المپیک
سال:1384 | دوره:13 | شماره:3 (پیاپی 31) |تعداد مقالات:12

هدف این تحقیق، مقایسه اولویت نیازهای مربوط به هدفهای اختصاصی تربیت بدنی در مدرسه ها از دیدگاه دانش آموزان، معلمان و محققان بود. بدین منظور، 534(405 نفر دانش آموز دوره متوسطه، 72 نفر دبیر تربیت بدنی و 57 نفر محقق تربیت بدنی) به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. برای اندازه گیری هدفهای تربیت بدنی و ورزش، از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. پرسشنامه بین 60 نفر از جامعه های آماری تحقیق (هر گروه 15 پرسشنامه) توزیع و میزان اعتبار هر یک از مقیاسها با آزمون آلفای کرونباخ در دامنه 0.98-0.52 برآورد شد. اطلاعات تحقیق نیز با آزمون کروسکال- والیس در سطح P≤0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان دادند که اولویت هدفهای اصلی تربیت بدنی از دیدگاه سه گروه تحقیق، «ارتقای سلامتی و آمادگی جسمانی» است. اولویت نیازهای جسمانی- حرکتی از دیدگاه معلمان و محققان، «بازیهای پرورشی» و از دیدگاه دانش آموزان « تمرینهای مربوط به حفظ وضعیت بدنی و اسکلت طبیعی» است. اولویت نیازهای مهارتی از دیدگاه دانش آموزان و محققان، «آموزش بازیهای مهارتی و ورزشی» و از دیدگاه معلمان، «آموزش دو و میدانی» است. اولویت نیازهای شناختی از دیدگاه دانش آموزان و محققان، «آشنایی با اصول حفظ وضعیت بدنی و اسکلت طبیعی» و از دیدگاه معلمان، آشنایی با آناتومی و فیزیولوژی انسان» است. اولویت نیازهای عاطفی- اجتماعی از دیدگاه معلمان، محققان و دانش آموزان، «داشتن بدنی متناسب و آماده» است. در دیدگاه سه گروه، بین اولویت بندی تمام هدفهای تربیت بدنی با یکدیگر تفاوت معناداری وجود دارد.

هدف این تحقیق، بررسی شیوع استفاده از مکملها، نگرش به این مواد و عارضه های جانبی آنها در اندام پرورهای باشگاههای شهرستان سبزوار بود. بدین منظور، از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی و پایایی آن محاسبه شده بود. پرسشنامه برای تکمیل شدن، به 102 اندام پرور (سن 5.5 23.4± سال، وزن 11.9 76.3± کیلوگرم و سابقه ورزشی 34.3 34± ماه) که حداقل شش ماه سابقه تمرین داشتند، ارائه شد. این افراد از بین 200 عضو 9 باشگاه سبزوار انتخاب شده بودند. پس از تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از آمار توصیفی و ضریبهای همبستگی دو رشته ای- نقطه ای، فی و توافقی، نتایجی حاصل شد که در ادامه آمده است. بیشتر اندام پرورها معتقد بودند که مکملها باعث حجیم تر شدن، قوی تر شدن عضلات و نیز زیباتر شدن بدن می شوند (به ترتیب 68.6، 61.7 و 72.3 درصد). بیشتر اندام پرورها معتقد بودند که مکملها برای کسب عنوانهای قهرمانی لازم هستند و شانس قهرمانی را افزایش می دهند (به ترتیب 65.7 و 74.6 درصد). بیشتر اندام پرورها معتقد بودند که سازمان تربیت بدنی و صدا و سیما، در باره مکملها کم و یا در حد صفر برنامه داشته اند (به ترتیب 82 و 77.5 درصد). بیشتر اندام پرورها معتقد بودند که مکملها را می توان در حد متوسط و زیاد از داروخانه ها، مربی باشگاه و فروشگاههای مخصوص تهیه کرد. (به ترتیب 59، 69.3 و 78.1 درصد). بیشتر اندام پرورها معتقد بودند، ورزشکارانی که از مکملها استفاده می کنند، به طور متوسط، کم یا در حد صفر به عارضه های جانبی این مواد مبتلا می شوند (70.1 درصد). با وجود این، اطلاعات بیشتر آنها در باره عارضه های جانبی مکملها متوسط، کم و هیچ بود (73.3 درصد). گفتنی است که 34 درصد از اندام پرورها در طول شش ماه گذشته از مکملها استفاده کرده بودند. در مجموع، از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که اندام پرورها و مربیان، برای اصلاح نگرش و کسب اطلاعات در باره عارضه های جانبی مکمل ها نیاز به اطلاعات و دوره های آموزشی و توجیهی بیشتری دارند و سازمان تربیت بدنی؛ صدا و سیما؛ روزنامه ها و مجله ها در این زمینه می توانند نقش آشکارتری داشته باشند.

هدف این تحقیق، بررسی وضعیت محتوای درس تربیت بدنی در مدرسه های راهنمایی دخترانه ایران بود.طراحی الگویی بر اساس نظرسنجی از دبیران تربیت بدنی و مطالعه محتوا در مدرسه های برخی از کشورها هدف دیگر این تحقیق را تشکیل داد. نمونه ها که شامل 700 دبیر تربیت بدنی زن بودند، از بین تمام استانها که طبق شرایط جغرافیایی به پنج منطقه تقسیم شده بودند، به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه برای نظرسنجی دبیران تربیت بدنی مدرسه های راهنمایی استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه 0.96=r در سطح p<0.05 معنادار بود و اعتبار این ابزار، به روش اعتباریابی سازه ای معنادار گزارش شد. نتایج توصیفی اطلاعات نشان دادند که دبیران تربیت بدنی در مناطق پنج گانه، متغیرهای تحقیق محتوای درس تربیت بدنی (آمادگی جسمانی، مهارتهای ورزشی، مفاهیم حیطه شناختی و حیطه عاطفی) را متوسط ارزیابی کردند. نتایج برخی از سؤالات باز پاسخ نشان دادند که دبیران فرصت کافی برای تدریس محتوای درس تربیت بدنی را در ساعت موظف ندارند. علاوه بر این، نتایج نشان دادند که محتوای آموزشی درس تربیت بدنی در تمام مدرسه های راهنمایی دخترانه کشور یکسان ارائه نمی شود. نتایج تحلیل فرضیه های تحقیق نشان دادند که بین دیدگاه دبیران تربیت بدنی مدرسه های راهنمایی دخترانه کشور نسبت به درس تربیت بدنی در مناطق پنج گانه، تفاوت معناداری وجود دارد. به بیان دیگر، بین دیدگاههای دبیران تربیت بدنی مدرسه های راهنمایی دخترانه کشور نسبت به مؤلفه های محتوای درس تربیت بدنی (آمادگی جسمانی، مهارتهای ورزشی، مفاهیم حیطه عاطفی) تفاوت معناداری وجود دارد. نهایتاً، بر اساس مبانی نظری تحقیق ونتایج اطلاعات به دست آمده از نظرسنجی دبیران و یافته های دیگران و مطالعه محتوا در مدرسه های برخی از کشورها، الگویی برای استفاده دبیران و مسئولان تربیت بدنی مدرسه های راهنمایی دخترانه کشور پیشنهاد شد.

هدف این تحقیق، مطالعه تاثیر برنامه تمرینی بر نسبت فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی مایل به پهن خارجی در زنجیره حرکتی بسته زانو بود. بدین منظور، 23 دانشجوی مرد سالم غیرورزشکار (سن 10.8 21± سال، وزن 10 66± کیلوگرم و قد 8 174± سانتی متر) انتخاب شدند. نخست با نصب الکترودهای دو قطبی روی موتور پوینت عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی، فعالیت الکتریکی (EMG) این عضلات از حالت طبیعی ایستادن در زوایای 90-75-60-45-30-15-0 درجه زانو به وسیله دستگاه بیوفیدبک در مرحله پیش از تمرین ثبت و پس از 8، 16 و 24 جلسه برنامه وزنه تمرینی فزاینده نیم اسکات، مجدداً آزمایش الکترومیوگرافی تکرار شد. پس از ثبت فعالیت الکتریکی به وسیله دستگاه بیوفیدبک و محاسبه نسبت انتگرال فعالیت الکتریکی عضلات با کمک آزمونهای آماری تحلیل واریانس، تعقیبی توکی و t- وابسته، میانگینهای نسبت فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی مایل به پهن خارجی مقایسه شدند و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که برنامه تمرینی به ویژه 16 و 24 جلسه تمرین، بر نسبت فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی مایل به پهن خارجی در زوایای مفصل زانو تاثیر معناداری داشته است، به طوری که با کاهش یا حذف اختلاف نسبت فعالیت الکتریکی این عضلات در زوایای مفصل زانو، الگوی فعالیت عضلات به نفع عضله پهن داخلی مایل تغییر یافته است که در نتیجه سبب بهبود عملکرد سازوکار اکستنسوری عضله چهار سر ران و افزایش دامنه حرکتی کارای مفصل زانو در زنجیره حرکتی بسته شده است.

هدف از این پژوهش، تعیین عاملهای سوق دهنده گردشگران به رویدادهای ورزشی بین المللی برگزار شونده در کشور بود. در این تحقیق، 52 مدیر، سرپرست و مربی ورزشی و 24 مدیر گردشگری به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته که شامل 18 سؤال از نوع مقیاس پنج مرتبه ای لیکرت بود (آلفای کرونباخ =0.81)، گردآوری شدند. داده ها به کمک روش آماری تحقیق عاملی تحلیل شدند و نتایج نشان دادند: از دیدگاه مدیران، دست اندرکاران ورزشی و مدیران گردشگری، «جشنها، مراسمها، برنامه های سنتی و دیگر برنامه های جانبی» با بار عاملی 0.740، «علاقه به فرهنگ، هنر، موسیقی، معماری و مکانهای باستانی» با بار عاملی 0.707، «وجود بستگان و دوستان در کشور میزبان» با بار عاملی 0.648، «مسائل معنوی و وجود مکانهای زیارتی» با بار عاملی 0.555، «کنجکاوی در مورد دیگر کشورها و مردمان» با بار عاملی 0.526، «رهایی از محیط اجتماعی یکنواخت» با بار عاملی 0.514 و آشنایی با فرهنگ، اعتقادات، آداب و رسوم و ویژگیهای کشور» با بار عاملی 0.509، از عاملهای سوق دهنده مهمی به شمار می روند که باعث انگیزه گردشگران برای حضور در رویدادهای ورزشی بین المللی می شوند. بنابراین، به نظر می رسد که برنامه های بازاریابی باید برای جلب گردشگر به رویدادهای ورزشی بین المللی نیز به عاملهای نامبرده توجه بیشتری داشته باشند. بازاریابان باید در محل برگزاری رویداد، شرایطی را فراهم کنند که پاسخی مثبت به عاملهای سوق دهنده گردشگران بدهد یا تمرکز خود را برای بازاریابی بر بازارهای هدفی متمرکز کنند که عاملهای سوق دهنده آن با شرایط و ویژگیهای رویداد مطابقت داشته باشد. تحلیل واریانس تراکمی مربوط به عاملهای سوق دهنده نشان داد که با توجه به دیدگاه مدیران، دست اندرکاران ورزشی و مدیران گردشگری، عاملهای در نظر گرفته شده در این پژوهش 21.19 درصد از کل عاملهای سوق دهنده موجود و موثر بر توسعه گردشگری را تشکیل می دادند و عاملهای سوق دهنده دیگری نیز وجود دارند که در پژوهش در نظر گرفته نشده اند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به افزایش جلسات تمرینهای ژیمناستیک در روز بود. در این تحقیق، 11 ژیمناست دختر نخبه با میانگین سنی 2 11± سال و قد 11 145± سانتی متر و وزن 8 34± کیلوگرم، تمرینهای منتخب و کنترل شده ژیمناستیک را در 2 مرحله اجرا کردند. مرحله اول، شامل یک جلسه تمرین در روز در ساعت 6 تا 8 عصر و مرحله دوم دو جلسه تمرین روزانه بود که نوبت اول ساعت 8.5 تا 10.5 صبح و جلسه دوم 6 تا 8 عصر انجام شد. نمونه گیریهای بزاقی نیز در 3 مرحله قبل، بلافاصله و دو ساعت پس از فعالیت انجام شد. IgA به روش نفلومتری و کورتیزول به روش الایزا اندازه گیری شدند. از آزمون آماری ANOVA برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. غلظت IgA پس از دو جلسه تمرین روزانه تغییر معناداری نداشت (P>0.5)، اما غلظت کورتیزول افزایش یافت (P<0.05). همچنین، همبستگی معناداری بین Ig و کورتیزول مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان می دهند که تغییر غلظت IgA و نه کورتیزول، متاثر از افزایش حجم تمرین نیست.

هدف این تحقیق، بررسی عاملهای فشارزای شغلی و عاملهای نگه دارنده شغل و ارتباط آنها با عملکرد شغلی دبیران مرد تربیت بدنی شهرستان اهواز بود. این تحقیق به روش توصیفی و از نوع میدانی اجرا شد. جامعه آماری، شامل تمام دبیران مرد تربیت بدنی نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهرستان اهواز بود. (170=N) که همه آنها به عنوان نمونه آماری در این تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه های عاملهای فشارزای شغلی (OS)، عاملهای نگه دارنده شغل (JRF) و عملکرد شغلی (JP) ابزارهای تحقیق را تشکیل دادند. رابطه عاملهای فشارزای شغلی (ضعف مدیریت و نبودن امکانات) و عاملهای نگه دارنده شغل (تعادل شرایط کاری- سازمانی، شناسایی، احترام، جامعیت و برابری) با عملکرد شغلی دبیران بررسی شد. روایی و پایایی پرسشنامه ها تایید شدند و ضریب پایایی پرسشنامه ها به ترتیب 0.92=r، 0.90=r، 0.86=r به دست آمد. در این تحقیق، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی چندگانه و آزمون F استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح P<0.05نشان داد که دبیران مرد تربیت بدنی نواحی چهارگانه در عاملهای فشارزای شغلی و عملکرد شغلی، با یکدیگر تفاوت نداشتند، اما از نظر عاملهای نگه دارنده شغل (تعادل شرایط کاری- سازمانی، شناسایی و احترام) با یکدیگر متفاوت بودند. ضریب همبستگی میان متغیرهای تحقیق نشان داد که ضعف مدیریت، تعادل شرایط کاری- سازمانی، شناسایی، احترام، جامعیت و برابری با عملکرد شغلی رابطه معنادار دارد. علاوه بر این، بین تمام عاملهای فشارزای شغلی و عاملهای نگه دارنده شغل، رابطه معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند، از بین تمام متغیرهایی که برای پیش بینی عملکرد شغلی به کار گرفته شده اند، فقط سه متغیر ضعف مدیریت؛ تعادل شرایط کاری- سازمانی، شناسایی و احترام، به عنوان پیش بینی کننده عملکرد شغلی شناخته شده اند. به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان دادند که بین عاملهای فشارزای شغلی و عاملهای نگه دارنده شغل با عملکرد شغلی دبیران رابطه معنادار وجود دارد. از این رو به مسئولان آموزش و پرورش، به ویژه مسئولان تربیت بدنی نواحی چهارگانه پیشنهاد می شود که به منظور کاهش عاملهای فشارزا، افزایش عاملهای نگه دارنده و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی، شرایط مطلوبی را فراهم آوردند تا آنان با علاقه و تلاش بیشتری به تدریس بپردازند.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه مالون دی آلدئید و دی ان کونژوگه MDA) و (DC در ورزشکاران هوازی، ورزشکاران بی هوازی و غیر ورزشکاران بود. آزمودنیهای این تحقیق را 42 مرد 16 تا 25 سال تشکیل دادند که از طریق پرسشنامه از بین 67 نفر داوطلب انتخاب شدند. این افراد به سه گروه (هر گروه 14 نفر) ورزشکاران هوازی (رشته دوچرخه سواری جاده)، ورزشکاران بی هوازی (دوهای 100 و 200 متر سرعت، پرتابهای دیسک، چکش و وزنه) و غیرورزشکاران تقسیم شدند. ورزشکاران متعلق به باشگاهای دسته اول لیگ استان اصفهان، باشگاههای فولاد مبارکه و ذوب آهن بودند. گروهها از نظر سن همتا بودند. از آزمودنیها در وضعیت ناشتا و در شرایط استاندارد نمونه گیری، خون گرفته شد. پس از جداسازی سرم از پلاسما، MDA و DC پلاسما اندازه گیری شد. آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تفاوتی بین میانگینهای MDA و DC در سه گروه مورد بررسی وجود ندارد (P<0.05). نتایج تحقیق نشان می دهند که پراکسیداسیون لیپیدها در ورزشکاران هوازی، بی هوازی و غیرورزشکاران تفاوت معناداری ندارد.با توجه به احتمال افزایش آنتی اکسیدانها هنگام ورزش، انجام تمرینهای ورزشی شدید و سرعتی و استقامتی در سطح قهرمانی و باشگاههای دسته یک کشور، تفاوتی از نظر تولید رادیکالهای آزاد در مقایسه با غیرورزشکاران وجود ندارد. با وجود اینکه نتایج برخی تحقیقات نشان می دهند که تولید رادیکالهای آزاد بلافاصله پس از ورزش افزایش می یابد (3، 14، 15، 21) و ولی به نظر می رسد که ورزش، احتمالاً مقاومت بافتها را در برابر عاملهایی بهبود می بخشد که موجب پراکسیداسیون چربیها می شوند.

این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر شیوه های تدریس سنتی و حل مسئله گروهی بر میزان خلاقیت و برخی فاکتورهای جسمانی (انعطاف پذیری عضلات نزدیک کننده پا و قدرت عضلات شکمی انجام یافته است. به همین منظور دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه الزهرا در نیمسال اول 1382-1381 طی 20 جلسه در دو گروه مستقل در واحد عملی ژیمناستیک (2) شرکت کردند. جامعه آماری را 27 دانشجوی دختر تشکیل دادند که 12 آزمودنی در دو گروه مستقل، با دو شیوه تدریس سنتی و حل مسئله گروهی مورد آزمایش قرار گرفتند. پرسشنامه استاندارد خلاقیت و برخی فاکتورهای جسمانی، در دو مرحله ابتدائی (پیش از آغاز تدریس) و پایانی (در پایان دوره تدریس) اجرا شد. جوان ترین آزمودنی متولد 1359 و مسن ترین آزمودنی متولد سال 1345 بود. طبق آزمون t (میانگین دو گروه مستقل)؛ مقایسه دو شیوه تدریس سنتی و حل مسئله گروهی بر میزان خلاقیت و فاکتورهای جسمانی، تاثیر معناداری را نشان نداد (10=df، 0.05= α)