مجله دانشکده پزشکی
سال:1386 | دوره:65 | شماره:9 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر غلظت های متفاوت فاکتور مهارکننده لوسمی انسانی بر حرکت اسپرم های نرمال انسانی و هم چنین بقای آن ها طراحی شده است.روش بررسی: در تحقیق حاضر 30 نمونه نرمواسپرمی بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی انتخاب شدند. اسپرم های هر نمونه پس از آماده سازی در محیط کشت Ham’s F10+FCS%10 بدون فاکتور مهارکننده لوسمی و با غلظت های 3، 5، 10 و 50 نانوگرم در میلی لیتر همان فاکتور در شرایط 37°C و %5 CO2 کشت داده شدند. نمونه ها 6، 24 و 48 ساعت پس از کشت ارزیابی شده و اطلاعات مربوط به حرکت اسپرم ها و همچنین بقای آن ها با استفاده از روش تورم سلولی هیپواسموتیک (host) ارزیابی و اطلاعات حاصله پس از ثبت در فرم ها ویژه با استفاده از آزمون ANOVA و LSD توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که اگر اسپرم ها به مدت 24 ساعت در محیط کشت با غلظت های پنج و ده نانوگرم در میلی لیتر فاکتور مهارکننده لوسمی کشت داده شوند تحرک رو به جلو اسپرم ها و در غلظت 50 نانوگرم در میلی لیتر تحرک در جای اسپرم ها بهبود می یابد (p<0.05). در همین مدت زمان، بقای اسپرم ها در محیط کشت با فاکتور مهارکننده لوسمی با غلظت 50 نانوگرم در میلی لیتر به صورت معنی داری بهبود می یابد (p<0.05). بعد از 48 ساعت تنها بقای اسپرم ها در غلظت های ده و 50 نانوگرم در میلی لیتر به طور معنی داری افزایش می یابد (p<0.05). تحرک در جای اسپرم ها بعد از 48 ساعت در محیط دارای فاکتورمهارکننده لوسمی با غلظت 50 نانوگرم در میلی لیتر بهبود می یابد (p<0.05).نتیجه گیری: تاثیر فاکتور مهارکننده لوسمی بر حرکت و بقاء اسپرم های نرمال انسانی به غلظت آن و مدت زمان کشت مرتبط است.

زمینه و هدف: نئوپلاسم ها حاصل تجمع انحراف های ژنی ناشی از آسیب های ژنی غیر کشنده می باشند. شناسایی انحراف کروموزومی، جایگاه ژن های کارسینوژن را در کروموزوم مشخص می کند. روش هیبریدیزاسیون ژنومی مقایسه ای (CGH) امکان غربالگری تمام کروموزوم های منفرد را از جهت شناسایی و محل قرارگیری تغییرات DNA Copy Number فراهم می کند.روش بررسی: 20 نمونه کارسینوم مهاجم داکتال پستان که جهت frozen section ارسال شده بود با روش هیبریداسیون ژنومی بررسی شد و انحراف کروموزومی با یافته های ایمونوهیستوشیمی و پاتولوژی مقایسه شد.یافته ها: در چهار نمونه به علت فقدان کیفیت مطلوب هیبریدیزاسیون امکان ارزیابی وجود نداشت و از مطالعه حذف شدند. در چهار نمونه طرح CGH نرمال و در 12 نمونه دیگر در مجموع 21 مورد انحراف کروموزومی یافت شد که شامل -8q, -16q, -1q, -22q, -11q, -13q, +20q, +8q, +17q, +1q بود. شایع ترین انحراف یافت شده -13q, +8q, +17q, +1q بود که با مطالعات قبلی مطابقت داشت.نتیجه گیری: انحراف های کروموزومی -22q و -1pدر مطالعات قبلی بر روی کانسر پستان گزارش نشده بود. در این مطالعه انحراف -13q در سه تومور یافت شد که هر سه با متاستاز به غدد لنفاوی زیر بغل همراه بودند. تعداد انحراف کروموزومی در تومورهای همراه با متاستاز به غدد لنفاوی 1.5 انحراف و در تومورهای بدون متاستاز یک انحراف به ازای هر تومور بود.

زمینه و هدف: با توجه به گسترش روزافزون کاربرد رادیوایزوتوپ ها و پرتوهای یونیزان در بخش های رادیولوژی و پزشکی هسته ای بیمارستان ها، امکان افزایش تولید رادیکال های آزاد در بدن کارکنان این بخش ها بعید به نظر نمی رسد. با توجه به اینکه افزایش رادیکال های آزاد سبب تضعیف سیستم ایمنی می شود، تصمیم گرفته شد سطح آنتی اکسیدان تام پلاسما و عملکرد سیستم ایمنی افراد شاغل در این مراکز مورد بررسی قرار گیرد.روش بررسی: در این مطالعه میزان قدرت آنتی اکسیدان تام پلاسما و عملکردهای سلول های سیستم ایمنی شامل پاسخ تکثیری لنفوسیت ها، حرکت هدف دار نوتروفیل ها، شدت انفجار تنفسی نوتروفیلها و سطح اینترلوکین های 2 و 4 مورد بررسی قرار گرفتند. افراد مورد بررسی 61 نفر (زن و مرد) پرسنل رادیولوژی و پزشکی هسته ای بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بین سنین 50-25 سال بودند که به عنوان گروه مورد مطالعه و 40 نفر (زن و مرد) از مراجعه کنندگان درمانگاه ها و اورژانس بودند که به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که سطح آنتی اکسیدان تام پلاسما و سطح IL-2 در گروه مورد مطالعه نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت. شدت انفجار تنفسی و حرکت هدفدار نوتروفیل ها و سطح IL-4 و پاسخ تکثیری لنفوسیت ها کاهش مختصری داشت که از نظر آماری معنی دار نبود ولی کاهش میزان آنتی اکسیدان تام پلاسمای افراد مورد مطالعه قابل توجه بود.نتیجه گیری: مواجهه مزمن با پرتوهای یونیزان و با دوز کم تاثیری بر روی حرکت هدفدار نوتروفیل ها و شدت انفجار تنفسی ندارد ولی می تواند روی عملکرد لنفوسیت ها به خصوص در ترشح سایتوکاینهایی مانند اینتر لوکین 2 نقش موثری داشته باشد.

زمینه و هدف: آنمی فانکونی یک بیماری اتوزومی مغلوب نادر است. این بیماری از لحاظ بالینی و ژنتیکی هتروژنیتی بسیار گسترده ای دارد، به طوری که تشخیص بیماری را تنها بر پایه علایم بالینی دشوار و غیرقابل اعتماد و بر اساس ویژگی های مولکولی، تا به امروز، غیرممکن ساخته است. معهذا حساسیت زیاد از حد لنفوسیت ها و فیبروبلاست های بیماران مبتلا نسبت به عوامل آلکیله کننده دو عملکردی مثل مایتومایسین C (به صورت افزایش در شکست های کروموزومی) معیار قابل اعتمادی را برای تشخیص بیماری به دست می دهد. هدف از این مطالعه ایجاد شرایط مناسب برای آزمون سیتوژنتیک به منظور تشخیص قطعی بیماری آنمی فانکونی در بیماران مشکوک به آنمی فانکونی و بررسی علایم بالینی می باشد.روش بررسی: در مدت زمان مطالعه ما موفق به بررسی 20 بیمار مشکوک به آنمی فانکونی شدیم. بررسی بالینی با مطالعه پرونده بیماران انجام گرفت و به منظور بررسی سیتوژنتیکی، سه غلظت متفاوت مایتومایسین (20, 30, 40 ng/ml) C بر لنفوسیت های بیماران و کنترل های هم جنس آنها تاثیر داده شد.یافته ها: در این بیماران تشخیص پنج بیمار مورد تایید قرار گرفت و غلظت های 40 ng/ml و 30 مناسب تشخیص داده شد.نتیجه گیری: انجام آزمایش شکست کروموزومی برای تشخیص بیماری آنمی فانکونی اهمیت بسیار دارد. به علاوه بیماران مبتلا به آنمی آپلاستیک با اتیولوژی ناشناخته، نوزادانی که در بدو تولد دارای ناهنجاری مادرزادی همراه با آنمی فانکونی هستند و نیز خواهران و برادران بیماران باید مورد آزمایش سیتوژنتیک قرار بگیرند.

زمینه و هدف: سیستم طبقه بندی چهار قسمتی Cormack و Lehane که در سال 1984، جهت توصیف منظره حین لارنگوسکوپی مستقیم ارایه شد، در مطالعات بالینی و همچنین کمک به متخصصین بیهوشی در اداره بیماران با راه هوایی دشوار، کاربرد وسیعی دارد. گرید III و IV در بالین نسبتا نادر هستند. به دلیل مواجهه با انتوباسیون دشوار در برخی موارد گرید II، نیاز به سیستم گریدینگ دقیق تری احساس شد. استفاده از سیستم تعدیل یافته Cormack و Lehane در طبقه بندی نمای حنجره در حین لارنگوسکوپی مستقیم در کشورهای غربی مورد ارزیابی گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی این سیستم در بیماران ایرانی است.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، سیستم تعدیل یافته ارزیابی Cormack و Lehane برای گریدینگ نمای حنجره در 300 بیمار با وضعیت فیزیکی I و II که نیاز به لوله گذاری داخل تراشه داشتند، مورد بررسی قرار گرفت. در این سیستم تعدیل یافته گرید II (فقط قسمتی از گلوت مشخص است) به دو گرید IIa (قسمتی از طنابهای صوتی مشخص است) و IIb (فقط آریتنوئیدها یا منشا خیلی خلفی طنابهای صوتی مشخص است) تقسیم شد. انتوباسیون دشوار به صورت نیاز به انجام بیش از یک بار لارنگوسکوپی و با استفاده از ابزارهای تخصصی تعریف شد.یافته ها: 68 بیمار (%22.7) گرید IIa و 32 بیمار (%7.7) گرید IIb بودند. فراوانی انتوباسیون دشوار در بیماران با گرید IIb به میزان معنی داری از بیماران با گرید IIa بیشتر بود (به ترتیب %47.8 در برابر (p=0.001) Fisher’s exact test, %2.9.نتیجه گیری: سیستم تعدیل یافته گریدینگ اطلاعات بیشتری نسبت به سیستم اصلی Cormack و Lehane در اختیار قرار می دهد.

زمینه و هدف: هیسترکتومی شکمی یکی از روش های درمانی در درمان انواع بیماری های ژنیکولوژیک می باشد، که به طرق مختلفی انجام می شود. شایع ترین آنها هیسترکتومی شکمی توتال و ساب توتال می باشند. از آنجایی که رضایت جنسی می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه پیامدهای جنسی در این دو روش طراحی شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، بیماران در دو گروه 25 نفری انتخاب و تا 24 ماه پس از عمل جراحی مقایسه شدند. 3، 6، 12 و 24 ماه پس از عمل جراحی کلیه متغیرهای مورد مطالعه در دو گروه به تفکیک ارزیابی گردید.یافته ها: متغیرهای پایه بین دو گروه یکسان بودند. مدت زمان عمل جراحی (p=0.007)، میزان خونریزی (p=0.0007) و مدت زمان بستری پس از عمل (p=0.3) در هیسترکتومی ساب توتال کمتر از توتال بود. هیچ عارضه ای حین عمل جراحی در بیماران دو گروه رخ نداد. درد بیش از حد و عفونت محل های دیگر در بیماران پس از عمل دیده نشد. مقاربت دردناک، میزان رضایت جنسی بیمار و همسر وی بین دو گروه تفاوت آشکاری نداشت. لکه بینی در بیماران هیسترکتومی شکمی ساب توتال (STAH) به طور معنی داری بیشتر از هیسترکتومی شکمی توتال (TAH) بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که TAH در مقایسه با STAH، از نظر رضایت و عملکرد جنسی تفاوت معنی داری ندارد.

زمینه و هدف: طب سوزنی یک از روش های موثر درمان درد در شرایط مختلف است، اما تاکنون تاثیر آن بر درد پس از عمل جراحی ترمیم فتق اینگوینال بررسی نشده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی طب سوزنی در کاهش درد پس از این جراحی می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر دوسوکور با کنترل توسط دارونما، 60 مرد 30 تا 60 ساله با وضعیت فیزیکی معادل II و ASA I که کاندید عمل جراحی انتخابی ترمیم فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان امام خمینی بودند، وارد شدند. همه بیماران به روش کاملا مشابه بیهوش و عمل جراحی شدند. بعد از اتمام عمل و بستن زخم، در حالی که هنوز بیهوشی ادامه داشت، بیماران به صورت تصادفی در گروه طب سوزنی (با تحریک نقاط GV.4, GV.2 و Sp.6توسط سوزن های استریل مخصوص طب سوزنی) یا گروه کنترل (بدون تحریک توسط طب سوزنی) قرار می گرفتند. سپس بیهوشی خاتمه داده می شد. در شش ساعت اول پس از عمل شدت درد هر ساعت سنجیده می شد. در صورت درخواست بیمار یا در صورت نیاز به بیمار 25mg پتیدین تزریق می شد. شدت درد و میزان مصرف کل پتیدین بین دو گروه مقایسه قرار گرفت.یافته ها: بین میانگین سن اختلاف معنی داری وجود نداشت. اما شدت درد در ساعات دو تا پنجم در گروه طب سوزنی به میزان معنی داری از گروه کنترل کمتر بود. همچنین مصرف پتیدین در شش ساعت اول پس از عمل در گروه طب سوزنی به میزان معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (7.5±12.07 در برابر 65±12.91 گرم، (p=0.0001.نتیجه گیری: استفاده از طب سوزنی در بیمارانی که تحت عمل جراحی ترمیم فتق اینگوینال قرار می گیرند به میزان معنی داری با کاهش شدت درد پس از عمل در ساعات دوم تا پنجم همراه است و با توجه به اینکه استفاده از طب سوزنی در درمان درد حاد و مزمن کاربرد گسترده ای داشته و با عارضه خاصی همراه نیست استفاده از آن برای تمام بیماران توصیه می شود.

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی/ کم توجهی Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) یکی از اختلالات شایع روانپزشکی در کودکان و نوجوانان است که مشکلات قابل توجهی را در عملکرد مبتلایان ایجاد می کند. داروهای محرک با نیمرخ ایمن عوارض جانبی و تاثیر بالا جایگاه ویژه ای در درمان این اختلال دارند. اما درصد قابل توجهی از مبتلایان یا به محرک ها پاسخ کافی نمی دهند یا عوارض جانبی آن را نمی توانند تحمل کنند. این مشکلات نیاز به درمان های جایگزین موثر و کم عارضه را مطرح می کند. در این مطالعه تاثیر رباکستین، یک مهارکننده اختصاصی باز جذب نوراپی نفرین، در کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD بررسی می شود.روش بررسی: 15 کودک و نوجوانان مبتلا به ADHD غیربستری با حدود سنی 16-7 سال (=9.72±2.71 انحراف معیار+ میانگین) به مدت شش هفته تحت درمان با رباکستین با دوز 4-6mg/d قرار گرفتند. مقیاس درجه بندی ADHD فرم والد و معلم برای ارزیابی نتایج مورد استفاده قرار گرفت. بیماران قبل از شروع درمان و در هفته های 2، 4 و 6 درمان توسط روانپزشک اطفال مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری جهت مقایسه نمرات در طی درمان استفاده شد.یافته ها: دوازده نفر درمان را تا پایان ادامه دادند. کاهش معنی داری در علایم ADHD در مقیاس درجه بندی ADHD فرم والد (p=0.003) و معلم (p=0.04) رخ دارد. عوارض جانبی از نظر شدت خفیف تا متوسط بودند و شایع ترین عوارض جانبی شامل خواب آلودگی/ تسکین و کاهش اشتها بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشانگر تاثیر رباکستین در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD است ولی مطالعات دوسوکور و پلاسبو کنترل با حجم نمونه بالاتر و مدت مداخله طولانی تر برای تایید این تاثیر و تعیین عوارض جانبی لازم است.

زمینه و هدف: زانو از شایع ترین مفاصلی است که دچار آسیب می شود. هدف از این مطالعه تشخیص ضایعات وارده به عناصر داخلی مفصل زانو به روش MRI و مقایسه آن با آرتروسکوپی می باشد.روش بررسی: مطالعه از اردیبهشت 83 تا شهریور 85 بر روی 90 بیمار صورت گرفت که به دلیل ضایعات عناصر داخل زانو در بخش ارتوپدی بیمارستان بقیه اله بستری بودند. پس از انجام MRI و گزارش آن توسط یک رادیولوژیست مجرب، بیماران تحت آرتروسکوپی قرار می گرفتند.یافته ها: از 90 بیمار، 81 مورد مرد و 9 بیمار زن بودند. میانگین سنی بیماران 31.6 سال (با دامنه 71-17) بود. در %42.4 از بیمارانی که در MRI، لیگمان متقاطع قدامی آنها سالم گزارش شده بود، در آرتروسکوپی پاره گزارش شد. میزان حساسیت MRI در گزارش وضعیت لیگمان متقاطع قدامی در مقایسه با آرتروسکوپی 73% و میزان اختصاصیت آن %77.7 بود. در %1.3 از کسانی که در MRI، لیگمان متقاطع خلفی سالم داشتند، در آرتروسکوپی پاره گزارش شد. در گزارش منیسک خارجی باز میان گزارش MRI و آرتروسکوپی تفاوت وجود داشت (حساسیت 40% و اختصاصیت %9.1 .(%94 بیمارانی که در MRI، منیسک سالم داشتند، در آرتروسکوپی منیسک پاره گزارش شد (حساسیت 70% و اختصاصیت 98%).نتیجه گیری: با توجه به اختلاف بین گزارش MRI و آرتروسکوپی در مورد عناصر داخلی مفصل زانو و تصمیم گیری در خصوص پیامد بیماری و اقدام درمانی به صرف  تکیه بر MRI مقدور نمی باشد. تنها باید از MRI به عنوان یک ابزار کمکی استفاده نمود.

زمینه و هدف: عفونت های دستگاه ادراری (UTI) بیماری شایعی است که می تواند به بیماری های پیشرفته دیگر منجر شود. در این مطالعه ضمن تعیین شیوع عوامل باکتریایی و آنتی بیوگرام آنها سعی شد تا ارتباط پارامترهای آنالیز با نتیجه کشت ادرار مقایسه و ارزش کیفی هر کدام تعیین گردد.روش بررسی: 1509 نمونه ادرار (1195 زن و 314 مرد) بر روی محیط های اختصاصی (EMB و آگار خون دار) کشت و سپس گونه های جدا شده مورد آنتی بیوگرام قرار گرفت. همزمان، نمونه ادرار جهت آنالیز کامل اقدام و داده ها با استفاده از SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: جمعا 986 نمونه (%65.3) دارای کشت مثبت بودند. %17.2 مرد و %82.8 زن بودند. ده گونه باکتریایی و مخمر جدا شد که اشریشیاکلی یوروپاتیک با 591 نفر (%58.6) و بعد از آن به ترتیب آنتروباکتر 115 مورد (%11.4)، کلبسیلا پنومونیه با 88 مورد (%8.8) و استافیلوکوک کوآگولاز منفی 57 مورد (%5.7) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. ارتباط بین وجود لکوسیت و هماسی، نیتریت، کریستال، و پروتئین در آنالیز ادرار با نتیجه کشت مثبت معنی دار بود. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که آمیکاسین حساس ترین و آمپی سیلین مقاوم ترین آنتی بیوتیک برای باکتری های گرم منفی بوده است.نتیجه گیری: اگر چه بین بعضی از پارامترهای آنالیز ادرار و باکتری اوری ارتباط وجود دارد اما علایم بالینی و حضور لکوسیت در ادرار به تنهایی وجود عفونت را تایید نمی کند لذا جهت درمان مناسب لازم است همراه با آنالیز ادرار، کشت و آنتی بیوگرام صورت پذیرد.

زمینه و هدف: پرسنل پزشکی در معرض خطر ابتلا به ویروس های منتقله از خون می باشند. هدف مطالعه حاضر، تعیین جنبه های اپیدمیولوژیک موارد مواجهه شغلی در پرسنل و عوامل موثر بر آن بوده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سه بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران در پرسنل حرف پزشکی که در طی یک سال با خون، ترشحات آلوده به خون و یا سایر مایعات منتقل کننده ویروس ها مواجهه شغلی داشته اند، انجام شده است.یافته ها: از 900 پرسنل مصاحبه شده، 391 نفر حداقل یک مواجهه در طی یک سال داشتند و جمعا 476 مواجهه یعنی به طور متوسط 0.53 بار به ازای هر نفر در سال رخ داده است. بیشترین مواجهه یافتگان پرستاران (%26.1) و سپس خدمه (%20.2) بوده اند (p<0.001). در پرسنلی که کمتر از پنج سال سابقه کار داشتند، مواجهه شغلی %53.8 بود (p<0.001). بیشترین مواجهه در بخش های داخلی (%23.3) و اورژانس (21%) بوده است. در %58.8 موارد، مواجهه از طریق پوست بود. در %85.93 مواجهه یافتگان سابقه واکسیناسیون هپاتیت مثبت بوده است. %61.1 افراد در هنگام مواجهه از دستکش استفاده نموده بودند. شستن دستها در %91.38 و مشاوره با متخصص عفونی در %29.38 انجام شده بود. از نظر مواجهه پرخطر با سه ویروس مورد مطالعه 72 مواجهه با مواد آلوده به این ویروس ها رخ داده بود.نتیجه گیری: در مجموع عوامل موثر بر مواجهه در این مطالعه شغل پرسنل و مدت سابقه کار پرسنل و بخش محل خدمت بوده است. لذا آموزش پرسنل، استفاده از وسایل محافظتی، واکسیناسیون پرسنل علیه هپاتیت B از جمله روش های پیشگیری از کسب بیمارستانی بیماری های هپاتیت و HIV می باشد.

زمینه و هدف: اسکلروز متعدد یک بیماری مزمن دستگاه عصبی مرکزی است که با تخریب غلاف میلین و در موارد شدید صدمه به آکسون ها ایجاد ناتوانی می کند. این مطالعه درجه ناتوانی بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد را قبل و بعد از درمان با متیل پردنیزولون ارزیابی نموده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات مقطعی و شامل تمام 63 بیماری بود که در عرض یک سال با تشخیص اسکلروز متعدد قطعی در مرکز تحقیقات بیماری های مغز و اعصاب ایران بستری شدند. پس از اخذ رضایت کتبی اطلاعات مورد نیاز بیماران شامل سن و جنس، وضعیت فعالیت سیستم عصبی مرکزی و نمره "وضعیت ناتوانی گسترش یافته" بر اساس معاینه بیمار قبل و بعد از درمان با دوز بالای متیل پردنیزولون وریدی، به دست آمد.یافته ها: درمان با دوز بالای متیل پردنیزولون، نمره وضعیت ناتوانی گسترش یافته (EDSS) بیماران را از میانگین 4.595 به 3.635 کاهش داد. در بین سیستم های عملکردی نیز بیشترین تغییرات ایجاد شده مربوط به فعالیت هرمی با کاهشی به میزان 1.13 واحد بود. میزان کاهش ناتوانی پس از درمان در بقیه سیستم ها بین 0.38 تا 0.57 بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر چه تعداد دفعات عود کمتر باشد، تاثیر درمان به مراتب بهتر می باشد. ارتباط معنی داری بین سن بیمار و میزان تاثیر درمان در این مطالعه حاصل نشد، هر چند که تاثیر درمان در کاهش ناتوانی در بیماران مذکر بیشتر از بیماران مونث بود (p=0.05). درمان با متیل پردنیزولون دارای اثرات فوری و کوتاه مدت (یک ماه) در سیستم ایمنی می باشد که بهبودی رادیولوژیک و کلینیکی احتمالا دلیلی بر آن می باشد.

زمینه و هدف: استوماتیت یا موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی یک عارضه داروهای ضدسرطان است که در درصد بالایی از بیماران مشاهده می شود. تنها راه پیشگیری از بروز آن، استفاده از دهان شویه مناسب و بهداشت دهان می باشد و این مهم در تسکین آلام بیماران اثربخش بوده و منجر به افزایش کیفیت زندگی آنها می گردد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر دهان شویه آلوپورینول بر پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی درمانی انجام شده است.روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی 42 بیمار که به طور تصادفی در گروه آزمون (28 بیمار) و شاهد (14 بیمار) قرار داده شدند. بیماران گروه آزمون از دهان شویه ترکیبی پنج میلی گرم در میلی لیتر آلوپورینول با هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و گروه شاهد از آب معمولی برای شستشوی دهان به مدت 16 روز استفاده نمودند.یافته ها: داده های به دست آمده و بررسی روزانه مخاط دهان بیماران نشان می دهد که دهان شویه آلوپورینول توانسته است به طور معنی داری شدت استوماتیت، شدت درد ناشی از استوماتیت و میزان بقای استوماتیت را کاهش دهد (p<0.05).نتیجه گیری: پیشگیری از بروز استوماتیت در بیماران تحت شیمی درمانی موجب پذیرش بهتر درمان از طرف بیمار می شود. آلوپورینول می تواند به عنوان دهان شویه مناسب در بیماران تحت شیمی درمانی جهت پیشگیری از استوماتیت ناشی از شیمی درمانی مورد استفاده قرار گرفته و موجب بهبودی تغذیه و رضایت بیماران گردد.

زمینه و هدف: سندرم Hutchinson Gilford Progeria Syndrome (HGPS) یک بیماری ژنتیکی بسیار نادر با شیوع تخمینی یک در هشت میلیون تولد زنده می باشد. این بیماری همراه با اختلالات متعدد بوده که مهم ترین آنها پیری زودرس می باشد. متوسط طول عمر بیماران 13 سال می باشد و علت مرگ در بیشتر موارد آترواسکلروز زودرس و پیشرونده است. در این بیماری وراثت اتوزومال غالب بوده و در اکثر موارد، یک جایگزینی نقطه ای جدید در اگزون 11 ژن Lamin A عامل بیماری است. حدود 100 بیمار در سراسر جهان با این بیماری گزارش شده اند.گزارش مورد: بیمار معرفی شده از جمله موارد بسیار نادری است که طول عمر بیش از معمول داشته و تا سن 36 سالگی تشخیص داده نشده است. بیمار در بررسی امکان وجود اختلال متابولیک یا ژنتیک توسط متخصص قلب به درمانگاه غدد قبل از انجام جراحی قلب معرفی شده بود.نتیجه گیری: جلب توجه همکاران بالینی به موارد نادر سندرم های تک ژنی و ارجاع آن به متخصص ژنتیک جهت مشاوره از اهداف اصلی این گزارش موردی، در کنار توصیف بیماری می باشد.