مجله دانشکده پزشکی
سال:1383 | دوره:62 | شماره:7 |تعداد مقالات:18

مقدمه:حدود 4% افراد از لحاظ کلینیکی مبتلا به ندول منفرد تیروئید می باشند که نزدیک 20%  آنها بدخیم و مابقی خوش خیم هستند. تا دو دهه پیش به منظور اطمینان از درمان مناسب در این بیماران بعد اطمینان از سرد بودن آن (به کمک اسکن تیروئید) و کیستیک نبودن آن (به کمک سونوگرافی) در همه موارد ندول منفرد سرد، اقدام به عمل جراحی می نمودند . مطالعه موجود تلاشی است به منظور شناسایی بیشتر و دقیق تر مواردی که در FNA با تشخیص F.L  توصیه به عمل جراحی می شوند و یافتن راهی که ندول منفرد واقعی را بتوانیم در این گروه تشخیص دهیم. مواد و روشها: در این مطالعه در مجموع 400 بیمار به طور گذشته نگر توصیفی مورد مطالعه قرار گرفته اند که از سال 76-1371با تشخیص اولیه ندول منفرد در بیمارستان امام تهران تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. یافته ها و نتیجه گیری و توصیه ها: از بین 198 بیماری که دارای ندولهای متعدد خوش خیم بودند و به اشتباه به عنوان ندول منفرد عمل شده بودند تنها 18% به طور کافی عمل شده بودند یعنی ساب توتال تیروئیدکتومی گردیده بودند ولی در 82% بقیه فقط به لوبکتومی - ایسمکتومی اکتفا شده بود. شناسایی ندول منفرد تیروئید با لمس، عملا با نزدیک به 50%  Fals positivهمراه بوده است. ونوگرافی با رزونانس بالا از جمله راه های مناسب شناسایی ندول های متعدد با ابعاد کوچک در بستر تیروئید می باشد و بعد شناسایی ندول منفرد واقعی کاربرد  FNAمی تواند موجب کاهش بیشتر موارد جراحی غیر ضروری در حد 2 به 1 شود.

سلولیت یک مشکل شایع و به واسطه تغییراتی در بافت چربی و زیر جلدی رخ می دهد و مخصوصا ناحیه ران و باسن خانم های جوان را درگیر می کند. در مان های مختلف طبی و جراحی برای سلولیت پیشنهاد شده است این مقاله اثر کرم یوبیلین که یک a2 آنتاگونیست می باشد را در درمان سلولیت بررسی می کند.مواد و روشها: 20 خانم که در یک کارآزمایی بالینی 4 هفته ای که به صورت سه سویه کور طراحی شده بود، شرکت کردند که در آن، کرم یوبیلین را به ران و باسن سمت راست و پلاسبو را به سمت چپ مالیدند. ارزیابی کاهش حجم بافت چربی با اندازه گیری محیط و ضخامت چربی زیر پوستی دو نقطه مشخص ران (با سونوگرافی) قبل و بعد از درمان و نیز با فوتوگرافی به صورت subjective توسط بیماران انجام شد و نتایج با هم مقایسه شدند.یافته ها: محیط قسمت فوقانی ران راست به طور متوسط 0.5 0.62± و (p=0.002) و قسمت تحتانی به طور متوسط 0.125 0.27±سانتی متر کمتر شد. (p=0.056) در بررسی سونوگرافیک ضخامت بافت چربی قسمت فوقانی ران راست به طور متوسط 3.9 3.6± میلی متر (p=0.001) و قسمت تحتانی آن به طور متوسط 1.4 ± 1.3 میلی متر کمتر شد . (p=0.0001) در سمت چپ اختلالات فوق معنی دار نبود. (p>0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که کرم موضعی یوبیلین در کاهش سلولیت موثر است. مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر و طول درمان طولانی تر لازم است تا نتایج این مطالعه را به دقت بیشتری مورد بررسی قرار دهد.

کچکی سر یک عفونت درماتوفیتی شایع و یک مشکل مهم بهداشتی کودکان در سراسر دنیا می باشد. هدف از تعیین عوامل اتیولوژیک کچلی سر، بررسی عوامل انتقال و راه های پیشگیری و کنترل این عفونت می باشد. مواد و روشها: در یک بررسی گذشته نگر که از سال 1373 تا 1380 صورت گرفت مجموعا تعداد 1568 بیمار مشکوک به کچلی سر مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: در بررسی های آزمایشگاهی کچلی سر در 209 بیمار ثابت شد، عفونت در جنس مذکر شایع تر از (67.5%) جنس مونث (32.5%) بود، عفونت در رده سنی 3 الی 11 سال در هر دو جنس شایع تر بود. تریکوفایتون ویولاسئوم Trichophyton violceum شایع ترین عامل عفونت (37.8%) و پس از آن تریکوفایتون شوئن لائینی T. schoenleinii (22%) میکروسپوروم کانیس microsporum canis ،(16.7%) ترایکوفایتون وروکوزم T.verrucosum ، (15.3%) تریکوفایتون تونسورانسT.tonsurans 5.7%  ، تریکوفایتون روبرومT. rubrum، میکروسپورسپوروم جیپسئوم M.gypseum 1% و تریکوفایتون منتاگروفایتیس T.mentagrophytes (0.5%) بود. در این بررسی در بیش از 66% موارد عامل عفونت، قارچ های انسان دوست (Anthropophylic) بوده و میزان شیوع عفونت در خانواده های پر جمعیت و با سطح بهداشتی و اقتصادی پایین تر بیشتر بود.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به انتقال آسان عفونت ناشی از قارچهای انسان دوست از طریق اعضا یک خانواده و کودکان مدارس، این نوع عفونت می تواند در بین جمعیت های انسانی به طور وسیعی گسترش یابد و ناقلین می توانند یک منبع مهم برای ایجاد عفونت و عفونت مجدد باشند. مدرسه و همچنین خانواده هایی که دارای ناقلین بدون علامت باشند نقش مهمی در انتشار عفونت های ناشی از قارچ های انساندوست دارند.

شناسایی وجود یک ماده یا سم در یک جسد در پزشکی قانونی و تعیین علت فوت ارزش ویژه ای دارد. یافتن روشهایی که در آنها از نمونه های بافتی با کمترین دستکاری در اجساد استفاده شود، در تسهیل این امر کمک کننده است. مسمومیت با اپیوییدها شایع ترین مسمومیت در اجساد ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی می باشند و محل تزریق به عنوان نمونه مورد بررسی شاید بتواند ارزش تشخیصی داشته باشد.مواد و روشها: در این مطالعه 54 جسد ارجاع شده به تالار تشریح سازمان پزشکی قانونی کشور در سال 1380 که اعتیاد به مواد مخدر داشته و در معاینه به عمل آمده از جسد در تالار تشریح محل مشکوک به تزریق مواد مخدر در بدن آنها یافت گردید مورد بررسی قرار گرفتند. مراجعه به بیمارستان و انجام اقدامات درمانی قبل از فوت و وجود فساد نعشی یا سوختگی که باعث غیر قابل تشخیص شدن محل تزریق می شود و مطرح شدن علت دیگری برای فوت از معیارهای خروج از مطالعه بودند. علاوه بر معاینات معمول جسد و کالبد شکافی نمونه های خون ادرار امعاء و احشاء و نسج محل تزریق هر جسد به صورت جداگانه و در ظروف استاندارد دربسته به آزمایشگاه سم شناسی سازمان پزشکی قانونی ارسال گردید. آزمایش بررسی مواد مخدر با روش کروماتوگرافی لایه نازک بر روی نمونه ها انجام شد.یافته ها: در آزمایشات سم شناسی بر روی نمونه های ادرار خون و امعاء و احشاء 47 نفر (87%) آنان به طور قطع حداقل یک نمونه مثبت از نظر مواد مخدر داشتند و در مورد 7 نفر نتیجه آزمایش بر روی تمام نمونه های ارسالی منفی بود. نتیجه آزمایش هیچ یک از نسوج محل تزریق مثبت نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: در کل از این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که آزمایش نسج محل تزریق (وریدی) به روش کروماتوگرافی لایه نازک حساسیت لازم جهت تشخیص مواد مخدر را ندارد.

مقدمه: نیتریک اکساید به عنوان یک نوروترانسمیتر و نورومدولاتور در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیک ایفا نقش می کند و تاکنون عملکردهای متعددی بدان نسبت داده شده است هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هورمون های استروئیدی آندوژن بر غلظت NO و میزان اضطراب بود. مواد و روشها: در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی ماده استفاده شد که با توجه به چهار مرحله سیکل جنسی این حیوانات برای هر گروه ده سر موش صحرایی سالم با سه سیکل جنسی طبیعی در نظر گرفته شد. بعد از گرفتن اسمیر واژینال و تعیین مراحل سیکل، آزمون اضطراب انجام شد. برای تعیین میزان نیتریت و نیترات از حیوانات خونگیری به عمل آمد.یافته ها و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان اضطراب در طول سیکل جنسی این حیوانات تحت تاثیر هورمون های استروئیدی آندوژن متغیر بوده و یکی از مکانیسم های عمده در ایفا این تغییرات نیتریک اکساید می باشد.

مقدمه: ارزیابی کنترل حرکت و بررسی ویژگیهای آن در جهت تشخیص بیماری های عصبی عضلانی یکی از جدیدترین روشهای الکترونوروفیزیولوژی بالینی است که براساس تغییرات رفتار پاسخ های الکترومیوگرافی و رفلکسهای شناخته شده در این خصوص می باشد. ارزیابی کنترل حرکتی با استفاده از الکترومیوگرافی میتواند شناخت جدیدی در به کار گیری از آن در تشخیص های کلینیکی و یا ارزیابیهای رفتاری بدهد. بر این اساس می توان با کمک الکترومیوگرافی و ثبت سطحی از عضلات مورد نظر یکی از کامل ترین جنبه های کنترل حرکت یعنی راه رفتن با گیت (Gait) را ارزیابی نمود. در این تحقیق به کار گیری روش ارزیابی کمی طیف فرکانس الکترومیوگرافی جهت بررسی تغییرات استراتژی کنترل حرکت مورد ارزیابی قرار گرفته است.مواد و روشها: تعداد بیست و پنج فرد سالم (15 زن و 10 مرد) در محدوده سنی 20 تا 30 سال در این تحقیق شرکت کردند و جهت راه رفتن بر روی تردمیل قرار گرفته و بدون کفش، با سه سرعت عادی (80 متر در دقیقه)، کند (40 متر در دقیقه) و تند (120 متر در دقیقه) پس از نصب الکترودهای سطحی ثبات بر روی عضلات تیبالیس آنتریور و کاستروکنمیوس به طور تصادفی شروع به راه رفتن کردند.یافته ها: با افزایش سرعت راه رفتن، میانگین و میانه طیف فرکانس فعالیت عضله گاستروکنمیوس کاهش می یابد، در حالیکه برعکس فرکانس به کار گیری واحدهای حرکتی از سرح سگمنتال نخاعی افزایش معنی داری را نشان می دهد. (P<0.05) عضله تیبیالیس آنتریور در دو نوع انقباض کانسنتریک در مراحل Mid Swing , Initial Swing و اکسنتریک در انتهای Stance در سه سرعت مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. مقایسه فرکانس میانه فعالیت عضلانی، کاهش نسبی را در فرکانس انقباض کانسنتریک (con.) نشان داد، در حالیکه افزایش میانه فرکانس در نوع انقباض اکسنتریک عضله (Ecc.) با افزایش سرعت اتفاق می افتد. نرخ آتش واحدهای حرکتی عضله تیبیالیس آنتریور نیز با افزایش سرعت افزایش می یابد. (p<0.05) در انقباض اکسنتریک تغییر قابل ملاحظه ای در افزایش یا کاهش فعالیت واحدهای حرکتی دیده نمی شود. هم زمان با افزایش سرعت در مرحله تند مقادیر IAV,ARV, RMS افزایش معنی داری را دارند. (P<0.05)  بررسی تخمین قدرت عضلانی براساس حداکثر قدرت انقباضی عضلات فوق به صورت ایزومتریک نشان داد که به دنبال افزایش سرعت در مقایسه با سرعت متوسط نیروی عضلانی افزایش می یابد و فرد مجبور به بکار گیری بیشتر فیبرهای عضلانی است، و این در حالی است که در سرعت کند نیز در مقایسه با سرعت معمول مقادیر فوق افزایش مختصری می یابند. (p<0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: مکانیزم کنترل حرکت با ثابت بودن نسبی محیط (Environment) و تکلیف حرکتی (Task) در سطح تغییرات فردی (Individual) از یک الگوی ثابت تبعیت می کند و براساس زمان و فاکتورهای بیومکانیکی تغییراتی را در رفتار حرکتی ارائه می دهد. به طوریکه افزایش Firing Rate در جهت تولید نیروی بیشتر همراه با افزایش فرکانس انقباضی عضله نمی باشد و شناخت حرکتی فرد از نوع وظیفه خواسته شده تعیین کننده به کار گیری و احدهای فعال حرکتی است.

دیابت شایع ترین اختلاف آندوکرین دوران کودکی و نوجوانی است و باعث ایجاد عوارض حادی مثل اختلالات متابولیک و عوارض مزمن مثل درگیری عروق کوچک و بزرگ می شود. از جمله مشکلاتی که باید به عنوان عارضه ای از دیابت به آن نگاه کرد، بیماری های عفونی است که در زمینه دیابت ایجاد می شوند و باعث افزایش مورتالیتی و موربیدیتی در این گروه از بیماران می گردند. گاهی اولین تظاهر دیابت نوع خاصی از یک بیماری عفونی است. همراهی دیابت و بیماری عفونی در یک فرد به صورت سیکل معیوب عمل کرده و عفونت منجر به عدم کنترل دیابت یا دیابت منجر به عدم کنترل عفونت می شود. با آگاهی از این مشکلات و با توجه به این که بعضی منابع شیوع دیابت در کودکان دیابتی و سالم را یکسان بیان می کنند، مطالعه ما به صورت زیر انجام شد.مواد و روشها: بیماران بستری شده با دیابت در طول 6 سال مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران بین 3 تا 18 سال بود و میانگین سنی 10.2 سال داشتند. مدت ابتلا به دیابت بین 0-94 ماه و میانگین 33.5 با انحراف معیار 38.2 بود.یافته ها: از 90 بیمار مورد مطالعه 40 نفر 44.4% مبتلا به انواع بیمارهای عفونی بودند. 25 نفر (62.5%) مونث و 15 نفر (37.5%) مذکر بودند، بیشترین میزان بیماریهای عفونی در سنین 7-9 سال یافت شد و شایع ترین عامل ایجاد عفونت قارچها بودند. (40/20 مورد 55%)  شایع ترین بیماری عفونی واژینیت قارچی بود 17 مورد که 6 مورد با این شکایت (واژینیت) مراجعه و به تشخیص دیابت رسیده بودند. عفونت سیستم ادراری دومین عفونت و سنوزیت سومین عفونت شایع بود. در این مطالعه یک مورد Rhinocerebral mucormycosis در یک دختر 12 ساله که همزمان با گرفتاری سینوسها و DKA مراجعه کرده بود، گزارش شد، از این 40 فرد مبتلا، glycemic state  در 5 نفر مناسب، در 16 نفر نامناسب و در 19 نفر نامعلوم بود که گروه آخر اکثرا New case بودند.نتیجه گیری و توصیه ها: براساس این مطالعه به نظر می رسد که عفونت در بین بچه های دیابتی شایعتر و جدی تر است و قارچ ها بیشترین عامل ایجاد عفونت هستند.

بزرگی طحال یک یافته شایع در بیماریهای مختلف نظیر بیماریهای کبدی، خونی، متابولیک و التهابات سیستمیک میباشد. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان بزرگی طحال براساس درجه بندی اندکس طحالی در بیماریهای مختلف و مقایسه آنها با هم و نیز با افراد سالم شاهد می باشد. مواد و روشها: شدت بزرگی طحال براساس اندکس طحال (SI: Splenic Index) که حاصلضرب بزرگترین طول در بزرگترین عرض طحال در بزرگترین مقطع کرونال می باشد و یک روش شناخته شده سریع و آسان می باشد درجه بندی شده است. در این مقاله در یک مطالعه توصیفی با سونوگرافی به ارزیابی اندکس طحالی بر روی 640 بیمار و 200 فرد سالم در بخش های رادیولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) بین سال های 79 تا 81 پرداخته ایم.یافته ها و نتیجه گیری: بزرگی طحال در درصد بالایی از بیماران با بیماریهای مختلف دیده شد گر چه در بسیاری از موارد طحال قابل لمس نبوده است. با درجه بندی اندکس طحالی و توزیع اختصاصی آن در بیماری های مختلف و مقایسه با افراد سالم می توانیم به تفکیک و دسته بندی گروه های مختلف بیماری کمک کنیم ضمن آنکه از آن برای تعیین شدت بیماری میزان تاثیر درمان و یا تعیین نوع درمان نیز میتوان بهره برد. به علاوه در این مطالعه و مقایسه آن با مطالعات سایر کشورها نتیجه گرفته شده است که اندکس طحال در افراد سالم ایرانی به طور نسبی در درجه بالاتری قرار دارد.

مقدمه:شیگلوز، یکی از بیماریهای شایع دوران کودکی است و علیرغم خود محدود شوندگی و درمان نسبتا آسان، گاه بسیار خطرناک بوده و حتی کشنده می باشد. در حال حاضر سفتریاکسون و نالیدیکسیک اسید دو دارویی است که برای درمان شیگلوز در کودکان بیشتر استفاده می شود. مواد و روشها: در این مطالعه برای مقایسه اثرات درمانی این دو دارو بر روی بیماری مزبور، تعداد 110 کودک (بین 6 تا 12 سال) مبتلا به شیگلوز حاد بستری در بیمارستان کودکان بهرامی براساس روش آماری balanced radndomization  در دو گروه A ,B تقسیم شدند. گروه A (58.8%)  بیماران تحت درمان با سفتریاکسیون وریدی با دوز 50mg/kg به صورت دوز واحد روزانه به مدت دو روز و گروه B تحت درمان با نالیدیکسیک اسید خوراکی با دوز 55mg/kg/day در چهار دوز منقسم به مدت پنج روز قرار گرفت و این دو گروه از نظر مدت قطع تب، مدت بهبودی اسهال، مدت بستری در بیمارستان و بروز عوارض ناشی از بیماری و نیز زمان منفی شدن کشت مدفوع مقایسه شدند.یافته ها: در آنالیز به عمل آمده مشخص شد که دو گروه درمانی A,B از نظر زمان قطع تب (p=0.26)  و زمان بهبودی اسهال  (P=0.85)، طول مدت بستری (P=0.91) و میزان منفی شدن کشت مدفوع (P=0.64) و میزان بروز عوارض (P>0.05) اختلاف آماری معنی داری با هم ندارند.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به یافته های این مطالعه که نشان دهنده عدم وجود اختلاف آماری معنی دار در اثرات درمانی دو داروی سفتریاکسون و نالیدیکسیک اسید می باشد، توصیه می شود در درمان کودکان مبتلا به شیگلوز حتی الامکان از نالیدیکسیک اسید استفاده شود و سفتریاکسون فقط برای بیماران با بیماری وخیم و بدحال نگهداشته شود تا بدین وسیله از مصرف نابجا و بیش از حد داروی ارزشمندی چون سفتریاکسون و ایجاد سوش های مقاوم به آن جلوگیری به عمل آید.

عفونت های بیمارستانی تهدیدی جدی برای سلامت و منابع مالی جامعه به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین زمان بستری اضافی ناشی از ابتلای به عفونت های بیمارستانی در بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند می باشد. مواد و روشها: در این تحقیق تمام بیماران جراحی که در فاصله زمانی 1 اسفند 1378 تا 30 بهمن 1379 در بخش جراحی عمومی یکی از بیمارستان های دانشگاه شیراز بستری شدند تحت مطالعه قرار گرفتند. این بخش جراحی دارای 38 تخت فعال بیمارستان بود. این مطالعه به روش مورد- شاهدی لانه گزیده در یک هم گروه اجرا شد. هر بیماری که براساس تعاریف سیستم ملی مراقبت از عفونت های بیمارستانی یکی از چهار عفونت بیمارستانی شامل: عفونت مجاری ادراری، عفونت محل جراحی، سپسیس بالینی با پنومونی داشت به عنوان مورد، وارد مطالعه شد. برای هر مورد یک شاهد جور شده مناسب گردید و در مجموع 69 جفت مورد و شاهد تحت مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: میزان بروز عفونت های بیمارستانی در طول مدت مطالعه 17.59% بود، میانگین مدت زمان بستری اضافی به علت چهار عفونت بیمارستانی اصلی 6.62 روز و زمان بستری اضافی برای عفونت مجاری ادراری، پنومونی، عفونت محل جراحی و سپسیس بالینی به ترتیب 4.4، 5.33، 8.73 و 9.2 روز به دست آمد. نتیجه گیری و توصیه ها: عفونت های بیمارستانی هزینه قابل ملاحظه ای به سیستم بهداشت و درمان کشور تحمیل می کند، بنابراین اتخاذ راهبرهایی برای کاهش بروز این عفونت ها مقرون به صرفه و توجیه پذیر می باشد. اساس چنین برنامه ای ایجاد یک سیستم مراقبت مناسب بر پایه معیارهای بین المللی است.

مقدمه: آنومالی های شریان کرونری همراه با تترالوژی فالوت (TOF) هم بر زمان عمل جراحی و هم بر نتیجه آن تاثیر گذار است و بنابراین، تشخیص پیش از عمل این ناهنجاری ها از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. مواد و روشها: با هدف ارزیابی انسیدانس آنومالی های شریان کرونری در TOF، تعداد 369 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان قلب شهید رجایی (با میانگین سنی 4.8 7.8± سال) را در فاصله سال های 1375 تا 1378 در قالب یک مطالعه گذشته نگر بررسی نموده ایم. کلیه تشخیص ها براساس شواهد اکوکاردیوگرافی، کاتتریزاسیون و جراحی به دست آمده است. یافته ها: انسیدانس ناهنجاری شریان کرونری در نمونه حاضر 6.8% (25 از 369) بود که اکوکاردیوگرافی 80% این ناهنجاریها را نشان داده بود. شایع ترین آنومالی های آناتومیک مشاهده شده عبارت بودند از: یک branch large conus در 13 مورد (3.5%)؛ شریان کرونری منفرد single coronary artery در 6 مورد 1.6% ، جدا شدن LAD از شریان کرونری اصلی راست RCA در 6 مورد (1.6%) و بالاخره enlargement of RCA در 1 مورد (0.3%) بین دو گروه بیماران با و بدون آنومالی شریان کرونری، اختلاف معنی داری در سن زمان تشخیص TOF و میزان آنومالیهای قلبی همراه دیده نشد. ما در این مطالعه شیوع قابل توجهی از آنومالی شریان کرونری را در نمونه ای از بیماران TOF ایرانی نشان دادیم.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به اهمیت این آنومالی ها از دیدگاه جراحی و تاثیر آن ها بر مورتالیته و موربیدیته بیماران TOF، این نتایج ما را بر آن می دارد تا تشخیص این ناهنجاری ها را با استفاده از روش های تشخیصی حساس تر به انجام رسانیم.

مقدمه:شوک سپتیک یکی از علل مهم مرگ و میر قابل پیشگیری در دنیاست، بیماری های زمینه ای در سپسیس و شوک سپتیک متعدند و توجه مخصوص به آنها، ارزیابی و درمان آنها می تواند نتیجه درمان را تغییر بدهد. بنابراین ما تصمیم گرفتیم که عوامل زمینه ای را در بیماران با شوک سپتیک مشخص نماییم. هدف از این مطالعه نیز بررسی فراوانی عوامل زمینه ای و خطرساز در بیماران مبتلا به شوک سپتیک بود. مواد و روشها: در این مطالعه، داده های توصیفی مربوط به بیماران بستری شده در بیمارستان امام خمینی، طی سال های 1374 تا 1380 به صورت اطلاعات مربوط به بیماری های زمینه ای، علائم بالینی و آزمایشگاهی در طی این سالها جمع آوری گردید.یافته ها: تعداد کل بیماران 41 مورد بود. طبق این بررسی بیشترین گروه سنی مبتلا به شوک سپتیک بین 69-60 سال قرار داشت و جنس زن با 56 درصد بیشترین موارد را تشکیل می داد. کاتتر ادراری با 14.5 درصد بیشترین ابزار تهاجمی بود که مورد استفاده قرار گرفته بود. در این بررسی 12 درصد موارد با منشا بیمارستانی و 87 درصد با منشا عفونت اکتسابی از جامعه دچار شوک سپتیک شده بودند. میزان مرگ و میر در این بررسی بالا بود. (85 درصد) و بیشترین میزان تعداد گلبول های سفید بیماران بین 2000-1000 بود. (53 درصد) شایعترین منشا عفونی مربوط به دستگاه گوارش با 31 درصد بود، ولی اغلب بیمارانی که دچار شوک سپتیک شده بودند بدون بیماری زمینه ای و یا مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: علی رغم وجود آنتی بیوتیکهای جدید مرگ و میر به علت شوک سپتیک همچنان بالاست و توجه به بیماری زمینه ای، تشخیص سریع و درمان مناسب آنها نتیجه را بهتر می کند. درمان موثر بیماری زمینه ای در سپسیس برای درمان شوک سپتیک مهم است چرا که پیشگیری بهترین درمان است.

مقدمه:میزان ابتلا به بیماری های عفونی در معتادان تزریقی شایان توجه است، با توجه به این که مرگ و میر افراد معتاد 63 برابر افراد غیر معتاد می باشد، این بررسی به منظور شناخت شایع ترین عوارض ناشی از تزریق مواد انجام شد تا با شناخت این عوارض راه کارهایی جهت پیشگیری و درمان اندیشیده شود. مواد و روشها: این مطالعه به صورت یک بررسی مقطعی تحلیلی بر روی 400 نفر از معتادان تزریقی شهر اصفهان انجام گردید. سوابق عوارضی مانند آبسه پوست، آنوریسم کاذب، آندوکاردیت، آبسه مغز، خونریزی و قطع عضو از افراد پرسیده شد. سپس معتادان از نظر داشتن عوارضی مانند آبسه پوست و آنوریسم معاینه شدند. سابقه بستری در بیمارستان مربوط به هر یک از عوارض نامبرده نیز با مراجعه به پرونده های آنها در صورت داشتن سابقه بستری به دست آمد. یافته ها: در این مطالعه 0.5 درصد سابقه آندوکاردیت، 27.75 درصد سابقه آبسه پوست، 32.75 درصد سابقه آنوریسم شریانی، 23 درصد سابقه خونریزی، 0.25 درصد سابقه آبسه مغز و 25% درصد سابقه قطع عضو داشند. در معاینه نیز 2.25 درصد افراد آبسه پوست و 3 درصد افراد آنوریسم شریانی داشتند. 6 درصد از کل افراد سابقه بستری داشتند که بیشترین علت آن یعنی 25 درصد موارد به علت آبسه پوست بود. آنوریسم شریانی بیشترین عارضه بالینی در سابقه پزشکی افراد و همچنین بیشترین یافته در معاینه بود اما آبسه پوست بیشترین عارضه ای بود که منجر به بستری شده بود. نتیجه گیری و توصیه ها: آنوریسم شریانی، آبسه پوست و خونریزی از درصد بالایی در معتادان تزریقی برخوردار هستند. سایر عوارض مانند آندوکاردیت و آبسه مغز نیز اگر چه درصد کمی دارند، با موربیدیتی و مورتالیتی فراوان همراه هستند. بنابرانی با توجه به نتایج این مطالعه لزوم توجه جدی تر به پیشگیری و درمان به موقع این عوارض ضروری به نظر می رسد.