مجله دانشکده پزشکی
سال:1392 | دوره:71 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: سیروز صفراوی یک بیماری مزمن است که منجر به تخریب پیش رونده بافت کبد می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر فلاونویید کوئرستین در کاهش آسیب های کبدی ناشی از سیروز صفراوی می باشد.روش بررسی: 30 موش صحرایی نر نژاد اسپراگ- دالی 7-6 ماهه به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل تنها یک عمل جراحی کاذب داشت و دو گروه دیگر تحت عمل بستن مجرای صفراوی قرار گرفتند. پس از چهار هفته میزان بیلی روبین، آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز سرم جهت اطمینان از بروز سیروز کبدی در گروه دوم و سوم اندازه گیری و بررسی شد. سپس به مدت چهار هفته، روزانه و به صورت داخل صفاقی یکی از گروه های سیروتیک، دارونما و دیگری 50 mg/kg مکمل کوئرستین دریافت نمودند. در پایان بررسی (هفته هشتم)، آنزیم های کبدی و بیلی روبین سرم سنجیده شد و نمونه های کبد مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت.یافته ها: دریافت کوئرستین در گروه سوم باعث کاهش میزان بیلی روبین (7.4±0.9 در برابر P<0.05, 8.9±1.6 mg/dL)، آلکالین فسفاتاز (1387±76.9 در برابر 2273±65.3 IU/L، P<0.001) و آلانین آمینوترانسفراز سرم (601.9±38.1 در برابر 644.8±37.4 IU/L، P<0.05) در مقایسه با موش های سیروتیک دریافت کننده دارونما شد. میزان سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز و هم چنین ویژگی های هیستولوژیک بافت کبد در اثر دریافت کوئرستین تغییر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در این مداخله، دریافت 50 mg/kg کوئرستین اگرچه منجر به تغییر معنی داری در ویژگی های بافتی کبد نشد، ولی کاهش قابل ملاحظه ایجاد شده در میزان بیلی روبین، آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز، بیان گر نقش مثبت کوئرستین در کم کردن آسیب کبدی می باشد.

زمینه و هدف: کمپلکس های فلزی سالن به طور موفقیت آمیز و در محدوده وسیعی از واکنش های غیرمتقارن و مهم از لحاظ صنعتی و داروسازی به کار برده می شوند. در این مطالعه سمیت و اثرات تراتوژنیک ترکیب سالن وانادیوم اکساید (VOsalen) نسبت به جنین جوجه به عنوان مدل حیوانی و سلول های کبدی و فیبروبلاستی مشتق از آن مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: ترکیب VOsalen سنتز گردید. ترکیب حاصل در غلظت های مختلف، در سه تکرار و در روز سوم انکوباسیون جنین مرغ، درون کیسه هوا تزریق شد. تخم مرغ های تیمار شده و شاهد، در روز 19 انکوباسیون باز و جنین ها توزین شدند سپس میزان مرگ و میر آن ها ثبت شد. سلول های کبدی و فیبروبلاستی از جنین شاهد جداسازی، کشت و تیمار شده و تغییرات مورفولوژیک و درصد بقای سلول ها ثبت شدند.یافته ها: میزان درصد بقای جنین ها بستگی به غلظت تیمار دارد به طوری که در بالاترین غلظت 300 میکرومولار تنها 36.32% از جنین ها زنده ماند و میزان (LD50) دوز کشنده در 50% جمعیت برابر با 226.37 میکرومولار به ازای تخم مرغ برآورد شد. از نظر شکل ظاهری، ناهنجاری از نوع تاخیر در رشد و از نظر اسکلتی، حذف مهره های دمی مشاهده گردید. نتایج بررسی سایتوتوکسیسیتی VOsalen بر سلول های کبدی و فیبروبلاستی جنین نشان گر تراکم سیتوپلاسمی و گسسته شدن اتصالات سلولی بود و میزان IC50 آن به ترتیب برابر با 1047.25 و 1036.82 میکرومولار است.نتیجه گیری: در غلظت های پایین ترکیب سالن وانادیوم اکساید اثرات سمی قابل توجهی بر روی جنین و کشت سلول مشاهده نشد. با این وجود به طور قابل توجهی سلول های در حال تکثیر را تحت تاثیر قرار داد و از طرف دیگر تاثیر ضد تکثیری این ترکیب بر سلول های کبدی کم تر از سلول های فیبروبلاستی بود.

زمینه و هدف: مطالعات گذشته نقش حفاظتی سیمواستاتین در تاکی آریتمی های بطنی و فوق بطنی را نشان دادند. هدف مطالعه حاضر، نقش آدنوزین در اثرات محافظتی سیمواستاتین بر گره دهلیزی- بطنی در مدل فیبریلاسیون دهلیزی قلب ایزوله خرگوش می باشد.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت تجربی در مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی گلستان از شهریور تا اسفند سال 1390 انجام گرفت. پروتکل های تحریکی ریکاوری و فیبریلاسیون دهلیزی برای بررسی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی ایزوله در پنج گروه خرگوش نر نژاد نیوزلندی (40 نمونه) در محدوده وزنی 1.8-2.5 kgاستفاده شد. کلیه پروتکل های تحریکی در حضور (8- cyclopentyl-1, 3- dipropylxanthine) CPX به عنوان آنتاگونیست و دیپیریدامول به عنوان آگونیست گیرنده A1 آدنوزین به همراه سیمواستاتین تکرار گردید.یافته ها: مهار قابل توجهی در خواص پایه گره نظیر افزایش معنی دار در ونکه باخ و زمان تحریک ناپذیری گره ای با سیمواستاتین مشاهده گردید (P<0.05). اثرات سیمواستاتین در پروتکل فیبریلاسیون دهلیزی به صورت طولانی شدن فاصله بین دو انقباض متوالی بطن ها و افزایش ضربان های پنهان دیده شده است (P<0.05). تاثیر دیپیریدامول در حضور سیمواستاتین نیز بر پارامترهای محافظتی پایه گره و هم چنین فیبریلاسیون دهلیزی و ناحیه پنهان به صورت افزایش معنی دار بوده است (P<0.05) اما CPX سبب کاهش غیر معنی دار در اثرات محافظتی سیمواستاتین گردید.نتیجه گیری: کاربرد آگونیست آدنوزین در مطالعه حاضر توانست خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی را در حضور سیمواستاتین تقویت کند ولی آنتاگونیست آن نتوانست مانع از اثرات سیمواستاتین گردد که به احتمال بیان گر عدم تاثیر مستقیم سیستم آدنوزین و رسپتورهای آن در مکانیسم حفاظتی سیمواستاتین می باشد.

زمینه و هدف: از مواد نانو به صورت وسیعی در زندگی روزمره استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی سمیت ریوی نانو ذره دی اکسید تیتانیوم (TiO2) در خرگوش می باشد.روش بررسی: در این بررسی 18 خرگوش نر به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه های اول و دوم 50ml از محلول نانودی اکسید تیتانیوم با اندازه 20nm را به ترتیب با دوزهای 50 و 100 mg/kg به صورت تزریق تدریجی داخل نای دریافت کردند. گروه سوم فقط 50ml نرمال سالین دریافت کرد. در زمان های قبل از تزریق و روزهای 10، 17 و 24 پس از تزریق، از قفسه سینه عکس رادیوگرافی تهیه شد. در روز 24 پس از تزریق، حیوانات بیهوش شده و نمونه گیری از خون و بافت ریه انجام گردید.یافته ها: بررسی رادیوگرافی نشان داد که در گروه های دریافت کننده نانودی اکسید تیتانیوم نسبت به گروه کنترل افزایش پیش رونده ای در فیبروز ریوی مشاهده می گردد که این رخداد در روز 24 بعد از تزریق به حداکثر رسید. در بررسی میکروسکوپی، افزایش سلول های التهابی در بافت بینابینی ریه و هم چنین آمفیزم ریوی مشاهده گردید. در گروه های دریافت کننده نانو دی اکسید تیتانیوم میزان آنزیم های کبدی، گلبول های سفید و هماتوکریت نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (P£0.05). در مورد غلظت پلاسمایی کراتینین تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: موارد فوق نشان داد که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم قادر به ایجاد فیبروز و التهاب ریوی و نیز افزایش آنزیم های کبدی و سلول های التهابی می باشند.

زمینه و هدف: سایتوکین ها در تنظیم ایجاد التهاب و بیماری های التهابی نقش دارند. هیپرتروفی آدنویید و لوزه ها از جمله علل بیماری های سیستم تنفسی فوقانی کودکان است که متعاقب با عفونت های ویروسی و باکتریال مزمن موجب محدودیت و انسداد مجاری تنفسی فوقانی می گردد. به نظر می رسد تولید و ترشح سایتوکین های التهابی در بافت التهابی مجاری تنفسی فوقانی در تشدید این عوارض تاثیر به سزایی دارد. در این بررسی به منظور ارزیابی تغییرات التهابی و ترشح سایتوکین ها در مجاری تنفسی فوقانی، از لنفوسیت های لوزه ها بعد از عمل آدنوتونسیلکتومی استفاده شده و میزان این سایتوکین ها در بافت لوزه با سلول های تک هسته ای خون محیطی مقایسه شده است.روش بررسی: در این مطالعه، مایع رویی کشت سلولی 37 بیمار یک تا 12 ساله تحت آدنوتونسیلکتومی، از نظر میزان IFN-g، TNF-a، IL-1، IL-6 و IL-18 اندازه گیری شد و با سایتوکین های مترشحه از سلول های تک هسته ای خون محیطی (PMBC) این بیماران مقایسه گردید.یافته ها: نتایج نشان می دهد که مقادیر اینترفرون گاما و اینترلوکین هشت در بیماران مورد مطالعه به تفکیک بافت آدنویید و سلول های تک هسته ای خون محیطی و هم چنین میزان اینترفرون گاما، اینترلوکین یک و اینترلوکین هشت بین بافت لوزه و سلول های تک هسته ای خون محیطی متفاوت بوده و از نظر آماری قابل توجه است ولی TNF نزدیک به معنی دار آماری است و همبستگی بین داده های اینترلوکین شش در خون و بافت معنی دار است (p=0.02).نتیجه گیری: در بیماران با هیپرتروفی لوزه ها نقصان در فعالیت لنفوسیتی از طریق کاهش تولید سایتوکین های التهابی روند مقابله با عوامل عفونی و بیگانه را باعث می گردد. احتمالا هیپرتروفی برگشت ناپذیر بافت لوزه ها پدیده نهایی این پروسه خواهد بود.

زمینه و هدف: آلفا اکتینین ها در خط z عضله اسکلتی پستانداران و دارای دو نوع آلفا اکتینین دو و سه می باشند و پژوهش های اندکی درباره تاثیر تمرین بر بیان ژن آلفا اکتینین ها انجام شده است. این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده را بر وزن، تغییرات بیان ژن آلفا اکتینین سه و ترکیب تار عضله تا کننده دراز انگشت شست پا بررسی کرده است.روش بررسی: 45 سر موش صحرایی ماده سه ماهه نژاد اسپراگ (وزن اولیه 169.25±9) به گروه های کنترل (18 موش)، تمرین (22 موش) و آزمایشی (پنج موش) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه های متصل به دم موش بود و وزنه های حمل شده در هشت هفته تمرین به تدریج افزایش می یافت. سنجش بیان ژن آلفا اکتنین سه با روش کمی واکنش زنجیره پلیمراز و تعیین ترکیب تار با روش رنگ آمیزی ایمونو بافت شیمی انجام شد.یافته ها: در این مطالعه، وزن عضله افزایش معنی داری بین گروه تمرینی و کنترل داشت (p=0.01). تفاوت میانگین بیان ژن بین گروه های تمرین و کنترل از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.852). هم چنین، نتایج نشان داد ارتباط معنی داری بین بیان ژن و تغییرات نوع تار IIX وجود ندارد (r=0.012, P=0.70).نتیجه گیری: علی رغم تاثیر تمرین مقاومتی بر افزایش پروتیین های سارکومری، نتایج این پژوهش نشان داد تمرین مقاومتی تاثیری بر مقادیر آلفا اکتینین سه ندارد. گرچه آلفا اکتینین ها نقش مهمی در تولید و گسترش نیرو در سارکومر دارند، اما در پاسخ به تمرین مقاومتی تغییر معنی داری نشان ندادند.

زمینه و هدف: اسپوندیلولیستزیس به تغییرات دژنراتیو در ستون مهره ها اطلاق می گردد که در موارد شدید با افزایش شیب ساکروم همراه است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری و شیب ساکروم با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو انجام گردید.روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی و آینده نگر در بیماران با درد کمر مراجعه کننده به بیمارستان های شفایحیاییان و سینا در مدت 18 ماه (از فروردین 1389 الی مهر 1390) انجام شد. سه ماه کمردرد متناوب یا دایم و سابقه اولین کمردرد از یک سال قبل که حداقل دو حمله کمردرد ناتوان کننده داشته باشد از معیارهای ورود بود. بیماران باردار از مطالعه خارج شدند. نسبت جابه جایی مهره در حالت دینامیک، به اندازه جسم مهره بر اساس درصد مشخص شد که بالاتر از هشت درصد، ناپایداری کمری تلقی گردید. میزان چرخش بیش تر از 11 درجه غیرطبیعی در نظر گرفته شد.یافته ها: 52 بیمار با میانگین سنی 38.35±9.49 سال (30 مرد، 22 زن) وارد مطالعه شدند. میانگین ایندکس توده بدنی برابر 23.01±4.59 kg/m2 بود. مقدار میانگین جابه جایی مهره در 30 نفر غیرطبیعی بود. از نظر چرخش زاویه ای 12 بیمار (77 درصد) در گروه بیش تر از 11 درجه قرار داشتند. ایندکس لگنی در گروه جابه جایی طبیعی با گروه با جابه جایی غیرطبیعی اختلاف آماری معنی داری نداشت (P=0.443). هم چنین میانگین ایندکس لگنی در گروه با چرخش زاویه ای طبیعی 55.97 درجه و در گروه با جابه جایی بیش تر از 11 درجه برابر 53.58 درجه بود که اختلاف آماری معنی داری نداشت (P=0.556).نتیجه گیری: نتایج نشان داد دژنراسیون دیسک ارتباطی با شیب ساکروم ندارد. شیب ساکروم بالا هر چند باعث تشدید اسپوندیلولیستزیس می گردد ولی در بروز اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو شدید نقشی نداشته و باید علل دیگری را در این زمینه جستجو نمود.

زمینه و هدف: پرسش نامه درد مک گیل کاربردی ترین ابزار استاندارد سنجش درد مزمن است. با توجه به تفاوت های فرهنگی، این پرسش نامه به زبان های مختلفی ترجمه شده است. بر این اساس مطالعه حاضر به ترجمه، بومی سازی و بررسی پایایی پرسش نامه درد مک گیل به زبان فارسی می پردازد.روش بررسی: پرسش نامه به روش انطباق میان فرهنگی و با حفظ ساختار اصلی پرسش نامه درد مک گیل ترجمه شد. در مجموع 84 بیمار مورد پرسش گری قرار گرفتند که پس از 24ساعت، پرسش نامه برای 30 نفر از بیماران که شرایط ثابتی را حفظ کرده بودند، مجدد تکمیل گردید.یافته ها: ضریب آلفای کرونباخ پرسش نامه (n=84) 85% و ضریب پایایی در تمام حیطه ها (حسی، عاطفی ارزیابی و متفرقه) بالای 0.8 محاسبه شد. ضریب پایایی گروه های تشکیل دهنده، ارتباط معنی دار را در طول زمان انجام تست حفظ نمود.نتیجه گیری: پرسش نامه فارسی درد مک گیل ارایه شده در مطالعه حاضر از انطباق فرهنگی و پایایی کافی برای استفاده در مطالعات اپیدمیولوژیک درد مزمن برخوردار است.

زمینه و هدف: ال-کارنیتین با افزایش اکسیداسیون چربی ها، احتمالا می تواند موجب کاهش تولید اسید لاکتیک و بهبود عملکرد ورزشکار شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر مکمل یاری حاد ال-کارنیتین بر لاکتات، گلوکز خون، VO2max و توان مردان تمرین کرده بود.روش بررسی: 16 مرد تمرین کرده به صورت تصادفی به دو گروه هوازی (n=8) و بی هوازی (n=8) تقسیم شدند و آزمون ها را در دو جلسه مجزا به صورت دوسو کور انجام دادند. آزمودنی ها 90 دقیقه قبل از فعالیت سه گرم ال-کارنیتین یا دارو نما (مالتودکسترین) را مصرف کردند. نمونه های خونی پیش و پس از آزمون جمع آوری شدند.یافته ها: گروه مکمل نسبت به گروه دارونما پس از فعالیت میزان لاکتات کم تر و گلوکز خون، VO2max، حداکثر و میانگین توان بیش تری داشتند (P£0.05).نتیجه گیری: مکمل یاری حاد ال- کارنیتین 90 دقیقه قبل از فعالیت می تواند موجب کاهش خستگی و بهبود عملکرد شود.

زمینه: تومور سلول استرویید یکی از تومورهای نادر تخمدانی بوده و حدود 1/0% از کل تومورهای تخمدان را تشکیل می دهد و به سه زیر گروه تقسیم می شود. تومور سلول استروییدی که هیچ طبقه بندی خاصی ندارد شایع ترین نوع بوده و حدود 60 درصد تومورهای سلول استرویید را تشکیل می دهد.از قابل توجه ترین علایم این تومور، فعالیت هورمونی، به ویژه خواص آندروژنی تومور می باشد. درمان اولیه شامل ریشه کنی ضایعه اولیه از طریق عمل جراحی است.معرفی بیمار: بیمار دختر 29 ساله ای است که با سابقه 10 سال سندروم تخمدان پلی کیستیک، برای پی گیری درمان به طور سرپایی در سال 1389 به درمانگاه بیمارستان جامع زنان تهران مراجعه نمود. در سونوگرافی به عمل آمده در آدنکس راست توده 49×64 میلی متری حاوی اجزای هموژن وجود داشت که تحت لاپاراتومی قرار گرفت. گزارش آسیب شناسی تومور سلول استرویید بود.نتیجه گیری: هدف از این مطالعه، گزارش یکی از تومورهای نادر تخمدان و بررسی روش صحیح شناسایی و درمان می باشد.