مجله دانشکده پزشکی
سال:1388 | دوره:67 | شماره:7 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: شواهد نشان می دهد تزریق گلوکوکورتیکوییدها بعد از آموزش تثبیت انواع مختلف حافظه را افزایش می دهند. مکانیسم های اثر افزایشی آنها بر تثبیت حافظه روشن نیست. هدف مطالعه بررسی نقش گیرنده هایNMDA  و کانال های کلسیمی در اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت حافظه است.روش بررسی: 166 سر موش سوری نر نژاد آلبینو با وزن میانگین 30 گرم استفاده شد. موش ها در مدل یادگیری احترازی غیر فعال آموزش داده شدند (شوک 0.5 میلی آمپر برای مدت سه ثانیه). در آزمایش یک بلافاصله بعد از آموزش، کورتیکوسترون با دوزهای مختلف (0.3، یک و سه میلی گرم به ازای کیلوگرم) تزریق شد. در آزمایش دو و سه به ترتیب اثر موثرترین دوز کورتیکوسترون در حضور یا غیاب وراپامیل (یک آنتاگونیست کانال های کلسیمی با دوزهای 2.5، پنج و 20 میلی گرم به ازای کیلوگرم) یا MK 801 (یک آنتاگونیست گیرنده های NMDA با دوز 0.1 میلی گرم به ازای کیلوگرم) بررسی شد. در همه آزمایش ها، 48 ساعت بعد از آموزش، تست به خاطرآوری (مدت زمانی که طول می کشید که حیوان وارد بخش تاریک دستگاه شود) انجام شد.یافته ها: کورتیکوسترون در دوز 0.3 میلی گرم به میزان معنی داری تثبیت حافظه را افزایش داد. وراپامیل در دوزهای 2.5 و پنج میلی گرم اثرات تقویتی کورتیکوسترون را بر تثبیت حافظه تضعیف نمود. تجویز MK 801 نیز به طور معنی داری اثرات کورتیکوسترون را بر تثبیت حافظه مهار می کند.نتیجه گیری: حداقل بخشی از اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت حافظه از طریق کانال های کلسیمی و گیرنده هایNMDA  اعمال می شود.

زمینه و هدف: آسیب های موضعی ایسکمی - ری پرفیوژن کلیه در مطالعات متعددی بررسی شده است لیکن درباره تغییرات عملکرد و وضعیت آنتی اکسیدانی بافت کبد در آسیب ایسکمی - ری پرفیوژن (IR) کلیه اطلاعات کمی موجود است. مطالعات اخیر وجود ارتباط متقابل بین کبد و کلیه را پیشنهاد می کند. هدف مطالعه بررسی عملکرد، تغییرات سطح سیتوکین ها و وضعیت آنتی اکسیدانی کبد پس از IR کلیه می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی و در موش صحرایی نر انجام شد. تعداد در هر گروه پنج می باشد. تعداد 20 موش صحرایی در گروه های کنترل جراحی و ایسکمی (30، 45 و 60 دقیقه) و ری پرفیوژن 60 دقیقه مطالعه شدند. یک نمونه خون پس از جراحی برای اندازه گیری کراتینین و BUN به منظور ارزیابی عملکرد کلیوی و AST و ALT به منظور ارزیابی عملکرد کبدی گرفته شد. سطح گلوتاتیون و FRAP (قدرت تام آنتی اکسیدانی) کبدی و نیز غلظت اینترلوکین 10 و TNF-a در بافت کبد اندازه گیری گردید.یافته ها: در هر دو گروه 45 و 60 دقیقه ایسکمی و یک ساعت ری پرفیو‍‍ژن افزایش معنی دار کراتینین (1.11±0.17 و 1.24±0.07 به0.55±0.15  میلی گرم در دسی لیتر، p<0.05) و BUN (34±3.85 و 35±2.81 به23.75±1.10  میلی گرم در دسی لیتر، p<0.05) نسبت به گروه کنترل جراحی مشاهده شد. در این گروه همچنین کاهش معنی دار در گلوتاتیون کبد و افزایش TNF-a و اینترلوکین 10 وجود داشت.نتیجه گیری: ایسکمی کلیوی باعث تغییرات عملکرد، کاهش دفاع آنتی اکسیدانی و افزایش سیتوکین ها در کبد می گردد. جهت بررسی اثرات ضایعات کلیوی بر روی کبد به عنوان ارگان دوردست، حداقل 45 دقیقه دوره ایسکمی لازم می باشد.

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از شایع ترین علل مهم بیماری های منتقله از راه غذا در جهان می باشد. انتروتوکسین ها و توکسین سندروم شوک توکسیک این باکتری از دسته فاکتورهای ویرولانس بسیار مهم و جزء سوپر آنتی ژن های توکسین پیروژنیک  (PTSAgs)می باشند که تاثیرات عمیقی بر میزبان خود دارند. گردش خطرناک سویه های مولد TSST1 در زنجیره مواد غذایی و نتیجتا در جامعه، موضوع قابل اهمیتی است. هدف مطالعه نیز دستیابی به الگوهای ترکیبی ژن tst با ژن های انتروتوکسین (ent) در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از مواد غذایی مختلف می باشد.روش بررسی: بیش از 1040 نمونه ماده غذایی مختلف جمع آوری و از نظر وجود استافیلوکوکوس اورئوس، طبق استاندارد ملی ایران به شماره 1194 مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ژنومی سویه های ایزوله شده، واکنش PCR برای ژن های نامبرده به کمک پرایمرهای اختصاصی و سوش استاندارد انجام شد.یافته ها: در مجموع، تعداد 100 سویه (%9.5) استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های غذایی جدا گردید. از %25 ایزوله های حامل ژن entC، هفت سویه (%28) به طور همزمان دارای ژن tst نیز بودند و از %8 ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس حامل ژن entA، یک سویه (%12.5) به طور همزمان ژن tst را نیز تولید می کرد. همچنین از مجموع %9 سویه های استافیلوکوکوس اورئوس حامل ژن های entA+C به صورت ترکیبی، چهار سویه (%44.4) ژنtst  را نیز همراه داشتند.نتیجه گیری: شیوع سویه های دارای ژنوتیپ های ترکیبی tst-entC و tst-entA-C در کشور ما بالا می باشد و گردش این سویه ها در جامعه، سلامت و بهداشت عمومی را به مخاطره می اندازد.

زمینه و هدف: در مبتلایان به عفونت HIV، شمارش CD4 T-cell به عنوان یک شاخص آزمایشگاهی مناسب برای تعیین پیشرفت بیماری، در تصمیم گیری برای شروع درمان ضد رتروویروسی و نیز پی گیری پاسخ به درمان کمک کننده است، حال آنکه در بیشتر مناطق آلوده با  HIVدسترسی به CD4 T-cell counts به عنوان عامل تعیین کننده شروع درمان وجود ندارد. در این شرایط بنابر توصیه سازمان بهداشت جهانی می توان از شمارش تعداد کل لنفوسیت ها (TLC) به جای CD4 جهت شروع درمان ضد رتروویروسی استفاده کرد. هدف مطالعه تعیین ارتباط شمارش تعداد کل لنفوسیت ها (TLC) با CD4 در مبتلایان به عفونت HIV است.روش بررسی: این مطالعه به صورت گذشته نگر در 100 بیمار مبتلا به عفونت HIV انجام شد. واحد آنالیز، هر بار آزمایش CD4 و CBC diff بود. در این مطالعه از تعداد کل لنفوسیت ها به عنوان متغیر پیش بینی کننده اصلی و ازCD4  به عنوان پیامد استفاده شد. برای انجام محاسبات آماری TLC هایی که بتواند CD4<200cell/mm3 را پیش بینی کنند، مطلوب در نظر گرفته  شد.یافته ها: در این مطالعه تعداد کل لنفوسیت ها (TLC) و CD4 در مبتلایان به عفونت HIV با یکدیگر کاملا همخوانی داشته اند. این همخوانی تحت تاثیر جنس، سن و هماتوکریت قرار نگرفت. ولی افرادی که بدون درمان بودند به طور معنی داری ارتباط قوی تر نسبت به افرادی که درمان ضد رتروویروس می گرفتند، مشاهده شد. حد بهینـهTLC Optimal TLC Cutoff  برای پیش بینی CD4 در این مطالعه 1300cell/mm3 تعیین شد.نتیجه گیری: اندازه گیری تعداد کل لنفوسیت ها ساده و ارزان است و می تواند در مناطقی که امکان دسترسی به آزمایش CD4 نیست، در تصمیم گیری برای شروع درمان ضد رتروویروسی استفاده شود.

زمینه و هدف: تنگی های خوش خیم تراشه بعد از انتوباسیون طولانی مدت یکی از مشکلات درمانی بوده و روش ارجح درمانی در تنگی های بلند جراحی است. هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی در تنگی طویل تراشه و نقش تکنیک آزادسازی عضلات سوپراهیوئید توام با قطع دو طرفه استخوان هیوئید در این بیماران است.روش بررسی: در فاصله سال های 87-1383، 14 بیمار با تنگی طویل پروگزیمال تراشه که بیش از %40 طول تراشه در آنها رزکسیون شده و مورد بازسازی تراشه قرار گرفته بودند از نظر تکنیک جراحی و کیفیت زندگی یک سال بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: متوسط سن بیماران 22.2±0.4 سال بود. اتیولوژی عارضه در تمامی بیماران ترومای سر و انتوباسیون طولانی مدت بود. متوسط زمان اولین مراجعه تا تصمیم گیری درمانی جراحی و رزکسیون ضایعه 4.5±0.5 ماه بود. متوسط طول تنگی 3.6±0.5 سانتی متر و متوسط طول رزکسیون تراشه 4.3±0.5 سانتی متر بود. متوسط طول اضافه شده به تراشه در حین آزادسازی با این مانور 1.1±0.3 سانتی متر بوده است، یک بیمار مبتلا به عفونت زخم و چهار بیمار مبتلا به عود تاخیری تنگی شدند که در سه مورد به دیلاتاسیون پاسخ داد. از نظر کیفیت زندگی %71 از بیماران در گروه خوب و عالی قرار گرفتند. ما در بیماران خود مرگ و میر نداشتیم.نتیجه گیری: نظر به اینکه درمان ارجح تنگی های چند قطعه ای و طویل تراشه جراحی می باشد و یکی از عوامل مهم بروز عارضه جراحی کشش روی خط بخیه است، در رزکسیون های طویل پروگزیمال، جهت ایجاد طول بیشتر حین مانورهای آزاد سازی تراشه می توان از قطع دوطرفه استخوان هیوئید کمک گرفت.

زمینه و هدف: توراکوتومی استاندارد به علت بریده شدن عضلات بزرگ جدار قفسه سینه سبب ایجاد درد و اختلال در مکانیسم تنفسی می شود. برای احتراز از این مسئله توراکوتومی خلفی - جانبی با حفظ عضلات پیشنهاد شده است. این مطالعه برای مقایسه توراکوتومی خلفی جانبی با حفظ عضلات سراتوس قدامی و لاتیسموس دورسی با روش توراکوتومی استاندارد طراحی شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی بیمارانی که کاندید توراکوتومی الکتیو بودند به طور تصادفی به دو گروه مساوی توراکوتومی با حفظ عضلات (روش جدید) و توراکوتومی استاندارد (شاهد) تقسیم شدند و متغیرها شامل مدت زمان لازم برای باز کردن و بستن قفسه سینه – درد - میزان مصرف نارکوتیک - پیدایش سروما و مدت زمان بستری و نیز محدوده حرکات شانه (فلکسیون – اکستنسیون - ابداکسیون و روتاسیون داخلی) و عملکرد ریوی (FVC, FEV1 و VC) قبل و هفت روز پس از عمل اندازه گیری شدند.یافته ها: 60 بیمار (42 مرد) وارد مطالعه شدند که تفاوت معنی داری بین توزیع سنی و جنسی بیماران در دو گروه وجود نداشت. متوسط زمان باز کردن قفسه سینه در گروه روش جدید از گروه شاهد بالاتر بود. در مقابل مدت زمان بستن محل عمل کمتر بود. همچنین FVC پس از عمل و محدوده حرکات شانه در گروه روش جدید از گروه شاهد بالاتر و درد گروه روش جدید کمتر بود در حالی که بین دو گروه تفاوت معنی داری از نظر مصرف داروهای نارکوتیک و مدت زمان بستری در بیمارستان وجود نداشت. در گروه توراکوتومی با حفظ عضلات در %13 بیماران (چهار بیمار) پس از عمل سروما پدید آمد.نتیجه گیری: روش توراکوتومی با حفظ عضلات می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای توراکوتومی استاندارد در موارد الکتیو استفاده شود.

زمینه و هدف: تاکنون مکانیسم هایی که تنظیم وزن جنین در طول حاملگی از طریق آن رخ می دهد به خوبی شناخته نشده است. همچنین ارتباط بین هورمون هایی مانند لپتین و آدیپونکتین با رشد داخل رحمی در دست بررسی می باشد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین محدودیت رشد داخل رحمی و تغییرات سطوح لپتین و آدیپونکتین خون وریدی بند ناف و سرم مادر می باشد.روش بررسی: سطح لپتین و آدیپونکتین خون وریدی بند ناف و سرم مادر به روش ELISA در 22 خانم حامله تک قلو بدون عارضه و بالای 36 هفته حاملگی دارای جنین با وزن مناسب (گروه A) و در 22 خانم حامله تک قلو دارای جنین دچار محدودیت رشد داخل رحمی و بدون دیسترس (گروه B) اندازه گیری شد. تمام خانم ها دارای BMI نرمال و بدون سابقه ای از دیابت، فشار خون بالا و یا بیماری قلبی بودند.یافته ها: سطح لپتین خون وریدی بند ناف به طور واضح در گروه B پایین تر از گروه A بوده است (8.1±0.8 ng/ml در مقابل p=0.001 , 39.45±6.8 ng/ml ) همچنین سطح آدیپونکتین خون وریدی بند ناف در گروه B نسبت به گروه A به طور بارز پایین تر بوده است. (28.8±3.5 ng/ml در مقابل p=0.007 , 43.6±3.7 ng/ml ) میزان لپتین و آدیپونکتین سرم مادر در دو گروه جنین های کوچک برای سن حاملگی(SGA)  و دارای وزن مناسب (AGA) تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشت. همچنین میزان BMI و سن حاملگی و سن مادر در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. لپتین و آدیپونکتین با تفاوت جنسی نوزادان تفاوتی نداشتند.نتیجه گیری: سطح لپتین و آدیپونکتین وریدی بند ناف در گروه نوزادان SGA به صورت بارز پایین تر از جنین های نرمال است که نقش مستقل این دو آدیپوکاین را در پاتوژنز محدودیت رشد داخل رحمی مطرح می کند. شاید در آینده بتوان از لپتین و آدیپونکتین نوترکیب انسانی در درمان محدودیت رشد داخل رحمی استفاده نمود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پروگنوستیک متاستاز غدد لنفی گردنی در کارسینوم سلول سنگفرشی SCC زبان و اهمیت مارکرهای بیولوژیک در رفتار تهاجمی تومور و ایجاد متاستاز ارتباط دو مارکر بیولوژیک P53 وEpidermal Growth Factor EGFR  که در پرولیفراسیون و تمایز سلولی نقش دارند و همچنین دو مارکر بیولوژیک CD44 و  E-cadherin که در چسبندگی سلولی نقش دارند با متاستاز غدد لنفی گردن تحت بررسی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 53 بیمار SCC زبان که تحت عمل جراحی برداشت تومور و دیسکسیون غدد لنفی گردن در سال های 87-1380 قرار گرفته بودند انجام شد. نمونه های این بیماران تحت رنگ آمیزی ایمونو هیستوشیمی قرار گرفت و میزان این مارکرهای بیولوژیک سنجیده شد و نتایج حاصل از رنگ آمیزی با توجه به متغیرهای کلینیکو- پاتولوژیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه از بین فاکتورهای کلینیکو- پاتولوژیک، سن (p=0.01) ، سابقه ریسک فاکتور(p=0.002) ، وجود لنفادنوپاتی بالینی گردن (p=0.002) و سایز تومور (p=0.001) و از بین مارکرهای بیولوژیک کاهشCD44 (p=0.02) ارتباط معنی داری با متاستاز غدد لنفی گردن مشاهده شد و بین جنس و سایر مارکرهای بیولوژیک شامل P53، EGFR، E-cadherin و متاستاز غدد لنفی گردن ارتباطی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با اندازه گیری CD44 علاوه بر فاکتورهای کلینیکو پاتولوژیک می توان جهت بررسی احتمال متاستاز غدد لنفی گردن و پروگنوز بیماران SCC زبان بهره گرفت.

زمینه و هدف: آسیب تاندون های فلکسور دست مشکلی پیش روی جراحان است که برای آن روش های متفاوتی وجود دارد که از این میان روش pull out می باشد که با وجود مزایای فراوان دارای اشکالاتی در ساختار می باشد. آنچه در تکنیک های مختلف مشترک می باشد، این است که پس از انجام این روش باید برای مدتی انگشت ترمیم شده را بی حرکت کنیم تا خطر پارگی تاندون از ناحیه گره با شروع حرکت به حداقل برسد. از طرف دیگر بی حرکتی در انگشت منجر به ایجاد چسبندگی در تاندون به عنوان یکی از مهمترین عوامل عدم موفقیت ترمیم تاندون شناخته شده است. از این رو در این مطالعه با ارایه تکنیکی جدید سعی در اصلاح اشکالات شده است.روش بررسی: 80 انگشت را که با آسیب های متفاوت از جمله پارگی در زون یک فلکسورها، بعضی از پارگی های تاندون فلکسور در زون دو، گرافت تاندونی به صورت یک یا دو مرحله، تحت جراحی با تکنیک جدید قرار دادیم. در این گره تاندونی مسیر اعمال نیرو عمود بر مسیر تاندون بوده و اضافه بر آن، این گره، تاندون را در اطراف در بر می گیرد و لذا با کشیده شدن نخ گره، گره محکم تر می شود.یافته ها: نتیجه از لحاظ پاسخ به pull out 97% خوب و %3 ضعیف و همچنین نتیجه جراحی (عملکرد بیماران) %23.9 عالی، %23.9 خوب %17.9 متوسط و %6 ضعیف بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج قابل قبول به دست آمده می توان برای بیمار بعد از جراحی حرکات فعال و غیر فعال را سریع تر شروع نمود. برای تکمیل نتیجه مطالعه بهتر است در مطالعاتی دیگر این روش جراحی جدید با روش های قدیمی مقایسه شود. همچنین در مطالعات بیومکانیک می توان قدرت این گره را مورد ارزیابی قرار داد.

زمینه و هدف: امروزه با گسترش کاربرد ماموگرافی غربالگری درصد بالاتری از بیماران در مرحله صفر یا سرطان در جای مجاری پستان  (DCIS)تشخیص داده می شوند. هدف مطالعه آگاهی از میزان شیوع سرطان در جای مجاری پستان در بیماران درمان شده در مراکز بزرگ تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.روش بررسی: پرونده مبتلایان به سرطان پستان سه مرکز آموزشی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی، سینا و شریعتی بین سال های 1373 تا 1382 بررسی و اطلاعات مربوط به مرحله بیماری از کلیه پرونده ها و اطلاعات مربوط به سن، جنس، علایم بالینی، شکایت اصلی، چگونگی تشخیص و درمان از پرونده های مرحله صفر بیماری استخراج گردید.یافته ها: از میان 2244 بیماران مبتلا به سرطان پستان تعداد 23 نفر DCIS (%1.02) یافت شد. میانگین سن بیماران 47.3±12.9 سال بود. تنها یک بیمار به دنبال ماموگرافی غربالگری کشف شده بود و بقیه با علایم مراجعه کرده بودند که شایع ترین علامت آنان توده بود (11 نفر %48) و میانگین سایز توده 3.3cm بود. روش تشخیصی در تمام بیماران بیوپسی باز بود. تمامی بیماران جراحی و 9 بیمار (%39.1) رادیوتراپی شدند و 10 بیمار تاموکسیفن مصرف کردند. در طول متوسط هفت سال پی گیری دو مورد (%8.6) عود موضعی پیدا شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوع مراحل اولیه و کارسینوم در جا در زمان تشخیص در بیماران ایرانی بسیار کم و نقش ماموگرافی غربالگری بسیار کمرنگ می باشد. شیوع  DCIS %1.02در این مطالعه در مقایسه با %15.30 کشورهای غربی حتی با در نظر گرفتن آموزشی بودن مراکز درمانی فوق و سطح اجتماعی و اقتصادی بیماران مراجعه کننده لزوم توجه ویژه به برنامه های آموزش عمومی و بازنگرش در چگونگی روش های غربالگری سرطان پستان و ضرورت ایجاد برنامه کشوری را نشان می دهد.

زمینه و هدف: آنومالی های عروق کرونر در %1-5 از افرادی که آنژیوگرافی می شوند مشاهده می شود. منشا گرفتن کرونر چپ از Cusp راست آئورت آنومالی نادری است که شیوع حدود %0.15 دارد. این آنومالی ممکن است با ایسکمی قلبی و مرگ ناگهانی در جوانی و به هنگام ورزش همراه باشد. جهت تشخیص آنومالی های عروق کرونر روش های تشخیصی متفاوتی مانند اکوکاردیوگرافی، آنژیوگرافی و CT آنژیوگرافی استفاده می شود.گزارش مورد: در این گزارش سه مورد از آنومالی فوق را معرفی می کنیم که دو مورد آنها عروق کرونر ضایعه ای نداشتند و در یک مورد به علت تنگی شدید کرونر بیمار تحت عمل جراحی قلب و پیوند عروق کرونر قرار گرفت.نتیجه گیری: منشا گرفتن کرونر چپ از سینوس والسالوای راست آئورت اگرچه یک آنومالی نادر است لیکن به دلیل ایجاد دردهای ایسکمیک قلبی و امکان ایجاد مرگ ناگهانی مهم است. تشخیص قطعی این آنومالی با آنژیوگرافی عروق کرونری CT آنژیوگرافی می باشد.