مجله دانشکده پزشکی
سال:1386 | دوره:65 | شماره:11 |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: تشخیص زودهنگام فاسیولوزیس در پیشگیری و کنترل بیماری اهمیت زیادی دارد. دو گونه مولد این بیماری یعنی فاسیولا هپاتیکا و فاسیولا ژیگانتیکا از نظر ریخت شناسی با یکدیگر شباهت های زیادی دارند اما در بعضی از ویژگی ها متفاوتند. در این مطالعه وجود یا عدم تشابه بین آنتی ژن های خام دفعی – ترشحی و سوماتیک دو گونه انگل با آزمایش الیزا بررسی شد.روش بررسی: آنتی ژن های خام هر دو گونه (اعم از دفعی – ترشحی و سوماتیک) تهیه و تا زمان استفاده در برودت -20oc نگهداری شد. در تهیه آنتی سرم، آنتی ژن ها با دوز افزایشی 0.5-2.5 ml در پنج نوبت و به فاصله هفت روز به خرگوش های آزمایشگاهی تزریق شد. ده روز پس از آخرین تزریق، خون گیری و نمونه های سرم پس از جداسازی، تا زمان استفاده در برودت -20oc نگهداری شد. واکنش آنتی ژن های خام هر گونه با آنتی سرم خود (همولوگ) و نیز آنتی سرم گونه دیگر (هترولوگ) با روش الیزا بررسی و مقادیر الیزا (OD) ثبت شد.یافته ها: مقادیر الیزا هنگام واکنش آنتی ژن های هرگونه با آنتی سرم گونه دیگر در مقایسه با نمونه های کنترل نشان داد که آنتی ژن های هر گونه با آنتی سرم گونه دیگر واکنش قوی نشان می دهد یعنی بسیاری از مواد آنتی ژنیک دو گونه مشابهند و در آزمایش الیزا واکنش متقاطع وجود دارد. از طرفی آنتی ژن های فاسیولا هپاتیکا و فاسیولا ژیگانتیکا با آنتی سرم خود واکنش قوی تری را در مقایسه با آنتی سرم یکدیگر نشان دادند و علی رغم وجود تشابه بین بسیاری از مواد آنتی ژنیک دو گونه، برخی از این مواد با یکدیگر متفاوتند.نتیجه گیری: تفاوت های موجود بین مواد آنتی ژنیک فاسیولا هپاتیکا و فاسیولا ژیگانتیکا در حدی نیست که مانع از واکنش متقاطع بین دو گونه انگل در آزمایش الیزا بشود و تحقیقات بیشتر برای شناسایی، جداسازی و تخلیص مواد آنتی ژنیک هر گونه توصیه می شود.

زمینه و هدف: سل هنوز یکی از مهمترین علل مرگ و میر در بسیاری از کشورهاست. با توجه به وقت گیر بودن روش های معمول تشخیص سل مثل کشت که 8-3 هفته زمان می برد، لازم است روش های سریع تشخیصی مثل Polymerase Chain Reaction (PCR) مورد ارزیابی قرار گیرد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی از 95 بیمار مبتلا به سل ریوی و خارج ریوی سه میلی لیتر خون سیتراته تهیه و پس از DNA extraction به وسیله کیت تجاری QIAGEN، با استفاده از پرایمر IS1081 آزمایش PCR انجام شد.یافته ها: از 95 بیمار در این طرح با میانگین (±SD) سنی 36, 44.4±20.3 بیمار زن (%37.9) و 59 بیمار مرد (%62.1) بودند. این افراد شامل 69 مورد سل ریوی و 26 مورد سل خارج ریوی بودند که در 32 مورد PCR (%33.7) مثبت و 63 مورد PCR (%66.3) منفی شد. حساسیت PCR سلول های منو نوکلئر خون محیطی Peripheral Blood Mononuclear Cell-Mycobacterium Tuberculosis PCR (PBMC-MTB PCR)  برای سل ریوی %44.1، سل خارج ریوی %19.2 و برای سل منتشر %10.0 بود.نتیجه گیری: حساسیت PBMC-MTB PCR برای تشخیص سل ریوی و خارج ریوی پایین بوده و با توجه به تاثیر فاکتورهای متعدد در نتیجه و هزینه زیاد استفاده از این روش، به کارگیری آن به عنوان یک روش مکمل در تایید تشخیص موارد قویا مشکوک به بیماری سل پیشنهاد می گردد. این روش نمی تواند به عنوان روش تشخیصی جانشین اسمیر و کشت که روش استاندارد تشخیصی سل می باشند به کار گرفته شود.

زمینه و هدف: فاکتور روماتوئید (RF) یکی از معیارهای تشخیصی آرتریت روماتوئید (RA) است که در پاتوژنز و شروع آرتریت روماتوئید، اهمیت زیادی دارد. مطالعات نشان داد، کاربرد روش های مختلف میزان RF مثبت را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه اندازه گیری ایزوتایپ های IgM و IgG فاکتور روماتوئید به روش ELISA و لاتکس و مقایسه آن با یک گروه شاهد می باشد.روش بررسی: 100 بیمار RA واجد شرایط که بر اساس معیارهای (ACR) تشخیص RA آنها قطعی بود (75 زن و 25 مرد) به طور تصادفی انتخاب شدند و برای آنها بررسی RF به روش لاتکس- IgM و به روش ELISA-IgM-IgG انجام شد. برای افراد سالم شاهد (75 زن و 25 مرد) هم زمان RF به روش ELISA-IgM-IgG انجام گرفت و در آنالیز آماری متغیرها را با c2 مقایسه نمودیم.یافته ها: اندازه گیری RF نزد بیماران RA به روش لاتکس IgM و به روش ELISA-IgM-IgG تفاوت چندانی ندارد. مثبت شدن IgM در بیماران RA در دو روش مترادف با هم مقایسه شد که در این مورد ارتباط معنی داری وجود دارد. (Pearson’s correlation co efficient, r=+0.60, p<0.001).نتیجه گیری: فاکتور روماتوئید IgM در بیماران RA نسبت به افراد سالم شاهد اختلاف معنی داری را نشان می دهد (r=0.24, p<0.001). حدود 75% بیماران RA تایید شده دارای RF از نوع IgM هستند که اندازه گیری آن با دو روش لاتکس و ELISA تفاوت چندانی ندارند و اندازه گیری IgG نسبت به IgM به عنوان یک معیار تشخیصی ارجحیت ندارد و افراد سالم فاقد RF از نوع IgM و IgG هستند.

زمینه و هدف: اهدای تخمک یکی از درمان های قابل قبول در فن آوری کمک باروری برای بیمارانی می باشد که در دهه های گذشته غیرقابل درمان شناخته می شدند. با توجه به آنکه ویژگی های فرد دهنده و گیرنده، نتایج فن آوری کمک باروری با تخمک اهدایی را تحت تاثیر قرار می دهد، هدف از این مطالعه تعیین ویژگی هایی از فرد گیرنده و دهنده می باشد که می تواند بر نتایج فن آوری کمک باروری تاثیر گذار باشد.روش بررسی: در این پژوهش که به صورت گذشته نگر انجام شد پرونده 45 بیمار که تحت 51 سیکل IVF قرار گرفتند، مطالعه شدند.یافته ها: میزان حاملگی 40% به ازای هر بیمار و 35% به ازای هر سیکل درمانی بود، از نظر BMI، سن، گراویدیتی، وجود سیکل قاعدگی در افراد گیرنده و همچنین سن افراد دهنده، اختلافی بین گروه حامله و غیر حامله وجود نداشت. متوسط ضخامت آندومتر در گروه حامله ها به طور مشخصی بیش از گروه غیر حامله ها بود P=0.048، ضخامت آندومتر کمتر از 8mm فقط در گروه غیر حامله ها دیده شد. تعداد اووسیت های بالغ نیز در گروه حامله ها به طور مشخصی بیش از گروه غیر حامله ها بود P=0.006.نتیجه گیری: قابل اعتمادترین فاکتور پیش بینی کننده موفقیت درمان در سیکل های تخمک اهدایی، ضخامت آندومتر فرد گیرنده بود. سن فرد دهنده در محدوده 34-20 سال تاثیری در میزان حاملگی نداشت و افراد دهنده در اوایل دهه 30 خود نیز کاندید مناسب تخمک اهدایی می باشند.

زمینه و هدف: دو تا سه درصد از افراد مبتلا به صرع می باشند. آلوپورینول مهار کننده آنزیم گزانتین اکسیداز است و مانع تجزیه آدنوزین میانجی مهاری سیستم عصبی می شود. در این مطالعه تاثیر آلوپورینول به عنوان درمان کمکی در صرع مقاوم به درمان ارزیابی شده است.روش بررسی: مطالعه به صورت دوسو کور و تصادفی با کنترل پلاسبو بر روی 38 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام شد. 20 نفر در گروه پلاسبو و 18 نفر در گروه آلوپورینول قرار گرفتند. بیماران در طول طرح بر اساس کد آلوپورینول 300 میلی گرم روزانه یا پلاسبو به عنوان داروی کمکی به داروهای مصرفی قبلی بیماران اضافه شد. بیماران قبل از ورود به مطالعه و سپس هر سه ماه یک بار برای بررسی از نظر عوارض احتمالی، آنزیم های کبدی و اوره و کراتینین و CBC، ارزیابی شدند. دوره درمان شش ماه پس از شروع درمان پایه بود.یافته ها: 26 نفر صرع پسیکو موتور و 12 نفر انواع صرع ژنرالیزه داشتند. در مجموع 32 بیمار مطالعه را به اتمام رساندند. با مصرف آلوپورینول، پس از ماه دوم در 66% از بیماران به میزان بیش از 30%، 55% بیش از 50% و 44% بیش از 60% کاهش تشنج ها مشاهده شد. عوارض دارو خفیف و برگشت پذیر بود و نیاز به قطع دارو نشد.نتیجه گیری: آلوپورینول با دوز 300 میلی گرم در روز برای بالغین ایمن و در کنترل صرع مقاوم به درمان موثر می باشد.

زمینه و هدف: خونریزی بعد از یائسگی یکی از شایع ترین علل مراجعه به کلینیک های زنان است. در بیش از 60% این موارد یک یافته غیر طبیعی وجود دارد. تشخیص زود هنگام علت خونریزی ضروری است اما توافق عمومی در مورد بهترین روش تشخیص وجود ندارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه نتایج سه روش تشخیصی سونوگرافی ترانس واژینال، بیوپسی اندومتر و هیستروسکوپی است.روش بررسی:در یک مطالعه مقطعی، زنان یائسه ای که با شکایت خونریزی در سال 1384 به درمانگاه زنان بیمارستان آرش مراجعه نمودند، بررسی شدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی برای همه، سونوگرافی و سپس بیوپسی اندومتر انجام شد. در تمامی موارد،بدون توجه به نتایج سونوگرافی و بیوپسی، هیستروسکوپی نیز انجام شد . سپس با استفاده از منحنی ROC آستانه ضخامت اندومتر برای تقسیم بندی داده ها جهت دست یابی به بهترین ویژگی و حساسیت مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مجموع 90 زن یائسه در دامنه سنی 41 تا 80 سال، بررسی شدند. میانگین سنی افراد 53.84±6 سال بود و به طور متوسط 4.3±5.1 سال از یائسگی آنها گذشته بود. میانگین ضخامت اندومتر 6.25±3.7 میلیمتر بود. در یافته های بیوپسی، شایع ترین تظاهر پاتولوژیک آتروفی (%48.9) و پس از آن اندومتر پرولیفراتیو (%36.7) بود. در بررسی هیستروسکوپی نیز شایع ترین یافته ها آتروفی (%44.4) و اندومتر پرولیفراتیو (%33.3) بودند. با تقسیم بندی داده ها بر اساس ضخامت اندومتر، مشخص گردید که ضخامت اندومتر توانایی پیشگویی یافته های بیوپسی و هیستروسکوپی را داراست.نتیجه گیری: تعیین ضخامت اندومتر به وسیله سونوگرافی ترانس واژینال، روش غیر تهاجمی مناسبی است که داده های آن، یافته های بیوپسی و هیستروسکوپی را به خوبی پیش بینی می کند.

زمینه و هدف: با توجه به توصیه کمورادیوتراپی نئواجوان neoadjuvant در بیماران مبتلا به متاستاز غدد لنفاوی مدیاستن (N2) در کانسر ریه نوع (stage IIIA) non–small cell، تشخیص درگیری این غدد قبل از توراکوتومی اهمیت زیادی می یابد. تشخیص این درگیری، حین مدیاستینوسکوپی یا توراکوسکوپی، توسط روش های touch imprint و frozen section، این امکان را می دهد که در صورت نیاز به توراکوتومی این عمل در یک جلسه بیهوشی انجام شود.روش بررسی: این بررسی طی سال 1385 بر روی 58 نمونه غده لنفاوی مدیاستن که از 27 بیمار مبتلا به کانسر ریه به دست آمده بود انجام شد. پس از نصف کردن غده لنفاوی و تهیه لام سیتولوژی از هر نیمه، هر دو نیمه غده لنفاوی جداگانه جهت فروزن سکشن و نهایتا پاتولوژی permanent ارسال شد.یافته ها: در گزارش فروزن سکشن یک مورد و در سیتولوژی، دو مورد منفی کاذب وجود داشت. هیج موردی از مثبت کاذب در این دو روش مشاهده نشد. به این شکل حساسیت، ویژگی و دقت فروزن سکشن به ترتیب %100, %95.5 و %98.2 و در مورد سیتولوژی به ترتیب %100, %90.9 و %96.4 به دست آمد. نتایج هر دو روش از هر جهت مشابه بود (P>0.05).نتیجه گیری: هر دو روش دقت بالایی در تعیین درگیری غدد لنفاوی مدیاستن در کانسر ریه دارند. در مراکزی که فروزن سکشن موجود نیست می توان به کمک روش ساده تر، سریع تر و ارزان تر touch imprint درگیری این غدد لنفاوی را کشف کرد.

زمینه و هدف: هیپرهیدروز می تواند اثرات عمیقی بر کیفیت زندگی بیمار بگذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج سمپاتکتومی توراکوسکوپیک در این بیماران می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 33 بیمار مبتلا به هیپرهیدروز دست بیش از پنج سال که در طی سال های 82 تا 85 در دو مرکز درمانی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران از نظر مدت زمان عمل، مدت زمان بستری، عوارض زودرس و تاثیر بیماری بر کیفیت زندگی بیماران توسط پرسشنامه Dermatology Quality of Life Index (DLQI) و رضایت بیماران توسط Visual Analogue Scale قبل، بلافاصله و شش ماه پس از عمل جراحی بررسی شدند.یافته ها: میانگین سن بیماران 23.09±SD بود. سابقه فامیلی هیپرهیدروزیس در %78.79 بیماران وجود داشت. در %72.73 بیماران هیپرهیدروزیس در ابعاد مختلف عملکردی – اجتماعی – بین فردی و احساسی اختلافاتی را ایجاد کرده است. میانگین زمان عمل جراحی 40±SD دقیقه، میانگین روزهای بستری 1.45±SD بود. شایع ترین عوارض زودرس پس از عمل شامل آتلکتازی (%7.57)، عوارض کوتاه مدت ریوی (%3.03) و پلورال افیوژن (%3.03) بود. هیپرهیدروزیس جبرانی در 60% بیمار بروز کرده بود. در %81.82 بیماران محل مورد نظر در پی گیری بلافاصله و تا شش ماه پس از عمل کاملا خشک بود و در %18.18 تعریق نسبی اما قابل قبول بود. میانگین رضایت بیماران پس از عمل 81% بود. در تمامی بیماران بلافاصله و شش ماه پس از جراحی احساس بهبودی در ابعاد عملکردی – اجتماعی – بین فردی – احساسی به دست آمد. همه بیماران حاضر به تکرار جراحی در صورت نیاز بودند.نتیجه گیری: سمپاتکتومی توراکوسکوپیک روشی مطمئن و کارآمد برای درمان هیپرهیدروز کف دست می باشد که با عوارض بسیار کمی همراه بوده و میزان موفقیت آن بالاست.

زمینه و هدف: با توجه به اثرات مثبت کتامین بر روی فشارخون و ضربان قلب، انفوزیون مقدار کم کتامین با تعدیل اثرات ناخواسته همودینامیک رمی فنتانیل، می تواند همودینامیک بهتری را فراهم کند.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 54 بیمار 50-20 ساله، با حالت فیزیکی ASA I، در دو گروه 27) نفره) کتامین – رمی فنتانیل (K-R) و دارونما – رمی فنتانیل (P-R) مطالعه شدند. رمی فنتانیل با دوز 0.5 (میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه) القاd بیهوشی با تیوپنتال سدیم دو (میلی گرم / کیلوگرم) و آتراکوریوم 0.5 (میلی گرم / کیلوگرم) داده شد. نگهداری بیهوشی با هالوتان و نایتروس اکساید / اکسیژن تامین و رمی فنتانیل در هر دو گروه با دوز 0.5 (میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه) ادامه یافته، در گروه K-R، کتامین با دوز ده (میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه) و در گروه P-R نرمال سالین با دوز یکسان کتامین آغاز شد. ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20، 25 و 30 مقایسه شد.یافته ها: خصوصیات پایه بیماران شامل میانگین سنی، جنس، وزن، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، متوسط شریانی و ضربان قلب در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (P>0.2). تغییرات فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی در گروه P-R به طور معنی داری بیشتر از گروه K-R بود (P<0.006). تغییرات ضربان قلب در دو گروه یکسان (P=0.6) و افت شدید فشارخون در گروه K-R کمتر از گروه P-R بود (11% در مقابل (p=0.000) (%89.نتیجه گیری: انفوزیون مقدار کم کتامین افت فشارخون رمی فنتانیل را تعدیل و ثبات همودینامیک را در بیهوشی فراهم می کند.

زمینه و هدف: با توجه به روند رو به رشد مصرف اکستازی در بین جوانان بر آن شدیم تا یک مطالعه اپیدمیولوژیک در این زمینه انجام دهیم.روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی در بین 1903 جوان 25-15 سال مراجعه کننده به کافی شاپ های مناطق 5-1 شهر تهران انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق توزیع پرسشنامه در بین جوانان به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده در کافی شاپ های مناطق یک تا پنج تهران در طی ماه های تیر تا آذر 83 انجام گرفت.یافته ها: شیوع %18.5 مصرف اکستازی در جوانان 25-15 سال مراجعه کننده به کافی شاپ های مناطق 5-1 تهران که به طور معنی داری با جنس مذکر، مقطع تحصیلی زیر دیپلم، سطح بالای درآمد خانوار، سوء مصرف مواد و نمره بالاتر در آزمون یک ارتباط داشت. در مطالعه ما مصرف کنندگان این ماده بیشترین علت را نیاز روحی و اصرار دوستان اعلام نمودند. نکته دیگر وجود علایم قطع مصرف است که همه مولفین به آن اعتقادی ندارند.نتیجه گیری: شیوع 18.5 درصدی مصرف اکستازی در نمونه گیری خاص جوانان شهر تهران و فراوان تر بودن تعداد دفعات مصرف اکستازی در سنین پایین تر، لزوم برنامه ریزی مناسب توسط مدیران ارشد کشوری را می طلبد.

زمینه و هدف: سرطان دهانه رحم ششمین سرطان شایع زنان می باشد. با تشخیص سرطان دهانه رحم در مراحل اولیه و درمان موثر آن، شانس بهبود قطعی بالاتر است. یکی از موثرترین درمان های سرطان دهانه رحم، رادیوتراپی با یا بدون کموتراپی همزمان می باشد. پی گیری مناسب و منظم بیماران پس از رادیوتراپی، سبب تشخیص به موقع عود موضعی و درمان موثر آن خواهد شد. هدف این مطالعه بررسی شاخص های پاتولوژیک و نوع درمان، پی گیری بیماران و وضعیت بیمار در آخرین پی گیری می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و گذشته نگر، پرونده 346 بیمار مبتلا به سرطان دهانه رحم که از سال 80-1374 در مرکز رادیوتراپی – انکولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تحت درمان رادیوتراپی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: توزیع سنی بیماران از 26 تا 78 سال با میانگین 50.5±11 بود. %30.4 از بیماران در مراحل اولیه بیماری و %69.6 از آنها در مراحل پیشرفته بیماری جهت انجام رادیوتراپی ارجاع شدند. %92.2 از بیماران دارای پاتولوژی اسکواموس سل کارسینوما بوده و %6.4 از آنها پاتولوژی آدنوکارسینوم داشتند. بیشترین نوع درمان رادیوتراپی، درمان رادیکال (%44.8) و پس از آن رادیوتراپی اجوانت (post-op) بود (%43.4). درصد قابل توجهی از بیماران یا برای پیگیری مراجعه ننموده (%23.7) و یا برای مدت کوتاهی در حد چند ماه مراجعه نمودند (%47.7).نتیجه گیری: بیشتر بیماران سرطان سرویکس مدت کوتاهی برای پی گیری پس از درمان مراجعه نموده اند و تعداد قابل توجهی از آنان نیز برای پی گیری مراجعه نکرده اند، برنامه ریزی دقیق جهت آموزش بیماران با تاکید بر اهمیت مراجعات پس از درمان، لازم است.

زمینه و هدف: قابل اعتمادترین روش تشخیص مستقیم عفونت هلیکوباکترپیلوری بیوپسی از طریق اندوسکوپی می باشد. هدف این مطالعه، بررسی یافته های اندوسکوپیک مرتبط با عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی شامل %57) 1665 پسر، 43% دختر) کودک بود که در آنها عفونت هلیکوباکترپیلوری با آنتی بادی IgG ضد هلیکوباکتر ارزیابی شد. کودکان با آزمایش مثبت که در معاینه تندرنس اپیگاستریک داشتند اندوسکوپی معده شدند و فعالیت اوره آز در نمونه های بافتی معده بررسی شد. با بافت شناسی، وجود و تراکم هلیکوباکتر، گاستریت فولیکولار، التهاب و فعالیت گاستریت مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: آزمون سرولوژی عفونت هلیکوباکترپیلوری در 429 کودک (26%) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین جنسیت (P<0.05) و سن بالاتر (P<0.001) با وجود عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان وجود داشت. در 39 مورد آنها تندرنس اپیگاستر وجود داشت که 29 مورد آنها اندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی شدند. گاستریت ندولار در 26 از 29 کودک (%89.7) وجود داشت. یافته های دیگر شامل اریتم آنترال در 9 مورد (31%)، اروزیون دئودنوم در شش مورد (%20.7) و اولسر دئودنوم در یک مورد بود (%3.4). یافته های بافت شناسی حاکی از وجود گاستریت فولیکولار در افراد دارای گاستریت ندولار در اندوسکوپی بود. کلونیزاسیون باکتری در 13 مورد (%44.8) کم، 14 مورد (%48.2) متوسط و در دو مورد (7%) شدید بود.نتیجه گیری: ندولاریتی آنتر شایع ترین یافته اندوسکوپیک در کودکان مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری و تندرنس اپیگاستر بود که به طور معنی داری با وجود فولیکول های لنفاوی در بافت شناسی ارتباط دارد.

زمینه و هدف: تظاهرات کلینیکی سندرم آنتی فسفولیپید در سیستم عصبی مرکزی شامل حوادث ترومبوتیک شریانی و تعدادی از سندرم های نورولوژیک غیر ترومبوتیک می باشد. آنتی بادی های آنتی فسفولیپید یکی از ریسک فاکتورهای مهم در حوادث عروقی مغز می باشند. به دلیل اهمیت حوادث عروقی مغز در بیماران زیر 50 سال، به ارزیابی ارتباط بین آنتی بادی های آنتی فسفولیپید و حوادث عروقی مغز پرداختیم.روش بررسی: این مطالعه مورد – شاهد در بیمارستان شهید صدوقی یزد، از آذر سال 81 تا اسفند سال 83 در بیماران زیر 50 سال که حوادث عروقی مغز (سکته مغزی یا حمله ایسکمی گذرا) داشتند، انجام شد. در گروه مورد 61 بیمار با حوادث عروقی مغز و در گروه شاهد 68 نفر که سکته مغزی نداشتند و از نظر سن و جنس با گروه مورد تطابق داشتند، در نظر گرفته شدند. در هر دو گروه لوپوس آنتی کواگولانت (aPTT) و آنتی بادی های آنتی فسفولیپید (IgG, IgM) ارزیابی شد.یافته ها: متوسط IgM در گروه مورد 6.492 و در گروه شاهد 4.846 بود. تفاوت بین متوسط IgM در دو گروه معنی دار بود  IgM .(p=0.000)در 12 بیمار (%20) مبتلا به حوادث عروقی مغز بالاتر از حد نرمال (IgM>10MPL) بود و از بین آنها یک نفر IgM با تیتر خیلی بالا (IgM>40MPL) داشت. متوسط IgG در گروه مورد50.50 GPL  و در گروه شاهد 3.51 GPL بود. تفاوت بین متوسط IgG در دو گروه معنی دار بود IgG .(p=0.012) در 13 بیمار (21%) مبتلا به حوادث عروقی مغز بالاتر از حد نرمال (IgG>10) بود. تفاوت بین aPTT بین دو گروه معنی دار نبود (P=0.311).نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط مثبت بین آنتی بادی های آنتی فسفولیپید و حوادث عروقی مغز در بیماران زیر 50 سال نشان داده شد.

زمینه و هدف: عفونت محل عمل در کنار سپسیس، عوارض قلبی – عروقی، ریوی و عوارض ترومبوآمبولیک به عنوان شایع ترین عوارض پس از عمل محسوب می شوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از سفازولین به صورت آنتی بیوتیک موضعی بر فراوانی عفونت محل عمل جراحی کوله سیستکتومی غیر لاپاروسکوپیک می باشد.روش بررسی: 102 بیمار از مراجعین درمانگاه و بخش های جراحی بیمارستان امام خمینی که کاندید عمل کوله سیستکتومی غیر لاپاروسکوپیک از پاییز 84 الی پاییز 85 بودند به یک کارآزمایی بالینی وارد شدند. همه بیماران به روش مشابه تحت بیهوشی و جراحی قرار گرفتند و تصادفی در دو گروه مورد، شستشوی محل عمل قبل از بستن زخم و اتمام جراحی با سفازولین (1gr) موضعی پروفیلاکتیک (n=51) و گروه شاهد، بدون شستشوی محل عمل با آنتی بیوتیک موضعی (n=51) تقسیم شدند. بیماران به مدت شش هفته از نظر وجود علایم عفونت و وجود ترشح چرکی از محل زخم، وجود درد در محل زخم، وجود گرمی در محل، وجود تورم یا اریتم در محل تحت پی گیری قرار می گرفتند.یافته ها: بین میانگین سن و طول مدت عمل و فراوانی دو جنس در بیماران دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بین فراوانی بروز عفونت محل زخم نیز در بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. %11.8) در هر دو گروه، (p=0.99.نتیجه گیری: استفاده از سفازولین به صورت آنتی بیوتیک موضعی پروفیلاکتیک در عمل جراحی کوله سیستکتومی غیر لاپاروسکوپیک تاثیری در کاهش میزان عفونت پس از عمل ندارد.