مجله دانشکده پزشکی
سال:1383 | دوره:62 | شماره:10 |تعداد مقالات:19

مقدمه: یکی از علل متعدد درد شانه، سندرم impingement است. هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر در پیش آگهی درمان غیر جراحی بیماران مبتلا به سندرم Subacromial impingementمی باشد. مواد و روش ها: 102 بیمار از مراجعه کنندگان به درمانگاه های ارتوپدی بیمارستان شریعتی و امام خمینی، در فاصله سالهای 80 تا 81، با تشخیص Subacromial impingement به یک مطالعه Case series آینده نگر وارد شدند. برای تشخیص از آزمونهای بالینی Impingement، جاب و هاوکینز استفاده شد. این بیماران تحت یک دوره 12 ماهه درمان محافظ کارانه غیر جراحی شامل تزریق کورتیکواستروئید داخل بورس ساب آکرومیال و تجویز داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی و فیزیوتراپی قرار گرفتند و به صورت ماهانه به مدت 12 ماه پیگیری شدند. بیماران با پیگیری کمتر از 12 ماه، شواهد رادیوگرافیک یا بالینی آرتریت گلنوهومرال و آکرومیوکلاویکول، سابقه پارگی حاد تروماتیک روتاتور کاف، شکستگی پروگزیمال هومروس، سابقه Frozen-shoulder و دیابت از مطالعه خارج شدند. برای ارزیابی بیماران از سیستم امتیازبندی شانه به نام امتیازبندی Constant استفاده شد. برای پی بردن به اثر خالص هر یک از متغیرهایی از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافته ها: در نهایت بیمار (44 مذکر و 45 مونث) با میانگـین سن 56.4 سال مطالـعه را به اتمـام رساندند. 67 بیمار (75.3 درصد) به درمان پاسخ مناسب دادند. اختلاف معنی داری بین نمره بیماران بر اساس سیستم امتیازبندی Constant قبل از درمان و پس از درمان مشاهده شد (52.6 در مقابل 74.6 (P<0.05 وجود آتروفی در عضلات روتاتورکاف به عنوان مهمترین عالم و پس از آن به ترتیب فاصله بین شروع علائم تا درمان بیشتر از 120 روز، مورفولوژی آکرومین نوع III (چنگکی)، وجود ضعف متوسط تا شدید، متوسط میزان AHI کمتر از 7 میلیمتر محدودیت دامنه حرکت مفصلی متوسط تا شدید و در نهایت وجود Spur در لبه تحتانی ـ قدامی آکرومین، پس از تعدیل اثرات سایر عوامل، در پاسخ نامناسب بیماران به درمان نقش داشتند. سن، جنس، غالب بودن دست درگیر، سمت درگیری و سابقه ترومای اولیه در پیش آگهی درمان تاثیری نداشتند. نتیجه گیری و توصیه: در بیمارانی که عوامل پیش بینی کننده منفی دارند، پاسخ به درمان غیر جراحی خوب نبوده و بهتر است هر چه سریعتر دخالت جراحی صورت پذیرد تا از طولانی شدن سیربالینی جلوگیری شود.

مقدمه: بیماری میاستنی گراویس یک بیماری اتوایمون است که به علت علایم بالینی متنوع در تشخیص افتراقی بسیاری از بیماریهای عصب و عضله قرار می گیرد. بررسی ارزش اخباری مثبت، حساسیت، اختصاصی بودن تست آنتی بادی ضد رسپتور استیل کولین در تشخیص بیماری میاستنی گراویس و همچنین از طرفی بررسی ارتباط تیتر آنتی بادی با سن، جنس، فرم بیماری اعم از چشمی یا ژنرالیزه و شدت بیماری از نظر طبقه بندیOsserman، هدف اصلی این مطالعه را تشکیل می دهد. مواد و روش ها: طی سالهای 82-1381 از تعداد 54 بیمار مبتلا به میاستنی گراویس (براساس تاریخچه مثبت؛ افت 10% آمپلیتود پتانسیل حرکتی عضله پس از تحریک الکتریکی 3 هرتز یا تست تنسیلون مثبت) و 54 فرد گروه کنترل نمونه خون گرفته شده و توسط روش رادیو ایمونواسی تیتر آنتی بادی بررسی گردید. نتایج از طریق آزمون های آماری spearman, Roc curve, chi-squre, T test non parametric  آنالیز شد. یافته ها: ارزش اخباری تست در فرم چشمی 50% و در فرم ژنرالیزه 79.2% بود. حساسیت تست در نقطه cut of point %75=0.25nmol/l  و اختصاصی بودن آن 100% بود. تیتر آنتی بادی با فرم بیماری ارتباط آماری معنی داری داشت ولی با شدت بیماری، سن و جنس بیماران ارتباط نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: بررسی تیتر آنتی بادی ضد رسپتور استیل کولین یک تست تشخیصی خوب برای تشخیص بیماری میاستنی گراویس است و تیتر آن در فرم ژنرالیزه بیماری بیشتر از فرم چشمی آن است ولی سن، جنس و شدت در تیتر آنتی بادی تاثیر ندارد.

مقدمه: پارگی لیگامان ACL به عنوان یکی از ضایعات شایع زانو که خصوصا در جریان حوادث ورزشی رخ می دهد مطرح است. تست های کلینیکی جهت تشخیص پارگی ACL یک روش subjective(ذهنی) می باشد و در افراد کم تجربه ممکن است باعث عدم تشخیص پارگی شود. استفاده از مفصل سنج می تواند کمک بزرگی به این افراد باشد. هدف، بررسی وضعیت ACL با توجه به میزان جابجایی، به ازای نیروی ثابت توسط دستگاه مفصل سنج می باشد.مواد و روش ها: در این مقاله 26 فرد دچار پارگی ACL (که 20 مورد آن دچار پارگی کامل و 6 مورد دچار پارگی ناکامل بودند) و 76 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: افراد دچار پارگی کامل به ازای نیروی 89 نیوتن میزان اختلاف جابجایی دو طرف در 80% موارد بالاتر از 2 میلی متر بود ولی در افراد سالم حدود 80% کمتر از 2 میلی متر اختلاف جابجایی داشتند. میزان (Compliance index difference) CID  در 90% بیماران با پارگی کامل بیشتر از 5% میلی متر و در افراد سالم در 82% موارد زیر 0.5 میلی متر می باشد. در موارد پارگی ناکامل در 50% بیماران به ازای 89 نیوتن اختلاف مابین 2 زانو بیشتر از 3 میلی متر و در 50% بیماران CID بیشتر از 0.5میلی متر بود. نتیجه گیری و توصیه ها: منحنی های افراد سالم تقریبا از یک فرم پیروی می کنند ولی در افراد دچار پارگی کامل تغییر در فرم و یا میزان جابجایی در سمت دچار پارگی کامل تا منحنی افراد سالم متغیر است.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، بیماری مزمن نورولوژیک در بالغین جوان، با تظاهرات متنوع بالینی و درگیری قسمت های مختلف سیستم اعصاب مرکزی است. هدف این مطالعه بررسی سیر بالینی بیماران مبتلا به فرم پیشرونده ثانویه و پیشرونده همراه با عود مولتیپل اسکلروزیس تحت درمان با نوانترون می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت مداخله ای در بیمارستان دکتر شریعتی تهران، در سالهای 1380 و81  انجام شد، 35 بیمار مبتلا به فرم های پیشرونده بیماری شامل progressive relapsing, Secondary progressive  و relapsing-remitting worsening  تحت درمان با نوانترون قرار گرفتند به مدت یک سال، بررسی شدند. برای بیماران هر سه ماه یک بار تزریق وریدی نوانترون به میزان 12 mg/m2  انجام شد. ارزیابی بالینی هر سه ماه انجام گردید و میزان ناتوانی بدو مطالعه و طی درمان با استفاده از معیار EDSS  سنجیده شد. تعداد حملات نیازمند درمان نیز در طول مطالعه ثبت شد.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه اخیر، بهبود واضحی در EDSS طی درمان نسبت به EDSS اولیه بیماران وجود داشت (P value= 0.0001) و میانگین کاهش EDSS ، 0.1743  بود. ضمـنا میـانگیـن تـعـداد حـملات در گـروه worsening relapsing-remitting کاهش معناداری نشان می داد و میانگین درصد کاهش حملات در این گروه 82% بود. کاهش EDSS  طی درمان در گروه های بالینی relapsing-remitting Worsening و  Secondary progressive با P value مناسب معنادار بود ولی در گروه progressive relapsing  تفاوت معنی دار آماری نشان نداد. ضمنا میانگین تعداد حملات طی درمان نیز در فرم بالینی اخیر تغییر معنی داری نسبت به زمان قبل از شروع درمان نداشت.در این مطالعه تغییر EDSS ارتباط معناداری با طول مدت بیماری یا سن بیماران نشان نداد.نتیجه گیری و توصیه ها: سیر بالینی بیماران مبتلا به فرم های پیشرونده مولتیپل اسکلروزیس که تحت درمان با نوانترون قرار گرفتند، نسبت به زمان قبل از درمان بهبود نشان داد لذا نوانترون ممکن است در فرمهای پیشرونده بیماری مولتیپل اسکلروزیس سبب کاهش فعالیت بیماری گردد و این نقش را از طریق کاهش میانگین تعداد حملات و کاهش EDSS اعمال می کند.

مقدمه: پان سیتوپنی کاهش هر سه رده عنصر خونی اعم از اریتروسیت ها، لکوسیت ها و پلاکت ها می باشد. پان سیتوپنی با مکانیزم های مختلفی به وجود می آیند. بعضی از حالات همراه با کاهش تولید سلول های خون ساز در مغز استخوان می باشد که نتیجه تخریب مغز استخوان به وسیله توکسین ها است (مغز استخوان کم سلول یا بدون سلول). مغز استخوان ممکن است به وسیله سلول های ابنرمال و بدخیم جایگزین شده و یا تمایز یا رشد سلول های مغز استخوان سرکوب شده باشد. فاکتورهای مختلفی از جمله توزیع جغرافیایی و ژنتیک سبب اختلاف در شیوع علل پان سیتوپنی در مناطق مختلف می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه از نوع توصیفی و گذشته نگر می باشد که کلیه بیماران مبتلا به پان سیتوپنی که از سال 73 لغایت 81 در بخش خون بیمارستان 501 بستری بوده اند راشامل می شود. بحث و بررسی نتایج بر اساس اطلاعات استخراج شده از پرونده بیماران که در بایگانی بیمارستان موجود می باشد انجام گرفته است. بعد از بررسی محتویات و مدارک پزشکی بیماران تعداد 188 بیمار به عنوان حجم نمونه جمع آوری شد. زمان شروع به کار این تحقیق از تاریخ 1/9/81 می باشد و تا تاریخ 31/5/82 به طول انجامید.یافته ها و نتیجه گیری: بعد از استخراج و بررسی اطلاعات نتایج زیر به دست آمده: 1- بیشترین شیوع علل ایجاد کننده پان سیتوپنی مربوط به لوکمی حاد می باشد. 2- در میان انواع لوکمی حاد،AML  بیشترین گروه راشامل می شود. 3- بیشترین گروه سنی درگیر مربوط به دهه دوم می باشد. 4- گروه جنسی مذکر با دارا بودن 73% از بیماران، بیشترین گروه جنسی درگیر بوده است. 5- بیشترین علت مراجعه بیماران ضعف و بی حالی و تظاهرات مربوط به کم خونی می باشد.

مقدمه: روش معمول تعیین محتوای آهن در بیوپسی های کبد، تعیین درجه آهن قابل رنگ آمیزی بر روی مقاطع هیستولوژیک می باشد. در این مطالعه ارتباط بین درجه آهن قابل رنگ آمیزی با غلظت آهن کبد خشک (روش استاندارد) بررسی شده است.مواد و روش ها: بر روی 61 مورد بیوپسی کبد، غلظت آهن کبد به روش بیوشیمیایی تعیین شده با آهن قابل رنگ آمیزی کبد مقایسه گردید.یافته ها: میانگین غلظت آهن کبد در درجات صفر، 2،3 و 4 بترتیب 6.66، 1153.0، 1282.5 و 2737.4 میکروگرم در صد میلی گرم وزن خشک کبد بود. غلظت آهن کبد در درجات صفر و 4 با بقیه اختلاف معنی داری داشت ولی در درجه 2و3 اختلاف معنی داری نشان نداد. سپس درجه بندی آهن به 3 دسته) Low معادل درجه صفر و1 (، intermediate ) معادل درجه 2و3) وHigh(معادل درجه 4) تقسیم شد که میانگین غلظت آهن در هر3 گروه اختلاف معنی داری با یکدیگر نشان می داد.نتیجه گیری و توصیه ها: بطور کلی ارتباط نسبتا خوبی بین غلظت آهن کبد و آهن قابل رنگ آمیزی کبد بخصوص در درجات بالا و پایین (و نه درجات حد واسط) وجود داشت.

مقدمه: هپارین های با وزن مولکولی پایین گروه مهم و جدیدی از عوامل آنتی ترومبتیک می باشند که با هپارین های معمولی  (Unfractionated) در داشتن فعالیت بیشتر AntiX-a و فراهم زیستی بیشتر در روزهای کمتر متفاوت هستند. نیمه عمر طولانی تر، مصرف دارو رابه صورت تک دوز امکان پذیر می سازد. در این بررسی ما میزان اختلال، زمان نسبی پروترومبین هنگام مصرف هپارین با وزن مولکولی کم را با هپارین استاندارد (معمولی) مورد استفاده روزمره دربخش همودیالیز را اندازه گیری نموده و با هم مقایسه نمودیم. در عین حال میزان کفالت همودیالیز را طی استفاده از هر دو دارو محاسبه کرده و با هم مقایسه نمودیم تا اثر بخشی دارو در ایجاد آنتی کواگولاسیون کافی با هم مقایسه شود . مواد و روش ها: این مطالعه در هر دو مرحله، ابتدا با هپارین استاندارد انجام شده و در آغاز PTT  زمان صفر سپس تزریق 3000 واحد هپارین بصورت یکجا، انجام PTT نیم ساعت پس از آغاز و سپس 1.5 ساعت بعد تزریق 2000 واحد دیگر هپارین به صورت یکجا و در نهایت PTT در پایان جلسه 4 ساعت اندازه گیری شد این مطالعه روی 30 بیمار انجام پذیرفت. در مرحله دوم با هپارین با وزن مولکولی کم بر روی 35 بیمار انجام شده انجام PTT در ‎آغاز، سپس تزریق بولوس 5000 U فراگمین (هپارین با وزن مولکولی کم) سپس اندازه گیری PTT در زمانهای نیم ساعت پس از آغاز و در پایان جلسه همودیالیز انجام شد. همچنین در آغاز و پایان همودیالیز خون برای BUN برای اندازه گیری کفایت همودیالیز، گرفته شد.یافته ها: بررسی آماری نشان داد که در نیم ساعت اول آغاز همودیالیز میزان اختلال PTT با هپارین با وزن مولکولی کم بهتر از هپارین معمولی بوده است. در پایان همودیالیز تفاوتی محسوس در میزان اختلالPTT  بدست آمد. هنگام کشیدن سوزنها در مورد هپارین با وزن مولکولی کم افزایش نیاز به کمپرسیون بیشتر روی وریدها و یا خونریزی وجود نداشت. مقایسه کفایت همودیالیز از طریق فرمول Urea Reduction Rate تفاوت محسوسی رانشان نداد.نتیجه گیری و توصیه ها: اختلاف زمان نسبی پروتومبین مختل شده در پایان همودیالیز مربوط به طولانی اثر بودن و فراهم زیستی بیشتر دارو است و همراه با خونریزی نمی باشد. مقایسه کفایت همودیالیز نشان داد که هپارین با وزن مولکولی پایین به خوبی هپارین معمولی قادر به ایجاد آنتی کواگولاسیون مناسب و کفایت یکسان همودیالیز می باشد. بطور کلی هپارین با وزن مولکولی پایین با توجه به مکان استفاده به صورت تک دوز (Bolus) و همچنین آنتی کواگولاسیون مناسب جایگزینی خوبی برای هپارین معمولی است، پیشنهاد می شود در بخشهای همودیالیز از این دارو بیشتر استفاده شود.

مقدمه: پلورزی اگزوداتیو یکی از سندرم های بالینی شایع در طب داخلی می باشد. که تشخیص و روش بررسی آن حائز اهمیت است زیرا ممکن است تظاهر بالینی بیماریهای مختلفی با پیش آگهی های متفاوتی باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین علت پلورزی اگزوداتیو در این منطقه، بررسی خصوصیات بالینی، و ارزیابی روشهای تشخیصی آن انجام شده است .مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی بیمارانی که در فاصله سالهای 1373 تا 1381 با تشخیص پلورزی اگزوداتیو در بخش ریه بیمارستان شهید بهشتی بابل بستری شده اند وارد مطالعه شدند. تشخیص پلورزی بر اساس معاینه بالینی و انجام رادیوگرافی ریتین، و تشخیص پلورزی اگروداتیو بر اساس معیارهای لایت تایید شد. تشخیص بیماریهای بدخیم با رویت سلول های بدخیم در آزمایش سیتولوژی، بافت شناسی یا لاواژ یا بر اساس وجود بیماریهای بدخیم در سایر دستگاه های بدن و ارتباط آن با پلورزی اگزوداتیو تایید شده است. تشخیص بیماریهای دیگر بر اساس معیارهای تشخیصی آنها تایید گردید.یافته ها: 100 بیمار مبتلا به پلورزی اگزوداتیو (62%مرد) با میانگین سنی 17 57 ± سال و دامنه سنی 82-12 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. تجمع مایع در 51% بیماران در همی توراکس راست، 44% در طرف چپ 5% در دو طرف وجود داشته است. شایعترین علل پلورال افوزین بیماریهای بدخیم و بیماری سل بوده اند که به ترتیب 41 و 33 درصد موارد راتشکیل داده اند. 95.3% موارد بدخیمی را تومورهای متاستاتیک و 4.6% را تومور اولیه پلور (مزوتلیومای بدخیم ) تشکیل داده اند. در16% موارد علت پلورزی اگزوداتیو را بیماریهای متفرقه دیگر غیر از سل و بدخیمی شامل، افوزین پاراپنوموتیک (6%)، نارسائی احتقاقی قلب (3%)، عارضه جراحی بای پس قلب (3%)، ارتریت روماتوئید (2%)، لوپوس اریتماتو (1%)، کوله سیستیت (1%)، نارسائی مزمن کلیه (1%) تشکیل داده اند. دو بیمار نیز سل و بیماری بدخیم رابطور همزمان داشته اند. در 8 درصد بیماران علت پلورزی با وجود بررسی های تکمیلی مشخص نشده است. بهترین روش تشخیص پلورزی سلی در این مطالعه انجام بیوپسی پلورال و بهترین روش تشخیصی پلورزی های بدخیم آزمایش سیتولوژی مایع پولورال بوده است با انجام آزمایش مایع پلورال 33% پلورزی سلی و 70% پلورزی بدخیم، و با انجام آزمایش بیوپسی پلورال 70% پلورزی سلی و 53.5% پلورزی بدخیم، و با انجام هر دو آزمایش 97% و91% بیماران پلورزی سلی و بدخیم رامی توان تشخیص داد. نتیجه گیری و توصیه ها: با اینکه شیوع سل در این منطقه زیاد است، ولی یافته های این تحقیق نشان می دهد که شایعترین علت پلورال افوزین اگزوداتیو، بیماریهای بدخیم هستند. این یافته ها با مطالعات کشورهای در حال توسعه دیگر که پلورزی سلی در آنها شایع تر است، مطابقت ندارد که به بررسی های بیشتری نیاز دارد.

مقدمه: بیماری لوسمی میلوئیدی یکی از مهم ترین بیماری های بدخیم سیستم خونسازی می باشد که دنیای امروز به آن دچار است. مطالعات انجام شده در سایر ملل نشان داده اند که فاکتورهای ایمونوژنتیکی نقش بسزایی در ابتلا به لوسمی دارند. در این مطالعه برای نخستین بار در ایران، نسبت به شناسایی فاکتورهای ایمونوژنتیکی مستعد کننده (و یا محافظت کننده) در بیماران و افراد کنترل ایرانی در ابتلا به بیماری های لوسمی میلوئیدی حاد(AML)و مزمن (CML) اقدام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تحلیلی و به روش مورد ـ شاهد (Case-Control)  صورت گرفته است. بدین منظور تعداد 50 نفر از بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید مزمن به همراه 80 نفر شاهد سالم، از نظر فراوانی آلل های HLA کلاس II (شامل HLA-DRB, DQA1, DQB1) به روش PCR-SSP مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل شده در بیماران لوسمی میلوئید مزمن بیانگر نقش محافظت کننده آلل HLA-DRB1*1302 از لوکوس DRB و نقش مستعد کننده آلل HLA-DQB1*03011 و نقش محافظت کننده آلل های HLA-DQB1*0604 و DQB1*03032 از لوکوس DQB1 با P.value اصلاح شده از نظر آماری معنی دار می باشند اما در لوکوس DQA1 آلل های محافظت کننده یا مستعد کننده یافت نشد. در بررسی هاپلوتیپ های این بیماران هم نقش مستعد کنندگی هاپلوتیپ DQA1*0505 HLA-DRB1*11/-DQB1*03011/- با P.value اصلاح شده از نظر آماری معنی دار می باشد. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج بدست آمده، آلل های HLA-DR/DQ می توانند در ابتلا و یا پیشگیری از بیماری لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) نقش بارزی داشته باشند.

مقدمه: در حال حاضر با وجود اینکه از داروهای اوپیوئیدی و ضد التهابی غیراستروئیدی به منظور تسکین درد استفاده می شود، ولی بعلت عوارض جانبی این داروهای سینتیک از یک سو و مسائل اقتصادی از سوی دیگر لزوم و اهمیت تحقیقات در زمینه یافتن داروهای ضد درد با عوارض جانبی کمتر و قابلیت جانشینی این داروهای صناعی مطرح می باشد. در طب سنتی ایران از ریشه گیاه شیرین بیان بصورت موضعی برای کاهش التهاب و درد استفاده می شود. به همین دلایل در این مطالعه تصمیم گرفته شد که اثرات ضد دردی عصاره شیرین بیان بررسی گردد و با اثر ضد دردی سالیسیلات سدیم مقایسه شود. مواد و روش ها: برای ارزیابی درد از دو نوع آزمایش، تست tail flick (برای ارزیابی درد حاد) و فرمالین تست (برای ارزیابی درد مزمن)، استفاده گردید. اثرات ضد دردی غلظت های 100و200و 300 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن، عصاره هیدرو الکلی ریشه شیرین بیان با اثر ضددردی غلظت 300 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن سالیسیلات سدیم بعنوان کنترل مثبت مقایسه شد. یافته ها: عصاره شیرین بیان و همینطور سالیسیلات سدیم درد را در مرحله دوم تست فرمالین کاهش دادند ولی در تست tail flick اثر ضددردی معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان ندادند. مقایسه اثر ضددردی عصاره با اثر ضددردی سالیسیلات سدیم بیانگر عدم اختلاف معنی دار بین این دو ماده است. نتیجه گیری و توصیه ها: اثر ضددردی ریشه شیرین بیان مشابه اثر ضددردی داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی از جمله سالیسیلات است.

مقدمه: پژوهش های موجود نشان می دهد که اختلال استرس پس از سانحه و سایر اختلالات روانپزشکی همزمان با آن در میان جانبازان و مصدومین شیمیایی بیش از اقشار عادی است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی اختلالات روانی در جانبازان و مصدومین شیمیایی شهرستان تبریز می باشد. مواد و روش ها: به همین منظور دویست نفر از مراجعه کننده های جنگ تحمیلی به مرکز مصدومین شیمیایی فجر تبریز بطور تصادفی انتخاب و مورد ارزیابی بر اساس فرم کوتاه شده پرسشنامه SCL-90 و تست شخصیت MMPI قرار گرفتند و بالاخره از همه آنها نوار مغزی  (EEG)گرفته شد و در آخر با مصاحبه روانپزشکی مطابق با معیارهای  DSM-IV)چهارمین چاپ کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) برای بیماران تشخیص دقیقا گذاشته شد. یافته ها: از نظر نوع اختلال نشان داده شده در بیماران 23 درصد اختلال افسردگی اساسی، 19 درصد PTSD (اختلال استرس پس از سانحه)، 13درصد مانیا، 18درصد دیس تایمی، 4درصد اضطراب منتشر (فراگیر)، 4درصد اختلال هراس، 2درصد اسکیزوفرنی و بالاخره 1.5درصد اسکیزوافکتیو بود. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این بررسی مشخص می کند که استرس ناشی از جنگ اثرات تخریبی بر روح و روان انسان وارد می کند ولی تنها عامل ایجاد کننده بیماری روانی نیست.

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه عوارض زودرس (در طول مدت بستری) و مرگ و میر در دو روش بازسازی پس از عمل جراحی ویپل (پانکراتوگاستروستومی و پانکراتوژژونوستومی) می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 43بیمار (20 نفر در گروه PG و 23 نفر در گروه (PJ که با تشخیص اولیه بدخیمی های پری آمپولری در سال 1378 تا 1382 در بیمارستانهای امیراعلم ـ سینا و موسسه معراج تحت عمل ویپل قرار گرفته بودند از نظر سیر پس از جراحی و عوارض زودرس و مرگ و میر در مدت بستری مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: خصوصیات زمینه ای شامل سن، جنس، سوابق مرتبط (پانکراتیت، دیابت، کلانژیت) و تشخیص پاتولوژی نهایی در دو گروه PG وPJ  اختلاف قابل ملاحظه ای نداشت. متوسط مدت بستری پس از جراحی در گروه PG برابر 12.3 روز و در گروه PJ برابر 16.8 روز بود (P<0.05)  فیستول و نشت پانکراسی در گروه PG مشاهده نشد ولی در گروه PJ در 4مورد (17.4%) وجود داشت. (P<0.05) در کل 35% بیماران در گروه PG و 34.8%  بیماران در گروه PJ دچار یکی از عوارض دیگر (فیستول صفراوی، تب پس از جراحی، آبسه و تجمع شکمی، نارسائی کلیوی، عفونت پس از جراحی) شدند (معیار P غیر قابل توجه). یک بیمار(5%) در گروه PG و 7بیمار (30.4%) در گروه PJ در مدت بستری پس از جراحی فوت شدند که اختلاف قابل توجهی داشت (P<0.05) علت مرگ تنها در یک مورد (در گروه (PJ مرتبط با نشت پانکراسی بود و در باقی موارد خونریزی گوارشی و عفونت علت مرگ شناخته شد. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه بررسی روش PG را بر PJ از نظر مدت بستری و بروز فیستول پانکراسی مورد تاکید قرار می دهد. گرچه مرگ و میر به طور فاحشی در گروه PJ بیش از گروه PG بوده است لیکن با توحه به عدم ارتباط اغلب موارد مرگ با نشت پانکراسی و فیستول باید در نسبت دادن این اختلاف به نوع بازسازی پس از عمل ویپل احتیاط کرد.

مقدمه: آسم بیماری التهابی راه های هوائی از رده سلولهای خاص می باشد که منجر به پرحساسیتی راههای هوائی و نهایتا حمله تنگی نفس می شود. فنی تونین با مکانیسم های زیادی اثرات متفاوتی بر روی ادم و انقباض راههای هوائی دارد و مطالعاتی که در این زمینه شده است اثرات متفاوتی را ارائه داده اند. این تحقیق جهت تایید و یا رد آنها صورت گرفته است. مواد و روش ها: این تحقیق به روش clinical Trial بر روی 190 بیمار آسمی انجام شد (104مذکر و 68 مونث). بیماران به دو گروه مورد (111نفر) و گروه شاهد (79 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد کپسول فنی توئین 100 میلی گرم دو بار در روز و گروه شاهد کپسول مولتی ویتامین (مشابه کپسول فنی توئین) دو بار در روز توسط پزشک دیگر دریافت می کردند. مدت 12 ماه درمان ادامه یافت و گروه مورد پس از آن بمدت 18ماه مولتی ویتامین دریافت کردند. از بیماران هرماه توسط یک پزشک شرح حال معاینه بالینی و اسپرومتری بعمل می آمد و تعداد حملات آسم و حداکثر پله هائی که بیمار قادر بود بالا برود و تعداد شب های بیداری از خواب بعلت تنگی نفس و نتیجه اسپرومتری ثبت می شد.بیماران بر حسب شدت بیماری داروهای استنشاقی دریافت می کردند و اگر شدت بیماری کاهش می یافت ابتدا مقدار کورتون کاهش یافته و سپس قطع می شد و پس از آن تئوفیلین و نهایتا آترونت قطع می شد. یافته ها: بررسی نتایج آماری با استفاده از آنالیز ann Whiteny wilcoxon نشان می دهد. اثر بررسی درمانی فنی توئین نسبت به گروه مورد به قرار زیر می باشد: برای کاهش میزان پرونیزولون  P.V=0.001، برای شبهای بیداری از خواب P.V=0.001 ، برای بالارفتن از پله P.V=0.01، برای تعداد حملات آسم P.V=0.0437 و برای افزایش FEV،P.V=0.001 پس از 12 ماه درمان با فنی توئین در مورد بیمارانی که پردنیزولون 60-31 میلی گرم مصرف می کردند داروی آنها کاهش یافت ولی بر روی بیمارانی که مقدار کم کورتیکوستروئید مصرف می کردند تاثیر چندانی وجود نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج این مطالعه و به علت عوارض جانبی زیاد داروی فنی توئین، در بیماران آسمی که مبتلا به صرع می باشند و یا آندسته از بیماران که کورتون زیاد نیاز دارند و دچار عوارض آن شده اند می توان درمان با فنی توئین را توصیه نمود.

مقدمه: سیگار یکی از علل اصلی بیماریهای قلبی ـ عروقی و تنفسی و انواع سرطانها است و شایعترین عامل قابل پیشگیری در جهان می باشد. انجمن قلب آمریکا بر این عقیده است که فرآورده های دارویی جایگزین نیکوتین مثل آدامس نیکوتینی در ترک مصرف سیگار کمک کننده هستند. هدف این مطالعه بررسی علل گرایش به مصرف سیگار و تاثیر مشاوره، راهنمایی، روان درمانی و آدامس نیکوتینی در ترک وابستگی به معتادان سیگار می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه با روش توصیفی مقطعی انجام شده و کلیه موارد ثبت شده، نتایج آماری پرسشنامه هایی است که توسط افراد سیگاری مراجعه کننده به مرکز ترک سیگار تکمیل شده اند. جامعه مورد مطالعه این بررسی را100 فرد وابسته به سیگار تشکیل می دهد که از اول سال 1381 تا آخر اسفند ماه 1381 جهت ترک سیگار به مرکز بهداشتی درمانی شهرک زعفرانیه تبریز مراجعه نموده اند و کلیه ارتباطات مربوط به علل گرایش به مصرف سیگار و چگونگی عملکرد مرکز ترک سیگار با استفاده از مشاوره حضوری و تجویز آدامس نیکوتینی و با استفاده از پرسشنامه ای مذکور گردآوری و ثبت شده است. یافته ها: از تعداد 100 نفری که برای ترک سیگار مراجعه کرده بودند، مشاوره روانی به عمل آمد، 14% افراد مورد مطالعه حاضر به مشاوره روانی نشدند، 28.5 درصد پس از مشاوره روانی سیگار راترک کردند و 17.5 درصد قادر به ترک نشدند. 86 نفر از افراد مورد مطالعه پس از انجام مشاوره روانی با موافقت خود آنها تحت درمان با آدامس نیکوتینی قرار گرفتند، 43 نفر موفق به ترک سیگار شدند که 12 نفر آنها سابقه ترک سیگار را نداشتند و بقیه آنها، حداقل یکبار سابقه ترک سیگار را ذکر کردند و از آنهایی که موفق به ترک نشدند 20 نفر سابقه ترک قبلی را نداشتند و 23 نفر قبلا حداقل یکبار سابقه ترک سیگار را داشتند، ضمنا در این بررسی مهمترین علت و انگیزه سیگاری در گرایش به سیگار، توصیه دوستان و آشنایان نزدیک می باشد که 46 نفر از آنها به این مورد اشاره داشتند و سایر علل شامل بیکاری، ناراحتی روانی و تنهایی و خستگی و دیدن نمایش سیگار کشیدن بازیگران در فیلم ها می باشد. نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه این نتیجه کلی بدست آمد که افرادی با سابقه ترک سیگار بهتر و راحت تر از افراد دیگر موفق به ترک سیگار با روان درمانی و آدامس نیکوتینی می شوند. مشاوره روانی به تنهایی تاثیری چندانی در موفقیت ترک سیگار ندارد، و درکنار مشاوره روانی حتما باید آدامس نیکوتینی وجود داشته باشد.