورد توجه فزاینده قرار گرفته است. به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف تجویز پروبیوتیک در هچری بر عملکرد رشد، فاکتورهای خونی و سیستم ایمنی، تعداد 300 قطعه جوجه خروس گوشتی راس (308) در پنج گروه آزمایشی شامل شاهد و چهار روش تجویز به صورت تزریق به تخم مرغ، دهانی، افشانه و کلوآکی با 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری از خون به منظور بررسی فاکتورهای خونی در سن 40 روزگی انجام شد، همچنین عملکرد تولید و سیستم ایمنی پرنده ها تا سن 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. روش های تجویز پروبیوتیک در هچری بر افزایش وزن روزانه در دوره پایانی، خوراک مصرفی در دوره پایانی و کل دوره، وزن نسبی بورس در 28 روزگی، پاسخ ایمنی سلولی به دی نیتروکلرو بنزن در 28 و 38 روزگی (p<0.05)، وزن نسبی طحال در 42 روزگی، و افزایش وزن روزانه در کل دوره (p<0.01) تاثیر معنی داری داشت و نیز بر کلسترول و تری گلیسرید پلاسما، هموگلوبین خون، عیار پادتن تولیدی علیه گلبول قرمز گوسفند، پاسخ ایمنی به فیتوهماگلوتینین، وزن نسبی طحال در 28 روزگی و وزن نسبی بورس در 42 روزی تاثیر معنی داری نداشت (p>0.05) به طور کلی تجویز زود هنگام پروبیوتیک به روش دهانی باعث بهبود عملکرد رشد جوجه های گوشتی می شود.

پژوهش های اخیر نشان داده اند که مصرف روغن ماهی می تواند کیفیت منی را در برخی گونه های پستانداران و پرندگان بهبود بخشد، اما اطلاعات اندکی در مورد گوسفند در دسترس است. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر تغذیه روغن ماهی به عنوان منبع اسیدهای چرب n-3 بر ویژگی های تولید مثلی قوچ بود. هشت راس قوچ سه ساله نژاد زندی، در دو گروه (n=4)قرار گرفته و یکی از خوراک های شاهد و یا مکمل شده با روغن ماهی را دریافت نمودند. هر دو جیره ایزوکالریک و ایزو نیتروژنیک بوده و مطابق با (1995) AFRC تنظیم گردید. نمونه های منی بصورت هفتگی از 6 مهر تا 8 دی ماه 1386 به وسیله مهبل مصنوعی جمع آوری گردید. خصوصیات منی شامل حجم، درصد جنبایی، درصد حرکت پیشرونده، غلظت و تعداد کل اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفت. زمان واکنش، تعداد پرش و تعداد دفعات بلند کردن دنبه به عنوان شاخص های میل جنسی و محیط بیضه هر دو هفته یک بار مورد سنجش قرار گرفت. وزن بدن هر سه هفته یک بار اندازه گیری شد، در پایان آمازیش، نمونه های خون از دام ها جمع آوری و غلظت تستوسسترون و کلسترول پلاسما اندازه گیری شد. درصد جنبایی، درصد حرکت پیشرونده، غلظت، تعداد کل اسپرم و تعداد پرش در قوچ های گروه شاهد از اوایل آذر ماه نسبت به تیمار کاهش معنی دارداشت. حجم منی، دفعات بلندکردن دنبه، زمان واکنش، محیط بیضه، وزن بدن و فراسنجه های خونی تحت تاثیر مصرف روغن ماهی قرار نگرفت. بنابراین تغذیه روغن ماهی به عنوان منبع اسیدهای چرب n-3می تواند کاهش کیفیت منی و میل جنسی قوچ را که در اثر ورود به فصل غیر تولید مثلی به وجود می آید، خفیف نماید.

در حال حاضر ایران یکی از مهمترین کشورهای جهان در تولید ماهی قزل آلای رنگین کمان به حساب می آید و از آنجایی که تولید بچه ماهی در این میان یک امر حیاتی است لذا در این مطالعه، نقش مایع تخمدانی در تکثیر مصنوعی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد سنجش قرار گرفت. همچنین اثرات متقابل احتمالی مایع تخمدانی مولدین مختلف بر تخمک های یکدیگر تا مدت زمان یک ساعت نگهداری توام آن ها در دمای حدود 4 درجه سانتیگراد بررسی گردید. سنجش کیفیت تخمک ها از طریق اندازه گیری نرخ چشم زدگی و تفریخ تخم ها صورت گرفت. برای این منظور سه آزمایش متفاوت انجام گردید. نتایج آزمایش های اول و دوم نشان دادند که نرخ چشم زدگی و تفریخ تخمک هایی که همراه با مایع تخمدانی و یا بدون مایع تخمدانی لقاح یافته بودند، تفاوت قابل ملاحظه ای از جهت آماری با یکدیگر نداشتند (p>0.05) اعداد مربوط به نرخ چشم زدگی در تیمارهای آزمایش اول به ترتیب 97.1 و 97.6 درصد و در تیمارهای آزمایش دوم به ترتیب 99.1 و 97.7 درصد بودند. در آزمایش سوم نرخ چشم زدگی و تفریخ تخمک هایی که بلافاصله پس از استحصال لقاح یافتند، 88.7 و 86.8 درصد به دست آمد. این اعداد در مورد تخمک هایی که 60 دقیقه پس از نگهداری توام لقاح داده شدند، 86.3 و 84.6 درصد اندازه گیری گردید. لذا نتایج کلیه آزمایش ها نشان دادند که مایع تخمدانی تاثیرات متقابل بر پارامترهای لقاح مصنوعی تخم ها نداشته و شرایط نگهداری در 4 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت نیز بر باروری تخم ها بی اثر می باشد.

LHRHa سنتتیک به عنوان یک آنالوگ فوق فعال جهت تحریک آزادسازی GTH در گونه های مختلف ماهیان استخوانی استفاده می شود و این نشان از یک همپوشانی در فعالیت بیولوژیکی LHRH و GnRH دارد. در پژوهش حاضر هورمون (Luteinizing Hormone Releasing Hormone Analogue) LHRHa2 (3mg/kg)به همراه آنتاگونیست های دوپامین (متوکلوپرامید mg/kg) (5) و کلرپرومازین (10mg/kg) به 64 قطعه هادی سیم ماده (0.71371±0.026) (Abramis brama orientalis)، به روش I.M تزریق شدند. تیمارهای موجود شامل کنترل مثبت (تزریق سالین)، متوکلوپرامید (4) mg/kg، کلرپرومازین (10 mg/kg)، LHRHa2 (3mg/kg)، متوکلوپرامید LHRHa2 (3mg/kg)+(5mg/kg)، کلرپرومازین LHRHa2 (3mg/kg)+(10mg/kg)،متوکلوپرامید (5mg/kg)+کلرپرومازین LHRHa2 (3mg/kg)+(10mg/kg) و کنترل منفی (گروه دست نخورده و بدون هیچ گونه تزریق که میزان سطح پایه ای GTH II در آن مشخص می شود) بودند. پس از آماده سازی ترکیبات مورد نظر، ماهیان طی مراحل خونگیری اولیه، تزریق و خونگیری ثانویه، مورد آزمایش قرار گرفتند و فاصله زمانی بین دو مرحله خونگیری 5 ساعت در نظر گرفته شد. سپس سنجش GTH II به روش رادیو ایمونواسی انجام شد. نتایج نشان دادند که دو ترکیب فوق الذکر یعنی LHRHa2 با دوز (3mg/kg) و آنتاگونیست دوپامین یعنی متوکلوپرامید با دوز (5mg/kg) به شکل معنی دارو موثری منجر به افزایش سطح GTH II گردیدند (p<0.05)، در صورتیکه کلرپرومازین بعنوان دیگر آنتاگونیست دوپامین با دوز (10mg/kg) در اثر افزایشی خود اختلاف معنی داری ایجاد نکرد (p>0.05) همچنین نتایج بالا در تیمارهای انفرادی با داروها در مقایسه با تیمارهای ترکیبی از داروها به صورت بسیار موثر و بارزتری قابل مشاهده بودند.

زخم معده یکی از بیماری های شایع در میان اسبان مسابقه و کره اسبان می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی حضور آریتمی قلبی در اسبان مبتلا به زخم معده و ارتباط احتمالی بین این دو عارضه بود. جهت بررسی وضعیت فعالیت قلبی و مشخصات الکتروکاردیوگرافی در اسب های عرب و اسبچه خزر مبتلا به زخم معده، تعداد 13 راس اسبچه خزر و 8 راس اسب عرب مورد مطالعه قرار گرفت. در 13 راس (62 درصد) اسب های مورد مطالعه زخم معده مشاهده شد. در 12 راس (57 درصد) آریتمی قلبی تشخیص داده شد و در 9 راس (43 درصد) ریتم فعالیت قلبی منظم و طبیعی بودانواع آریتمی های قلبی عبارت بودند از: تاکیکاردی سینوسی، آریتمی سینوسی، برادیکاردی سینوسی، بلوک درجه 2 دهلیزی - بطنی و بلوک سینوسی - دهلیزی. رابطه معنی داری بین وقوع زخم معده و بروز آریتمی و همچنین وقوع زخم معده و هر یک از آریتمی های ذکر شده مشاهده نگردید. مقادیر سرمی الکترولیت ها (کلسیم، منیزیم، فسفر، سدیم، پتاسیم) در همه اسب های مورد مطالعه نیز در محدوده طبیعی قرار داشته و ارتباط معنی داری با بروز آریتمی قلبی و رخداد زخم معده نشان نداد. با این که ارتباط معنی داری بین وجود زخم معده و آریتمی های قلبی وجود نداشت ولی بروز بیشتر برخی از انواع آریتمی های قلبی در اسب های مبتلا به زخم معده قابل تامل است.

بیماری نیوکاسل یکی از مهمترین بیماری های طیور است که می تواند با ایجاد تلفات بالا ضرر و زیان اقتصادی فراوانی وارد نماید. تعیین میزان پادتن علیه واکسن این بیماری می تواند شاخص با اهمیتی در تعیین میزان ایمنی علیه بیماری باشد. تحقیقات نشان داده است که عصاره گیاه اکی تاسه پور پورا سبب تحریک ایمنی به صورت فعال سازی فاگوستیوز، تحریک فیبر و پلاست ها و افزایش فعالیت لکوسیت ها می شود. در مطالعه حاضر سعی شد تا تاثیر کاربرد یک ماده محرک سیستم ایمنی بنام اکی ناسه پورپورا بر روند تولید پادتن علیه واکسن نیوکاسل مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور 450 قطعه جوجه گوشتی بصورت تصادفی به 5 گروه هر کدام با سه تکرار توزیع شدند. چهار گروه تیمار دزهای مختلفی از دارو به مدت سه هفته از یکروزگی در آب آشامیدنی تجویز شد و گروه پنجم به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. جوجه های همه گروه ها در روزهای 11، 19، 38 واکسن نیوکاسل دریافت کردند. متعاقبا در روزهای 10، 25، 34، 52 در هر گروه از 21 جوجه (از هر تکرار 7 قطعه) نمونه خون اخذ شد و عیار پادتن نیوکاسل توسط آزمایش HI تعیین شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد مصرف عصاره اکی ناسه پورپورا در هریک از دزهای فوق اثرات مناسبی بر افزایش عیار آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل دارد که بین گروه کنترل و گروه های تیمار از نظر آماری معنی دار می باشد (p<0.01). همچنین مشخص شد که استفاده از اکی ناسه پورپورا موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی و کاهش میزان تلفات می شود که از نظر آماری در مقایسه تیمارها با گروه کنترل معنی دار می باشد (p<0.01). مطالعه حاضر تایید نمود که ضمن اینکه این گیاه سبب بهبود راندمان رشد جوجه می گردد، بر عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل تاثیر مثبت دارد.

بیماری تب برفکی یک بیماری ویروسی شدیدا واگیردار نشخوار کنندگان است که موجب تب و ایجاد پوستول در دهان و سم آن ها می شود. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت آنتی ژنیکی و ژنتیکی سویه های ویروس تب برفکی ایران طی سال های 1384 و 1385، و بررسی تغییرات آن ها و مقایسه ویروس های فیلد با یکدیگر و با سویه های موجود در واکسن موسسه رازی می باشد، پس از آماده سازی نمونه ها آزمایش های سرولوژیکی جهت تعیین تیپ و تحت تیپ و تلقیح به سلول 2IBRS به منظور جداسازی ویروس، آزمایش RT-PCR و PCR به منظور تعیین توالی نوکلئوتیدی (600bp) و آزمایش خنثی سازی ویروس جهت تعیین قرابت ایمونولوژیکی (r-Value) انجام شد پس از انجام آزمایشات روی 1162نمونه، 241 مورد تیپ A05IR، 125 مورد A87IR، 79 مورد O، 3 مورد Asia و 714 مورد منفی تشخیص داده شد. متوسط میزان قرابت ویروس تیپ A جدا شده از نمونه ها با ویروس A87IR واکسن50 درصد و در مورد تیپ O جدا شده از نمونه ها با ویروس O shabestar واکسن 92 درصد و این میزان در مورد ویروس Asia، 97 درصد می باشد. با توجه به نتایج حاصل از r-Value و دندروگرام مقایسه ای، ویروس های تیپ A جداشده از نمونه ها با ویروس A87IR واکسن قرابت زیادی نداشته و به همین دلیل ویروس جدید A05IR از نمونه ها جدا شده و پس از آزمایشات لازم به ویروس های قبلی موجود در واکسن اضافه گردید، درمورد ویروس های O و Asia قرابت زیادی با ویروس واکسن ساخت موسسه رازی دارند و نیازی به تغییر سویه در واکسن نیست. دندروگرام نیز نتایج را تایید می کند.

به منظور تعیین بهترین زمان تخم کشی پس از اوولاسیون و فوق رسیدگی تخمک در ماهی آزاد دریای خزر، تخمک ها به مدت 40 روز پس از اوولاسیون در دمای 7±0.6 درجه سانتیگراد در حفره شکمی مولدین باقی ماندند. نمونه برداری از تخمک ها با فواصل 10 روزه و در 4 مرحله انجام شد و تخمک ها با مخلوط اسپرم مولدین نر لقاح داده شدند. نتایج حاصله نشان داد که میزان چشم زدگی از 90.65±6.28 درصد در تخمک تازه اووله شده (10-0 روز پس از اوولاسیون) به 0.67±1.34 درصد تخمک فوق رسیده (40-30 روز پس از اوولاسیون) کاهش یافت. همچنین میزان تفریخ از 86.33±6.82 درصد تخمک تازه او وله شده به %49±%98 درصد در تخمک فوق رسیده کاهش یافت. به هر حال میزان ناهنجاری لاروی تا 30 روز پس از اوولاسیون ثابت بود. مطالعه بافت شناسی تخمک تازه اووله شده نشان دادکه زرده داری بافت ناهمگن بوده و قطر فضای پری وتیلین تفاوت چندانی نداشت. در حالت فوق رسیدگی، زرده ناهمگن شده در حالی که تغییر در قطر کوریون حاصل نشد. همچنین قطر فضای پری وتیلین در نقاط مختلف متفاوت بود. به علاوه در طول دوره فوق رسیدگی تخمک تغییری در وضعیت سوراخ میکرو پیل ایجاد نشد. این مطالعه نشان داد که بهترین زمان تخم کشی از مولدین ماهی آزاد دریای خزر در دمای 7±0.6 درجه سانتیگراد تا 10 روز پس از اوولاسیون بود. اگرچه فوق رسیدگی سبب ایجاد تغییراتی از نظر بافت شناسی در تخمک گردید اما بر روی میکروپیل بی تاثیر بود.

مایکو باکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس که به اختصار مایکو باکتریوم پاراتوبرکلوزیس نامیده می شود، عامل بیماری یون است. بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی التهاب روده مزمن و پیشرونده است که حیوانات اهلی و وحشی، و عمدتا نشخوارکنندگان به آن مبتلا می شوند. هدف اصلی این مطالعه شناسایی اشکال تحت بالینی بیماری یون است، که با دو روش کشت و مولکولی روی نمونه های مدفوع گاوهای نژاد هلشتاین فریزین استان خراسان رضوی انجام گرفت. از دام های با و بدون علایم بالینی یون به ترتیب 16 و 103 نمونه مدفوع گرفته شد. علاوه بر روش Nested PCR مستقیم مدفوع، نمونه ها بر روی محیط های هررولد (Herrold's Media) فاقد و دارای مایکوباکتین جی کشت داده شدند. از میان نمونه های مدفوع دام های دارای علایم بالینی، (81.3 درصد) 13 و (87.5 درصد) 14 نمونه به ترتیب با روش های کشت و مولکولی مثبت تشخیص داده شدند. در حالی که بررسی نمونه های مدفوع دام های فاقد علایم بالینی نشان داد که (11.7 درصد) 12 و (9.7 درصد) 10 نمونه به ترتیب با روش های کشت و مولکولی مثبت می باشند. با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد می گردد، ابتدا میزان شیوع آلودگی به پاراتوبرکلوزیس در گاو های منطقه تعیین گردیده و سپس برنامه های کنترلی بر اساس میزان شیوع اجرا شود.

گوسفند حیوانی است که به عنوان مدل تجربی در پژوهش های مختلف دامپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه رشد تکاملی گانگلیون گردنی سینه ای این دام در مراحل جنینی به روشن شدن آناتومی پیچیده سیستم عصبی سمپاتیک گوسفند بالغ و ارتباطات مورفولوژیکی بین این گانگلیون و ساختارهای مجاور آن کمک بسیار می کند. هدف از این پژوهش، مطالعه رشد تکاملی گانگلیون گردنی سینه ای گوسفند از نظر موفولوژی و مورفومتری با توجه به شاخص های سمت بدن و جنس در طول دوره جنینی است. این پژوهش بر روی 18 تا جنین گوسفند انجام شد. سن تخمینی جنین ها از 11 هفتگی تا 16 هفتگی بود. نمونه ها به سه گروه سنی تقسیم شدند. از نظر مورفولوژی، وضعیت به هم پیوستن گانگلیون گردنی خلفی و گانگلیون های ابتدایی بخش سینه ای زنجیر سمپاتیک مورد مطالعه قرار گرفت. در مطالعه مورفومتری، طول و عرض گانگلیون اندازه گیری شد. آنالیز یافته ها با آزمون های آماری واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تکمیلی توکی (TUKEY) صورت گرفت. الگوی غالب در جنین های مورد مطالعه در هر دو سمت بدن، الگوی گانگلیون گردنی خلفی و گانگلیون اول سینه ای است. تفاوت میانگین های به دست آمده برای طول و عرض گانگلیون در هفته های نزدیک به یکدیگر معنی دار نبود (p>0.05) ولی با افزایش فاصله سنی (بین 11 هفتگی و 16 هفتگی) تفاوت موجود معنی دارمی گردد (p<0.05) بین طول گانگلیون و شاخص های سمت بدن و جنس رابطه معنی داری وجود نداشت (p>0.05) نتایج این مطالعات می تواند در ارتباط با رشد تکاملی و تغییرات سلولی گانگلیون های سمپاتیکی به ویژه گانگلیونگردنی سینه ای مفید باشد.

واکلی یک سندروم محسوب می شود که علل مختلفی در بروز آن نقش دارند. عدم کارآیی بافت لوتئال یک علت شناخته شده در مرگ رویان محسوب می شود. در این مطالعه تاثیر تجویز سیدر در دو پریود مختلف در گاوهای واکل روی نرخ آبستنی در تلقیح متعاقب درمان (تلقیح دوم) و نیز نرخ آبستنی مجموع دو تلقیح اول و دوم بررسی گردید. گاوهای واکل شکم اول تا پنجم پس از زایش در طرح که حداقل سه و حداکثر شش تلقیح ناموفق داشته اند به صورت تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. گاوها پس از مشاهده فحلی طبیعی و تلقیح در زمان مناسب در یکی از سه گروه زیر قرار گرفتند: گروه اول (40 راس): شامل گاوهای واکلی بود که سیدر را طی روزهای 9-5 پس از تلقیح دریافت کردند (روز صفر=روز تلقیح) گروه دوم (36 راس) گاوهای واکلی بودند که سیدر را طی روزهای 19-5 پس از تلقیح دریافت کردند. گروه سوم (شاهد=40 راس) شامل گاوهای واکلی بود که پس از تلقیح هیچ درمانی را دریافت نکردند. تشخیص آبستنی از طریق توشه رکتال به فاصله حدود 45 روز پس از تلقیح انجام گرفت. نرخ آبستنی گروه های مختلف تحت مطالعه در تلقیح دوم (تلقیح متعاقب سیدر گذاری) و مجموع دو تلقیح در گروه A، B و C به ترتیب: 61.7، 42.9، 21.4 و 82.5، 66.7، 45 درصد محاسبه شد که از لحاظ آماری اختلاف معنی دار تنها بین گروه A با C در هر سه حالت فوق دیده شد (p<0.05). تاثیر معنادار در بهبود میزان آبستنی تنها در پریود کوتاه مدت تجویز پروژسترون دیده شد.

در طیور افزودن آنزیم ها با منشا خارجی همانند آنزیم زایلاناز باعث بهبود بازدهی می گردد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات استفاده از آنزیم زایلاناز بر روی هیستومورفومتری روده باریک طیور گوشتی انجام گرفت. در این مطالعه آنزیم زایلاناز در دو سطح 0 و 0.07 درصد در جیره بر پایه گندم در 4 گروه (هر گروه شامل دو تکرار و در هر تکرار 15 قطعه) مورد استفاده قرار گرفت. پس از کشتار در پایان دوره پرورش (42 روزگی)، تعداد 10 قطعه از گروه شاهد و 10 قطعه از گروه تیمار برای نمونه برداری به منظور مطالعه ساختار دوازدهه، تهی روده و ایلئوم انتخاب شدند. سپس با استفاده از میکروسکوپ نوری، تغییرات هیستومورفومتری روده باریک طیور گوشتی شامل ارتفاع کرک ها، تعداد سلولهای جامی شکل، ضخامت اپیتلیوم و عمق کریپت ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مقایسه گروه شاهد با گروه تیمار، نشان داد که در بخش های مختلف روده باریک گروه تیمار ارتفاع کرک ها و عمق کریپت ها افزایش یافته (p<0.05) ولی تعداد سلول های جامی و ضخامت اپیتلیوم درتمام قسمت های روده باریک کاهش یافته است. این نتایج بیانگر این است که افزودن آنزیم زایلاناز به جیره غذایی بر پایه گندم، جذب مواد غذایی را افزایش می دهد.

بیشتر موارد لنگش در گاو به علت ابتلا ساختارهای انگشت به جراحات مختلف بوده که چنانچه به موقع تشخیص و درمان نشوند می توانند توسعه یافته، تا جایی که منجر به آسیب های نسوج عمقی تر و حتی استخوان ها گردد. مطالعه حاضر به شکل مقطعی و توصیفی در طول زمستان سال 1384 در یکی از کشتارگاه های اطراف شهر تهران صورت پذیرفت. 41 راس گاو شیری هولشتاین حذفی مبتلا به لنگش ناشی از اختلالات انگشتی بطور تصادفی انتخاب شد و در هر یک از گاوها پس از ثبت اطلاعات فردی، انگشت مبتلا به هر گونه عارضه قطع و جهت انجام عملیات پاتولوژی (روش گنداندن) به منظور بررسی سطوح داخلی سم و ریخت شناسی جراحت ها به شکل استاندارد به بخش پاتولوژی بیمارستان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در محمد شهر کرج حمل شد. موارد مورد مطالعه شده از نظر پاتولوژیک واجد تشاب هاتی بودند و تغییرات ویژه لامینایتیس مزمن را در میان سایر نشانه های مرضی آشکار نمود که حکایت از ابتلا گله آن موارد به لامینایتیس در گذشته بوده است. نشانه های بالینی شامل: ارتفاع شاخی سم بلندتر از حالت عادی بود. دیواره غیر محوری سم افزایش سطح و ناهمواری هایی را در سطح خود نشان می داد. تورم نامتقارن انگشت، بویژه در انگشت مبتلا و اتساع قابل ملاحظه در ناحیه پریوپل انگشت مبتلا از ویژه ترین چهره های سم گاوهای شیری حذفی مبتلا به لنگش بود. با عنایت به یافته های حاصله می توان چنین نتیجه گیری نمود: 1) لامینایتیس مزمن نقش مهمی در حذف گاوهای شیری مبتلا به لنگش دارد. 2) یافته های مورفوپاتولوژیک سم می تواند تکنیک تشخیصی خوبی را برای درمان پذیری لنگش یا حذف دام فراهم نمایند.